Fantasy అవంతీపుర సింహాసనం...

[prasad_rao16]

“మీ రాజకీయ చతురత నాకు తెలియనిదా ప్రభూ…..మీరు చక్రవర్తి కావడానికి నేను చేయవలసినది అంతా చేస్తాను,” అన్నాడు రమణయ్య.

ఆదిత్యసింహుడు, రమణయ్య ఇద్దరు తమ సమావేశాలు నిర్వహించే సభలోకి వెళ్ళి పక్క రాజ్యానికి లేఖ రాయడానికి దానికి సంబంధించిన ఉద్యోగిని పిలిపించి, తను చెప్పిన విధంగా లేఖ రాయించాడు.
లేఖ రాయడం పూర్తి అవగానే, రమణయ్య ఆదిత్యసింహుడి వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వాడు.
అది చూసి ఆదిత్యసింహుడు చిన్నగా నవ్వుతూ, “ఇప్పుడు అర్ధం అయిందా రమణయ్య గారు….ఈ కార్యం ఎలా చేయాలో,” అన్నాడు.



“బాగా అవగతం అయింది ప్రభూ…ఈ పని ఎవరికి అప్పగిస్తే బాగుంటుందో కూడా నేను నిర్ణయించాను,” అన్నాడు.
వాళ్ళిద్దరు అలా మాట్లాడుకుంటుండగా కాపలాదారుడు వచ్చి ఆదిత్యసింహుండికి అభివాదం చేసి, “ప్రభూ…స్వర్ణమంజరి రాణి గారి చెలికత్తె మంజుల తమ దర్శనం కోసం బయట నిలబడి ఉన్నది,” అన్నాడు.
“ఆమెను మా శయన మందిరంలో ఉండమను…మేము అక్కడకు వస్తాము,” అన్నాడు ఆదిత్యసింహుడు.
“చిత్తం ప్రభు,” అని కాపలాదారుడు బయటకు వెళ్ళి మంజులను ఆదిత్యసింహుడి శయన మందిరానికి పంపించాడు.
ఆదిత్యసింహుడు ఆ లేఖ తీసుకుని ఆసనంలో నుండి లేస్తూ, “రమణయ్య గారు…ఈ లేఖ మీద వేయవలసినవారి ముద్ర వేయించి మీకు కబురు చేస్తాను…మీరు ఈ కార్యం చేయగల సమర్ధుని సంసిధ్ధంగా ఉంచండి,” అని అక్కడ నుండి తన శయనమందిరానికి వెళ్లాడు.
రమణయ్య కూడా అక్కడ నుండి తన భవనానికి వెళ్ళిపోయాడు.
ఆదిత్యసింహుడు శయనమందిరానికి వెళ్ళేసరికి మంజుల అక్కడ ద్వారం దగ్గర నిల్చుని ఉన్నది.
ఆమె మొహంలో ఏదో తెలియని భయం బాగా కనిపిస్తున్నది.



ద్వారం దగ్గర నిల్చుని ఉన్న మంజులను చూసి ఆదిత్యసింహుడు చిన్న చిరునవ్వు నవ్వాడు.
ఆదిత్యసింహుడి నవ్వు చూసిన తరువాత అప్పటి దాక తన బండారం బయట పడిందేమో అని భయపడుతున్న మంజుల మనసు తేలిక పడింది.
కాని ఇంకొద్ది సేపటిలో తాను ఎన్ని చిక్కుల్లో పడుతున్నదో తెలుసుకోలేకపోతున్నది.
ఆదిత్యసింహుడు లోపలికి వచ్చి అక్కడ ఉన్న తల్పం మీద కూర్చున్నాడు.
మంజుల కూడా అతనితో పాటు లోపలికి వచ్చి ఆదిత్యసింహుడికి అభివాదం చేసి, “ప్రభువుల వారు…రమ్మన్నారట,” అన్నది.
ఆదిత్యసింహుడు : ఉషకి ఎలా ఉన్నది…మంజుల?
మంజుల : ఒంట్లో బాగాలేదు ప్రభూ….
ఆదిత్యసింహుడు మంజులను దగ్గరకు లాక్కుని తన ఒళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని ఒక చేత్తో ఆమె నడుముని నిమురుతూ, ఇంకో చేత్తో ఆమె పైటను భుజం మీద నుండి కిందకు జార్చి మంజుల సళ్ళను పిసుకుతూ, “నీకు పెళ్ళి అయిందా?” అని అడిగాడు.
మంజుల తన చేతిని ఆదిత్యసింహుడి భుజం మీదగా అతని మెడ చుట్టూ వేసి, “ఇంకా కాలేదు ప్రభూ,” అన్నది.
దాంతో ఆదిత్యసింహుడు ఆమె మెడ మీద ముద్దు పెడుతూ, “మరి మా వాళ్ళు నీకు మొగుడు ఉన్నాడని, మీ ఇద్దరికి ఒక కొడుకు కూడా ఉన్నాడని అనుమానంతో మా వాళ్ళు ఒకతన్ని, ఒక పిల్లాడిని తీసుకొచ్చారు,” అన్నాడు.
ఆ మాట వినగానే మంజుల గుండె ఒక్కసారిగా జారినట్టయి ఆదిత్యసింహుడి వైపు భయంగా చూస్తూ అతని ఒళ్ళోంచి లేచి నిల్చున్నది.
మంజుల కళ్ళల్లో ఈసారి భయం స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నది.



ఆదిత్యసింహుడు ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తు, “ఎందుకు భయపడుతున్నావు మంజుల….నీకు పెళ్ళే కానప్పుడు వాళ్ల గురించి ఎందుకు ఆందోళన పడుతున్నావు? ఒకవేళ వాళ్ళు మన శతృదేశపు గూఢచారులు అయి ఉంటారు….నీ మొగుడిగా నీ పేరు వాడుకుంటున్నారు….వాళ్ళకి ఇప్పుడే మరణదండన విధిస్తున్నాను,” అని అక్కడే ఉన్న కాపలా వాళ్ళను పిలిచి, “పక్క గదిలో ఉన్న తండ్రీ కొడుకుల్ని ఇక్కడకు తీసుకురండి,” అన్నాడు.
మంజుల పరిస్థితి బోనులో చిక్కిన లేడిపిల్లలా ఉన్నది, “అసలు నా భర్త గురించి ఈయనకు ఎలా తెలిసింది?” అని ఆలోచిస్తున్నది.
అంతలో ఆ గదిలోకి వచ్చిన వారిని చూసి మంజుల బెదిరిపోయి, ఆదిత్యసింహుడి కాళ్ళ మీద పడిపోయి, “ప్రభూ… నన్ను క్షమించండి…..మీకు అబధ్ధం చెప్పాను…ఆయన నా మొగుడు, ఆ పిల్లవాడు నా కొడుకు,” అన్నది.
మంజులను చూసి అతని మొగుడు కూడా ఏం జరిగిందో అని భయపడుతూ తన భార్య వైపు ఆదిత్యసింహుడి వైపు చూస్తు ఉన్నాడు.
ఆదిత్యసింహుడు తన కాపలావాళ్ళను పిలిచి వాళ్లను తీసుకెళ్ళి చెరసాలలో వెయ్యమన్నాడు.