மச்சக்காரன் by asal

[johnypowas]

“ச்சீ.... எச்சில்...” பத்மினி முகம் சிவந்தாள்....

“என்னது எச்சிலா?.... பழையது எல்லாம் மறந்து போச்சாக்கா?... நாம் ரெண்டு பேருக்கும் இடையே எச்சில்னு ஒன்னு இருக்கா என்ன?.....” வர்ஷினி குறும்பாய் கேட்டாள்....

“ச்சீய்ய்ய்... போடி குறும்புக்காரி....” பத்மினி வெட்கத்தில் முணுமுணுத்தாள்....

“என் அத்தான் உங்கமேலே கண்டிப்பாய் ஆசைப்படனும்னு பெருமாளை வேண்டிக்கப்போறேன்...”

“ஏண்டி?...” என்றாள் பத்மினி மெதுவாக..

“அப்போதுதான் நீங்க எனக்கு கிடைப்பீங்க?... நாம ரெண்டுபேரும் முன்னே மாதிரியே ஜாலியா இருக்கலாம்...” வர்ஷினி சந்தோஷப்பட்டாள்...

“ஏண்டி!... நம்ம லெஸ்பியன் வாழ்க்கை கல்யாணத்துக்கு அப்புறமும் உனக்கு வேணுமா?...” என்றாள் பத்மினி ஆசையாய்..

“உங்களுக்கு வேண்டாமா?...” வர்ஷினி கண்ணை சிமிட்டினாள்....

“ச்சீ... போடி....” பெருமூச்செரிந்தாள்... “நான் சொல்வதை எல்லாம் கேட்டால் நீ என்ன சொல்வியோ எனக்குத் தெரியலையே?....”

“என்னவா இருந்தாலும் சொல்லுங்கக்கா!... எதுவா இருந்தாலும் நேக்கு பயமில்லே!... அத்தானை மட்டும் இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வச்சுடுங்க.... அதுக்காக நான் எதையும் செய்யறேன்.... ப்ளீஸ்ங்கக்கா!...ப்ளீஸ்..ப்ளீஸ்...” வர்ஷினி பத்மினியின் முகவாய் கட்டையைப்பிடித்துக்கொண்டு கொஞ்சினாள்..

“ஏண்டி?... என் அண்ணன் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிட பின்னாடி என்மேலே ஆசைப்பட்டா உனக்கு வருத்தமா இருக்காது?... நம்ம லெஸ்பியன் உறவுக்கு அது நல்லதுதான்...... ஆனா நீ அவர் கிட்டே சண்டைப்போட்டீன்னா?...”

“நான் எதுக்குங்க அக்கா சண்டைப்போடப்போறேன்... உண்மையை சொல்லப்போனா... எனக்கே உங்கமேலே ஒரு இதுதான்.... அதுவும் முன்னாடியும் பின்னாடியும்.... பார்த்தா பாத்துட்டே இருக்கலாம்போல இருக்கு... பெண்ணான எனக்கே இவ்வளவு ஆசையா இருக்குன்னா.... ஆம்பிள்ளைகளுக்கு கேட்கவா வேண்டும்....”வர்ஷினி சிரித்தாள்..



இன்னும் டீப்பா சொல்லனும்னா......” வர்ஷினி இழுத்தாள்...

“என்னடி?... “ பத்மினி, ஆசையுடன் கேட்டாள்....

“ஒரு நல்ல ஆம்பிள்ளையா இருந்தா உங்கமேல மட்டும் ஆசைப்பட மாட்டான்... ஆன்ட்டியையும் சும்மா விடமாட்டான்...” பட்டென பேசிவிட்டாள்....

“ஏய்.....” பத்மினி ஆச்சர்யத்தில் கூவி விட்டாள்....

“உண்மைதாங்க அக்கா!... ஆன்ட்டி இந்த வயசுலேயும் என்னமா ஜொலிக்கறாங்க தெரியுமாக்கா?... பால்காரனில் இருந்து காய்கறிகாரன் வரைக்கும் உங்க வீட்டிலே மட்டும் எதுக்கு நின்னு காத்திருந்து வித்துட்டுப்போறாங்கன்னு நீங்க எப்பவாவது யோசிச்சிருக்கீங்களா?..... எல்லாம் ஆன்டியோட மகிமைதான்....” வர்ஷினி கண்ணைச் சிமிட்டினாள்...

“என் அத்தான்... உங்களோடு மட்டும் இல்லாமே... ஆன்ட்டிமேலேயும் கண்ணை வைக்காம இருக்கனும்னு ஆண்டவனை வேண்டிக்கோங்க...... “

“ச்சீ..போடி... வாயாடி....உனக்கு என்ன பேசறோம்னு விவஸ்தையே கிடையாது!.....” நிறுத்தியவள்..”அப்படித்தான் என் அம்மாமேலேயும் அண்ணன் ஆசைப்படறார்னு தெரிஞ்சா?....” படபடக்கும் இதயத்தோடு கேட்டாள் பத்மினி..

“அதைப்பற்றி எல்லாம் நான் கவலைப்பட மாட்டேன்... எனக்குன்னு உண்டான நேரத்திலே மட்டும் அவர் என்னோட இருந்தால் போதும்.... மற்றபடி அவர் எத்தனை பொம்மனாட்டிகளோடு இருந்தாலும் நான் கவலை இல்லை.....”பேச்சை முடிக்காமல் இழுத்தவள்...” ஏங்க அக்கா நான் ஒரு கேள்வி கேட்பேன்.... நீங்க கண்டிப்பாய் உண்மையைச் சொல்வீங்களா?..”

“கண்டிப்பாய் சொல்றேன்டி....”

“ப்ராமிஸ்....” வர்ஷினி கையை நீட்டினாள்...

“ப்ராமிஸ்....ஆனா நான் எதைச் சொன்னாலும் அதை தாங்கிக்கிற பக்குவம் உனக்கு வேணும்... நான் என்ன சொன்னாலும் நம்ம ப்ரண்ட்ஷிப் பிரியக்கூடாது...... ப்ராமிஸ்?...”” பத்மினியும் கையை நீட்டினாள்..

“காட் ப்ராமிஸ்.... என்னவா இருந்தாலும் நான் பத்மினி அக்காமேலே கோபப்படமாட்டேன்.... அவங்களோட ப்ரண்ட்ஷிப்பை முறிக்கவும் மாட்டேன்....” இருவர் கையும் இறுகியது....

“கேளுடி....” என்றாள் பத்மினி புன்முறுவலுடன்..

“நீங்க என்கிட்டே பேசுவதை பார்த்தால்.... ரவி அத்தான் ஆசைப்படற மாதிரி தெரியலே.... உங்க ரெண்டுபேருக்கும் ... அதாவது உங்களுக்கும், ஆன்டிக்கும்தான் அவர்மேல ஆசையா இருக்கிற மாதிரி தெரியுது.... இத்தனைநாளா மனதுக்குள் பூட்டி வச்சிருக்கிற ஆசையை இனிமேல் வெளியே சொல்லலாம்னு இருக்கிறமாதிரி தெரியுது.... அதுக்குள்ளே நான் இடையே வந்து கல்யாணம்ங்கிற பேர்லே தடையா இருப்பேன்னு நீங்க பயப்படற மாதிரி தெரியுது!... உண்மையச் சொல்லுங்க அக்கா!....” வர்ஷினி பளிச்சென பேசினாள்..

“ம்..ம்ம்ம்” மூச்சை ஆழ இழுத்த பத்மினி...”நான் சொல்வதை கேட்டு தப்பா நினைச்சுக்காதே!... ஒரு மகான் சொல்லியிருக்கார் .....காமத்திலே எதுவுமே தப்பில்லையின்னு....”

“அதிலே உங்களுக்கு என்ன சந்தேகம்.... காமத்திலே எதுவுமே தப்பில்லைதான்.... அதுதான் புராண கதைகளில் எல்லாம் இருக்கே?.... அதைப்பற்றி இப்போ என்ன?.... நீங்க சொல்ல வந்ததை சொல்லுங்கக்கா!... என் பொறுமை எல்லை மீறிட்டே இருக்கு!....” வர்ஷினி துடித்தாள்..

“நாம ரெண்டு பேரும் அன்றைக்கு நைட் மொட்டைமாடியிலே லெஸ்பியன் விளையாட்டு விளையாட்டி இருந்தோமே ஞாபகம் இருக்கா?...

“மறக்குமாக்கா அது.... இதோ இந்த நிமிடம் வரைக்கும் தினமும் அந்த நினைப்பு வராத நாளே கிடையாது.... அதை நினைச்சு நினைச்சு எப்படி ஏங்கியிருக்கேன் தெரியுமா?... நாம ரெண்டுபேரும் ஆடுவோமே லெஸ்பியன் ஆட்டம்... அல்லது எனக்கும் அத்தானுக்கும் கல்யாணம் ஆன பின்னாடி அவர் போடப்போற ஆட்டம் .... இந்த ரெண்டையும் தவிர... எனக்கு வேற நினைப்பே கிடையாதுக்கா!.....அதுக்கு என்ன வந்துச்சு இப்போ...” வர்ஷினி பரபரத்தாள்...

“அன்றைக்கு நாம ஆடின ஆட்டத்தை இன்னொருவரும் பாத்துட்டு இருந்திருக்கிறார்....” 

“ஹக்....” வர்ஷினிக்கு திக்கென்று மூச்சை அடைத்தது....” என்னக்கா சொல்றீங்க?.... யார் அவரு?...” ரொம்பவும் பயந்த குரலில் கேட்டாள்...

“வேற யாரு.... நம்ம ரெண்டுபேரோட கனவு நாயகன்தான்.....”

“யாரு ரவி அத்தானா?....” கண்கள் விரிய ஆச்சர்யத்துடன் கேட்டாள்...

“ஆமாண்டி... “ பத்மினிக்கு திடீரென்று வெட்கம் வந்து விட்டது...