Fantasy వాట్ ద ఫక్

[3sivaram]

అనుమానం - పెనుభూతం  -  రెండోవ భాగం

తెల్లారి కూడా నాకు అవే ఆలోచనలు, తట్టుకోలేక ఎటూ ఆ కృష్ణ గాడే కదా వాణ్ని చంపేద్దాం అని కృష్ణ గాడికి ఫోన్ కలిపి ఇంటికి భోజనానికి రమ్మన్నాను, మళ్ళి నాకు ఎదో పని ఉన్నట్టు, ఇంట్లో అనుపమ ఉంటుంది వడ్డిస్తుంది వెళ్ళు పో అని వెళ్లిపోయాను. మళ్ళి దొంగ చాటుగా ఇంట్లోకి జేరి దాక్కొని వాడు వస్తే దొరికి పోతే చం పెడదాం అని కాసుకొని కూర్చున్నా.

మధ్యానం కృష్ణ వచ్చాడు, "ఓయ్ అనుపమ" అంటూ గట్టిగా అరుస్తూ ఉన్నాడు. ఎదో సొంత పెళ్ళాన్ని పిలుస్తూ ఉన్నట్టు. 

నా పెళ్ళాం అనుపమ "అబ్బా, అంత గట్టిగా అరవమాకు, చెవులు దిబ్బెడిపోతాయ్... కాళ్ళు కడుక్కున్నావా" అంది. 

కృష్ణ "లేదు"

నా పెళ్ళాం అనుపమ వాడి చెవి మెలివేసి "పొయ్యి కడుక్కు రా పో..." అంది.

వాడు "ఆహ్" అని అరిచి గాబు దగ్గరకు వెళ్లి కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని వచ్చి కూర్చున్నాడు.

నెమ్మదిగా వడ్డిస్తూ ఉంటే తింటున్నాడు.

అనుపమ "కృష్ణ..." అంది.

కృష్ణ "హుమ్మ్..."

అనుపమ "పట్నంలో చీరలు ఎంత రేటు ఉంటాయ్"

కృష్ణ "ఏమో నాకు తెలియదు, నేనెప్పుడు కొనలేదు, కట్టుకోలేదు"

అనుపమ "కట్టుకోరా నేర్పిస్తా" అంది.

కృష్ణ "నీది విప్పు నేను కట్టుకుంటా"

అనుపమ "ఈ చిలిపి మాటలు మాత్రం మానవా... పట్నం లో ఎవరూ కొట్టలేదా..."

కృష్ణ "హహ్హహ్హ, వాళ్ళకు ఇలా మాట్లాడితేనే ఇష్టం"

అనుపమ "ఒరేయ్ నాకు ఒక మెరూన్ రంగు చీర ఒకటి తెచ్చిపెడతావా... డబ్బులు ఇస్తా"

కృష్ణ "నాకు డబ్బులు ఇవ్వకు, నేను తేచ్చిపెట్టను"

అనుపమ "ఎమంటా... దెంగి తినడానికి అయితే వస్తావ్"

కృష్ణ "అవును నర్సి గాడు ఎడి?"

అనుపమ "ఏమో పట్నం వెళ్ళాడు"

కృష్ణ "సరే నేను ఒక మాట అడుగుతా తప్పుగా అనుకోకు"

అనుపమ "అడుగు"

కృష్ణ "నర్సి గాడు అనుమానం జాస్తి అని మా అమ్మ జెప్పింది నిజమేనా... సుఖంగానే ఉంటున్నావా"

అనుపమ ఏం మట్లాడలేదు.

కృష్ణ "అనుపమ ! మాట్లాడు ఏమైనా ఇబ్బందా"

అనుపమ "అదేం లేదు... అయినా అది అనుమానం కాదు నా మీద ఉన్న గాడమైన ప్రేమ"

కృష్ణ "ఓహో"

అనుపమ  "నేనే నా మొగుడుకి చూపించే ప్రేమలో ఏమైనా లోటు చేస్తున్నా ఏమో... " అంది ఏటో ఆలోచిస్తూ

కృష్ణ "సరే, ఏదైనా సమస్య అయితే అమ్మకి చెప్పు, అమ్మ నీ గురించి చాలా మార్లు అడిగింది"

అనుపమ "ఒరేయ్ కృష్ణ చీర రా...."

కృష్ణ "నీ బొందే... నీ బొంద.... పెళ్ళయ్యాక నీ మొగుడు కొనిపెట్టాలి చీర... అయినా ఇంటికి ఓ మాలి రా... అమ్మ చీర పెట్టుద్ది, చెప్పి పెడతా"

అనుపమ "అవునా... రేపు కూడా భోజనానికి రారా రెండు చీరలు వస్తాయి"

కృష్ణ "నీ పని బాగుంది" అని భోజనం పూర్తీ చేసి కొంచెం సేపు మాట్లాడి వెళ్ళాడు.

కొద్ది సేపటి తర్వాత,

అనుపమ కృష్ణ చెప్పింది ఆలోచిస్తూ ఉంది, ముందు రోజు నర్సింహ ప్రవర్తన గురించి బేరీజు వేసుకుంటూ ఉంది. 

---

నర్సింహ మనసు వాళ్ళ సంభాషణ విన్నాక కొంచెం కుదుట పడింది. కాని మనసు పొరల్లో నుండి మరో ఆలోచన 'ఆ రోజు కిర్ర్ కిర్ర్' శబ్దం ఎలా వచ్చింది. అంటే అది కృష్ణ కాదు... వేరెవరో.. అనుకోని కొడవలి పదును పెట్టించి సిద్దంగా ఉంచాడు.

ఆ రోజు మధ్యానం అనుపమ మరియు నర్సింహ ఇద్దరూ ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు. అనుపమ మాట్లాడుతుంది, "ఏవయ్యా... నీకో మాట చెప్పాలి" అంది.

నర్సింహ "ఏ విషయం"

అనుపమ "నువ్వు కోప్పడకూడదు"

నర్సింహ "నీ మీద ఎప్పుడైనా కొప్పడ్డానా... విషయం చెప్పు"

అనుపమ "నువ్వలా ఉంటే నాకు భయం ఉంది.... సరే క్షమాపణ చెబుతున్నా ఇంకో మాలి ఇలా చేయను" అంది.

నర్సింహ మనసు కుతకుత లాడిపోతుంది. "ఎవడు వాడు" అని అడగాలని అనిపించింది.

అనుపమ "నీ కిష్టం లేదు అని తెలుసు అయినా మీ పెద్దమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లాను మొన్న మధ్యానం. వాళ్ళు చీర పెట్టారు"

నర్సింహ "ఏంటి మొన్న మధ్యానం నువ్వు ఇంట్లో లేవా...."

నర్సింహ మనసులో "నీ చీరల పిచ్చి తగలెయ్యా, నన్ను చంపేసావ్ కదే, లేకపోతే ఎవరో ఒకడిని చంపెసేవాడిని" అనుకున్నాడు

అనుపమ "అంటే నవ్వు పట్నం వెళ్ళావని, చిన్న పెద్దమ్మ వచ్చి పేరంటం అని పిలిస్తే వెళ్లాను. సాయంత్రం వరకు ఆడనే ఉన్నాను"

నర్సింహ "మరి ఇంట్లో ఏవరు ఉన్నారు"

అనుపమ "ఇంట్లో ఏవరు ఉంటారు, హా! నువ్వు ఒక వేళ తొందరగా వస్తే చూసుకో మని మన శ్రేయ అత్తయ్యకి తాళం ఇచ్చాను"

నర్సింహ మనసులో "అమ్మ నీ యమ్మ అయితే ఆ సత్య గాడు, శ్రేయ పిన్ని నా... వీళ్ళకు నా ఇల్లు లంజల కొంపలా తగిలిందా"

అనుపమ "క్షమించవయ్యా... నువ్వలా ఉంటే నాకు బాగాలేదు"

నర్సింహ మోహంలో అనుపమ అమాయకత్వం చూసి నవ్వొచ్చి "అలా వాళ్ళకు తాళాలు యిచ్చి ఎలా వెళ్తావ్" అని గట్టిగా అన్నాడు.

అనుపమ "అబ్బా అలా గట్టిగా అరవకు, పక్కింట్లోకి వినపడతాయి మన మాటలు" అంది.

నర్సింహ మనసులో "ఓహో, కృష్ణ తెలివిగా తనను కాని అనుపమని కాని తప్పుగా అనుకోకుండా ఉండాలని చుట్టూ అందరినీ పలకరిస్తూ వచ్చి, ఇంట్లో కూడా అనుపమతో పెద్దగా మాట్లాడాడు"

అనుపమ "ఏమయింది? బీరువా మొత్తం చూశాను. ఏం తేడా ఏం లేదే"

నర్సింహ "ఏమో ఏం పోయిందో, నీ చీరలు ఏమైనా ఎత్తుకు పోయిందేమో"

అనుపమ "అమ్మో నా చీరలు" అంటూ వెళ్లి గబా గబా మొత్తం అల్మారా ఓపెన్ చేసి లెక్క పెట్టుకుంటూ ఉంది.

నర్సింహ చెవిలో పెన్ను పెట్టుకొని చేతిలో లెక్క రాసుకుంటూ ఉన్న అనుపమని చూసి నవ్వుకొని వెళ్లి అల్మారా చూశాడు, పుట్టింటి నుండి తెచ్చుకున్నా పది చీరలు మాత్రమే ఉన్నాయి. మనసులో కొంచెం బాధ వేసింది.

వెంటనే బీరువాలో డబ్బు తీసి పట్నం వెళ్ళొస్తా అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాను. అక్కడ ఒక మంచి షాపు లో నాలుగు చీరలు అందులో మెరూన్ రంగు చీర తప్పకుండా ఉండేలా చూసుకొని తీసుకొచ్చా. 

వాటిని తీసుకొచ్చి వంట చేస్తున్న అనుపమ ముందు కవర్ చూపించా.. పొయ్యి మీదవి అలానే వదిలేసి పరిగెత్తుకు వచ్చింది. 

అనుపమ "తర్వాత వండుతా లే" అని కట్టేసి వచ్చేసింది. గబా గబా వాటిని ఓపెన్ చూసి చూసుకుంటుంది. మొహం అంతా వెలిగిపోతుంది. పక్కింటి వారి నుండి సందు చివరలో ఉన్న అందరికీ చూపించుకొని వచ్చింది.

నాకు మళ్ళి అనుమానం వచ్చింది "ఎవరైనా వెధవ వచ్చి చీర ఇస్తే ఈ పిచ్చిది లొంగి పోతుందా అని"