Fantasy హీరోయిన్స్ దెంగులాట ::--

[dorasam]

శృతి హస్సన్ దెంగులాట :

తర్వాత రోజు అడవిలో కృష్ణ అదే సమయానికి ట్రైన్ శబ్దం రావడం గమనించాడు...

కానీ కృష్ణ కి మనసులో ఆ నాలుగో దారిలో ఏముందో తెలిసుకోవాలని కూతుహలం కలిగి అటుగా వెళ్ళాడు.... కొంత దూరనికి వెళ్లేసరికి అక్కడో చిన్న గౌడౌన్ ఉంది దానికి ఇద్దరు కాపలా.

వారికీ తెలియకుండా... గోడౌన్ వెనక నుంచి లోపలకి ప్రవేశించాడు...అక్కడన్ని అట్ట పెట్టెలు ఉన్నాయి... తీసి చుస్తే అంత డబ్బే... అంత డబ్బు చూడడం ఇదే మొదటిసారి..



కృష్ణ : ఎవడో బ్లాక్ మనీ అంత ఇక్కడ దాచుకున్నాడు అనుకోని వెంటనే ఆ పక్కన ఉన్న
రెండు గోనుసంచిలోకి ఒక డబ్బాలో ఉన్న డబ్బాంత వేసుకొని...గుట్టు చప్పుడు కాకుండా బయటికి వచ్చేసాడు...

దారి మధ్యలో ఒక పొద్దలో ఆ రెండు సంచులని దాచి పెట్టి మళ్ళీ ఖైదీలలో కలిసిపోయాడు...

గదిలో :

కృష్ణ : రేయ్ మనం రేపు రాత్రి కి వెళ్లిపోతున్నాము...

సునీల్, చోటు ఒప్పుకున్నారు..

కృష్ణ : అంతకన్నా ముందు...మనం ఒకపని చేయాలి...

సునీల్ : ఏంటది...?

కృష్ణ : మనం ఇక్కడ ముగ్గుర్ని చంపాలి...

సునీల్, చోటు : ఇద్దరు షాక్ తో కూడిన భయంతో చంపాలా..!

కృష్ణ : అవును చంపాలి....

సునీల్ : రేయ్ రాకి చంపడం ఏంట్రా... అసలు ఎం మాట్లాడుతున్నావు రా..

కృష్ణ : అవున్రా ఇక నుంచి మనం చంపాలి... వీళ్లనే కాదు మన బ్రతులని నాశనం చేసిన ఆ రొయ్యల నాయుడు ని... వాడి వెనుక ఉన్న ఆ చీకటి సామ్రాజ్యని అన్నిటిని అంతం చేయాలి..
రేయ్ సునీల్ మర్చిపోయావా... మనం ఎలా ఉండేవాళం రా....

కృష్ణ మాటలతో సునీల్ కి గతం కళ్ళ ముందు కనపడింది...

సునీల్ : ( నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో ) అవున్రా చంపేదాం ఇక నుంచి నువ్వేం చెపితే అది...ఇంతకీ ఎవర్ని ఏద్దాం..?

కృష్ణ : ఈ గొర్రెల మందలో కొన్ని గుంటానక్కలు  గొర్రెల వేషం వేసుకొని ఉన్నాయి.... అవి ఏవో మనకి తెలుసు..

చోటు : హ్మ్మ్

కృష్ణ : వాటిలో మన ఎత్తు, బరువు తో సమానంగా  సరిపోయే మూడు నక్కల్ని ఎంచుకొని వాటిని చంపి వాటి బట్టలు మనము మన బట్టలు వాటికీ వేసి ఇక్కడ నుండి వెళ్ళిపోవాలి..

ముగ్గురు బాగా గమనించి మూడు నక్కల్ని ఎంచుకున్నారు...

ఆరోజు రాత్రి అడవిలో కృష్ణ ఒకడి వెనక , సునీల్ ఒకడి వెనక, చోటు ఒకడి వెనక ఉండి వాలా దగ్గర ఉన్న కతులతో వాళ్ళ పీకలు కోసేసారు...

వాలని ఎవరు చూడకుండా దూరంగా తుప్పలోకి తీసుకొని వెళ్లి వారి బట్టలు వీరు వీరి బట్టలు వారికీ వేసేసారు...

అప్పుడు కృష్ణ వారి తలలు వారి నుండి వేరు చేసాడు..

సునీల్ : ఎం చేస్తున్నావ్ రా...?

వాళ్ళు మన మొహాలు గుర్తు పట్టకుండా... వీళ్లని మనమే అనుకోవాలి కదా అందుకుని... అంటూ వాలా అమ్మా ఎంతో ఇష్టంగా చేయించిన రాధాకృష్ణులా ఉంగరాణి ఒకడికి తొడిగి...రేయ్ మీ ఇద్దరు వీళ్ళ ముగ్గరి తలలు పట్టుకొని
వెళ్లి రైల్వే ట్రాక్  దగ్గర
ఉండండి నేను ఒక పది నిముషాలో వస్తా
అని నిన్న రాత్రి డబ్బులు దాచినస్థలానికి వేళ్ళి రెండు సంచులు చెరో బుజం మీద వేసుకొని రైల్వే ట్రాక్ కి వచ్చాడు..

సునీల్ : ఏంట్రా అవి...?

కృష్ణ : చెప్తా... ముందు ట్రైన్ రాని..

సునీల్ : నువ్వు రాకుండానే ట్రైన్ వస్తుందని ఎంత బయపడ్డానో రా..

చోటు : హౌ అన్న ఈ తలలు దీనికే...?

కృష్ణ : ఆ చనిపోయిన వాళ్లకి మన బట్టలు వేసం కానీ ఏమో మొహాలు చూసి కనిపెటస్తారని వారి తలలు నరికేశ.. ఇప్పుడు ఆ శవాలు మనవే అనుకుంటారు...ఇకపోతే ఈ తలల్ని కొద్దీ కొద్దీ దూరం లో పడేదాం.. అడవి కాబట్టి ఏ పులో తినేసింది అనుకుంటారు...

ఇంతలో ట్రైన్ రావడం గమనించారు... అది ఇక్కడ ఆగదు కానీ నెమ్మదిగా వెళ్తుంది... ముగ్గురు ఎలాగోలా ఎక్కసారు... ముగ్గురి కళ్ళలోంచి కన్నీళ్లు కారుతున్నాయి... బాధతో కాదు ఆనందంతో.. దాదాపు మూడు సవంత్సరాలుగా ఇక్కడ బందీలుగా ఉన్నారు...ఇప్పడు వారికీ స్వేచ్ఛ దొరికింది...

ముగ్గురి మొహాలో ఒక్కతే ఆత్రుత ఎపుడెపుడు ఇళ్ళకే చేరుకుంటామ అని...

చోటు కృష్ణ చెప్పిన విధాగా కొద్దీ కొద్దీ దూరంలో ఆ మూడు తలల్ని పడేసాడు...

ఇంతలో సునీల్ ఆ సంచులు ఏంటి అని అడగగా... కృష్ణ ఆ సంచులు తెరిచి అందులో ఉన్న డబ్బులు చూపించాడు..

ఆ డబ్బులు చుసిన సునీల్ ఆశ్చర్యంగా :  ఇంత డబ్బు ఎక్కడిదిరా...?

కృష్ణ : ఉన్న నాలుగు దారులో మనం మూడు దారులో వెళ్ళాం కానీ నాలుగో దారిలో వెళ్ళలేదు... నేను నిన్న అటువైపు వెళ్తే అక్కడ ఒక చిన్న గౌడౌన్ ఉంది అందులో బోల్డంతా డబ్బు... ఎందుకేనా మంచిదని కొద్దిగా కొట్టుకొని వచ్చేసా..

సునీల్ ఆ డబ్బుని చుసి దీంతో మా అమ్మకి గుండె ఆపరేషన్ చేయిస్తా అంటూ తెగ ఆనందపడ్డాడు..

ముగ్గురు అలా వెనక్కి వాలి నిద్రలోకి జారుకున్నారు..

సశేషం :