Incest தகாப்புணர்ச்சி ❖ அண்ணா... எனக்கொரு உதவி!

[JeeviBarath]

குமுதாவுடன் தனிமையில்... 
【01】

நான் நந்தா, எனக்கு 27 வயதாகிறது. நான் சென்னையில் பணிபுரிகிறேன். நல்ல வேலை, கை நிறைய சம்பளம். இருந்தாலும், தங்கை குமுதாவுக்கு கல்யாணம் முடித்த பிறகு உனக்கு கல்யாணம் பண்ணலாமா என்று என் அம்மா என்னிடம் கேட்டாள்.

எனக்கு அதில் உடன்பாடில்லை, ஆனாலும் நான் சரி என்பதை தவிர வேறென்ன சொல்ல முடியும்? என் அப்பா நான் வேலைக்கு சேர்ந்த சில மாதங்களில் இறந்து விட்டார். தங்கையை கரை சேர்ப்பது என் கடமை தானே.

என் தாயார் என் கல்யாணம் ரொம்ப லேட் ஆகக் கூடாது (27 லேட் இல்லையாம்) அதனால் கல்லூரியில் கடைசி வருடம் படிக்கும் என் தங்கைக்கு அவசர அவசரமாக மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.

நானும் தங்கையும் ரொம்ப நெருக்கமெல்லாம் கிடையாது. அவளுக்கும் எனக்கும் வயசு வித்யாசம் ரொம்ப ஜாஸ்தி. என் டீன் ஏஜ் வயதில் இருந்தே அவளை தவிர்த்து வந்தேன் என்பதே உண்மை. அவள் ஒருமுறை என்னுடன் விளையாட்டு மைதானம் வரும்போது நண்பர்கள் கிண்டல் செய்ய, அதன் பிறகு நான் அவளை ரொம்பவே தவிர்த்தேன்.

வேலைக்கு சேர்ந்த பிறகு இரண்டு அல்லது மூன்று மாதங்களுக்கு ஒருமுறை வீட்டுக்கு வருவேன். இரவு நேரத்தை தவிர நான் வீட்டில் இருக்கும் நேரங்கள் ரொம்ப குறைவு. ஆனால் அவள் என்னிடம் கேட்கும் பொருட்கள் எதையும் வாங்கிக் கொடுக்காமல் தட்டிக் கழிக்க மாட்டேன். ஆனால் நெருங்கிப் பழகும் எண்ணம் மட்டும் வரவே இல்லை.

மாப்பிள்ளை பார்க்கும் போது, எங்கள் தந்தைக்கு சொந்தமான வீடு மற்றும் பூர்வீக சொத்து மதிப்பை அப்ராக்ஸிமேட்டாக கணக்கீடு செய்து அதில் மூன்றில் ஒரு பங்காக 70-75 லட்சம் வரை தருவோம் என மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்தோம். எனக்கு ஒரு பங்கு, அம்மாவுக்கு மீதி.

என் தங்கை முக இலட்சணம் உள்ளவள் என் தங்கையை பெண் பார்க்க வந்தவர்கள் அனைவருக்கும் பெண்ணை பிடித்தது. ஆனால் வரதட்சனை பணம் நிலம் விற்பதை பொறுத்து கொஞ்சம் காலம் ஆகும் என்பதால் சிலர் தவிர்த்தார்கள். எங்களுக்கு சிலரை பிடிக்கவில்லை. மூன்று மாதங்களில் என் தங்கைக்கு நல்ல வரன் அமைந்தது, மாப்பிள்ளை  வீட்டாருக்கு பிடித்துப் போக "பூ" வைத்து உறுதி செய்தார்கள்.

நாங்கள் சொத்து விற்க முயற்சி செய்வதை அறிந்த அத்தைகள் இருவரும் வழக்கு பதிவு செய்ய எங்களால் பூர்வீக சொத்துக்களை விற்க முடியாத நிலை. இதனால் பெரியப்பாவும் கொஞ்சம் வருத்தப் பட்டார். ஆனால் அவர் பாவம் என்ன செய்ய முடியும், தன் தங்கைகளிடம் கெஞ்சி கூத்தாடி பார்த்தார் எதுவும் நடக்கவில்லை. நியாயமாக பார்த்தால் அத்தைகள் செய்வது சரி. ஆனால் தங்கையின் கல்யாணம் பேசி முடித்த பிறகு அவர்கள் அப்படி செய்ததில் எனக்கு மன வருத்தம் நிறைய உண்டு.

நிலத்தை எங்களால் விற்க முடியாத நிலை வந்ததால் கல்யாணம் தடைபடும் என நினைத்து எங்களுக்கு வருத்தம். தங்கையும் மாப்பிள்ளையும் ஏற்கனவே நன்கு பேசிப் பழக ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.

மாப்பிள்ளை ரொம்ப நல்லவர். எங்கள் நிலைமையை புரிந்து கொண்டு அவரது வீட்டில் பேசி சமாளித்தார். கல்யாணம் எந்த தடையும் இல்லாமல் நடைபெறும் நிலை இருந்தது.

மாப்பிள்ளை சரியென சொன்னார் என்பதற்காக சும்மா விட முடியுமா என, என் அம்மா தன் பெயரில் இருந்த எங்கள் வீடு மற்றும் வேறு சில சிறிய சொத்துக்கள் அனைத்தையும் விற்றது மற்றும் என்னிடம் இருந்த சேமிப்பு என என் தங்கைக்கு கொடுப்பதாக சொன்ன பணத்தில் 34 லட்சம் ஏற்பாடு செய்தோம். அது தவிர கல்யாண செலவு கிட்டத்தட்ட 7 லட்சம்.

தங்கையின் கல்யாணத்தை எங்களால் முடிந்த அளவுக்கு விமரிசையாக நடத்தி விட்டோம்.

கல்யாணம், மறு வீடு, இதர சடங்குகள் எல்லாம் முடியும் போது என்னுடைய பாங்க் பேலன்ஸ் 13 லட்சத்ததில் இருந்து 31 ஆயிரமாக குறைந்து விட்டது. என்ன செய்ய என் தங்கையின் வாழ்க்கை ஆயிற்றே.

கல்யாணம் முடிந்த சில நாட்களில் தங்கையின் மாமியார் மற்றும் நாத்தனார் மீதி வரதட்சனை பற்றி குத்திக்காட்டும் நேரங்களில் என் தாயிடம் சொல்லி ரொம்ப அழ ஆரம்பித்தாள். என் தங்கை வாழ்க்கையை நினைத்து என் தாயின் உடல் நிலை ரொம்ப சீக்கிரம் மோசமான நிலையை அடைந்தது.

எனக்கும் பெர்சனல் லோன் 41 லட்சத்துக்கு போட முடியாத நிலை. ஆனால் வங்கியில் வேலை செய்யும் நண்பர் ஒருவரின் அறிவுரைப்படி ஒரே நேரத்தில் 6 வங்கிகளில் லோன் அப்ளை செய்தேன். அனைத்து வங்கிகளும் லோன் இருக்கிறதா என்று சிபில் ஸ்கோர் பார்ப்பார்கள், அப்ரூவ் ஆனால் லோன் பட்டுவாடா செய்யும் போது பார்ப்பவர்கள் குறைவு  என்ற அறிவுரை தான் அது.

என் அதிர்ஷ்டம் என நினைக்கிறேன் நான்கு வங்கிகளின் மூலம் எனக்கு 30 லட்சம் ரூபாய் லோன் கிடைத்தது. நான் அந்த பணத்தை கொடுத்த சில மாதங்களுக்கு பிறகு தங்கை வீட்டுக்கு செல்லும் போது என் அம்மாவிடம் மீதி பணம் பற்றி மாமியார் பேச நானும் அம்மாவும் ரொம்ப மனமுடைந்து போனோம்.

கடன் மற்றும் என் வாழ்க்கை குறித்து கவலையாக என்னிடம் பேசினாள். உனக்கு முதலில் கல்யாணம் பண்ணியிருக்க வேண்டும் என்றாள். மன வருத்தமாக இருந்த என் தாயார், சில வாரங்களில்  இறந்து விட்டார். சில மாதங்களில் தங்கை அவள் கணவனுடன் வெளிநாடு சென்று விட்டாள்.

அவள் ஊரில் இருக்கும்போது என்னிடம் பேசியதை விட வெளிநாடு சென்ற பிறகு அ‌வ்வ‌ப்போது கொஞ்சம் அதிகமாக பேசிக் கொள்வதுண்டு.

இப்படியே 1.5 வருடங்கள் ஓடியது. சென்னை வந்த தங்கை மற்றும் மாப்பிளையை முதல் நாளே பார்க்க செல்லலாம் என நினைத்தேன். ஆனால் என் தங்கை இன்னும் ஒரு வாரம் பொறுமை அண்ணா என்றாள், நீ வந்தால் மாமியார் மீதி காசு கேட்டாலும் கேட்பாள்.

இன்னும் ஒரு வாரத்தில் மாமியார் மாமனார் இருவரும் மகளுக்கு உதவியாக சிங்கப்பூர் செல்வதாகவும் அதன் பிறகு வா என்றும் சொன்னாள். மாப்பிள்ளையும் அதுதான் சரி என சொன்னார். அவளின் மாமியார் மாமனார் கிளம்பிய பிறகு அவர்கள் இருவரும் என்னை வரச் சொன்ன நாளும் வந்தது.

சென்னை நகரத்தின் புறநகர் பகுதியில் இருந்த அந்த அடுக்கு மாடி குடியிருப்புக்கு வந்து சேர்ந்தேன். அவளது வீட்டு வாசலுக்கு வந்து காலிங் பெல் அடித்தேன், ஆள் வரவில்லை. ஒரு கல்யாண வீட்டுக்கு போய் விட்டு 11 மணிக்கு வந்து விடுவேன் என்று சொல்லியிருந்தார்கள். ஒருவேளை இன்னும் வரவில்லை என நினைத்து போன்கால் செய்தேன்.

ஃபோன் எடுத்துப் பேசியவள், சாரி அண்ணா தூங்கிட்டேன், இப்ப வரேன் என்றாள். கதவை திறக்கும் எண்ணத்தில் புடவை முந்தானை ஒதுங்கியிருப்பதை கவனிக்காமல் வந்து கதவைத் திறந்தாள். ஒருவேளை அண்ணனை பார்க்கும் ஆர்வமாக கூட இருக்கலாம்.

என் தங்கையை கண்டதும் என்னை அறியாமல் என் கண்களில் கண்ணீர் மல்க அவளைப் பார்த்து சிரித்தேன்.  அவளை தலை முதல் கால் வரை பார்க்க, அவள் முந்தானை ஒதுங்கி  இடது மார்பகம் மற்றும் தொப்புள் தெரிவதை நான் கவனிக்க தவறவில்லை.

என் தங்கை முன்பு இருந்ததை விட இப்ப நல்ல கலர் அதிகமகி விட்டாள். எந்நேரமும் ஏசியிலேயே இருப்பாள் என்று நினைக்கிறேன். உடம்பும் இப்போது தேவையான அளவுக்கு போட்டு கொஞ்சம் பூசுன மாதிரி ஆகிவிட்டது.பார்க்க முகம் மட்டும் அழகு என்பது "வாவ்" என்னும் அளவுக்கு மாறிவிட்டது.

குமுதா கும்முன்னு இருக்கா என்று சொல்லும் அளவுக்கு இருந்தாள்...