వయసులో తప్పులు

[bhargavi reddy]

మొదటి ఫోన్ కాల్ 

అప్పటికే హైదరాబాద్ వచ్చి నెల దాటింది, కానీ పక్క చూపులు చూడలేదు. రోజు పొద్దున క్లాస్ అయిపోగానే, రూమ్ కి వచ్చి హారిక తో ముచ్చట్లు, మురిపాలు. ఆలా సాగిపోతుంది జీవితం. 


నేను ఒక పెంట్ హౌస్ ను అద్దెకి తీసుకొని ఉండే వాడిని. ఆ ఇంటి ఓనర్ చాల మంచి వారు. రాజు అతని పేరు. నేను గౌరవంగా రాజు గారు అని పిలిచే వాడిని. అయన కూడా చెప్పండి రెడ్డి గారు అనే వారు. ఏదో ఆలా సరదాగా సాయంత్రం మాట్లాడే  వారు. రాజు గారి భార్య పేరు భాగ్య. తనకి ఒక కూతురు, ఇంజనీరింగ్ మొదటి సవత్సరంలో చదువుతుంది, పేరు సౌభాగ్య. అందరూ బాగా మాట్లాడేవారు. అధిన పండగ వచ్చింది అంటే చాలు ఆరోజు నాకు పంచ భక్ష పరమాన్నాలు తెచ్చి పెడ్తారు. తినే దాకా వదలరు భాగ్య గారు. సౌభాగ్య అప్పుడపుడు డౌట్స్ అని అడిగేది. నేను తన ఇంట్లో అందరి ముందు చెప్పే వాడిని. ఆలా అందరూ దగ్గర అయ్యారు. బయట చిన్న చిన్న పనులు చేసి పెట్టడం, రాజు గారికి హెల్ప్ చేయడం లాంటివి చేయడం తో వాళ్ళు కూడా ఇంట్లో మనిషి లా చూసే వారు. నేను బుద్ధిగా ఉండే వాడిని. దానితో రాజు గారు బాగా చూసుకునే వారు. ఇక ప్రతి శనివారం రాజు గారు మందేస్తారు. ఆరు బయటనే కూర్చొని మరి తాగుతారు. మొదటి రెండు వారాలు నేను రాజు గారు కుర్చొవయ్యా అని పిలిచినా మొహమాటం కొద్దీ పని ఉంది రాజు గారు అని తప్పించుకున్న. కానీ మూడో శనివారం మాత్రం రాజు గారు పట్టు పట్టారు. ఇక తప్పదు అన్నట్లు వెళ్లి కూర్చున్న ఎదురుగా. 

రాజు గారు: ఎం రెడ్డి గారు, కొంచెం మందేస్తారా? 
కిరణ్: లేదు రాజు గారు. నాకు అలవాటు లేదు. 
రాజు గారు: ఊరుకోవయ్యా, ఎందుకు మొహమాట పడతావ్. చెన్నై లో మీ యూనివర్సిటీ గురించి కథలు కథలు గా చెప్తారు. నీకు అలవాటు లేదంటే నమ్మడం కష్టమే.
కిరణ్: అయ్యో, అలాంటిది ఎం లేదు రాజు గారు. ఏదో అప్పుడప్పుడు బర్త్డే పార్టీ లలో తాగే వాడిని. ఈ మధ్య మానేశా. 
రాజు గారు: ఇప్పుడు దారికొచ్చావ్ అయ్యా. అయితే నాతో ఒక పెగ్గు తాగాల్సిందే. భాగ్య, రెడ్డి గారికి గ్లాస్ తీసుకొని రా అని పెళ్ళాన్ని కేకేసారు. 
కిరణ్: అయ్యో రాజు గారు, నాకు హార్డ్ అంత అలవాటు లేదు, ఎక్కువ బీర్ తాగుతాను. 
రాజు గారు: ఎం కాదులే రెడ్డి గారు,నువ్ ఇప్పుడు పెద్ద వాడివి అయిపోయావ్. తాగొచ్చు లే. 
కిరణ్: ఆలా కాదు అంది, హార్డ్ అంటే కష్టమే. 
రాజు గారు: ఎం కాదు లే రెడ్డి, నేను ఉన్న గా . తాగు ఎం కాదు. 
ఇంతలో భాగ్య గారు విస్కీ గ్లాస్ తెచ్చారు. రాజు గారు గ్లాస్ తీసుకొని కోడి ఎపుడు తొందరగా తీసుకొని రా అని పెళ్ళానికి చెప్పి, 
నాకు మందు పోశారు. ఇక తప్పదు అన్నట్లు మెల్లిగా తాగడం మొదలు పెట్ట. 
రాజు గారు: రెడ్డి, నేను హైదరాబాద్ కి వచ్చి చాల సవత్సరాలు అయింది, ఎంతో మందిని చూసా. నువ్ ఉంటున్న రూమ్ కి ఎంతో మంది వచ్చి పోయారు, కానీ ఎవర్ని ఇలా నా ముందు కుర్చోబెట్టుకొని మందు పోయలేదు అయ్యా, ఎందుకో నువ్ నాకు నచ్చేసావ్. రూమ్ ని మంచిగా పెట్టుకున్నావు. రోజు ఉదయన్నేయ్ లేచి పనులు చూసుకొని చదువుకోడానికి వెళ్తావ్. అద్దె ఇంత అనగానే మారు మాట్లాడకుండా డబ్బు చేతిలో పెట్టావ్. మా ఆవిడకి కూడా నువ్ బాగా నచ్చావ్ అయ్యా. మంచోడు దొరికాడు అండి అని నాతో మొన్ననే అనింది. 
కిరణ్: ఊరుకోండి రాజు గారు. ఏదో మీ అభిమానం. మీరు మంచివాళ్ళు అండి. అడగానే ఇల్లు ఇచ్చారు. పండగలకి పబ్బాలకి ఇంట్లో పిలిచి మరి భోజనం పెడుతున్నారు. ఇంత బాగా చూసుకోవడం నా అదృష్టం అండి. 
రాజు గారు: ఊరుకోవయ్యా, దానిలో ఎం ఉంది. నేను ఈ అమీర్పేట్ లో ఎంతో మందిని చూసా. చదువుకోకుండా అమ్మాయిలు, అబ్బాయిలు మూతులు నాక్కుంటూ పార్కులు వెంబడి తిరిగే వాళ్ళని. ఈ మధ్య మరీ రెచ్చిపోతున్నారు, రోడ్ల పైన కొంచెం చీకటి అయితే చాలు, వాళ్ళు ఎం చేసుకుంటున్నారో కూడా కనిపిస్తున్న పట్టించుకోవట్లేదు. 
కిరణ్: అవును రాజు గారు, నేను గమనించ. 
రాజు గారు: హా, ఇక ఆ కృష్ణకాంత్ పార్క్ గురించి అయితే చెప్పక్కర్లేదు. అదో లాడ్జి అయిపోయింది వీళ్ళకి. 
కిరణ్: అవునా, తెలీదు రాజు గారు. అప్పుడు పోలేదు అటు సైడ్. 
రాజు గారు: అవును బాబు. నువ్ జాగ్రత్త, అసలే ఈ హైదరాబాద్ అమ్మాయిలు మంచోళ్ళు కాదు. బుద్ధిగా చదువుకొని ఉద్యోగం తెచ్చుకో. 
కిరణ్: సరే రాజు గారు. 
ఇంతలో భాగ్య గారు కోడి ఎపుడు తీసుకొచ్చారు. 
భాగ్య: ఎందుకు ఊరికే ఆ అబ్బాయిని చెడగొడతారు. ఏదో ఉద్యోగం కోసం వచ్చాడు. తనకి ఎందుకో ఆ పార్కులు, అమ్మాయిలు అని చెప్తారు. పైగా కూర్చొని మందు తాగిస్తారా! మీరే చెడగొడుతున్నారు పిల్లోడ్ని. 
రాజు గారు: ఏయ్, మందు తాగితే ఎవరు చెడిపోరే. ఎంత తాగాలో అంత తాగాలి , ఎక్కువ తగిన వాడే చెడిపోతాడు. ఇక అమ్మాయిలు అంటావా, ఎవరో ఒకరు చెప్పాలి గా పిల్లలకి. లేకపోతే చెడిపోతారు. 
భాగ్య: సర్లే, అవి తెలియని వాళ్ళకి తెలియచేస్తునట్లు ఉంది మీ ఎవ్వరం. 
రాజు గారు: తెలుసుకోవాలెయ్, తెలిస్తే నే కదా జాగ్రత్త పడతారు. 
భాగ్య: మీరు మారరు. కిరణ్ బాబు, నువ్ ఈయన మాటలు పట్టించుకోకు.  అయన అలానే చెప్తూ ఉంటారు. 
కిరణ్: అలాగే ఆంటీ. 
భాగ్య గారు వెళ్లిపోయారు. రాజు గారు మాత్రం పెగ్గు మీద ద్రుష్టి పెట్టారు. 
రాజు గారు: ఈ ఆడోల్లు ఇంతే రెడ్డి, మొగాళ్ళగురించి ఆలోచించారు. వాళ్ళకి నచ్చింది చేయాలి అంటారు. నువ్వు పట్టించుకోకు. 
కిరణ్: అలాగే రాజు గారు అని నా పెగ్గు కంప్లీట్ చేశా. 
రాజు గారు నా గ్లాస్ తీసుకొని మల్లి ఇంకో పెగ్గు వేశారు. తాను ఇంకొకటి పోసుకొని తాగుతున్నారు. ఆలా ఇద్దరం కూర్చొని రెండు గంటలు తాగుతూ, లోకం లోని విషయాల గురించి మాట్లాడుకుంటున్నం. మందుబాబుల గురించి తెలిసిందే గా, దొరికిందే టాపిక్, మాట్లాడిందే మల్లి మాట్లాడుతూ ఉంటారు. అప్పటికే 9 : 30 దాటింది. రాజు గారు సగం బాటిల్ తాగారు. నేను మూడు పెగ్గులు వేసి చాలు అన్నాను. 
భాగ్య గారు మాకు సర్వ్ చేస్తూ ఉన్నారు. కానీ తన మొఖం లో తెలియని బాధ కనిపిస్తుంది నాకు. పైకి నవ్వుతు ఉన్నారు. అదేంటో తెలుసుకోవాలి అనిపించింది. కానీ ఇంకా అంత క్లోజ్ కాదు , మనకి ఎందుకు లే అని వదిలేసా. మూడో పెగ్గు తాగేసి రూమ్ కి వెళ్లి పడుకున్న. తర్వాత రోజు నుంచి రాజు గారు ఇంకా దగ్గర అయ్యారు. బాగా మాట్లాడేయ్ వాళ్ళు. అంత సాఫి గా సాగిపోతుంది. 

నాది ఒక చిన్న రూమ్. అందులో ఒక చిన్న బెడ్ ఉండేది, అది కూడా రాజు గారిదే. ఒక్కడినే ఉండే వాడిని. అద్దె కూడా తక్కువే, మూడు వేలు. నేను ఇంజనీరింగ్ లో సరిగా చదవకపోయినా, కొంచెం డబ్బు సంపాదించ. క్రికెట్ ఆడి గెలవడం, బెట్టింగ్ ఇలా. ఒక సంవస్తరం ఇంట్లో అడగకుండా బ్రతకగల డబ్బు ఉండేది. కాబట్టి ఏ చీకు చింత లేదు. బాగా నేర్చుకొని జాబ్ కొట్టాలి అన్న ఆలోచన తప్ప ఇంకా ఎం లేదు. 

ఆలా సాఫి గా సాగిపోతున్న నాకు తను పరిచయం అయింది. ఒక నెల రోజులు తను నా క్లాస్ లో నే ఉన్న కూడా నేను గమనించలేదు. కానీ ఆరోజు గమనించ. కారణం లేకపోలేదు. హారిక వాళ్ళ అమ్మమా వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళింది. అక్కడ సిగ్నల్ ఉండవు. అప్పటికే మూడు రోజులు అయింది. కింద ఒకటే గోల. వేళా పాల లేకుండా లేస్తున్నాడు. 

ఆలా ఒకరోజు క్లాస్ లో ఖ ని సర్ ఏదో అడిగితే, తను బోర్డు దగ్గరకి వెళ్లి చెప్పింది. తెల్లటి చుడిదార్, తాలూకు తాలూకు మంటూ కళ్ళకి కనిపించింది. అన్ని రోజులు ఇంత అందాన్ని నేను చూడలేదా అనుకునేంత లా ఉంది. బాగా బలిసి బయటకి తన్నుకు వచ్చేంతలా ఉన్న పాయలు, ఎక్కడ పట్టుకున్న చేతికి అందే లా కొవ్వు పట్టి ఉంది. ఇక ఆ గుద్ద అయితే తాను నడిచిన ప్రతి సారి పెండ్యులం లాగా ఊగుతుంది. అది చూడగానే నా మొడ్డ ఒక్కటే గోల చేస్తుంది. ఎలాగోలా తమాయించుకొని ఆ రోజు గడిపేసా. ఆలా ఒక 10 రోజులు గడిచిపోయాయి. నాకు వొళ్ళంతా కామం తో నిండిపోయింది. ఎవర్ని చుసిన వొంగో బెట్టి దెంగాలి అనేంత గ ఉంది. 

 అలంటి సమయం లో మాకు ఇంటర్వ్యూ ఉంది అని చెప్పి ఒక ఆఫీస్ కి పంపించారు ఇన్స్టిట్యూట్ వాళ్ళు. నేను, ఇంకో ఆరుగురు వెళ్ళాం. కూకట్పల్లి లో ఉంది ఆ ఆఫీస్. అందరం బస్సు ఎక్కి వెళ్ళాం. అందరూ ఫస్ట్ రౌండ్ క్లియర్ అన్నారు. సెకండ్ రౌండ్ కూడా క్లియర్ అన్నారు. నాకెందుకో తేడా కొట్టింది. ఎందుకంటే వాళ్ళు పెద్దగా ఎం అడగట్లేదు. మాములు గా అడుగుతున్నారు. ఎం చేసారు, ప్రాజెక్ట్ ఏంటి అని. సరేలే అనుకున్న. 
ఒక అరగంటకి రెండు రౌండ్స్ కంప్లీట్ అయిపోయాయి అందరివీ. అందరూ సెలెక్టెడ్ అని చెప్పి. ఫైనల్ రౌండ్ అని మేనేజర్ దగ్గరకి పంపించారు. అప్పుడు అర్థం అయింది నాకు అది ఫేక్ అని. అసలు వాడిది కంపెనీ ఏయ్ కాదు అని. యాభై వేలు కట్టండి, మొదటి ఆరు నెలలు ఆరు వేళా జీతం, తర్వాత పన్నెండు వేలు చేస్తాం అన్నాడు. ట్రైనింగ్ కి యాభై వేలు అన్నాడు. నేను నవ్వుకొని, అలాగే అని బయటకి వచ్చేసా. 

అందరికి అదే చెప్పారు. కంపెనీ మైత్రీవనం బిల్డింగ్ లో ఉంటుంది అని చెప్పారు. ఇక్కడ సుబ బ్రాంచ్ అన్నారు. నేను నవ్వుకొని బస్టాండ్ కి వచ్చేసా. కానీ మిగతా 
ఆరుగురికి ఎక్కడో చిన్న ఆశ అనింది. అది మంచి కంపెనీ ఏమో, వెళ్లి చూడం అన్నారు. అప్పుడే తను నాతో మొదటి సారి మాట్లాడింది. 
ఖ: కిరణ్ నువ్ వెళ్తున్నావా ?
కిరణ్: హా వెళ్తున్న. 
ఖ: అయితే వెళ్ళాక అది నిజామా కాదా అని నాకు చెప్తావా?
కిరణ్: అలాగే. 
ఖ: న నెంబర్ తీసుకో. వెళ్ళాక ఫోన్ చెయ్. ఏ మాట నాకు చెప్పు. అని తన నెంబర్ కి నా నుంచి కాల్ చేపించుకొని వెళ్ళిపోయింది.
కిరణ్:సరే. 

అలా అనుకోకుండా నే , తన నెంబర్ నాకు ఇచ్చింది. ఏమి నా అదృష్టం అనుకున్న. సరే అని చెప్పి తాను వెళ్ళిపోయింది. మిగిలిన వాళ్ళం వెళ్లి చూస్తే, నేను అనుకున్నట్టుగానే అది ఫేక్ ఆఫీస్. అక్కడ ఆఫీస్ లేదు ఎం లేదు. సరే లే అనుకోని అందరం ఎవరి గూటికి వాళ్ళు చేరుకున్నాం. 

సాయంత్రం అవ్వగానే, బాడీ లో వేడి మొదలయింది. అప్పటికే పదకొండు రోజులు అయింది. మొడ్డ నిగిడి ఉంది. హారిక ఏమో ఇంకా రాలేదు. ఎం చేయాలో తెలియట్లేదు. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది పొద్దున తాను నెంబర్ ఇచ్చిన విషయం. వెంటనే తనకి కాల్ చేదాం అని ఫోన్ ఓపెన్ చేశా. కానీ ఎక్కడో భయం, అసలే తులం బంగారం బ్యాచు, ఈదిన తేడా జరిగితే అంతే అని చిన్నపాటి నుంచి వినడం వల్ల ఫోన్ చేయకుండా ఆగిపోయి. చేయాలా వద్ద అన్న సందిగ్ధం లో అరగంట గడిచింది. ఇంతలో నా ఫోన్ మోగింది. చూస్తే తనే ఫోన్ చేస్తుంది. 
వెంటనే లిఫ్ట్ చేశా. అవతల నుంచి హలో అని తియ్యటి స్వరం నా చెవిని తాకింది. ఆ స్వరానికే నా మొడ్డ లేచి సెల్యూట్ చేసింది.

కిరణ్: హలో
ఖ: ఎం అయింది? ఆఫీస్ కి వెళ్ళారా? 
కిరణ్: హా వెళ్ళాం. అక్కడ ఆఫీస్ లేదు ఎం లేదు. వాచ్మెన్ గాడు బండ బూతులు తిట్టాడు ఆ ఆఫీస్ గురించి అడిగితే. వాళ్ళు పెద్ద లంజాకొడుకు లు , ఇలా పిల్లల దగ్గర డబ్బు దెంగేస్తున్నారు అని. 
ఖ:  అబ్బహ్, ఏంటి ఆ లాంగ్వేజ్. చుడానికి సైలెంట్ గా ఉంటావ్, కానీ ఇంత వల్గుర్ గా మాట్లాడతావ్ అనుకోలేదు. 
కిరణ్: ఎం చేయాలి మరి, ఆలా మోసం చేస్తున్నారు అనే అసహనం లో.. ఆలా వచ్చేశాయ్. ఐన అదంతా ఆ వాచ్మెన్ గాడు చెప్పిందే నీకు చెప్పా.
ఖ: సరేలే. మరి ఇంత సేపు ఎం కాల్ చేయకుండా. గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో బిజీ ఆహ్. 
కిరణ్: అది ఒక్కటి తక్కువైంది నా బతుక్కి. ఉద్యోగం దొరక్క ఏడుస్తుంటే మల్లి గర్ల్ ఫ్రెండ్ కూడా నా. చేద్దాం అనుకున్న. మళ్ళీ ఎందుకో ఆగిపోయి. ఇంతలో నువ్వే చేసావ్.
ఖ: అవునా. ఐన నీకేం తక్కువ రా. అందంగా ఉంటావ్, స్టైల్ మైంటైన్ చేస్తావ్. నీకు గర్ల్ ఫ్రెండ్ లేదంటే నమ్మేలా లేదే. 
కిరణ్: రా నా? 
ఖ: ఏమో రా, అనాలి అనిపించింది. నువ్ అన్నిటికి ప్రశ్నలు వేయకు. ఫ్లో లో వెళ్ళిపోతూ ఉండాలి. 
కిరణ్: అబాహ్, మేడం మంచి ఫ్లో ఉందే.. పక్కన ఎవరు లేరా?
ఖ: ఉంటె ఎందుకు చేస్తా చెప్పు. ఐన నేను ఆల్మోస్ట్ రోజంతా ఒక్క దాన్నే ఉంటా. క్లాస్ అయిపోయాక రూమ్ కి వచ్చి వంట చేసుకొని తినేసి పడుకుంటా. నేను అన్న మాత్రమే ఉంటాం రూమ్ లో. అన్న, మ్రాన్గ్ వెళ్తే నైట్ 9 కి కానీ రాదు ఇంటికి. అంత వరకు కాళీ నే. మధ్యాహ్నం నుంచి నే కాల్ కోసం వెయిటింగ్. 
కిరణ్: ఆహా. ఆఫీస్ ఫేక్ ఆహ్ కదా అని తెలుసుకోడానికి వెయిటింగ్ ఆహ్? 
ఖ: మొద్దు, కాదు రా. అది ఫేక్ కంపెనీ నాకు ముందే తెలుసు. నీ కాల్ కోసం చూస్తున్న. నువ్వేమో చేయకుండా కుర్చున్నావ్. ఇంకా ఆగక నేనే చేశా.
కిరణ్: ఓసిని, బాగా వేడి మీద ఉన్నావ్. ఏమో అనుకున్న. 
ఖ: మరి ఈ రోజుల్లో మాములుగా ఉన్న అబ్బాయిలని వదలట్లేదు ఎవరు. నువ్ ఆలా ఉంటె ఇంకా ఎందుకు వదుల్తారు. 
కిరణ్: నీకేం తక్కువే, మాములు ఫిగర్ ఆహ్ నువ్.. కత్తి లా ఉంటావ్. నేనింకా నీకు బాయ్ ఫ్రెండ్ ఉన్నాడేమో
అనుకున్న.
ఖ: అబాహ్, నేనేం అంత ఉండను. కొంచెం లావుగా కూడా ఉంటా. ఊరికే అబద్దాలు చెప్పకు. నాకెవరు బాయ్ ఫ్రెండ్స్ లేరు ఇంత వరకు. నాది గర్ల్స్ స్కూల్, కాలేజీ. 
కిరణ్: అవునా. అందుకే అంత కాకా మీద ఉన్నావ్.
ఖ: రేయ్, నువ్ అసలు మంచోడివే కాదు రా. క్లాస్ లో చూసి బుద్ధిమంతుడివి అనుకున్న. వామ్మో ఇలాంటోడివి అనుకోలేదు. 
కిరణ్: ఎం చేదాం చెప్పు. ఇలా ఉంటేనే కదా, ఓపెన్ గా మాట్లాడుకోగలిగేది. లేదంటే హా, హ్మ్మ్ , తిన్నావా , పండుకున్నావా ఇవే ముచ్చట్లు ఉంటాయి.
ఖ: మాటకారివే. ఒట్టి మాటలే నా లేక చేసేది ఏమైనా ఉందా
కిరణ్: అమ్మని.. మాములు కాకమీద లేవే నువ్వు. ఛాన్స్ దొరికితే ఇప్పుడే నీ తొడలు తెరిచే లా ఉన్నావ్!! 
ఖ: ఒరేయ్, ఎంత కాకమీద లేకుంటే నీకు నెంబర్ ఇస్తా. అక్కడ అంత మంది ఉంటె పక్కకి పిలిచి మరి నెంబర్ ఇచ్చా కదా. ఐన అర్థం కాలేదా. 
కిరణ్: ఉద్యోగం మీద ప్రేమ తో ఇచ్చావ్ అనుకున్నానే. 
ఖ: ఉద్యోగం ఆహ్ , బొంగా. వస్తే వస్తది లేదంటే ఎవడికో పెళ్లి చేస్తారు. దానిమీద 
పెద్ద కోరికలు లేవు లే. వస్తే వస్తుంది, లేదంటే లేదు. 
కిరణ్: అంతే లే. 
పిల్ల మంచి కసి మీద ఉంది. పెద్దగా కష్టపడక్కర్లేదు. ఏమైనా మాట్లాదోచు ఇక అనుకున్న. 
ఖ: హా. సరే అన్నయ వస్తున్నాడు. నేను రేపు మాట్లాడతా. 
కిరణ్: సరే కానీ, నీ పిక్స్ పంపవే. 
ఖ: దేనికి రా? 
కిరణ్: నీపాటికి నువ్ ఏదేదో మాట్లాడేసి పోతున్నావ్. ఇక్కడ నా మొడ్డ లేచి గోల చేస్తుంది.
ఖ: రేయ్!! నోరు తెరిస్తే బూతులు. కొత్త పాత లేదా రా! 
కిరణ్: అంత ఓపెన్ అయ్యాక, ఇంకా ఎందుకె సిగ్గు. మంచి పిక్స్ తీసుకొని పంపు. అందరికి పంపేవి కాదు, స్పెషల్ గా పంపు. 
చూడగానే మొడ్డ కారిపోవాలి. 
ఖ: రేయ్ అది నోరా, మూసి నది ఆహ్ , ఆలా అడిగేస్తునవ్. 
కిరణ్: నేను అడుగుతనే. నువ్ పంపుతావ్. నాకు తెలుసు. తొందరగా పంపు. 
ఖ: అసలు పంపాను. ఎం అనుకుంటున్నావు నువ్ నా గురించి. పో బాయ్. 
కిరణ్: ఇప్పుడే మొడ్డ బయటకి తీసా. తొందరగా పంపు. బాయ్. 
ఖ: నీ, పో రా నేను పంపాను అని పెట్టేసింది. 

ఇదంటే ఆలా పెట్టేసింది. పంపుతుందా లేదా!? అని మొడ్డ ని ఆడిస్తున్న. ఇంతలో టింగ్ టింగ్ అని ఐదు సార్లు ఫోన్ మోగింది. చూస్తే అదే. వాట్సాప్ లో మెస్సగెస్ పంపింది. ఓపెన్ చేయగానే షాక్. వొళ్ళంతా ఒక్క సారిగా వేడెక్కింది. మొడ్డ నన్ను కొట్టు కొట్టు అన్నట్లు తెగ ఊగుతుంది.