Incest இதுவரை இல்லாத உணர்வுகள்

[Kannmani]

மோகனும் பவித்ராவும் கவலை அடைவதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் இருக்கிறது.

பவித்ரா ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவள்.
 
அவள் கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படித்துகொண்டிருந்த வேளையில் வசதியான வீட்டை சேர்ந்த மோகன் டிகிரி முடித்துவிட்டு வேலைக்கு செல்லாமல் ஊர் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தார்.
 
அவர் கல்லூரிக்கு பஸ்ஸில் சென்ற பவித்ராவை தற்செயலாக பார்த்தார்..
 
அந்த நொடியே அவளது அழகில் மயங்கிவிட்டார்.
 
அவள் செல்லும் இடமெல்லாம் அமைதியாக பின் தொடர்ந்தார்.
 
பிறகு ஒரு நாள் பவித்ராவிடம் உன்னை காதலிக்கிறேன் என்று தைரியமாகவும் சொல்லிவிட்டார்.
 
“மிஸ்டர் மோகன்... இதெல்லாம் சரியா வராதுங்க... என்னோட குடும்பத்துல ஒத்துக்க மாட்டங்க...”
 
பவித்ரா தயக்கத்துடன் சொன்னாள்.
 
“குடும்பத்த விடு பவித்ரா... என்னைய உனக்கு பிடிச்சுருக்கா? நீ அத மட்டும் சொல்லு போதும்”
 
அவர் கேட்டதும் சில நொடிகள் மௌனமாக இருந்தாள்.
 
பிறகு உதடுகளை அசைத்து மெதுவாக பேசினாள்...
 
“ஹ்ம்ம்... பிடிச்சுருக்கு...”
 
குனிந்த தலை நிமிராமல் வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.
 
“எனக்கு இது போதும் பவித்ரா... யார் நம்மல எதிர்த்தாலும் சரி... எனக்கு கவல இல்ல... உன்னோட படிப்பு முடிஞ்சதும் நாம மேரேஜ் பண்ணிட்டு சந்தோசமா வாழலாம்” என்று மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.
 
“ஆனா... எனக்கு இது பிடிக்கல...”
 
“ஏன்... என்னாச்சு பவித்ரா?”
 
“முதல்ல நீங்க படிச்ச படிப்புக்கு ஏத்த மாதிரி ஒரு வேலைய தேடுங்க... அப்பதான் உங்கள நம்பி என்னால வர முடியும்...”
 
“ஸாரி... நீ எனக்கு ஒகே சொன்னதுக்கு அப்பறம் சொல்லலாம்னு நினைச்சேன்...”
 
“என்ன சொல்றீங்க? புரியலையே...”
 
“எனக்கு சென்னைல ஒரு கம்பெனில வேலை கிடைச்சுருக்கு பவித்ரா... சம்பளம் கம்மிதான்... ஆனா போக போக சேலரி இன்கிரீஸ் ஆகிடும்...”
 
பவித்ரா அதை கேட்டதுமே மோகனை கட்டி அணைத்துகொண்டாள்.
 
அவளும் மோகனை பார்த்ததும் காதலில் விழுந்துவிட்டாள்.
 
அதை வெளியில் சொல்ல முடியாமல் போராடினாள்.
 
இப்போது மோகன் தைரியமாக வெளிப்படுத்தி அவருக்கு வேலையும் கிடைத்துவிட்டது என்று இன்ப அதிர்ச்சி கொடுத்ததும் அவளையே மொத்தமாக தருவதற்கு முன் வந்தாள்.
 
மோகன் வேலைக்கு சென்ற சில மாதங்களுக்கு பிறகு பவித்ரா படிப்பை முடித்தாள்.
 
உடனே இருவரும் காதலிக்கும் விஷயத்தை வீட்டில் தெரிவித்தனர்.
 
அவர்கள் நினைத்தது போலவே இரு குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்களும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.
 
மோகனுக்கும் பவித்ராவுக்கும் அதை கண்டு அச்சம் ஏற்படவில்லை.
 
சென்னையில் நண்பர்கள் உதவியுடன் திருமணம் செய்துகொண்டு... ஒரு வாடகை வீட்டை பிடித்து குடும்பத்தை நடத்த ஆரம்பித்தனர்.
 
திருமணம் முடிந்து ஒரே வருடத்தில்... அவர்களது காதலின் அடையாளமாக... மகள் தீபிகா பிறந்தாள்.
 
மகளின் எதிர்காலத்தை கருத்தில் கொண்டு பவித்ராவும் வேலைக்கு செல்ல விரும்பினாள்.
 
மோகனும் அதற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார்.
 
அவள் ஒரு பள்ளியில் கணித ஆசிரியையாக வேலைக்கு சேர்ந்தாள்.
 
குடும்பத்தையும் வேலையையும் கவனித்துக்கொண்டே பகுதி நேரத்தில் மேற்படிப்பும் படித்தாள்.
 
இப்படியே காலங்கள் சிறப்பாக கடந்து சென்றது...
 
“பவித்ரா... இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல தீபிகா ஸ்கூல் போக ஆரம்பிச்சுடுவா... நாம வாங்குற சம்பளத்த வச்சு அவள நல்லா படிக்க வைக்கணும்...”
 
“சரிங்க... அத ஏன் இப்படி கவலையோட சொல்றீங்க...”
 
“இல்ல நமக்கு தீபிகா ஒருத்தியே போதும்... இதுக்கு மேல வேணாம்னு சொல்றேன்...”
 
பவித்ராவுக்கு அதை கேட்டதும் தலையில் பாறாங்கல் விழுந்தது போல் தோன்றியது
 
“ஏங்க... அவளுக்கு ஒரு துணை வேணாமா? தம்பியோ... இல்ல தங்கச்சியோ...”
 
அவள் மனதில் இருப்பதை வெளிப்படுத்தினாள்.
 
“வேணாம்... அவள பாத்துக்க நாம ரெண்டு பேர் இருக்கோம்... அது போதும்...”
 
மோகன் உறுதியுடன் சொன்னதும் பவித்ரா ஆசையை அடக்கிகொண்டாள்.
 
இனி தீபிகா மட்டும்தான் தங்களது எதிர்காலம் என்று முடிவுக்கு வந்து அவளுக்காகவே வாழத் தொடங்கினாள்.
 
எப்போதாவது மோகனுக்கு ஆசை வந்தால் காண்டம் போட்டுகொண்டு பவித்ராவை திருப்தி படுத்துவார்.
 
இப்படி ஒரு சூழ்நிலையில்தான் கணவனுக்கு மோகம் வந்தது...
 
ஆனால் மோகன் ஆணுறை இல்லை என்பதை அறியாமல் பவித்ராவின் பெண்மைக்குள் கஞ்சியை ஆழமாக பீச்சி அடித்துவிட்டார்.
 
மேட்டர் முடிந்த பிறகு அது தெரிந்ததும் வேதனை அடைந்தார்.
 
இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு மோகனின் ஆண்மையில் இருந்து பவித்ராவின் பெண்மைக்குள் வெண்மையான திரவம் சென்றதால் மகன் அர்ஜுன் உருவானான்.
 
மகள் தீபிகா பிறந்த பிறகு கணவனுக்கு பிள்ளை பெற்று கொள்வதற்கு விருப்பம் இல்லாத காரணத்தால் பவித்ரா என்ன செய்வது என்று திணறினாள்.
 
அந்த நேரத்தில் அவளது தோழி சுகன்யாவின் உதவியுடன் யாருக்கும் தெரியாமல் மகனை பெற்று எடுத்தாள்.
 
சுகன்யாவுக்கு குழந்தை இல்லை என்பதால் அவளது கணவனின் சம்மதத்துடன் அர்ஜூனை மகனாக வளர்த்தாள்.
 
இப்போது விதியின் விளையாட்டால் அவனை மீண்டும் சொந்த அம்மாவான பவித்ராவிடம் ஒப்படைத்தாள்.
 
அர்ஜூன் வீட்டிற்கு வந்த பிறகு சுகன்யாவுக்கு பவித்ரா போன் செய்து ஆனந்த கண்ணீருடன் பேசினாள்.
 
“என்னோட மகன் அர்ஜூன் வீட்டுக்கு வந்துட்டான்.... அத என்னால இப்ப கூட நம்ப முடியல சுகன்யா...”
 
“ஹ்ம்ம்... என்னாலயும்தான் நம்பவே முடியலடி... அவன் என்னைய விட்டு பிரிஞ்சு போயிட்டான்...”
 
அர்ஜூன் சொந்த மகன் இல்லையென்றாலும் தாய் ஸ்தானத்தில் இருந்த சுகன்யாவுக்கு அவன் பிரிந்து சென்றது கொஞ்சம் கவலை தந்தது.
 
“என்னடி இப்படி பேசுறே... அவன வீட்டுக்கு கூட்டி வர்றதுக்கு எத்தன வருஷமா போராடுனேன்? அத எல்லாம் மறந்துட்டியா?”
 
“ஆமா பவித்ரா... எப்படி மறக்க முடியும்? உன்னோட புருஷன் காண்டம் இல்லாம தப்பு பண்ணிட்டோம்னு பயந்து அடுத்த நாளே உனக்கு டேப்லெட் வாங்கி கொடுத்தாரே... நீயும் அத போட்டா குழந்தை பொறக்காதுனு நினைச்சே... அதையும் மீறி உன்னோட வயித்துல அர்ஜூன் உருவாகிட்டான்...”
 
“ஹ்ம்ம்... அத இப்ப நினைச்சு பாத்தா கூட ரொம்ப பயமா இருக்கு... அவருக்கு மட்டும் ஆபிஸ்ல இருந்து ரெண்டு வருஷம் துபாய் போறதுக்கு ஆபர் வரலனா இதெல்லாம் நடந்துருக்காது...”
 
அதை சொல்லும்போதே பவித்ராவின் நெஞ்சு விம்மியது
 
“உண்மைதான்... மோகன் உன்னையும் தீபிகாவையும் நினைச்சு பாரின் போக வேண்டாம்னு நினைச்சாரு... ஆனா நீ என்னோட குழந்தை இல்லாத நிலைமைய யோசிச்சு அவருகிட்ட கரு உருவானதையே மறச்சுட்டு என்கூட வந்துட்டியேடி...”
 
சுகன்யாவின் கண்களும் லேசாக கலங்கியது.
 
“ஏன்டி... என்னோட உயிர் தோழிடி நீ... உனக்கு ஒரு கஷ்டம்னா என்னால எப்படி தாங்க முடியும்? அதான் அவர துபாய் போக சொல்லிட்டு ரெண்டு வருஷம் உன்னோட பாதுகாப்புல நானும் தீபிகாவும் இருந்தோம்... அங்க யாருக்கும் தெரியாம அர்ஜூன பெத்து எடுத்து உனக்காக தந்தேன்...”
 
“சரிடி... பழச எல்லாம் பேசி வருத்தப்பட வேணாம்... இப்படிதான் நடக்கனும்னு விதி முடிவு செஞ்சுருக்கு... இதுக்கு மேல கவலைபடாத... இனி உனக்கு நல்ல காலம்தான்...”
 
சுகன்யா தோழிக்கு ஆறுதல் கூறினாள்.
 
“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன்... கூடிய சீக்கிரம் அர்ஜூன் என்னைய அம்மாவா ஏத்துக்குவான்...”
 
“நீ நினைக்குறது கண்டிப்பா நடக்கும் பவித்ரா... லேட் பண்ணாம அர்ஜூன்கிட்ட உண்மைய சொல்லிடு...”
 
“இல்ல சுகன்யா... நான் அவன்கிட்ட உடனே உண்மைய சொல்ல மாட்டேன்...”
 
பவித்ரா உறுதியுடன் சொன்னாள்.
 
சுகன்யா அதை கேட்டு திகைத்தாள்.
 
“ஏன்டி... என்னாச்சு...?”
 
“அர்ஜூனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சதுல இருந்தே நீதான் அம்மானு நினச்சுட்டு இருக்கான்... இப்படி இருக்கும்போதே திடீர்னு நான்தான் உன்னோட உண்மையான அம்மானு சொல்லி அவன கஷ்டபடுத்த விரும்பல...”
 
“ஐயோ... இது என்னடி கொடுமை?”
 
சுகன்யா அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.
 
“ஆமா எனக்கு கொடுமைதான்... ஆனா இந்த உண்மைய மறச்சுட்டோம்னு அர்ஜூன் நம்ம ரெண்டு பேரையும் வெறுக்காம இருக்கணும்... அதனால நேரம் பாத்து அவன்கிட்ட பொறுமையா உண்மைய வெளிப்படுத்துவேன்...”
 
அர்ஜூனுக்கு அத்தை முறையில் இருக்கும் வளர்ப்பு தாயான சுகன்யாவையும் மனதில் வைத்து பவித்ரா பேசியதும் அவள் நெகிழ்ந்து போனாள்.
 
“உன்னோட மனசு யாருக்கும் வராதுடி... நீ உன் மகனோட எந்த குறையும் இல்லாம நல்லா இருப்பே...”
 
சுகன்யா மனதார வாழ்த்தினாள்.
 
பவித்ரா அந்த மகிழ்ச்சியுடன் அவளுக்கு மீண்டும் நன்றி கூறிவிட்டு வைத்தாள்.
 
பிறகு மகனுக்கு பிடித்த உணவை தயார் செய்யலாம் என்று நினைத்து சமையலுக்கு தேவையான பொருட்களை கையில் எடுத்தாள்.
 
“ஏய் தீபிகா... கொஞ்சம் இங்க வாடி... நைட் டின்னருக்கு கொஞ்சம் காய்கறி கட் பண்ணனும்...”
 
அவளது மூத்த மகளை உதவிக்கு அழைத்தாள்.
 
“ஏன் மம்மி சத்தம் போடுறே? நான் உன்னோட முதுகுக்கு பின்னாடிதான் நிக்கிறேன்...”
 
தீபிகாவின் குரல் மிக அருகில் கேட்டது.
 
பவித்ரா அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தாள்.
 
டி ஷர்ட் நைட் பேண்ட்டுடன் இடுப்பின் இரு பக்கத்திலும் கை வைத்தபடி கம்பீரமாக நின்றாள்.
 
“தீபிகா... நீ எப்ப இங்க வந்தே?”
 
பவித்ரா கேட்டதற்கு எந்த பதிலும் பேசாமல் கண்கள் சிவக்க அவளை பார்த்து முறைத்தாள்.
 
“ஏன்டி இப்படி பாக்குறே?”
 
மகளின் பார்வை பவித்ராவுக்கு பயத்தை ஏற்படுத்தியது.
 
“நீ கண்ணீர் சிந்திகிட்டே சுகன்யா ஆண்ட்டி கூட பேசிட்டு இருந்தியே... அந்த செகண்ட்ல இருந்து... இப்ப வரைக்கும்... நான் உன் பின்னாடிதான் நிக்கிறேன்...”
 
தீபிகாவின் பதிலை கேட்டதும் தாயின் நெஞ்சம் பதறியது.
 
பவித்ரா எதுவும் பேச முடியாமல் நின்றாள்
 
“மம்மி...”
 
மௌனமாக இருந்த பவித்ராவை மெதுவாக அழைத்தாள்.
 
“ஹ்ம்ம்...”
 
தீபிகாவின் முகத்தை பார்க்காமல் பவித்ரா பதில் அளித்தாள்.
 
“எனக்கொரு உண்மை தெரியனும் மம்மி...”
 
பவித்ராவுக்கு புரிந்துவிட்டது...
 
ஆனாலும் மெதுவாக மகளை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
 
“என்ன தீபிகா...?”
 
“மம்மி... நிஜமாவே அர்ஜூன் எனக்கு தம்பியா...?”
 
தீபிகா வெளிப்படையாக கேட்டதும் பவித்ரா பதில் சொல்ல முடியாமல் தடுமாறினாள்.
 
அவள் கையில் வைத்திருந்த பொருட்கள் அனைத்தும் கீழே விழுந்தது.
 
அந்த சத்தம் கேட்டு இளைய மகள் நித்யா கிச்சனுக்கு ஓடி வந்தாள்.