Incest இதுவரை இல்லாத உணர்வுகள்

[Kannmani]

அடுத்த நாள்...

அவளது தோழி சுகன்யாவுக்கு நல்ல செய்தியை கூறினாள்.
 
பிறகு மகள்களிடமும் அர்ஜூனை பற்றி தெரிவித்தாள்.
 
“யார கேட்டு இதெல்லாம் முடிவு பண்றே மம்மி? எங்களுக்கு பழக்கமே இல்லாத ஒருத்தன் நம்ம கூட தங்க போறான்னு நினைக்கும் போது கடுப்பா இருக்கு!”
 
தீபிகா கோபத்தில் பொரிந்து தள்ளினாள்.
 
“ஆமா! தீபிக சொல்றது கரெக்ட்... எனக்கும் இதுல விருப்பம் இல்ல மம்மி...”
 
நித்யாவும் அது போலவே சொன்னாள்.
 
மகள்களின் பதில்களை கேட்டதும் பவித்ராவுக்கு கோபம் வந்தது.
 
“உங்க ரெண்டு பேருக்கும் நான் ஒன்னு சொல்றேன்! ஒழுங்கா  கேட்டுகோங்க...”
 
“என்ன மம்மி?”
 
இருவரும் ஒரே நேரத்தில் கேட்டதும் பவித்ரா தொடர்ந்து பேசினாள்.
 
“ஒருத்தங்களுக்கு வாழ்க்கைல கஷ்டம் வந்தா நம்மளால முடிஞ்ச உதவிய பண்ணனும்! அதத்தான் நானும் உங்க அப்பாவும் செய்ய போறோம்! இது உங்களுக்கு பிடிக்கலனாலும் அர்ஜுன் நம்ம வீட்ல தங்கி காலேஜ் படிக்கதான் போறான்! இத யாராலையும் தடுக்க முடியாது!”
 
பவித்ரா இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு சத்தமாகவும் கோபமாகவும் பதில் அளித்ததும் மகள்கள் இருவரும் அதிர்ச்சி அடைந்தனர்.
 
சில நொடிகள் மௌனத்திற்கு பிறகு தீபிகா பேசினாள்.
 
“ஏதோ பண்ணி தொலை மம்மி! ஐ ஹேட் யூ...”
 
தீபிகா திட்டிவிட்டு கிளம்பியதும் நித்யா எதுவும் சொல்லாமல் கல்லூரி கிளம்பிவிட்டாள்.
 
அர்ஜூன் வீட்டிற்கு வருவதற்கு முன்பே அவனை இப்படி வெறுக்க தொடங்கி விட்டார்களே என்று பவித்ரா கவலை அடைந்தாள்.
 
இப்படியே இரண்டு நாட்கள் சென்றது...
 
அதன் பிறகு...
 
ஒரு மாலை பொழுதில்...
 
மோகனின் வீட்டு வாசலில் ஒரு கார் வந்து நின்றது.
 
சத்தம் கேட்டதும் பவித்ரா வாசல் கதவை திறந்தாள்.
 
அந்த காரில் இருந்து...
 
சிவந்த நிறத்தில்...
 
ஆணழகன் போல்...
 
ஒரு இளைஞன் இறங்கினான்.
 
“என்னங்க! அர்ஜுன் வந்துட்டான்...”
 
வீட்டில் அனைவருக்கும் கேட்கும்படி பவித்ரா சத்தமிட்டதும் கணவனும் அவளது மகள்களும் ஹாலுக்கு வந்தனர்.
 
முகத்தில் புன்னகையுடன்...
 
ராஜ நடை போட்டுகொண்டு...
 
அர்ஜூன் கம்பீரமாக வீட்டிற்குள் நுழைந்தான்.
 
அர்ஜூன் உள்ளே வந்ததும் அவனது கண்களுக்கு பவித்ராதான் முதலில் காட்சி அளித்தாள்.
 
“ஆண்ட்டி! எப்படி இருக்கீங்க?”
 
சிரித்த முகத்துடன் பவித்ராவை பார்த்து கேட்டான்.
 
பவித்ரா அர்ஜூனை பார்த்தவுடன் தன் மனதில் மறைத்து வைத்திருக்கும் உண்மைகள் அனைத்தும் அவளது நினைவுக்கு வந்தது.
 
இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு...
 
யாருக்கும் தெரியாமல் பெற்றேடுத்த மகன்...
 
தன்னை அம்மா என்று அறியாமல் ஆண்ட்டி என அழைக்கிறான் என்று பவித்ரா வருந்தினாள்.
 
தனக்கும் மோகனுக்கும் பிறந்த சொந்த மகன் அர்ஜூனை கட்டி அணைக்க வேண்டும் என்று மனதிற்குள்ளேயே பவித்ரா துடித்தாள்.
 
அப்படி செய்தால் கணவனும் மகள்களும் தவறாக நினைத்து விடுவார்களே என்று பயந்து கொஞ்சம் தூரமாகவே நின்றாள்.
 
அர்ஜுன் தனது மகன்தான் என்கிற விஷயம் மோகனுக்கும் தெரியாதே...
 
அதை எப்படி கணவனிடம் தெரிவிப்பேன்?
 
எப்படியோ பல வருட போராட்டத்திற்கு பிறகு மகனை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்துவிட்டேன்.
 
அதேபோல் அர்ஜூன் நம்முடைய வீட்டு பிள்ளைதான் என்பதை அனைவரிடமும் விரைவில் தெரிவிப்பேன் என்று பவித்ரா வைராக்கியம் கொண்டாள்.
 
இனி மகனுடன் ஓரே வீட்டில் வசிக்க போகிறோம் என்று புரிந்ததும் மெதுவாக பேசினாள்.
 
“ஹ்ம்ம்... நல்லா இருக்கேன்பா அர்ஜூன்”
 
கண்ணீரை அடக்கிக்கொண்டு சிரித்த முகத்துடன் பவித்ரா சொன்னாள்.
 
வீட்டில் வழக்கம் போல் நைட்டியில் இருந்த பவித்ராவை மேலும் கீழுமாக அர்ஜூன் பார்த்தான்.
 
“அய்யோ! இந்த வயசுலயும் பவித்ரா ஆண்ட்டி செம அழகா கும்முனு இருக்காங்களே... மோகன் அங்கிள் ரொம்ப கொடுத்து வச்சவரு!”
 
சில வருடங்களுக்கு முன்பு... பவித்ரா கணவனுடன் சுகன்யா வீட்டிற்கு சென்றபோது அவளது அழகில் மயங்கிதான் அர்ஜூன் மோகனுடன் நெருங்கி பேசினான்.
 
இப்போது அவர்களது வீட்டிலேயே தங்குவதற்கு வாய்ப்பு அமைந்ததும் சந்தோசத்தில் துள்ளினான்.
 
“என்னப்பா அர்ஜூன் இந்த அங்கிள ஞாபகம் இருக்கா?”
 
மோகன் சிரித்துக்கொண்டே அவனிடம் நெருங்கி பேசினார்.
 
அவரது மகன் என தெரியாமல் இப்படி பேசுகிறாரே என்று பவித்ரா மீண்டும் வருந்தினாள்.
 
அர்ஜூன் மோகனிடம் பேசிக்கொண்டே சற்று தூரத்தில் கண்டும் காணாதது போல் நின்ற இரு பெண்களை கவனித்தான்.
 
அவன் கவனிப்பதை பவித்ராவும் புரிந்துக் கொண்டாள்.
 
“ஏய்! ரெண்டு பேரும் இங்க வாங்கடி!” என்று அழைத்தாள்.
 
“என்ன மம்மி...?”
 
இருவரும் சலிப்புடன் கேட்டுக் கொண்டே அருகில் வந்தார்கள்.
 
“அர்ஜூன்! இவங்கதான் என்னோட பொண்ணுங்க... இவ பேரு தீபிகா உனக்கு அக்கா! இவ பேரு நித்யா உனக்கு தங்கச்சி...”
 
பவித்ரா மகனுக்கு சகோதரிகளை அறிமுகம் செய்து வைத்தாள்.
 
“என்னது அக்கா... தங்கச்சியா...?”
 
“ஆமா... ஏன்பா இப்படி கேக்குறே?”
 
பவித்ரா குழப்பத்துடன் கேட்டாள்.
 
“நான் உங்கள ஆண்ட்டி அங்கிள்னுதானே கூப்பிடுறேன்... அப்பறம் எப்படி இவங்க ரெண்டு பேரும் எனக்கு சிஸ்டர்ஸ் ஆவாங்க? இத என்னால ஒத்துக்க முடியாது!”
 
அர்ஜூன் இருவரது அழகிலும் மயங்கிவிட்டதால் வெளிப்படையாக அப்படி சொல்லி விட்டான்.
 
அம்மா பவித்ரா அதை கேட்டு திகைத்தாலும் அவனது குறும்பான பேச்சை நினைத்து சிரித்தாள்.
 
தீபிகாவுக்கும் அர்ஜூன் பேசியதை கேட்டு சிரிப்பு வந்தது.
 
ஆனால் அதை அடக்கிக்கொண்டு அவனையே முறைத்து பார்த்தாள்.
 
நித்யா முகத்தில் எந்த ரியாக்சனும் காட்டாமல் எப்போது போல் அமைதியாக நின்றாள்.
 
“அர்ஜூன் கரெக்ட்டாதான் கேக்குறான்... பதில் சொல்லு பவித்ரா”
 
மோகன் அப்படி சொன்னதும் பவித்ரா என்ன பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் அர்ஜூனை பார்த்தாள்.
 
“அய்யோ பாவம்! பவித்ரா ஆண்ட்டி மனசு ரொம்ப கஷ்டத்துல இருக்குனு நினைக்கிறேன்! அதான் பேசாம நிக்கிறாங்க! நாம ஒழுங்கா அவங்கள அக்கா தங்கச்சினு கூப்பிட்டலாம்! இப்போ நாம அப்படி கூப்பிட போறதுனால அவங்க ரெண்டு பேரும் நமக்கு நிஜமாவே சிஸ்டர்ஸ் ஆகிடுவாங்களா என்ன?”
 
அர்ஜூன் மனசுக்குள் அப்படி நினைத்துவிட்டு பவித்ராவை பார்த்தான்.
 
“ஆண்ட்டி... நீங்க ஒன்னும் வொர்ரி பண்ணிக்காதீங்க... நான் நீங்க சொல்ற மாதிரியே கூப்பிடுறேன்.”
 
அவனது பதில் பவித்ராவுக்கு ஆறுதல் அளித்தது.
 
“ஹாய் தீபிகா அக்கா... ஹலோ நித்யா தங்கச்சி...”
 
அவன் கைகளை அசைத்து கோமாளித்தனமாக குழைந்தபடி சொன்னான்.
 
அதைகேட்டு நித்யாவை தவிர அனைவருமே கலகலவென வாய்விட்டு சிரித்தனர்.
 
நித்யாவுக்கு புன்னகை வந்தாலும் வெளியில் தெரியாமல் அடக்கி கொண்டாள்.
 
“அர்ஜூன் நீ பாத்ரூம் போயி ப்ரெஷ் ஆகு... நான் டின்னர் ரெடி பண்றேன்... என்னங்க அவன பாத்துகோங்க!”
 
“அதெல்லாம் நீ சொல்லனுமா? அர்ஜுனுக்கு என்ன வேணுமோ அத நான் பாத்துக்கிறேன்”
 
மோகன் உறுதி அளித்ததும் பவித்ரா கிச்சன் சென்றாள்.
 
அவளுக்கு தனிமை கிடைத்ததும் தோழி சுகன்யாவுக்கு போன் செய்தாள்.
 
ஒரே ரிங்கில் சுகன்யா எடுத்ததும் பவித்ரா பேச ஆரம்பித்தாள்.
 
“இத்தன வருஷமா அர்ஜுன சொந்த மகன் மாதிரி பத்திரமா பாத்துகிட்டதுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ் சுகன்யா! இனிமே என்னோட மகன நானே பாத்துப்பேன்! அவன் நினைச்சு கூட பாக்காத பாசத்த கொஞ்சம் கொஞ்சமா காட்ட போறேன்! என்னைய ஆண்ட்டினு கூப்பிட்ட அர்ஜூன கூடிய சீக்கிரமே அம்மானு கூப்பிட வைப்பேன்! எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு!”
 
பவித்ரா பேசும்போதே அவள் அடக்கி வைத்திருந்த அழுகை முழுவதும் ஆனந்த கண்ணீராக வெளிப்பட்டு தரையில் சிந்தியது!