സ്റ്റാർട്ടപ്പ് (Completed)

[krish_999]

ആദ്യമൊക്കെ ചെറിയ വേദന തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നെ അങ്ങോട്ട് അതുണ്ടായില്ല. വേദന മുഴുവൻ അവളുടെ മനസ്സിലായിരുന്നു. ഒരു ഭാര്യ ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്തത് എന്താണാേ അത് താൻ ചെയ്തു! ഒരു അന്യപുരുഷന്റെ ലിംഗത്തെ തൻറെ ഉള്ളിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്തേ തനിക്ക് എതിർക്കാൻ പറ്റാത്തത്? എന്തേ തനിക്ക് അലറി കരയാൻ പറ്റാത്തത്? എന്തേ തനിക്ക് അലറി വിളിച്ച് അയാളെ തന്നിൽ നിന്ന് അകറ്റാൻ പറ്റാത്തത്?

അയാളെ എതിർക്കാൻ തനിക്ക് കഴിയില്ല എന്ന സത്യം അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. കാരണം അയാളെ താൻ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. തന്നെ അയാൾക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തിരിക്കുന്നു. തൻറെ ശരീരം ഇനി അയാളുടേതാണ്.
ഫാരിസിന്റെ ശക്തി കൂടിക്കൂടി വന്നതേയുള്ളൂ. അവളുടെ യോനിയെ പിളർത്തിക്കൊണ്ട് അയാൾ വീണ്ടും വീണ്ടും തന്റെ പൗരുഷം അവളിലേക്ക് തള്ളിക്കയറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അയാളുടെ സാധനം ഉള്ളിലേക്ക് അടിച്ചു കേറുന്ന ശബ്ദം ബെഡ് റൂമിലേക്ക് എങ്ങാനും എത്തുമോ എന്ന് ആദ്യം അവൾ ഭയന്നു. 
"മെല്ലെ... മെല്ലെ ഫാരിസേ," ശബ്ദം മെല്ലെയാക്കി അവൾ അയാളോട് അപേക്ഷിച്ചു.
"എന്റെ പൊന്നെ എന്ത് സുഖമാണ് ഇങ്ങനെ കേറ്റാൻ എന്നറിയോ?"
ഫാരിസ് മതിമറന്ന് അടിച്ചടിച്ചു കയറ്റുകയാണ്.
അവളുടെ യോനിയിലെ നനവാകെ പടർന്ന് അയാളുടെ സാധനം ഉള്ളിലേക്ക് കയറുകയും ഇറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നതിന്റെ  'പ്ലക്ക് പ്ലക്ക്' എന്ന ശബ്ദം പിന്നെയും ഉയർന്നു. 
സമയം പോകുന്തോറും ഫാരിസിന്റെ വേഗത കൂടി വന്നു. അതോടൊപ്പം അനസൂയ കിതക്കാൻ തുടങ്ങി.
"ആഹ്. ആഹ്... ആഹ്!"
അവളുടെ ഓരോ ശബ്ദവും കരച്ചിൽ പോലെയായിരുന്നു.
അവളുടെ വയറ് വിറച്ചു. കൈകൊണ്ട് അവനെ എത്തിപ്പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും നിർത്താതെയുള്ള മൂവ്മെന്റ് കാരണം അവനെ പിടിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. മേശയുടെ അറ്റത്ത് പിടിച്ചപ്പോൾ അറിയാതെ അവിടെ അടിച്ചു പോയി അവൾ. വലിയൊരു ശബ്ദം ഉണ്ടായി അവൾ ഞെട്ടി.
പക്ഷേ എന്നിട്ടും ഫാരിസ് നിന്നില്ല.
എന്തുവന്നാലും സാരമില്ല എന്ന മട്ടിൽ അടിച്ചടിച്ചു കയറ്റുകയാണ് അവൻ .
"എന്റമ്മേ എനിക്കിനി വയ്യ. ഫാരിസേ .... എൻറെ പൊന്നേ... ഞാനിപ്പോൾ ചാകും ... നീ എന്നെ ഇപ്പോൾ കൊല്ലും."
അവൾ കരഞ്ഞു.
"ഇതല്ലേ നിനക്ക് വേണ്ടത് എൻ്റെ പൊന്നുമോളെ...?"
"എനിക്ക് മതി ഫാരിസേ. എന്റെ പൊന്നല്ലേ... മതി... ഒച്ച ഉണ്ടാക്കല്ലേ..."
"ഞാനിപ്പോ വരും. ഒരു ലേശം കൂടി പിടിച്ചു നിൽക്ക് എൻ്റെ പെണ്ണേ..."
ഫാരിസിന്റെ ശബ്ദമാകെ മാറിയിരുന്നു.
വികാരത്തള്ളിച്ചയിൽ മതിമറന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു അയാൾ.
ലേശം കൂടി എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അയാളുടെ കരുത്തും ആവേശവും കൂടിക്കൂടി വന്നതേയുള്ളൂ.
ഇടയ്ക്ക് എപ്പോഴോ അയാളുടെ ഒരു കൈ അവളുടെ ചുമലിലൂടെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി അവളുടെ മുടിയിൽ പിടുത്തമിട്ടു. അവളുടെ മുടിയെല്ലാം വാരി ചേർത്ത് പിടിച്ച് പിന്നോട്ട് വലിച്ച്, അയാൾ തന്റെ ലിംഗത്തെ അവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളിപ്പിടിച്ചു.
"പണ്ട് സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ നിന്റെയീ മുടിക്ക് ഒരുപാട് ഫാൻസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. നീ ഇതെങ്ങനെ ആട്ടി ആട്ടി നടന്നു പോകുമ്പോൾ ഞാനും എൻ്റെ ഫ്രണ്ട്സും അത് നോക്കി നിൽക്കും. ഇളകിയാടുന്ന മുടിയും പിന്നെ അതിനൊത്ത് തുള്ളുന്ന നിന്റെ കുണ്ടിയും. എന്തൊരു രസമായിരുന്നു അത് നോക്കിനിൽക്കാൻ. പക്ഷേ ഈ മുടിയിൽ ഇങ്ങനെ പിടിച്ച് നിൻ്റെ കുണ്ടിയിൽ തടവിക്കൊണ്ട് ഈ പൂറ്റിലേക്ക് എന്റെ കുണ്ണയിങ്ങനെ അടിച്ചു കയറ്റാൻ പറ്റുന്ന ഒരു ദിവസം വരുമെന്ന് ആര് കണ്ടു? എന്റെ ഒരു ഭാഗ്യം!"
"നിന്റെ ഭാഗ്യം!" അനസൂയ അമർഷത്തോടെ പറഞ്ഞു. "എൻ്റെ കഷ്ടകാലം ആണിത്. അല്ലാതെ നിന്റെ ഭാഗ്യമല്ല."
"എന്താടി പെണ്ണേ ഒരു കുറുമ്പ്!" ഫാരിസ് അവളുടെ നിതംബത്തിൽ ഒരു അടി അടിച്ചു. അടിയുടെ വേദനയെക്കാൾ അതിന്റെ ശബ്ദം അവളെ ഞെട്ടിച്ചു.
"ശബ്ദമുണ്ടാക്കല്ലേ പ്ലീസ്...ഭരതേട്ടൻ എങ്ങാനും വന്നാൽ ..."
അനസൂയ ശബ്ദം താഴ്ത്തി കേണു.
"പേടിക്കേണ്ട മോളെ..."
ഫാരിസ് പറഞ്ഞു. പിന്നെ മെല്ലെ തന്റെ അരക്കെട്ട് വീണ്ടും ചലപ്പിച്ചു.
"ആ...''
അനസൂയയുടെ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും ഒരു ശബ്ദം പുറത്തു വന്നു.
ഫാരിസ് വീണ്ടും അരക്കെട്ട് ചലിപ്പിച്ചു. കൂടുതൽ ശക്തിയിൽ.
"ആഹ്!"
അനസൂയയുടെ ഞരക്കവും അതിനനുസരിച്ച് വർദ്ധിച്ചു.
അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറക്കി അടച്ചു . വേറൊന്നും അവൾക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ചിന്തിക്കാനുള്ള ശേഷി അവൾക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളി കയറുന്ന അയാളുടെ പൗരുഷം മാത്രം; അത് അവളുടെ ശരീരത്തെയും മനസ്സിനെയും കീഴടക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒരാേ തവണ അത് ഉള്ളിലേക്ക് കയറുമ്പോഴും അവളുടെ ശ്വാസം പുറത്തേക്ക് വന്നു. സമയം പോകും തോറും ആ ശ്വാസം ഒരു ശബ്ദത്തെ കൂടി പുറപ്പെടുവിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല. അറിഞ്ഞപ്പോഴത്തേക്കും വൈകിപ്പോയിരുന്നു. സുഖത്താൽ താൻ ഒരു സീൽക്കാരമാണ് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നത് എന്ന് അറിഞ്ഞ് അവൾക്ക് ലജ്ജ തോന്നി. അത് കടിച്ചമർത്താൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു. അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചു ഞെക്കി ആഞ്ഞാഞ്ഞ് അടിച്ചു കയറ്റി അയാൾ.
"കയറുന്നുണ്ടോടി പെണ്ണേ?"
അയാൾ ചോദിച്ചു.
"ഉണ്ട്..."
"ശരിക്കും ഉള്ളിൽ കയറുന്നുണ്ടോ?"
"ഉണ്ടെടാ..."
"നല്ല സുഖമുണ്ടോ?"
"ഉം."
"പറയെടീ..."
"ഉം... ഉണ്ട്."
"നിന്റെ പൂറ് എന്ത് ടൈറ്റാടി... ശരിക്കും ഒരു വെർജിനെ പോലെയുണ്ട്. നിൻറെ കെട്ടിയോൻ ഇതിൽ ഒന്നും ചെയ്യാറില്ലേ. വെറുതെ ഉള്ളിൽ ഇട്ട് ഇളക്കി എടുത്ത പോരാ... ഇങ്ങനെ അടിച്ചുപൊളിക്കണം. അപ്പോഴേ പെണ്ണിന് യഥാർത്ഥസുഖം വരൂ. ഇതിപ്പോ നല്ല സുഖമില്ലേടീ...?"
"ആഹ് ... ആഹ്.... ഉ... ഉണ്ട്..."
"ഇനി ചെയ്യുമ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഇരുട്ടത്തൊന്നുമല്ല ... നിന്റെ കിടക്കയിൽ മലർത്തി കിടത്തി നിൻറെ കണ്ണിൽ നോക്കി കൊണ്ടാണ് ഞാനിത് നിൻറെ പൂറ്റിലേക്ക് കയറ്റുക ... നീ എൻറെ കണ്ണിൽ നോക്കി 'അടിച്ചുപൊളിക്ക് എന്റെ ഫിറോസിക്കാ' എന്ന് പറയും. പറയില്ലേടീ?"
അയാളെ തള്ളി മാറ്റി 'പ്ഫാ!' എന്ന് ആക്രോശിക്കണമെന്ന് അനസൂയക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു. അവൻറെ അരക്കെട്ടിന്റെ പ്രഹരത്തിൽ അവളുടെ ശരീരവും മനസ്സും തകർന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവളുടെ ശബ്ദം സുഖം കൊണ്ടുള്ള ഒരു കരച്ചിൽ മാത്രമായി മാറിയിരുന്നു.
"ആഹ്! ആ... ആഹ്...!"
"യെസ്... ആ... യെസ്...!"
ഫാരിസും ആവേശത്താൽ എല്ലാം മറന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇരുകൈകളും കൊണ്ട് അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചമർത്തി അയാൾ അവളെ പണ്ണിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഒടുവിൽ ഒരു വലിയ ഞെരക്കത്തോടു കൂടി അയാൾ തന്റെ ലിംഗം അവൾക്കുള്ളിലേക്ക് തള്ളിപ്പിടിച്ചു.
"ആഹ്...!"
അയാളുടെ പൊള്ളുന്ന കാമത്തുള്ളികൾ തനിക്കുള്ളിൽ നിറയുന്നത് അനസൂയ അറിഞ്ഞു. മേശമേൽ കിടന്ന് കിതക്കാൻ മാത്രമേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
തൻറെ സ്ഖലനം മുഴുവൻ കഴിഞ്ഞശേഷമേ ഫാരിസ് പിൻവാങ്ങിയുള്ളൂ. ഒപ്പം അയാൾ അവളുടെ മേലേക്ക് അമർന്ന് നൈറ്റിക്കുള്ളിലൂടെ കൈകൾ കടത്തി.
"ഹാെ! എൻറെ പൊന്നേ! ഇത്രയും സുഖമുള്ള ഒരു കളി എനിക്കെന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല."
അത് പറഞ്ഞതിനൊപ്പം മേശക്കുമേലമർന്നു കിടന്ന മുലകൾ ഇരുകൈകളാലും കശക്കി ഞെരിച്ചു.
"അടുത്ത തവണ ഞാൻ വരുമ്പോൾ ഇതെല്ലാം എനിക്ക് ചപ്പി കുടിക്കണം. തരില്ലെടീ നീ?"
അനസൂയയുടെ മറുപടി അയാൾ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. പകരം അവളെ പൊക്കി നിർത്തി വീണ്ടും ചുംബിച്ചു. അനസൂയക്ക് തടയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ നിസ്സഹായതയോടെ തൻ്റെ ചുണ്ടുകളെ അയാൾക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കാൻ മാത്രമേ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.
ചുംബനം കഴിഞ്ഞ് അയാൾ വേഗം തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ നേരെയാക്കി. അനസൂയ എണീറ്റ് നിന്നെങ്കിലും നിവർന്ന് നിൽക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ശരീരം കുഴയുന്ന പോലെ. കാലുകൾക്ക് ബലമില്ല. തുടകൾക്കിടയിലൂടെ എന്തോ ഒലിക്കുന്നു. തൻ്റെ അഭിമാനവും സ്ത്രീത്വവുമാണ് അതെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
"എന്താ ഫാരിസേ നീ ചെയ്തത്? കള്ള തെമ്മാടി!"
അടങ്ങാത്ത കിതപ്പിനിടയിലും അവൾ ചോദിച്ചു.
ഫാരിസ് ചിരിച്ചു. അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നത് അനസൂയ കണ്ടു.
"കുറച്ചുമുമ്പ് അവിടെ കിടന്ന് സുഖം കൊണ്ട് പുളഞ്ഞത് ആരാ?"
"ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ."
"എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടാണോ? നിൻറെ കെട്ടിയോൻ തരുന്നതിന്റെ നാല് ഇരട്ടി സുഖം ഞാൻ തന്നില്ലേടി പെണ്ണേ? ഇനിയും തരാം ഇനി വരുമ്പോൾ. ഇപ്പോൾ പോട്ടെ ഞാൻ..."
അനസൂയ ഞെട്ടി വിറച്ചു പോയി.
ചതിയാണ്. വഞ്ചനയാണ്. കുഴപ്പമില്ല കുഴപ്പമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ചിട്ട് ഇപ്പോൾ പറയുന്നത് കേട്ടില്ലേ. അനസൂയയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
"തനിക്ക് എന്നെപ്പോലെ ഒരാൾ വേണമെടി. അപ്പോഴേ നിന്റെ കഴപ്പ് മുഴുവൻ തീരൂ. എനിക്കും വേണം തന്നെപ്പോലെ ഒരാൾ. നമുക്ക് അടിച്ചുപൊളിക്കാടി. ആരും ഒന്നും അറിയില്ല."
എന്തു പറയണമെന്ന് അനസൂയ മറന്നുപോയി.
അവളുടെ താടിയിൽ നുള്ളി കവിളത്ത് ഒരു തട്ടും തട്ടി ഫാരിസ് പോയി.

അയാൾ പോയ ശേഷം അനസൂയ ഇരുട്ടിൽ നിന്ന് കുറച്ചു നേരം കൂടി കരഞ്ഞു. പിന്നെ മുഖം കഴുകി ബെഡ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു.
ബാത്റൂമിൽ ചെന്ന് തന്റെ യോനി കഴുകി. ഫാരിസിന്റെ ശുക്ലവും തൻ്റെ യോനീസ്രവവും അതിൽനിന്ന് ഒഴുകിപ്പോകുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
തന്റെ ചാരിത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ട പോലെയാണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്.
പക്ഷേ അധികം വേദനയൊന്നും തോന്നിയില്ല. യോനിയുടെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ ഒരു വിറയൽ ഇപ്പോഴുമുണ്ട്. അതൊരു സുഖത്തിന്റെ ആണെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവൾക്ക് ലജ്ജ തോന്നി. എന്നാലും അവൻ എന്നെ...
എത്ര നേരമാണ്...
ഭരത് രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം കൊണ്ട് ചെയ്യുന്ന അത്രയും സമയം ആണ് ഫാരിസ് ഒരൊറ്റ തവണ കൊണ്ട് ചെയ്തത്.  കുറച്ച് സെക്കൻഡ് കൂടി നിന്നിരുന്നെങ്കിൽ താൻ ഉറക്കെ അലറി പോയേനെ. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ അതിലേറെ വലിയ നാണക്കേടില്ല എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

ഭരതിന്റെകൂടെ കിടക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് ആദ്യം പേടി തോന്നി. പക്ഷേ അയാൾ ഗാഢനിദ്രയിൽ ആണെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവളുടെ പേടി പതിയെ പതിയെ ഇല്ലാതായി. വീണ്ടും അവളുടെ മനസ്സ് തന്റെ അടുക്കളയുടെ പുറകുവശത്തേക്ക് പോയി. ആ മേശമേൽ അള്ളിപ്പിടിച്ച് കിടന്ന നിമിഷങ്ങൾഅവൾ ഓർത്തു. ഫാരിസിന്റെ മുഴുത്ത സാധനം തന്നെ ഉള്ളിലേക്ക് നിർത്താതെ കയറിയപ്പോൾ ഉള്ള വികാരത്തെ അവൾ ഓർത്തു.
സുഖമായിരുന്നില്ലേ അത്?
താനത് ആസ്വദിച്ചില്ലേ?
"കുറച്ചുമുമ്പ് അവിടെ കിടന്ന് സുഖം കൊണ്ട് പുളഞ്ഞത് ആരാ?" ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ ഓർത്തു. സത്യമല്ലേ അയാൾ പറഞ്ഞത്? സുഖം കൊണ്ട് പുളഞ്ഞില്ലേ താൻ?
എത്ര സിമ്പിൾ ആയിട്ടാണ് തന്നെ അവൻ തന്റേതാക്കി മാറ്റിയത്?
ആദ്യം തൻറെ യോനിയെ നക്കി തുടച്ചു .
പനനൊങ്കിൻറെ രുചിയാണത്രേ!
അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.
തന്റെ ഭർത്താവിന് പോലും അറിയാത്ത ഒരു കാര്യം ആണ് ഇന്ന് ഫാരിസ് തനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത് എന്നോർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് അല്പം ഗർവ് തോന്നി.
ആലോചനയിൽ മുഴുകി വൈകിയാണെങ്കിലും എപ്പോഴോ അവൾ ഉറങ്ങിപ്പോയി.

രാവിലെ ഉണർന്നപ്പോൾ ആണ് അവൾക്ക് ഫാരിസിന്റെ വാക്കുകൾ - അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ - ഓർമ്മ വന്നത്.
"തനിക്ക് എന്നെപ്പോലെ ഒരാൾ വേണമെടി. അപ്പോഴേ നിന്റെ കഴപ്പ് മുഴുവൻ തീരൂ. എനിക്കും വേണം തന്നെപ്പോലെ ഒരാൾ. നമുക്ക് അടിച്ചുപൊളിക്കാടി. ആരും ഒന്നും അറിയില്ല."
എന്താണ് അവൻ്റെ ഉദ്ദേശം?
ഹൈദരാലിക്കാ അനിതയെ ചെയ്തപോലെ, തന്നെ ഒരു കളിപ്പാവയെപ്പോലെ സൂക്ഷിക്കാൻ ആണോ അയാളുടെ പുറപ്പാട്? അയാൾക്ക് വേണ്ടപ്പോൾ എല്ലാം തന്റെ അടുക്കളയിലും ബെഡ്റൂമിലും ഒളിച്ചുവരുമോ അയാൾ? എതിർക്കാൻ ആവാതെ അയാളുടെ തൃഷ്ണയെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ വിധിക്കപ്പെട്ട ഒരു വെറും പെണ്ണായി മാറുമോ താൻ?
സ്വന്തമായി ഒരു വരുമാനം ആഗ്രഹിച്ച തനിക്ക് ഇതാണോ വിധിച്ചത്? എല്ലാവരുടെ മുന്നിലും അഭിമാനത്തോടുകൂടി ശിരസ് ഉയർത്തി നിൽക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച തനിക്ക് വിധിച്ചത് ഭർത്താവിൻറെ ശാപം ഏറ്റുവാങ്ങാൻ ആണോ? ഇനിയെന്നും തന്റെ ഭരതേട്ടന്റെ കൂടെ കുറ്റബോധത്താൽ നീറി നീറി മാത്രമേ തനിക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ?
രാത്രി സുഖത്താൽ മതി മറന്നു പോയ ആ നിമിഷങ്ങളെ അനസൂയ ശപിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഇല്ല എങ്ങനെയും രക്ഷപ്പെടണം. ഇനിയൊരിക്കലും ഫാരിസിന്റെ ഇംഗിതങ്ങൾക്ക് വഴങ്ങി കൊടുക്കില്ല. അവൾ തീരുമാനിച്ചു.
പക്ഷേ ഇതിൽനിന്ന് എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടും എന്ന് മാത്രം അവൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
ഫാരിസിനെ അവഗണിച്ചാൽ അയാൾ തന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തില്ലേ? താനാണ് പണം മോഷ്ടിച്ചത് എന്ന് അയാൾ ഭരതേട്ടനോട് പറയില്ലേ?
അല്ലെങ്കിൽ താൻ തന്നെ ഭരതേട്ടനോട് സത്യം പറഞ്ഞാലോ?
ഇത്രയൊക്കെ സംഭവിച്ച ശേഷം ഇനി കുറ്റസമ്മതം നടത്തുന്നത് ശരിയാവില്ല എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. പറ്റാനുള്ളത് പറ്റി. ഇനി ഭരതേട്ടന്റെ മർദ്ദനം കൂടി എൽക്കാൻ വയ്യ.

അപ്പോൾ പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യും?

ഫാൻസിനെ തടയാൻ തൻ്റെ കയ്യിൽ ഒരു മാർഗവും ഇല്ലെന്ന് ഉറപ്പാണ്. അതായത് അയാൾ വീണ്ടും വരും.
ഇതൊരു തുടക്കമാണ്. തന്നെ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തൻ്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ഭോഗിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം അയാൾ നേടി കഴിഞ്ഞു എന്ന് അനസൂയക്ക് മനസ്സിലായി. ഇതെവിടെ വരെ എത്തുമെന്ന് അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു. അവളുടെ കയ്യിൽ ഒരു മാർഗവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നല്ലത് ഏത് ചീത്ത ഏത് എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ എല്ലാം കഴിഞ്ഞല്ലോ. ഒരു തവണ ചെയ്തപ്പോഴേക്ക് ഒരുപാട് തവണ ചെയ്ത പോലെ പേടിയൊക്കെ മാറിയ പോലെയായി. ഭർത്താവ് അല്ലാത്ത വേറൊരാൾക്ക് തന്റെ കാലുകൾ അകത്തി കൊടുക്കുന്നത് ഇപ്പോൾ സർവ്വസാധാരണമായ ഒരു കാര്യം പോലെയായി മാറി. ഫാരിസ് ഇനിയും വരും. അയാൾ പറഞ്ഞതുപോലെ തന്റെ കിടക്കയിൽ വച്ച് അയാൾ തന്നെ ഭോഗിക്കും. അതെല്ലാം പൂർണ്ണ സമ്മതത്തോടുകൂടി താൻ സമ്മതിക്കുകയും അതിൻറെ എല്ലാം സുഖം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇതാണോ ഇനി എൻറെ ലൈഫ് ? അവൾ സംശയിച്ചു.
ദൈവമേ ഒരു വഴി കാണിച്ചു താ!
അനസൂയ കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു.

അടുത്ത രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം അനസൂയ പേടിച്ചു പേടിച്ചാണ് ജീവിച്ചത്. ഏത് നിമിഷവും ഫാരിസ് തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് കടന്നുവരുമെന്നും തന്നെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമെന്നും അവൾ ഭയന്നു.
അങ്ങനെ സംഭവിക്കരുതെന്ന് സദാസമയം അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 
ഒരു ദിവസം അവൾ അമ്പലത്തിൽ പോയി മനസ്സറിഞ്ഞ് പ്രാർത്ഥിച്ചു.
ദൈവമേ ഇതിൽ നിന്ന് എന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും രക്ഷിക്കണേ. ഒരു തവണ എനിക്ക് തെറ്റുപറ്റി. ഇതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടാൽ ഇനി ഒരിക്കലും ഈ തെറ്റ് ഞാൻ ആവർത്തിക്കില്ല. എനിക്ക് എൻ്റെ ഭരതേട്ടൻ മതി.

കുറച്ചുദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഭരത് വീട്ടിൽ വന്നത് ഭയങ്കര ഹാപ്പി ആയിട്ടാണ്.
ഇത്രയും കാലം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തിയ കേസിൽ അനുകൂല വിധി വന്നു.
"എടോ ആ സ്ഥലം ശരിക്കും എന്റേതായി! യെസ്!"
സന്തോഷത്താൽ അനസൂയയെ എടുത്തുയർത്തി ഒന്ന് വട്ടം കറക്കി അയാൾ.
അയാളുടെ ആവേശം കണ്ട് അനസൂയയും ആഹ്ലാദിച്ചു.

അടുത്ത ദിവസം തന്നെ ഭരത് ആ സ്ഥലത്തിന്റെ കച്ചവടം ഉറപ്പിച്ചു. വലിയൊരു തുക അഡ്വാൻസും കൈപ്പറ്റിയിട്ടാണ് അന്ന് അദ്ദേഹം വീട്ടിൽ വന്നത്.
"ഇനി എൻ്റെ മോഷണം പോയ മൂന്നുലക്ഷം എനിക്ക് പുല്ലാ."
അയാൾ പറഞ്ഞു. പിന്നെ എന്തോ ഓർത്ത പോലെ അയാൾ അനസൂയയെ നോക്കി.
"നീ കുറച്ചുകാലം മുമ്പ് എന്നോട് പണം ചോദിച്ചിരുന്നില്ലേ, എന്തോ സ്റ്റാർട്ടപ്പ് തുടങ്ങാൻ? അതെന്തായിരുന്നു?"
ഭരത് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അനസൂയ ആദ്യമൊന്ന് പരിഭ്രമിച്ചു. തന്റെ കള്ളത്തരങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കി കഴിഞ്ഞിട്ടാണോ ഭരത് അങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത് എന്ന് അവൾ ഭയന്നു.
ധൈര്യം സംഭരിച്ച് സംയമനം പാലിച്ച് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.
"അത് ഓൺലൈൻ ഓർഡറുകൾ  ഡെലിവറി ചെയ്യാനുള്ള ചെറിയ ഒരു സ്റ്റാർട്ടപ്പാണ് ഭരതേട്ടാ. നമ്മൾ കാശുകൊടുത്ത് സാധനങ്ങൾ നമ്മുടെ അടുത്ത് സ്റ്റോക്ക് ചെയ്യുന്നു. കൂടുതൽ മൂവ്മെന്റ് ഉള്ള സാധനങ്ങളാണ് വെക്കുക. എന്നിട്ട് ഓർഡർ അനുസരിച്ച് അത് ഡെലിവറി ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നു. ഡെലിവറിയുടെ സ്പീഡ് കൂടുമ്പോൾ കമ്പനിക്ക് കൂടുതൽ ലാഭം ഉണ്ടാകും. നമുക്ക് കമ്മീഷനും കിട്ടും."
"എത്രയാണ് ഇതിൻറെ ബജറ്റ്?"
"ഒരു മൂന്നോ നാലോ ലക്ഷം രൂപ വേണ്ടിവരുന്ന കാര്യമാണ്."
"എന്നാൽ ശരി ഇതുവെച്ചാേ. ഇത് 5 ലക്ഷം ഉണ്ട്. നിന്റെ സ്റ്റാർട്ടപ്പ് നടക്കട്ടെ."

അയാൾ രണ്ടു കെട്ട് നോട്ടുകൾ അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി.
അനസൂയ കരഞ്ഞുപോയി.
"ഭരതേട്ടാ...!
"താൻ എന്റെ മുത്തല്ലേ?"
ഭരതേട്ടൻ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അനസൂയ ഒരുപാട് കരഞ്ഞു. ഒരുപാട് ദിവസമായി മനസ്സിൽ കൊണ്ടുനടന്ന ഭയവും പരിഭ്രമവും പെട്ടെന്ന് അവളിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങി. അവൾ നിർത്താതെ കരഞ്ഞു. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
ഭരത് അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
"എന്തിനാ നീ ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്?"
താൻ എന്തിനാണ് കരയുന്നത് എന്ന് അനസൂയ ആദ്യം മനസ്സിലായില്ല. പിന്നെ ഒന്നാലോചിച്ചു.
മതി. എല്ലാം മതി.
ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അവൾ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തിയിരുന്നു.
"ഭരതേട്ടൻ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. തല്ലണമെങ്കിൽ തല്ലിക്കോ. എന്നാലും ഇത് ഇനി ഇത് മറച്ചുവെക്കാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റില്ല. ഭരതേട്ടൻ അറിയാതെ ഞാൻ ഈ സ്റ്റാർട്ടപ്പ് തുടങ്ങിയിരുന്നു. പൈസ കടം കൊടുക്കുന്ന ഹൈദരാലിക്കയിൽ നിന്ന് കടം മേടിച്ചായിരുന്നു തുടങ്ങിയത്. പക്ഷേ ആ പണവും കൊണ്ട് ഏജന്റ് മുങ്ങി. ഞാൻ കുടുങ്ങി. ഹൈദരാലിക്ക് പൈസ മടക്കിക്കൊടുക്കാൻ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ഞാനാണ് ഭരതേട്ടന്റെ ആ പണം മോഷ്ടിച്ചത്. അല്ലാതെ എന്റെ പക്കൽ വേറെ മാർഗം ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല."
ഭരത് അന്തംവിട്ട് അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു. ഏതു നിമിഷവും അടി വീഴും എന്ന് അനസൂയക്ക് തോന്നി. പക്ഷേ അവൾ ഭയന്നില്ല.
"ഭരതേട്ടനോട് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ഭരതേട്ടന്റെ കലിപ്പ് ഭാവം ഓർത്ത് ഞാൻ പേടിച്ചു പറയാനുള്ള ധൈര്യം കിട്ടിയില്ല. അടി കിട്ടും എന്ന് വിചാരിച്ചു. എനിക്ക് പേടിയ ഭരതേട്ടാ."
"എന്നിട്ട് ഇപ്പൊ പേടി മാറിയോ?"
"ഇല്ല. പക്ഷേ ഭരതേട്ടനോട് കള്ളം പറയാൻ ഇനി എനിക്ക് പറ്റില്ല. എന്റെ സ്റ്റാർട്ടപ്പിനെ പറ്റി ഭരതേട്ടൻ ചിന്തിച്ചല്ലോ; എനിക്ക് അത്രയും മതി."
ഭരത് അവളെ നോക്കി തെല്ലു നേരം നിന്നു.
പിന്നെ മെല്ലെ ചിരിച്ചു.
"താൻ ആ പണം എടുത്തില്ലായിരുന്നുവെങ്കിലും അത് എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കുകയോന്നുമില്ല. കാരണം ഞാൻ അത് ഒരു സ്ഥലത്തിന് അഡ്വാൻസ് കൊടുക്കാൻ വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഈയിടെ ആണ് അറിഞ്ഞത് അതിന്റെ ആധാരം എല്ലാം ഫേക്ക് ആണ്. വേറൊരാള് മേടിച്ചിട്ട് ഇപ്പൊ കുടുങ്ങി നിൽക്കുവാണ്. അതുകൊണ്ട് ആ മൂന്നുലക്ഷം തനിക്കെങ്കിലും ഉപകാരപ്പെട്ടല്ലോ എന്നൊരു സന്തോഷമുണ്ട്."
അനസൂയ വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അയാളെ നോക്കി.
"താനിങ്ങനെ കണ്ണ് മിഴിച്ചു നോക്കണ്ട; ഞാൻ തന്നെ അടിക്കുയൊന്നും ഇല്ല."
അനസൂയ തലകുലുക്കി കണ്ണുതുടച്ചു.
ഭരത് അവളുടെ കൈകൾ രണ്ടും വാരിയെടുത്തു.
"ഞാൻ നിന്നെ അന്ന് അടിച്ചതുകൊണ്ടാണ് ഈ പ്രശ്നമെല്ലാം ഉണ്ടായത് അല്ലെ? അല്ലെങ്കിൽ നീ അന്ന് തന്നെ എന്നോട് സത്യം പറഞ്ഞേനെ. ഇനി ഞാൻ അടിക്കില്ല. എന്ത് എത്ര ദേഷ്യം വന്നാലും. ദൈവമാണെ സത്യം."
അനസൂയ അയാളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കഴുത്തിലുമ്മ വച്ചു.
ഭരത് ചിരിച്ചു.
"കഴുത്തിലാണോടി ഉമ്മ വയ്ക്കുന്നത്?"
അയാൾ അവളുടെ മുഖം രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും പിടിച്ചു തനിക്ക് നേരെ പിടിച്ചു.
പിന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഉമ്മവച്ചു.
അനസൂയ രണ്ടു ചുണ്ടുകളും വിടർത്തി അയാളെ സ്വാഗതം ചെയ്തു.

"അഅപ്പോ ഇനി നമ്മുടെ കേസ് പിൻവലിക്കാം അല്ലേ?"
അല്പം കഴിഞ്ഞ് ഭരത് അവളോട് ചോദിച്ചു
"എൻറെ സുഹൃത്ത് ഫാരിസ് കേസ് അന്വേഷിച്ച് അന്വേഷിച്ച് വശംകെട്ടു കാണും. എങ്ങനെ പിടിക്കാനാ പാവം! കള്ളൻ കപ്പലിൽ തന്നെയല്ലേ?"
"അതെ, കള്ളൻ കപ്പലിൽ തന്നെയാ!"
അനസൂയ ചിരിച്ചു.

അപ്പോൾ തന്നെ അയാൾ ഫാരിസിന് ഫോൺ ചെയ്തു. മോഷണം നടന്നിട്ടില്ല എന്നും കാണാതെ പോയ പൈസ അയാൾക്ക് വേറെ ഒരു ഷെൽഫിൽ നിന്ന് കിട്ടി എന്നും പറഞ്ഞു.
"അതുകൊണ്ട് ഞാൻ കേസ് പിൻവലിക്കുവാ. ഞാൻ സ്റ്റേഷനിൽ വന്ന് റിട്ടൺ സ്റ്റേറ്റ്മെൻറ് തന്നോളാം."
ഭരത് പറയുന്നത് അനസൂയ അവിശ്വസനീയതയുടെ കേട്ടുനിന്നു.

ഭരതേട്ടൻ കേസ് പിൻവലിച്ചിരിക്കുന്നു! ഇനി ആരെയാണ് താൻ പേടിക്കേണ്ടത്?
ആരെയെങ്കിലും പേടിക്കേണ്ടതുണ്ടോ?
സന്തോഷത്തോടെ 'ഇല്ലാ...!' എന്ന് അലറാൻ തോന്നി അനസൂയക്ക്.

ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ഭരത് അവളെ നോക്കി.
"എന്താടോ ഇങ്ങനെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത്? എന്തെങ്കിലുമുണ്ടോ നല്ല സ്നാക്സ്? എനിക്കൊരു നാല് പെഗ്ഗ് ഇന്ന് വിടണം. ഇന്ന് ഞാൻ ആഘോഷിക്കും!"
"ചിക്കൻ ഉണ്ട്. ഞാൻ ഫ്രൈ ചെയ്തു തരാം. ഭരതേട്ടൻ ആഘോഷിക്ക്!"
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
മനസ്സുകൊണ്ട് അവളും ആഘോഷം തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ഇനി ഫാരിസിന് തന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല. സണ്ണിക്കും മൻസൂറിനും കൊടുക്കാനുള്ള പണം താൻ കൊടുത്തു തീർക്കും. ഹൈദരാലിക്കാ ഒരിക്കലും തന്നെ തേടി വരികയുമില്ല.
തന്റെ എല്ലാ പ്രശ്നവും തീർന്നിരിക്കുന്നു! ഇനിയെന്തു വേണം?

അവൾ അടുക്കളയിൽ സ്നാക്സ് ഉണ്ടാക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഫാരിസിന്റെ ഫോൺ വന്നത്.
"ഭരത് കേസ് പിൻവലിച്ചു. ആർക്കും അനസൂയയെ  ഇനി കുടുക്കാനാവില്ല. ബ്ലാക്ക് മെയിൽ ചെയ്യാനും ആവില്ല. ഞാൻ അടക്കം ആർക്കും."
"അതെ."
അനസൂയ പറഞ്ഞു.
ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദനായി നിന്നശേഷം ഫാരിസ് ചോദിച്ചു, "എന്നാലും ചോദിക്കുവാ. ഇന്ന് രാത്രി ഞാൻ വന്നോട്ടെ?"

-- ശുഭം --

(അവസാനിച്ചു)