Incest எனக்குப் பிறந்த என் லவ்வர்

[monor]

ஒருவன்:-மாராப்பா,… துப்பட்டான்னு சொல்லுடா. துப்பட்டா போட்டு,  நாம பாக்கிறோம்னு தெரிஞ்சு இழுத்து விட்டு கிட்டு போறாளே,…அவளைத்தான் சொல்றேன். துப்பட்டா போட்டு மறைச்சாலும் தூக்கிகிட்டு நிக்குதுடா. கைக்கு கிடைச்சா நல்லா பிசைஞ்சு சாறு எடுத்துடுவேன்.

இன்னொருவன்:-ஓ,…அதை சொல்றியா? ஆமாடா, சூப்பர் சைஸ்டா. புடவை கட்டி இருக்கிறவளுக்கு இருக்கிறதை விட, சுடிதார் போட்டிருக்கிறவளுக்கு சூப்பர் சைஸ்.

இப்படி அவர்கள் எங்களைப் பார்த்து பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே, நாங்கள் அவர்களைக் கண்டும் காணாதது போல நடந்து,  கடந்து முன்னே செல்ல, அவர்கள் எங்கள் பின் பக்கத்தைப் பார்த்து ரசித்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

ஒருவன்:- டேய்,… முன்னால பாத்த்துக்கே இப்படி உன் வாயிலேர்ந்து ஜொள்ளா ஊத்துதே? அடடா!!,… பின்னால பாருடா? அவ நடக்கிறப்போ அவளோட குண்டி ரெண்டும் நல்லா குலுங்கி குலுங்கி ஏறி இறங்குறதை.,…. புருஷன் கிட்டே படுத்து டெய்லி  நல்லா ஓழ் வாங்குவா போல இருக்கு.

இன்னொருவன்:-ஆமாடா,… ஆனா புடவை கட்டி இருக்கிறவளும் செம கட்டைதான்டா. ஆனா, அவளுக்கு குண்டி கல்லு மாதிரி இருக்கு. இன்னும் ஆட்டுக்கல்லு அரைபடல போல,..கின்னுன்னு இருக்கு.

ஒருவன்:-புருஷன் காரன் ஊர்ல இல்லையோ? என்னவோ? என்னவோ போடா. இன்னைக்கு இவளுங்களை குண்டிலே ஓக்கறமாதிரியே நினைச்சுகிட்டு கை அடிச்சுக்க வேண்டியதுதான். வேற என்ன பண்றது?” ன்னு அவர்கள் எங்களைப் பற்றி ஏக்கமாகப் பேசிக்கொண்டிருக்க,  நாங்கள் அவர்களை  கடந்து  வெகு தூரம் சென்று விட்டோம்.

அவர்களைக் கடந்து வெகு தூரம் சென்ரு விட்டதால்,…அவர்கள் பேசிக்கொள்வது எங்கள் காதில் விழ வில்லை.

“அக்கா,… இந்த காலப் பசங்க எப்படி பேசுறாங்க பாத்தியா? விட்டா இழுத்துகிட்டு போய் கற்பழிச்சிடுவானுங்க போல “

“ஆமா கீர்த்தி. இந்த மாதிரி ரோட்டோர ரோமியோங்க கிட்டே தனியா மாட்டுனா அவ்வளவுதான். நாமதான் கொஞ்சம் ஷேஃப்டியா வெளியே போகணும்,… வரணும்.”

“அது சரிக்கா,… இன்னைக்கு கோவில்ல ஒன்னும் விஷேசம் இல்லையே? இன்னைக்கு எதுக்கு என்னை  கோவிலுக்கு கூட்டிகிட்டு வந்திருக்கீங்க?”

“ஒரு முக்கியமான விஷயமாதான் கீர்த்தி. கோவிலுக்கு வா தெரிஞ்சுக்குவே.”

“சும்மா சொல்லுக்கா.”

“அன்னைக்கு,…உடல் உணர்ச்சியால உண்டாகுற  சூட்டை தணிக்க அனிமல்ஸ், டாய்ஸ் எல்லாம் யூஸ் பண்ணக் கூடாது. நம்ம மனசை புரிஞ்ச ஆம்பிளைங்க கிட்டே, நம்ம உடம்பைக் கொடுத்து, அவங்களை அவங்க இஷ்டத்துக்கு ஆட விட்டு, அவங்களோட சேர்ந்து   நாம அனுபவிக்கறதுதான் உண்மையான தாம்பத்திய சுகம்ன்னு சொன்னியே?!!’

“ஆமாம். நாய் கிட்டே எல்லாம் கடி வாங்காதீங்க. அந்த சுகத்துக்கு  நல்ல பாய் ஃப்ரண்டா பாத்து வச்சுக்கோங்கன்னு சொன்னேன்.”

“நீ சொன்ன நாள்லே இருந்து எனக்கும் ஒரு பாய் ஃப்ரண்ட் கிடைப்பானான்னு நான்ஏங்குனேன். காத்திருந்தேன். ஒருத்தனும் உருப்படியா வந்து அமையலே. அப்புறமா, யோசிச்சு, அதெல்லாம் நடக்காதுன்னு முடிவு பண்ணி. கை விரலே மேல்ன்னு காலத்தை தள்ளிகிட்டு இருந்தேன்.”

“ம்,…’

“என்ன அதிர்ஷ்டமோ தெரியல கீர்த்தி!! இப்ப எனக்கும் ஒரு பாய் ஃப்ரண்ட் கிடைச்சிருக்கான்.!!”

“யாருக்கா அது?!!”

“சஸ்பென்ஸ்,….”

“சும்மா சொல்லுக்கா!!”

“கொஞ்ச நேரம் பொறுமையா இருக்க மாட்டியே?!! அவர் யாருன்னு உன் கிட்டே காட்டத்தான் உன்னை கோவிலுக்கு கூட்டிகிட்டு  வந்திருக்கேன். நீ அவரைப் பாரு. அவர்கிட்டே பேசு. நீ பாத்து பேசிட்டு,  அவர் நல்லவர்தான்.  நான் அவரை பாய் ஃப்ரண்டா வச்சுக்கலாம்ன்னு நீ சர்டிபிகேட் கொடுத்தாதான்  நான் அவரை பாய் ஃப்ரண்டா ஏத்துக்குவேன்.”

“என்னக்கா,… நான் எப்படி அவர் கிட்டே பேசறது? என்னன்னு பேசட்டும்? எனக்கு அவர் யாருன்னே தெரியாது. நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசி ஒரு முடிவுக்கு வாங்கக்கா.”

“எனக்கு ஆளை எடை போடத் தெரியலே கீர்த்தி. நீ கொஞ்சம் விவரமானவ.  ஃபாரின்ல்லாம் போய்ட்டு வந்திருக்கே.”

இப்படி பேசிக்கொண்டு நடந்து கொண்டிருந்த போதே கோவிலை நெருங்கினோம்.

தூரத்தில்  நேவி ப்ளூ ஜீன்ஸ், டார்க் கிரீன் டீ சர்ட் போட்டுக்கொண்டு  நின்றிருந்த ஒருவரை கை விரல் நீட்டி காட்டி, “அதோ பார் கீர்த்தி. அவர்தான்.”என்றாள் கோமதி.

“அவர்கிட்டே இதுக்கு முன்னால பேசி இருக்கியாக்கா?”

“சின்ன வயசுல பேசி இருக்கேன். அதுக்கப்புறம், எங்க பெரியப்பா குடும்பம் ஆந்திரா மாநிலத்துல, நெல்லூர் நகரத்துல போய் செட்டில் ஆனதாலே, ரெண்டு குடும்பத்துக்கும் இருந்த தொடர்பு விட்டுப் போச்சு. “

“சின்ன வயசுல பேசி இருக்கீங்களா?”

“ம். சின்ன வயசுல அண்ணன் கூட பேசி, சிரிச்சு, விளையாடி நல்லா பழகி இருக்கோம். அவர் என் பெரியப்பா பையன்தான். அவங்க ஆந்தராவுல நெல்லூர் நகரத்துல  செட்டில் ஆகிட்டதினாலே, இப்போ அவ்வளவா டச் இல்ல”

“ஓ!!,… அவர் உங்களுக்கு சொந்தம் தான்னு சொல்லுங்க. அவர் உங்க வயசுக்கு சின்னவரா, பெரியவரா?”

“பெரியவர். அண்ணன் முறை ஆகுது.”

“அப்புறம் என்ன?!! நீங்களே ஒருத்தருக்கொருத்தர் பேசி பழகலாமே?!!”

“இவ்வளவு நாள் கழிச்சு இப்ப பேசறதுக்கு எனக்கென்னவோ கூச்சமா இருக்கு கீர்த்தி” என்று பேசிக்கொண்டே அவர் அருகில் இருவரும் நடந்து போனோம்.

அவர் கோமதியைப் பார்த்து, “ஹாய்” என்று சொல்ல, கோமதி ஒன்றும் சொல்லாமல் வெட்கத்தோடு புன்னகைக்க மட்டும் செய்தாள்.

“அக்கா, அவர் ஹாய் சொல்றாரில்ல,… நீயும் ஹாய் சொல்லுக்கா!!”

“ம்,… போ கீர்த்தி” எனக்கு வெக்கமா இருக்கு” என்று சொல்லி கோமதி தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்

“இதுல வெக்கப்பட என்ன இருக்கு, அவர் என்ன உன் மாமா பையனா, இல்லே அத்தை பையனா,…அண்ணன்தானே?!!  வெக்கப் படாதேக்கா,… போய் பேசு.”

கோமதி பேசாமலிருக்க,  நான் அவரைப் பார்த்து, “ஹாய்,… நான் கீர்த்தி. இவங்க வீட்டுக்கு பக்கத்து வீட்ல குடி இருக்கோம். நான் இவங்களை விட சின்னவன்னாலும்,   நானும் கோமதி அக்காவும்  நல்ல ஃப்ரண்ட் மாதிரிதான் பழகறோம். நீங்க அவங்களுக்கு சொந்தமா?”

“ஆமாங்க… என் பெயர் ரமேஷ். எங்க அப்பாவும், கோமதியோட அப்பாவும் அண்ணன் தம்பிங்க. நாங்க இப்போ ஆந்திராவுல நெல்லூர் நகரத்துல செட்டில் ஆயிட்டதினால, எங்க சித்தப்பா குடும்பத்தோட அவ்வளவா டச் இல்ல. இன்னும் பத்து நாள்ல என்னோட பெரியம்மா பையனுக்கு, ஆந்திரா, நெல்லூர் சிட்டில இருக்கிற KPR கல்யாண மண்டபத்துல  கல்யாணம். அதுக்கு தம்பி குடும்பத்துக்கு பத்திரிக்கை வைச்சு அழைச்சே ஆகணும்னு அப்பாவோட ஆசை. ஆனா, அவரால இப்போ வரமுடியாம உடம்பு சரியில்லாம இருக்கார். அவரால வர முடியாததினாலே, அவரோட மூத்த பையன் நான், சித்தப்பா குடும்பம் எங்கே இருக்குன்னு  தேடி பத்திரிக்கை கொடுத்து அழைக்கலாம்ன்னு வந்திருக்கேன்.

“,………..”

“இங்கே வந்ததுக்கப்புறமாதான் தெரிஞ்சது. சித்தப்பாவுக்கு இப்படி ஒரு அழகான குடும்பம். அப்புறம் அழகான பொண்ணு ஒன்னு இருக்குன்னு. இப்படி ஒரு அழகான பொண்ணை வேற ஒருத்தனுக்கு கட்டி கொடுத்து சொந்தத்தை பிரிக்கக் கூடாது.  நம்ம சொந்தத்துலேயே ஒரு மாப்பிள்ளையை பாத்து கட்டி வைச்சு, சொந்தத்தை இன்னும் பலப்படுத்தணும்னு  நான் ஆசைப்பட்டேன். அதனால, எங்க சொந்தத்துலேயே கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க ஆசைப்பட்டு விசாரிச்சப்ப, இவளுக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆய்டுச்சுன்னு கேள்விப் பட்டேன். சரி,… பெரியவங்க சொந்த பந்தம்தான் விட்டுப் போச்சு. நாமளாவது பேசிப் பழகி, விட்டுப் போன சொந்தத்தை அண்ணன் தங்கச்சியா புதுப்பிக்கலாம்ன்னு முடிவு பண்ணி, ஃப்ரண்டா பழகலாம்ன்னு நான்தான் கோமதியை இங்கே வரச் சொன்னேன்.”

“ரொம்ப நல்லதுங்க. உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆய்டுச்சா?”

“இன்னும் இல்லே,…”

“உங்க தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு தெரியுமில்ல?!!”

“ம்,…தெரியும்ங்க.”


“ம்,….கல்யாணம் ஆன உங்க தங்கச்சி கிட்டே, கல்யாணம் ஆகாத நீங்க,  ஒரு அண்ணனா, பாய் ஃப்ரண்டா எப்படி பழகறதுன்னு உங்களுக்கு தெரியும்னு நான் நினைக்கிறேன். எல்லை மீறாம பழகறது உங்க ரெண்டு பேருக்கும் நல்லது.”

“ஆமாங்க,…இப்படி ஒரு அழகான ஒருத்தி எனக்கு தங்கச்சியா  இருக்கான்றதே எனக்கு பெருமையா இருக்கு. அவ கூட ஒரு பாசமுள்ள ஒரு அண்ணனா பழகுவேன். நிச்சயம் ஒரு நல்ல ஃப்ரண்டா நடந்துக்குவேன்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்குங்க.”

“கோமதி ரொம்ப நல்லவங்க. நீங்களும் நல்லவராத்தான் தெரியறீங்க. நீங்க அவ அண்ணன் முறை வேற!! அவளைப் புரிஞ்சுகிட்டு, அவளோட ஓரு நல்ல பாய் ஃப்ரண்டா பழகுங்க. நான் உள்ளே போய் சாமி கும்பிட்டறேன். நீங்க கோமதிகிட்டே பேசிகிட்டு இருங்க.”

“சரிங்க,…. நாளைக்கு உங்க வீட்டுக்கும் பத்திரிக்கை வச்சு, உங்களையும் அழைக்கணும்னு கோமதி விரும்புறா. அதனால நாளைக்கு உங்க வீட்டுக்கு பத்திரிக்கை வைக்க வர்றோம்.”

“ம்,…” என்று சொல்லி நான் கோவிலுக்குள் போக, கோமதியும், அவள் அண்ணன் ரமேஷும் பிள்ளையார் ம்ண்டபத்தில் உட்கார்ந்து பேச்சை எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று திணறி, அப்புறம் மெதுவாக பேச ஆரம்பித்தார்கள்.

நான் எல்லா பிரகாரங்களையும் சுற்றி விட்டு, கோவிலுக்கு முன்பிருந்த படிக்கட்டில் உட்கார்ந்திருந்தேன்.

கோமதியும், அவள் அண்ணனும் அப்போதுதான் கோவிலுக்குள் சாமி கும்பிடப் போனார்கள்.

ரமேஷ் பார்க்க ஹேண்ட்சம்மாக நன்றாகத்தான் இருந்தார். குணத்திலும் நல்லவனாகத்தான் இருந்தார்.எப்படி மூவ் பண்ணப் போகிறார்களோ என்று நான் நினைத்துக்கொண்டிருந்த போது, கோமதியும், அவள் அண்ணனும் சாமி கும்பிட்டுவிட்டு திரும்பி வந்தார்கள்.