02-08-2023, 03:17 AM
(This post was last modified: 02-08-2023, 03:18 AM by gaya3. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
మర్నాడు అతన్ని నిద్ర లేపడానికి వెళ్ళాను, “ఏడు అయింది, ఇక లేవవా..” అంటూ. “అబ్బా.. పిన్నీ ఒక్క అరగంట..” అని బద్దకంగా అంటూ ఉంటే, “కుదరదు.” అంటూ అతను కప్పుకున్న దుప్పటి లాగేసి “లేచి తయారవ్వూ, కాఫీ ఇస్తా..” అనబోయి, ఆగిపోయాను. రాత్రి అండర్ వేర్ వేయలేదనుకుంటా, అతని ఆయుధం లేచి లుంగీలో గుడారం వేసేసింది. దాన్ని చూడగానే ఒక్కక్షణం గుండె లయతప్పినట్టు అయింది. “అమ్మో..” అనుకొని, గబగబా బయటకి వెళ్ళిపోయాను. నేను ఎందుకు వెళ్ళిపోతున్నానో అర్ధం గాక, “పిన్నీ..పిన్నీ..” అని పిలిచాడు. నేను రాకపోయేసరికి. లేచి, బాత్రూంలోకి వెళ్ళాడు. బాత్రూం నుండి బయటకి రావడానికి బాబుకి అరగంట పైనే పట్టింది, ఏం చేస్తున్నాడో మరి. బయటకి వచ్చిన అతని మొహంలో కొంచెం అలసట కనిపిస్తుంది. ఆ అలసట చూసాక అర్ధమయింది ఏం చేసాడో. ‘అమ్మో.. దానికి అంతసేపా, బాబోయ్..’
కాఫీ తీసుకెళ్ళి అందిస్తూ, “ఏం చేసావేంటీ బాత్రూంలో! అంతలా అలసిపోయావ్..” అంటూ, ఒకసారి ఓరగా లుంగీ వైపు చూసాను. అతను కాస్త సర్దుకుంటూ, “ఏదో చేసానులే పిన్నీ, నీకెందుకూ?..” అన్నాడు. “సరే, సీక్రెట్ అయితే చెప్పొద్దులే..” అన్నాను టీజ్ చేస్తున్నట్టుగా. “అంత సీక్రెట్ ఏం లేదులే పిన్నీ.. ఏం చేసానంటే..” అని అతను కొంటెగా ఏదో చెబ్బబోతుంటే, “బాబోయ్ చెప్పొద్దు.. సిగ్గు లేకపోతే సరి..” అనేసి, గబగబా కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయాను.
అతను కాఫీ కప్పుతో కిచెన్ లోకి వచ్చేసి, “చెప్తుంటే, అలా వచ్చేస్తావే?” అన్నాడు. “అబ్బా.. నువ్వెళ్ళు, నేను పని చేసుకోవాలీ..” అంటున్నానే గానీ, మాటిమాటికీ నా చూపులు అతని లుంగీ వైపే పోతున్నాయి. నా చూపులు గమనించి, “ఏదో జరిగింది.. ఏం జరిగిందో చెప్పొచ్చుగా..” అన్నాడు. “ఉఫ్ఫ్.. ఏం జరగలేదు నాయనోయ్, నువ్వెళ్ళు..” అంటూ మళ్ళీ అక్కడ చూసాను. నా చూపుల వేడి తగిలిందో ఏమో, మళ్ళీ మెల్లగా లేవడం కనిపిస్తుంది. “అమ్మో.. మళ్ళీనా.. ఈసారి గంట పడుతుందేమో..” అనుకొని చూపులు తిప్పేసుకున్నాను. అతను కూడా “అమ్మో..” అని బయటకే అనేసి, అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు. ఈసారి నిజంగానే గంట పట్టింది అతనికి, స్నాఆఆఆ.. నం చేసి రావడానికి.
తరవాత అతను ఆఫీస్ కు రెడీ అవ్వడానికి బట్టలు వెతుకుతూ ఉంటే, ఇస్త్రీ బట్టలు తెచ్చి బెడ్ మీద పెట్టి, ఆ తరవాత ప్రత్యేకంగా అండర్ వేర్ అతని చేతిలో పెట్టి, “వేసుకో మరచిపోకుండా..” అని, ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాను. అప్పటికి అర్ధమయింది అతనికి, రాత్రి తను అండర్ వేర్ వేసుకోలేదనీ. పొద్దున్నే దుప్పటి తీసినప్పుడు దర్శనం అయిపోయిందని, అమ్మో.. అనుకుంటూ గబగబా డ్రెస్ చేసుకొని బయటకి వచ్చాడు. సైలెంట్ గా జారుకోబోతుండగా, “టిఫెన్ చేయవా!” అని అడిగాను.
“నేను బయట చేస్తా..”
“అదేంటీ బయటా? నేనున్నానుగా!”
“అదీ..”
“ఏ! నా టిఫెన్ నీకు నచ్చలేదా?”
“అది కాదు పిన్నీ..”
“ఏది కాదూ? వడ్డించక పోయినా అన్నీ నువ్వే అందుకొని తినేస్తున్నావుగా.. ఇప్పుడు ఏమయిందీ?”
“నేను తిన్నానా! ఎప్పుడూ..”
“మ్మ్.. తినలేదులే పాపం..” అంటూ, ఒకసారి పెదవి కొరుక్కొని, “ఇక వేషాలు చాలు. నేనుండగా టిఫెన్ అయినా, భోజనం అయినా నా దగ్గరే చేయాలి. అర్ధమయిందా?”
“అర్ధమయింది.”
“గుడ్ బాయ్.. తిను..”
నేను పెట్టింది తినేసి, “ఇక వెళ్ళనా?” అన్నాడు.
“వెళ్ళూ.. తినడం అయిపోయిందిగా..” అన్నాను అలుగుతూ.
ఆ అలక చూసి, మొదట ఆశ్చర్యపోయాడు గానీ, అంతలోనే నా అలకకు కారణం తెలిసిపోయింది. అతను తిన్నాడే గానీ, నేను తిన్నానా లేదా అన్నది కనుక్కోలేదు. నాలుక కరచుకొని “పిన్నీ! నువ్వు తిన్నావా?” అని అడిగాడు. “ఆకలేసినప్పుడు తింటాలే..” అనేసి, వంట గదిలోకి పోయాను రుసరుసలాడుతూ. “అది కాదు పిన్నీ..” అంటూ నా వెనకే వచ్చాడు.
నేను కిచెన్ లో ఏదో సర్దుతున్నట్టు నటిస్తూ “నిన్న ఏదో చెప్పావుగా, ప్రేమగా చూసుకుంటానూ అని, ఇదేనా?” అన్నాను. “అయ్యో పిన్నీ!” అంటూ నా భుజాలు పట్టుకొని అతని వైపుకు తిప్పుకొని “సారీ.. సారీ.. ఇక మీదట ఏది చేసినా ఇద్దరం కలిసి చేద్దాం, సరేనా..” అన్నాడు. నా మొహం ఇంకా అలానే ఉంది. “పోనీ, ఈ తప్పుకు ఏ శిక్ష వేస్తావో చెప్పు.” అన్నాడు.
“అంత పెద్ద మాటలు ఎందుకులే..” అన్నాను ముభావంగా.
“పోనీ ఈ తప్పును కాంపెన్సేట్ చేయనా?”
‘ఎలా’ అన్నట్టు చూసాను. నన్ను రెండు చేతులు మధ్య బంధించి, నుదుటిన ముద్దు పెట్టి “ఇలా..” అన్నాడు. నా మొహంలో చిన్న వెలుగు. దాంతో పాటే సిగ్గు. ఆ సిగ్గుతో నవ్వుతూనే “చాల్లే.. మాట్లాడితే ఇలా ముద్దు పెట్టడం ఒకటి నేర్చుకున్నావ్.” అన్నాను.
“ఇలా నేనెప్పుడు ముద్దు పెట్టానూ?”
“నిన్న పెట్టావుగా..”
“నిన్న పెట్టింది ఇలా కాదుగా..”
“మరీ..” అని నేను అంటూ ఉండగా, నా పెదాలపై ముద్దు పెట్టి “ఇలా..” అన్నాను. “ఛీ.. అన్నీ పోకిరీ వేషాలు..” అన్నాను నవ్వుతూ.
“నువ్వు అలా నవ్వుతూ ఉంటే, ఇంకా పోకిరీని అయిపోతాను.”
“వద్దులే బాబూ.. నువ్వు ఆఫీస్ కు వెళ్ళు.” మనసులో మాత్రం అతను ఇంకా పొకిరీ అయితే బావుణ్ణూ అనిపిస్తుంది. అతను నా మనసు చదివినట్టు,
“ఇంకొక్కసారి పోకిరి అయ్యి వెళ్ళిపోతా, సరేనా..” అన్నాడు.
“అబ్బా వద్దురా..” అని నేను అంటూ ఉండగా, మరోసారి నా పెదవులను అందుకున్నాడు.
ఈసారి జస్ట్ ముద్దు పెట్టుకొని వదిలేయకుండా, నా కింద పెదవిని అతని పెదవుల మధ్యకు తీసుకొని చప్పరించాడు, రాత్రి కంటే మరింత గాఢంగా. చిన్నగా మునిపళ్ళతో కొరికేస్తూ, నాలుకతో తడి చేస్తూ, ఒక జాంగ్రీని తింటున్నట్టూ, చాక్లెట్ ని చప్పరిస్తున్నట్టూ. నేను అస్పష్టంగా మూలుగుతూ “ఇస్స్..హరీ..” అంటూ, కళ్ళు మూసేసుకున్నాను. దాంతో ఇంకాస్త ధైర్యం వచ్చి, నా పెదవులను నాలుకతో కెలుకుతూ, నాలుక కొనను నా పెదాల మధ్యకు తోసాడు. “మ్మ్..” అంటూ, చిన్నగా పెదవులను తెరిచేసాను. మెల్లగా తన నాలుకను లోపలకు తోసాడు. నాకు తెలియకుండానే, అతని నాలుకను చప్పరించేస్తున్నాను. కొద్దిసేపు అలాగే కుతిగా తన నాలుకను నా నోట్లో ఆడిస్తూ, ఇంకాస్త తోసి, దాని కొనతో నా నాలుకను తాకాడు.
అంతే, ఒక్కసారిగా జిమ్మని లాగినట్టు అవ్వడంతో, “ఇస్స్..” అని మూలిగి, అంతలోనే తేరుకొని, “బాబోయ్.. నువ్వు ఆఫీస్ కి వెళ్ళూ..ఉంటే ఇలాగే ఏదో ఒకటి చేసేస్తావ్..” అంటూ అతన్ని తోసేసాను. అతను “థేంక్స్ ఫర్ ది స్వీట్..” అని నవ్వుతూ “కిస్..” అనేసి వెళ్ళబోతుంటే, నవ్వుకుంటూ “ఓయ్! సాయంత్రం వచ్చేటప్పుడు సరుకులు తీసుకొని రా..” అని చెప్పాను. అతను ఆగి, “ఏదీ, మళ్ళీ చెప్పూ..” అన్నాడు నవ్వుతూ. నేను ముసిముసిగా నవ్వుతూ, అతని చెవిలో “ఓయ్! సాయంత్రం వచ్చేటప్పుడూ..” అంటుంటే, “అబ్బా.. ఆచ్చం కట్టుకున్న పెళ్ళాంలా పిలిచావ్ పిన్నీ.. ఇంకోసారి పిలువు..” అన్నాడు.
“మ్మ్.. పిన్నీ అంటూనే ఏదేదో చేసేస్తున్నావ్. ఇక పెళ్ళాం అంటే ఊరుకుంటావా, వెళ్ళు బాబూ..”
“ఏం చేస్తున్నానేంటీ!?”
“అబ్బా.. ఏం చేయట్లేదులే, వెళ్ళూ..”
“చెప్పొచ్చుగా..” అంటూ నడుము పట్టుకొని మీదకి లాక్కున్నాడు.
“ఇస్స్.. ఇదే.. వదులూ..”
“ఒకసారి ‘ఓయ్’ అనూ, వదిలేస్తా..”
“నేను అనను..”
“అయితే నేనూ వదలను..”
“వదలక పోతే ఏం చేస్తావ్?”
“కొరికేస్తా..”
“ఏం కొరుకుతావ్.. అవ్వ్..” దొంగ వెదవ మళ్ళీ పెదవి కొరికేసాడు.
“చెప్పు..లేకపోతే ఇంకోచోట కొరికేస్తా..”
“అమ్మో.. ఎక్కడా?”
అతను కళ్ళు దించి నా ఎద వైపు చూస్తూ “కాస్త మెత్తగా ఉన్న చోట…” అన్నాడు.
“అమ్మో..అక్కడా! వద్దు, చెప్తాను..”
“మ్మ్.. చెప్పు..” అంటూ మళ్ళీ నా పెదవిని చిన్నగా కొరికాడు.
“ఇస్స్.. ఓయ్..”
“మళ్ళీ..”
“ఓఓఓఓ...య్..”
“గుడ్ గర్ల్..” అంటూ, ఒకసారి కసిగా నా నడుము మడత పిసికేసి వెళ్ళిపోయాడు. అతను పిసికిన చోట కొంచెం నొప్పిగా ఉంది. ఆ నొప్పి తీయగా కూడా ఉంది. అందుకే, అక్కడ చేత్తో అలానే పరవశంగా తడుముకుంటూ ఉండిపోయాను.
కాఫీ తీసుకెళ్ళి అందిస్తూ, “ఏం చేసావేంటీ బాత్రూంలో! అంతలా అలసిపోయావ్..” అంటూ, ఒకసారి ఓరగా లుంగీ వైపు చూసాను. అతను కాస్త సర్దుకుంటూ, “ఏదో చేసానులే పిన్నీ, నీకెందుకూ?..” అన్నాడు. “సరే, సీక్రెట్ అయితే చెప్పొద్దులే..” అన్నాను టీజ్ చేస్తున్నట్టుగా. “అంత సీక్రెట్ ఏం లేదులే పిన్నీ.. ఏం చేసానంటే..” అని అతను కొంటెగా ఏదో చెబ్బబోతుంటే, “బాబోయ్ చెప్పొద్దు.. సిగ్గు లేకపోతే సరి..” అనేసి, గబగబా కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయాను.
అతను కాఫీ కప్పుతో కిచెన్ లోకి వచ్చేసి, “చెప్తుంటే, అలా వచ్చేస్తావే?” అన్నాడు. “అబ్బా.. నువ్వెళ్ళు, నేను పని చేసుకోవాలీ..” అంటున్నానే గానీ, మాటిమాటికీ నా చూపులు అతని లుంగీ వైపే పోతున్నాయి. నా చూపులు గమనించి, “ఏదో జరిగింది.. ఏం జరిగిందో చెప్పొచ్చుగా..” అన్నాడు. “ఉఫ్ఫ్.. ఏం జరగలేదు నాయనోయ్, నువ్వెళ్ళు..” అంటూ మళ్ళీ అక్కడ చూసాను. నా చూపుల వేడి తగిలిందో ఏమో, మళ్ళీ మెల్లగా లేవడం కనిపిస్తుంది. “అమ్మో.. మళ్ళీనా.. ఈసారి గంట పడుతుందేమో..” అనుకొని చూపులు తిప్పేసుకున్నాను. అతను కూడా “అమ్మో..” అని బయటకే అనేసి, అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు. ఈసారి నిజంగానే గంట పట్టింది అతనికి, స్నాఆఆఆ.. నం చేసి రావడానికి.
తరవాత అతను ఆఫీస్ కు రెడీ అవ్వడానికి బట్టలు వెతుకుతూ ఉంటే, ఇస్త్రీ బట్టలు తెచ్చి బెడ్ మీద పెట్టి, ఆ తరవాత ప్రత్యేకంగా అండర్ వేర్ అతని చేతిలో పెట్టి, “వేసుకో మరచిపోకుండా..” అని, ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాను. అప్పటికి అర్ధమయింది అతనికి, రాత్రి తను అండర్ వేర్ వేసుకోలేదనీ. పొద్దున్నే దుప్పటి తీసినప్పుడు దర్శనం అయిపోయిందని, అమ్మో.. అనుకుంటూ గబగబా డ్రెస్ చేసుకొని బయటకి వచ్చాడు. సైలెంట్ గా జారుకోబోతుండగా, “టిఫెన్ చేయవా!” అని అడిగాను.
“నేను బయట చేస్తా..”
“అదేంటీ బయటా? నేనున్నానుగా!”
“అదీ..”
“ఏ! నా టిఫెన్ నీకు నచ్చలేదా?”
“అది కాదు పిన్నీ..”
“ఏది కాదూ? వడ్డించక పోయినా అన్నీ నువ్వే అందుకొని తినేస్తున్నావుగా.. ఇప్పుడు ఏమయిందీ?”
“నేను తిన్నానా! ఎప్పుడూ..”
“మ్మ్.. తినలేదులే పాపం..” అంటూ, ఒకసారి పెదవి కొరుక్కొని, “ఇక వేషాలు చాలు. నేనుండగా టిఫెన్ అయినా, భోజనం అయినా నా దగ్గరే చేయాలి. అర్ధమయిందా?”
“అర్ధమయింది.”
“గుడ్ బాయ్.. తిను..”
నేను పెట్టింది తినేసి, “ఇక వెళ్ళనా?” అన్నాడు.
“వెళ్ళూ.. తినడం అయిపోయిందిగా..” అన్నాను అలుగుతూ.
ఆ అలక చూసి, మొదట ఆశ్చర్యపోయాడు గానీ, అంతలోనే నా అలకకు కారణం తెలిసిపోయింది. అతను తిన్నాడే గానీ, నేను తిన్నానా లేదా అన్నది కనుక్కోలేదు. నాలుక కరచుకొని “పిన్నీ! నువ్వు తిన్నావా?” అని అడిగాడు. “ఆకలేసినప్పుడు తింటాలే..” అనేసి, వంట గదిలోకి పోయాను రుసరుసలాడుతూ. “అది కాదు పిన్నీ..” అంటూ నా వెనకే వచ్చాడు.
నేను కిచెన్ లో ఏదో సర్దుతున్నట్టు నటిస్తూ “నిన్న ఏదో చెప్పావుగా, ప్రేమగా చూసుకుంటానూ అని, ఇదేనా?” అన్నాను. “అయ్యో పిన్నీ!” అంటూ నా భుజాలు పట్టుకొని అతని వైపుకు తిప్పుకొని “సారీ.. సారీ.. ఇక మీదట ఏది చేసినా ఇద్దరం కలిసి చేద్దాం, సరేనా..” అన్నాడు. నా మొహం ఇంకా అలానే ఉంది. “పోనీ, ఈ తప్పుకు ఏ శిక్ష వేస్తావో చెప్పు.” అన్నాడు.
“అంత పెద్ద మాటలు ఎందుకులే..” అన్నాను ముభావంగా.
“పోనీ ఈ తప్పును కాంపెన్సేట్ చేయనా?”
‘ఎలా’ అన్నట్టు చూసాను. నన్ను రెండు చేతులు మధ్య బంధించి, నుదుటిన ముద్దు పెట్టి “ఇలా..” అన్నాడు. నా మొహంలో చిన్న వెలుగు. దాంతో పాటే సిగ్గు. ఆ సిగ్గుతో నవ్వుతూనే “చాల్లే.. మాట్లాడితే ఇలా ముద్దు పెట్టడం ఒకటి నేర్చుకున్నావ్.” అన్నాను.
“ఇలా నేనెప్పుడు ముద్దు పెట్టానూ?”
“నిన్న పెట్టావుగా..”
“నిన్న పెట్టింది ఇలా కాదుగా..”
“మరీ..” అని నేను అంటూ ఉండగా, నా పెదాలపై ముద్దు పెట్టి “ఇలా..” అన్నాను. “ఛీ.. అన్నీ పోకిరీ వేషాలు..” అన్నాను నవ్వుతూ.
“నువ్వు అలా నవ్వుతూ ఉంటే, ఇంకా పోకిరీని అయిపోతాను.”
“వద్దులే బాబూ.. నువ్వు ఆఫీస్ కు వెళ్ళు.” మనసులో మాత్రం అతను ఇంకా పొకిరీ అయితే బావుణ్ణూ అనిపిస్తుంది. అతను నా మనసు చదివినట్టు,
“ఇంకొక్కసారి పోకిరి అయ్యి వెళ్ళిపోతా, సరేనా..” అన్నాడు.
“అబ్బా వద్దురా..” అని నేను అంటూ ఉండగా, మరోసారి నా పెదవులను అందుకున్నాడు.
ఈసారి జస్ట్ ముద్దు పెట్టుకొని వదిలేయకుండా, నా కింద పెదవిని అతని పెదవుల మధ్యకు తీసుకొని చప్పరించాడు, రాత్రి కంటే మరింత గాఢంగా. చిన్నగా మునిపళ్ళతో కొరికేస్తూ, నాలుకతో తడి చేస్తూ, ఒక జాంగ్రీని తింటున్నట్టూ, చాక్లెట్ ని చప్పరిస్తున్నట్టూ. నేను అస్పష్టంగా మూలుగుతూ “ఇస్స్..హరీ..” అంటూ, కళ్ళు మూసేసుకున్నాను. దాంతో ఇంకాస్త ధైర్యం వచ్చి, నా పెదవులను నాలుకతో కెలుకుతూ, నాలుక కొనను నా పెదాల మధ్యకు తోసాడు. “మ్మ్..” అంటూ, చిన్నగా పెదవులను తెరిచేసాను. మెల్లగా తన నాలుకను లోపలకు తోసాడు. నాకు తెలియకుండానే, అతని నాలుకను చప్పరించేస్తున్నాను. కొద్దిసేపు అలాగే కుతిగా తన నాలుకను నా నోట్లో ఆడిస్తూ, ఇంకాస్త తోసి, దాని కొనతో నా నాలుకను తాకాడు.
అంతే, ఒక్కసారిగా జిమ్మని లాగినట్టు అవ్వడంతో, “ఇస్స్..” అని మూలిగి, అంతలోనే తేరుకొని, “బాబోయ్.. నువ్వు ఆఫీస్ కి వెళ్ళూ..ఉంటే ఇలాగే ఏదో ఒకటి చేసేస్తావ్..” అంటూ అతన్ని తోసేసాను. అతను “థేంక్స్ ఫర్ ది స్వీట్..” అని నవ్వుతూ “కిస్..” అనేసి వెళ్ళబోతుంటే, నవ్వుకుంటూ “ఓయ్! సాయంత్రం వచ్చేటప్పుడు సరుకులు తీసుకొని రా..” అని చెప్పాను. అతను ఆగి, “ఏదీ, మళ్ళీ చెప్పూ..” అన్నాడు నవ్వుతూ. నేను ముసిముసిగా నవ్వుతూ, అతని చెవిలో “ఓయ్! సాయంత్రం వచ్చేటప్పుడూ..” అంటుంటే, “అబ్బా.. ఆచ్చం కట్టుకున్న పెళ్ళాంలా పిలిచావ్ పిన్నీ.. ఇంకోసారి పిలువు..” అన్నాడు.
“మ్మ్.. పిన్నీ అంటూనే ఏదేదో చేసేస్తున్నావ్. ఇక పెళ్ళాం అంటే ఊరుకుంటావా, వెళ్ళు బాబూ..”
“ఏం చేస్తున్నానేంటీ!?”
“అబ్బా.. ఏం చేయట్లేదులే, వెళ్ళూ..”
“చెప్పొచ్చుగా..” అంటూ నడుము పట్టుకొని మీదకి లాక్కున్నాడు.
“ఇస్స్.. ఇదే.. వదులూ..”
“ఒకసారి ‘ఓయ్’ అనూ, వదిలేస్తా..”
“నేను అనను..”
“అయితే నేనూ వదలను..”
“వదలక పోతే ఏం చేస్తావ్?”
“కొరికేస్తా..”
“ఏం కొరుకుతావ్.. అవ్వ్..” దొంగ వెదవ మళ్ళీ పెదవి కొరికేసాడు.
“చెప్పు..లేకపోతే ఇంకోచోట కొరికేస్తా..”
“అమ్మో.. ఎక్కడా?”
అతను కళ్ళు దించి నా ఎద వైపు చూస్తూ “కాస్త మెత్తగా ఉన్న చోట…” అన్నాడు.
“అమ్మో..అక్కడా! వద్దు, చెప్తాను..”
“మ్మ్.. చెప్పు..” అంటూ మళ్ళీ నా పెదవిని చిన్నగా కొరికాడు.
“ఇస్స్.. ఓయ్..”
“మళ్ళీ..”
“ఓఓఓఓ...య్..”
“గుడ్ గర్ల్..” అంటూ, ఒకసారి కసిగా నా నడుము మడత పిసికేసి వెళ్ళిపోయాడు. అతను పిసికిన చోట కొంచెం నొప్పిగా ఉంది. ఆ నొప్పి తీయగా కూడా ఉంది. అందుకే, అక్కడ చేత్తో అలానే పరవశంగా తడుముకుంటూ ఉండిపోయాను.