"పార్ట్నర్"

[earthman]

వెంటనే ఫోన్ ఎత్తాడు శీను.

అవతల నించి మధు.

మధు గొంతు వెంటనే గుర్తుపట్టలేదు కానీ ఫోన్ చేసింది మధేనని తెలియడంతో శీను మొహం వెలిగిపోయింది.

"హల్లో శీనేనా"

"అవును మధు, నేనే"

"ఎక్కడున్నావు శీను"

"మూసా పేట"

"అమీర్ పేట వైట్ పాండా బార్ తెలుసా"

"తెలుసు మధు, చాలా పెద్ద బార్"

"ఈ బార్ లోనే ఉన్నాను నేను. మా ఫ్రెండ్ ఒక అతనిని కలిసి అక్కడే ఉన్నాను. నువ్వు వెంటనే వచ్చెయ్"

"ఈ బార్ లోకి నా లాంటి వెళ్లరు మధు, నన్ను రానిస్తారో లేదో తెలీదు."

"ఏం ఇబ్బంది లేదు, నువ్వు వస్తున్నట్టు చెప్తాను. నీ పేరు చెప్పు, ప్రైవేట్ రూం పార్టీ అని చెప్పు, లోపలికి తీసుకొస్తారు"

సరేనంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు శీను.

మురళి నిద్రపోతున్నాడు.

బట్టలు మడతపెడుతూ బయట గదిలోకి వచ్చింది సుజాత.

"ఎవరూ శీనూ ఫోన్"

"మా చిన్నప్పటి క్లాస్ మేట్, బాగా డబ్బులున్నవాడు. చాలా ఏళ్ళ తరువాత నిన్న కనిపించాడు, నన్ను కలిసి మాట్లాడాలి అన్నాడు. ఇప్పుడు కలుస్తున్నాను. అవకాశం ఉంటే అతనిని అప్పు అడుగుతాను"

"చాలా ఏళ్ళ తర్వాత కనిపించాడు అంటున్నావు. డబ్బులు అడిగితే ఏం బాగుంటుంది. ఇస్తాడంటావా"

మురళి పడుకున్న గది వైపు చూసాడు శీను.

"నిద్రపోతున్నాడు" అన్నట్టు కళ్ళు మూసి తల వంచింది సుజాత.

"ఏన్నో ఏళ్ళ తర్వాత కలుస్తున్నది నిజమే. అతని గురించి ఏమీ తెలియదు అనేది కూడా నిజమే. కానీ నిన్న చాలా బాగా మాట్లాడాడు. అమెరికాలో ఉంటాడుట, అంటే బాగా డబ్బులు ఉంటాయి కదా. మన సంగతి చెప్తాను. మన కష్టం చెప్తాను. ఏదన్నా సాయం చేస్తాడనే అనిపిస్తోంది. అనుకోకుండా ఎలా ఇరుక్కున్నామో, అలా అనుకోకుండా మా ఫ్రెండ్ కనిపించినట్టుగా ఉంది. చూద్దాం"

'మీ ఫ్రెండ్ పేరు"

"మధుకర్. హైస్కూల్ క్లాస్ మేట్స్ మేము. మా సీనియర్ ఒకమ్మాయి ఉండేది, ఆ అమ్మాయి గురించి చాలా మాట్లాడుకునేవాళ్ళం. క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ అనుకో. చిన్నప్పుడు అతని పుట్టినరోజున లోతు తెలియకుండా నీళ్ళల్లోకి దిగితే నేనే పైకి లేపాను. నిన్న తనే గుర్తుచేసాడు ఈ విషయం"

"మరి ఎప్పుడూ చెప్పలేదే ఈయన గురించి"

"నైన్త్ క్లాస్ తరువాత వెళ్ళిపోయాడు. ఏమయ్యాడో తెలీదు. ఏదో ఆస్తి గొడవ ఉంది అని ఎవరో అన్నారు. ఇంకేమీ తెలియలేదు అప్పుడు. మళ్ళీ నిన్నే చూడటం"

తల ఊపింది సుజాత.

"ఒక వెయ్యి ఉంటే ఇవ్వు. మరీ డబ్బులు లేకుండా వెళ్తే బాగోదు. బిల్ నాలుగైదు వేలు అవుతుంది, మధునే ఇస్తాడు. కనీసం నేనొక వెయ్యితో వచ్చాను అంటే బాగుంటుంది"

"ఎక్కువ లేవు శీనూ, అవసరం లేకుండా ఖర్చుపెట్టకు"

"తెలుసు, ఇప్పుడు మనకి వంద కూడా ఎక్కువ కిందే లెక్క"

"నిజంగా ఆయన సాయం చేస్తే, ఆయన కాళ్ళకి దండం పెడతాను" ...కొన్ని రోజుల తర్వాత మొదటిసారి కొంచెం ఆనందంగా అంది సుజాత.

"నువ్వేంటి, నేను కూడా పెడతాను. కాళ్ళు కడిగి నెత్తి మీద చల్లుకుంటాను, చూద్దాం. సరే వెళ్ళొస్తాను. మురళి లేస్తే విషయం చెప్పు" ...అంటూ బయటకి వెళ్ళాడు శీను.

ఆయనెవరో తెలీదు, కానీ సాయం చేస్తే మాత్రం ఆయని జీవితంలో మర్చిపోను అని మనసులో అనుకుంది సుజాత. అప్పుడు సుజాతకి తెలీదు, నిజంగానే మధుని జీవితంలో మర్చిపోలేదని.