Romance రెక్కల గుఱ్ఱం

[sarasi]

Part-2:

సాయంత్రం అయ్యింది. క్లాస్ లు అన్నీ ఐపోయాయ్. రాకేష్ ఇంకా నా వైపు చూడటానికి ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాడు. కానీ నేను మాత్రం ఐ కాంటాక్ట్ అవాయిడ్ చేస్తున్నా. సాయంత్రం ఫ్రెండ్స్ అందరితో పాటుగా సిటీ బస్ ఎక్కి వాళ్ళేవో కబుర్లు చెప్తుంటే వింటున్నట్టు నటిస్తున్నా. బుర్రలో మాత్రం వాడు చేతులు వేసి నలిపినప్పుడు వచ్చిన ఆనందం మాత్రమే గుర్తొస్తుంది. అది గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా వొళ్ళు పులకరించి గూస్ బంప్స్ వస్తున్నాయ్. వెంటనే బ్యాగ్ పెట్టి నా సళ్ళని నేనే బ్యాగ్ తో గట్టిగా నొక్కేసుకుంటూ, పిచ్చిదానిలా నవ్వుతున్నా. ఇంతలో మా ఫ్రెండ్ రమ్య పిలిచి, "ఏంటే..? ఆ రాకేష్ గాడు..! మన బస్ ని ఫాలో అవుతున్నాడు? నీకోసమేనా" అని అడిగింది. వెంటనే కంగారుపడి బస్ కిటికీలోనుండి తల బయటకి పెట్టి చూశా. మనోడు బస్ నే ఫాలో చేస్తున్నాడు. ఓవర్ టేక్ చేసే ఛాన్స్ వచ్చినా చెయ్యట్లే. మనసులో ఇవాళ వీడికి మూడింది అనుకుని, రమ్య వైపు తిరిగి, "చుప్.. వాడి ఇల్లు కూడా మన బస్ రూట్ లోనే వే... అందుకే అయ్యుంటది" అని అన్నా. అది "కొయ్ కొయ్...ఇవాళ ఉదయం ఫస్ట్ పీరియడ్ లో వాడి వెనకాలే నువ్వు వెళ్లడం, మళ్ళీ నీ వెనకాలే వాడు రావడం చూళ్ళేదనుకున్నావా? క్లాస్ అంతా అదే టాపిక్" అని అంది. నేను "నీయమ్మ... నాకు పీరియడ్స్ వచ్చి నేను బయటకి వెళ్తే... నీ గోల ఏంటే" అని అన్నా. "హే అవునా... సారీ" అని మళ్ళీ వేరే వాళ్ళతో మాటలు కలపటానికి పోయింది అది. నేను మాత్రం అప్పుడప్పుడూ కిటికీ నుండి వాడిని గమనిస్తూనే ఉన్నా. నాది ఆల్మోస్ట్ లాస్ట్ స్టాప్. నేను దిగేటప్పటికీ బస్ లో నా ఫ్రెండ్స్ ఎవరూ ఉండరూ. నా స్టాప్ నుండి ఇంటికి వెళ్ళటానికి ఒక కిలోమీటర్ వరకు నడవాలి. అండ్ మేము ఉండేది కొంచెం రిచ్ కాలనీలో. సో, జనాలు అంత ఉండరు. నేను నా స్టాప్ లో దిగి నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నా. ఇంతలో వెనుక నుండి బైక్ మీద రాకేష్ వచ్చి నా ముందు బైక్ ఆపాడు. వాడి కళ్ళలో భయం అలానే ఉంది.

 "ఐ యామ్ సారీ లక్ష్మి... ఉదయాన్నే..." అనే లోపు వాడి చెంప మీద ఫట్ మని కొట్టా. వాడు సైలెంట్ గా నిలబడ్డాడు. చుట్టూ చూశా, ఎవరూ లేరు. మళ్ళీ ఇంకొటిచ్చా చెంప మీద. కోపంతో నా బుగ్గలు ఎర్రగా ఐపోయాయ్. నా దెబ్బలకి వాడి బుగ్గలు కూడా ఎరుపెక్కాయ్. వాడి కళ్ళు కూడా కోపంగా ఉన్నాయ్ ఇప్పుడు. వెంటనే నేను "ఉదయం మనిద్దరి మధ్య జరిగిన దానికి నాకు బాధ లేదు...కానీ జరిగిన విధానమే నచ్చలేదు, నువ్ క్యూట్ గా హ్యాండ్సమ్ గా ఉంటావ్, మంచోడివి అనుకున్నా... నీకు అంతలా ఏమైనా చెయ్యాలి అని ఉంటే, అడిగి నా పర్మిషన్ తీసుకుని చెయ్యాలి. అలా నా పర్మిషన్ లేకుండా నన్ను ఒక యానిమల్ లాగా స్టోర్ రూమ్ లోకి లాక్కుని వెళ్తావా? అంటే నీకు మూడ్ వస్తే సరిపోతుందా? నా ఎమోషన్స్ కి వేల్యూ లేదా?" అని లొడలొడా వాగేశా. వాడి ఫేస్ కోపం నుండి షాక్ లోకి టర్న్ అయ్యింది. ఒక పది సెకన్లు పట్టింది నేను ఏమన్నానో అర్థం చేసుకోడానికి. తర్వాత హ్యాపీగా నా ముందుకి వచ్చి,

"అంటే నేనంటే ఇష్టమేనా నీకు?" అని అన్నాడు.

"అని నేనేమైనా నీకు చెప్పానా?" అని అన్నా.

"మరి నువ్వన్నదానికి అర్థం ఏమిటి?"  అన్నాడు. నేనేం మాట్లాడలా. నా దగ్గరకొచ్చి చెయ్యి పట్టుకుని, కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ, "నువ్వంటే నాకు చాలా రోజులనుండి ఇష్టం లక్ష్మి. ఐ లవ్ యు" అని అన్నాడు. వాడి కళ్ళలో ప్రేమ కనిపించింది. నిజం చెప్తున్నాడు అనిపించింది. నాకు మాత్రం మనసులో కాస్త బాధ మొదలయ్యింది. ఒక్క క్షణం ఆగి, వాడి చేతిలో నుండి నా చేతిని విడిపించుకుని, "ఈ ప్రేమా ఇవన్నీ నాకు వర్కౌట్ అవ్వవు రాకేష్. ఐ యామ్ డిఫరెంట్. యు కాంట్ బేర్ మి" అని అన్నా.

“ఎందుకు? నాకు తెలుసు యు టూ లవ్ మి. డోంట్ హైడ్ ఇట్” అని అన్నాడు.

చూడు రాకేష్.. హైడ్ చెయ్యాల్సిన అవసరం నాకు లేదు. వాట్ ఐ సెడ్, ఐ మీన్ ఇట్ అని అన్నా.

వాడు షాక్ లో చూస్తున్నాడు. మరి ఉదయం మనిద్దరి మధ్య జరిగింది ఏంటి? నేను అలా నీ మీద ఎక్కడెక్కడో చెయ్యి వేస్తుంటే ఎంజాయ్ చేస్తూనే ఉన్నావ్ కదా అని అన్నాడు.

అవును... ఐ ఎంజాయ్డ్ ఇట్. నువ్ అబ్బాయివి, నేను అమ్మాయిని, నాకు కోరికలు ఉన్నాయ్. తప్పేముంది దీనిలో? అని అన్నాను. ఒక్క నిమిషం వాడి నోటి నుండి మాట రాలేదు. అప్పటిదాకా హ్యాపీ గ ఉన్న వాడి ఫేస్, అసహ్యంతో నిండి పోయింది. "ఛీ..! నువ్ మరీ ఇంత... వద్దులే.. బూతులొస్తున్నాయ్" అని ఆపేశాడు.

"అను రాకేష్, ఆగిపోయావెందుకు" అని వాడివైపు కోపంగా చూశా. వాడు కూడా అంతే కోపంతో

"మరీ ఇంత లంజలా మాట్లాడతావ్ అనుకోలేదు నేను" అన్నాడు. మాట పూర్తి చేసే లోపు ఫట్ మని కొట్టా మళ్ళీ. "అంటే నాకు నచ్చిన వాడితో ముద్దు పెట్టించుకుంటే దానికే లంజని ఐపోయానా? వేరే వాడితో తిరుగుతూ నిన్నేమైనా చీట్ చేశానా? నిన్ను లవ్ చేస్తున్నా అని చెప్పి నా వెంటేమైనా తిప్పుకుని మోసం చేశానా? మరి లంజ అని ఎలా అంటావ్ రాకేష్ నన్ను?" అని కోపంతో అరిచా. రాకేష్ అలా నిలుచుండిపోయాడు. నేను అలానే కోపంగా ఇంటికి నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోయా.

 

నైట్ పది గంటలకి రాకేష్ నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. "ఐ యాం సారీ. బట్ ఐ లవ్ యు" అని. రిప్లై ఇవ్వలేదు. కాల్ చేశాడు, ఎత్తలేదు. ఇంకోసారి.. మరోసారి... అలా పది సార్లు చేశాడు. కట్ చేశా. ఒక పది నిమిషాలు ఆగి నేనే తనకి మెసేజ్ చేశా. "రేపు సండే కదా... కాలేజ్ ఉండదు. కాలేజ్ వెనుక ఉండే పార్క్ కి వచ్చెయ్. ఈవెనింగ్ ఫోర్ కి" అని రిప్లై ఇచ్చి పడుకున్నా. "థాంక్స్" అని కిస్ స్మైలీస్ తో రిప్లై పెట్టాడు.

 

సాయంత్రం నాలుగు గంటలకి పార్క్ కి వెళ్ళా... ఆల్రెడీ అక్కడ వెయిట్ చేస్తున్నాడు మనోడు.

చెప్పు రాకీ అన్నా. రాకీ అనడంతో అబ్బాయిగారి ముఖం కాస్త వెలిగింది.

“నేనేం చెప్తా, నేను చెప్పాల్సింది చెప్పేశా, నువ్వే చెప్పాలి” అని అన్నాడు.

“చూడు రాకీ, ఈ లవ్ మీద నాకు ఇంట్రెస్ట్ లేదు. మనకి జస్ట్ సెవెంటీన్. ఈ వయసులో ఉండేది కేవలం అట్రాక్షన్. ఐనా వయసు కూడా సమస్య కాదు. నాకు అసలు ఎవరినీ ప్రేమించడం ఇష్టం లేదు. నేనొక డిఫరెంట్ పర్సన్ ని. ముద్దు పెట్టుకుంటే తప్పేంటి అన్నందుకే ఏవేవో వల్గర్ మాటలన్నీ అన్నావ్. ఇప్పుడు రిలేషన్ షిప్ మీద నా ఒపీనియన్స్ అన్నీ చెప్తే అసలు ఇంకేమంటావో. సో, ఇట్ ఈజ్ వెరీ సింపుల్. ఎదో జరిగిపోయింది. మై ఫస్ట్ కిస్ ఈజ్ విత్ యు అండ్ ఐ యామ్ వెరీ హ్యాపీ ఫర్ ఇట్. ఇట్స్ ఎ క్యూట్ మెమరీ. లెట్ ఇట్ బి లైక్ దట్. ఇంక ఇవన్నీ వదిలేసి కెరీర్ మీద ఫోకస్ చేద్దాం” అని అన్నా.

వాడు మిగతా మాటలన్నీ వదిలేసి, "నీ ఒపీనియన్స్ అని ఏవో అన్నావ్ కదా.. ఏంటో చెప్పు" అని అడిగాడు.

వదిలెయ్ కదా అని నేను అన్నా వినలేదు. సరే అని చెప్పడం స్టార్ట్ చేశా.

 

నేనొక ఫ్రీ విమెన్ ని రాకీ, నాకు జీవితాంతం ఒకే అబ్బాయితో సెక్స్ చేసి పవిత్ర స్త్రీ లాగా బతకడం ఇష్టం లేదు. నాకు లవ్ కానీ, పెళ్లి కానీ చేసుకునే ఉద్దేశం లేవు.

అసలు నాకు ఇండియా లో సెటిల్ అయ్యే ఆలోచన లేదు. ఇంజనీరింగ్ చేసి, ఫారిన్ వెళ్లి అక్కడే సెటిల్ అవుతా. నాకు నచ్చిన వాడితో నచ్చినంత కాలం తిరుగుతా, వాడికి బోర్ కొట్టి నన్ను వదిలేసినా హర్ట్ అవ్వను. నాకు బోర్ కొట్టిన మరుక్షణం వాడ్ని వదిలేస్తా. నో స్ట్రింగ్స్ అటాచ్డ్. నన్ను నువ్వన్నట్టుగానే లోకం అంతా లంజ అన్నా పరవాలేదు. ఐ మీన్ ఇట్. ఇది నేను. ఇప్పుడు చెప్పు. నాతో లవ్ అవి కుదరవు. సో, మాంచి అమ్మాయిని చూసి ప్రేమించుకో. నన్ను వదిలెయ్ ప్లీజ్ అని అన్నా.

 

రాకీ నుండి ఏం మాట లేదు. దాదాపు ఒక పదినిమిషాలు అలా కూర్చుని ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాడు. "సరే... నేనింక వెళ్తున్నా" అని చెప్పి లేవబోతుంటే... "వన్ మినిట్" అని ఆపాడు నన్ను. "సరే, నో లవ్, నథింగ్. నీకెలాగూ నేనంటే ఇష్టం అన్నావ్ కదా, సో, నీకు నచ్చినంత కాలం నాతోనే ఎందుకు ఉండకూడదు" అని అన్నాడు.

ఇప్పుడు నేను ఆలోచనలో పడ్డా. కాసేపు ఆలోచించి, అది అంత ఈజీ కాదు రాకీ, నీకు నేను చెప్పింది ఎంత అర్థం అయ్యిందో తెలియట్లేదు. ఐ వాంట్ అల్టిమేట్ ఫ్రీడమ్. అది నువ్వు ఇవ్వలేవు. బెటర్ టు లీవ్ ఇట్ హియర్" అని అన్నా.

"లేదు... నీకు కావాల్సినవన్నీ నేను ఇవ్వగలను, అలా ఇవ్వట్లేదు అనుకున్నప్పుడు, లీవ్ మి, ఐ హావ్ నో ప్రాబ్లెమ్" అన్నాడు.

అవునా... నిజమా..? ఐతే నేను చెప్పేవి అన్నీ సరిగ్గా విను. విన్నాక బాగా ఆలోచించుకుని చెప్పు, అని చెప్పడం మొదలెట్టా.

నీకు నా బాడీ మీద ఏ అధికారం లేదు. నీకు ఏమైనా కావాలంటే అడుగు, నాకు నచ్చితే చూద్దాం. నో అన్నాను అంటే నో అంతే. నాకేమైనా కావాలంటే అడుగుతా, నీకు నో అంటే, అక్కడే ఆపేస్తా.

నీతో ఫిజికల్ రిలేషన్ షిప్ లో ఉన్నా కదా అని నేను అంతా నీకే సొంతం అనుకుంటే అది నీ ప్రాబ్లెమ్. చెప్పా కదా, నాకు ఎప్పుడు ఎవడితో నచ్చితే వాడితో తిరుగుతా. నీ ఇష్టాయిష్టాలతో నాకు సంబంధం లేదు. నువ్వు ఆ విషయంలో క్వశ్చన్ చేసినా సరే నీకు ఆన్సర్ చెప్పను.

ఎప్పటికీ నన్ను లవ్, పెళ్లి అని ఇబ్బంది పెట్టకూడదు. వీటన్నిటికీ ఓకే అంటే చెప్పు. ఆలోచిస్తా..! అని పైకి లేచా.

వాడు క్షణం ఆలోచించకుండా ఓకే అనేశాడు.

“బాగా ఆలోచించుకుని చెప్పు” అని ఇంటికి బయల్దేరా.

ఇంటికి వెళ్తూ దారి మధ్యలో నాలో నేనే ఆలోచిస్తున్నా. ఏంటి? వాడితో అలా అనేసి వచ్చా? నిజంగా నేనేనా? రేపు వాడు వీటన్నిటికీ ఓకే అంటే నా పరిస్థితి ఏంటి? అసలు ఇంట్లో వాళ్లకి తెలిస్తే ఏమౌతుందో ఊహించుకోడానికే భయంగా ఉంది. కానీ ఎదో ఒక మూల, నేను అన్న ప్రతీ మాట, నా మనసు లోపల నుండే వచ్చింది, అని నాకు తెలుసు. ఏదైతే అది అవుతుంది. కనీసం నాకు నచ్చినట్టు బతుకుతాను, సమాజానికి తలవంచకుండా, అని సర్దిచెప్పుకుని, ఇంటికి వెళ్ళా.

పడుకునే ముందు మళ్ళీ రాకీ నుండి మెసేజ్. "రేపు ఉదయం బస్ స్టాప్ లో ఉండు, కానీ బస్ ఎక్కకు. నేను బైక్ మీద తీసుకెళ్తా కాలేజ్ కి" అని.

 

ఉదయాన్నే ఫ్రెష్ గా రెడీ అయ్యి, రెండు ఇడ్లీలు లాగించి, నా ఫేవరేట్ నేవీ బ్లూ కలర్  చుడిదార్ వేసుకున్నా. ఆ డ్రెస్ కి, ఈ భుజం మీద, ఆ భుజం మీద కటింగ్స్ ఉంటాయ్, ఇంజక్షన్ వెయ్యడానికా అన్నట్టు. అలానే భుజంకి ఒక ఇంచి దిగంగానే నెట్టెడ్ క్లోత్ ఉంటుంది. సో, స్లీవ్ లెస్ కి కజిన్ సిస్టర్ లాంటి డ్రెస్ అనమాట. సంస్కారీ స్లీవ్ లెస్. బోనస్ గా చెస్ట్ దగ్గర కూడా నెట్టెడ్ క్లోత్ ఎహ్. కేవలం టెన్ పెర్సెంట్ బూబ్స్ మాత్రమే బయటకి పొంగి కనిపిస్తాయ్. కానీ చెప్పేదేముంది, నెట్టెడ్ క్లోత్ లో, ఎంత తక్కువ కనిపిస్తే అంత ఎక్కువ వెతుకుతాయ్ కళ్ళు. కాంబినేషన్ కోసం నెట్టెడ్ చున్నీ కప్పుకుని, బస్ స్టాప్ కి బయల్దేరా. బస్ వచ్చింది, కానీ ఎక్కలేదు. రాకీ కోసం వెయిటింగ్. ఇంతలోనే రాకీ వచ్చి సరిగ్గా నా ముందు ఆపాడు బైక్. అలా నన్ను చూస్తూనే మైండ్ బ్లాంక్ ఐన వాడిలా, గుడ్లు అప్పగించి చూస్తున్నాడు. ఏంటి? అన్నట్టు చూశా. దా ఎక్కు అన్నట్టు కళ్ళతోనే సిగ్నల్ ఇచ్చాడు. అలా వాడి వైపు చూస్తూ మౌనంగా ఎక్కి కూర్చున్నా. పెద్ద జర్క్ ఇచ్చి బైక్ స్టార్ట్ చేశాడు. ఆ జర్క్ కి వాడి వీపుకి గుద్దుకున్నాయ్ నా ఉరోజాలు. చిన్న నవ్వు నవ్వి పోనివ్వడం స్టార్ట్ చేశాడు. ఒక టూ మినిట్స్ ఆగి, "బస్ ఇంకా రాలేదు, అందుకే నీతో వస్తున్నా" అని అన్నా. వాడు "బస్ వెళ్లాకే నేను నీ దగ్గరకి వచ్చా... నువ్ ఎక్కేస్తావేమో అని తెగ టెన్షన్ పడ్డాను" అని అన్నాడు. మళ్ళీ కాసేపు సైలెంట్. ఒక నిమిషం ఆగి, ఏం ఆలోచించావ్ మరి? అని అడిగా. వాడేం సమాధానం ఇవ్వలేదు. కానీ సమాధానం కింద, నా చేతిని పట్టుకుని వాడి తొడ మీద వేసుకున్నాడు. నేనింకేం మాట్లాడలేదు. ఒక నిమిషం ఆగి, మెల్లగా నా చేతిని మనోడి దండం మీదకి పోనిస్తున్నాడు. అంతే.. విసురుగా లాగేసుకున్నా చేతిని. "రేయ్ రాకీ..! నేనేం అన్నా..? ఏమన్నా కావాలంటే అడుగు అని చెప్పానా? మరి ఎందుకు ఈ అడ్వాంటేజ్?" అని అన్నా కసురుగా. వాడు ఒక క్షణం ఆగి, “చూడు లక్కీ..ఇలా ప్రతి సారి నిన్ను పర్మిషన్ అడగలేను... నాకు నచ్చింది ఫిజికల్ గా లిమిట్ దాటకుండా నేను ఎక్స్ప్రెస్ చేస్తా... నీకు నచ్చితే కో ఆపరేట్ చెయ్యి. లేకుంటే వొద్దు అని చెప్పు. అంతేకాని, లక్కీ ముద్దు పెట్టుకుందామా? లక్కీ బూబ్ సక్ చెయ్యనా? లక్కీ సుల్లి మీద చెయ్యి వెయ్యవా? ఇలా పదిసార్లు అడగలేను..." అని ఒక రకమైన కోపంతో అన్నాడు. ఇప్పుడు నేను సైలెంట్ ఐపోయా. వాడు అలా ధైర్యంగా నాతో మాట్లాడటం నాకు నచ్చింది, నన్ను లక్కీ అనడం ఇంకా నచ్చింది. నాలో నేనే ముసిముసిగా నవ్వుకున్నా. ఒక వన్ మినిట్ ఆగి వాడి నెత్తి మీద వెనుకనుండి, ఫట్ మని కొట్టా. వాడు కోపంగా బండికి సడెన్ బ్రేక్ వేసి "ఇప్పుడెందుకు కొట్టావే?" అని అడిగాడు.

"నాతో అలా వల్గర్ గా మాట్లాడకు... నచ్చదు... ఈ సుల్లి గిల్లి లాంటి వర్డ్స్ అన్నీ తీసేయ్" అని అన్నా. నవ్వి, మళ్ళీ పోనివ్వడం మొదలుపెట్టాడు. అలా వెళ్తూ ఉంటే ఈ సారి నేనే వాడి ప్యాంటు మీద ఇందాక ఎక్కడ వేసుకోబోయాడో, అక్కడే నా చేతిని వేశా. వాడు సిగ్గుపడటం అర్థం అవుతూనే ఉంది. కాలేజ్ కి వెళ్ళాం.