18-04-2023, 11:14 AM
அம்மாவுடன் ஆண்டிபட்டி டூர்
என் இனிய தமிழ் கதை வாசகர்களே !
என் இரு கரம் கூப்பிய வணக்கங்கள்..
பெரிய பெரிய நகரத்தில் நடக்கும் கதைகளையே இதுவரை எழுந்தி வந்த இந்த வந்தனா விஷ்ணு..
முதன்முறையாக ஒரு இனிய கிராமத்து கதையை எழுத ஆசைப்பட்டிருக்கிறேன்..
அம்மாவுடன் மதுரை டூர்..
அம்மாவுடன் ஆஸ்ட்ரேலியா டூர்..
போன்ற நகர வாழ்க்கை நிறைந்த கதைகளில் இருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டு.. ஒரு வித்தியாசமான கண்ணோட்டத்தில் இந்த கிராமத்து கதை இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்..
அம்மாவுடன் ஆண்டிபட்டி டூர்.. என்ற தலைப்பில் புத்தம் புதிய கிராமத்து கதையை கலாட்டா கல்யாணம் என்ற முதல் பகுதியை ஆரம்பிக்க விரும்புகிறேன்..
நெரிசலான போக்குவரத்திலும்.. அவசர அவசரமாக வேலைக்கு செல்லும் டென்ஷகளிலும்.. மாலையில் மனசோர்வோடு வீடு திரும்பும் இயந்திர வாழ்க்கையில் இருந்தும் விடுபட்டு..
நேரமே கிடைக்கவில்லை என்றாலும்.. கிடைக்கும் சிறு நேரத்தை கூட.. டி.வி. சீளீயலிலும்.. செல்ஃபோனிலும் முடங்கி கிடக்கும் நகரவாசிகளிடம் இருந்து கொஞ்சம் நாள் ஓவ்வெடுத்து..
சுத்தமான ஒரு கிராமத்து காற்றை சுவாசிக்க உங்கள் அனைவரையும் நமது ஆண்டிபட்டி என்னும் அற்புதமாக கிராமத்துக்குள் அழைத்து செல்லப் போகிறேன்..
வழக்கமாக இந்த கதையையும் நான் பாதியிலேயே நிறுத்தி விட்டு ஓடி விட நேரிடும்..
நான் கதையை பாதியில் நிறுத்துவதும் நிறுத்தாமல் தொடர்வதும் என் அன்பு வாசகர்களாகிய உங்கள் கையில்தான் இருக்கிறது என்பதை மிக பனிவன்புடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்..
ஆம்.. ஒரே சீராக.. ஒரே மூச்சாக கதையை தொடர்ந்து எழுதும் ஒரு உன்னத நிலை உங்கள் கையில் ஒப்படைக்கிறேன்..
நீங்கள் உற்சாகப்படுத்தும் விதத்திலும்.. அட்டகாசமான அசத்தலான ஊக்குவிக்கும் கமெண்ட்ஸ்களிலும்தான் இந்த கதை ஓட்டம் இருக்க போகிறது..
என்னை நிற்காமல் ஓட செய்ய வேண்டியது உங்கள் கடமை என்று மிக மிக தாழ்மையான அன்பு வேண்டுகோள் விடுத்து இந்த கதையை துவங்க எண்ணுகிறேன்..
ஆதரவு கிடைக்குமா வாசக நண்பர்களே..
நான் கதையை தொடரலாமா..?
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
என்ற சத்தத்துடன் அந்த ரயில் வேகமாக போய் கொண்டிருந்தது..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம் என்று விஷ்ணு வந்தனாவை பார்த்து கேட்டான்..
இப்போதுதான் பத்தாவது முடித்து +1 சேர்ந்து இருக்கிறான்.. முகத்தில் சின்ன சின்னதாய் அரும்பு மீசை வளர ஆரம்பித்து இருக்கிறது..
இருந்தாலும் ரொம்ப ரொம்ப அப்பாவி.. உலகம் தெரியாத அப்பாவி நம்ம விஷ்ணு..
விஷ்ணுவுக்கு எல்லாமே தன் அம்மா வந்தனாதான்..
அவள்தான் உலகம்..
அம்மாதான் அவனுக்கு மாதா பிதா குரு தெய்வம் எல்லாம்..
சின்ன வயதில் இருந்து வந்தனா அம்மாவின் அன்பிலும் அரவணைப்பிலும் வளர்ந்தவன் விஷ்ணு..
பள்ளியில் எழும் சந்தேகங்களை கூட ஒரு டியூஷன் டீச்சரை போல வந்தனாதான் அவனுக்கு பாடமாக எடுத்து புரிய வைப்பாள்..
எந்த சந்தேகம் இருந்தாலும் வந்தனா அம்மாவிடம் வெளிப்படையாக கேட்டு விடுவான்..
ஒரு முறை தன்னுடைய நண்பர்கள் யாரோ.. நீ யாரையாவது கோல் போட்டு இருக்கியாடா விஷ்ணு.. என்று கேலியாக கேட்டுவிட..
அதன் அர்த்தம் புரியாத விஷ்ணு.. அப்படியே வந்தனா அம்மாவிடம் வந்து கேட்டு விட்டான்..
அம்மா.. என்னை என் பிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் கோல் போட்டு இருக்கிறாடான்னு கேக்குறாங்கம்மா.. கோல்ன்னா என்னம்மா.. என்று அப்பாவியாக கேட்ட விஷ்ணு அம்மாவின் அழகிய கண்களையே பார்த்தான்..
வந்தனா பார்க்க அச்சு அசல் நடிகை சுகன்யாவை போலவே இருப்பாள்..
அதே கண்கள்..
அதே கவர்ச்சி உதடுகள்..
அதே மிருதுவான முரட்டு முலைகள்..
அதே இடுப்பு மடிப்புகள்..
அதே கும் என்ற குண்டி பந்துகள்..
வந்தனா அம்மாவை வழக்கம் போல சுகன்யா உருவத்திற்கு கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள் நண்பர்களே..
கோல்லா.. என்று கேட்ட வந்தனா.. சட்டென்று உடனே புரிந்து கொண்டாள்..
யாரோ கெட்ட நண்பர்கள்தான் ஏதோ தவறான அர்த்தத்தில் தன் மகன் விஷ்ணுவிடம் அப்படி கேட்டு இருக்கிறார்கள்.. என்று உடனே புரிந்து கொண்டாள்..
மகனுக்கு எந்த கெட்ட விஷயங்களும் அவனுக்கு தெரிய கூடாது என்பதில் கண்டிப்பாக இருந்த வந்தனா..
அவனை ஒரு நல்லவனாக வளர்க்கவே ஆசைப்பட்டாள் வந்தனா அம்மா..
இல்ல கண்ணு.. நீ புட்பால் விளையாடுவல்ல... அதுல கோல் போட்டு உன் டீம்மை ஜெயிக்க வச்சி இருக்கியான்னு உன் நண்பர்கள் கேட்டு இருப்பார்கள்.. என்று சொல்லி சமாளித்தாள்..
இனிமே அந்த மாதிரி பசங்க கூட சேராத விஷ்ணு.. என்று அவனை கட்டி அணைத்து அவன் தலை முடியை கோதி விட்டாள்..
ஆனால் அந்த விஷயம் அப்படியே முடியவில்லை..
அடுத்த நாளே ஸ்கூலுக்கு படை எடுத்துவிட்டாள் வந்தனா..
எவன்டா என் மகன் கிட்ட கோல் போட்டியான்னு கேட்டது.. என்று அந்த 4 மாணவர்களையும் உண்டு இல்லை என்று பண்ணி விட்டாள் வந்தனா..
அப்படியே சுகன்யா லிப்ஸை அசைத்து அசைத்து அவள் வந்தனா திட்டியதை அந்த 4 மாணவர்களும் பயத்தோடு பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்..
வண்டி வண்டியாக திட்டினாள்.. அது மட்டும் இல்லாமல் விஷயத்தை ஸ்கூல் பிரின்ஸ்ஸிபால் வரை கொண்டு போய் விட்டாள்..
அந்த 4 மாணவர்களும் வந்தனாவின் காலில் விழாத குறையாக மன்னிப்பு கேட்ட பிறகுதான் விட்டாள்..
அன்பிலும் பன்பிலும் சிறந்தவளாக வந்தனா இருந்தாலும்.. தன் மகன் விஷ்ணுவுக்கு என்று எதும் வந்து விட்டாள் அவ்வளவுதான்..
ராட்சசியாக மாறி விடுவாள்..
பத்ரகாளியாக மாறி விடுவாள்..
கன் பையிட் காஞ்சனாவாக மாறி விடுவாள்..
ஒரு தாய் கோழி தன் குஞ்சை எப்படி சிறகில் மூடி ஒரு சிறு து£சி துறவு படாமல் காத்துக் கொள்கிறதோ.. அதே போல விஷ்ணு குஞ்சையும்..
சே.. சே.. இல்லை இல்லை.. விஷ்ணுவையும்.. எப்போதும் தன் இரண்டு கைகளாலும் கட்டி அணைத்து அரவணைத்து பாதுகாப்போடு கதகதப்போடு வளர்த்து வந்தாள்..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம்.. என்று விஷ்ணு மறுபடியும் வந்தனாவின் தோள்களை பிடித்து உலுக்கி கேட்டான்..
ம்ம்.. இப்போது தான் சுயநினைவுக்கு வந்தவளாக வந்தனா திடுக்கிட்டு விஷ்ணுவை பார்த்தாள்..
என்ன கேட்ட விஷ்ணு.. என்று அவனை பார்த்து கேட்க..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம்.. என்று விஷ்ணு மறுபடியும் தேஞ்ச ரெக்கார்டு போல அதே வரிகளை கேட்டான்..
நான் பொறந்த மண்ணுக்கு போக போறோம்.. நான் இத்தனை வருஷமா மிஸ் பண்ண உறவுகளை பார்க்க போறோம்.. சொந்த பந்தங்களை பார்க்க போறோம்..
என்று சந்தோஷம் பொங்க விஷ்ணுவை பார்த்து சொன்னாள்..
வந்தனா அம்மா நிறைய முறை சிரித்து சிரித்து பேசி இருக்கிறாள்.. சந்தோஷப்பட்டு இருப்பதையும் பார்த்திருக்கிறான் விஷ்ணு..
ஆனால் இப்போது அவள் முகத்தில் இருந்த சந்தோஷம் ரொம்ப ரொம்ப அதிக அளவில் இருந்தது..
இதுவரை அவன் வாழ்நாளில் பார்த்திராத அம்மாவின் சந்தோஷ முகம்..
எங்க பெரிய அண்ணன் சுமனை பார்க்க போறோம்..
எங்க அக்கா சுஜாதாவை பார்க்க போறோம்..
என் தங்கை அனுவை பார்க்க போறோம்..
என் கடைசி தம்பி நகுலை பார்க்க போறோம்..
என்று உணர்ச்சி பொங்க சொன்னாள் வந்தனா..
அதை விட ஹை லைட்டாக என் அப்பா அம்மாவை பார்க்க போறோம்.. என்று ஆனந்த கண்ணீர் பொங்க சொன்னாள் வந்தனா..
இதுவரை அம்மாவை மட்டுமே விஷ்ணுவுக்கு தெரியும்..
அம்மா என்ன புது புது உறவுகளாக சொல்கிறாள் என்று எதுவுமே புரியாமல் அவளையே உற்று பார்த்தான்..
அம்மாவுக்கு இத்தனை சொந்தங்கள் இருக்கிறார்களா..
அம்மா இவ்வளவு பெரிய கூட்டு குடும்பத்தில் பிறந்தவளா.. என்று ஆச்சரியப்பட்டான் விஷ்ணு..
வந்தனா சந்தோஷத்தோடு மீண்டும் அவனுக்கு புரியும்படி சொல்ல ஆரம்பித்தாள்..
நான் பிறந்த ஊரு.. ஆண்டிபட்டி என்ற குக் கிராமம்..
20 வருஷத்துக்கு முன்னாடி நானும் உங்க அப்பாவும் லவ் பண்ணி அந்த கிராமத்தை விட்டு மெட்ரஸ்க்கு ஓடி வந்துட்டோம்..
20 வருஷத்துக்கு அப்புறம் இப்போதான் நான் மறுபடியும் நம்ம பூர்வீக கிராமமான ஆண்டிபட்டிக்கு போயிட்டு இருக்கோம்..
எங்க குடும்பம் ரொம்ப பெரிய குடும்பம்..
என் அப்பா அந்த கிராமத்துல ஒரு பெரிய பண்ணையாரு.. பேரு முருகேஷன் ஐய்யா..
ஆனா மீசை முருகேஷ் ஐய்யானுதான் அவரை அந்த கிராமமே கூப்பிடும்..
காரணம் அவரோட அந்த முருக்கு மீசை.. பழைய கிழட்டு நடிகர் மீசை முருகேஷ் மாதிரியே இருப்பாரு..
அவரு நெஞ்ச நிமிர்த்தி நடந்து வந்தா அந்த கிராமமே கும்பிடும்..
அந்த கிராமமே அவர் மேலேயும்.. எங்க குடும்பத்து மேலயும் ஒரு பெரிய மரியாதையும் மதிப்பும் வச்சிருக்கும்..
ஏன் அவர் விரல் அசைச்சாகூட அதை அப்படியே நிறைவேற்றக் கூடிய பக்தியில அந்த கிரம மக்கள் இருந்தாங்க..
மீசை முருகேஷ் ஐய்யாதான் அந்த கிராமத்துக்கே கடவுள் மாதிரி..
ஏழை பாழைகளுக்கு எல்லாம் தன் பண்ணையில வேலை போட்டு குடுத்து அத்தனை குடும்பத்தையும் காப்பாத்தி வந்தாரு..
மீசை முருகேஷ் ஐய்யாவுக்கு 5 குழந்தைகள்..
என் இரு கரம் கூப்பிய வணக்கங்கள்..
பெரிய பெரிய நகரத்தில் நடக்கும் கதைகளையே இதுவரை எழுந்தி வந்த இந்த வந்தனா விஷ்ணு..
முதன்முறையாக ஒரு இனிய கிராமத்து கதையை எழுத ஆசைப்பட்டிருக்கிறேன்..
அம்மாவுடன் மதுரை டூர்..
அம்மாவுடன் ஆஸ்ட்ரேலியா டூர்..
போன்ற நகர வாழ்க்கை நிறைந்த கதைகளில் இருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டு.. ஒரு வித்தியாசமான கண்ணோட்டத்தில் இந்த கிராமத்து கதை இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்..
அம்மாவுடன் ஆண்டிபட்டி டூர்.. என்ற தலைப்பில் புத்தம் புதிய கிராமத்து கதையை கலாட்டா கல்யாணம் என்ற முதல் பகுதியை ஆரம்பிக்க விரும்புகிறேன்..
நெரிசலான போக்குவரத்திலும்.. அவசர அவசரமாக வேலைக்கு செல்லும் டென்ஷகளிலும்.. மாலையில் மனசோர்வோடு வீடு திரும்பும் இயந்திர வாழ்க்கையில் இருந்தும் விடுபட்டு..
நேரமே கிடைக்கவில்லை என்றாலும்.. கிடைக்கும் சிறு நேரத்தை கூட.. டி.வி. சீளீயலிலும்.. செல்ஃபோனிலும் முடங்கி கிடக்கும் நகரவாசிகளிடம் இருந்து கொஞ்சம் நாள் ஓவ்வெடுத்து..
சுத்தமான ஒரு கிராமத்து காற்றை சுவாசிக்க உங்கள் அனைவரையும் நமது ஆண்டிபட்டி என்னும் அற்புதமாக கிராமத்துக்குள் அழைத்து செல்லப் போகிறேன்..
வழக்கமாக இந்த கதையையும் நான் பாதியிலேயே நிறுத்தி விட்டு ஓடி விட நேரிடும்..
நான் கதையை பாதியில் நிறுத்துவதும் நிறுத்தாமல் தொடர்வதும் என் அன்பு வாசகர்களாகிய உங்கள் கையில்தான் இருக்கிறது என்பதை மிக பனிவன்புடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்..
ஆம்.. ஒரே சீராக.. ஒரே மூச்சாக கதையை தொடர்ந்து எழுதும் ஒரு உன்னத நிலை உங்கள் கையில் ஒப்படைக்கிறேன்..
நீங்கள் உற்சாகப்படுத்தும் விதத்திலும்.. அட்டகாசமான அசத்தலான ஊக்குவிக்கும் கமெண்ட்ஸ்களிலும்தான் இந்த கதை ஓட்டம் இருக்க போகிறது..
என்னை நிற்காமல் ஓட செய்ய வேண்டியது உங்கள் கடமை என்று மிக மிக தாழ்மையான அன்பு வேண்டுகோள் விடுத்து இந்த கதையை துவங்க எண்ணுகிறேன்..
ஆதரவு கிடைக்குமா வாசக நண்பர்களே..
நான் கதையை தொடரலாமா..?
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
சிக்கு.. புக்கு.. சிக்கு.. புக்கு.. கூ.. கூ..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
தடக்.. தடக்.. தடக்..
என்ற சத்தத்துடன் அந்த ரயில் வேகமாக போய் கொண்டிருந்தது..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம் என்று விஷ்ணு வந்தனாவை பார்த்து கேட்டான்..
இப்போதுதான் பத்தாவது முடித்து +1 சேர்ந்து இருக்கிறான்.. முகத்தில் சின்ன சின்னதாய் அரும்பு மீசை வளர ஆரம்பித்து இருக்கிறது..
இருந்தாலும் ரொம்ப ரொம்ப அப்பாவி.. உலகம் தெரியாத அப்பாவி நம்ம விஷ்ணு..
விஷ்ணுவுக்கு எல்லாமே தன் அம்மா வந்தனாதான்..
அவள்தான் உலகம்..
அம்மாதான் அவனுக்கு மாதா பிதா குரு தெய்வம் எல்லாம்..
சின்ன வயதில் இருந்து வந்தனா அம்மாவின் அன்பிலும் அரவணைப்பிலும் வளர்ந்தவன் விஷ்ணு..
பள்ளியில் எழும் சந்தேகங்களை கூட ஒரு டியூஷன் டீச்சரை போல வந்தனாதான் அவனுக்கு பாடமாக எடுத்து புரிய வைப்பாள்..
எந்த சந்தேகம் இருந்தாலும் வந்தனா அம்மாவிடம் வெளிப்படையாக கேட்டு விடுவான்..
ஒரு முறை தன்னுடைய நண்பர்கள் யாரோ.. நீ யாரையாவது கோல் போட்டு இருக்கியாடா விஷ்ணு.. என்று கேலியாக கேட்டுவிட..
அதன் அர்த்தம் புரியாத விஷ்ணு.. அப்படியே வந்தனா அம்மாவிடம் வந்து கேட்டு விட்டான்..
அம்மா.. என்னை என் பிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் கோல் போட்டு இருக்கிறாடான்னு கேக்குறாங்கம்மா.. கோல்ன்னா என்னம்மா.. என்று அப்பாவியாக கேட்ட விஷ்ணு அம்மாவின் அழகிய கண்களையே பார்த்தான்..
வந்தனா பார்க்க அச்சு அசல் நடிகை சுகன்யாவை போலவே இருப்பாள்..
அதே கண்கள்..
அதே கவர்ச்சி உதடுகள்..
அதே மிருதுவான முரட்டு முலைகள்..
அதே இடுப்பு மடிப்புகள்..
அதே கும் என்ற குண்டி பந்துகள்..
வந்தனா அம்மாவை வழக்கம் போல சுகன்யா உருவத்திற்கு கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள் நண்பர்களே..
கோல்லா.. என்று கேட்ட வந்தனா.. சட்டென்று உடனே புரிந்து கொண்டாள்..
யாரோ கெட்ட நண்பர்கள்தான் ஏதோ தவறான அர்த்தத்தில் தன் மகன் விஷ்ணுவிடம் அப்படி கேட்டு இருக்கிறார்கள்.. என்று உடனே புரிந்து கொண்டாள்..
மகனுக்கு எந்த கெட்ட விஷயங்களும் அவனுக்கு தெரிய கூடாது என்பதில் கண்டிப்பாக இருந்த வந்தனா..
அவனை ஒரு நல்லவனாக வளர்க்கவே ஆசைப்பட்டாள் வந்தனா அம்மா..
இல்ல கண்ணு.. நீ புட்பால் விளையாடுவல்ல... அதுல கோல் போட்டு உன் டீம்மை ஜெயிக்க வச்சி இருக்கியான்னு உன் நண்பர்கள் கேட்டு இருப்பார்கள்.. என்று சொல்லி சமாளித்தாள்..
இனிமே அந்த மாதிரி பசங்க கூட சேராத விஷ்ணு.. என்று அவனை கட்டி அணைத்து அவன் தலை முடியை கோதி விட்டாள்..
ஆனால் அந்த விஷயம் அப்படியே முடியவில்லை..
அடுத்த நாளே ஸ்கூலுக்கு படை எடுத்துவிட்டாள் வந்தனா..
எவன்டா என் மகன் கிட்ட கோல் போட்டியான்னு கேட்டது.. என்று அந்த 4 மாணவர்களையும் உண்டு இல்லை என்று பண்ணி விட்டாள் வந்தனா..
அப்படியே சுகன்யா லிப்ஸை அசைத்து அசைத்து அவள் வந்தனா திட்டியதை அந்த 4 மாணவர்களும் பயத்தோடு பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்..
வண்டி வண்டியாக திட்டினாள்.. அது மட்டும் இல்லாமல் விஷயத்தை ஸ்கூல் பிரின்ஸ்ஸிபால் வரை கொண்டு போய் விட்டாள்..
அந்த 4 மாணவர்களும் வந்தனாவின் காலில் விழாத குறையாக மன்னிப்பு கேட்ட பிறகுதான் விட்டாள்..
அன்பிலும் பன்பிலும் சிறந்தவளாக வந்தனா இருந்தாலும்.. தன் மகன் விஷ்ணுவுக்கு என்று எதும் வந்து விட்டாள் அவ்வளவுதான்..
ராட்சசியாக மாறி விடுவாள்..
பத்ரகாளியாக மாறி விடுவாள்..
கன் பையிட் காஞ்சனாவாக மாறி விடுவாள்..
ஒரு தாய் கோழி தன் குஞ்சை எப்படி சிறகில் மூடி ஒரு சிறு து£சி துறவு படாமல் காத்துக் கொள்கிறதோ.. அதே போல விஷ்ணு குஞ்சையும்..
சே.. சே.. இல்லை இல்லை.. விஷ்ணுவையும்.. எப்போதும் தன் இரண்டு கைகளாலும் கட்டி அணைத்து அரவணைத்து பாதுகாப்போடு கதகதப்போடு வளர்த்து வந்தாள்..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம்.. என்று விஷ்ணு மறுபடியும் வந்தனாவின் தோள்களை பிடித்து உலுக்கி கேட்டான்..
ம்ம்.. இப்போது தான் சுயநினைவுக்கு வந்தவளாக வந்தனா திடுக்கிட்டு விஷ்ணுவை பார்த்தாள்..
என்ன கேட்ட விஷ்ணு.. என்று அவனை பார்த்து கேட்க..
அம்மா நம்ம எங்கம்மா போய்கிட்டு இருக்கோம்.. என்று விஷ்ணு மறுபடியும் தேஞ்ச ரெக்கார்டு போல அதே வரிகளை கேட்டான்..
நான் பொறந்த மண்ணுக்கு போக போறோம்.. நான் இத்தனை வருஷமா மிஸ் பண்ண உறவுகளை பார்க்க போறோம்.. சொந்த பந்தங்களை பார்க்க போறோம்..
என்று சந்தோஷம் பொங்க விஷ்ணுவை பார்த்து சொன்னாள்..
வந்தனா அம்மா நிறைய முறை சிரித்து சிரித்து பேசி இருக்கிறாள்.. சந்தோஷப்பட்டு இருப்பதையும் பார்த்திருக்கிறான் விஷ்ணு..
ஆனால் இப்போது அவள் முகத்தில் இருந்த சந்தோஷம் ரொம்ப ரொம்ப அதிக அளவில் இருந்தது..
இதுவரை அவன் வாழ்நாளில் பார்த்திராத அம்மாவின் சந்தோஷ முகம்..
எங்க பெரிய அண்ணன் சுமனை பார்க்க போறோம்..
எங்க அக்கா சுஜாதாவை பார்க்க போறோம்..
என் தங்கை அனுவை பார்க்க போறோம்..
என் கடைசி தம்பி நகுலை பார்க்க போறோம்..
என்று உணர்ச்சி பொங்க சொன்னாள் வந்தனா..
அதை விட ஹை லைட்டாக என் அப்பா அம்மாவை பார்க்க போறோம்.. என்று ஆனந்த கண்ணீர் பொங்க சொன்னாள் வந்தனா..
இதுவரை அம்மாவை மட்டுமே விஷ்ணுவுக்கு தெரியும்..
அம்மா என்ன புது புது உறவுகளாக சொல்கிறாள் என்று எதுவுமே புரியாமல் அவளையே உற்று பார்த்தான்..
அம்மாவுக்கு இத்தனை சொந்தங்கள் இருக்கிறார்களா..
அம்மா இவ்வளவு பெரிய கூட்டு குடும்பத்தில் பிறந்தவளா.. என்று ஆச்சரியப்பட்டான் விஷ்ணு..
வந்தனா சந்தோஷத்தோடு மீண்டும் அவனுக்கு புரியும்படி சொல்ல ஆரம்பித்தாள்..
நான் பிறந்த ஊரு.. ஆண்டிபட்டி என்ற குக் கிராமம்..
20 வருஷத்துக்கு முன்னாடி நானும் உங்க அப்பாவும் லவ் பண்ணி அந்த கிராமத்தை விட்டு மெட்ரஸ்க்கு ஓடி வந்துட்டோம்..
20 வருஷத்துக்கு அப்புறம் இப்போதான் நான் மறுபடியும் நம்ம பூர்வீக கிராமமான ஆண்டிபட்டிக்கு போயிட்டு இருக்கோம்..
எங்க குடும்பம் ரொம்ப பெரிய குடும்பம்..
என் அப்பா அந்த கிராமத்துல ஒரு பெரிய பண்ணையாரு.. பேரு முருகேஷன் ஐய்யா..
ஆனா மீசை முருகேஷ் ஐய்யானுதான் அவரை அந்த கிராமமே கூப்பிடும்..
காரணம் அவரோட அந்த முருக்கு மீசை.. பழைய கிழட்டு நடிகர் மீசை முருகேஷ் மாதிரியே இருப்பாரு..
அவரு நெஞ்ச நிமிர்த்தி நடந்து வந்தா அந்த கிராமமே கும்பிடும்..
அந்த கிராமமே அவர் மேலேயும்.. எங்க குடும்பத்து மேலயும் ஒரு பெரிய மரியாதையும் மதிப்பும் வச்சிருக்கும்..
ஏன் அவர் விரல் அசைச்சாகூட அதை அப்படியே நிறைவேற்றக் கூடிய பக்தியில அந்த கிரம மக்கள் இருந்தாங்க..
மீசை முருகேஷ் ஐய்யாதான் அந்த கிராமத்துக்கே கடவுள் மாதிரி..
ஏழை பாழைகளுக்கு எல்லாம் தன் பண்ணையில வேலை போட்டு குடுத்து அத்தனை குடும்பத்தையும் காப்பாத்தி வந்தாரு..
மீசை முருகேஷ் ஐய்யாவுக்கு 5 குழந்தைகள்..