BREAK

[Takulsajal]

•25•

అన్నానికి లేపుదామని లావణ్య లోపలికి వచ్చి చూస్తే చిన్నా ఎంత లేపినా లేవలేదు, వెంటనే డాక్టర్ ని పిలిచింది వచ్చి మాములు పరీక్ష చేసి టెన్షన్ పడ్డాడని కంఫర్మ్ చేసి రెండు టాబ్లెట్లు రాసిచ్చి వెళ్ళిపోయాడు. డాక్టర్ వెళ్ళిపోయాక లావణ్య వచ్చి పక్కన కూర్చుంది. కొంతసేపటికి చిన్నా లేచి అటు ఇటు చూసుకున్నాడు అంతా ప్రశాంతం, తన అమ్మ మధుమతి కనిపించలేదు, బాధపడ్డా చివరిగా తన మాటలు గుర్తొచ్చి ప్రేమగా శృతి వంక చూసాడు. లావణ్య చిన్నా వంక చూసి పిలిచేసరికి తనతో మాట్లాడదామని శృతిని చూడగా అర్ధంచేసుకుని బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

చిన్నా : ఎలా ఉన్నావ్

లావణ్య : బాగున్నా..

చిన్నా : ఒకసారి నిన్ను ముట్టుకోనా..?

ఆ ప్రశ్న వినగానే లావణ్య ఏడుస్తూ గట్టిగా వాటేసుకుని కళ్ళు మూసుకుంది, అంతే ప్రేమగా చిన్నా కూడా ఓదార్చి లావణ్య తలని తన గుండె మీద పెట్టుకున్నాడు.

చిన్నా : లావణ్యా.. చెప్పు, ఏం చేస్తున్నావ్.. ఎంత మంది పిల్లలు.. నీ వాళ్ళని నీ బిడ్డలని నాకు పరిచయం చెయ్యి.. అస్సలు నేనెవరో వాళ్ళకి తెలుసా అని మాట్లాడుతూ గతం గురించి ఎత్తవద్దని చెప్పకనే చెప్పాడు.

లావణ్య : ముందు తిందువు పదా

చిన్నా : తిందాంలే.. వాళ్లంతా తిన్నారా

లావణ్య : తిన్నారు.. అక్షిత, శృతి కూడా తినలేదు.

చిన్నా : అలాగ అయితే మనం ముగ్గురం కలిసి తిందాం, అప్పట్లో లాగే.. ఏది ఆ రాక్షసి..?

లావణ్య : అది ఏడుస్తూనే ఉందిరా.. నువ్వు కనీసం తన వంక చూడనైనా చూడలేదని కుమిలిపోతుంది.. నీకు చాలా చెప్పాలి.. అస్సలు ఇదంతా నా వల్లే

చిన్నా : అప్పుడు నా బుర్ర నా అధీనంలో లేదులే.. ఇంకో రాక్షసి కంట్రోల్లో ఉంది అని తన అమ్మని తలుచుకున్నాడు. పదా అని లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని లేపగానే.. లావణ్య చిన్నానే చూస్తుంది.. ఏంటే..?

లావణ్య : నీకు మా మీద కోపం లేదా

చిన్నా : మీ మీద కోపం నాకు ఎప్పటికి రాదు, మీ ఇద్దరే కదా నా లోకం.. పదా అని బైటికి వస్తుంటే లావణ్య చిన్నా చెయ్యి పట్టుకుని బైటికి నడిచింది.

లావణ్య, చిన్నా బైటికి రాగానే, గోడకి ఆనుకుని కూర్చున్న అక్షిత లేచి నిలుచుంది.

చిన్నా : లావణ్యా.. ఏంటిది ఇంత మర్యాద చేస్తుంది, మన రాక్షసేనా..?

లావణ్య : హహ.. మన రాక్షసే అని నవ్వుతూనే కళ్ళు తుడుచుకుంది.

చిన్నా : బాగున్నారా.. అని లావణ్య చెయ్యి వదిలి లావణ్య మరియు అక్షితల భర్తల దెగ్గరికి వెళ్లి మాట్లాడుతూ కూర్చున్నాడు. అంతకముందు సరిగ్గా మాట్లాడలేదని నచ్చచెపుతుంటే వాళ్ళు పరవాలేదని కబుర్లలో పడ్డారు.. లావణ్య తన పిల్లలని తీసుకొచ్చింది.

లావణ్య : చిన్నా.. నా కొడుకు కూతురు.. ఇద్దరు చిన్నా ఆశీర్వాదం తీసుకుందామని వంగగానే వెంటనే లేపాడు.

చిన్నా : రండి.. కూర్చోండి.. నీకింత పెద్ద పిల్లలున్నారా అని ఆశ్చర్యపోతూనే మీ పేరు..?

చిరంజీవి, మధుమతి అని చెప్పగానే లావణ్య వంక సిగ్గుగా చూసి మళ్ళీ వాళ్ళతో మాట్లాడటం మొదలు పెట్టాడు.

లావణ్య : వీడు అక్షిత కొడుకు.. పేరు వేణు

చిన్నా : హో.. అనుకున్నాను కానీ పోలికలన్ని వాళ్ల నాన్నవిలా ఉన్నాయే.. సైలెంట్ గా ఉన్నాడు

లావణ్య : కొత్త కదా.. లేకపోతే ఇంటి టాప్ లేపుతాడు.. అని వేణు భుజం మీద చెయ్యి వేసింది.

చిన్నా : ఏం చదువుతున్నారు

వేణు, చిరంజీవి : బీ టెక్

మధుమతి : నేను ఇంటర్ అంకుల్

చిన్నా : శృతి గారు.. మీ పిల్లలు ఎక్కడా కనిపించలేదు

ఆ మాట వినగానే శృతి కోపంగా..  ఆ.. గాడిదలు కాయడానికి వెళ్లారు సాయంత్రం అవుతుంది రావడానికి అని విసురుగా వెళ్లిపోయింది.

చిన్నా : అబ్బో అని నవ్వుకుని.. సరే ఇక మీరు వెళ్లి రెస్ట్ తీసుకోండి.. అని అందరి వైపు చూసి.. నాకోసం చాలా రోజులు మీ ఆఫీస్, పనులు అన్నీ వదులుకుని వచ్చేసారు.. మీరు కూడా అని పిల్లలని చూసి థాంక్స్ చెప్పాడు.

లావణ్య కూడా అక్షిత మరియు చిన్నా ఏకాంతంగా మాట్లాడుకోవడానికి బలవంతంగా అందరిని పంపించేసింది. చిన్నా తన చెల్లెలు సంజన దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

చిన్నా : సంజు.. తిన్నావా

సంజు : ఇందాకే.. వద్దన్నా వాళ్ళు వినలేదు.. నీకెలా ఉంది..?

చిన్నా : ఇప్పుడు బాగుంది, పిచ్చి కూడా నయం అయిపోయింది.. అమ్మ కనిపించడంలేదు

సంజు : సాయిరాం అని దణ్ణం పెట్టుకుని.. అన్నయ్యని వాటేసుకుంది.

చిన్నా : రెస్ట్ తీసుకో.. నేను వీళ్ళతో చాలా మాట్లాడాలి

సంజు : అవును.. నీ గురించి చాలా విషయాలు తెలిసాయి.. అని నవ్వుతూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

ఇంట్లో నుంచి అందరూ వెళ్ళిపోగానే అక్షిత ఉదుటున లేచి చిన్నాని వాటేసుకుని మొహం అంతా ముద్దులు పెట్టేసింది. గట్టిగా కరుచుకుపోయింది. చిన్నా కూడా ఒక్క నిమిషం కళ్ళు మూసుకుని అంతా మర్చిపోయి గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.. అక్షిత ముద్దులు పెడుతూ చిన్నా పెదాలు అందుకునేసరికి ఏం చెయ్యాలో తెలీక వెనక్కి నెట్టేసాడు.

అక్షిత : చిన్నా.. నన్ను ఎందుకు బలవంతం చెయ్యలేదు, ఎందుకు నన్ను ఒక్కటి పీకి పెళ్లి చేసుకోలేదు.. నా ఇష్టానికి నన్ను ఎందుకు వదిలేసావ్.. బాధ పడింది నువ్వొక్కడివే కాదురా.. ఇన్ని సంవత్సరాలు నేను నరకం అనుభవించాను. నా పెళ్ళైయ్యేదాకా నాకేం అర్ధం కాలేదు, కానీ నువ్వు కనిపించని ఆ తెల్లారి నుంచి మొదలయ్యింది నాలోని బాధ మళ్ళీ నిన్ను టీవీలో చూసే వరకు కానీ నేను నీ అక్షితలా మారలేదు.

నీ పాటికి నువ్వు నన్ను వదిలేసి వెళ్లిపోయావ్.. నువ్వే కాదురా నేను కూడా నిన్ను ప్రేమించాను, కానీ తెలుసుకోలేకపోయాను పిచ్చి దాన్ని పిచ్చి దాన్ని అని లెంపలు వాయించుకుంది.. చిన్నా నేనన్ని నా జీవితానికి సంబంధించి లెక్కలు వేసుకుంటూ పోయాను.. నా మనసు మాట వినకుండా బుర్ర ఏది ఆలోచిస్తే అది చేసుకుంటూ పోయాను.. దాని ఫలితం రోజూ రాత్రి పడుకునేముందు గత ఇరవై సంవత్సరాలుగా నరకం అనుభవిస్తూనే ఉన్నాను.. ఎవరితో పంచుకోలేక నా పక్కన నువ్వు లేక.. రాత్రి పూట నా మీద పడుతున్న చెయ్యిని చాలా సార్లు నీ చెయ్యనే అనుకున్నాను.. అన్నిటికి తలవంచి బతికేసాను.

లావణ్యకి ఒకటి రెండు సార్లు చెప్పుకున్నాను కానీ దానికి ఇవేమి అర్ధం కావని నాకు తెలుసు.. నా గుండెలో ఎంత నొప్పిని భరిస్తున్నానో నాకే తెలుసు.. చిన్నా.. తప్పు చేసేసాను.. నా జీవితాన్ని నేనే అంధకారంలోకి నెట్టేసాను.. ఆశ, కోరికలు నన్ను నీ మీదున్న ప్రేమని నాకు కనపడనివ్వలేదు.. రోజూ క్షమించమని అమ్మని వేడుకునేదాన్ని.. నన్నెటైనా లేవదీసుకుపో.. నిన్ను వదిలి ఒక్క క్షణం కూడా ఉండలేను.. నన్ను తీసుకుని పో.. నాకెవ్వరు వద్దు.. ఈ మాట నీకు చెప్పడానికి ఎంత అల్లాడిపోయానో నాకే తెలుసు.. అని ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఏడుస్తుంటే వెనకే వచ్చిన లావణ్య ఏడుస్తూనే ఇద్దరినీ వాటేసుకుంది.

లావణ్య : పెళ్ళైన రెండో రాత్రి వచ్చి నా తలుపు కొడితే సర్ది చెప్పాను, తెల్లారే వచ్చి ఒకటే ఏడుపు.. ఏమంటే.. నువ్వు కావాలని గొడవ.. భర్తని కనీసం ఒంటి మీద చెయ్యి వెయ్యనివ్వలేదు.. ఇదంతా ముందు చెప్పకుండా తప్పు చేసేసావని నేనే కోప్పడి బలవంతంగా నీకు ఫోన్ చెయ్యకుండా జాగ్రత్త పడ్డాను.. ఆ తరువాత నీ మీద నేనూ బెంగ పెట్టుకునేసరికి జ్వరం వచ్చేసింది.. నీకోసమని అక్షిత ఇంటికి వస్తే అప్పుడు తెలిసింది.. నువ్వు కూడా అక్షితని ప్రేమించావని.. దాని కంటే ఎక్కువగా

ఇద్దరం కలిసి కుక్కలా వెతుక్కున్నాం నిన్ను.. ఇంట్లో గొడవలు మొదలు వేరు కాపురాలు పెట్టుకున్నాం.. మా మీదున్న ప్రేమతో వాళ్ల అమ్మనాన్నలని టార్లకి వెళ్ళమని పంపించారు.. కానీ ఎంత వెతికినా లాభం లేకపోయింది.. అక్షితని నేను దెగ్గరికి తీసుకున్నాను.. నచ్చజెప్పాను.. బతిమిలాడి.. కోప్పడి.. కాళ్లు పట్టుకుంటే కొన్ని రోజులకి కడుపుతో ఉందని తెలిసాక అప్పుడు నెమ్మదించింది.. ఇదే అవకాశంగా అక్షితని బిజీగా ఉంచుతూ కొన్ని రోజులు ఏమార్చాను.. ఆ తరువాత ఏమనుకుందో ఏమో నటిస్తూ వచ్చింది.. రాత్రంతా ఏడవటం పగలంతా సంతోషంగా ఉన్నట్టు నవ్వుతూ నటిస్తూ అందరినీ నమ్మించింది.. అలా ఇరవై ఏళ్ళు నెట్టింది.. ఒక రకంగా మీరు కలవకుండా చేసింది నేనే అనిపిస్తుంది.. అని ఏడ్చింది.

చిన్నా : లావణ్యా.. ముందు అన్నం పెట్టుకురా అని అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుని మంచం మీద కూర్చోబెట్టాడు.