ஆதிக்க மனைவி பத்மா & அவளை ஆதிக்கம் செலுத்திய அவள் கணவனும்

[kamapithan]

பத்மா தன் மாமியும் வேலைக்காரனும் போட்ட ஓலாட்டத்தை பார்த்து கிறங்கிப் போய், ஓசைப் படடாமல் தன் அறைக்குச் சென்றாள்.  ஆனால் மாமியாருக்கு ஒரு சந்தேகம் அவளின் மருமகள் ஒளிந்திருந்து கவனித்து விட்டால் என்று. மருமகள் தங்கள் வீட்டில் இருப்பதால்தான் மாமிக்கு தன் இஷ்டப்படி ஆடமுடியாது இருந்தது.



    ஆனால் மருமகள் தன் மாமியாரைப் போல் நினைக்கிறாள். தான் இவர்கள் வீட்டில் இருப்பதால்தான் தன் இஷ்டப்படி நடமாட முடியாத என்று. அவள் தன் கணவனின் வக்கிரமான ஆசைகளை திருப்திப்படுத்த விரும்புகிறாள். ஆனால் நடைமுறையில் சாத்தியமில்லை. ஒரு பக்கம் அவள் தனிக் கௌரவம், மறு பக்கம் அவள் இருக்கும் வீட்டுச் சூழ்நிலை.

    அவள் சற்று முன்னம் சிவனை மாமியாருடன் பார்த்த காட்சி இன்னும் அவள் மண்டையில் ரீல் போல் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. சிவனின் நிர்வாண உடம்பும், அவன் நீண்டு, பருத்து, சதைப்பற்று கொண்ட, சுண்ணி, அது மாமியின் புண்டைக்குள்  வேகமாக போய் வந்த விதமும், மாமியை குத்தும்போது அவன் அழகான கருத்த குண்டி முன்னும் பின்னும், மேலும் கீழும் போய் வந்த காட்சி அவளை கொல்லாமல் கொண்டன.

    ஒரு பக்கம் மாமி மேல் பொறாமையாக இருந்தது. தனக்கு முன்னம் மாமி சிவனை வளைத்து பிடித்து விட்டாள் என்று.  "அடி முண்டம். மாமி கெட்டிகாரி. நீ ஒரு மடம். நீ உன் கௌரவத்தை பார்க்கிறாய். இனியும் நாள் போடாதே. உன் புருஷன் விரும்புவது போல் காரியத்தை முடித்துவிட்டு. " என்று அவள் மனச்சாட்சி திட்டியது.    

    இன்னிக்கு இரண்டில் ஒன்று என்று பத்மா முடிவுக்கு வந்தாள். கணவன் வந்ததும் அவள் உடனடியாக தனிக்குடித்தனம் போக அவனை வீடு பார்க்க சொல்ல வேண்டும். அப்படிப் போனால் வதனியையும் சிவனையும் தங்களுக்கும் வீட்டு வேலைகளில் ஒத்தாசையாக இருக்கச் செய்ய வேண்டும்.

    தளர்ந்து இருக்கும் போது தன் கணவனின் சிறிய ஆண்குறியம், சிவனின் விந்து பாச்சியும் தளராத நிமிர்ந்த சுன்ணியையும் கற்பனை செய்தாள். அவள் சுண்ணி படத்தை தன் மனதில் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாள். அது நீளமாக, சற்று தடிமனாக இருந்தது.

    தனக்குள் மின்னோட்டம் செல்வதை உணர்ந்தாள். மின்னல் தாக்கியது போல் இருந்தது, அவள் பேசாமல் யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

    தன்னையறியாமல் அவளது புடவையை தொட ஆரம்பித்தாள். பத்மா இப்போது தன் உணர்வுகளை முழுவதுமாக இழந்துவிட்டாள். அவள் வித்தியாசமாக உணர ஆரம்பித்தாள். பிளவுசை கழட்டி, முலைகளை வெளியே எடுத்தாள்.

    அவள் இன்னும் சிறிது நேரம் அவளது பெண்குறியை தொடர்ந்து தேய்த்தாள். அவளது சுவாசம் மிகவும் கடினமாக இருந்தது. அவள் ஒரு வித்தியாசமான உலகில் இருந்தாள்.

    சொல்லாமல் எவராவது அவள் அறைக்குள் நுழைந்தால், அவளது இறுக்கமான, வட்டமான மார்பகங்களை நிமிர்ந்த முலைக்காம்புகளுடன் பார்க்க முடியும்.  மேலும் அவள் அடைந்த உச்சக்கட்டத்திற்குப் பிறகு, அவள் அதிகமாக சுவாசிக்கும்போது, அவள் மார்பகங்கள் மேலும் கீழும் சென்றன.

    பத்மாவுக்கு மனதைக் கவரும் அளவுக்கு உச்சகட்டம் வந்து இருந்தது. அவள் முழு திருப்தி அடைந்திருந்தாள். அவள் கதவைப் பூட்டவில்லை என்பதை அறியாமல் சிவன் நினைவில் அவள் மகிழ்ச்சியுடன் தூங்கினாள்.

    ஒவ்வொரு முறையும் அவள் கணவன் கதவைப் பூட்டுவது போல் அவள் கதவைப் பூட்டவில்லை. கதவைப் பூட்டும் பழக்கம் அவளுக்கு இல்லாததால், பத்மாவுக்கு அவள் கவனிக்கப் படலாம் என்று தெரியவில்லை.
     
    ஒரு மணி நேரம் கழித்து விழித்த பத்மா, தன் கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டு தன்னையே பார்த்தாள்.

     அவள் இன்னும் மேலாடையின்றி இருந்தாள், சேலையின் கீழ் பகுதி அவளது மேல் தொடை மட்டத்திற்கு உயர்ந்திருந்தது. அரை நிர்வாணமாக இருப்பதை நினைத்து அவள் இன்னும் அசையவில்லை.

    அவள் எழுந்து உடைகளை சரி செய்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்றாள். புண்டை ரசத்தால் நனைந்திருந்த தன் பேண்டியை கழற்றினாள். அவள் பேண்டியை பார்த்து சிரித்தாள். இன்பப் போரில் தான் வென்றதாக உணர்ந்தாள்.
     
    ஈர பேண்டியை துணி தொட்டியில் எறிந்துவிட்டு, முகம் கழுவி வெளியே வந்தாள். தலைமுடியை சரியாக அமைத்துக் கொண்டு, அரை வாசலுக்குச் சென்றாள். கதவைத் திறக்க முற்பட்டபோது, அவளுக்கு  அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது.

    அவள் தனக்குள், " அடடா..கதவு எப்படி திறக்கப்பட்டது? முட்டாள்...முட்டாள். நான் எப்படி இவ்வளவு கவனக்குறைவாக இருக்க முடியும்...? கதவை பூட்டுவதை எப்படி மறப்பேன்...? " என்று தன்னையே திட்டிக் கொண்டாள்.


    அவள் நெற்றியில் வியர்வைத் துளிகள் வழிய ஆரம்பித்தன.

    அவளுடைய கூதித் துவாரத்தின் திருப்தி, இன்பம் எல்லாம் ஒரு ஒரு விரல் நொடியில் மறைந்துவிட்டது.

    தன் அசிங்கமான செயல்களை யாராவது பார்த்தார்களா என்று வெளியே எட்டிப் பார்த்தாள். ஹாலில் யாரும் இல்லை, நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டாள். மாமனார் வெளியே சென்று இன்னும் திரும்பி வரவில்லை. மாமியும் சிவனுடன் வெளியே சென்றுவிட்டாள். அதனால் தான் கதவைப் பூட்டிக் கொள்ளாமல் இருந்திருக்கலாம் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டு அவள் நிம்மதியாக இருந்தாள்.
     
    வீட்டில் தனியாக இருந்ததால் யாரும் தன்னைப் பார்த்திருக்க மாட்டார்கள் என்று உறுதியாக நம்பினாள்.  சமையலறைக்குள் நுழைந்து, மத்திய சாப்பாட்டை சாப்பிட்டு, தண்ணீரைக் குடித்துவிட்டு வெளியே வந்து சோபாவில் அமர்ந்து மொபைலை திறந்தாள்.

    அவளுக்கு புருஷன் சில செய்திகளையும் சில படங்களையும் அனுப்பி இருந்தான்.

    கணவன், " ஹே.. தூக்கப் பிசாசே எந்திரி. விடிந்தால் பொழுது பட மட்டும் உனக்கு தூக்கம் தான். " என்று நக்கல்அடித்தான்.

    அவனுடைய வார்த்தைகள் அவளை சுட்டுவிட்டது. திரும்ப பேச தைரியமில்லாமல், " என்ன செய்வது? நீங்கள் எல்லோரும் உங்கள் வேலைகளுக்கு போய்விடுவீங்கள். எனக்கு ஒரு வேலை எடுத்து தந்தாள் ஆளாவது நேரம் போகும். உங்களுக்கு தானே என்மேல் அக்கறையில்லை. "

    கணவன், " நோ..நோ..அப்படிச் சொல்லாதே செல்லம். நான் சும்மா நகைச்சுவைக்காக சொன்னேன். நீ அதை சீரியஸ் ஆக எடுத்திட்டாய். உனக்கு தானே எல்லாம் இருக்கு. ஏன் வேலை. வேலை செய்வது எவ்வளவு கஷ்டம் தஃஎரியுமா?இப்படித்தான் ஊர் விட்டு ஊர் அலைய வேண்டும். நான் உன்னை மிகவும் இழந்திருக்கிறேன் அன்பே. "

    பத்மா, " நானும் தான் அன்பே. சிகிராம் வீட்டுக்கு வாங்கள். "

    கணவன், " நீ என்னை நினைத்து புண்டைக்குள் கைபோட்டியா? "

    பத்மா, " எப்போதும் அன்பே. உங்கள் இனிமையான ஆண்குறியை நினைத்து. " ஆனால் அவள் நினைத்தது சிவனின் சுண்ணியை. சொல்ல மாட்டாள். சொன்னாலும் கணவன் ஒன்னும் கோபிக்கமாட்டான். சொன்னால் கதை நீடிக்கும் என்பதால் அவள் விரும்பவில்லை.

    கணவன், " கடைசியாக உன் புண்டைக்குள் எப்போது விரல் வைத்தாய்?

    பத்மா, " நீங்கள் போன் எடுக்க சற்று முன்னம். அதுதான் களைப்பில் தூங்கிட்டேன். "

    கணவன், " உனக்கு எப்போதாவது ஒரு கடினமான உச்சக்கட்டம் வந்திச்சா? "

    பத்மா, " ஆமாம்…..உங்களுக்கு வேறெந்த எண்ணங்களும் வராதே. இப்படிப்பட்ட அழுக்கு எண்ணங்கள்தான் வரும். " என்று அவனை செல்லமாக கடிந்து கொண்டாள்.

    கணவன், " எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது, தனிமையில் இருக்கும் உனக்கு இந்த எண்ணங்கள் வரவில்லை என்பது. நான் நீயாக இருந்திருந்தால் இவ்வளவு யோசித்திருக்க மாட்டேன். நான் ஒவ்வொரு முறையும் உச்சக்கட்டத்தை அடைய விரும்புவேன். ஒவ்வொரு மணி நேரமும்  நானே விரலை விட்டு உண்மையில் நான் இது வரை யாரோ ஒருவரால் புணரப்பட்டிருப்பேன். "

    கணவன் வார்த்தைகள் பத்மாவின் மனதை கடுமையாக தாக்கின. அவர் சொல்வது சரியென அவளுக்குப் பட்டது.


    பத்மா, "மன்னிக்கவும். மாமா. "
     
    கணவர், " மன்னிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆனால் வெளிப்படையாகச் சொல், என் சுண்ணியை நீ இழந்து தவிக்கிறியா?
     
    பத்மா, " ஆமாம். "

    கணவன், "அப்படியானால், என்ன பிரச்சனை? நீ இளமையாக இருக்கிறாய், நல்ல அழகாக இருக்கிறாய், இன்னும் விரும்பத்தக்க பெண். எந்த ஆணும் உன்னை அனுபவிக்க விரும்புவான். இதில் என்ன தவறு? "

    பத்மா,  " நான் அப்படி சொல்லலை. ஆனா ங்களுக்கு ஏன் என் நிலை புரியல?  நான் கல்யாணம் ஆனவள். நீங்கள் எப்படி இப்படி எல்லாம் நினைக்கிறின்கள்? "

    கணவர், " பைத்தியக்காரப் பெண்ணே! நீ எந்த நூற்றாண்டில் இருக்கிறாய்? பெண்கள் தங்கள் கணவரைத் தங்களுடன் வைத்துக்கொண்டே கள்ள விவகாரங்களில் ஈடுபடுகிறார்கள். உன் நிலை வேறு. நீ ஒரு விவகாரத்திலும் ஈடுபட வேண்டாம். நேரத்தை மட்டும் கடத்த, தனிமையான ஆண்களை பிடித்து, நீ அவர்களும் வேடிக்கையாக இருங்கள். "

    பத்மா, " தனியாக இருக்கும் ஆண்களுடன் நேரத்தை கடத்த என்னைச் சொல்கிறீர்கள்? நான் ஒரு விபச்சாரியா பலருடன் நான் நேரத்தை கடத்த? நான் பிடிபட்டால், உங்கள் வீட்டில் இருந்து மட்டும் அல்ல எங்கள் வீட்டில் இருந்தும் தூக்கி எறியப்படுவேன்.  நீங்கள் எப்படி என்னிடம் இப்படிச் சொல்ல முடியும்? "

    கணவர், " சரி விடு. ஏதாவது சொல்லு. "
     
    பத்மா, " என்ன? "

    அவள் கோபமாக இருப்பது போல் காட்டிக் கொண்டாள். அவள் குரல் வித்தியாசமாக ஒலித்தது. அவர்களின் அந்த உரையாடல் அவளை வேறுவிதமாக யோசிக்க வைத்தது.

    இவளுடன் பேசி பிரயோசனம் இல்லையென புருஷன் டெலிபோனை கேட் செய்து விட்டான்.

    சிவனையும் அவளது மாமியாரையும் பார்த்ததிலிருந்து பத்மாவுக்கு 3வது சிறந்த உச்சக்கட்டத்தை அனுபவித்தாள். இப்போது அவள் கூச்சம், பயம், கற்பு பற்றி கவலைப்படவில்லை.

    எல்லா சமூக நெறிமுறைகளிலிருந்தும் விடுபட்டு தன் வாழ்க்கையை முழுமையாக அனுபவிக்க விரும்பினாள். அவள் தன் நிர்வாண உடலை அந்நியனுக்கு வெளிப்படுத்த, ஒப்படைக்க விரும்பினாள்.

    கணவன் திரும்பி வரும்போது அவளால் இயல்பு நிலைக்கு திரும்ப முடியுமா என்பது அவளுக்கு இருந்த கடைசி பயம்.

    அவள் மனதில் இருந்த ஒரே கேள்வி, " என் உடல் தேவைகளை அனுபவிக்கும் போது என் கணவர் உண்மையில் என்னை விரும்புவாரா அல்லது உதைத்து தள்ளுவாரா? "அவளை அலைக்கழித்த ஒரே கேள்விக்கு அவளிடம் பதில் கிடைத்து விட்டது.

    அப்படிப்பட்ட வாழ்க்கை எல்லாம் அனுபவித்த பிறகு எப்போதாவது சலித்துவிடும் என்று பத்மாவை அவள் கணவன் வெற்றிகரமாக நம்ப வைத்தான்.

    அந்நியருக்கு தன் உடலை ஒப்படைக்க அவள் மிகவும் உறுதியாக இருந்தாள். அவள் அப்படி செய்வதாக கவனிடம் ஒப்புக்கொண்டாள். மேலும் அவளுடைய உடல் ஆசைகளை அடுத்த கட்டத்திற்கு கொண்டு செல்ல தயாராக இருந்தாள்.

    பத்மா படுக்கையில் இருந்து எழுந்து தன்னைப் பார்த்தாள். அவள் அரை நிர்வாணமாக இருந்தாள். அந்த மதியம் அவள் புத்துணர்ச்சியை உணர்ந்ததில்லை. அவள் கணவனின் வார்த்தைகளை நினைவு கூர்ந்தாள்.  

    கணவன் சொன்னான் அவன் திரும்பி வந்ததும், " நான் உன்னை நிர்வாணமாக வைப்பேன். உன்னை ஆடை அணிய ஒருபோதும் அனுமதிக்க மாட்டேன். உன்னை வெட்கம் கெட்டவளாக மாற்றுவேன். "

    கணவரின் வார்த்தைகளை நினைவு கூர்ந்தபோது அவள் தன்னைப் பார்த்து சிரித்தாள்.

    அவள் வெட்கம் அற்றவளாக மாறத் தயாராக இருந்தாள். இனி அவளால் காத்திருக்க முடியவில்லை.

    ஒரு டவலை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூம் சென்றாள். அவள் நீண்ட நேரம் குளித்தாள்.

    கொட்டும் தண்ணீருக்கு கீழே நின்று கொண்டு, கணவன் அவளிடம் சொன்ன அனைத்தையும் அவள் ஒப்புக்கொள்ள ஆரம்பித்தாள்.

    கணவன் சொன்னது இதுதான், " உன்னை நீ நேசி, அப்போதுதான் மற்றவர்கள் உன்னை நேசிப்பார்கள். " அழகான தன் வெற்று உடம்பைப் பார்த்து தன்னையே நேசிக்காத தொடங்கினாள்.
     
    குளித்து முடிந்ததும் அவள் வழக்கம் போல், ஒரு சேலை, பொருத்தமான ரவிக்கை போன்றவற்றைத் தேர்ந்தெடுத்தாள். பாதியில் நிறுத்திவிட்டு சேலையைத் திரும்ப வைத்தாள்.

    அவள் யோசனையை மாற்றி, டயிட் ஜீன்ஸ், டாப்ஸ் ஒன்றை அணிந்தாள். பிறகு அவள் சமையல் அறைக்குள் சென்று சமையல்காரி வதனி வரும் முன்னம் அனைவருக்கும் தயார் உணவை தயார் செய்தால். இது அவள் வேலை. பத்மா வீட்டு எஜமானி. ஆனால் வதனியில் ஒரு பற்று. இப்பொழுது ஒரு அது லெஸ்பியன் பற்றாக மாறிவிட்டது.

    திடீரெனெ சமையலறைக்குள் வந்த மாமனார் தன் மருமகளை டைட் ஜீன்ஸ், குட்டையான டாப்ஸ்ல்  பார்த்து அதிசயித்தார்.

    மாமனார், " வாவ்.….! பத்மா. நீ இன்னிக்கு பார்க்க வித்தியாசமாக இருக்கிறாய். என்ன திடீர் மாற்றம்? "

    பத்மா, " மாம்..நான் ஒரு நாள் ஷாப்பிங் சென்றிருந்தேன், இந்த புதிய வகை ஆடைகளை விரும்பி வாங்கி வந்தேன். "
     
    மாமனார், " இந்த உடையில் நீ அழகாக இருக்கிறாய் பத்மா.  இதுபோன்ற உடையை தான் நீ அதிகம் அணிய வேண்டும். உன் அங்கங்கள் எல்லாம் அப்படியே இறுக்கிப் படிச்சு காட்டுது. " என்று கண்ணை சிமிட்டினார்.

    பத்மா, " நன்றி மாமா. " என்றால் வெட்கத்துடன். மகனை போல் தான் அப்பனும் என்று மனசுக்குள் சொல்லிக் கொண்டாள்.

    நவீனை கலியாணம் செய்து இந்த 8 மாதங்களில் அவள் புடவையைத் தவிர வேறு எதையும் அணிந்ததில்லை. ஆனால் இன்று வேறு. அவள் நிலைமை வேறு.

    உடையில் ஒரு சிறிய மாற்றத்தால் தான் இவ்வளவு கவனத்தை ஈர்ப்பதை அவளால் நம்ப முடியவில்லை.

    மாமனார் மருமகளை புகழ்ந்து விட்டு போய்விட்ட்டார். அந்நேரம் வதனி வந்தாள் அன்று இரவு பத்மாவுக்கு துணையாக இருக்க.

    வதனி அவள் எஜமானியை புது வித்தியாசமான உடையில் கண்டதும் ஒன்றும் பேசாமல் புன்னகைத்தாள். ஆனால் பத்மாவின் உடையைப் பார்த்துப் பாராட்டினாள்.

    வதனி, " புது உடையில் மிகவும் அழகாக இருக்கிறீர்கள் மேடம். "
     
    பத்மா, " நன்றி வதனி. " என்று சொல்லி அவளைப்பார்த்து புன்னகை செய்தாள்.

    வதனி பத்மாவை கண்டா nஆரம்பித்ததில் இருந்து பத்மா சேலை மட்டுமே உடுத்தியிருந்தாள்.  திருமணத்திற்கு பிறகும் சேலை அணிந்து வந்தாள். இன்று நிலைமை வேறு, அவள் எண்ணங்கள் வேறு, அவள் வேறு, உடை வேறு, உணர்வுகள் வேறு.

    வதனியும் பத்மா அவளுக்கு அன்பளிப்பாக கொடுத்த சாறி ஒன்றை கட்டி வந்திருந்தாள். அப்போது வதானியை பார்க்க நடிகை சாரிதா மாதிரி இருந்தாள்.

    பத்மாவுக்கு அவளை பார்க்க அவளின் லெஸ்பியன் உணர்வுகள் மீண்டும் தூடப்பட்டன. அவள் வதனி கிட்டே போய் வதானியை கட்டியணைத்து வதனி நெற்றி, கன்னங்கள், உதடுகள் எல்லாம் முத்தமிட்டாள். வதனியும் அவள் முத்தங்களை அன்புடன் வாங்கிக் கொண்டாள்.

    பத்மா, " இன்னிக்கு நீ இந்த சேலையில் புதுமண பெண் போல் காட்சியளிக்கிறாய். உனக்கு இப்போ தேவை ஒரு நல்ல புருஷன். எப்படி புருஷன் உனக்கு பிடிக்கும் வதனி? "

    வதனி சிரிச்சிட்டு, " உங்க புருஷன் மாதிரி ஒரு வாட்டசாட்டமான, படித்த புருஷன் வேணும் மடம். "

    பத்மா வதனி காதை முறுக்கியபடி, " என்னடி சொன்னாய் என் புருஷன் மாதிரியா? எப்போ இருந்தடி என் புருஷன் மேல் கண் வைச்ச? என் புருஷன் எனக்கு மட்டும் தான். " என்று வதனி காதை திருகினாள்.

    வதனி, " அய்ய்யோ மடம் காதை விடுங்க. வலிக்குது. நான் சும்மா ஜோக் சொன்னேன். " என்றாள்.

    அந்நேரம் பார்த்து தேவடியா மாமியார் சமையலறைக்குள் வந்தாள். மாதர் சங்க தலைவி எந்த புள்ளியோட படுத்திட்டு வாறாளோ, அவள் தலை கொண்டை குலைந்து, முகம் வீங்கி, ஆடை சரியாக உடுத்தப்படாமல் இருந்தது.

    வதனியை கண்டதும், " இது யார் புதுப்பெண்? என்று அதிசயத்தில்  வினவினாள்.

    பத்மா, " இவங்களா? இவங்க தான் எங்கள் கிட்சேன் செஃப் வதனி மாமி. " என்றாள் தன் மாமியாரை ஏளனமாக பார்த்துக் கொண்டு.  

    மாமியாருக்கு மருமகள் வேலைக்காரியை மரியாதை கொடுத்து பேசியது பிடிக்கவில்லை. பெண்கள் இருவரையும் பார்த்து முறைத்து விட்டு, " எப்போதிருந்து வதனி `இவங்களாக, ´ மாறினாள் பத்மா?  "

    பத்மா, " நான் வளர்ந்த காலத்தில் இருந்து எல்லோரையும் வாங்கள், போங்கள், உட்காருங்கள் என்றுதான் சொல்லுவது வழக்கம். என்னைப்பொறுத்த வரையில் வதனி இந்த விட்டு வேலைக்காரி இல்லை. அவங்க என் தோழி. " என்றாள்.

    இருவருக்கும் இடையில் வார்த்தைகள் சூடு பிடித்து கொண்டு போவதை கண்ட வதனி பத்மாவிடம், " சும்மா இருங்கள் பத்மா மடம். பெரிய மடம் சொல்லுவதும் சரிதான். நான் வேலைக்காரி வேலைக்காரி தான். அதை எவரும் மாற்ற முடியாது. " என்றாள் கண்கலங்கியபடி.

    மாமியார், " அப்படி வா வழிக்கு. விரலுக்கு ஏத்த வீக்கம் ன்வேண்டும். சமையல்காரி சமையலறைக்கு சொந்தமானவள், படுக்கையறைக்கு அல்ல. யார் உனக்கு இந்த சேலை தந்தது? " என்று உறுமினாள்.

    வதனி, " பத்மா மடம் தான் தந்தார்கள். " என்றாள் விம்மியபடி.

    மாமியார், " நான் நினைச்சேன் நீ இந்த வீட்டில் களவு வேற எடுக்குரியோ என்று. எல்லோரும் இருக்கும் இடத்தில இருந்துவிட்டால் ஒரு பிரச்னையும் இல்லை. " என்று வதனி மேல் பொய் பழியை போட்டால் அந்த தாடகை. வதனி, " ஐயோ இது என்ன கொடுமை. நான் கள்ளியா? நான் உங்களுக்கு எப்பொழுதும் நம்பிக்கையாக தான் இருக்கிறேன் மடம். " என்று பலமாக அழுதாள்.

    பத்மாவுக்கு கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. " aei மாமி. வாயை அடகு. மரியாதை கொடுத்தால் அளவுக்கு மிஞ்சுகிறாய். வதனி கள்ளி இல்லை. நான் தான் அவளுக்கு ஒரு சேலை அல்ல 5சேலை, ரவிக்கைகள் கொடுத்தேன். இப்போ என்ன அதற்கு? என்று எரிமலையாக கொப்பளித்தாள் தன் வார்த்தைகளை.

    "  மருமகள் யார் வீட்டு பணம் என்று தெரிந்து பேசினால் நன்றாக இருக்கும் " என்றாள் மாமியார்.

    பத்மா, " அது என் வீட்டு பணம். நான் வரும்போது என்னுடன் கொண்டு வந்தது. கலியாணம் செய்து 8 நாட்கள். இன்னும் உங்க மகன் ஒரு சேலை வாங்கி தரவில்லை.

    மாமியார், " வீட்டில் சும்மா இருந்து தெண்ட சோறு சாப்பிடுகிறவளுக்கு என்ன சேலை வேண்டிக்கிடக்கு? என்று ஏளனமாக சொன்னாள்.

    பத்மாவுக்கு அவளை கொல்லலாம் என்ற அளவுக்கு கோபம் வந்தது. " அடியே தாடகை நான் இங்கு தெண்ட சோறு சாப்பிடல. உங்க மகனுக்கு நாங்கள் கொழுத்த சீதனம் கொடுத்து தான் நான் வந்தனான். உன்ர வண்டவாளங்கள் எனக்கு தெரியா என்று நினைக்கிறியா? எல்லாம் நான் கண்ணாலே பார்த்ததுதான். "

    அவ்வளவு தான் மாமியார் அங்கு நிற்க விருப்பமில்லாமல் போய் விட்டாள். அப்போ அன்னிக்கு சிவனுடன் தன்னை பார்த்தது மருமகளா? என்று நினைத்தாள். வெட்கம் அவளை பிடிங்கித் தின்றது.

    மாமியார் சமையலறையை விட்டு சென்றதும் பத்மா வதனியை கட்டியணைத்து நீ அழாதே வதனி. அவளுக்கு பணத்த திமிர். வா நாங்கள் சாப்பிட்டு விட்டு நம்ம அறைக்கு போவம் என்றாள்.

    வதனி, " எல்லாம் என்னாலே வந்தது மடம். " பேசாமல் இந்த சேலையை உடுத்தாமல் வந்திருக்கலாம். " என்று கவலையுடன் டேபிளில் சாப்பாடை எடுத்து வைத்தாள்.

    பத்மா, " இந்த கதையை இனி விட்டுடு. அவள் என்ன சொன்னாலும் பொருட்படுத்தாதே. " என்று இருவரும் சாப்பிடத் தொடங்கினார்கள்.

    அன்று இரவு என்ன நடந்தது என்பது அடுத்த பதிவில்.