Incest ரக்ஸா பந்தன்

[monor]

“யேய்,…. அண்ணன் சொல்றமாதிரி கேட்டு நடந்துக்கோ. நல்ல படியா ட்ரெயின்ங்க் முடிச்சிட்டு பத்திரமா வீட்டுக்கு வா.”

“சரிம்மா,….”

“சரி,….அண்ணன் கிட்டே கொடு.”

“இந்தாம்மா கொடுக்கறேன்.” என்றவள், படுத்திருந்த என் மேல் உட்கார்ந்தபடியே சாய்ந்து போன என் காதில் வைத்தாள. நான் ‘சரியா கேக்கலை.

போனை பக்கத்தில் கொண்டு வா’ என்று கை அசைவில் சைகை காட்டி, உட்கார்ந்திருந்த என் தங்கையின் இடுப்பில் கை போட்டு இழுக்க, அவள் அப்படியே என் மேல் மலர் மூட்டை போல சாய்ந்தாள். என் வலது கை அவளின் பளிங்கு போன்ற இடுப்பைச் சுற்றி வளைத்திருந்த்து.

“ம்,….சொல்லும்மா”

”அவ சின்னப் பொண்ணுடா. அவளுக்கு ஒன்னும் தெரியாது. ஊர்லேயே ஒரு விவரமும் தெரியாம இருந்துட்டா. இதுவரைக்கும் வெளியூர் எல்லாம் போனதில்லே. இப்பதான் நீ இருக்கேன்ற தைரியத்துல அவ்வளவு தூரம் தனியா வந்திருக்கா. அவளுக்கு நல்லது கெட்டது எல்லாம் விவரமா நீதான் சொல்லிக் கொடுத்து பாசமா பாத்துக்கணும்.”

“சரிம்மா!!!” என்று சொல்லிக்கொண்டே, என் கை என் தங்கையின் இடுப்பை மென்மையாகப் பிசைந்தது. அவள் இடுப்பை பிசைந்து கொண்டிருந்த என் கையை அவள் தட்டி விடவோ, தள்ளி விடவோ இல்லை. அவளுக்கும் இந்தத் தடவல் பிடித்திருக்கிறதோ என்னவோ? நானும் அம்மாவும் என்ன பேசுகிறோம் என்பதை கவனிக்க, அவளே என் மீது சாய்ந்தாள். அவளின் பஞ்சு போன்ற பருத்த முலைகள் என் மாரில் அழுந்திக்கொண்டிருந்தது.

ஆசையில் அவசரப்பட்டு தங்கையிடம் எக்குத் தப்பாக நடந்து கொண்டால், விளைவுகள் விபரீதமாகலாம் என்று என் மனம் சொல்லியது.. என் தங்கையின் அழகு முகம் என் கண்களுக்கு மிக அருகில் இருந்து, குளோசப்பில் என்னை இம்சை செய்தது. அவள் வெளி விடும் மூச்சுக்காற்று மிதமான வெப்பத்தில் என் கன்னத்தில் பட்டு, என் இன்ப உணர்வுகளைத் தூண்டிக்கொண்டிருந்தது. இப்போதைக்கு அவளின் வெண்ணெய் போன்ற இடுப்பை பிசையும் சுகமே போதும் என்று முடிவு செய்து, அவளின் இடுப்பை நன்றாக தடவிப் பிசைந்தேன்.

என் தடவுதலையும், பிசைதலையும் என் தங்கை சாதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டாள் என்றே தோன்றியது. போன் பேசி முடித்தாலும், என் தங்கை என் மார்பில் சாய்ந்தபடியே இருந்தாள். மறுபடியும் சாதாரணமாகப் பேசினோம். ஆனால், எங்கள் முகங்களோ மிக அருகே,… முத்தமிடும் தூரத்தில்தான் இருந்தது.

எங்களின் மூச்சுக் காற்று இரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று கலந்தது. நான் வெளி விட்ட மூச்சுக் காற்றை அவள் சுவாசித்தாள். அவள் வெளி விட்ட மூச்சுக் காற்றை நான் சுவாசித்தேன். அவளின் மூச்சுக் காற்று ஒரு ரோஜாப் பூவின் வாசனையைப் போல ரம்யமாக இருந்தது.

காம உணர்வில் என் மூச்சுக் காற்று உஷ்ணமானதை அவள் உணர்ந்தாளோ என்னவோ, “ அண்ணா, நாம ரெண்டு பேரும் லவ்வர்ஸ் மாதிரி நெருக்கமா இருக்கிற மாதிரி எனக்குத் தோன்றது.”

நானும் அவளின் அழகிய முகத்தை அருகில் பார்த்தபடி, “ஆமாண்டி செல்லம். காலேஜ், படிப்பு, வேலை, திருமணம், வருமானம்…. இப்படி நாம ரெண்டு பேரும் வெவ்வேறு திசையில் ரொம்ப தூரம் எதையும் நினைச்சுப்பாக்காம ஓடிட்டோம். நாம் மனம் விட்டு பேசி ரொம்ப நாளாச்சு. உன் அண்ணி இல்லாம இந்த ரெண்டு மாச காலமா ஒரு சுகமும் இல்லாம, ஒரு மரக்கட்டை மாதிரி வழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன்.

இப்ப,,….நம்மளைப் பத்தி யாருக்கும் தெரியாத இந்தப் புது நகரத்துல, நீயும், நானும் சேர்ந்திருக்கிற இந்தத் தனிமை எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. இது வரைக்கும் எல்லா வசதி இருந்தும், கை நிறைய சம்பளம் வாங்கினாலும் ஏதோ முக்கியமான ஒன்னு என்னை விட்டுப் போன மாதிரி எனக்குள்ளே ஃபீலிங்க்.

என்னை அக்கறையா பாத்துக்க இங்க யாரும் இல்ல. என் மேலே அன்பு செலுத்தவும் யாரும் இல்ல,…அழகான மனைவி, அன்பான குழந்தை, வசதியான வீடு, கை நிறைய சம்பளம் இப்படி, எல்லாம் இருந்தும் எதுவும் இல்லாத மாதிரி இது வரைக்கும் வாழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன். இப்ப, இன்னைலேர்ந்து என் மேலே அன்பு காட்டவும், அக்கறை காட்டவும் என்னோட அன்புத் தங்கை என் கூட இருக்கான்ற சந்தோஷமே எனக்கு ஒரு நிம்மதியைத் தருது. அன்புத் தங்கையோட இருக்கும் பாக்கியம், நான் செய்த வரம்” என்று சொல்லி மகிழ்ந்தேன்.

நான் சொன்னதைக் கேட்டவளின் கண்கள் கசிய, அவள் கண்களிலிருந்து வழிந்த கண்ணீரைத் துடைத்துக்கொண்டு, “ச்சீய்,…. போண்ணா என்னென்னவோ சொல்லிகிட்டு. அண்ணி இல்லாம நீ படற கஷ்டம் எனக்குப் புரியுதுண்ணா. இன்னும் ரெண்டு வருஷம் அண்ணி இல்லாம நீ இருக்கப் போறதை நினைச்சு எனக்கும் கஷ்டமாதான் இருக்கு. பேசாம நீ ஆம்பூர் வந்துடுன்னாலும், அங்கே எல்லாம் ட்ரான்ஸ்பர் வாங்கிட்டு வர முடியாதுன்னு சொல்றே. உங்களைப் பொருத்தவரைக்கும் அதுவும் ஒரு வகையிலே சரிதான். பேசாம இப்படி செஞ்சா என்ன?”

“எப்படி?”

“சீக்கிரமா அண்ணி கிட்டே சொல்லி நாங்க ரெண்டு பேரும் உங்களோட தங்க பர்மிஷன் வாங்கிட்டா. அம்மாவும், நானும் உன் கிட்டே வந்துடுவோம் இல்லே?,….அப்ப உனக்கு துணையா நாங்க இருப்போம். எங்களுக்குத் துணையா நீ இருப்பே”.


“சரிதான் ரக்ஸிதா. அண்ணிகிட்டே இதை பத்தி பேசிப் பாக்கிறேன். என் பேச்சுக்கு மறு பேச்சு சொல்ல மாட்டான்னு நினைக்கிறேன்.”


“சரிண்ணா, தூக்கம் வர்ற மாதிரி இருக்கு. உன் நெஞ்சில் சாய்ந்து தூங்கணும் போல இருக்கு. சாஞ்சுக்கட்டா?” என்று கேட்டபடியே, என் பதிலை எதிர்பாராமல், அவள் முகத்தை என் மார்பில் சாய்த்தாள். நான் அவள் கன்னங்களைத் தடவிக்கொடுத்தேன். மிருதுவாக வழ வழப்பாக இருந்த்து. ஆங்காங்கே ஒன்றிரண்டு பரு தட்டுப்பட்டது. நாங்கள் இருவரும் மிக நெருக்கத்தை உணர்ந்தோம்.

லேசாக கண் மூடினேன். என் மனைவி என் நினைவில் வந்து, “நான் இல்லேன்னு ஒன்னும் வருத்தப்படாதீங்க. உங்க தங்கச்சியைப் பாருங்க. நல்லா கழுக் மொழுக்குன்னு இருக்கா. அவ இடுப்பைப் பாருங்க வெண்ணெய்ல செஞ்ச மாதிரி அழகா மடிப்புகளோட,… அவ முலைங்க மட்டும் என்ன சும்மாவா, என் சிஸுக்கு போட்டியா சும்மா கும்முன்னு நிமிந்து கிட்டு, நல்லா கொழு கொழுன்னு வளந்திருக்கு. சரி,… பாத்துக்கோங்க. தினமும் உங்க கிட்ட ஓழ் சுகத்தை அனுபவிச்சுகிட்டு இருந்த எனக்கு கடைசி வரை அனுபவிக்க கொடுப்பினை இல்லை. வேலை விஷயமா உடனே அண்ணனோட வெளி நாடு போக வேண்டியதாப் போச்சு. இப்ப உங்க கூட இருக்கிறது உங்க கூடப் பொறந்த தங்கச்சிங்கிறது ஞாபகம் இருக்கட்டும். நான்னு நினைச்சுகிட்டு ஒரு மயக்கத்துல உங்க தங்கச்சியை எதாவது செஞ்சிடாதீங்க.” என்று சொல்லி விட்டு மறைந்தாள்.

என் நினைவு கலைந்து என் தங்கையைப் பார்க்க, என் தங்கை ஒரு பக்க முலையை என் வயிற்றில் நசுக்கியபடி, அவள் முகத்தை என் மார்பில் வைத்து படுத்திருந்தாள். அவள் மணமும் அவள் முகத்திற்கு போட்டிருந்த பவுடரின் மணமும் என்னை மயக்கியது. அப்படியே அணைத்து புடவையையும் பாவாடையும் சேர்த்து சுருட்டி வயிற்றுக்கு மேல் போட்டுவிட்டு, சுன்னியை அவள் சொர்க்க புரிக்குள் ஏத்திடலாமா என்று நினைத்தபடி என் கையை அவளின் இடுப்புக்கு மேலே கொஞ்சம் ஏற்றினேன்.

அவள் டக் என்று என் மார்பில் இருந்து அவள் தலையை தூக்கினாள். அவள் காய்கள் என் கை தொடும் தூரத்தில்தான் இருந்தது. உருண்டு திரண்டு வளர்ந்திருந்த காய்களைப் பார்த்ததும் பித்து பிடித்தது. கைகளால் அள்ளிப் பிடித்து பிசையலாமா என்று தோன்றியது.
மணி 12

“சரிண்ணா. எனக்குத் தூக்கம் வருது. குட் நைட். நாளைக்கு ஈவினிங்க் பேசலாம். இனிமேல் தினமும் என் அண்ணன் கூடதானே இருக்கப் போறேன். நிறைய பேசுவோம்.” என்றவள் நான் எதிர்பார்க்காத நேரத்தில் ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி கொடுத்தாள்.

‘பச்சக்’ என்று என் உதட்டில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம். நான் ஒரு நிமிடம் அந்த இன்ப அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன்.

“ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்” என்று திரும்பி என்னைப் பார்த்துச் சொன்னவள் தன் அழகான புட்டங்கள் நளினமாக ஆடிக் குலுங்க அவள் அறையை நோக்கி நடந்து சென்றாள். ஆடிக் குலுங்கிய புட்டங்களைப் பார்த்ததும் என் சுன்னி நிமிர்ந்து, மெத் மெத் என்று இருக்கும் இரண்டு குண்டிகளுக்கு நடுவில் என்னை சொறுகுடா என்று என்னைக் கெஞ்சியது. நான் என் சுன்னியை அழுத்தியபடி கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்தேன்.

அன்று இரவு நான் எப்படி தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. அதுக்குள்ளாக மணி காலை 8 ஆகி இருந்தது. ஐய்யையோ!!!,….ஆபீஸ் போகணுமே!!! இன்னைக்கு திங்கள் கிழமை வேற ஆச்சே!!!. என்று பதறியபடி எழுந்து, காலைக் கடன்களை முடித்து விட்டு பல் விளக்கிக்கொண்டிருந்தேன்.
பல் விளக்கிக் கொண்டே என் அருகே வந்தவள்,“அண்ணா, இன்னைக்கு என்னை ஜவஹர்லால் டெக்னோலாஜிக்கல் யுனிவர்சிட்டி காலேஜுக்கு கூட்டிகிட்டு போ. இங்கே அந்த காலேஜ் எங்கே இருக்குன்னு எனக்கு தெரியாது. இன்னைக்கு ரிப்போர்ட் பண்ணனும்.”

“எனக்கும் தெரியாதுதான். அட்ரஸ் வச்சிருக்கியா?”

“ம்,…” சொல்லி அவளிடமிருந்த ஒரு கடிதத்தை நீட்டினாள். அதிலிருந்த முகவரியை படித்தேன்.

8H2, ASHOK NAGAR, KUKATPALLI, HAOUSING BOARD, KUKATPALLI, HYDRABAD, TELUNGANA STATE- 500085. என்று இருந்தது.

“இது கொஞ்சம் தூரம்தான் கார்லே போனா ஒரு மணி நேரத்திலே போய்டலாம். சரி. உனக்கு தேவையானதை எடுத்துக்கோ. போலாம். உன்னை அங்கே விட்டுட்டு, ப்ரின்சிபால் கிட்டே பேசிட்டு, வீட்லே இருந்தே போக முடியுமான்னு கேட்டுப் பாத்துட்டு, உன்னை அங்கேயே விட்டுட்டு, நீ சொல்ற டைம்ல உன்னை வந்து பிக் அப் பண்ணிக்கறேன்.”

“சரிண்ணா,…. இதோ ஒரு பத்து நிமிஷம் வந்திட்றேன். என்று சொல்லி அவள் புறப்படத் தயாராக, நான் ஹாலில் சோஃபாவில் உட்கார்ந்து பேப்பரை புரட்டிக்கொண்டிருந்தேன்.

சொன்னது போல 10 நிமிடத்தில் அழகன சுடிதார் போட்டு, கூந்தலை ஜடையாக பின்னாமல், போனி ஹேர் ஸ்டைல் விட்டு, கிளிப் மாட்டி மிதமான மேக்கப் செய்து ரெடி ஆகி வந்தாள்.

“ இன்னைக்கு ஆயா சமைக்கலையா?”

“இல்லேண்ணா,…. நான் காலேஜ் கேண்டீன்ல எதாவது சாப்பிட்டுக்கறேன். நீங்களும் வெளியே எங்கேயாவது சாப்பிட்டுக்கோங்க. வாங்க போலாம்.”

“என்ன சோப் யூஸ் பண்றே?”

“ஏண்ணா,…. லக்ஸ்தான்.”

“இல்லே,… உன் முகத்துல பரு ரொம்ப இருக்கு. அது உன் அழகையே கெடுக்குது. அதான் ஏதாவது ஸ்கின் கேர் சோப் வாங்கிக் கொடுக்கலாமான்னு.”

“ம்ஹும்,… வேணாம்னா. சோப்பை மாத்தி மாத்தி போட்டாலோ,…இல்லே, மத்தவங்க சோப்பை யூஸ் பண்ணாலோ சரும வியாதிகள் வர வாய்ப்பிருக்கு. ஆனா, இதெல்லாம் அப்படி இல்லேண்ணா. என் ஃப்ரண்ட் ஒருத்திக்கு இப்படிதான் இருந்துச்சு. அப்பூரமா அவளுக்கு கல்யாஅணம் ஆனதுக்கப்புறம் அவ முகமே மாசு மரு இல்லாம பள பளன்னு கண்ணாடி மாதிரி ஆய்டுச்சு. எனக்கு கல்யாணம் ஆனா சரியா போடுமோ என்னவோ”

இப்படி பேசிக்கொண்டே நானும் ரக்ஸிதாவும் காரில் கிளம்பி அவள் காலேஜுக்கு போனோம். முக்கிய சாலையிலிருந்து ரொம்ப தூரம் உள்ளே தள்ளி இருந்தது. சுற்றிலும் அடர்த்தியான மரங்கள். காலேஜ் காம்பவுண்டில் இருந்த செக்யூரிட்டிடம் விபரத்தை சொல்லி, காரை பார்க்கிங்க் செய்யும் இடத்தில் பார்கிங் செய்து விட்டு பிரின்சிபல் ரூம் நோக்கி நடந்தோம்.

பிரின்சிபல் ரூமில் எங்களைப் போலவே ஐந்தாறு பேர் இருந்தனர். அங்கிருந்த அலுவலர் ஒருவர் நாங்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறோம் என்ற விபரங்களைக் கேட்டு, ‘ட்ரெயினிங் ப்ரோக்ராம் கேன்சல் செய்து விட்டதாகவும், அவரவர் இடங்களுக்கு திரும்பிச் செல்லலாம் என்றும், மீண்டும் அழைக்கும் போது வரலாம்’ என்றும் தெரிவித்தார்.

வந்தவர்கள், “உடனே திரும்பிப் போகச் சொன்னால் எப்படி? ட்ரெயினும் புக் பண்ண முடியாது. பஸ்ஸும் கிடைக்காது” என்று சண்டை போட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

அதைப் பார்த்தபடியே நாங்கள் வெளியே வந்து, திருச்சியில் உள்ள அவள் காலேஜுக்கு போன் செய்து விபரத்தை சொல்ல, “யுனிவர்சிட்டி கால வரை இல்லாத ஸ்ட்ரைக்ன்றதால வேலூர் காலேஜும் கால வரை இல்லாமல் மூடுவதாக தெரிவித்தார்கள்.

“இப்ப என்னண்ணா பண்றது?!!!”

“அம்மாவுக்கு போன் போட்டு சொல்லிடலாம். அம்மா என்ன சொல்றாங்களோ அதன்படி செய்யலாம்.”

ரக்ஸிதா ஆம்பூரில் இருக்கும் அம்மாவுக்கு போன் செய்து விபரத்தைச் சொல்ல, “சரிடி,…. உன் அண்ணன் வீட்டிலேயே இரு. இங்க எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லே. ஹைதராபாத்தை நல்லா சுத்தி பாத்துட்டு வரும் போது வா. சரி,….அன்ணன் கிட்டே கொடு.”

“இந்தாண்ணா,…அம்மா பேசறாங்க.”

“அம்மா,…”

“கிருஷ்ணா, அவ அங்கே எத்தனை நாள் இருக்கப் பிரியப்படறாளோ அவ்வளவு நாள் இருக்கட்டும். அவ காலேஜ் திறக்கறப்போ அவ இங்கே வந்தா போதும். இங்கே எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லே. தனியா இருந்துக்குவேன். அங்கே அவளைப் பத்திரமா பாத்துக்கோ. வச்சிடட்டா”

“சரிம்மா” என்று சொல்லி மீண்டும் பிரதாப் நகரில் உள்ள வீடு நோக்கி காரில் பயணித்தோம்.

காலேஜ் கேண்டீன் மூடப்பட்டிருந்ததால், வரும் வழியில் ஒரு நல்ல ஹோட்டலில் ரக்சிதாவுக்கு டிபன் வாங்கிக் கொடுத்து அவள் சாப்பிடும் அழகை பார்த்து ரசித்து நானும் எனக்கு வேண்டியதை வாங்கி சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.

“ஹைய்யா,…. இன்னும் ஒரு வாரத்துக்கு ஜாலிதான். ஹைதராபாத்தை முழுசும் சுத்திப் பாக்கப் போறேன். கூட்டிகிட்டு போவியாண்ணா?”

“ம்,…. எனக்கு வாய்க்கு ருசியா சமைச்சுப் போட்டேன்னா கூட்டிகிட்டு போறேன்.”

“அதுக்கென்ன,….அம்மாதான் வீட்ல சமைக்க விட மாட்டாங்க. இங்கே எனக்கு தெரிஞ்சதை எல்லாம் சமைச்சுப் போட்டு உன்னை அசத்தறேன் பாரு.”

“ம்,… உங்கிட்டே நல்லா மாட்டிகிட்டேன் போல இருக்கு. சரி,…. உனக்குதான் காலேஜ் இல்லேன்னு ஆகிப் போச்சு. எனக்கு டைம் கிடைக்கறப்போ உனக்கு ஹைதராபாத்தை சுத்தி காமிக்கறேன். இன்னைக்கு சில இடத்துக்கு போகலாம் என்று சொல்லி முதலில் சார்மினார் வந்தோம்.

காரிலிருந்து இறங்கி அவள் மென்மையான இடது கையைப் பிடித்து அதன் விரல்களை என் வலது கை விரல்களோடு கோர்த்தபடி, நடந்து கொண்டே, “ஹைதராபாத் சுவையான உணவு வகைகளுக்கும் பிரபலமான ஊர். இங்க பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் ஒவ்வொன்னா கூட்டிகிட்டு போய் காட்டுறேன்.ஓகேவா?”

“ம்,….”

“தெலுங்கானாவின் தலைநகரான ஹைதராபாத், பழமையும் புதுமையும் கலந்த ஒரு பிரபலமான சுற்றுலாத் தலமாகும். ஹைதராபாத் எப்போதும் கலை, இலக்கியம் மற்றும் இசையின் தலைநகராக இருக்கு. ஐதராபாத்தை ரெண்டா பிரிக்கலாம். ஒன்னு, பழைய நகரம், இது (முஹம்மது குலி குதுப் ஷாவால் நிறுவப்பட்ட மூசி ஆற்றின் தெற்குப் பகுதியில் உள்ள நகரத்தின் வரலாற்றுப் பகுதி) மற்றும் புதிய நகரம் (வடக்கரையில் நகரமயமாக்கப்பட்ட பகுதியை உள்ளடக்கியது).

“ம்,….”

“இது ஹைடெக் நகரமான சைபராபாத் மற்றும் பண்டைய இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலைக்கு சொந்தமானது. ஹைதராபாத், முத்து நகரம் அல்லது நிஜாம்களின் நகரம்ன்னு சொல்வாங்க.. இந்த ஊர்ல வரலாற்று நினைவுச்சின்னங்கள், ஏரிகள், பொழுதுபோக்கு பூங்காக்கள், சுவையான உணவு வகைகள் மற்றும், நிச்சயமாக, ஷாப்பிங் எல்லாம் இருக்கு. “

“ம்,….”

“இப்ப நாம பாத்துகிட்டு இருக்கிறது சார்மினார். இது இங்க உள்ள மிகவும் பிரபலமான சுற்றுலாத்தலமாகவும், குறிப்பிடத்தக்க அடையாளமாகவும் இருக்கு. இந்த நினைவுச்சின்னம் 1591 இல் குலி குதுப் ஷாவால் கட்டப்பட்டது. ஏன் இதுக்கு சார்மினார்ன்னு பேர் வச்சாங்கன்னா, இது நான்கு மினாரட்டுகளினால கட்டப்பட்டது. அதனால சார்மினார்ன்னு பேர் வச்சாங்க. இது 'கிழக்கின் ஆர்க் டி ட்ரையம்ஃப்' ன்னும் சொல்றாங்க. இது இந்தோ-இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலை பாணியில் கட்டப்பட்து. சுண்ணாம்பு, கிரானைட், தூளாக்கப்பட்ட பளிங்கு மற்றும் மார்ட்டர் ஆகியவற்றால் ஆனது.”