Incest சொல்லி முடியாத அந்தரங்கம்

[jspj151]

ஞாயிறு.  அதிகாலையிலிருந்தே வைசாலியின் பெண்மையில் காமநீர் கசியத்தொடங்கியது.  மாறனை எப்போ பார்ப்போம் என்று ஏங்கிக் கொண்டே நேரத்தை கடத்தினாள்.  விடிந்து வெயில் வந்ததும்,  அருவிக்கரைக்கு ஓடினாள்.  அங்கு அவளை எதிர்பார்த்து மாறனும் காத்திருந்தான்.  அவள் அவனை பார்த்ததும் தலைகுனிந்து நின்றுவிட்டாள். அவளை நோக்கி மெல்ல அடியெடுத்து வைத்த மாறன்,  அவளை நெருங்கி, தன்னோடு அணைத்து இதழில் முத்தமிட்டான்.  அவள் கைகள் தானாக உயர்ந்து அவனை இறுக்கி தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டன.  இருவரும் சேர்ந்து மெல்ல ஓடைநீரில் இறங்கினர்.  இருவரின் தலை மட்டும் நீருக்கு வெளியில் இருந்தது.   அவள் ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக அவன் களைய முற்பட்டபோது, பெண்மைக்கே உரிய நாணம் தடுத்தாலும், காமம் வென்றது.  இருவர் ஆடைகளும் அருவிக்கரையில் வந்து விழுந்தன.  நீருக்குள்ளாகவே இருவரும் முழுநிர்வாணமாக இறுகத் தழுவி வாயோடு வாய் வைத்து முத்தமிட்டு, ஒருவர் வாய்க்குள் மற்றவர் நாக்கை விட்டு ஒருவர் எச்சிலை ஒருவர் சுவைத்தனர்.  மாறனின் ஆண்மை முழுவதுமாக விரைப்படைந்து, அவள் பெண்மையை முட்டியது.  நீரிலிருந்து அவளை தன் இரு கைகளாலும் தூக்கி வந்து,  அருவிக்கரையின் புல்தரையில் படுக்க வைத்தான்.  

அவள் வெட்கத்தால் கண்ணை மூடிக்கொண்டாள்.  அவன், அவள் அருகே அணைத்தபடி படுத்து, அவளை நெற்றிமுதல் பாதம் வரை முத்தமிட்டான்.  அவள் முலைகளில் கைகளால் தடவினான்.  அவள், அவன் கையை தடுத்துப் பிடித்தாள்.  அவன்,  அவள் இதழ்களில் மென்மையாக முத்தமிட்டதும், அவள் பிடி தளர்ந்தது.   அவள் முலைகளை இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், அவன் தலையை பிடித்து இழுத்து தன் மார்போடு அழுத்தினாள்.  அவன் தன் நாக்கால் அவள் முலை முழுவதும் தடவிக் கொடுத்தான்.  வைசாலிக்கு காமம் உச்சத்தில் ஏறியது.  முலைக்காம்பை அவன் வாயில் கவ்வி சுவைத்தான்.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் அவனை இறுகத் தழுவினாள்.  அவன் மெல்ல கீழே வந்து, அவள் பெண்ணுறுப்பில் நாக்கால் வருடினான்.  அவள் இப்படியும் அப்படியும் புரண்டாள்.  அவன், தன் இரு கைகளாலும் அவள் பெண்மையின் இதழ்களை விரித்து,  தன் நாக்கை அவள் பெண்ணுறுப்பின் பிளவில் விட்டு நக்கினான்.  வைசாலிக்கோ, வானத்தில் பறப்பதுபோல் இருந்தது.  அவன் நக்க நக்க, அவள் பெண்மையில் காமநீர் ஊற்றுபோல் வழிந்தது.  அவளுக்கு இன்பம் தாளாமல் உச்சமடைந்தாள்.  அவன் தலையை பெண்மையிலிருந்து தள்ளிவிட்டாள்.  

அவன், அவள் மேல் பரவினான்.  அவன் ஆண்மை, அவள் தொடையில் புரண்டது.  அவள் மேல் படுத்து, அவள் வாயைக் கவ்வியபடி,  இரும்புத் தடி போல் விரைத்திருந்த தன் ஆண்மையின் நுனியை அவள் யோனி துவாரத்தில் மெல்ல நுழைத்தான்.  கொஞ்சம் நுழைந்தவுடனே வலிக்க ஆரம்பித்தது வைசாலிக்கு.   "ம்ம்....வலிக்குது", என்று முனகினாள்.  அவன் அதற்குமேல் நுழைக்காமல்,  அவள் முலைக்காம்பை வாயில் கவ்வி குதப்பினான்.  இன்னொரு முலையை ஒரு கையால் இதமாக பிசைந்தான்.  அவள், தன் கைவிரல்களை அவன் விரல்களுடன் கோர்த்துக் கொண்டாள்.  சற்று நேரத்திற்குப் பிறகு அவளே அவன் முதுகில் கைபோட்டு தன்னுடன் இறுக்கினாள்.  அவன் மீண்டும் மெல்ல மெல்ல அவளுக்குள் நுழைந்தான்.  கன்னிச்சவ்வு கிழிந்து வழிவிட்டது.  அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.  அதை தன் இதழ்களால் துடைத்தான்.  

"வைசாலி",

"ம்ம்",

"வைசாலி", 

"ம்ம்..",

"வலிக்குதா?",

"ம்ஹூம்...", என்ற முனகலுடன் அவனை மேலும் இறுக்கினாள்.  அவன் இயங்க ஆரம்பித்தான்.  இதமாக பதமாக அவளுடன் உடலுறவு கொண்டு, தானும் இன்பமடைந்து அவளுக்கும் இன்பத்தை வாரி வழங்கினான்.  இருவரும் இதழ்களை கவ்வி எச்சில் சுவைத்தபடி உடலுறவு கொண்டனர்.  4 நிமிடம் இயங்கிய மாறன்,  தன் ஜீவநீரை வைசாலியின் யோனிக்குள் பாய்ச்சிவிட்டு அவள்மேல் சாய்ந்தான்.  இருவரும் அணைத்தபடி படுத்திருந்தனர்.  அன்று இருட்டுவதற்குள் மேலும் இரண்டு முறை உறவு கொண்டனர்.  பிறகு அருவியில் குளித்துவிட்டு, பிரியாவிடை பெற்றனர்.  அடுத்த பௌர்ணமியன்று, பூசாரி கடம்பன் தலைமையில் மாறனுக்கும் வைசாலிக்கும் திருமணம் நடந்தது.  மலைவாசிகள் அனைவரும் கூடி மணமக்களை வாழ்த்தினார்கள். 

இந்த சம்பவத்தை மனசுக்குள் அசைபோட்ட காத்தாயி, ஆண்வாடை படாமல் ஆசையே இல்லாமல் இருந்த வைசாலி,  மாறன்மேல் ஆசைப்பட்டு திருமணம் செய்துகொள்ள,  பூசாரி கடம்பன்தான் காரணம் என்றும், அவனிடம் வசியப்பொடி வாங்கிதான் மாறன் வைசாலியை மயக்கினான் என்பதையும் யூகித்துக் கொண்டாள்.   அவளும் மலைவாசிதானே, கடம்பனுக்கு முன் காத்தாயியின் தந்தைதான் கோயில் பூசாரியாக இருந்தார்.  அவர், மலைவாசி இன தம்பதிகளுக்குள் பிணக்கு ஏற்பட்டால்  வசியப்பொடி கொடுத்து இணக்கத்தை ஏற்படுத்துவார்.  அதனால் அவளுக்கும் வசியப்பொடி பற்றி தெரியும்.  அவர் இறந்தபின் கடம்பன் பூசாரியானான். இப்போது கடம்பனுக்கு வசியப்பொடி கிடைத்துள்ளதை தெரிந்துகொண்ட அவள்,  அதை வாங்கிச் சென்று லீலாவதியிடம் கொடுத்து,  ஜெயராமை மயக்கி,  மீண்டும் லீலாவதியுடன் அவனை சேர்த்து வைக்க முடிவு செய்தாள்.  அடுத்த நாள் காலை எழுந்து குளித்ததும், நேராக கோயிலுக்குச் சென்ற காத்தாயி,  காத்தவராயனை வணங்கிவிட்டு, பூசாரி கடம்பனின் காலில் விழுந்து வணங்கினாள்.  அவளை ஆசீர்வதித்த கடம்பனிடம், லீலாவதியின் துயரத்தைச் சொல்லி,  அவளுக்கு வசியப்பொடி கொடுத்து உதவும்படி காத்தாயி கேட்டுக் கொண்டாள்.  அடுத்த நாள் வரச்சொன்ன கடம்பன், அவள் கோயிலுக்கு வருவதற்கு முன்பே, பீடத்தில் இருந்த குடுவைகளை எடுத்து,  காம வீரியப்பொடியையும் ஆண்பெண் வசியப்பொடியையும் மட்டும் சிறிது சிறிது எடுத்து, பொட்டலம் கட்டி வைத்துவிட்டு, குடுவைகளை பீடத்தின் உள்ளே பத்திரப்படுத்தினான்.  அவள் வந்ததும், இரண்டு பொட்டலங்களையும் காத்தாயியிடம் கொடுத்தான்.

"ந்தா புள்ள, இத வேற யாரு கேட்டிருந்தாலும் தந்திருக்க மாட்டேன். ஒன் அப்பாரு இந்த கோயில் பூசாரியா ரொம்பநாள் நம்ப சாமிக்கு பூஜை பண்ணிருக்கார்.  எனக்கும் அவர்தான் குருவா இருந்து, இந்த மூலிகைகளை அடையாளம் காட்டிக் கொடுத்து, நம்ப சனங்களுக்கு நல்லது செய்யச் சொல்லிட்டுப் போனார்.  இதுவரைக்கும் இந்த மூலிகையெல்லாம் நம்ம வனத்தைவிட்டு எல்லைதாண்டிப் போனதில்ல.  இது நகரத்து சனங்ககிட்ட கெடச்சா வேண்டாத விளைவுகள்லாம் ஏற்படும். அப்பறம், இந்த மூலிகைங்கள அடையறத்துக்காக அவங்க நம்ப வனத்துமேல படையெடுத்து வந்து வனத்தையே தரைமட்டமாக்கிடுவாங்க. என் குரு மகள்ன்றதனால இத ஒனக்கு குடுக்கறேன்.   இத உபயோகப்படுத்தற விதம் தெரியுமில்ல. அந்த பொம்பளைக்கு (லீலாவதிக்கு) சொல்லிக்குடுத்துடு. ஜாக்கிரத", என்று சொல்லி பொட்டலங்களை கொடுத்தான் கடம்பன்.   அதை வாங்கி இடுப்பில் சொருகிக்கொண்டு, கடம்பனை கும்பிட்டுவிட்டு தன் குடிசைக்கு போனாள் காத்தாயி.  அடுத்த நாள்......

காத்தாயி  அவள் மகனை நோக்கி கதை நகர்கிறதோ?