వాసు గాడి వీర గాధ

[Takulsajal]

17

అక్కడనుంచి నేరుగా షాపింగ్ మాల్ కి పోనిచ్చాను, లోపలికి వెళ్ళగానే ఎవడో సేల్స్ పర్సన్ అనుకుంట మమ్మల్ని చూసి "రేయ్ సెక్యూరిటీ ఈ అడుక్కునే వాళ్ళని లోపలికి ఎవరు రానిచ్చారు" అని సెక్యూరిటీ వాళ్ళని తిట్టాడు, అమ్మ భయపడుతూ నా చెయ్యి పట్టుకుంది.

మా దెగ్గరికి వచ్చి మాకు వినిపించేలా "అలగా జనం" అంటూ మమ్మల్ని ఛీదరించుకున్నట్టు చూసాడు వాడి కాలర్ పట్టుకున్నాను ఇంతలో సెక్యూరిటీ వచ్చారు వాడు నన్ను కోపంగా చూస్తుంటే భయపడుతున్నట్టు "అయ్యో సారీ సారి" అంటూనే వాడి మొహంలో పొగరుగా ఉన్న నవ్వు చూసి అలానే షర్ట్ కాలర్ తొ సహా కిందకి లాగేసాను షర్ట్ చినిగిపోయింది.

వాసు : అయ్యయ్యో సారీ సర్ చూసుకోలేదు అంటూనే వాడు వేసుకున్న జీన్స్ ని కూడా లాగేసాను, అయ్యో మీరేంటి సార్ మాలాగ అలగా జనంలా అయిపోయారు, సెక్యూరిటీ సెక్యూరిటీ అలగా జనాన్ని లోపలికి రానివోద్దని ఇప్పుడే కదా సర్ చెప్పింది అని పక్కనే  బెల్టులు షో కేసు స్టాండ్ నుంచి ఒక బెల్ట్ తీసుకుని ఒక్కటిచ్చాను,  భయపడుతూ వెనక్కి జరిగాడు అలానే మెయిన్ ఎంట్రన్స్ వరకు కొట్టుకుంటూ తీసుకెళ్లి డ్రాయర్ మీదే బైటికి ఎల్లగొట్టాను.

పాపం వాడు పెట్టుకున్న సెక్యూరిటీ కనీసం ఆపడానికి కూడా రాలేదు, పైపెచ్చు లోపలికి వచ్చాక నాకు థాంక్స్ చెప్పారు ఎవ్వరికీ కనిపించకుండా.. దాన్ని బట్టే అర్ధమైంది ఈ మాల్ ఎలా నడుస్తుందో.

పక్కనే ఒక అమ్మాయి సేల్స్ గర్ల్ భయంగా చూస్తుంటే తనని పిలిచాను, ఆ అమ్మాయి బిక్కు బిక్కుమంటూ నా ముందుకి వచ్చింది ఎవరో కాదు ప్రణీత మా ముందుకి వచ్చి మమ్మల్ని చూసింది... అమ్మని గుర్తు పట్టినట్టుంది పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అమ్మని కౌగిలించుకుని ఏడ్చేసింది.

ఆ తరువాత నన్ను చూసి "వాసు అన్నయ్య?" అంది.
రెండు చేతులు చాపాను వచ్చి నన్ను వాటేసుకుంది ఏడుస్తూ.

కింద కూర్చుని ఏడుస్తుంటే ముగ్గురం తన చుట్టూ చేరాము అమ్మ ప్రణీత తల నిమురుతుంటే తనని లేపి నడిపించుకుంటూ చైర్ లో కూర్చోపెట్టాను.

వాసు : అమ్మ ఎక్కడా?

ప్రణీత : ఊర్లోనే అని ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుంటే...

వాసు : అన్నీ దారిలో చెపుదువులే కానీ ముందు అమ్మకి అన్నయకి బట్టలు ఇప్పించు మనం ఊరికి వెళుతున్నాం.

అమ్మ కూడా ప్రణీతకి సర్ది చెప్పింది, అక్కడ ఇద్దరికి బట్టలు తీసుకున్నాక అందరం హోటల్ లో రూమ్ తీసుకుని అమ్మని ప్రణీతని ఫ్రెష్ అయ్యి రెడీ అవ్వమని చెప్పి అన్నయ్య నేను తినడానికి ఏమైనా తీసుకుందామని బైటికి వచ్చాం.

హోటల్ లో బిర్యానీ పార్సెల్ చెయ్యమని పేపర్ ప్లేట్స్ కూల్ డ్రింక్స్ వాటర్ బాటిల్ చెప్పి అన్నయ్య వంక చూసాను.

వాసు : ఇప్పుడు చెప్పరా, ఆరోజు నుంచి ఈరోజు వరకు ఏం జరిగింది మొత్తం కక్కు.

అర్జున్ : నిన్ను సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు తీసుకెళ్ళాక అమ్మని తీసుకుని వైజాగ్ వచ్చాను ఇక్కడ ఒక స్నేహితుడు ఉంటే తనని కలిసాను కానీ సహాయం చెయ్యలేక పోయాడు కొన్ని రోజులు రవి అన్నయ్య ఇచ్చిన చైన్ అమ్మగా వచ్చిన డబ్బులతో తిండికి గడిచింది ఈ లోగా నేను కూలి పనికి వెళ్లడం మొదలు పెట్టాను ఎక్కడికి వెళ్లినా ఏదో ఒక ఇబ్బంది ముఖ్యంగా అమ్మని కాపాడుకోవడం నాకు పెద్ద పని అయ్యింది.

దాని వల్ల సరిగ్గా పని చెయ్యలేకపోవడం నన్ను పనిలోనుండి తీసేయ్యడం మాములు అయిపోయింది అలా సంవత్సరాలు గడుస్తూనే ఉన్నాయి నువ్వు చెప్పినట్టు గానే ప్రతీ నెల మొదటి ఆదివారం నీకోసం వచ్చే వాణ్ని అప్పుడు మాత్రం అమ్మని పక్కనే ఉన్న గుడిలో పూజారి సాయంతొ ఆ ఒక్క రోజు గుడిలో దాక్కునేది.

అంతే ఇన్ని రోజులు అలా నెట్టుకోస్తూ గడిపేసాను వాసు....ఏం చెయ్యాలన్నా ధైర్యం చాలేది కాదు దానికి తోడు అమ్మ, మళ్ళీ నిన్ను చూసాకేరా న గొంతులో ఒక మాట ఒక ముద్ద సంపూర్తిగా దిగింది.

ఈలోగా పార్సెల్ రెడీ అయితే తీసుకుని అన్నయ్య భుజం మీద చెయ్యి వేసి నడుస్తూ రూమ్ కి వెళ్ళాం... అమ్మ ప్రణీత అన్నీప్లేట్స్ లో పెట్టేలోపు అన్నయ్య నేను ఇద్దరం స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి కలిసి తినేసి కూర్చున్నాం.

వాసు : ప్రణీత ఇప్పుడు చెప్పు అమ్మ ఎక్కడ, నువ్వు వైజాగ్ లో ఎందుకున్నావ్ అక్కడ ఎందుకు పనిచేస్తున్నావ్?

ప్రణీత ఒక్కసారిగా ఏడ్చింది : పోయిన సారి జరిగిన ఊరి గొడవల్లో నాన్నని చంపేశారు, ఆ తరువాత మూన్నేళ్లకే ఆ సర్పంచ్ కొడుకు రమణకి అమ్మ మీద కన్ను పడింది ముందు నా కోసం వచ్చే వాడు కానీ ఆ తరువాత అమ్మ వెనకాల పడేసరికి ఎవ్వరికీ తెలీకుండా నన్ను ఇక్కడకి పంపించేసింది ఇక్కడే హాస్టల్లో ఉంటూ జీవితం గడిపేస్తున్నాను...అమ్మని వాడు ఎత్తుకుపోయాడు అన్నయ్య అని ఏడ్చేసింది.

అమ్మ ప్రణీతని ఓదారుస్తుంటే నాకు విపరీతమైన కోపం వస్తుంది, అడివి రోజులు గుర్తొచ్చి శాంతించాను కానీ ఒక్కటి మాత్రం గమనించాను పక్కన పద్మ కానీ శృతి కానీ లేకపోతే నేను మృగంలా అయిపోతున్నాను నాకు తెలీకుండానే హత్యలు చేస్తున్నాను... ఇలానే ఉంటే కష్టం మారకపోతే చాలా ఇబ్బందులు వస్తాయని కూడా తెలుసు ఇక నుంచి కోపాన్ని కంట్రోల్ చేసుకోవాలి... గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని పదండి వెళదాం అన్నాను.

అందరం లేచి ఒకసారి నరసింహ స్వామి వారిని దర్శించుకుని హైదరాబాద్ బైలుదేరాము, హైదరాబాద్ వచ్చాక రూమ్ తీసుకుని అందరినీ రెడీ అవ్వమని చెప్పి శృతి దెగ్గరికి బైలుదేరాను.

ఇంట్లోకి అడుగుపెడుతూనే శృతి వాళ్ల అమ్మ ఎదురు వచ్చింది, నన్ను చూసి పలకరించి శృతిని పిలిచి ఇద్దరికి హారతి ఇచ్చి ఆశీర్వదించింది.

శృతి : రా వాసు.. అని నా చెయ్యి పట్టుకు లోపలికి లాగింది.

లోపలికి వెళ్ళగానే డోర్ పెట్టేసి నన్ను వాటేసుకుంది.

వాసు : మొత్తానికి అమ్మాయిగారి మూడ్ మారింది.. నడుము మీద చెయ్యి వేసి ఇంకా దెగ్గరికి లాక్కున్నాను, సిగ్గుపడి మంచం మీదకి దూకి బోర్లా పడుకుంది తన పిర్రలు చూపిస్తూ... ఏం ఊరిస్తున్నావే అనుకుంటూ వెళ్లి తన మీద పడుకుని నా మొడ్డని ఆ గుమ్మడికాయల మధ్యలో అదిమిపెట్టి శృతి జుట్టు పక్కకి జరిపి మెడ ఓంపులలో దూరిపోయాను, తన రెండు చేతులతొ నా చేతుల వేళ్ళు కలిపేస్తూ.

వాసు : అమ్మ వాళ్లు వచ్చారు, హోటల్ రూమ్లో ఉన్నారు.

శృతి : ఇంటికి తీసుకురాకుండా ఎందుకు బైట?

వాసు : ఇంకా మన విషయం చెప్పలేదు, ముందు ఊరికి తీసుకెళ్తాను ఆ తరువాత చూద్దాం.. అని శృతి పెదాలు అందుకున్నాను.

శృతి : వాసు అస్సలు నన్ను పెళ్లి ఎందుకు చేసుకోవాలనిపించింది?

వాసు : ఆ టైంలో అలా అనిపించింది చేసుకున్నాను నీకు ఇష్టం లేకపోతే చెప్పు విడిపోదాం.

శృతి : ఇదిగో ఇవే వద్దు.

వాసు : అలా కాదులే గాని, చిన్నప్పుడు నీకు నాకు ఉన్న తేడా వయసు మాత్రమే కానీ ఇప్పుడు నాకు అవేమి కనిపించలేదు నీ పిర్రల మాయలోపడి పెళ్లి చేసుకున్నాను... ఈ పిర్రలు నన్ను మోసం చేసాయి అని గట్టిగా ఒత్తాను..

శృతి : కళ్ళు మూసుకుని ఆ ఒత్తిడిని అనుభవిస్తూ ఇంతలోనే ఏదో గుర్తొచ్చినదానిలా ఆమ్మో మర్చిపోయా మనల్ని గుళ్లో ఎవరైనా చూసి ఫోటోలు తీసుంటే?

వాసు : అయితే?

శృతి : ఒరేయ్ నేను ఇక్కడ కలెక్టర్ ని రా.. పేపర్ లో వేసి టీవీ లో డిబేట్ లు పెట్టి పెంట పెంట చేస్తారు అని టెన్షన్ పడి మళ్ళీ నవ్వుకుని అయినా నాకు ఆ కలెక్టర్ ఉద్యోగంతొ ఇక పనిలేదులే.

వాసు : అంటే?

శృతి : మానేస్తాను.

వాసు : ఇంకా నయ్యం... ఇంత కష్టపడి తెచ్చుకున్న ఉద్యోగం అలా గాలికి వదిలేస్తావా... నీ కలెక్టర్ అనే పవర్ తొ నాకు చాలా పని ఉంది.. ఉండని.. ఇంతకీ సరిత అక్కతో మాట్లాడావా?

శృతి : హా... అన్నీ చెప్పింది.

వాసు : నేను చేసిన హత్యాల గురించి?

శృతి : చెప్పింది.

వాసు : కోపం వచ్చిందా?

శృతి : లేదు.. నీ గురించి నాకు తెలీదా.. ఏం చేసినా ఆలోచించే చేస్తావ్ కారణం లేకుండా అంత మందిని చంపవు.

వాసు : సర్లే ఇవన్నీ తరువాత మాట్లాడుకుందాం నాకు డబ్బులు కావాలి ఎంత వెనకేసావ్ ఏంటి?

శృతి : పర్లేదు కొంచెం ఉన్నాయి.. అని నన్ను విడిపించుకుని లేచి కొంత కాష్ ఒక కార్డు ఇచ్చింది తీసుకుని జోబులో పెట్టుకున్నాను.

ఒక సారి కిందకి చూసాను నాకోసం బొడ్డు కిందకి జార్చింది కుచ్చిళ్ళని, ఇందాకటి దాకా లేదు ఇప్పుడే కిందకి జరిపింది నవ్వుతూ తన కళ్ళలోకి చూసాను... శృతి ఏం జరగనట్టే ఏంటి అని కళ్ళు ఎగరేసింది... నవ్వుతూ అలానే మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని నోటితో బొడ్డు అందుకున్నాను శృతి కళ్ళు మూసుకుని న తలని పట్టుకుని తన పొట్టలోకి అదుముకుంది.

శృతి : వాసు... శోభనం ఎప్పుడు చేసుకుందాం?

లేచి తన పెదాలు అందుకుని నా రెండు చేతులతొ తన గుద్ద పిసుకుతూ "ముందు పద్మతొ అవనీ.."

శృతి : హ్మ్మ్...

వాసు : బాధపడకే నాకు ముందుగా పద్మతొ కలవాలని ఉంది.

శృతి : లేదు నీ కోసం ఇన్ని సంవత్సరాలు ఎదురు చూసాను ఇంకొన్ని రోజులు చూడలేనా?

వాసు : అయితే ఇవ్వాల్టితో మన ప్రామిస్ తీసేసినట్టేగా..?

శృతి : ఏ ప్రామిస్

ఒక చేత్తో అలివిగాని సన్నుని పట్టుకు పిసుకుతూ..

వాసు : అదే నేను నీతో పద్మతొ తప్ప ఇంకెవ్వరిని దెంగనని.

శృతి : అంటే మేమిద్దరం కాకుండా ఇంకా కావాలా నీకు? అని కోపంగా చూసింది.

వాసు : అబ్బా అలా కాదే... నువ్వే చెప్పు ఎక్స్పీరియన్స్ లేకుండా మిమ్మల్ని సుఖపెట్టలేను కదా ప్లీజ్ ఒప్పుకోవే.

శృతి చిన్నగా నవ్వింది.

వాసు : ఎంత పుణ్యం చేసుకున్నానో నీలాంటి పెళ్ళాం దొరికింది.

శృతి నవ్వుతూ : లైసెన్స్ ఇచ్చాను కదా అని బండి ఇష్టమొచ్చినట్టు నడిపితే బొక్క బోర్లా పడతావ్... నేను ఒక్క దాన్నే కాదు దీనికి పద్మ కూడా ఒప్పుకోవాల్సిందే..

శృతి నుంచి విడిపడ్డాను..

వాసు : వద్దు అవసరంలేదు.. ఒక్క క్షణం కూడా తను బాధ పడటం నేను చూడలేను ఇవేమి తనకి తెలియాల్సిన అవసరం లేదు...

శృతి మళ్ళీ నన్ను కౌగిలించుకుని నా వీపు నిమురుతూ..

శృతి : సరే సరే కోప్పడకు... నువ్వనుకున్నట్టు గానే చెయ్యి..

శృతిని ముద్దు పెట్టుకుని తిరిగి అమ్మ వాళ్లదెగ్గరికి వచ్చాను.

రూంకెళ్లి ప్రణీతని  చూసి..

వాసు : అమ్మ ఎక్కడా?

ప్రణీత : బాత్రూం.

అన్నయ్య చేతిలో కాష్ కార్డు చేతిలో పెట్టి ప్రణీతని చూసి.. అన్నయ్య నాకు అమ్మ మన చిన్నప్పుడు ఎంత వైభవంగా ఉందేదో అలానే కనిపించాలి, ప్రణీత అమ్మకి కావాల్సిన నగలు చీరలు అన్నీ తీసుకో ఖర్చుకి అస్సలు వెనకడొద్దు.. అన్నయ్య ఉట్టి అమ్మకి మాత్రమే కాదు మన ఈ చిట్టి చెల్లలికి కూడా ఇప్పించు ఇద్దరు దేవతల్లా కనిపించాలి నాకు.. అని ప్రణీత భుజాల మీద చెయ్యి వేసాను.

అన్నయ్య ప్రణీత వెళ్లిపోయారు.. మంచం మీద కూర్చున్నాను అమ్మ బాత్రూం నుంచి బైటికి వచ్చింది.

జానకి : వాళ్ళేక్కడా?

వాసు : ఇప్పుడే వస్తామని వెళ్లారు.

అమ్మ నా పక్కన కూర్చుంది.. వెళ్లి తన ఒళ్ళో పడుకున్నాను నా మొహం మీద చెయి వేసి తడుముతూ తల నిమురుతుంటే నిద్ర వస్తుంది, అమ్మ వైపు తిరిగాను కనిపించి కనిపించకుండా బొడ్డు సగం సగం కనిపించే సరికి అలానే ముద్దు పెట్టేసాను..

జానకి : అరే దున్నా... నువ్వేం మారలేదు రా అని నన్ను పైకి లేపేసింది.

కార్చుని తన భుజాల మీద తల ఆనించి, నిన్ను ఒక్క క్షణం కూడా మర్చిపోలేదు మా... అన్నాను.

నా చెంప మీద చెయ్యి వేసి.. ఏడుస్తుంటే...

వాసు : ఇన్ని రోజులు ఏడుస్తూనే ఉన్నావ్ కద మా, ఇక నవ్వు మా నిన్ను ఇలా చూడలేను... ప్లీజ్.. నవ్వకపోతే మళ్ళీ బొడ్డు మీద ముద్దు పెట్టేస్తా మరీ...

అలా అమ్మతొ చాలా మాట్లాడాను, చాలా సేపు నవ్వించాను అమ్మ అలా నవ్వుతుంటే మనసుకి చాలా హాయిగా ఉంది.

అన్నయ్య వాళ్లు వచ్చాక నేను అన్నయ్య బైటికి వచ్చాము, ఊరు ఎలా ఉందొ ఎలా అత్తయ్య సర్పంచ్ తొ కలిసి మనల్ని మోసం చేసింది అన్నీ చెప్పాను కానీ వదిన గురించి చెప్పలేదు.

పాపం అన్నయ్య కూడా ఆ సర్పంచ్ వల్ల నన్ను వదిన గురించి అడగలేక పోతున్నాడు, నవ్వుకున్నాను..

తరువాత ప్రణీత పిలిస్తే లోపలికి వెళ్ళాం.. అమ్మ ప్రణీత ఇద్దరు పట్టు చీరల్లో మెరిసిపోతుంటే నాకు పద్మ గుర్తొచ్చింది వెంటనే బైటికి పరిగెత్తి గాజుల షాప్ కి వెళ్లి తనకి ఇష్టమైన ఎరుపు రంగు గాజులు కొని జేబులో పెట్టుకున్నాను ఎవ్వరికీ కనిపించకుండా...