వాసు గాడి వీర గాధ

[Takulsajal]

6

ఒళ్ళంతా పులిసిపోయింది నిన్న రాత్రి తీసుకొచ్చారు అప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు కొడుతూనే ఉన్నారు, కారం వల్ల మంట ఇంకా ఎక్కువగా ఉంది దెబ్బ అలవాటు లేని శరీరానికి ఇలా కొడుతుండే సరికి తట్టుకోలేకపోతుంది.

గంట గ్యాప్ ఇచ్చి మళ్ళీ వచ్చారు ఈ సారి వెనక తొడల మీద కింద కాళ్ళ మీద అప్పుడప్పుడు అరికాళ్ళ మీద కొట్టారు... నా అరుపులకి స్టేషన్ అంతా అదిరింది.

మళ్ళీ గంట గ్యాప్.... ఇదీ నాలుగో రౌండ్ ఇందాక SI సుబ్బరాజు కారం చల్లి వెళ్లాడుగా నా కమిలిన వీపు మీద, కరెక్ట్ గా దెబ్బ అక్కడే పడింది గట్టిగా అరిచాను ఆపకుండా పావుగంట కొట్టారు.... ఆ వెంటనే చల్లటి గడ్డ కట్టే నీళ్లు నా వీపు మీద పోసారు... నా అరుపులు నాకే రీసౌండ్ గా వినపడి నా చెవులు నొప్పి పెడుతున్నాయి బూతులు తిడుతూ రెచ్చగొడుతున్నారు నేను వాళ్ళని తిరిగి తిడితే ఇంకా ఎక్కువగా కొడదామని.... దెబ్బ పడినప్పుడల్లా అరవకూడదు అనుకుంటూనే పిచ్చి పిచ్చిగా అరుస్తున్నాను....

కొంత సేపటికి స్పృహ కోల్పోయాను మొహం మీద చల్లటి నీళ్లు పడగానే లేచాను ఐదు సెకండ్లు ఊపిరి ఆగలేదు... మోస కొడుతూ దగ్గాను.

"చెప్పు మీ అన్నా అమ్మ ఎక్కడున్నారు? చెప్పు" అంటూ చెంప మీద లాగి పెట్టి కొట్టాడు రెండు సార్లు.

ఆ తరువాత రౌండు ఎక్కడ కొట్టాలో వాళ్ళకి తెలియలేదు మొదటి రెండు రౌండ్లు ముందు కొట్టారు మిగిలింది నా మొహం ఒక్కటే.... కట్లు ఇప్పదీసి మూలకి నెట్టేశారు.... చీకటి పడినట్టుంది అందరూ వెళ్లిపోయారు నైట్ డ్యూటీ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు.

ఇందాక నన్ను కొట్టొద్దు అని చెప్పిన పోలీసాయన తెల్లారే జూవేనైల్ హోమ్ కి తీసుకెళ్తారని చెప్పాడు, కానీ ఈ ఒక్క రోజుతో నన్ను వదలరని నాకు తెలుసు... అలానే గోడకి అనుకుని వాళ్లు ఎలా అయితే నెట్టేశారో అదే బంగిమలో ఉన్నాను పడుకుందామన్నా చేతులు కాళ్ళు ఇంచు కూడా కదలట్లేదు అలానే కళ్ళు మూసుకున్నాను.

తెల్లారే SI సుబ్బరాజు వచ్చాడు నా జుట్టు పట్టుకొని బైటికి ఈడ్చుకెళ్ళాడు, బైట ఎవరో బావా బావా అని ఏడుస్తున్నారు అది పద్మ గొంతు తల ఎత్తి చూసాను ఎవడో పద్మ ఏడుస్తూ గింజకుంటుంటే గట్టిగా ఒడిసి పట్టుకున్నాడు వాడి రెండు చేతులతొ పద్మ సళ్ళని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు, ముందున్న వాళ్ల అమ్మకి అదేమి కనిపించదు అదే నా అత్త రవళి నన్ను నవ్వుతూ చూస్తుంది.

తన పక్కనే ఉన్న పక్కూరి సర్పంచ్ ని నా ముందే ముద్దు పెట్టుకుంది, నన్ను చూసి నా దెగ్గరికి వచ్చి కాన్స్టేబుల్ చేతిలో ఉన్న లాఠి తీసుకుని నన్ను కొట్టింది... "ఏరా నాకే నీతులు చెప్తావా? టీవీ పిచ్చి దాన్ని అనుకున్నావా నన్ను? ఎక్కడ్రా నీ అమ్మ, నీ అన్న ఎంత కొట్టినా చెప్పలేదంట నువ్వు చెప్పకపోతే మేము కనిపెట్టలేం అనుకున్నావా?" అంది.

వాసు : వాళ్ళు నీ జోలీ రారు, వాళ్ళని వదిలేయ్ అన్నాను జీప్ లోకి నన్ను ఎక్కించడానికి ఈడ్చుకెలుతుంటే....

జూవేనైల్ హోమ్ కి తీసుకెళ్లారు హైదరాబాద్ కి తీసుకెళ్తారేమో అనుకున్నా కానీ బెంగుళూరు తీసుకొచ్చారు అదీ అడివి మధ్యలో ఉన్నది ... లోపల వదిలేసి వెళ్లిపోయారు.

లోపలకి వెళ్ళాక యూనిఫామ్ ఇచ్చారు వేసుకున్నాను పది రోజులు సెల్ లో వెయ్యమని అక్కడ ఆఫీసర్ ఆర్డర్ వేసాడు.....వెళ్లి సెల్ లో కూర్చున్నాను.... కొంచెం సేపు పడుకున్నాను, జరిగింది గుర్తు తెచ్చుకుంటూ...

{ { { { { { { ~ } } } } } } }

నేను ఆరోజు మాట్లాడిన తరువాత నాన్న పొలం కోసం వచ్చిన వాళ్ళని తిట్టి పంపించేసాడు, ఆ రోజు తెల్లారి నుంచే ఊర్లో కొత్త వాళ్ళని చూడటం మొదలు పెట్టాను, అందరూ పొలం కౌలు చేసుకోడానికి వచ్చిన పొరుగూరోళ్లు అన్నారు... కానీ వాళ్ళు మా రాష్ట్రం వాళ్ల లాగే లేరు... జాతర రోజు అమ్మవారి నగలు కనిపించటంలేదని అందరి ఇళ్ళు వెతికారు కానీ ఎవ్వరింట్లో దొరకలేదు ఎవడో గుంపులోనుంచి "అందరి ఇళ్ళు వెతికారుగా రాజారామ్ గారు కూడా ఈ ఊరోడే కదా వాళ్ల ఇళ్ళు వెతకరా?" అన్నాడు.

దానికి నాన్న నోచ్చుకుని ఊరి వాళ్లు వద్దన్నా వెతికించాడు ఆశ్చర్యం ఏంటంటే మా ఇంట్లోనే ఆ నగలు దొరకడం, ఎవ్వరు నమ్మలేదు అలా అని మా నాన్న వైపు కుడా నిలబడలేదు...

అందరూ వెళ్లిపోయారు ఆ రోజు నుంచి ఊరికి వచ్చిన కొత్త వాళ్లు మా ఇంట్లో వాళ్ళు బైట కనపడినప్పుడల్లా మాటలతో రెచ్చగొట్టాడానికో లేక ఎత్తిపొడవడం చేసే వారు దాని వల్ల నేను రమ అత్త వాళ్ళని పద్మని శృతిని దూరం పెట్టేసాను....

మావయ్య కూడా మా దెగ్గరికి రావడం మానేశాడు దీని వెనుక కత్చితంగా మా అత్తయ్య హస్తం ఉండి ఉంటుందనుకున్నాను.

నెల రోజుల తరువాత శృతి మేడం మా ఇంటికి శుభలేక ఇవ్వడానికి వచ్చింది, అమ్మ చెప్పినట్టు గానే శృతి మేడం పెళ్ళికి సహాయం చేసింది, తన పెళ్ళికి వెళ్లాను కానీ ఎక్కువగా మాట్లాడలేదు, తనతోనే కాదు ఆ రోజు నుంచి ఎవ్వరితోనూ సరిగ్గా మాట్లాడలేదు... ఏదో జరుగుతుంది.... ఊర్లోకి సంబంధం లేకుండా కాస్టలీ కారులు dcmలు వస్తున్నాయి పోతున్నాయి..... ఊర్లో వాళ్లంతా వాళ్ళ పొలాలు అమ్మేస్తున్నారు అది డబల్ రేట్ కి అంతంత రేట్ ఇచ్చి ఎవరు కొంటున్నారో తెలీట్లేదు... అలా ఆలోచిస్తూ ఊరి పొలిమేర వరకు వచ్చాను చీకట్లో చెట్టు పక్కన నిల్చున్నాను.

అప్పుడే అత్త రవళి గోవర్ధన్ గాడి బండి మీద వాడిని వాటేసుకుని వాడి చెవి కొరుకుతూ నవ్వుకుంటూ పక్కూరికి వెళ్తుంది, వాళ్ళ కంట పడకుండా పొలాల్లో పడి వెంబడించాను... నేరుగా సర్పంచ్ ఇంటికి అదే మా అన్నయ్యని ప్రేమించిన కవిత వదిన వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లాను.

గోడ దూకి ఎవ్వరు చూడకముందే వెళ్లి కిటికీ తెరిచి చూసాను సర్పంచ్ గాడి ఒళ్ళో కూర్చుంది రవళి... వాడి బుగ్గ గిల్లుతూ నోట్లో ఆపిల్ తినిపిస్తుంటే రవళి సన్ను పట్టుకుని పిసుకుతున్నాడు... వాళ్లు మాట్లాడుకుందంతా విన్నాను ఈరోజే మా నాన్నని చంపడానికి ప్లాన్ వేసినట్టు తెలిసింది, వెంటనే అక్కడనుంచి పరిగెత్తి ఇంటికి ఫోన్ చేసాను.

అన్నయ్య ఫోన్ ఎత్తాడు.

అర్జున్ : హలో...

వాసు : అన్నయ్య చెప్పేది జాగ్రత్తగా విను, ఇంట్లో అందరూ ఉన్నారా?

అర్జున్ : నాన్న, అమ్మమ్మ ఇంకా పెళ్లి దెగ్గరే ఉన్నారు, అమ్మా నేను వచ్చేసాం ఏ రా?

వాసు : ఇంట్లోనే ఉండండి జాగ్రత్త... తలుపులు పెట్టెయ్ ఎవరొచ్చినా తలుపులు తీయొద్దు అమ్మ జాగ్రత్త అని ఫోన్ పెట్టేసి పెళ్లి దెగ్గరికి వెళ్లాను...

అప్పటికే జనం గుమి గూడి ఉన్నారు, ఎవడో మా నాన్నని అమ్మమ్మని నరికేసాడు, వాడు గట్టిగా అరుస్తున్నాడు మమ్మల్ని మోసం చేసాడు పొలం కౌలకిచ్చి నా అమ్మని కూతురిని పక్కలో పండేసుకున్నాడని.... మా నాన్నకి ఇంతక ముందున్న అలవాట్ల వల్లేమో ఊరి వాళ్ళు కూడా ఎవ్వరు మాట్లాడలేదు అన్నిటికంటే ఊరి వాళ్ళు దేనికో భయపడుతున్నారు అని అర్ధమైంది, చచ్చిపోయిన మా నాన్న అమ్మమ్మ దెగ్గరికి కూడా వెళ్లలేక పోయాను...

శవాలని ఇంటికి చేర్చారు... అమ్మకి ఏడ్చే టైం కూడా ఇవ్వలేదు ఊరోళ్లంతా కోపంగా వచ్చారు.... శృతి మేడం పెళ్లి జరిపించింది మేమే అని అన్నంలో విషం కలిసి పది మంది చనిపోయారని కోపంగా వచ్చారు, శవాన్ని తగలపెట్టనివ్వం అని గోల చేశారు....

ఎవరు సర్ది చెప్పినా ఎవరేం మాట్లాడినా వినేలా లేరు అందులోనూ జనంలో కలిసి పోయిన రౌడీలు ఆపకుండా రెచ్చగొడుతూనే ఉన్నారు.

ఇంతలో ఎవడో రాయితొ కొట్టాడు అమ్మకి తగిలింది, వెంటనే నేను అన్నయ్య అమ్మ కి కాపలాగా నిల్చున్నాం దానితో రాళ్లు ఇంకా ఎక్కువగా పడ్డాయి, అలా మమ్మల్ని ఊరి పొలిమేర వరకు వెంటపడి కొట్టారు, మమ్మల్ని కాపాడదాం అని వచ్చిన రవి అన్నయ్య బోస్ అన్నకి కూడా రాళ్ల దెబ్బలు తప్పలేదు వాళ్ళని పక్కకి లాగేసారు నా ఫ్రెండ్స్ ఏడుస్తూ చూడటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేదు  పాపం వాళ్లు మాత్రం ఏం చెయ్యగలరు...అమ్మకి దెబ్బ తగలకుండా నేను అన్నయ్యా ఇద్దరం కాపాడుకున్నాం.

వర్షం మొదలయింది అన్నయకి నాకు రాళ్ల వల్ల కారుతున్న రక్తం వర్షం వల్ల ఆ నీళ్లలో కలిసిపోయింది, అన్నయ్య జేబు షర్ట్ చినిగిపోయింది పెద్దవాడు కదా ఇద్దరు ముగ్గురు చెయ్యి కూడా చేసుకున్నారు.

మమ్మల్ని ఎందుకు కొడుతున్నారో కూడా అక్కడ కొంతమందికి తెలీదు, ఊరినుంచి బైటికి వచ్చాక ఒక నలుగురు మా వెంటే వచ్చారు కత్తి పట్టుకుని... చీకటి పడటంతొ టార్చ్ వేశారు సగం సగం కనపడుతుంది అందులో ఉన్న వాడు సర్పంచ్ బావమరిది అమ్మ గురించి తప్పుగా మాట్లాడాడు అంతే అన్నయ్య వాళ్ళ మీద కలబడి ఆ గొడవలో కత్తితో వాళ్లందరిని నరికేసాడు.

మమ్మల్ని కలుద్దాం అని వచ్చిన రమ అత్త, రవి అన్న మిగతా ఊరి జనాలందరి కంట్లో పడింది అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన రౌడీలు మా మీదకి వస్తుండగానే రవి అన్నవాళ్లు వాళ్ళని ఆపడానికి ప్రయత్నించారు, అప్పుడే వచ్చిన ఊరి బస్సులో అమ్మని ఎక్కించాను, సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ జీప్ వస్తుండగా అన్నయ్యకి "రేయ్ అన్నయ్య నువ్వు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి దొరికితే జైల్లో పెడతారు, నన్నయితే జూవేనైల్లో పెడతారు ఏం ఆలోచించకుండా వెళ్ళిపో... అస్సలు దొరకకూడదు అమ్మని కాపాడుకోవాలి నా కోసం రావొద్దు ఎక్కడికైనా దూరంగా వెళ్లిపోండి ప్రతి నెలా మొదటి ఆదివారం పదింటికి చార్మినార్ దెగ్గరికి రా గంట మాత్రమే నా కోసం చూసి వెళ్ళిపో , నేను వీళ్ళ నుంచి బైట పడితే నిన్ను కలుస్తాను గుర్తుంచుకో అస్సలు బైటకి రావొద్దు నన్ను కలవడానికి కూడా ప్రయత్నించొద్ధు ట్రాప్ కూడా చేస్తారు ఇక వెళ్ళిపోండి..."

అర్జున్ ఏడుస్తూ "నువ్వూ రారా.." అన్నాడు.

వాసు : లేదురా ముగ్గురం వెళ్తే మనకోసం జల్లెడ పడతారు ఇదీ ఊరి పనో ఆ సర్పంచ్ పనో కాదు వీళ్ళ వెనుక ఎవరో ఉన్నారు....మీరు వెళ్ళండి అని వాడిని బస్సు ఎక్కించాను, రవి అన్న తన మెడలో ఉన్న చైన్ తీసి అన్నయ్యకి ఇచ్చాడు...

బస్సు బైలుదేరిన ఐదు నిమిషాలకి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ జీప్ వచ్చింది అందులోనుంచి సర్పంచ్ చిన్న బావమరిది SI సుబ్బరాజు దిగి చనిపోయిన వాళ్ళ అన్నయ్యని చూసి నా దెగ్గరికి వచ్చి నన్ను తంతూ జీప్ లోకి ఎక్కించాడు...


ఇంతలో నన్ను వేసిన సెల్ లోకి నలుగురు వచ్చారు, కళ్ళు తెరిచి చూసాను, ఇష్టమొచ్చినట్టు తన్నారు "రేయ్ మొదటి రోజని వదిలేస్తున్నాం రేపటి నుంచి పనికి రావాలి" అని వార్నింగ్ ఇచ్చి వెళ్లిపోయారు....