Incest மீண்டும் ஒரு தவறு

[Blue Shirt]

பாத்ரூம் சென்ற வீணா நைட்டியை தூக்கி தன் பெண்ணுறுப்பை பார்த்தாள்

மகனுடன் ஏற்பட்ட சல்லாபத்தால் கொழகொழ வென ஆகிருந்த தன் மன்மத பீடத்தை பார்த்து மனம் கலங்கியவாறு தண்ணீரில் கழுவினாள்


பின் வெளியே செல்ல நினைக்கும் போது அவளின் நைட்டியின் முன்புறம் அடிவயிற்றை சுற்றிலும் வட்டமான ஈரம் பளிச்சென்று தெரிந்தது

இப்படியே சென்றாள் கௌதம் முன் சங்கடமாக இருக்கும் என நினைத்த வீணா பாத்ரூமில் இருந்த டவலை எடுத்து இடுப்பை சுற்றி கட்டிக்கொண்டாள்

லேசான தயக்கத்துடன் கதவை திறந்து வெளியே வந்து பெட்டை பார்த்தாள்


பெட்டில் கௌதம் இல்லாததை கண்டதும் குழப்பத்துடன் கொஞ்சம் நிம்மதியாக உண்ர்ந்தாள்

கதவை சாத்திட்டு வேறு நைட்டி அணிந்து கொண்டாள்

இம்முறை பான்ட்டி ப்ரா என அனைத்தும் அணிந்து மார்பில் டவலையும் போட்டு வெளியே வந்தாள்

மணி 8 ஆகியிருந்தது


சமையல் அறை சென்று டிபன் தயார் செய்து விட்டு ஹாலில் வந்து ஷோபாவில் அமர்ந்தாள்

கௌதம் இன்னும் கீழே வரவியில்லை

வீணா க்கும் அது கொஞ்சம் ஆறுதலாக இருந்தது


முன்பு எப்போதும் வருத்தப்படுவது போல இந்த முறை வீணா வருத்தப்படவில்லை

தன்னால் காம உணர்வை கட்டுபடுத்த முடியவில்லை என்பதை வீணா உணர்ந்து கொண்டாள்

அவளின் தேவையை பூர்த்தி செய்ய ஓர் ஆண் துணை நிச்சயம் தேவை என்பதை உணர்ந்திருந்தாள்

ஆனால் அந்த துணை தன் சொந்த மகன் என்பது மட்டுமே வீணாக்கு வருத்தமாக இருந்தது


தன் மகன் தன்னை பயன்படுத்தி கொள்கிறானோ அல்லது தாமே தன் மகனை பயன்படுத்தி கொள்கிறோமோ என குழம்பினாள்

எப்படி இருந்தாலும் கௌதம் தன் மீது ஒரு மோக எண்ணத்தை வளர்த்திருக்கிறான்…தன் மீது காதலோ காமமோ எதுவானாலும் ஒரு தாயின் மீது வர கூடாதா ஒரு உணர்வை கௌதம் என் மீது வைத்திருக்கிறான்…அந்த எண்ணத்தில் சிறிது வெற்றியும் பெற்று விட்டான்…இதற்கு தானும் ஒரு வகையில் துணை என யோசித்தாள்


மகனை கண்டிக்கும் தகுதியை கூட தான் இழந்து விட்டதை எண்ணி வருந்தினாள்…ஆனாலும் தன் மார்பின் மீதே கை வைத்து விட்டானே என யோசிக்கும் போதே அவள் உடல் கூசியது. 


எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக இனி கௌதமை எப்படி பார்ப்பது அவன் நம்மிடம் எப்படி நடந்து கொள்வான் என லேசாக பயந்தாள்


அப்போது மேலே ரூம் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது

வீணாக்கு அவளை அறியாமல் திக் என்று ஆனது

கௌதம் படி இறங்கி வரும் சத்தம் அவளின் காதில் சத்தமாக கேட்பதை போல உணர்ந்தாள்

அவளின் இதய துடிப்பு அதிகமாக இருப்பதை போல உணர்ந்தாள்

டக்குன்னு எழுந்து வெளியே சென்று மாடிக்கு ஓடினாள்

தான் பெத்து வளர்த்த தன் சொந்த மகனை எதிர்கொள்ள முடியுமாமல் மாடிக்கு ஓடினாள் வீணா…


அம்மாவை எப்படி சமாளிப்பது என பயத்துடன் கீழே வந்த கௌதம் வீணா வேகமாக கதவை திறந்து வெளியே செல்வதை பார்த்ததும் குழம்பி போனான்

ஒருவேளை அம்மா நம்மை பார்க்க பிடிக்காம தான் வெளியே போறாங்களோ என எண்ணினான்


அம்மாவிடம் இப்போ பேசலாமா வேணாமா என யோசித்தான்

கடைசியாக " த்தா…பாத்துக்கலாம்" னு முடிவு பண்ணி வெளியே வந்தான்

வெளியே வீணா இல்லாததை பார்த்ததும் மாடிக்கு தான் போய்ருபாங்க னு யோசித்து கதவை லாக் பண்ணிவிட்டு மாடிக்கு சென்றான்


மெல்ல சத்தம் இல்லாமல் மாடிப்படி ஏறி சென்று பார்த்தான்

வீணா ஒரு ஓரத்தில் நின்று வெளியே வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்


வீணா வை பயமுறுத்த விரும்பாத கௌதம் மெல்ல " மம்மி" னு கூப்பிட

திடுக்கிட்ட வீணா திரும்பி பார்த்தாள்

" ஐயையோ…இங்கேயே வந்துட்டானே " என சங்கடப்பட்டாள்


" மம்மி…அப்பா வர டைம்ல இங்கே வந்துட்டீங்க…என்ன ஆச்சு " னு கௌதம் கேக்க


 அடப்பாவி…எவ்வளவு சாதாரணமா என்ன ஆச்சு னு கேக்குறானே னு யோசித்தவாறு " ஒண்ணும் இல்லை மம்மி கொஞ்சம் நேரம் தனியா இருக்கலாம் னு வந்தேன்…நீ போ…நான் வரேன் " னு தயங்கி தயங்கி சொன்னாள்


" மம்மி…அப்பா வர டைம்…வாங்க போலாம்.."

" அப்பா வர டைம் ஆகும்…நீ போ முதல்ல "னு லேசா கத்தினாள்


அப்பா வர டைம் ஆகும் னு கேட்டதும் கௌதம் வீணா வை நோக்கி நடந்து வந்தான்

கௌதம் தன்னை பார்த்து வருகிறான் என தெரிந்தும் வீணா நடுக்கத்துடன் திரும்பி நின்றாள்

பிறை நிலா வெளிச்சத்தில் மங்கலான வெளிச்சமே மாடியில் இருந்தது.


கௌதம் வீணாவின் பின்புறம் ஒரு அடி தூரத்தில் வந்து நின்றான்

அந்த மெல்லிய நிலா வெளிச்சத்திலும் அம்மாவின் ஸ்ட்ரக்சர் கௌதமை கிளர்ச்சி அடைய செய்தது

அப்படியே அவளை கட்டி அணைக்க அவன் மனம் துடித்தது

மேலோங்கிய உணர்ச்சியை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு "மம்மி திரும்பி என்னை பாருங்க " னு சொன்னான்


தன் பின்னால் வந்து நின்றவன் சிறிது நேரம் அமைதியாக இருக்கவே வீணாக்கு உடல் லேசாக நடுங்கியது

என்ன சொல்வானோ அல்லது ஏதாவது விபரீதமாக செய்து விடுவானோ என பயந்தாள்

அப்போது கௌதமின் குரல் கேட்க கொஞ்சம் தயக்கத்துடன் திரும்பி கௌதமை பார்த்தாள்

அந்த மங்கலான வெளிச்சமே அவளுக்கு பாதுகாப்பாக இருந்தது

தன் முக உணர்ச்சிகளை கௌதம் பார்க்க வாய்ப்பில்லை என்பதே அவளுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது

அதே சமயம் மகன் என்ன நினைக்கிறான் என்பதையும் அவளால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை


திரும்பி நின்ற அம்மாவின் முகத்தை பார்த்த கௌதம்க்கு ஏதோ புது மணப்பெண் வெட்கப்பட்டு நிற்பதை போல தோன்றியது

" மம்மி ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க மம்மி…இந்த நிலா வெளிச்சத்தில உங்க முகத்தை பார்த்திட்டே இருக்கலாம் போல " னு சொல்ல

" கௌதம் பேசாம கீழே போ "


" சான்ஸே இல்லை மம்மி…அவ்ளோ அழகா இருக்கீங்க "


வீணா உண்மையிலேயே வெட்கப்பட்டாள்

தன் மகனின் வார்த்தைகளில் இருந்து அவன் உண்மையிலேயே தன் அழகை ரசிக்கிறான் என புரிந்து கொண்டாள்

" டேய்…போடா " னு டக்குன்னு திரும்பி நின்று கொண்டாள்


" மம்மி…திரும்பாதிங்க மம்மி…அது இன்னும் ஆபத்து " 


" என்னடா ஆபத்து " னு மகனுக்கு முதுகை காட்டியபடி கேட்டாள்


" உங்க முகத்தை விட அழகான ஒண்ணு என் கண்ல படுது "


" என்னது "


" அழகான ரெண்டு…"


" ரெண்டா…என்ன கௌதம் " னு தெரிந்தும் தெரியாமலும் கேட்டாள்


" உங்க பின்னாடி " 


வீணாக்கு திக் என்றானது

டக்குன்னு திரும்பி கௌதமை பார்த்தாள்…இல்லை முறைத்தாள்

சுற்றிலும் யாராவது இருக்கிறார்களா என ஒரு முறை பார்த்து விட்டு கௌதமை முறைத்து பார்த்தாள்


ஆனால் அவனை திட்ட வீணா வால் முடியவில்லை

ஏதோ ஒரு குற்ற உணர்ச்சி வீணா வை தடுத்து கொண்டிருந்தது


" என்ன சொன்ன " னு மிரட்டும் தொனியில் கேட்டாள்


" உங்க பின்னாடி இருக்க ரெண்டு…அழகா இருக்கு மம்மி "


" கௌதம்…நான் உன்னோட அம்மா…எனக்கு கேக்கவே காது கூசுது…இதெல்லாம் எவ்வளவு அசிங்கம் தெரியுமா "


" அசிங்கமா…நம்ம பாக்குறதுல தான் மம்மி இருக்கு…எனக்கு எல்லாமே அழகா பொக்கிஷம் மாதிரி தான் இருக்கு "


வீணா காம்புகள் விரைக்க மகனையே பார்த்து கொண்டிருந்தாள்


" மம்மி…உங்ககிட்ட இருக்க எல்லாமே அழகா தான் மம்மி…உங்க முகம்…உங்க பின்னாடி…உங்க உதடு…கடைசியா இந்த கையால பிடிச்ச " னு தன் கையை உயர்த்தி காட்டி கண்களால் வீணா வின் மாரை பார்த்தான்


வீணா உடல் கூச மயிர் கூச்சரிக்க மகனையே பார்த்து கொண்டிருந்தாள்


" கௌதம் போதும்…நீ உன் மனசுல என்ன நினைச்சிட்டு இருக்க…நான் அமைதியாவே இருக்குறதால உன் இஷ்டத்துக்கு ஆடலானு நினைக்கிறியா " னு குரல் தழுதழுக்க கேட்டாள்


கௌதம் மெல்ல வீணா வை நெருங்கி வந்தான்

கிட்டத்தட்ட ஒரு ஜான் இடைவெளி கேப் தான் இருவருக்கும் இடையே இருந்தது

என்ன தான் வீணா முகத்தை இறுக்கமாக வைத்து இருந்தாலும் அவளின் இதயம் பயத்தில் நடுங்கி கொண்டிருந்தது

கௌதம் ஒவ்வொரு முறை தன்னை நெருங்கும் போதும் தான் கட்டுப்பாட்டை இழப்பதை எண்ணிய பயம் அது.


" சாரி மம்மி…ஒவ்வொரு டைமும் நான் ஏதாவது தப்பு பண்ணிட்றேன்…அப்புறம் நீங்க கோபப்பட உங்கள சமாதான படுத்துறேன்…மறுபடியும் ஏதாவது தப்பு பண்றேன்…ரிப்பீட்டு…முடியலை மம்மி…என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியலை…உங்க அழகு என்னை தடுமாற வைக்குது…உங்க மேல எனக்கு இல்லாத உரிமையா னு தோனுது "


வீணா மிரட்சியுடன் மகனையே பார்த்து கொண்டிருந்தாள்

" நானும் தான்டா தடுமாறிட்றேன் " னு மனதிற்குள் யோசித்தாள்

அவனிடம் சண்டை போடவோ வாக்குவாதம் செய்யவோ அவள் விரும்பவில்லை


" இல்லை கௌதம்…இதைப்பத்தி பேச வேண்டாம்…பேசினாலும் வேஸ்ட் னு எனக்கு தெரியும்…நீ பண்றது பண்ணிட்டு தான் இருக்க…நானே சரியில்லாதப்போ உன்னை சொல்லி என்ன ப்ரயோஜனம்"


" மம்மி…நீங்க சரியில்லை யா…இனிமேல் இப்படி ஒரு வார்த்தையை என்கிட்ட சொல்லிராதிங்க…நான் செத்திடுவேன்…என் மம்மி தான் இந்த உலகத்துலேயே பெஸ்ட் மம்மி " னு கரகரத்தத குரலில் சொல்ல


வீணாவும் மனம் உருகினாள்

" சரி கௌதம் நீ கீழே போ…அம்மா கொஞ்ச நேரம் தனியா இருக்கனும் "


" சரி மம்மி…ஐ லவ் யூ மம்மி " னு சொல்லிட்டு கீழே சென்றான்


வீணா லேசாக திகைத்து நின்றாள்

இதுவரை கௌதம் தன்னிடம் " ஐ லவ் யூ " சொல்லியது இல்லையே…இது எந்த வகையில் சொன்னான் என யோசித்தாள்

" ச்சா…அம்மான்னு கூட பாக்காம இப்படி அங்க அங்கமா ரசிக்குறானே அதையும் தைரியமா என் கிட்டயே சொல்றான்…உலகத்திலேயே எங்கேயும் நடக்காத அசிங்கம் நம்ம வாழ்க்கையில நடக்குதே " னு பிறை நிலா வை பார்த்து புலம்பிக் கொண்டிருந்தாள்


மணி 10…

வீணா கீழே வந்தாள்

கௌதம் சோஃபாவில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்

வீணா உள்ளே வந்ததும் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்

உள்ளே வந்த வீணா கௌதமை கண்டுகொள்ளாமல் நேராக கிட்சன் சென்று பார்த்தாள்


டிபன் அப்படியே இருப்பதை பார்த்ததும் 

" டேய்…இன்னும் சாப்பிடலா…" னு கேட்டாள்


" இல்லை மம்மி…"

" வந்து சாப்பிடு "

" நீங்க சாப்பிடல "

" எனக்கு பசி இல்லை "

" அப்போ எனக்கும் வேணாம் "

" டேய்…ஏன் இப்படி பண்ற…ஒழுங்கா சாப்பிடு " னு டிபனை கொண்டு வந்து டேபிளில் வைத்து கௌதமை பார்த்தாள்


" நீங்க சாப்பிட்டா தான் நானும் சாப்பிடுவேன் "

" இதுக்கு ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லை…வந்து சாப்பிடு "


கௌதம் எழுந்து டேபிள் அருகில் வந்தான்

தட்டில் தோசை சட்னி வைத்து கொஞ்சம் பிச்சி " இந்தா மம்மி " னு வீணாக்கு ஊட்ட சென்றான்


வீணா டக்குன்னு தலையை திருப்பி லேசாக நகர்ந்து " டேய்…நான் என்ன குழந்தையா…ஒழுங்கா உக்காந்து சாப்பிடு " னு சிரித்து கொண்டே சொன்னாள்


" ஏன் மம்மி…நான் ஊட்டி விட்டா சாப்பிட மாட்டிங்களா " 


" மாட்டேன்…எனக்கு யார் ஊட்டி விட்டாலும் பிடிக்காது "


" அப்பா ஊட்டி விட்டா "


" யார் ஊட்டி விட்டாலும் "


கௌதம் " கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி என் விரலையும் வாயையும் சப்பி உறிஞ்சிட்டு என்னென்ன சொல்றாங்க பாருங்க மக்களே " னு நினைத்தவாறே

 " அப்போ நீங்களே போட்டு சாப்பிடுங்க"


" எனக்கு தெரியும்…நீ பெரிய மனுஷன் மாதிரி பண்ணாம முதல்ல சாப்பிடு " னு செல்லமாக முறைத்தவாறு ஒரு தட்டில் டிபன் வைத்து சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்


அந்த நேரத்தில் பாஸ்கரும் உள்ள வர அன்றைய நாள் இனிதே முடிந்தது


அடுத்த நாள் காலை கௌதமும் பாஸ்கரும் கிளம்பி சென்று விட வீணா மட்டும் வீட்டு வேலைகளை முடித்து விட்டு பசங்களுக்கு வெய்ட் பண்ணி கொண்டிருந்தாள்

அப்போது வீட்டு கேட் தட்டும் சத்தம் கேட்க எழுந்து வெளியே சென்று பார்த்தாள்


கேட் வெளியே வாட்ச்மென் செல்வம் பரிதாபமாக நின்று கொண்டிருந்தார்

கலங்கிய கண்களுடன் யூனிபார்மில் வீணா வை ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்


செல்வத்தை பார்த்ததும் எரிச்சல் அடைந்த வீணா கதவருகே நின்று என்ன வேணும் என்பது போல பார்த்தாள்


" வீணாம்மா…சாப்பிட்டு ரெண்டு நாள் ஆகுது…கைல சுத்தமா காசு இல்லை…100 ரூபாய் கடனாக கிடைக்குமா " னு வறண்ட குரலில் கேட்க

வீணா பதறி கேட் அருகே சென்றாள்


" ஏன்…சம்பளம் காசு என்ன பண்ணிங்க…சாப்பாட்டுக்கு கூட காசு இல்லையா "


" இல்லைமா…இந்த மாசம் சம்பளம் இன்னும் வரவே இல்லை…இழுத்தடிக்கிறாங்க…நானும் சமாளிச்சிடலானு பாத்தேன்…பசி முடியலை " 


" அய்யையோ…இருங்க " னு சொல்லிட்டு வேகமாக உள்ளே சென்று 200 ரூபாய் எடுத்து வந்து கொடுத்தாள்


" இல்லைமா…100 போதும்…"


" பரவால்ல பிடிங்க " னு செல்வம் கையை பிடித்து திணித்தாள்


செல்வம் நன்றி நிறைந்த கண்களுடன் வீணாவை பார்த்து அங்கிருந்து நகர்ந்தார்.


டியூஷன் முடிந்து அனைத்து குழந்தைகளும் சென்று விட 3 மணி வாக்கில் வீணா சோஃபாவில் சாய்ந்து உறங்க ஆரம்பித்தாள்


அப்போது மீண்டும் கேட் தட்டும் ஓசை கேட்க எழுந்து வெளியே சென்று பார்த்தாள்

செல்வம் தான் கேட் வாசலில் நின்றிருந்தார்


கேட் அருகில் சென்ற வீணா " சாப்பிடிங்களா " னு கேசுவலாக கேட்க

" சாப்பிட்டேன் மா…இந்தா னு ஒரு பார்சலை தந்தார்


பார்சலை வாங்கி பிரித்து பார்த்தாள்

உள்ளே ஒரு முழம் மல்லிப்பூ இருந்தது


" என்ன இது " என்பதை போல பார்த்தாள்

" சாப்பிடது போக மிச்சம் இருந்தது…உனக்கு ஏதாவது வாங்கலானு பாத்தேன்…அதான்…"


" அதுக்கு மல்லிப்பூ தான் கிடைச்சுதா"

"ஏன்ம்மா மல்லிப்பூ உனக்கு பிடிக்காதா "


" பிடிக்கும்…பட் நீங்க ஏன் வாங்கிட்டு வந்திங்க "

" உனக்கு என்ன பிடிக்கும் னு தெரியலை…பூ எல்லா பொண்ணுகளுக்கு பிடிக்கும்…அதான் "


" அதுக்குன்னு யார் குடுத்தாலும் வாங்கி வச்சிக்க மாட்டாங்க "

" கரெக்ட் மா…மனசுக்கு புடிச்சவங்க வாங்கி தந்த வச்சிப்பாங்க…உன்னை மக மாறி நினைச்சு வாங்கிட்டு வந்தேன் …நீ வாங்கிட்டா என்னை மன்னிச்சிட்டனு சந்தோஷமா போவேன்"


வீணா யோசித்தவாறே நின்று கொண்டிருந்தாள்

" உனக்கு பிடிக்கலனா விடுமா…"

" திரும்ப கடைல கொடுத்துடுவிங்களா "

" கடைல வாங்க மாட்டாங்க "


" வேற என்ன பண்ணுவிங்க "

" ரேஷ்மா மேடம் கிட்ட கொடுத்துடுவேன்…அவங்க ரொம்ப நாளா என்கிட்ட பூ வாங்கி தர சொல்லி கேட்கிறாங்க "

" அப்போ அங்கேயே போய் கொடுங்க…நான் ஒண்ணும் உன்கிட்ட பூ வாங்கி வச்சிகனும் னு அலையல…மகள்ன்னு சொல்லிட்டு அடுத்த நிமிடமே உன் வேலையை காட்ற " னு கோவமா அவர் கையில் பார்சலை திணிச்சுட்டு உள்ளே போனாள்


" வீணாம்மா வீணாம்மா…சொல்றத கேளு…நான் சொல்ல வரத நீ தப்பா புரிஞ்சுகிட்ட " னு செல்வம் கத்த வீணா கண்டுகொள்ளாமல் உள்ளே சென்று கதவை சாத்தினாள்


" பொறுக்கி பொறுக்கி…பாவம் னு காசு கொடுத்தா…இந்த வயசுல ஊர்ல இருக்கிற எல்லா பொம்பளைக்கும் பூ குடுப்பான் போல " னு திட்டிகிட்டே ஷோபாவில் படுத்தாள்…


Sorry friends this update doesn't have any erotic content. Next update should have....