12 కోట్ల డీల్

[Indraneel]

శిల్ప వెళ్ళగానే యాప్ ఆన్ చేశా. శ్వేత అడవి జంతువులా అరుస్తుంది. నాకు అంత ఇంట్రెస్ట్ అనిపించలేదు. యాప్ ఆఫ్ చేశాను.
ఎప్పుడు నిద్ర పట్టిందో తెలియదు. శ్వేత వచ్చి కాలింగ్ బెల్ కొడితే గాని మెలకువ రాలేదు. లేచి టైం చూసుకున్నాను. 5:20. వెళ్లి తలుపు తీసాను. ఇంకా చీకటిగానే ఉంది. చాలా భీభత్సంగా ఉంది శ్వేత. తను అంత నలిగిపోయి, అంత అలిసిపోయి వస్తుందని నేను ఊహించలేదు.
శ్వేత కొద్దిగా తూలుకుంటూ లోపలికి రాగానే తలుపు వేసాను. నన్ను వాటేసుకుని “సారీ బేబీ…లేటయ్యింది.” అని ముద్దముద్దగా చెప్పి ముద్దు పెట్టింది. నోరంతా ఆల్కహాల్ తో కూడిన స్పెర్మ్ వాసన ఘాటుగా వచ్చింది.
“శ్వేతా! నువ్వు ఈ రోజు కూడా డ్రింక్ చేసావా?” ఆశ్చర్యంగా అడిగాను.
శ్వేత డ్రింక్ చేస్తుంది. కాని చాలా లిమిటెడ్ గా…ఏదైనా పార్టీ లో గాని, లేదా పబ్ కి వెళ్లి నప్పుడు కాని , నాతో ఇంట్లో పర్సనల్ గా కాని. అంతేకాని ఇలా రోజూ ఎప్పుడూ చేయదు.
“సారీ…ఆనంద్. చెయ్యాల్సి వచ్చింది….” చాలా సింపుల్ గా చెప్పింది.
“ఇంతసేపు ఉన్నావేంటి? మరీ ఇంతగా టైర్ అయ్యావు …?
“ఒకళ్ళా…ఇద్దరా. అయిదుగురు. నీ పెళ్ళాన్ని క్షణం గాప్ ఇవ్వకుండా నైట్ అంతా ఆడుకున్నారు.”
“కాస్త డిటైల్డ్ గా…”
నా కళ్ళలోకి మత్తుగా చూసి చెప్పింది “బాగా తాగించి నన్ను పూర్తిగా వాడుకున్నారు.”
“శ్వేతా…మరికాస్త డిటైల్డ్ గా ….”
“జర్నీలో మాట్లాడుకుందాం…నాకు పిచ్చ నిద్ర వస్తుంది.” అంటూ బట్టలు విప్పేసి “కావాలంటే నువ్వు చూసుకో…” అని కాళ్ళు దూరంగా చాపి పడుకుని క్షణాల్లో నిద్రపోయింది.
శ్వేత ఒళ్ళంతా పంటి గాట్లు… గోరు గిచ్చుళ్ళు… రొమ్ములు ఎర్రగా కందిపోయి ఉన్నాయి. పెదవులు లావుగా వాచి ఎర్రగా ఉన్నాయి. రాపిడికి పూరెమ్మలు బాగా వడలిపోయి, వాలిపోయి వేళ్ళాడుతూ ఉన్నాయి. పూకు బాగా వాచి, ఉబ్బిపోయి, విచ్చుకుని, హోల్ చాలా చాలా పెద్దగా కనిపిస్తుంది.
అయిదుగురితో నలిగి వచ్చిన నా ముద్దుల భార్య పాంచాలిని చూస్తూ చాలాసేపు అలాగే కూర్చుండిపోయాను.
8 గంటలకి కాలింగ్ బెల్ మోగింది. ఖచ్చితంగా బ్రేక్ ఫాస్ట్ తీసుకుని రవి వచ్చి ఉంటాడు అనుకుంటూ శ్వేత వంటిమీద దుప్పటి సరిగా కప్పి, వెళ్లి తలుపు తీసాను.
“సార్! బ్రేక్ ఫాస్ట్” అంటూ లోపలికి వచ్చాడు.
నిన్నటి లాగా వాడికి ఒక అవకాశం ఇద్దామా అనిపించింది. కాని శ్వేత వచ్చిన కండిషన్ గుర్తుకు వచ్చి వద్దు అని డిసైడ్ అయ్యాను.
వాడు తెచ్చినవి సర్దేసి శ్వేత వంక ఆశగా చూస్తుంటే “ఇప్పుడు వద్దులేరా…పాపం.” అని వాడిని పంపించాను. వాడు వెళ్ళిన తర్వాత నేను స్నానానికి వెళ్ళాను. నేను బాత్ రూమ్ నుంచి వచ్చేసరికి 8:40 అయింది. శ్వేత వంక చూసాను. కాళ్ళు పంగ చాపుకుని వళ్ళు తెలియకుండా నిద్ర పోతుంది.
పోనీ ఈ రోజు జర్నీ కాన్సిల్ చేద్దామా అనిపించింది. కాని మనస్కరించలేదు. శ్వేత కూడా లేచిన తర్వాత తప్పకుండా కేకలేస్తుంది. ఇప్పుడు లేపకపోతే టైం చాలదు. పదిన్నరకి బస్. అది బయలుదేరే ఊరికి ఇక్కడి నుండి అరగంట జర్నీ.
కాబట్టి తప్పదు…అనుకుని ఇష్టం లేకపోయినా శ్వేత మొహం మీద నీళ్ళు చల్లి బలవంతంగా నిద్ర లేపాను.
శ్వేత ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ చాలా బద్దకంగా లేచింది. లేస్తూనే “గుడ్ మార్నింగ్ బేబీ…రాత్రి నేను పంపిన గిఫ్ట్ తో బాగా ఎంజాయ్ …చేసావా?” మంచం దిగుతూ అడిగింది.
“అవన్నీ తరవాత మాట్లాడదాం…ముందు రెడీ అవ్వు. టైం చాలదు…” అని తొందర పెట్టాను.
శ్వేత లేచి రెడీ అయేసరికి 9:15 అయింది. బ్రేక్ ఫాస్ట్ కానిచ్చి తెచ్చుకున్న మరో బ్రౌన్ కలర్ కాటన్ చీర కట్టుకుంది.
మేం ఫైనల్ గా రెడీ అయ్యి ప్రకాష్ గారి రూమ్ కి వెళ్లాం. ప్రకాష్ అప్పుడే వచ్చినట్టున్నాడు. వారి ఆతిధ్యానికి ధన్యవాదాలు తెలిపాం.
“మీకోసం కార్ రెడీగా ఉంది. బస్ స్టేషన్ వరకు రవి మీకు తోడుగా వస్తాడు.” ప్రకాష్ చెప్పాడు.
నేను, శ్వేత మరోసారి వారికి థాంక్స్ చెప్పి బయలుదేరాం.
శ్వేత ఎవరి కోసమో వెతుకుతుంది. బహుశా సుభాష్ కోసం అనుకుని అదే అడిగాను. శ్వేత సిగ్గుతో తల వంచుకుంది.
కొద్దిసేపటికి “ఐ యాం సారీ….హాంగోవర్ వలన నిద్ర లేవలేక పోయాను.” మా దగ్గరికి వస్తూ అన్నాడు సుభాష్.
“ఇప్పటి వరకు మా ఇంటికి వచ్చిన బెస్ట్ గెస్ట్ లు మీరే….” కొంటెగా శ్వేత వైపు చూస్తూ చెప్పాడు.
చొరవగా శ్వేత చెయ్యి తన చేతిలోకే తీసుకుని చాలాసేపు నొక్కి వదిలాడు.
అందరికీ బై చెప్పి ఫైనల్ గా మేం బయల్దేరాం.
సామాను మొత్తాన్ని రవి, డ్రైవర్ కలిసి బస్ స్టాండ్ లో పెట్టారు. డ్రైవర్ కార్ దగ్గరకు వెళ్ళిపోయాడు. బస్ రావడానికి ఇంకా అరగంట టైం ఉంది.
బస్ స్టాండ్ లో శ్వేత డైరక్ట్ గా రవిని దగ్గరకు తీసుకుని నుదుటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంది…వాడు కూడా శ్వేతను చెంప మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. వాళ్ళిద్దరికీ వయసు చాలా తేడా ఉండడంతో ఎవరూ వాళ్ళను పట్టించుకోలేదు. శ్వేత రవి చెవిలో ఏదో చెప్పింది. ఒక్కసారిగా వాడి మొహం వెలిగిపోయింది. గబగబా వాడు టాయిలెట్స్ వైపు వెళ్ళాడు.
శ్వేత నా వంక చూసి “టాయిలెట్ కి వెళ్లి వస్తాను….” తలవంచుకుని అదోరకంగా చెప్పింది.
“జాగ్రత్త. వెంటనే వచ్చెయ్. బస్ బయలుదేరటానికి అరగంటే టైం ఉంది.” అర్ధం చేసుకుని చెప్పాను.
“అంతసేపా! వాడికి అంతసేపు ఉండదులే. పావుగంటలో వచ్చేయనూ.” అని చిలిపిగా కన్నుకొట్టి వెళ్ళింది.
చెప్పినట్టు పావుగంటలో కాదు కాని ఇరవై నిమిషాలలో వచ్చింది. దాదాపు ఫ్రెష్ గానే ఉంది…నాకు విషయం తెలుసు కాబట్టి కొద్దిగా నలిగినట్టు అనిపిస్తుంది కాని కొత్తవారికి ఏమీ తెలియదు. కనీసం చీర కూడా నలగకుండా జాగ్రత్తపడింది.
నాకు దగ్గరగా వచ్చి “థాంక్స్ ఆనంద్.” మెల్లగా చెప్పింది.
నేను శ్వేత కళ్ళలోకి చూసి చిన్నగా నవ్వాను.
బస్ అప్పుడే వచ్చింది. మేం వచ్చేటప్పుడు వచ్చిన బస్సే అది…కాని డ్రైవర్ మాత్రం అతను కాదు. శ్వేత ఈ కొత్త డ్రైవర్ వంక చూసి నిట్టూర్చింది.
నేను దగ్గర ఉండి మా 3 సూట్ కేసుల్ని లగేజ్ కంపార్ట్ మెంట్ లో పెట్టించాను.
బస్ రాగానే ఇద్దరం ఎక్కాం…మావి వెనుక సీట్లు. వచ్చేటప్పటిలాగా కావాలనే ఆ సీట్లు బుక్ చేశాను.
బస్ ఎక్కుతుంటే రవి కన్నీటి పర్యంతమయ్యాడు. వాడికోసం చివర్లో కూడా నేను చేయగలిగింది చేశా. అయినా నాకు కొద్దిగా బాధ వేసింది. హైదరాబాద్ వెళ్ళేవరకూ శ్వేత పగలంతా నిద్రపోతూనే ఉంది. మధ్యలో ఏదో లంచ్ చేశాను అంటే చేసాను అనిపించింది. నాకు ఎంత తన్నుకున్నా నిద్రపట్టలేదు. జరిగినవే కళ్ళలో తిరుగుతున్నాయి.

మొదటి భాగం సమాప్తం.