சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

ஆனால் சாந்திக்கு அவனை போகச் சொல்ல இஷ்டமில்லை. போகிறேன் என்று சொன்ன ராகவனுக்கும் அங்கே இருந்து போவதற்கு இஷ்டம் இருப்பதை போல தெரியவில்லை.

காரணம் 'போகிறேன்' என்று சொன்னவன் அங்கே இருந்து நகராமல் சாந்தியின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டே நிற்க...சாந்தி அவனைப் பார்த்து....'அங்க போயி உடனே படுக்கத்தானே போற...படுத்தாலும் உனக்கு உறக்கம் வருமா....நீ இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா ரொம்ப நேரம் முழிச்சு இருப்பியே...' என்று சொல்லி விட்டு அவன் முகத்தையே பார்க்க....அந்த போதையிலும் அவனுக்கு அவள் சொன்னது ஆச்சரியமாக இருந்தது. கிச்சனுக்கு போய் கைகழுவி விட்டு வந்த வாணி டிவியின் அருகே நின்று அவர்கள் பேசுவதை கவனிக்கலானாள்.

'என்னக்கா சொல்றீங்க....? அதெப்படி உங்களுக்கு தெரியும்....?'
'ம்ம்...இது சொல்லியா தெரியனும்.....உங்க வீட்டுக்கும் எனக் வீட்டுக்கும் நடுவுல இந்த ஜன்னல் மட்டும்தான இருக்கு.....அங்க பேசுறது எல்லாம் இங்க தெளிவா கேக்குமே...?'
'அப்படியா சொல்றீங்க...'
'ஆமாம்....டீவீ ஓடிகிட்டு இருக்குற நேரத்துல அப்படி ஒன்னும் கேக்காது....பத்து மணிக்குமேல எல்லாமே தெளிவா கேக்கும்....' கடைசி மூன்று வார்த்தைகளை கொஞ்சம் அழுத்தியே சொன்னாள்.

'எல்லாமேன்னா....எல்லாமே கேக்குமா அக்கா...?'
அவன் எதை சுட்டிக் காட்டி கேட்கிறான் என்று சாந்திக்கும் தெரியும்.....வாணிக்கும் தெரியும்....
ஆகவே அவன் அப்படி கேட்டவுடன் மாமியாரும் மருமகளும் ஒருவரை ஒருவர் பாத்து சிரித்துக் கொண்டார்கள். அதை ராகவனும் கவனித்தான்.

'என்ன அக்கா....நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம இப்படி சிரிக்கீங்க...?'
'ஆமா தம்பி....எல்லாமே கேட்கும்....'
'ஐயோ....அப்படியா.....அப்படின்னா....சந்தியாவும் நானும் பேசுறது எல்லாம் தெளிவா கேக்குமா....எல்லாத்தையும் கேட்டு இருக்கீங்களா...?'
'ஆமா தம்பி....'

வீணா சட்டென்று கிளம்பி உள்ளே வர முனைந்தபோது அவளை கொஞ்சம் வெயிட் பண்ண சொல்லி விட்டு மீண்டும் கொஞ்சம் மதுவை ஊற்றி அவசரம் அவசரமாக குடித்து விட்டு வந்த ராகவனுக்கு .... சாப்பிட்டு முடித்ததும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக போதை அதிகமாகிக் கொண்டுதான் இருந்தது. அவன் வழக்கமாக குடிப்பதை விட....இன்று கொஞ்சம் அதிகமாகத்தான் குடித்து விட்டான். காரணம் அந்த மிலிட்டரி பாட்டில் மதுவின் சுவை அவனுக்கு ரொம்ப பிடித்துபோனது.

சாந்தி சிரிப்பு மாறாமல் 'ஆமா தம்பி...'என்று சொல்ல....'ஐயையோ அக்கா... எனக்கு இதுவரை இதை பத்தின யோசனையே இல்லியே....?'
'ம்ம்....ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா உனக்குத்தான் வேற எதை பத்தியும் யோசிக்கவே தோனாதே....'என்று சொல்லி விட்டு கொஞ்சம் சத்தமாகவே சாந்தி சிரிக்க...வாணியும் அவளோடு சேர்ந்து அதே போல சிரித்து விட்டாள்.

அவர்கள் இருவருக்கும் அவன் வாரம் ஒரு முறை மது குடித்து விட்டு அன்று இரவு எவ்வளவு நேரம் சந்தியாவுடன் சுகித்திருப்பான் என்பதும் அந்த நேரங்களில் சந்தியாவிடம் எப்படி எல்லாம் முரட்டு தனமாக நடந்து கொள்வான் என்பதும் எப்படி எல்லாம் அசிங்கமான வார்த்தைகளாக பேசுவான் என்பதும் இருவருக்கும் நன்றாக தெரியும்.....

ஜன்னல் கதவின் வழியாக கேட்பது மட்டுமல்லாமல் மறுநாள் சந்தியா வந்து ஒன்று விடாமல் ஒப்புவிப்பதாலும் ராகவனுக்கும் சந்தியாவுக்கும் இடையில் நடப்பதெல்லாம் ஒன்றுவிடாமல் இவர்களுக்கு தெரியும்... ராத்திரி நடந்ததை எல்லாம் மறுநாள் இவர்களிடம் வந்து ஒன்று விடாமல் சொல்வதில் சந்தியாவுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம். எதையும் மறைக்க மாட்டாள்.

'என்னக்கா சொல்றீங்க...அப்படினா இந்த ஜன்னல் கதவு வழியா எல்லாமே கேட்டு இருக்கீங்களா... சந்தியாவும் இதை பத்தி என்கிட்டே சொன்னதே இல்லியே...அவளுக்கும் இது தெரியாதா....?'
'ம்ம்...அதெல்லாம் அவளுக்கு தெரியும்.....'
'அப்படின்னா.....?'
'அப்படின்னா....என்ன....இப்போ தெரிஞ்சாதான் என்ன தம்பி....நானும் இவளும் என்ன கல்யாணம் ஆகாத சின்னப் பொண்ணுகளா என்ன...? இல்ல எங்களுக்குத்தான் இதெல்லாம் தெரியாதா.... '

அவளுடைய கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்லவென்று தெரியாமல் சாந்தியையும் வாணியையும் அசடு போல பார்க்க....'என்ன தம்பி அப்படி பாக்குற....எல்லாம் தெரியும்....அதனாலதான் கேட்டேன்...இப்பவே படுக்க போரேன்னு போறியே....போய் உறக்கம் வராம முளிச்சுக்கிட்டுதானே இருக்கப் போற....அதுக்கு பதில் இங்க கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருந்துட்டு போயேன்னுதான் சொன்னேன்....'

அங்கே இங்கே என்று பேச்சை வளர்த்தாலும் சாந்தி முத்தாய்ப்பாக தான் சொல்ல வந்ததை சரியான இடத்தில் சொல்லி விட்டு வாணியை ஓரப் பார்வையில் பார்க்க....வாணிக்கு அத்தையின் மறுமுயற்சி புரிய அவளும் அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டே ராகவன் என்ன பதில் சொல்லப் போகிறான் என்று எதிர்பார்த்தாள்.

'ம்ம்..அக்கா...அப்படின்னா....நான் பேசுறதெல்லாம் கூட கேக்குமா...?' என்று பரிதவிப்புடன் கேட்டவனைப் பார்த்து ... அடக்க முடியாமல் சிரித்துக் கொண்டே பதில் சொன்னாள்.

'ஆமாம்ப்பா.....அதான் அங்க நடக்குறது பேசுறது எல்லாம் நல்லா தெளிவா கேக்கும்னு மொத்தமா சொல்லிட்டேனே....அப்புறம் எதுக்கு ஒவ்வொண்ணா கேட்டுகிட்டு இருக்கே... ...அது மட்டுமில்ல தம்பி.....சந்தியாதான் இங்க வந்து எல்லாத்தையும் ஒண்ணு விடாம சொல்வாளே...'

சாந்தி இப்படி சொன்னவுடன் ..... என்னதான் போதையில் இருந்தாலும் அவனுக்கு ஒரு வித கூச்சம் தோன்ற...

'ஐயோ...அக்கா...எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு.....நான் போறேன்...அக்கா...'என்று லேசாக குறையபடி சொல்லி விட்டு முன்னறையை நோக்கி நகர முயன்றவன் எதிர்பாராமல் சற்று தள்ளாட....அருகே நின்ற சாந்தி ஒரு கையால் அவனை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டு

'பாத்தியா இதுக்குத்தான் சொன்னேன்...கொஞ்சம் நேரம் இருந்து பேசிட்டு அப்புறமா போ...நாளைக்கு சனிக்கிழமை .. லீவுதானே...அதனால கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்....இல்லை....கேரம் விளையாடலாம்....நீயும் கொஞ்சம் நிதானமாயிட்டு அப்புறமா போ....இல்லைன்னா இங்கியே படுத்துக்கோ....' என்று சொன்னாள்.

சாந்தி சொன்ன அந்த கடைசி வார்த்தைககளை கேட்ட ராகவன்.....'ஐயோ...அக்கா...அதெல்லாம் வேண்டாம்....நீங்க சொன்ன மாதிரி கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்...ஆனா இங்க எல்லாம் வேண்டாம்...நான் அங்கியே போய் படுத்துக்கிறேன்....'
'எதுக்கு தம்பி அப்படி சொல்றே...? நாங்க என்ன உன்னை கடிச்சு திங்கவா போறோம்....?' என்று வேண்டுமென்றே அப்படி கேட்டாள்.

சாந்தியின் ஒவ்வொரு பேச்சையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு சாந்தியின் இந்த கடைசி கேள்வியை கேட்டவுடன் வாணிக்கு பாதி அளவே குறைந்து இருந்த அந்த மாதிரியான கிறுகிறுப்பு மீண்டும் தலைதூக்குவதை போல உணர்ந்தாள். நமக்காக இந்த அத்தை எத்தனை சிரமப் படுகிறாள் என்று அத்தை மேல் ஒருபுறம் அபரிதமான அன்பும் கூடிக் கொண்டே போனது.

அதற்கு ஏற்றார்போல ராகவன் சொன்னபதில் இன்னுமும் அவளை கிறுகிறுக்கச் செய்தது. வழக்கத்தை விட இன்று சற்று அதிகமாக குடித்து இருந்த ராகவனுக்கு தான் சொல்வது சரியா தவறா என்றெல்லாம் தெரியவில்லை...போதையில் கண்கள் லேசாக சொருக ஏதோ ஒரு அசட்டு தைரியத்தில் சாந்தி சொன்னதற்கு பதில் சொல்லும் விதமாக அப்படி சொன்னான்.

'நீங்க என்ன கடிச்சு திங்க மாட்டீங்க....ஆனா நான் உங்களை கடிச்சு சாப்பிட்டுருவேனோன்னு பயமா இருக்கு அக்கா....'

அதை சொல்லி விட்ட பிறகும் அவனுக்கு தான் சொன்னது சரியா தவறா என்றே தெரிய வில்லை....ஆகவே தான் சாந்தியின் கேள்விக்கு சரியான விதத்தில் பதில் சொல்லி விட்டோம் என்ற இறுமாப்பில் நிற்பவனை போல சாந்தியை பார்த்து பாதி சொருகிய கண்களால் ஒரு கர்வப் பார்வை பார்த்தான்.

இந்த மாதிரியான பதிலைத்தான் சாந்தியும் எதிர்பார்த்தாளோ என்னவோ... அவனது பதிலையும் அதை தொடர்ந்து அவனது அந்த பொதியில் திளைத்த பார்வையையும் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ''அதனால் என்ன தம்பி....சாப்பிட்டா சாப்பிட்டுக்கோ..'என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனை கட்டிலை நோக்கி நகர்த்த....அவனும் அதற்கு அனுசரணையாக கட்டிலை நோக்கி இரண்டடி நடந்து போய் அந்த கட்டிலில் தொப்பென்று அமர்ந்தான்.

அவன் அப்படி தொப்பென்று உட்கார்ந்ததால் அவனை பிடித்து இருந்த சாந்தியின் புடவை தலைப்பு இசகுபிசகாக அவன் கையில் மாட்டிக் கொண்டதால் ... அவன் உட்கார்ந்த வேகத்தில் அந்த புடவை தலைப்பு சர்ரென்று உருவி அவன் மடியிலேயே விழுந்தது.

ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி சாந்திக்கு வயதுதான் 52 ஆகி இருந்ததே தவிர அவளது உடற்கட்டு மிக கச்சிதமாக இருந்ததால் அவளை பார்ப்பவர்கள் 40 வயது என்றுதான் சொல்வார்கள்.

அப்படி ஒரு அம்சமான உடற்கட்டு அவளுக்கு. அவளது கணவர் இறந்த போன பிறகு பிரா போடும் பழக்கம் அவளுக்கு இல்லை.......அது போறாதென்று லைனிங் கிளாத் இல்லாமல் மெல்லிய துணியில் தைக்கப் பட்டிருந்த ப்ளவுஸ் அணிந்திருந்தாள் .

ஆகவே அவளது மார்புக் கலசங்கள் இன்னும் கட்டுக் குலையாமல் இருந்ததால் முந்தானை மறைக்காத அவளது மார்புக் கலசங்கள் கும்மென்று நின்றது.
ராகவனின் கால்களை ஒட்டினாற்போல நின்ற சாந்தியின் முந்தானை முழுவதும் சரிந்து தன்னுடைய மடியில் விழுந்து விட்டதை கவனித்த ராகவன் 'ஐயோ' என்று ஒற்றை வார்த்தையை சொல்லியபடி அவளை நிமிர்ந்து பார்க்க...உட்கார்ந்திருந்த அவனுடைய முகத்துக்கு மிக அருகே அவளது மார்புக் கலசங்கள் தெரிய....நிமிர்ந்து பார்த்த அவனது பார்வை அதிலேயே நிலை குத்தி நின்றது.

அவர்களுக்கு மூன்றடி தூரத்தில் நின்ற வாணியும் அதை கவனிக்க....அங்கே நிலை குத்திய பார்வையை அங்கே இருந்து அகற்ற இயலாது தவித்த ராகவன் ...'சாரி..சாரி...அக்கா...;என்று குளறினான்.

'பரவாயில்லப்பா.....'என்று சொன்னாளே தவிர அவன் மடியில் விழுந்து இருந்த தனது முந்தானையை எடுக்காமல் அப்படியே அவனை ஒட்டினாற்போல உட்கார்ந்த சாந்தி....'என்னப்பா....வழக்கத்துக்கு மேல அதிகமா குடிச்சுட்டியா....ரொம்ப கிறக்கமா இருக்கா....'என்று அவன் நெற்றியில் கையை வைத்து பார்ப்பதை போல செய்ய....சற்று முன்னர்தான் குளித்து விட்டு வந்திருந்த அவள் உடம்பில் இருந்த சோப்பின் மணம் கும்மென்று அவன் நாசியில் ஏறியது.

தனக்கு அருகில் ஒட்டினாற்போல அமர்ந்து தனது நெற்றியில் கையை வைத்த சாந்தியை திரும்பிப் பார்த்த ராகவனின் கண்களுக்கு வேறெதுவுமே தெரியவில்லை....அந்த மெல்லிய ப்ளவுசில் முட்டிக் கொண்டு தெரிந்த கிண்ணென்று இருந்த அவளது மார்புக் கலசங்களை தவிர...

அவன் அப்படி வெறித்துப் பார்ப்பதை கவனித்த சாந்தி ஒரு வினாடி வாணியை பார்க்க...அவளது முகத்தில் ஒரு சந்தோசப் புன்னகை மிளிர்ந்தது.
'என்ன தம்பி அப்படி பாக்குற....?' என்று வேண்டுமென்றே பரிவாக அவனை நோக்கி கேட்ட சாந்திக்கு....ராகவனை முந்திக் கொண்டு வாணி பதில் சொன்னாள்.

'ம்ம்...வேற எதுக்குப் பாக்காங்க....அதான் அப்பவே நான் சொன்னேன்ல...மச்சம் எங்க இருக்குன்னு பாக்காங்கன்னு நினைக்கிறேன்...'
சாந்திக்கு இப்போதுதான் ஒரு விஷயம் புரிந்ததை போல இருந்தது. ராகவனோடு ஒன்று சேர சம்மதித்தாலும் அதற்கு முன்பு தனது மருமகள் தன்னை பரிசோதனை செய்து பார்க்க விரும்புகிறாள் போலும்....

ஆகவே சாந்தி சொன்னதை கேட்டு விட்டு உரசிக் கொண்டு உட்கார்ந்த நிலையில்
'வாணி சொல்றது நிசமா தம்பி....? நீ அப்படியா சொன்னே...?' என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.