சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

அவனது தடுமாற்றத்தை கண்டு சிரித்த சாந்தி அவனையும் வாணியையும் பார்த்து மெதுவாகவே சொன்னாள்.

'நீ சொன்ன மாதிரியா செஞ்சிட்டாப் போச்சு.....என் தம்பிதானே கேக்குறான்....ஆனா நீங்க முதல்ல பேசி முடிச்சுட்டு சீக்கிரமா வாங்க....சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு அதையெல்லாம் வச்சுக்கலாம்....என்ன தம்பி....இன்னும் முடியலையா....நேரமாவுமா...?'

'ம்ம்...இல்லக்கா...இன்னும் கொஞ்ச நேரம்தான்.....'என்று அவளுக்கு பதில் சொன்னவனின் இடது கையில் சிகரெட் புகைந்து கொண்டிருக்க....அதை காலை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்த நிலையில் இடது காலுக்கு பின்னால் மறைவாக வைத்துக் கொண்டிருப்பதை கவனித்த சாந்தி...

'எதுக்குப்பா....அதை இப்படி மறைச்சு வச்சிக்கிட்டு இருக்கே....நீ சிகரெட் பிடிப்பேன்னுதான் எனக்கு தெரியுமே....'என்றாள்.

'அப்படி இல்லைக்கா...என்னதான் நீங்க இங்க உங்க வீட்டுல வச்சு இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் குடிக்குரதுக்கும் சிகரெட் பிடிக்கிறதுக்கும் பெர்மிஷன் குடுத்தாலும்....உங்க வயசுக்கு ஒரு மரியாதை குடுக்கனும்ல...அதான்...'என்று மீண்டும் அதே மாதிரியான அசட்டுச் சிரிப்போடு சொன்னான்.

மாமியாரும் மருமகளும்தான் அவனிடம் போலியாக சிலவற்றை பேசினார்களே ஒழிய அவன் ஒளிவு மறைவு எதுவுமின்றித்தான் அவர்களிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கிறான் என்பது அவளுக்குத் தெரியும்....இப்போது அவன் சாந்தியிடம் சொன்ன வார்த்தைகளும் உண்மையானவை.

தன்னை அக்கா ஸ்தானத்திலும் வாணியை தங்கை ஸ்தானத்திலும் வைத்துதான் பேசுகிறான் என்பது சாந்திக்கு நிதர்சனமாக புரிந்தது.

இப்படி சகோதர ஸ்தானத்தில் இருந்து பழகுபவனை வாணியோடு சேர்த்து வைக்க முயலுகிறோமே என்ற ஒரு வித குற்ற உணர்ச்சி சாந்தியின் மனதில் ஒரு வினாடி நேரம் எழுந்து மறைய .... ஆயினும் இத மாதிரியான ஒருவன்தான் இங்கே நடக்கும் எதையும் வெளியே சொல்ல மாட்டான்.......இவன்தான் நம்பிக்கையான ஆள்.

அதனால் வேறு வழியில்லை....அதுவும் என்ன...அவனையும் சந்தியாவையும் பிரித்து விடுவதை போல ஒன்றும் நாம் செயல்படவில்லையே ...அதனால் ஒன்றும் தவறில்லை...என்று தன்னைத்தானே சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு ....
'சரிப்பா.....நீ ப்ரீயா இரு...நான் உள்ள போறேன்.....ஏய்..வாணி....நீ வரியா...இல்ல...அண்ணனும் தங்கச்சியும் பேசிகிட்டு இருக்கப் போறீங்களா...?' என்று கேட்டாள்.

அத்தை தன்னை எதற்காக உள்ளே வரச் சொல்கிறார்கள் என்று வாணிக்கு சின்னதாக ஒரு எரிச்சல் உருவான அதே நேரம் ராகவன் சாந்தியிடம்...
'அக்கா...ரெண்டு பெரும் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கோமே....அவளுக்கு உள்ள ஏதாவது வேலை இருக்கா...?' என்று கேட்டே விட்டான்.
பரவாயில்லையே என்று வாணி அவனை நினைத்து சந்தோசபட்டுக் கொண்டாள்.

'ம்ம்...சரி....உங்க இஷ்டம்....ஆனா ரொம்ப நேரம் ஆகாம சீக்கிரமா வாங்க....' என்று சொல்லி விட்டு மேல்படியில் காலெடுத்து வைத்தவளை பார்த்து ராகவன் மீண்டும் ஒரு கேள்வி கேட்டான்.
'அக்கா...ஒரு சின்ன விஷயம்....உங்க அனுமதி வேணும்...'
'என்னப்பா இது...என்னமோ அனுமதி வேணும்னு கேக்குற...?'

'வேற ஒண்ணுமில்ல. அக்கா....சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தானே இந்த மாதிரி ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்....வாணிக்கும் கொஞ்சம் ஆசையா இருக்கு போல...ஆனா நீங்க ஏதாவது சொல்லுவீங்கன்னு பயப்படுறா...அதான் உங்ககிட்ட கேட்டேன்...'

அவன் அப்படி சாந்தியிடம் தனக்காக வேண்டி அனுமதி கேட்பதை போல கேட்டவுடன்....டக்கென்று திரும்பி சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்த்த வாணி...
'ஐயையோ அப்படில்லாம் இல்லை அத்தை....சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் அண்ணன்கிட்ட அப்படி சொன்னேன்...அவன் அதை சீரியசா எடுத்துகிட்டார்...'என்று நிஜமாகவே சின்ன பதட்டத்தோடு கூற....அதை கேட்டு விட்டு ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் இருவரையும் பார்த்துக் கொண்டு நின்றவள்....'சரிப்பா....எல்லாம் ஒரு ஜாலிக்குதானே....இந்த வயசுல இதெல்லாம் அனுபவிக்காம வேற எப்போ அனுபவிக்கிறது....ஆனா அவ குழைந்தைக்கு பால் குடுத்துட்டு இருக்காளேன்னுதான் யோசிக்கிறேன்....ம்ம்....சரி....ஏய்...வாணி.....நான் ஒண்ணும் நினைக்கலை...சொல்லலை....நீ ஜாலிக்காக சொல்லியிருந்தாலும் சரி....சீரியஸா சொல்லி இருந்தாலும் சரி....உனக்கு ஆசை இருந்துச்சுன்னா ரொம்ப கொஞ்சமா குடுச்சுக்கோ...நான் போறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு அதற்கு மேல் அங்கே நிற்காமல் அவர்களை இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தனியே விட்டு விட்டு செல்ல விரும்பி உள்ளே போய் விட்டாள்.

சாந்திக்கு சற்று நேரம் முன்பு குளித்துக் கொண்டிருக்கும்போது இதை பற்றிய சிந்தனை எழுந்ததென்னவோ உண்மை.... வாணியை குடிக்கச் சொல்லலாமா....அவள் இன்று இப்போது கொஞ்சம் அவனோடு சேர்ந்து மது அருந்தினால் நான் நினைப்பதெல்லாம் இன்னும் சுலபமாக நடக்குமே என்று அவளுக்கு ஒரு யோசனை வந்து போனது.

இப்போது அதை பற்றி ராகவன் கேட்டதும்....பட்டும்படாமலும் அனுமதி கொடுப்பதை போல சொல்லி விட்டு வந்தாள்.
வீட்டுக்குள் வந்து பீரோவை திறக்கப் போனவள் மனதில் ...... எப்படியாவது என்று இரவுக்குள்ளாவது தான் நினைப்பதெல்லாம் நடந்து தனது மருமகள் சந்தோசமடைய மாட்டாளா என்று ஒரு ஏக்கம் அவளுக்கு எழுந்த நேரத்தில் கூடவே அவளுக்கு இன்னொரு அல்ப ஆசையும் எழுந்து அதனால் கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்து விட்டாள்.

வேறொன்றுமில்லை... தனது மருமகளும் ராகவனும் இசகுபிசகாக அந்தமாதிரி இருப்பதை பார்க்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்காதா என்ற ஆசைதான். அந்த மாதிரி அல்பமான ஆசை மனதில் எழ....கருமம் கருமம்....தனக்கு எதற்காக இந்த மாதிரில்லாம் ஆசை வருது....எல்லாம் இந்த பாழாய்ப்போன உடம்பு படுத்தும்பாடு..... ரெண்டு வருடத்திற்கு முன்பே அவளுக்கு மெனோபாஸ் ஆகி தற்போது மாதவிலக்கெல்லாம் வருவதில்லை.... ஆனாலும் இந்த உணர்ச்சி மட்டும் அவ்வப்போது வந்து படுத்தி எடுக்கிறது. எல்லாம் அந்த மனுசனை சொல்லணும்.....இருக்குற வரை கொஞ்சமாவா படுத்தி இருக்கிறார்.... அதுவும் அந்த குளியல் தொட்டியில் வைத்து போதும் போதும் என்று கெஞ்சினாலும் விடாமல் என்ன பாடு படுத்தி இருக்கிறார்.

அவர் அந்த மாதிரி எல்லாம் அந்த விசயத்தில் தனக்கு ருசியை காட்டியதாலதானே இப்போது அவர் இல்லாமல் தான் இந்த மாதிரி அல்லல் பட வேண்டி இருக்கிறது.
ஐம்பத்தி இரண்டு வயதானால் என்ன... அவர் இப்போது உயிரோடு இருந்திருந்தால் இந்த வயதிலும் மெனோபாஸ் ஆகியிருந்தாலும் கூட வாய்ப்பு கிடைத்தால் அவரோடு சந்தோசமாகத்தானே இருப்போம்... ம்ம்....அதை நினைத்து இப்போது என்ன செய்ய....ம்ம்...அதுக்குத்தான் வாய்ப்பில்லை....அந்த மாதிரி இருப்பவர்களை பார்த்தாலாவது ஒரு சின்ன சந்தோசம் உண்டாகாதா....என்றெல்லாம் சிந்தனை செய்தபடி ... பீரோவிலிருந்து தனக்கான ஒரு புடவையை எடுத்துக் கட்டிக் கொண்டு ஈரமான தலை முடியை மின்விசிறிக்கு கீழே நின்று உதறி கொண்டை மாதிரி போட்டுக் கொண்டாள்.

ராகவன் வாங்கிக் கொண்டு வந்திருந்த பிரியாணி பார்சல்கள் மூன்றும் கட்டிலில் இருந்தது. அதன் அருகே போய் உட்கார்ந்து டீவீயை ஆன் செய்தாள்.

அதே நேரம் வீட்டின் பின்புறம் திண்ணையில் உட்கார்ந்திருந்த இருவரும் சாந்தி வீட்டுக்குள் வந்தவுடன் சற்று அமைதியாக இருந்து விட்டு .. அவர்களுக்கு நடுவே திண்ணையில் வைத்து இருந்த மது ஊற்றி வைத்து இருந்த டம்ளரை எடுத்து மிச்சமிருந்த மதுவை குடித்து டம்ளரை காலி செய்து விட்டு கீழே வைத்து விட்டு இடது கையில் வைத்திருந்த சிகரெட்டை வாயில் வைத்து நன்றாக உறிஞ்சி புகையை வெளியே விட்டு விட்டு ஏதோ சொல்ல வருவதை போல வாணியை பார்க்க....வாணியே அவனை பார்த்து பேசினாள்.
'அத்தைகிட்ட எதுக்கு அண்ணா திடீர்னு அந்த மாதிரி கேட்டீங்க....?' என்று பாவம்போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்டவளை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ராகவன் சொன்னான்.

'ம்ம்...நீதானே சொன்னே....ஆசை இருக்கு ....ஆனா அத்தை ஏதாவது சொல்வாங்க....அவங்ககிட்ட கேக்கவும் முடியாதுன்னு....அதான் நானே கேட்டேன்'

'ம்கும்....அவங்க கண்டிப்பா ஏதாவது நினைப்பாங்க....'
'அதெல்லாம் எதுவும் நினைக்க மாட்டாங்க....நான்தானே கேட்டேன்...'
'கேட்டது நீங்கன்னாலும்....குடிக்கப்போறது நான்தானே...'
'ஐயோ வாணி....எதையாவது போட்டு குழப்பிக்காதே....ஒரே ஒரு நாள்....ஒரு சின்ன சந்தோசத்துக்குத்தானே...'

'ம்ம்...நீங்க சொல்லிட்டீங்க....சரி...நான் ஒண்ணு கேட்டா பதில் சொல்வீங்களா...?'
'என்ன வேணும்னாலும் கேளு....அடுக்கு முன்னால ஒரு வாய் குடிச்சுட்டு கேளு....' என்று சொன்னவன் தான் காலிசெய்து வைத்து இருந்த டம்ளரை பக்கத்தில் இருந்த பாட்டிலில் இருந்த தண்ணீரை விட்டு கழுவப் போக....அதை பார்த்த.....வாணி....சட்டென்று குரலை தாழ்த்தி
''என்ன டம்ளரை கழுவப் போறீங்களா...?' என்று கேட்டாள்.
'ஆமா.....நான் அந்த தம்ளர்ல குடிச்சிட்டேனே....வேற டம்ளர் வேணும்னா எடுத்துட்டு வர்றியா....?'

'அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்...இதை கழுவவும் வேண்டாம்....சும்மா அதிலேயே தாங்க...'
'என்ன வாணி சொல்ற.....அதுல நான் வாய் வச்சு குடிச்சிட்டேன்....'

'அதனால என்ன....சும்ம்மா தாங்க...'
அவள் தலையை தாழ்த்தி குனிந்தபடி இருந்துகொண்டு அப்படியே கொஞ்சம் நிமிர்ந்து பார்த்தபடி அடிக்குரலில் பேசிய அந்த மூன்று முறையும் அவனுக்கு ஏதோ ஒரு விதமான கிளர்ச்சி மீண்டும் தலை தூக்கியது அவள் தன்னுடைய எச்சில் பட்ட டம்ளரை கழுவ வேண்டாம் என்று சொன்னது அவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

அது போதாதென்று அவள் தொடர்ந்து சொன்னது அவனை மேலும் சந்தோசப் படுத்தியது
'எனக்குன்னு தனியால்லாம் வேண்டாம்....ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்தே ஊத்துங்க....அதுலயே ரெண்டு பேரும் குடிச்சுக்கலாம்...'
அந்த சந்தோசத்தோடு ராகவன் அந்த டம்ளரில் தான் வழக்கமாக ஊற்றுவதை விட சற்று கூடுதலாக மதுவை ஊற்றி அத்துடன் சோடாவையும் கலந்து அந்த டம்ளரை எடுத்து அவளிடம் நீட்ட...ஏனோ தெரியவில்லை....

அவள் ஒரு முறை திரும்பி வாசல் படியை பார்த்து விட்டு மீண்டும் அவனை நோக்கித் திரும்பி....தனது கையை மெதுவாக உயர்த்தி அவன் கையில் இருந்த அந்த டம்ளரை வாங்கி உடனே குடிக்காமல் அவனை பார்த்து ஒரு மந்தகாசப் புன்னகையை வெளிப்படுத்த ... ஏற்கனவே அவன் அவளுடைய அருகாமையின் காரணமாகவும் இன்னும் திறந்தே இருந்த அவளது மாங்கனி தரிசனத்தினாலும் போதையேறி இருந்த அவனுக்கு ... அவளது அந்த மந்தகாசப் புன்னகை இன்னு அவனை போதைக்கு அடிமை ஆக்குவதை போல இருந்தது.

'என்ன யோசிக்கிற வாணி....இஷ்டம் இல்லியா....?'
'அதெல்லாம் இல்ல....'
'அப்புறம் என்ன.......குடி...'
அவனை பார்த்துக் கொண்டே அந்த டம்ளரை வாயில் வைத்து மெதுவாக உறிஞ்சி இரண்டு மிடறு குடித்து விழுங்கி விட்டு இடது புறங்கையால் வாயை துடைத்துக் கொண்டே டம்ளரை கீழே வைத்து விட்டு அவனை பார்த்து மெதுவாக சிரித்தபடி....'போதுமா....உங்க ஆசைப்படி குடிச்சிட்டேன்...' என்றவளைப் பார்த்து பதிலுக்கு சிரித்து.....'ம்ம்....ரொம்ப சந்தோசம்....என் பேச்சை மறுக்காம குடிச்சதுக்கு.... 'என்று சொல்லிக் கொண்டே அவள் கீழே வைத்த அந்த டம்ளரை கையில் எடுத்தவன் அதில் என்னவோ தேடுவதை போல திருப்பி பார்த்தான்.

அதை கவனித்த வாணி...
'என்ன தேடுறீங்க அந்த டம்ளர்ல..... ?' என்று கேட்க....அவன் அந்த டம்ளரை திருப்பி தன் வாயருகில் கொண்டு போனவன் வாணியின் கேள்வியை செவிமடுத்து வாயில் வைப்பதற்கு முன்பு அவளைப் பார்த்து அவனுக்கே உரிய அந்த அசட்டுப் புன்னகையோடு....'வேற ஒண்ணுமில்ல....நீ இந்த பக்கத்துல தானே வாய் வச்சு குடிச்சே....அதான் அந்த இடத்துலேயே நானும் குடிக்கனும்னு பார்த்தேன்..' என்றான்.

அவன் சொன்னதை கேட்டு அவளுக்கு ஒரு வினாடி ஒரு சிலிர்ப்பு ஒடி மறைவதை போல இருக்க....'என்னண்ணா சொல்றீங்க....எதுக்கு அப்படி...?' அன்று அதற்கு மேல் தொடர்ந்து என்ன கேட்க என்று தெரியாமல் பாதியிலேயே நிறுத்த....'நீ மட்டும் நான் குடிச்ச எச்சில் டம்ளர்லதானே குடிச்சே....அதான் நான் நீ வாய் வச்சு குடிச்ச இடத்துலேயே குடிக்கிறேன்...'என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே மெதுவாக உறிஞ்சி குடித்து விட்டு....அவளைப்பார்த்து 'ம்ம்...நல்லாத்தான்...இருக்கு....' என்று பிதற்றுவதை போல சொன்னான்.

அவன் செய்வதெல்லாம் அவளை மேலும் மேலும் கிளர்ச்சியுறச் செய்தது. திருமணமாகி தனக்கு ஒரு குழந்தை இருக்கிறது என்பதை மறந்து விட்டு ஏதோ புதிதாக காதல்வயப் பட்டவளைப் நெக்குறுகிப் போய்க் கொண்டிருந்தாள்.
ஆயினும் அவன் தன்னை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்பதை உணர்ந்து ....'தங்கச்சியோட எச்சில் உங்களுக்கு நல்லா இருக்குதாக்கும்....?' என்று அண்ணன் தங்கை உறவை மறக்காதவளைப் போல கம்மிய குரலில் கேட்டாள்.

அவளிடம் இருந்து அவன் அந்த கேள்வியை எதிர்பார்க்க வில்லை.... ஆகவே பதில் சொல்ல சற்று திணறினான்.
'அப்டில்லாம் இல்ல வாணி....சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தான் சொன்னேன்....'
'ம்ம்...சரி....பரவாயில்ல விடுங்கண்ணா....' அவள் வேண்டுமென்றே அண்ணா என்று சற்று அழுத்தமாக சொன்னாள்.

'அது சரி வாணி....நீ எதுக்கு அக்காகிட்ட என்னை மாட்டி விடுற மாதிரி அப்படி பேசினே....?'
அவன் மீண்டும் பாதியில் விட்ட பேச்சை தொடங்க முயல்கிறான் என்று அவளுக்கு புரிந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டாமல்
'என்ன பேசினேன்...?' என்று அருகில் இருந்த சிக்கன் பீஸை கையில் எடுத்துக் கொண்டு அப்பாவியாக கேட்டாள்.

'பாத்தியா ...தெரியாத மாதிரி கேக்குற....?'
'ஆமாண்ணா.....நீங்க சொல்றது எனக்கு புரியல....அப்படி உங்களை மாட்டி விடுற மாதிரி என்ன பேசினேன்...?'
'நீ மறந்துட்ட போல....நானே சொல்றேன்....நான் உன்னோட மச்சத்தை பத்திதானே கேட்டுகிட்டு இருந்தேன்...நீ தேவை இல்லாம நான் அவங்களை பத்தி விசாரிச்சதா மாத்தி சொல்லிட்டியே....?'
'அதை பத்தி கேக்குறீங்களா...சும்மா ஒரு ஜாலிக்குத்தான் அப்படிசொன்னேன். ...ஏன்....அத்தைகிட்ட மச்சம் இருக்குன்னு சந்தியா சொல்லலியா....?'

'ம்ம்...சொல்லி இருக்கா...'
'அப்டியா....அத்தைக்கு எங்க மச்சம் இருக்கு.....?'
'அதெல்லாம் எதுக்கு வாணி இப்போ...?'
'இது நல்லா இருக்கே....என்னோட மச்சத்தை மட்டும் சொல்லிட்டு.....அத்தையோட மச்ச்சதை .மட்டும் சொல்ல மாட்டீங்களா...?'
'சொல்ல மாட்டேன்னு இல்ல....அது எதுக்குன்னுதான் கேட்டேன்...
'சும்மா சொல்லுங்க...அத்தைக்கு எந்த இடத்துல மச்சம் இருக்குன்னு சந்தியா சொன்னா...?'

'அது வந்து.....அவங்களோட வலது செஸ்டுக்கு கீழ இருக்குன்னு சொல்லி இருக்கா...'
'ம்ம்...ம்ம்....சரி...எனக்கு எங்க இருக்குன்னு சொன்னா...?'
'ம்ம்..அதான் சொன்னேனே....மறந்துட்டியா....?'
'சரியா கவனிக்கல....அண்ணா....'

பெண்களுக்கே உள்ள குணம் இதுதானே....தனக்கு பிடித்தவன் தன்னுடைய உடலை பற்றி அவன் வாயாலேயே திரும்ப திரும்ப சொல்வது பெண்களுக்கே உரித்தான இயல்பு என்பதால் வாணியும் இப்போது ராகவனிடம் மீண்டும் சொல்லச் சொன்னாள்.

'அது,,,,,,உனக்கு தொடையில அதுக்கு பக்கத்துல நல்ல பெருசா இருக்குமாமே...'
அப்போது முதல் முறை சொன்னபோது தொடையில் மச்சம் இருக்கு என்று மட்டும் சொன்னவன் இப்போது இன்னும் தெளிவாக அடையாளம் சொன்னதை கேட்டு அவளுக்கு வெட்கமும் கிறக்கமும் ஒன்றைக் கலந்து அவளை வதைக்க... ஒரு நிமிடம் அந்த இன்ப அவஸ்தையை உள்ளூர அனுபவித்து விட்டு....அவனை கொஞ்சம் சீண்டி பார்க்க விரும்பியவளாக....
'தொடையில சரி.....அதுக்கு பக்கத்துலன்னு சொன்னீங்களே....எதுக்கு பக்கத்துல....?' என்று அவள் அதே மந்தகாசமான குரலில் கேட்க...ராகவனுக்கு அப்போதுதான் தான் சற்று 'ஓவராகத்தான்' சென்று விட்டோம் என்று மனதில் பட்டது. மது உள்ளே போனாலே இந்த ஆண்களுக்கு இம்மாதியான அசட்டுத் துணிச்சல் வந்து விடும் போல....

'ஐயோ ... அப்படியா சொன்னேன்....அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல...தொடையில நல்ல பெருசா இருக்கும்னு சொன்னா...'
'இல்லியே...நீங்க தெளிவா 'அதுக்கு பக்கத்துலன்னு' தெளிவா சொன்னீங்களே...'

'அப்படியா சொன்னேன்....வாய் தவறி வந்துட்டுது போல...'
'அதான் கேட்டேன்...சொல்லுங்களேன்...எனக்கே சரியா தெரியல...'
அவள் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல போகிறவனைப் போல ... அவன் இப்போது அவளைத் தாண்டி வாசல் படியை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு...
ரகசியம் பேசுவதை போல....'அதுக்கு பக்கத்துலன்னு சொன்னா...' என்று சொன்னான்.

'ஐயோ....நீங்க சொல்றது ஒண்ணுமே புரியல....'
'கொஞ்சம் பக்கத்துல வாயேன் ...இதை எல்லாம் சத்தமா சொல்ல முடியுமா...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே அவனுக்கும் அவளுக்கும் நடுவில் இருந்த பாட்டில் , டம்ளர் மற்றும் இத்யாதிகளை சுவற்றுப் பக்கமாக ஒதுக்கி வைத்து விட்டு அவளைப் பார்க்க....அவனது அந்த செயலை கண்டு மகிழ்ந்தபடி அவனை நோக்கி சற்று நகர்ந்து உட்கார்ந்தாள்.

இப்போது அவர்கள் இருவருக்கும் இடையில் ஒரு அடி இடைவெளிக்கும் குறைவாகத்தான் இருந்தது. ஆகவே அவள் தலையில் சூடப் பட்டிருந்த மல்லிகை பூவின் மனம் அவனை மயக்கியது.

'ம்ம்...இப்போ சொல்லுங்க...'என்று அவனுக்கு எடுத்துக் கொடுப்பதை போல அவள் கேட்க....
'என்னவாணி...அதான் நான் அப்படி சொன்னேன்னு சொல்லிட்டியே அதுக்கு பிறகும் நான் என்ன சொல்றதாம்...?'
அங்கே அந்த இரவு நேரத்தில் நல்ல நிலவு வெளிச்சத்தில் தனியாக அவர்கள் இருவரும் உட்கார்ந்திருப்பதை யாரவது மறைவாக நின்று பார்த்தால் நிச்சயமாக அவர்கள் இருக்கும் நெருக்கத்தை பார்த்து ஒன்று காதலர்கள் என்று சொல்வார்கள்....இல்லை...கணவன் மனைவி என்று சொல்வார்கள்... அப்படியும் இல்லை எனில் கள்ளக் காதலர்கள் என்று சொல்வார்கள்.

'ம்ஹூம்....நீங்க சொல்றது எனக்கே புரியலைண்ணா...அதான் கேக்குறேன்...'
அவள் அருந்தி இருந்த இத்தனூண்டு மது உள்ளே போய் வேலையை காட்ட துவங்கி இருந்தது.

'போ வாணி....இதுக்கு மேல எப்படி சொல்றது....சரி....அது வந்து...ஒண்ணுக்கு போற இடம் இருக்குல்ல...அதுக்கு பக்கத்துலேலே ஒட்டுனாப்புல இருக்குமாமே...'
அவன் வாயால் சொல்லி கேட்க வேண்டும் என்று அவளுக்கு ஆசை இருந்தாலும் அவன் அப்படி அவளுடைய அந்தரங்க பகுதியை பற்றி சொன்னது அவளை மேலும் கிறங்கடிக்க...

'ச்சீ...போங்கண்ணா....எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.....'என்று சொன்னவள் வெட்கம் மிகுதியாலோ என்னவோ தெரியவில்லை....இரு கைகளாலும் முகத்தை மூடிக் கொண்டாள்.

'பாத்தியா....இதான் சொல்ல மாட்டேன்னு சொன்னேன்...நீதான் ரொம்ப கம்பெல் பண்ணி கேட்டே....அதான்...'
'ச்ச்சீ....எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குண்ணா....சந்தியா இதை எல்லாமா உங்ககிட்ட சொல்லி இருக்கா...?'

வெட்கத்தில் இரு கைகளாலும் அவள் கூடிக் கொண்டு உடலை சற்று குறுக்கியதன் விளைவாக அவள் அவனை கொஞ்சம் ஒட்டியபடிதான் உட்கார்ந்திருந்தாள்.

இத்தனை அருகில் இதுவரை இருவரும் அமர்ந்து இருந்தது இல்லை....
அவளது அருகாமையும் அவளது தலையில் இருந்த மல்லகை பூவின் சுகந்தமான மனமும் குடித்திருந்த மதுவின் லேசான போதையும் சேர்ந்து ராகவனை மெல்ல மெல்ல மதியிழக்கச் செய்து கொண்டுருந்தது.
'ரொம்ப வெட்கமா இருக்கா....வாணி...' இப்போது அவனது குரலும் ரகசியமாகவே ஒலிப்பதை போல இருந்தது...

'ம்ம்...'என்று ஒற்றை சொல்லோடு அவள் நிறுத்த.....அவளது வெட்கத்தை அகற்றும் விதமாக முதல் முறையாக ராகவன் அவள் தோள்மீது கையை வைக்க....அதற்காகவே காத்து இருந்தவளைப் போல அவள் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள் வாணி.