சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

வாசல் படியேறி உள்ளே வந்த ராகவனின் கையில் ஒரு பெரிய பிளாஸ்டிக் பை இருப்பதை பார்த்த சாந்தி....'பெரிய பையா இருக்கு......அப்படி என்ன வாங்கிட்டு வந்து இருக்கே....?' என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

'பெருசா ஒண்ணுமில்ல அக்கா....நம்ம மூணுபேருக்கும் சேர்த்து பிரியாணியும் சிக்கனும் வாங்கிட்டு வந்தேன்.....'
'ஐயோ....இதெல்லாம் எதுக்குப்பா.....நான்தான் நீ போகும்போதே எங்களுக்கு எதுவும் வேண்டாம்னு சொன்னேனே...'

'இருக்கட்டும் அக்கா.....சாப்பிடறதுக்குத்தானே ....?'
'வீட்டுல ஏற்கனவே சாப்பாட்டு இருக்குப்பா....வேஸ்டா போயிருமே......'
'ஒரு நாள் வேஸ்டாப் போனா ஒண்ணுமில்ல அக்கா.....இன்னிக்கு இதை சாப்பிடுங்க.....நல்ல டேஸ்டா இருக்கும்....'

அதற்கு பதில் சொல்லாமல் சிரித்துக் கொண்டே தலையை ஆட்டி சம்மதம் சொல்ல....

சாந்தியிடம் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்த ராகவனின் பார்வை தற்செயலாக டீவியின் அருகே நின்ற வாணியின் மீது பட அவனது பேச்சு சற்று தடுமாறியது.
ஆயினும் தன்னை சட்டென்று சமாளித்துக் கொண்டு பேச்சு தடுமாறாமல் பார்த்துக் கொண்டான்.
காரணம் அதுவரை குழந்தைக்கு இருபக்கத்து மார்பிலும் மாற்றி மாற்றி பால்கொடுத்து இருந்ததால் குழந்தையின் எச்சில் பட்டு ஈரமாகி இருந்த அவளது அந்த மெல்லிய ரோஸ் நிற நைட்டியில் முன்பக்கத்தில் ஏற்கனவே குத்திக் கொண்டு நின்றதை போலிருந்த அவளது இரு முலைக் காம்புளும் இப்போது மிகத் தெளிவாக பார்வையில் பட்டது.

அதை சாந்தியும் கவனிக்காமல் இல்லை....அப்படி தெளிவாகத் தெரிந்த முலைக்காம்புகள் ராகவனை தடுமாறச் செய்த அதே நேரம் அவனுக்கு கீழே தொடை இடுக்கில் விறைப்பு தோன்றி 'அது' பேன்ட் ஜிப்பை முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

ஜிப் கிழிந்து விடுமோ என்று பயந்த ராகவன் பேசிக் கொண்டே கட்டிலின் அருகே சென்று தன்னை சற்று ஆசுவாசப் படுத்திக் கொண்டு கையில் இருந்த அந்த பிளாஸ்டிக் பையை கட்டிலில் வைத்து விட்டு
.சாந்தியை பார்த்து திரும்பி....'அக்கா....இப்போ ஒரு பத்து நிமிஷத்துல வந்துடறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு வெளியே போகப் போன ராகவனிடம் சாந்தி கேட்டாள்.

'எங்கப்பா......எதுவும் மறந்துட்டியா....?'
'இல்லக்கா..... லைப்ரரிக்கு போலாம்னு பேன்ட் ஷர்ட் போட்டுட்டு வந்துட்டேன்.....அதனால வீட்டுல போய் வேற டிரஸ் மாத்திட்டு வர்றேன்...'

'அப்படின்னா ஒண்ணு செய்யேன்....எதுக்கு வெளியே போற....கொஞ்சம் இரு....நான் அந்த கதவை திறந்து தாரேன்.....இனிமே சந்தியா குழந்தை பெத்து திரும்புற வரைக்கும் நீ அந்த உள்வாசல் வழியாவே வரப்போக இரு....'
சாந்தி அவனுக்கு நிறைய சுதந்திரமும் உரிமையும் கொடுப்பதை போல அவனுக்கு பட்டது.....அதனால் மேலும் மேலும் சதோஷம் கூடியது.

ஹாலுக்கு வெளியே இருந்த முன்னறைக்கும் ராகவன் குடியிருந்த வீட்டின் முன்னறைக்கும் நடுவே ஒரு கதவு இருந்தாலும் கூட அதை வாடகைக்கு விடும்போதே சாந்தி வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி இரண்டு போர்ஷனாக பிரித்து விட்டிருந்த படியால் என்னதான் நெருக்கமாக பழகினாலும் இரு வீட்டில் உள்ளவர்களும் அடுத்தடுத்த வீட்டுவாசிகளைப் போல வெளி வாசல் வழியாகவே சுற்றிக் கொண்டு போய் பழகி கொண்டு இருந்தார்கள்.

ஆனால் இப்போது சாந்தி அந்த கதவை திறந்து வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று சொன்னதால் ராகவனுக்கு ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

அந்த கதவை திறந்து விட்டால் இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவில் எவ்வித மறைப்பும் இருக்காது. அதே போல இரண்டு போர்ஷனுக்கும் நடுவே நடுஹாலில் ஒரு அகலமான ஜன்னல் இருந்தது.

அந்த ஜன்னலின் மரக்கதவுகளையும் சாந்தியின் வீட்டின் உள்புறமாக பூட்டி அடைத்து வைத்து இருந்தார்கள்.

இனிமேல் ராகவன் சாந்தி வீட்டுக்கு வருவதென்றால் வெளிவாசலை திறந்து கொண்டு படியிறங்கத் தேவை இல்லை....இரண்டு போர்ஷனிலும் வெளிவாசல் பூட்டியிருந்தாலும் அந்த முன்னறை கதவு வழியாக புழங்கிக் கொள்ளலாம்...

'நிஜமாவா சொல்றீங்க அக்கா.....?'
'ஆமாப்பா.....சந்தியா வர்ற வரை காலைலயும் ராத்திரியும் நீ இங்கதானே சாப்பிட வரணும்....எதுக்கு தேவை இல்லாம சுத்தி வரணும்.....சும்மா இந்த வழியாவே வந்து போ.....'
அதை வாணியும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அது அவளுக்கும் ஒரு விதத்தில் சந்தோசமாக இருந்தது. அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இன்று ராத்திரியே 'அது' நடந்து விடும் போலதான் அவளுக்கு தெரிந்தது. அதனால் அவளுக்கு உடம்புக்குள் ஒரு இனம் புரியாத குறுகுறுப்பு தோன்றியது.

ராகவனிடம் தனக்கு பின்னால் வரும்படி சைகை காட்டுவதை போல 'வா' என்று அழைத்துக் கொண்டு திரும்பி முன்னறைக்கு போன சாந்தியை தொடர்ந்து ராகவன் போக.....அந்த முன்னறையின் மேற்கு பக்கம் இருந்த கதவின் முன்னால் வைத்து இருந்த சிறிய மேஜையை நகர்த்தி வைத்து விட்டு கதவின் மேலேயும் நடுவிலும் இருந்த தாழ்ப்பாள்களை விடுவித்து அந்த கதவை திறந்து விட.....அந்தப் பக்கத்தில் ராகவனின் வீட்டு போர்ஷனின் முன் பக்க அறை தெரிந்தது.

'இனிமேல் இதை பூட்ட வேண்டாமா அக்கா...?'
'ம்கும்....ரொம்பத்தான் ஆசை.....அப்டில்லாம் இல்ல....சந்தியா திரும்பி வர்ற வரைக்கும்தான்.....இது உனக்கு மட்டும் ஸ்பெசல் பெர்மிஷன்....'
'ம்ம்....ரொம்ப சந்தோசம்கா.... '

'சரி.....போ...போயிட்டு சீக்கிரம் வா....'
'அக்கா ஒரு நிமிஷம்.....நான் வேணும்னா இங்கியே வச்சு சாப்பிட்டுக்கிரேனே....அங்க உங்க ரெண்டு பேர் முன்னாடியும் வச்சு சாப்பிடறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....'என்று தயக்கமாக சொல்ல....
'என்ன திடீர்னு ....நாங்க ஒன்னும் பங்கு கேக்க மாட்டோம்பா....'என்று சாந்தி சிரிக்க....

'ஐயோ,,.,,என்ன நீங்க....அப்டில்லாம் இல்ல....கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு....'
'சரிப்பா உன் இஷ்டம்.....ஆனா எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் புதுசு இல்ல....சந்திரன் மட்டுமில்ல....என் வீட்டுக் காரர் கூட அவர் இருக்குற வரைக்கும் அப்பப்போ வீட்டுல வச்சு குடிப்பார்...அதனால் நீ இங்க வச்சு சாப்பிடறதுல எங்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.....உனக்கு இஷ்டம் இல்லைன்னா வேண்டாம்பா....'

'என்னக்கா சொல்றீங்க.....உங்க வீட்டுல வச்சே அவங்க ரெண்டுபேரும் சாப்பிடுவாங்களா....?'

'ம்ம்....ரெண்டு பேருக்கும் அதெல்லாம் தாராளமா கிடைக்கும்....அவங்க வேலை அப்படி....அதனால அடிக்கடி இல்லைன்னாலும் உன்னை மாதிரிதான்.....வாரத்துக்கு ஒரு நாளோ ... பத்து நாளைக்கு ஒரு நாளோ வீட்டுல வச்சு சாப்பிடுவாங்க....ஆனா வெளியே போய் சாப்பிடுற வழக்கம் கிடையாது.....அதனால நானும் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன்...'

'அப்பா சரி அக்கா.....நான் இங்க வச்சே சாப்பிட்டுக்கிறேன்....நீங்க சொன்ன மாதிரி பேசிகிட்டே சாப்பிடலாம்....'

'ம்ம்....அதான் சொன்னேன்....சரிப்பா போயிட்டு வா.....'என்று சொல்லி சாந்தி திரும்பி தனது வீட்டு ஹாலுக்குள்ளே போக.....அங்கே டீவியின் அருகில் இவளுக்காகவே காத்து நின்ற வாணி இவளைப் பார்த்து அமைதியாக சிரித்தாள்.

அவள் எதற்கு சிரிக்கிறாள் என்று சாந்திக்கும் புரிந்ததால் சாந்தியும் வாணியை பார்த்து அமைதியாக சிரித்தபடி....'சரி...சரி.....போயி பூவை எடுத்து வச்சுக்கோ....'என்று அவளை விரட்டுவதை போல சொல்ல....அந்த நேரம் பார்த்து தரையில் சின்ன மெத்தையில் படுத்துக் கிடந்த ரேவதி செல்லமாக சினுங்கினாள்.

'என்னடி....எதுக்கு ரேவதி சினுங்குரா..வயிறு நிறையலியா....?'
இல்லியா....ரொம்ப நேரம் குடிச்சாளே....'என்று சொல்லிக் கொண்டே மீண்டும் குழந்தையின் அருகே சென்று அதனை கையில் வாரி அனைத்து தூக்கி மார்போடு சேர்த்து அனைத்துக் கொண்டு கொஞ்சினாள்.

சற்று நேரம் கொஞ்சியபிறகும் அது செல்லமாக விடாமல் சிணுங்கவே ...சாந்தி அவளைப் பார்த்து ...'அதுக்கு இன்னும் பசி அடங்கலை.....இன்னும் கொஞ்சம் பால் குடுத்துப் பாரேன்...'என்று சொல்ல.....சாந்தி சொல்வது சரிதான் என்று வாணிக்கு தோன்றவே ... மார்போடு அணைத்திருந்த குழந்தையோடு மீண்டும் கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து நைட்டியின் ஜிப்பை மீண்டும் இறக்கி விட்டு விட்டு அதற்கு பால் கொடுக்கத் தொடங்கினாள்.

அதை பார்த்த சாந்தி தனக்குள்.....'இதுவும் நல்லதற்குத்தான்....'என்று நினைத்தபடி 'சரி...அப்போ நான் குளிக்கப் போகட்டுமா....?'என்று வாணியிடம் கேட்க ..... 'ஐயோ அத்தை.....என்ன நீங்க....அவங்க இப்ப வந்துருவாங்களே...இது எல்லாம் வேற இங்க அப்படியே இருக்கு.....என்னை இங்க தனியா விட்டுட்டு குளிக்கப் போரேன்னு சொல்றீங்க...?' என்று லேசாக பதறுவதை போல சொல்ல....அதை கேட்டு சிரித்த சாந்தி.....'அதுக்கென்னடி....அவன் வந்தா என்ன....கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்க வேண்டியதுதானே....நான் குளிச்சுட்டு வர்றதுக்கு ஒரு மணி நேரமா ஆவப்போவுது...?'என்று கேட்டாள்.

'அதெல்லாம் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'
'ஒரே புழுக்கமா இருக்குடி....நேத்து ராத்திரி குளிச்சது.....அதாண்டி....'
'அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் அத்தை....நீங்க அப்புறமா போய் குளிங்க....'என்று உரிமையோடு அதட்டலாக சொல்ல....

'அப்படியா சொல்ற....? சரி...அப்புறமாவே குளிச்சுக்கிறேன்....நான் எதுக்கு சொல்றேன்னு உனக்கு புரிய மாட்டேங்குதே...' என்றாள்.

'ம்ம்..ம்ம்....அதெல்லாம் புரியுது.....அதனாலதான் நானும் சொல்றேன்....நீங்களும் கூடவே இருங்க அத்தை....'

இப்போது சாந்திக்கு ஒரு உற்சாகம் தொற்றிக் கொண்டதை போல தோன்ற....அவள் சற்று வாய்விட்டு சிரித்தபடி வாணியை நோக்கி....
'அப்படின்னா.....எல்லாத்துக்கும் நான் கூடவே இருக்கனுமாடி....?' என்று கிண்டலாக கேட்க.....

அதை புரிந்து கொண்ட வாணி....
வெட்கமும் பதற்றமும் சேர்ந்த குரலில்....'அது உங்க இஷ்டம்....இருந்தா எனக்கும் கொஞ்சம் தைரியமா இருக்கும்....'என்று மெதுவாக் சொல்ல...
'அட இவளே....நிஜமாவாடி சொல்ற....ஐயோ....அதை நினைக்கவே எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்குடி....' என்று போலியாக முகத்தை சுளித்தபடி சொல்ல...
இப்போது வாணியின் குரலில் குறும்பு தனம் தொற்றிக் கொண்டதைப் போல அவள் சொன்னாள்.

'எல்லாம் நீங்க சொல்றபடிதானே நடக்குது.....நீங்கதானே எல்லாத்துக்கும் டைரக்டர்....அப்போ நீங்களும் கூட இருந்தாதானே நல்லா இருக்கும்....?'
அவளும் தன்னோடு சேர்ந்து குறும்பு செய்கிறாள் என்று புரிந்து கொண்ட சாந்தி....
'ம்ம்....நல்லாத்தாண்டி இருக்கு நீ சொல்றது....' என்று அங்கலாய்ப்பாக சொல்லி விட்டு 'சரி...இதை இன்னும் நல்லா இழுத்து விட்டுக்கோ....'என்று சொல்லிக் கொண்டே சாந்தியே வாணியின் நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கொஞ்சம் கீழே இறக்கி விட....
பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு பக்கத்து முலை முழுவதும் வெளியே தெரிய....அதை குனிந்து பார்த்த வாணி....எதிரே தன்னை நோக்கி குனிந்து நின்ற சாந்தியை ஏறிட்டுப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டாள்.

அதற்கு என்ன பொருள் என்று இருவருக்குமே புரிந்ததால் பதிலுக்கு சாந்தியும் அவளைப் பார்த்து ஒரு நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தபடி அவளிடம் இருந்து நிமிர்ந்து நகர்ந்து நிற்க....ராகவன் கைவைத்த வெள்ளை நிற பனியனும் லுங்கியும் அணிந்து கொண்டு முன் அறையின் வாசல் வழியாக வந்து அந்த ஹாலுக்குள் வந்தான். .