சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

மதுபானம் குடிப்பவர்களுக்கே உண்டான ஒரு பரவசம் ராகவனுக்கு அந்த பாட்டிலை பார்த்தவுடன் உண்டானது.

உள்ளறையில் இருந்து வெளியே வந்த வாணி சிரித்தபடியே அந்த பாட்டிலை கையில் பிடித்துக் கொண்டு ராகவனை நோக்கி வர....ராகவனுக்கோ ஒரே நேரத்தில் இரண்டு விதமான பரவசம் உண்டானதை போல உணர்ந்தான்.

அந்த அழகான பாட்டிலை கையில் வைத்து கொண்டு வந்த வாணியின் தோற்றம் மக கவர்ச்சியாக இருந்ததால் அவன் அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க....அவனை நெருங்கிய வாணி அந்த பாட்டிலை அவனிடம் நீட்ட....
அவன் சாந்தியை திரும்பி பார்க்க....'ம்ம்...உனக்காகத்தானே கொண்டு வந்து இருக்கா....வாங்கிக்கோ...'என்று சம்மதம் சொல்ல...அந்த பாட்டிலை அவன் வாணியிடமிருந்து வாங்கினான்.

அப்படி வாங்கும் போது அவளது கையை தடவ நேரிட்டது. இதற்கு முன்னால் அவன் வாணியிடம் நிறைய நாட்கள் பேசி இருக்கிறானே தவிர....ஒரு நாளும் தொட்டதில்லை...

அதற்கான எந்த வாய்ப்பும் நேரிட்டதில்லை. இப்போது முதன் முதாலாக அவளது கையை வருடிக் கொண்டே அந்த பாட்டிலை வாங்கும் போது அவனது உடம்பில் ஒரு மின்னல் கீற்று போல ஏதோ ஒன்று ஒடி மறைவதை உணர்ந்தான்.

அவன் மட்டுமல்ல....அவளும்தான்..... அவளுக்கும் அதே மாதிரியான உணர்வுதான். சந்தியா இருந்தவரை இருவருமே அண்ணன் தங்கை என்ற உணர்வுப் பூர்வமான வரையறைக்குள் இருந்து வெளியே வந்தது கிடையாது. ஆனால் இப்போது நிலைமை வேறு..

வாணியை பொருத்தவரை சாந்தி வெளிப்படையாக சொல்லி விட்டதால் அவளால் ராகவனை இப்போது சகோதரன் என்ற கோணத்தில் பார்க்க முடியவில்லை.... அவர்கள் இருவரையும் ஒன்று சேர்த்து வைக்க சரியான நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை சாந்தி அவளிடம் சொன்னதிலிருந்து வாணியை பொருத்தவரை ஏதோ புதிதாக அவளுக்காக நிச்சயம் செய்யப் பட்ட மாப்பிள்ளையை பார்ப்பதை போலவே நினைக்கத் தொடங்கினாள்.

ஆகவே அவனுடைய கை தன் கையில் பட்டவுடன் அவளுக்கும் தன்னுடம்பில் ஒரு சிலிர்ப்பை உணர நேர்ந்தது.
ராகவனைப் பொருத்தவரை நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு வீட்டின் பின்புறம் வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க முலையை பார்த்தது போதாதென்று இன்று காலையில் அவனுக்கு கிடைத்த அவளது இரண்டு முலைகளின் வெளிப்படையான தரிசனத்துக்கு பிறகு என்னதான் மனசுக்கு கடிவாளம் போட்டாலும் முன்னை மாதிரி அவளை தங்கை என்ற கோணத்தில் பார்க்க முயன்று முயன்று தோற்றுப் போய்க் கொண்டிருந்தான். .

ஆயினும் இருவரும் அந்த புதுவித உணர்ச்சியை சாந்தியின் முன்னால் பட்டவர்த்தனமாக வெளிப்படுத்தாமல் சமாளித்தார்கள்.

வாணியிடமிருந்து வாங்கிய பாட்டிலை அவன் உட்கார்ந்திருந்த கட்டிலின் மேல் ஓரமாக வைத்து விட்டு அப்படியே எழுந்து நின்று சாந்தியை பார்த்து...'சரிக்கா....நான் கடைக்குப் போயிட்டு வர்றேன்....உங்களுக்கு ஏதாவது வாங்கனுமா....?' என்று கேட்டான்.

'இல்லப்பா......எங்களுக்கு எதுவும் இப்போ வேண்டாம்.....நீ சீக்கிரமா போயிட்டு வா....' என்று வழியனுப்ப.....அவன் கிளம்பி வெளியே போனான்.

அவன் போனவுடன் வாணி சாந்தியிடமிருந்து குழந்தையை வாங்கி கட்டிலில் பொய் உட்கார்ந்து கொண்டு நைட்டியின் ஜிப்பை இன்னும் கீழே இறக்கி ஒரு பக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து ரேவதிக்கு பாலூட்டத் தொடங்க.....
சாந்தி அடுக்களைக்கு போகப் போவதை போல அங்கே இருந்து நகர முயல....வாணி அவளை ஏறிட்டுப் பார்த்து....'நீங்க என்ன அத்தை இப்படி திடீர்னு அந்த பாட்டிலை எடுத்து குடுக்க சொல்லிட்டீங்க...அது தேவையா அத்தை....?' என்று கேட்டாள்.

நகரப் போன சாந்தி வாணி அப்படிக் கேட்டவுடன் நின்று அவளைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

'ம்ம்..... ஒரு விதத்துல சொன்னா தேவை இல்லைதான்.....ஆனா ஒரு விதத்துல தேவைதான்....'
'என்ன அத்தை நீங்க...? ரொம்ப குழப்புறீங்க....?'
'இதுல என்ன குழப்பம் இருக்கு.....நான் என்ன செஞ்சாலும் காரணம் இல்லாம செய்ய மாட்டேன்னு உனக்கு நல்லா தெரியும்தானே....'
'ம்ம்....அது தெரிந்த விசயம்தானே......ஆனா பாட்டில் எல்லாம் குடுக்கிற அளவுக்கு போகனுமா...?'

'நிஜமா சொல்லு.....அவனுக்கு இந்த பாட்டிலை குடுக்குறதுல உனக்கு கொஞ்சம் கூட இஷ்டம் இல்லைன்னு....'
'அப்டி இல்லைன்னு சொல்ல வரலை.....ஆனா....?'
'என்னடி உளர்ற... அதான் இதுல உனக்கும் சந்தோசம்னு உன் முகமே சொல்லுதே.....அந்த பாட்டிலை அவன்கிட்ட எடுத்துக் கொடுன்னு நான் உன்கிட்ட சொன்னவுடனேயே உன் முகத்துல உண்டான சந்தோசத்தை நான் கவனிச்சேனே....'

'ம்ம்...நீங்க பெரிய ஆள்தான் அத்தை......'
'ஆமாண்டி....நான் பெரிய ஆள்தான்.....அது இல்லாம உங்க மாமனாரோட இத்தனை வருஷம் குப்பை கொட்டியிருக்க முடியுமாடி....?'

'அத்தை....நானே கேக்கனும்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்...கேட்டா தப்பா நினைக்க மாட்டீங்களே....?'
'அப்படி என்ன கேக்கப் போற....நான் எதுவும் நினைக்க மாட்டேன்.....அதுவும் இல்லாம நாம ரெண்டுபேரும் மாமியார் மருமக மாதிரியா பழகுறோம்...?'

'வேற ஒண்ணுமில்ல....இந்த விஷயத்துல என்னவெல்லாம் ப்ளான் போடுறீங்க.....எப்படில்லாம் தின்க் பண்றீங்க....அப்புறம் எப்படி அத்தை நீங்களும் மாமாவும் இப்படி ஒரே ஒரு பிள்ளையோட நிறுத்துனீங்க.....?' என்று கேட்ட வாணிக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் சிரித்து விட ... அதை பார்த்த சாந்தியும் சப்தமாக இல்லாமல் கொஞ்சம் அமைதியாக சிரித்தாள்.

'ம்ம்....நீ இப்படி கேப்பேன்னு எப்பவோ எதிர்பார்த்தேன்..... இப்பவாவது கேட்டியே.....'
'ஐயோ அத்தை.....நான் ஒரு ஜாலிக்குதான் கேட்டேன்....'

'அதனால ஒண்ணுமில்லைடி.... நானே சொல்றேன்.....நீ நினைக்குற மாதிரி நானும் உன் மாமாவும் நல்லா சந்தோசமாத்தான் இருந்தோம்.... ஆனா என்னவோ தெரியலை....உன் புருஷனுக்கு அப்புறம் நான் உண்டாகவே இல்லை.... நாலஞ்சு தடவை நாள் தள்ளிப் போயி அதனால சந்தோசப் பட்டோம்... ஆனா என்ன செய்ய....எதுவுமே தங்கலை.....சரி... நமக்கு ஒரு பிள்ளைதான் ப்ராப்தம்னு சமாதானமாயிட்டோம்....ஆனா அவர் போற வரை எங்களுக்குள்ள அந்த சந்தோசத்துக்கு மட்டும் குறைச்சலே இல்லடி.....'
'அப்படின்னா மாமா திடீர்னு தவறி போனதும் உங்களுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்து இருக்குமே.....'

'ஆமா....அதெப்படி இல்லாம இருக்கும்.....பாவி மனுஷன் .... ஒரு நாள் கூட என்னை சும்மா விட மாட்டார்.....ஆபீஸ் விசயமா வேற ஊருக்கு போனாலும் கூட கூடவே என்னையும் கூட்டிகிட்டு போயிடுவார்,,,,உன் புருஷனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் கூட என்னை அவரு சும்மா இருக்க விட்டதில்லை....புள்ளைக்கு தெரிஞ்சுடும்னு சொன்னாலும் எதையும் கண்டுக்க மாட்டார்.....'

'அப்படின்னா உங்க புள்ளைக்கு தெரிஞ்சேவா.....?'
'ஆமாடி.....அப்பா அம்மா வீட்டுக்குள்ள விளையாடுறதை பாத்துட்டு அவன் என்ன சொல்வான்.....அவனுக்கு அது பழகி போயிட்டு....'
'அத்தை நீங்க சொல்றதெல்லாம் ஆச்சரியமா இருக்கு.....இம்புட்டு அந்நியோன்னியமா இருந்துட்டு மாமா இல்லாம போனது ரொம்பத்தான் கஷ்டமா இருந்து இருக்கும்.....'

'ஆமாண்டி....அதுக்கு என்ன செய்ய......அந்த கஷ்டம் என்னான்னு எனக்கு நல்லாத் தெரியும்......
அதனாலதான் எல்லாத்தையும் யோசிச்சு....நான் இந்த மாதிரி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....நீ எனக்கு மக மாதிரி.....அவன் இல்லாம நீ ராத்திரி நேரத்துல புரண்டுகிட்டு வர்றதை எல்லாம் நான் கவனிச்சுகிட்டுதான் இப்படி ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன்.....என்ன புரியுதாடி....?' என்றெல்லாம் சாந்தி மிக நீளமாக விளக்கம் கொடுக்க....அதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணிக்கு கண்ணீர் வராத குறையாக சாந்தியின் மீது ஒரு பாசம் பொங்கியது.


இந்த காலத்தில் இப்படி ஒரு மாமியாரா....? தன்னை மருமகள் என்றும் பாராமல் தன் மீது இத்தனை அக்கறையும் பரிவும் காட்டுகிராளே..... இதற்கு நான் என்ன கைம்மாறு செய்யப் போகிறேன்......பதிலுக்கு நானும் அத்தைக்கு சீக்கிரம் ஏதாவது நம்மாலான சந்தோசத்தை நிச்சயம் கொடுக்க வேண்டும்......என்று நினைத்தபடியே....குழந்தையை மறுபக்கம் மாற்றி படுக்கவைத்து பாலூட்டிக் கொண்டு சாந்தியை பார்த்து....'நீங்க சொல்றதெல்லாம் சரிதான் அத்தை.....அதுக்காக அவங்களை நம்ம வீட்டுக்குள்ள வச்சே குடிக்க சொல்லணுமா.....?' என்று கேட்டாள்.

'ஏன்....உனக்கு பிடிக்கலியா....?'

'நிஜமா சொல்லணும்னா.....இதுல எனக்கு கொஞ்சம் உடன்பாடு இல்லைதான் அத்தை......அவங்களுக்கு பாட்டிலை எடுத்து குடுத்ததுல எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை.....ஆனா இங்கியே வச்சு குடிக்கச் சொல்லணுமா....?'

'அப்படியா சொல்ற.....உனக்கு பிடிக்கலைன்னா வேண்டாமடி....ஆனா...'
'நீங்க சொல்ல வர்றது எனக்கு புரியுது அத்தை.....என்னை மனசுல வச்சுகிட்டுதான் நீங்க அவங்களை இங்க வச்சு குடிக்க சொல்றீங்கன்னு எனக்குத் தெரியும்.....ஆனாலும் இம்புட்டு அவசரமா வேணுமான்னுதான் பாக்கிறேன்....'

'நீ என்னடி சொல்ற.....?'

'ஆமா அத்தை.....கொஞ்சம் கொஞ்சமா போலாமே அத்தை.....இத்தனை நாள் வரை அவங்க கூட அண்ணன் மாதிரி பழகிட்டு இப்போ சட்டுன்னு அந்த மாதிரி நினைக்கிறதுக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு அத்தை.....'

'அட கூறு கெட்டவளே....நீ காரியத்தையே கெடுத்துருவே போல இருக்கே......அப்படின்னா அவனை உனக்கு பிடிக்கலியா.....?'

'ஐயோ...அத்தை அப்படி நான் சொல்லலை.....நீங்களும் வெளிப்படையா என்கிட்டே கேட்டு.....நானும் வெளிப்படையாத்தான் சொல்லிட்டேனே....ஆனாலும் கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு அத்தை.....ரெண்டு மூணு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாமே அத்தை.....நானும் என்னை மனசளவில் கொஞ்சம் தயார் பண்ணிக்கிரேனே அத்தை....?'

இப்போது சாந்தி வாணியை சற்று தீர்க்கமாக ஒரு அரை நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் பார்த்து விட்டு.....'சரி.....உன் இஷ்டம்....உன் சந்தோசத்துக்காகத்தானே இதை செய்யப் பாக்குறேன்..... அதுல உன் மனசுக்கு கொஞ்சம் எதுவும் பிடிக்கலைன்னாலும் வேண்டாம்.... நீ சொன்ன மாதிரியே ரெண்டு நாள் கழிச்சு பாத்துக்கலாம்....ஆனா நான் இப்போ அவனை இங்கே வர சொல்லிட்டேன்.....அதனால நீ சும்மா அவன்கிட்ட சிரிச்ச முகமா பேசிகிட்டு இரு....அது போதும்.....'

'நிச்சயமா அத்தை......அவங்ககிட்ட நான் இங்க வச்சு குடிக்கிறதுக்காக முகத்தை காட்டவோ கோபப்படவோ மாட்டேன் அத்தை....'
'அது போதுமடி....'

'எங்க வச்சு அத்தை குடிக்க சொல்லப்போறீங்க....இங்க ஹால்ல வச்சா...?'
'ச்சீச்சீ....பின்னால திண்ணையில வச்சுதான்....ராத்திரி நேரம்தானே.....?'
'பாக்கியம் அக்கா வந்துரப் போறாங்க....'
'ம்ஹூம்.....அவ நாளைக்கு சாயந்திரம்தான் வருவா.....'
'ம்ம்...அப்ப சரி......'

'நாளைக்கு பௌர்னமி.....அதனால நல்ல வெளிச்சம் இருக்கு.... லைட்டு கூட போட வேண்டாம்....'
'ம்ம்..ம்ம்....எல்லாத்தையும் நல்ல ப்ளான் பண்றீங்க அத்தை.....'
'சரி...சரி....உன் பாராட்டெல்லாம் எனக்கு வேண்டாம்.......அவன் போற வரை சும்மா பேசிகிட்டு இருந்தா போதும்.....'.

அதற்குள் குழந்தை பால் குடித்து முடித்திருக்க....அதனை நகர்த்தி நைட்டியின் ஜிப்பை சரி செய்து கொண்டு குழந்தையை மடியில் போட்டு கொஞ்ச நேரம் கொஞ்சி விட்டு....கட்டிலின் அருகில் தரையில் ரப்பர் மேட்டை விரித்து குழந்தையை அதில் தவழ விட்டு விட்டு டிவியை ஆன் செய்து பார்க்கலானாள்.

'உனக்கு பசிக்குதா வாணி....?'
'இல்லை அத்தை.....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு சாப்பிட்டுக்கலாம்.....'
'சரி....நானும் அப்புறமா உன்கூட சேர்ந்து சாப்பிட்டுக்கிறேன்....'

'அத்தை......நான் இப்படி நைட்டி போட்டுக்கிட்டு அவங்க முன்னாடி நடமாடுறது ... இப்போ நாம அவங்ககிட்ட நடதுக்கிறது எல்லாம் சந்தியாவுக்கு தெரிஞ்சா அவ நம்மளை தப்பா நினைக்க மாட்டாளா...?'
'அதை பத்தி நான் யோசனை பண்ணாம இருப்பேனா.....தெரிஞ்சா வருத்தப்படுவா.....நம்ம மேல கோபப்படுவா.....ஆனா அவளுக்கு இதெல்லாம் தெரியாம பாத்துக்கிறது நம்ம கையில்தான் இருக்கு.....'

'அது எப்படி அத்தை முடியும்....?'
'தெரியணும்னா நாம சொல்லித்தான் தெரியனும்.....நம்மளை தவிர ராகவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொன்னாத்தான் உண்டு....ஆனா அவனை சொல்லாம இருக்க வைக்கிறதுலதான் எல்லாமே இருக்கு....'
'அது எப்படி அத்தை.....?'

'வேற என்ன.....அவனுக்கும் தான் தப்பு செய்ற மாதிரி தோணனும்.....அப்படி தோணிச்சுன்னா அவன் அவகிட்ட ஏதாவது சொல்றதுக்கு தயங்குவான்....'
'அப்படியா சொல்றீங்க.....?'

'ஆமாண்டி.....அதுக்குத்தான் நான் என்னால முடிஞ்சவரைக்கும் சீக்கிரம் உனக்கும் அவனுக்கும் சாந்தி முகூர்த்தம் நடத்தப் பாக்குறேன்....'
சாந்தி பளிச்சென்று இத்தனை வெளிப்படையாக சொன்னவுடன் வாணிக்கு வெட்கம் வெட்கமாக வந்தது....

'ச்சீ....என்னத்தை நீங்க....இப்படி அசிங்கமா பேசுறீங்க....?'
'ஆமா.....அது உனக்கு அசிங்கமா தெரியுதாக்கும்.....ஏன்....சந்திரன் கூட நீ அசிங்கம் செய்யாமலா இப்படி கையில பிள்ளையை வச்சு இருக்கே....?'
'ம்ம்...அது என் புருஷன்.....உங்க பிள்ளை....'

'சரிம்மா.....வேணும்னா இப்படி வச்சுக்கலாம்.....ராகவனையும் நான் என் பிள்ளை மாதிரி வச்சுக்கிறேன்....அப்போ சரிதானே....?'
எந்த வகையிலாவது சாந்தி தன்னை ராகவனிடம் எத்தனை சீக்கிரமாக முடியுமோ அத்தனை சீக்கிரமாக பிணைத்து விட முயல்கிறாள் என்று புரிய அதை நினைத்து அமுக்கலாக சிரித்துக் கொண்டாள்...

'என்னமோ செய்ங்க அத்தை......'
'சரி...சரி.....தலைக்கு பூ வச்சுக்கோயேன்.....அவன் நிறைய வாங்கிட்டு வந்து இருக்கான்....'
'இருக்கட்டும் அத்தை....கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வச்சுக்கிறேன்....'
'அதுக்கு இல்லடி....பூ வச்சுக்கிட்டேன்னா நல்லா இருக்குமேன்னுதான் சொன்னேன்....'

'சரி அத்தை....வச்சுக்கிறேன்.....இந்தாங்க....ரேவதியை ஒரு நிமிஷம் பாத்துக்கோங்க....தரையில உருண்டுரப் போறா....'
'நான் பாத்துக்கிறேண்டி.....'
அதற்குள் வாசலில் கேட் திறக்கும் சப்தம் கேட்டது.