Misc. Erotica வேணி அம்மா!

[madhan8188.raja]

சமையல் அறையில் வேணி அம்மா வேலை செய்வதை கொஞ்ச நேரம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். பிறகு எழுந்து பாத்ரூம் சென்றேன். அங்கு என்னுடைய அழுக்குத் துணிகளோடு வேணி அம்மாவின் ஜாக்கெட்டும் காய்ந்து கொண்டிருந்தது. அதைக் கையில் எடுத்துப் பார்த்தேன். சுன்னியை வெளியே எடுத்து ஜாக்கெட்டை வைத்து தேய்த்தேன். பிறகு ஜாக்கெட்டின் உப்பிய முன் பகுதியில் ஒன்றை என் சுன்னி முனை மீது போர்த்தி அப்படியே தொங்கவிட்டேன். அது கிட்டத்தட்ட தரையைத் தொட்டபடி என் விரைத்த சுன்னியில் இருந்து தொங்கியது. அப்படியே லேசாக இடுப்பை ஆட்டினேன். ஜாக்கெட் காற்றில் ஆடுவதுபோல் அசைந்தது. பிறகு தரையில் உரசிய ஜாக்கெட்டின் அடிப்பகுதியைப் பிடித்து இழுத்து, என் கொட்டைகளை மூடியபடி பின்பக்கமாக இருந்து, என்னுடைய் இரண்டு குண்டி சதைகளுக்கும் நடுவில் கோவணம் போல் சொருகி இடுப்பு வரை இழுத்தேன். அப்படியே அதன் மேல் என் ஷார்ட்ஸை இழுத்து விட்டு அணிந்து கொண்டேன். 

வேணி அம்மாவின் அழுக்கு ஜாக்கெட் இப்போது என் சுன்னியையும் குண்டியையும் ஒட்டி உரசிக்கொண்டு இருந்தது. எனக்கு மேற்கொண்டு சுகம் ஊறியது. அப்படியே ஜாக்கெட்டில் விந்தை தெறிக்க விடலாமா என்று நினைத்தேன். ஆனால் நிச்சயம் மாட்டிக் கொள்வேன். அல்லது அப்படியே அந்த ஜாக்கெட்டை கோவணம் போல் அணிந்துகொண்டு வெளியே போய் வேணி அம்மாவிடம் ஏதாவது பேசுவோமா என்றும் தோன்றியது. அவள் நான் அணிந்திருப்பதை கண்டுபிடிக்கா விட்டாலும், பாத்ரூமில் இருந்த ஜாக்கெட்டை காணவில்லை என்பதை கண்டுபிடித்து விடுவாள். எனவே, எதுவும் செய்யாமல், ஜாக்கெட்டை வெளியே உருவி, அதன் அக்குள் பகுதிகளை நன்றாக முகர்ந்து பார்த்துவிட்டு, லேசாக நக்கியும் பார்த்துவிட்டு அதை மீண்டும் இருந்த இடத்திலேயே வைத்துவிட்டு வந்துவிட்டேன்.

வேளியே வந்ததும் சமையலறைக்குள் போக வேண்டும் போல் இருந்தது. அங்கு வேணி அம்மா வேலை செய்வதை அருகில் சென்று பார்க்க வேண்டும் போல் இருந்தது. அவளுடைய சிறிய அசைவுகள் கூட அவளுடைய உடலில் பெரும் அதிர்வுகளை உருவாக்கின. கடல் அலைகள் போல் ஓயாமல் தழும்பிக்கொண்டே இருந்தது அவள் உடல். ஆனால் உள்ளே செல்ல எனக்கு வேறு எந்த காரணமும் தோன்றவில்லை. அவளிடம் பேசக்கூட அப்போதைக்கு எனக்கு எதுவுமே இல்லை. என் ஆழ்மனம் வேறு எதையோ பற்றி தீவிரமாக யோசித்துக் கொண்டிருந்தது. எதோ ஒரு கேள்விக்கு விடை தேடி என் மனம் நீண்ட நேரமாக அலைந்து கொண்டிருந்து. ஆனால் அதை என் அறிவு உணர்ந்து கொள்ளாதபடி அன்று நடந்த நிகழ்ச்சிகள் அமுக்கிக் கொண்டிருந்தன. ஆனால் அப்போது பாத்ரூம் வாசலில் நின்று நான் சற்று அதைப்பற்றி யோசித்த அடுத்த நொடி, அது எனக்குத் தெளிவானது. 

'குருமூர்த்தி எழுதிய பொய்க் கணக்கு பற்றி சரசு சொன்னாளே. அதைப் பார்க்க வேண்டும்.' இந்த எண்ணம் வந்த மறுநொடி, என் எண்ணம் மீண்டும் அலைபாயத் தொடங்கியது. 'அந்த பொய்க்கணக்கைப் பற்றி சொல்லிவிட்டு சரசு வேறு ஏதோ பச்சையாக சொன்னாளே? அவள் சொன்னதைக் கேட்டதும் சுன்னி துடித்ததே? எப்படி என்ன சொன்னாள்?'

'ஹான் ஞாபகம் வருகிறது. 'சரசு எனக்கு ஊம்பி விட்ட செலவு'ன்னு கூட எழுதுங்க என்று சொன்னாளே... சொல்லிவிட்டு சுன்னியைப் பிசைந்தாளே? உண்மையிலேயே எனக்கு ஊம்பி விடுவாளா? அல்லது சும்மா பேச்சுக்கு அப்படி சொன்னாளா? இல்லை, அவள் சும்மா சொல்லக்கூடியவள் இல்லை. கண்டிப்பாக ஊம்பி விடுவாள். அவள் கை என் சுன்னி மீது பட்டதே அவ்வளவு சுகமாக இருந்ததே... அவள் உதடு பட்டால், நாக்கு பட்டால்... இப்படி எல்லாம் நினைத்து, சுன்னி மீண்டும் உச்சத்துக்குப் போனது. சற்று நிதானித்து, சில பெருமூச்சுகளை விட்டு என்னை அமைதிப் படுத்தினேன். 

பிறகு மூளை கொஞ்சம் வேலை செய்தது. அந்த அறையில் இருந்த அலமாரியில் இரண்டு பிளாஸ்டிக் கவர்கள் இருந்தது ஞாபகம் வந்தது. அதை எடுத்துப் பார்த்தேன். முதல் கவரில் சில ஃபைல்கள் இருந்தன.  ஒரு ஃபைல் முழுதும் வங்கி செல்லான்களும், அது சம்மந்தப்பட்ட செராக்ஸ் காப்பிகளும் இருந்தன. இன்னொரு ஃபைலில் மின்சார கட்டணம், தண்ணீர் வரி, சொத்து வரி ரசீதுகள் இருந்தன. ஆனால் எல்லாம் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு தான் இருந்தன.

இன்னொரு கவரில் இரண்டு முழு சைஸ் நோட்டுகள் இருந்தன. அவற்றை திறந்து பார்த்ததும், அவை தான் கணக்கு நோட்டுகள் என்று தெரிந்தன. அந்த கணக்குகளை நான் பார்க்கத் தொடங்கினேன். கடந்த பன்னிரண்டு வருடத்துக்கான கணக்குகள் அதில் இருந்தன. ஒவ்வொரு மாதமும் குறைந்த பட்சம் மூன்றிலிருந்து நான்கு லட்சம் ரூபாய் வரைக்கும் கணக்குகள் எழுதப்பட்டிருந்தன. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அதுவும் தீபாவளி பொங்கல் சமயங்களில் இரட்டிப்பாக இருந்தன. மட்டன், மீன் எல்லாம் இங்கு கிடைக்காது என்று காலையில் சண்முகம் சொன்னான், ஆனால் மாதாமாதம் மட்டனுக்கும் மீனுக்கும் தலா நான்காயிரம் கணக்கு எழுதப்பட்டிருந்தது. இங்கு பாலே கிடைக்காது, பவுடர் தான் இருக்கிறது‌. ஆனால் பால் வாங்கிய கணக்கில் மாதம் ஐந்தாயிரம். ஃபோன் பில் பத்தாயிரம், சமையல் கேஸ் இரண்டாயிரம், அதைக் கொண்டுவர வண்டி செலவு மூவாயிரம், சமையல் பாத்திரம், மோட்டார் ரிப்பேர், பெட்ரோல் செலவு, டாக்டர் செலவு என்று கண்டதையும் எழுதி இருந்தது. இது எல்லாமே பொய்க் கணக்கு என்று ஒரு சிறு குழந்தை கூட கண்டுபிடித்துவிடும். இதை எல்லாம் முதலாளி பார்ப்பதே இல்லையா? இல்லை பார்த்துவிட்டுத் தான் குருமூர்த்தியை வேலையை விட்டு தூக்கினாரா? 

இப்படி எல்லாம் ஒரு பக்கம் நினைத்து குழம்பிய போது, இன்னொரு பக்கம் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். 'இப்படி கண்டதையும் நாம் எழுத வேண்டியது இல்லை. ஒரு எட்டாயிரத்துக்கு மட்டும் பொய்க்கணக்கு எழுதினால் போதும், சரசுவும் மல்லிகாவும் நமக்கு சொர்க்கத்தைக் காட்டுவார்கள்.' இந்த எண்ணத்தோடு இன்னொரு எண்ணமும் தோன்றியது. 'இது போக, இன்னொரு ஐந்தாயிரம் சேர்த்து எழுதினால் வேணி அம்மாவும் நமக்கு சேவை செய்வாளா?' 

இப்படி நான் எண்ணிய மறுநொடி, "சாப்பிட வாங்க தம்பி!" என்று வேணி அம்மாவின் குரல் கேட்டது. நான் திரும்பி பார்த்தேன், சமையலறை வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தாள் வேணி அம்மா. அவளுடைய முலைகள் இரண்டும் வாசலுக்கு வெளியே நின்றன.