26-11-2021, 07:06 PM
சற்று நேரம் கழித்து எழுந்து வெளியே வந்தேன். சண்முகமும் அவனுடைய அப்பாவும் வேலைகளை முடித்துவிட்டு கைகால்களைக் தழுவிக் கொண்டிருந்தனர். மல்லிகாவும், சரசுவும் சற்றுத் தள்ளி நின்று ஒரு மரத்தடியில் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். நான் வருவதைப் பார்த்ததும் சண்முகம், "சார், கேக்க மறந்துட்டேன், சமையலுக்கு ஒரு அம்மா வருவாங்களாம். வந்துட்டாங்களான்னு அத்தான் கேக்க சொன்னாரு." என்றான்.
நான், "ஆமா, அவங்க காலைலியே வந்துட்டாங்க. நானும் சொல்ல மறந்துட்டேன். உள்ள தூங்கிட்டு இருக்காங்க." என்றேன்.
"சரி சரி. சமையலைக்கு தேவையானது எல்லாம் உள்ள வச்சிருக்கோம் சார். நல்லா பொங்கித் தர சொல்லுங்க. நாங்க அப்பப்போ வரும்போது எல்லாம், காய்கறி, மளிகை சாமான் எல்லாம் கொண்டு வர்றோம். எதாவது தேவைன்னா மாமா நம்பருக்கு ஃபோன் பண்ணுங்க, அது என் கிட்ட தான் இருக்கு. வாரத்துக்கு ஒருநாள் கோழி கொண்டு வர்றேன். ஆடு, மீன் எல்லாம் எப்பவாச்சும் தான் கிடைக்கும், கிடைக்கும் போது கொண்டு வர்றேன்."
நான் சிரித்துக்கொண்டே "சரி" என்றேன்.
"வயல்ல விதை விதைச்சாச்சு சார். இனி ரெண்டு நாளுக்கு ஒருக்க தண்ணி மட்டும் பிடிக்கணும். இடையில அப்பப்போ உரம் போடணும். அதெல்லாம் நானும் அப்பாவும் பாத்துக்குவோம். அக்காவும் மல்லிகாவும், வாரத்துக்கு மூனு நாள் வருவாங்க. ஒரு நாள் கீழ, ஒரு நாள் முதல் மாடி, ஒரு நாள் ரெண்டாவது மாடின்னு சுத்தம் பண்ணுவாங்க. மொட்டை மாடி மாசத்துல ஒருநாள். எனக்கு எங்க வயல்ல வேலை இருக்கும், அதுபோக டவுணுக்குப் போக வேண்டிய இருக்கும். அதனால் நான் பெரும்பாலும் இன்னிக்கு வந்தது மாதிரி மத்தியானம் தான் வருவேன்." என்று தனக்குத் தானே சொல்லிக் கொள்வது போல் அடுக்கிக் கொண்டே போனான். பிறகு என்னைப் பார்த்து, "வேற ஏதும் சொல்லாம விட்டுட்டனா சார்?" என்றான்.
நான் மீண்டும் சிரித்துவிட்டு, "தெரியலியேப்பா, நான் எதுவும் சந்தேகம் வந்தா ஃபோன் பண்றேன்." என்றேன்
நான். பிறகு அவர்கள் அனைவரும் என்னிடம் விடை பெற்றுக்கொண்டு கிளம்பினார்கள். சீக்கிரம் இருட்டிவிடும் என்பதால், ஆறு மணிக்குள் காட்டுப் பாதை வழியாக வீட்டுக்கு நடந்து போக வேகமாக கிளம்பிவிட்டார்கள். சரசு மட்டும் போகும்போது திரும்பி என்னைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
நான் மீண்டும் எங்கள் அறைக்குள் வந்தேன். வேணி அம்மா எழுந்து சமையல் கட்டில் ஏதோ வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் டிவி போட்டுவிட்டு சோஃபாவில் அமர்ந்தேன். சற்று நேரத்தில் சூடாக லெமன் டீ வந்தது. நான் ஆர்வத்துடன் வாங்கிக் குடித்தேன். வேணி அம்மா இரவு மீண்டும் சப்பாத்தி செய்வதாக சொல்லிவிட்டு சமையலறைக்குள் சென்றாள்.
பிறகு சீக்கிரமே இருட்டி விட்டது. நான் தொடர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சரசு செய்த காரியங்களும் அவள் சொன்ன விஷயங்களும் மீண்டும் மீணடும் என் மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருந்தன. ஆனால் அந்த விஷயத்தைப் பற்றி முடிவெடுக்க முடியாமல், சரசுவின் முலைகளும், புண்டையும், குண்டியும் என் மனதை நிறைத்து நின்றது. அவ்வப்போது குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்து என்னிடம் பேச்சு கொடுத்த வேணி அம்மாவைக் கூட நான் பெரிதாக கண்டுகொள்ளவில்லை.
பிறகு ஒரு ஏழு மணி அளவில் வேணி அம்மாவை சில நிமிடங்கள் காணவில்லை என்பதை உணர்ந்து நான் கண்களாலேயே தேடியபோது, பாத்ரூமில் அவள் நடமாடுவது, அங்கு எரிந்த விளக்கில் இருந்து தெரிந்தது. எனக்கு சட்டென சுன்னி நீண்டது. நானும் வேணி அம்மாவும் ஒரே பாத்ரூமைத்தான் உபயோகிக்கப் போகிறோம் என்ற நினைப்பு கிளுகிளுப்பை உண்டாக்கியது. அவள் அதற்குள் இப்போது நிர்வாணமாக நிற்பாள் என்ற எண்ணம் என்னை என்னவோ செய்தது. பாத்ரூம் கதவில் ஓட்டை எதுவும் இருக்கிறதா என்று பார்த்தேன். இல்லை.
நான் சுன்னியை மெல்ல அழுத்தி விட்டுக் கொண்டேன். சரசு என்னை சூடேற்றிவிட்டு சென்ற பிறகு நான் சுன்னியைத் தொடவே இல்லை. அதனால் இப்போது தொட்டதும் சுகம் ஜிவ்வென்று ஏறியது. ஷார்டஸை கீழே இறக்கலாமா என்று நான் நினைத்துக் கொண்டு இருந்த போதே வேணி அம்மா பாத்ரூமைத் திறந்துகொண்டு வெளியே வந்தாள். சட்டென தலையைத் திருப்ப நினைத்த எனக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி கிடைத்தது.
வேணி அம்மா நைட்டிக்கு மாறியிருந்தாள். அது ஒரு நீல நிற நைட்டி. எந்தவித பந்தாவும் இல்லாத, எந்த விதத்திலும் கவர்ச்சியாக இல்லாத, சற்றே வெளிறிப்போன சாதாரண பழைய நைட்டி, ஆனால் அதை அவள் அணிந்திருந்தது, பார்க்க கண்கொள்ளா காட்சியாக இருந்தது. பின்னால் அவளுடைய குண்டி பொங்கி வழிந்து கொண்டிருந்தது. அவளுடைய முதுகை அந்த நைட்டி தொடவே இல்லை, தோளில் இருந்து நேராக இழுத்துப் பிடித்தது போல் அவள் குண்டியை அடைந்து, அதை இறுக்கமாகக் தழுவிக்கொண்டு கீழே இறங்கிச் சென்றது. முன்பக்கம் முலைகள் இரண்டும், அவளை உடலோடு சண்டை போட்டுவிட்டு தனியாகச் சென்று தள்ளி நிற்பதைப் போல் முன்னால் முட்டிக்கொண்டு உருண்டு ஓடின. அவளுடைய முலைப்பிளவு, ஒரு இஞ்ச் அளவுக்கு மேலே தெரிந்தது. அவளுடைய உடலை அந்த நைட்டியால் மூட முடிந்ததே தவிர, அதன் விளைவுகளை மறைக்க முடியவில்லை. ஆனால் அவளுடைய உயரத்துக்கும் எடைக்கும் இவ்வளவு தூரம் அது அவளை மூடியதே பெரிய காரியம்.
வேணி அம்மா பாத்ரூம் வாசலில் சற்று நின்று தன் சேலையை மடித்துவிட்டு அதை அருகிலிருந்த நாற்காலியில் போட்டாள். பின் என்னைப் பார்த்து ஒரு புன்னகையை உதிர்த்து விட்டு, மெல்ல நடந்து சமையலறைக்குள் சென்றாள். நான் கண்கொட்டாமல் அவளைப் பார்த்தை சட்டை செய்யவே இல்லை. எனக்கு அப்போது சரசுவும் மல்லிகாவும் மறந்தே போய்விட்டார்கள்.
நான், "ஆமா, அவங்க காலைலியே வந்துட்டாங்க. நானும் சொல்ல மறந்துட்டேன். உள்ள தூங்கிட்டு இருக்காங்க." என்றேன்.
"சரி சரி. சமையலைக்கு தேவையானது எல்லாம் உள்ள வச்சிருக்கோம் சார். நல்லா பொங்கித் தர சொல்லுங்க. நாங்க அப்பப்போ வரும்போது எல்லாம், காய்கறி, மளிகை சாமான் எல்லாம் கொண்டு வர்றோம். எதாவது தேவைன்னா மாமா நம்பருக்கு ஃபோன் பண்ணுங்க, அது என் கிட்ட தான் இருக்கு. வாரத்துக்கு ஒருநாள் கோழி கொண்டு வர்றேன். ஆடு, மீன் எல்லாம் எப்பவாச்சும் தான் கிடைக்கும், கிடைக்கும் போது கொண்டு வர்றேன்."
நான் சிரித்துக்கொண்டே "சரி" என்றேன்.
"வயல்ல விதை விதைச்சாச்சு சார். இனி ரெண்டு நாளுக்கு ஒருக்க தண்ணி மட்டும் பிடிக்கணும். இடையில அப்பப்போ உரம் போடணும். அதெல்லாம் நானும் அப்பாவும் பாத்துக்குவோம். அக்காவும் மல்லிகாவும், வாரத்துக்கு மூனு நாள் வருவாங்க. ஒரு நாள் கீழ, ஒரு நாள் முதல் மாடி, ஒரு நாள் ரெண்டாவது மாடின்னு சுத்தம் பண்ணுவாங்க. மொட்டை மாடி மாசத்துல ஒருநாள். எனக்கு எங்க வயல்ல வேலை இருக்கும், அதுபோக டவுணுக்குப் போக வேண்டிய இருக்கும். அதனால் நான் பெரும்பாலும் இன்னிக்கு வந்தது மாதிரி மத்தியானம் தான் வருவேன்." என்று தனக்குத் தானே சொல்லிக் கொள்வது போல் அடுக்கிக் கொண்டே போனான். பிறகு என்னைப் பார்த்து, "வேற ஏதும் சொல்லாம விட்டுட்டனா சார்?" என்றான்.
நான் மீண்டும் சிரித்துவிட்டு, "தெரியலியேப்பா, நான் எதுவும் சந்தேகம் வந்தா ஃபோன் பண்றேன்." என்றேன்
நான். பிறகு அவர்கள் அனைவரும் என்னிடம் விடை பெற்றுக்கொண்டு கிளம்பினார்கள். சீக்கிரம் இருட்டிவிடும் என்பதால், ஆறு மணிக்குள் காட்டுப் பாதை வழியாக வீட்டுக்கு நடந்து போக வேகமாக கிளம்பிவிட்டார்கள். சரசு மட்டும் போகும்போது திரும்பி என்னைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
நான் மீண்டும் எங்கள் அறைக்குள் வந்தேன். வேணி அம்மா எழுந்து சமையல் கட்டில் ஏதோ வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் டிவி போட்டுவிட்டு சோஃபாவில் அமர்ந்தேன். சற்று நேரத்தில் சூடாக லெமன் டீ வந்தது. நான் ஆர்வத்துடன் வாங்கிக் குடித்தேன். வேணி அம்மா இரவு மீண்டும் சப்பாத்தி செய்வதாக சொல்லிவிட்டு சமையலறைக்குள் சென்றாள்.
பிறகு சீக்கிரமே இருட்டி விட்டது. நான் தொடர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சரசு செய்த காரியங்களும் அவள் சொன்ன விஷயங்களும் மீண்டும் மீணடும் என் மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருந்தன. ஆனால் அந்த விஷயத்தைப் பற்றி முடிவெடுக்க முடியாமல், சரசுவின் முலைகளும், புண்டையும், குண்டியும் என் மனதை நிறைத்து நின்றது. அவ்வப்போது குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்து என்னிடம் பேச்சு கொடுத்த வேணி அம்மாவைக் கூட நான் பெரிதாக கண்டுகொள்ளவில்லை.
பிறகு ஒரு ஏழு மணி அளவில் வேணி அம்மாவை சில நிமிடங்கள் காணவில்லை என்பதை உணர்ந்து நான் கண்களாலேயே தேடியபோது, பாத்ரூமில் அவள் நடமாடுவது, அங்கு எரிந்த விளக்கில் இருந்து தெரிந்தது. எனக்கு சட்டென சுன்னி நீண்டது. நானும் வேணி அம்மாவும் ஒரே பாத்ரூமைத்தான் உபயோகிக்கப் போகிறோம் என்ற நினைப்பு கிளுகிளுப்பை உண்டாக்கியது. அவள் அதற்குள் இப்போது நிர்வாணமாக நிற்பாள் என்ற எண்ணம் என்னை என்னவோ செய்தது. பாத்ரூம் கதவில் ஓட்டை எதுவும் இருக்கிறதா என்று பார்த்தேன். இல்லை.
நான் சுன்னியை மெல்ல அழுத்தி விட்டுக் கொண்டேன். சரசு என்னை சூடேற்றிவிட்டு சென்ற பிறகு நான் சுன்னியைத் தொடவே இல்லை. அதனால் இப்போது தொட்டதும் சுகம் ஜிவ்வென்று ஏறியது. ஷார்டஸை கீழே இறக்கலாமா என்று நான் நினைத்துக் கொண்டு இருந்த போதே வேணி அம்மா பாத்ரூமைத் திறந்துகொண்டு வெளியே வந்தாள். சட்டென தலையைத் திருப்ப நினைத்த எனக்கு ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி கிடைத்தது.
வேணி அம்மா நைட்டிக்கு மாறியிருந்தாள். அது ஒரு நீல நிற நைட்டி. எந்தவித பந்தாவும் இல்லாத, எந்த விதத்திலும் கவர்ச்சியாக இல்லாத, சற்றே வெளிறிப்போன சாதாரண பழைய நைட்டி, ஆனால் அதை அவள் அணிந்திருந்தது, பார்க்க கண்கொள்ளா காட்சியாக இருந்தது. பின்னால் அவளுடைய குண்டி பொங்கி வழிந்து கொண்டிருந்தது. அவளுடைய முதுகை அந்த நைட்டி தொடவே இல்லை, தோளில் இருந்து நேராக இழுத்துப் பிடித்தது போல் அவள் குண்டியை அடைந்து, அதை இறுக்கமாகக் தழுவிக்கொண்டு கீழே இறங்கிச் சென்றது. முன்பக்கம் முலைகள் இரண்டும், அவளை உடலோடு சண்டை போட்டுவிட்டு தனியாகச் சென்று தள்ளி நிற்பதைப் போல் முன்னால் முட்டிக்கொண்டு உருண்டு ஓடின. அவளுடைய முலைப்பிளவு, ஒரு இஞ்ச் அளவுக்கு மேலே தெரிந்தது. அவளுடைய உடலை அந்த நைட்டியால் மூட முடிந்ததே தவிர, அதன் விளைவுகளை மறைக்க முடியவில்லை. ஆனால் அவளுடைய உயரத்துக்கும் எடைக்கும் இவ்வளவு தூரம் அது அவளை மூடியதே பெரிய காரியம்.
வேணி அம்மா பாத்ரூம் வாசலில் சற்று நின்று தன் சேலையை மடித்துவிட்டு அதை அருகிலிருந்த நாற்காலியில் போட்டாள். பின் என்னைப் பார்த்து ஒரு புன்னகையை உதிர்த்து விட்டு, மெல்ல நடந்து சமையலறைக்குள் சென்றாள். நான் கண்கொட்டாமல் அவளைப் பார்த்தை சட்டை செய்யவே இல்லை. எனக்கு அப்போது சரசுவும் மல்லிகாவும் மறந்தே போய்விட்டார்கள்.