Incest அம்மாவுடன் ஆண்டிபட்டி டூர்

[Vandanavishnu0007a]

கிரீச்ச்ச்ச்.. என்ற பேரிசைச்சலுடன் ரயில் பிரேக் போட்டு நிற்கவும் சரியாக இருந்தது..

சென்னையில் இருந்து 1000 பேருடன் வந்தனாவும் விஷ்ணுவும் பயணித்து வந்திருந்தாலும்..

ஒவ்வொரு ஸ்டேஷனிலும் அநேகர் ஏறி இறங்கி.. அதன் பிறகு இறங்குவது மட்டுமே இருந்து..

இப்போது கடைசியாக வந்தனா விஷ்ணு இருவர் மட்டுமே அந்த அவ்வளவு பெரிய ரெயில் பெட்டியில் இருந்தார்கள்..

காரணம் ஆண்டிபட்டி என்ற கிராமத்துக்கு ரயிலே கிடையாது.. அந்த பட்டிக்காட்டு கிராமத்துக்கு எந்த விதமான போக்குவரத்தும் கிடையாது..

அஜித் நடித்த சிட்டிஸன் படத்தில் வரும் அத்திப்பட்டு கிராமத்தை போல ஆண்டிபட்டி கிராமமும் முற்றிலும் அழிந்து போனதாகவே அரசாங்கத்தால் கருதப்பட்டது..

வந்தனா டிக்கெட் கவுண்டரில் ஆண்டிபட்டிக்கு ஒரு புல் டிக்கட்.. ஒரு அரை டிக்கெட் என்று விஷ்ணுவுக்கு அரை டிக்கெட் எடுத்த போதே டிக்கெட் கவுண்ட்டரில் இருந்த ஆசாமி ஆச்சரியமாக பார்த்தார்..

ஆண்டிபட்டி கிராமத்துக்கா.. என்று ஆச்சரியமாக கேட்டார்..

அந்த கிராமத்துக்கு எல்லாம் டிரையின் கிடையாதும்மா.. மருவத்து£ர் என்ற ஸ்டேஷன் வரைதான் ரயில் போகும்.. அதுக்கு டிக்கெட் எடுத்துக்கங்க..

அதுக்கு மேலே நீங்க போற ரயில் அப்படியே நின்னு ரிவர்ஸ் எடுத்து ரிட்டன் ஆயிடும்.. மருவத்து£ர்தான் கடைசி ஸ்டேஷன் ஸ்டாப்பிங்.. என்றார் டிக்கட் கவுண்ட்டர் ஆசாமி..

சரி குடுங்க.. என்று சொல்லி இரண்டு டிக்கெட் வாங்கினாள் வந்தனா..

அந்த கவுண்ட்டரில் சொன்னது போல் மருவத்து£ர் செல்ல கூட யாரும் ஆட்கள் இல்லை..

மருவத்து£ர் வரும் முன்பாகவே 10 ஸ்டேஷன் முன்பாகவே அனைவரும் இறங்கி விட்டார்கள்..

கிரீச்ச்ச்ச்.. என்ற சத்தத்துடன் ரயில் நிற்கவும்..

வந்தனாவும் விஷ்ணுவும் ரயிலை விட்டு கீழே இறங்கினார்கள்..

வந்தனா அந்த ஸ்டேஷன் ப்ளாட்பாரத்தில் கால் அடி எடுத்து வைத்ததுமே உடம்பு புள் அரித்தது..

அப்படி ஒரு சிலிர்ப்பு..

20 வருடங்களுக்கு முன்பாக ஓடி ஆடிய பூமி..

வந்தனாவும் விஷ்ணுவும் இரண்டு மூன்று லக்கேஜ் எடுத்து ரயிலை விட்டு கீழே இறங்கினார்கள்..

அந்த ஸ்டேஷன் ப்ளாட்பாரமே விரிச்சோடி கிடந்தது..

அது ஒரு இளையுதிர் காலம் என்பதால் ப்ளாட்பாரம் முழுவதும் காய்ந்த சருகு இலைகள் குப்பை குப்பையாக கிடந்தன..

சரியான பராமரிப்பு இல்லை..

அந்த ஸ்டேஷன் சுவர்கள் எல்லாம் காரை விட்டு... சிமெண்ட் எல்லாம் பெயர்ந்து செங்கல் செங்கலாய் தெரிந்தது..

வந்தனாவும் விஷ்ணுவும் இறங்கி நடந்தார்கள்..

ஜிள்ள்ள்ள்.. என்ற காற்று..

விஷ்ணுவுக்கு இது ரொம்ப புதுமையாய் இருந்தது..

இதுவரை பேன் காற்றையும் ஏஸி காற்றை மட்டுமே அனுபவித்து இருந்த விஷ்ணுவுக்கு இந்த இயற்கை சில்ல்ல்.. காற்று ரொம்ப ரொம்ப புதுமையாக இருந்தது..

கூ.. கூ.. என்ற குருவிகளின் ஓசை..
பட பட என்று சிறகடித்து பறக்கும் பறவைகளின் ஒலிகள்..
காற்றில் மரங்கள் எல்லாம் அசைந்தாடும் இயற்கை நடனம்..

இதை எல்லாம் விஷ்ணு பட்டண வாழ்க்கையில்.. பார்த்ததும் இல்லை.. கேட்டதும் இல்லை.. கேள்விபட்டதும் இல்லை..

அவன் பிறந்ததில் இருந்து பஸ் கார் வாகனங்களின் சத்தமும்.. ஹாரன் சத்தமும்.. மட்டுமே கேட்டு வளர்ந்த அவன் காதுகளுக்கு இந்த இயற்கையின் சத்தம்.. கிராமத்து இயற்கையின் சத்தம் ரொம்ப ரொம்ப புதுமையாக இருந்தது..

ஆள் ஆரவற்றமே இல்லாத அந்த ஸ்டேஷனில் ஏதோ திகில் படத்தில் இருவர் மட்டும் இறங்கி நடப்பது போல அவனுக்கு தோன்றியது..

வந்தனாவும் விஷ்ணுவும் மட்டுமே அந்த ஸ்டேஷன் ப்ளாட்பாரத்தில் இரண்டு மூன்று அடி எடுத்து வைத்திருப்பார்கள்..

து£ரத்தில் ஒரு வெள்ளை பேண்ட் வெள்ளை சட்டை தலையில் வெள்ளை தொப்பி யூனிபார்ம் அணிந்த ஒருவர் பச்சை கொடியை சுருட்டியபடியே மெல்ல மெல்ல அவர்கள் இருவரையும் நோக்கி நடந்து வந்தார்..

வாம்மா.. பல மாசங்களுக்கு பிறகு இப்போதான் இந்த ஊருக்கு ஒரே ஒரு ரயில் வந்துட்டு போயிருக்கு..

அதுல வந்திருக்க ஒரே பயணிகள் நீங்க ரெண்டு பேருதான்.. என்று வந்தனாவை பார்த்து சொன்னார்..

அவர் வெள்ளை உடையிலேயே அவர் தான் இந்த ஸ்டேஷனுக்கு ஸ்டேஷன் மாஸ்டர் என்பதை சட்டென்று புரிந்து கொண்டாள் வந்தனா..

கொஞ்சம் வயதானவராய் தெரிந்தார் அவர்.. இன்னும் ரிடையர்டு ஆக ஒரு சில மாதங்களே இருப்பது போல தோற்றம்..

இவர் தங்களை வரவேற்கிறாரா.. அல்லது சலித்துக் கொள்கிறாரா என்றே வந்தனாவால் கணிக்க முடியவில்லை..

சார்.. இது என்ன ஸ்டேஷன்.. என்றாள் அவரை பார்த்து சின்ன புண்ணகையோடு..

மருவத்து£ர்.. என்றார் ஒத்தை வார்த்தையில்..

ஆண்டிபட்டி கிராமத்துக்கு இங்கிருந்து எவ்வளவு து£ரம் என்று கேட்டாள் வந்தனா..

ஆண்டிபட்டிக்கா.. என்று ஒரு மாதிரியாக பார்த்தார் அவர்..

ஆமாங்க.. ஆண்டிபட்டி கிராமம்.. என்றாள் வந்தனா..

அப்படி ஒரு கிராமம் பல வருஷத்துக்கு முன்னாடி இருந்தது.. ஆனா இப்போ இருக்கா இல்லையான்னு தெரியலியேம்மா.. என்று தலையை சொரிந்தவர்.. ஆனா.. நீங்க சொல்ற கிராமம் இங்கிருந்து சரியா 15 மைல் தாண்டிதான் இருக்கிறதா நான் கேள்விப்பட்டு இருக்கேன்..

நீங்க எப்படி அவ்வளவு மைல் போக போறீங்க.. இங்கிருந்து ஒரு பஸ் வசதியோ.. எந்த விதமான போக்குவரத்து வசதியும் கிடையாதேம்மா.. இந்த சின்ன பையனை வேற கூட்டிட்டு வந்திருக்க..

அப்படி ஒரு கிராமம் இன்னும் இருக்கா இல்லையான்னு கூட எனக்கு தெரியலியேம்மா.. என்றார் அவர்..

அதை கேட்ட வந்தனா எச்சில் விழுங்கினாள்..

என்ன இவர் இப்படி ஒரு குண்டை து£க்கி போடுகிறார்.. என்று கொஞ்சம் பயந்தே போனாள்..

அம்மா அம்மா.. எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கும்மா.. வாம்மா.. திரும்பி போயிடலாம்.. என்றான் பயம் நிறைந்த குரலுடன் விஷ்ணு..

அப்படி திரும்பி போகணும்னா கூட.. இன்னும் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்களுக்கு பிறகுதான் ஒரே ஒரு கூட்ஸ் ரயில் வரும்.. அதுலதான் போக முடியும்..

பேசஞ்சர் ரயில் வர இன்னும் ஒரு மாசம் அல்லது இரண்டு மாசம் ஆகும்.. என்று இன்னொரு குண்டை து£க்கி போட்டார் அந்த ஸ்டேஷன் மாஸ்டர்..

அதை கேட்ட வந்தனாவுக்கு மயக்கமே வந்துவிடும் போல இருந்தது..

அவள் முகத்தில் சின்ன சின்ன வியர்வைகள் அரும்ப ஆரம்பித்தது..

சட்டென்று தன் மொபைளை எடுத்து பேஸ்புக் ஓப்பன் பன்னாள்.. அதில் கார்த்திக் என்று டைப் பண்ணி.. மெசெஞ்சர் போய் அவனுக்கு கால் பண்ண முற்பட்டாள்..

மெசெஞ்சர் ஓப்பன் ஆவது வரை ஆப்லைனில் மொபைல் வேலை செய்தது.. அதன் பிறகு நெட்வொர்க் விசை சுற்றிக் கொண்டே இருந்தது..

ஓ.. மை காட்.. இங்க நெட்வொர்க் ரொம்ப புவரா.. என்று ஸ்டேஷன் மாஸ்டரை பார்த்து கேட்டாள்..

புவரோ.. ரிச்சோ.. இங்க டெலிபோன்களே வேலை செய்யாது.. இதுல எங்கம்மா செல்போன் எல்லாம் இந்த பட்டிகாட்டுல வேலை செய்ய போகுது.. என்று சலித்துக் கொண்டார் அவர்..

ஐயோ.. இப்போ என்ன செய்வது.. என்று வருத்தமாக யோசி’க துவங்கினாள் வந்தனா..

அப்போது அம்மா.. அம்மா.. என்று கத்திக் கொண்டே ஒரு கருப்பு உருவம் அவளை நோக்கி வேக வேகமாக ஓடி வந்தது..

ஒரு கால் கொஞ்சம் லேசாக இழுப்பு வாங்கி ஓடி வருவது போல தோன்றியது..

அந்த கருப்பு உருவம் கிட்டே வர வர.. அது ஒரு பக்கா பட்டிகாட்டு ஆள் என்பது தெரிந்தது..

மூச்சிரைக்க ஓடி வந்து வந்தனா விஷ்ணு இருவருக்கும் முன்பாக வந்து கை கட்டி பணிந்தபடி நின்றான்..

ஒரு வெள்ளை அழுக்கு அரை வேஷ்டியை கண்டாங்கி போல ஒரு கோவணம் போல கட்டி இருந்தான்..

கருத்த தேகம்.. வியர்வையும்.. புசு புசு என்ற சின்ன சின்ன சுருட்டை முடிகளும் நிறைந்த நெஞ்சு தேகம்..

தொடைகள் எல்லாம் கருகரு என்று இருந்தது..

பார்க்க பழைய காலத்து கருப்பு ராஜ்கிரண் போல இருந்தான்..

ஆனால் ராஜ்கிரணைவிட சற்று உடல் பருமன் கம்மி..

அம்மா.. அம்மா.. வந்து ரொம்ப நேரம் ஆச்சிங்களா.. மன்னிக்கணும்.. என்று கைகூப்பியபடியே சொன்னவன்..

உங்களை கூட்டிட்டு வர பெரியய்யா ஐயா வண்டி குடுத்து அணுப்பி இருந்தாரு.. அந்த மாடு தான் கொஞ்சம் முரடு பிடிச்சிடுச்சு..

அப்புறம் வேற மாடு மாத்தி கொண்டு வர கொஞ்சம் தாமதம் ஆயிடுச்சி தாயி.. பெரியய்யாகிட்ட சொல்லீடாதீங்கம்மா.. என்று குணிந்த தலை நிமிராது.. வந்தனாவிடம் இருந்த பெட்டி படுக்கை பை மூட்டை எல்லாம் எடுத்து தன் தலைமேல் சுமந்தபடி..

வாங்கம்மா.. டேசனுக்கு வெளியே நம்ம வண்டி நிக்குது.. என்று சொல்லி விஷ்ணுவிடம் இருந்த பைகளையும் வாங்கி தன் தலைமேல் வைத்துக் கொண்டு விசுக் விசுக் என்று லேசாய் சாய்ந்து சாய்ந்து வேகமாக ஸ்டேஷன் விட்டு வெளியே நடக்க ஆரம்பித்தான்..

இப்போது ஸ்டேஷன் மாஸ்டரை வந்தனா ஒரு நக்கல் பார்வை பார்த்தாள்..

பாத்தியா எங்க கிராமத்துல இருந்து எங்களை பிக்அப் பண்ணி கூட்டிட்டு போக ஆள் எல்லாம் அனுப்பி இருக்காங்க..

எங்க ஆண்டிபட்டி கிராமத்தை பத்தி தப்பாவா பேசுன.. என்பது போல அவள் பார்வை இருந்தது..

ம்ம்.. சரிம்மா.. ரொம்ப சந்தோஷம்.. நீங்க உங்க கிராமத்துக்கு கிளம்புங்க.. என்றார்..

அந்த ஸ்டேஷன் மாஸ்டரும் நினைத்துக் கொண்டார்..

வந்தவள் பெரிய இடத்து பெண் போல இருக்கிறது என்று நினைத்தபடி அவரும் அவர்களுக்கு விடை கொடுத்து விட்டு தன் ஸ்டேஷன் மாஸ்டர் ரூமூக்குள் சென்று விட்டார்..

வந்தனாவும் விஷ்ணுவும்.. ஸ்டேஷனை விட்டு வெளியே வந்தார்கள்..

வண்டி வண்டி என்று சொன்னதும் விஷ்ணு.. ஏதோ பெரிய பென்ஸ் காரில்தான் தங்களை பிக் அப் பண்ணி கூட்டிட்டு போக வந்திருக்கிறார்கள் போல.. என்று எண்ணி இருந்தான்..

ஸ்டேஷன் வெளியே ஒரு மாட்டு வட்டி நிக்கவும்.. விஷ்ணு முகம் மாறி போனது..

மாட்டு வண்டியா.. அவன் இதுவரை நேரில் பார்த்தது இல்லை.. பாட புத்தகங்களில்தான் வேஸ் ஆஃப் டிரான்ஸ்போர்ட் என்ற பகுதியில்..

ஏரோபிளேன்..
ராக்கேட்..
பஸ்..
கார்..
ஸ்கூட்டர்..
மோட்டார் வண்டி..
சைக்கிள்..
மாட்டு வண்டி..
என்ற வரிசையில் கடைசியாக மாட்டு வண்டி என்று போட்டு ஒரு சின்ன படமும் போட்டு போட்டிருப்பார்கள்..

அதைதான் விஷ்ணு பார்த்திருக்கிறான்..

அவன் வாழ்ந்த பட்டணத்தில் மாட்டு வண்டி என்று ஒன்றை அவன் பார்த்ததே இல்லை..

அப்படியே மாட்டு வண்டி இருந்தாலும்.. அத்தகைய வண்டிகள் சென்னை பட்டணம் சாலைகளில் ஓட்ட தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது..

விஷ்ணுவின் முக மாற்றத்தை பார்த்த வந்தனா.. அவன் கன்னத்தை பிடித்து.. தடவி.. என்ன செல்லாம் உன் முகமே வாடி போயிடுச்சி.. என்று அவனை கன்னத்தை செல்லமாக தட்டினாள்..

ம்ம்.. கார் இல்லையாம்மா.. என்று சோகமாக கேட்டான் விஷ்ணு..

இது கிராமம் விஷ்ணு.. இங்க நம்ம நினைக்கிறமாதிரி கார் பஸ் எல்லாம் இருக்காது.. மாட்டு வண்டிதான்..

நீ மட்டும் மாட்டு வண்டில ஏறி உட்கார்ந்து பாரு.. இதுவரை உன் லைஃப்ல போகாத மாதிரி ஒரு வண்டில போற அனுபவம் கிடைக்கும் என்று விஷ்ணுவை பார்த்து புன்னகையோடு சொன்னாள்..

ஏதோ அம்மா சொல்றாங்க.. இந்த வண்டியிலும் போய்தான் பார்ப்போமே.. என்று விஷ்ணு அரை மனதோடு சம்மதித்தான்..

பெட்டி படுக்கைகளை எல்லாம் நேர்த்தியாக ஒரு பக்கம் அடுக்கி வைத்துவிட்டு.. முன்பக்கம் மாட்டுக்கு முன்பாக வண்டியில் தாவி ஏறி அந்த வேலையாள் அமர்ந்து கொண்டான்..

பின் பக்கமாக விஷ்ணுவை முதலில் கை பிடித்து ஏற்றி விட்ட வந்தனா.. அவளும் ஏறி அமர்ந்து கொண்டாள்..

ஹை.. ஹை.. டுர்ரூர்ரூ.. டுர்ரூர்ரூ.. என்ற சத்தத்துடன் மாட்டின் முதுகில் ஒரு சின்ன சுள் சத்தத்தோடு சாட்டையில் அடித்தவன் டுர்யோ.. டுர்யோ.. என்று சத்தம் கொடுக்க.. மாட்டு வண்டி ஒரு சின்ன குலுங்களுடன் ஓட ஆரம்பித்தது..

ஜல்.. ஜல்.. என்ற மாட்டு கழுத்தில் கட்டி இருந்த சலங்கை ஒலியோடு அந்த மாட்டு வண்டி கரடு முரடான மண் பாதையில் ஓட துவங்கியது..

அம்மா சொன்னது உண்மைதான்.. அந்த மாட்டு வண்டி குலுங்கி குலுங்கி ஓடுவதும்.. தன்னுடைய உடம்பில் ஏதோ ஒரு வகை புது புத்துணர்ச்சி பெறுவதையும் விஷ்ணு உணர ஆரம்பித்தான்..

தன் அம்மாவுக்கு தன் கட்டை விரலை உயர்த்தி காட்டி.. தம்ப்ஸ் அப் காட்டி.. சூப்பர் என்பது போல ஜாடை காட்டினான்..

வந்தனாவும் சிரித்தபடி.. இன்னும் போக போக பாரு விஷ்ணு.. எங்க கிராமத்துல நீ பார்க்காத நிறைய புது புது விஷயங்கள் எல்லாம் பார்க்க போற.. என்று சொல்லி.. அவன் தலை முடியை அன்போடு பிடித்து கோதி விட்டாள்..

மாட்டு வண்டி குலுங்கி குலுங்கி போக போக இரண்டு பக்கமும் பச்சை பசேல் என்று புள்வெளிகள்..

மண் சாலையில்தான் அந்த மாடு வண்டி ஓடிக் கொண்டிருந்தது.. ஆனாலும் ஒரு நேர்த்தியான மண் சாலையாக இருந்தது..

இடது புறமும் வலது புறமும் ஒவ்வொரு அடி விட்டு ஒவ்வொரு அரசமரங்களும் புளியமரங்களும் நடபட்டு.. வெயிலே தெரியாத அளவிற்கு அந்த பயணம் குளிர்ச்சியாக இருந்தது..

ஒரு பத்து நிமிடம் அமைதியான அருமையான பயணம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது..

உன் பேரு என்னப்பா.. என்று வந்தனாதான் சட்டென்று அந்த அமைதியை கலைத்து வண்டி ஓட்டிக் கொண்டிருந்தவனை பார்த்து கேட்டாள்..

அவனுடைய வியர்வை ஈரமான வலுவான முதுகள் அந்த வண்டி குலுங்களில் அவன் உடம்போடு சேர்ந்து குலுங்கி கொண்டிருந்தது..

மருதமுத்துங்கம்மா.. என்றான் திரும்பி பார்க்காமல் பணிவுடன்..

அவன் சொன்ன பெயரை கேட்டதும் வந்தனா கண்களில் ஒரு மின்னல் வெட்டியது..

மருதமுத்தா.. என்று மீண்டும் கேட்டாள்..

ஆம்மாம்மா.. ஊருல எல்லாம் மருதுன்னு கூப்பிடுவாங்கம்மா.. எங்க ஆத்தாமட்டும் என்னை முத்துன்னு கூப்பிடுவாங்கம்மா.. என்றான் டுர்ய்ய்ய்.. டுர்ய்ய்ய்.. என்று வண்டி ஓட்டிக் கொண்டே..

ஓ.. அப்படியா.. மருதுன்னு கூப்பிடுவாங்க.. முத்துன்னு கூப்பிடுவாங்க.. என்று அவளாகவே சொல்லிப் பார்த்துக் கொண்டாள் வந்தனா..

என்னது அம்மா திடீர்ன்னு லு£சு மாதிரி ஆப்ட்ரால் ஒரு வண்டிக்காரன் பெயரை போய் இப்படி சொல்லி சொல்லி பார்க்குறாங்கன்னு விஷ்ணு யோசித்தான்..

உன்ன யாராவது தமு ன்னு கூப்பிட்டு இருக்காங்களா.. என்று சட்டென்று அவன் வியர்வை முதுகை பார்த்து கேட்டாள் வந்தனா..

அம்மா.. என்று ஒரு சிலிர்ப்பு சிலிர்த்தான் மருதமுத்து.. வண்டியும் கொஞ்சம் லேசாக தடம்மாறி வேகம் குறைந்தது..

பிறகு நிதானத்துக்கு வந்து.. டூர்ர்ர். டூர்ர்ர்.. என்று சொல்லி தடம் மாறிய மாட்டை சரி செய்து.. வண்டியை சரியாக ஓட்டத் துவங்கினான்..

என்னப்பா.. நான் கேட்ட கேள்விக்கு பதிலே காணம்.. என்று நக்கலாக கேட்டாள் வந்தனா..

இப்போதுதான் ஆச்சரியமாக வண்டி ஓட்டியபடியே திரும்பி பார்த்தான் மருதமுத்து..

அவன் கண்கள் கலங்கி இருந்தது..

அம்மா என்னை அப்படி யாரும் கூப்பிட்டது இல்லம்மா.. என்றான் கலங்கிய கண்களுடன்..

நேருக்கு நேர் முதல் முதலில் வந்தனாவின் கண்களை பார்த்தான்..

மாட்டு வண்டி நிதானமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தது..

நல்லா யோசிச்சி சொல்லு.. தமு ன்னு யாரும் உன்னை கூப்பிட்டது இல்ல.. என்று கேட்டாள்..

ம்ம்.. கூப்பிட்டு இருக்கங்கம்மா.. என்றான் கலங்கிய கண்களுடன்..

ஐய்யாவ அப்படி யாரு கூப்பிட்டு இருக்காங்க.. என்று கேலியாக கேட்டாள் வந்தனா..

அம்மா£££.. என்று எச்சில் விழுங்கினான் மருதமுத்து..

சின்ன வயசுல.. எங்க பண்ணையார் வீட்டு பொண்ணு அப்படி கூப்பிடுவாங்கம்மா.. என்றான் மெல்ல பணிவுடன்..

எதனால உன் மருதமுத்து என்ற பெயரை அப்படி கூப்பிட்டாங்கன்னு தெரியுமா.. என்று கேட்டாள்..

தெரியும்மா.. என்னோட பெயர்ல நடுவுல வர்ற ரெண்டு எழுத்துதான் தமு ம்மா.. யாருமே கூப்பிடாத பெயர்ல என்னை கூப்பிடனும்னு ஆசைப்பட்டு அவங்க அப்படி கூப்பிடுவாங்கம்மா..

ஓ.. உனக்கு அதெல்லாம் இன்னும் நியாபகம் இருக்கா தமு.. என்றாள் கொஞ்சம் திமிர் குரலில்.. ஆனால் வேண்டும் என்றேதான் அவனை டீஸ் பண்ணுவது போல கேட்டாள் வந்தனா..

இருக்கும்மா.. என்னோட சின்ன வயசுல அவங்க மட்டும்தான் அப்படி கூப்பிடுவாங்கம்மா.. அது எப்படி உங்களுக்கு தெரிம்மா.. என்று நடுங்கும் குரலில் கேட்டான் மருதமுத்து மீண்டும் முன்புறம் திரும்பி வண்டியை ஓட்டியபடி..

நீ உங்க பண்ணையார் பொண்ணை வண்டு வண்டுன்னு கூப்பிடுவியே அது நியாபகம் இருக்கா.. என்று அவன் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் மீண்டும் அதே நக்கலில் கேட்டாள் வந்தனா..

அம்மா.. என்று ஆச்சரியப்பட்டான் மருதமுத்து..

தன்னோடு சிறுவயதில் பண்ணையார் மகள் கூலிக்காரன் மகன் என்ற பாகுபாடு பார்க்காமல் தன்னோடு சரிசமமாக ஓடி ஆடி விளையாடிய அந்த வண்டு என்ற பெண்ணின் பெயர் இந்தம்மாவுக்கு எப்படி தெரியும் என்று சற்றே யோசித்தான் மருதமுத்து..

முழிக்காத மருதமுத்து.. உங்க பண்ணையார் வீட்டு பொண்ணு வந்தனா என்ற வண்டு நான்தான்.. என்று கூறி கலகலவென்று சிரித்தாள் வந்தனா..

சரக் என்று பிரேக் போட்டு காரை நிறுத்துவது போல பயம் கலந்த சந்தோஷத்தில் மருதமுத்து மாட்டு வண்டியை அதன் மூக்கனாங்கயிற்றை பிடித்து இழுத்து சரக் நிறுத்தினான்..

சட்டென்று வண்டி நின்றதால் கைப்பிடி நழுவி அப்படியே முன்பக்கமாய் சாய்ந்து மருதமுத்துவின் வியர்வை நிறைந்த ஈர முதுகில் பசக் என்று சுவற்றில் ஒட்டி இருக்கும் ஒரு பல்லியை போல போய் ஒட்டிக் கொண்டாள் வந்தனா..

தொடரும் ... 2