నిర్మలమ్మ కాపురము

[qisraju]

ఇలా కొని రోజులు గడిచాక ఒక రోజు లావణ్య,నిర్మలమ్మ భోజనం చేస్తుండగా.... నిర్మలమ్మ కొంచం ధైర్యం చేసి " రెడ్డి వాళ్ళ వైఫ్ రత్నం నే గురించి అడిగింది..ఎలా ఉన్నావు అని" అంది .తలా దించుకొని అన్నం ముద్ద నోట్లో పెట్టుకోబోతున్న లావణ్య..ఆ మాట వినగానే షాక్ కొట్టినట్టు అనిపించి సంతోషం తో ఉక్కిరి బిక్కిరి అయింది. కానీ ఆ సంతోషాన్ని లోలోపలే దాచుకుంటూ " అవునా అత్తయ్య..వాళ్ళు బాగున్నారా.." అంది చాలా మాములుగా. " ఆ బాగానే ఉన్నారు..వీలు కుదిరినప్పుడు ఒకసారి రమ్మన్నారు..అయినా మనకి ఎక్కడ కుదురుతుందిలే" అని అన్నం తినసాగింది నిర్మలమ్మ. వెతుకుతున్న తీగ కాలిగి తగిలినట్టు ఉంది లావణ్య కి. ఈ అవకాశం వాడుకుకోకూడదు అనిపించింది. ఎందుకంటే 20 రోజుల నుండి ఈ టాపిక్ ఎలా తీసుకురావాలి అని అర్ధం కాకా,మౌనాన్ని నటిస్తూ...కోరికలను అణుచుకుంటూ ఉన్న లావణ్య ఇంకా ఏ మాత్రం ఛాన్స్ తీసుకోకూడదు అని నిర్ణయించుకుంది. " వెళ్ళాలి అనుకుంటే ఒకసారి సరదాగా వెళ్లొద్దంటూ అత్తయ్య...ఇపుడు బాబు కూడా పెద్దగా ఏడవడం లేదు...పగలు బాగా నిద్రపోతున్నాడు కదా...ఒకవేళ ఏడిస్తే ఆయమ్మ ని మనకి ఫోన్ చేయమని చెబుదాము..మనము ఒక 20 నిమిషాల్లో వచ్చేయొచ్చు...అర్జెంటు అయితే.." అంది ఆతృతగా. ఆమె గొంతులో ఆత్రుత ని నిర్మలమ్మ గమనించింది. తాను బయట పడకముందే కోడలు ఆలా బయటపడడనఁ నిర్మలమ్మ కి బాగా నచ్చింది. ఆమె కూడా సంతో శాన్ని లోపల దాచుకుంటూ...రేపు వెళ్లొద్దంటూ అయితే అని భోజనం ముగించుకొని బెడ్ రూమ్ కి వెళ్ళిపోయింది. ఆ రోజు రాత్రి లావణ్య కి నిద్ర పట్టలేదు. ఎపుడెపుడు తెల్ల వారుతుందా అని ఎదురు చూపులతోనే రాత్రి గడిచిపోయింది. మరుసటి రోజు లావణ్య లేచేసరికి నిర్మలమ్మ స్నానము అయిపోయి తలా తుడుచుకుంటూ కనిపించింది. " అత్తయ్య..అపుడే స్నానము కూడా అయిపోయిందా...ఆయా..నేను కూడా twraga వచ్చేస్తా" అంటూ బాత్ రూమ్ లోకి వీలుంది. అక్కడ నిర్మలమ్మ తాళి బొట్టు పెట్టి ఉంది. వేసుకోవడం మర్చిపోయిందేమో అనుకోని స్నానము అయ్యాక తీసుకెళ్లి ఆమెకి ఇచ్చింది. నిర్మలమ్మ దాన్ని తీసుకొని వేసుకోకుండా బీరువా లో పెటింది. " అదేంటి అత్తయ్యా..అక్కడ పెడుతున్నారు...వేసుకోరా" అంది ఆశ్చర్యం గ. " లేదు లావణ్య...రెడ్డి మొన్న ఒక కోరిక కోరాడు...సరే అని మాట ఇచ్చా.." అంది కొంచం మొహమాటం గ. లావణ్య కి విషయం అర్ధం అయి..." అబ్బా..నువ్వు సూపర్ అత్తయ్య......" అంటూ నిర్మలమ్మని గట్టిగ హాగ్ చేసుకుంది. ఇంతలో కార్ హార్న్ వినబడింది. త్వరగా రెడీ పోయి కార్ ఎకేసారు అత్త కోడళ్ళు.నిర్మలమ్మ లైట్ కలర్ సారీ కట్టుకొని పింక్ జాకెట్ వేసుకుంది. ఎండాకాలం కావడం తో అప్పటికే చెమట పట్టేసి..వీపు దగ్గర గుండ్రం గ తడిచిపోయింది. ఆ తడి లో నుండి బ్ర బాగా టైట్ గ కనిపిటోంది. లావణ్య కూడా ఆ రోజు బాగా పల్చగా ఉండే బ్లాక్ జాకెట్ వేసుకుంది. ఆ జాకెట్ లో నుండి ఆమె తెల్లటి శరీరం మెరుస్తూ కనిపించసాగింది.


కార్ రెడ్డి ఇంటిదగ్గర ఆగింది. వాళ్ళు దిగాక వెళ్ళిపోయింది. ఇంటి ముందు సైకిల్ పెట్టి ఉంది. అంటే రామిరెడ్డి కూడా ఉన్నట్టు అర్ధం అయింది. ఇద్ద రికి ఒక్క సారిగా వళ్ళు వేడెక్కింది.. వేళ్ళు ఇద్దరు ఇంట్లోకి వెళ్లేసరికి రెడ్డి గేదెలకు గడ్డి వేస్తూ ఉన్నాడు కొష్టం లో. రత్నం వంట పనిలో ఉంది. రామిరెడ్డి గురకపెట్టి నిద్రపోతున్నాడు. నిర్మలమ్మ కొష్టం లో ఉన్న రెడ్డి దగ్గరకి వెళ్ళింది. లావణ్య నేరుగా రామిరెడ్డి మంచం మీద కూర్చుంది. రత్నం లావణ్య ని గమనించి" ఏ...పిల్లా..ఎపుడు వచ్చావు..అత్తా రాలేదా"అంది సంతోషం గ నుదిటి మీద ఉన్న చెమట ని చెంగుతో తుడుచుకుంటూ. " ఆమె రాకుండా ఉంటుందా అంటీ..అదుగో..వాళ్ళ అయన దగ్గరకి వెళ్ళింది" అంతో కొష్టం వైపు చూపిస్తో. రత్నం నవ్వుకుంటూ..మల్లి వంట గదిలోకి వెళ్ళింది. అక్కడ ఎవరు లేకపోవడం తో లావణ్య అటు ఇటు చూసి ...వెల్లకిలా పడుకొని నిద్ర పోతున్న రామిరెడ్డి చొక్కా పై గుండీలు రెండు తీసి, అక్కడ ఉన్న కంది గింజంత బుడిపెలను చూపుడు వేలి తో పొడిచింది. సడన్ గ మెలుకువ వచ్చింది రామిరెడ్డి కి. చటుక్కున కళ్ళు తెరిచి చూడగా...పక్కనే లావణ్య. నిద్ర మథు వదిలి ఆశ్చర్యతో లేవబోగా "ఎం మావ...పట్ట పగలు ఈ నిద్ర...లే...మా అత్త కూడా వచ్చింది ...." అంటూ వంట గాడి లోకి వెళ్లి గ్లాస్ లో మంచి నీళ్లు తెచ్చి ఇచ్చింది. రామిరెడ్డి ఆ నీళ్లు తాగి ,మొహం కడుక్కున్నాడు. టవల్ తో మొహం తుడుచుకుంటూ ఉండగా..రెడ్డి ,నిర్మలమ్మ ఇద్దరు లోపలి వచ్చారు. రామిరెడ్డి ని చూసి నవింది నిర్మలమ్మ. రెడ్డి నిర్మలమ్మని అక్కడే ఉండమని లోపలి వెళ్ళాడు. వెంటనే రామిరెడ్డి నిర్మలమ్మ ని దగ్గరకి తీసుకోబోగా..ఆ చేతిని గట్టిగా పట్టేసింది లావణ్య. ఆ చేతిని అలాగే తన భుజం మీద వేసుకొని కళ్ళెగ రేస్తూ " అత్త మీద చెయ్యి వేయాలంటే లైసెన్స్ ఉండాలి బాబు...." అంది కొంటెగా. "లైసెన్స..."అంటూ రామిరెడ్డి అయోమయం గ మొహం పెట్టగ.." అవును..లైసెన్సే...." అంటూ తన మీద లో ఉన్న తాళి చూపించింది. విషయం అర్ధం అయిన రామిరెడ్డి కసి అణుచుకోలేని స్థాయి కి చేరింది. వంట్లో రక్తం అంట ఉడుకెత్తి పోయి జరా జరా పరిగెతుతోంది.


"పాపం...లైసెన్స్ అంటే తెలీదు మావ గారికి..." అంటూ రెడ్డి చెయ్యి వదిలేసి అత్త మీద చుట్టూ చెయ్యి వేసి " ఇక్కడ ఎవరు లైసెన్స్ కడితే వాళ్లదే మా అత్త " అంది డిమాండ్ చేస్తున్నట్టుగా. అప్పటికే నిర్మలమ్మ కి మంచి అనుభవాలు ఉన్నాయి.కానీ
తాళి కటించుకోవడం అనేది చాల కొత్తగా...పిచ్చెక్కించేలా ఉంది. ఆ ఆలోచనకే జాకెట్ లో మొనలు నీలిగాయి. మొదటిసారి కొత్తగా తొడల మధ్య ఎదో జిగటగా అనిపించింది. జబ్బలు బిరుసెక్కి జాకెట్ దారాలు సాగిపోయాయి. కోడలు పెట్టిన ఈ ఆఫర్ కసి గ అనిపించింది. ఈ ఇద్దరిలో ఎవరి పాకలో పాడుకుంటానో అన్న ఆలోచనతో గుండెలో లబ్ దబ్ శబ్దం తనకే వినిపించేలా మొగసాగింది.
ఏ లోగా రెడ్డి లోపలి వెళ్లి మొన్న టౌన్ కి వెళ్లినపుడు తెచ్చిన పసుపు తాడు కోసం వెతకసాగాడు. కానీ అది ఎక్కడ ఉందొ కనిపించడం లేదు. కోడలు ఏ రూల్ పెట్టకపోయినట్టు అయితే ఏ పాటికి నిర్మలమ్మకి దబిడి దిబిడి మొదలు పెట్టేవాడే. కానీ ఇపుడు లైసెన్స్ లేకుండా చేయి వేయడానికి వీలు లేదు అనడం తో ఆత్రం గ వెతకసాగాడు. రామిరెడ్డి దగ్గర కూడా లేదు. ఎం చేయాలో ఇద్దరికీ అర్ధం కావడం లేదు. వీళ్ళ అవస్థ గమనించిన రత్నం తన మేడలో పసుపుకొమ్ము కట్టుకొని ,తన తాళి తీసింది. కానీ ఇపుడు ఇద్దరిలో ఎవరికీ ఇవ్వాలో అర్ధం కాలేదు. అపుడు రత్నం కి ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ఇద్దరినీ పిలిచింది. "మీ ఇద్దరికీ ఇపుడు నిర్మలమ్మ కావాలి... న దగ్గర ఒక్క తాళి మాత్రమే ఉంది...కాబట్టి మీ ఇద్దరు కలిసి కట్టి లైన్స్ తీసుకోండి" అంది తెలివిగా. ఇద్దరి మొహాలు వెలిగిపోయాయి. మొడ్డలు బార చాపుకున్నాయి. వెంటనే తాళి తీసుకొని ఇద్దరు చెరొక మూడు ముళ్ళు వేశారు. మొత్తం ఆరు ముళ్ళు. ఆలా తాళి కట్టారో లేదో..వెంటనే నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇద్దరికీ పాదాభివందము చేసింది. ఆమె ఆలా చేయడం లావణ్య కి కొత్తగా అనిపించింది. ఆమె తన అత్త నేనా అనిపించింది. ఎందుకంటే నిర్మలమ్మ తో పోల్చుకుంటే వాళ్ళు ఇద్దరు వయసులో చిన్నవారు. పైగా చదువు సంధ్య లేనివారు. మొరటు మనుషులు. మాములుగా అయితే నిర్మలమ్మ కనీసం వాళ్లతో మాట్లాడటం కూడా జరగదు. కానీ కామం మనిషితో ఎంత పని అయినా చూపిస్తుంది అని అపుడు లావణ్య కి అర్ధం అయింది. నిర్మలమ్మ ఆశీర్వాదం కోసం కిందకి వంగగానే వాళ్ళు ఇద్దరు కాళ్ళు వెనక్కి తీసేసారు. నిర్మలమ్మకి అర్ధం కాలేదు. అపుడు " నిను తాకలంటే లైసెన్స్ అని రూల్ పెటింది నీ కోడలు...ఇపుడు మమ్మల్ని తాకాలంటే మా దగ్గర లైసెన్స్ తీసుకోవాలి అనడు రామిరెడ్డి వెటకారం గ నవ్వుతు. వాళ్ళు ఎదో భారీ ప్లాన్ వేశారని నిర్మలమ్మకి,లావణ్య కి అర్ధం అయింది కానీ అది ఏంటో తెలియక టెన్షన్ మొదలయింది. " ఏంటో ఆ రూల్" అంది లావణ్య ధైర్యం గ. అపుడు రామిరెడ్డి అందుకుంటూ." మొదటి రూల్..ఇద్దరు జాకెట్లు మార్చుకోవాలి "అన్నాడు. ఆటను ఆలా ఎందుకు ఏనాడో వెంటనే లావణ్య కి అర్ధం అయింది. లావణ్య కంట నిర్మలమ్మ కొంచం సన్నగా ఉంటది. ఇపుడు లావణ్య నిర్మలమ్మ జాకెట్ వేసుకుంటే ఆమెకి సరిపోదు. లావణ్య ని ఆలా చూడడానికి ఇలా ప్లాన్ చేసారని అర్ధం అయింది లావణ్య కి. కానీ నిర్మలమ్మ కి ఆ రూల్ అర్ధం కాలేదు. కానీ సరే అని విప్పుకుంది. ఇద్దరు పక్క రూమ్ లోకి వెళ్లి మార్చుకొని వచ్చారు. నిర్మలమ్మ జాకెట్ చిన్నగా ఉండడం తో లావణ్య కి జబ్బలు దగ్గర పేరుకుపోయింది జాకెట్. గుండెల మీద మధ్యలో హుక్ పట్టలేదు. వీపు దగ్గర పెయింట్ వేసినట్టు అతుక్కుపోయింది . నిర్మలమ్మ కి కొంచం లూస్ గ ఉంది. " ఆ...ఇపుడు ఒకే నా మావ గార్లకి" అంది లావణ్య నడుము మీద చెయ్యి పెట్టుకొని వయ్యారం గ నిలబడి. అపుడు రెడ్డి అందుకొని"ఇంకొక రూల్ ఉంది...మీ అత్త జాకెట్ విప్పకుండా..అంటే ఒక్క హుక్స్ కూడా తియ్యకుండానే మాకు పాలు ఇవ్వాలి"అన్నాడు నిర్మలమ్మ గుండెలవంక ఆశగా చూస్తూ. ఈసారి నిర్మలమ్మ కి,రత్నం కి అర్ధం కాలేదు. ఆలా ఎలా కుదురుతుందా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా..లావణ్య పరిగెట్టుకుంటూ వంట గాడి లోకి వెళ్లి కత్తెర తీసుకొని వచ్చింది. "అత్తయ్య ఇటు తిరుగు..ఏ రోజు మనం ఓడిపోకూడదు" అని పైట పక్కకి జరిపి నిర్మలమ్మ కుడి చన్ను మీద ఉన్న జాకెట్ ని బొటన వేలు,చూపుడు వేలితో పట్టుకొని కొంచం ముందుకి లాగి సపక్ మని కత్తెర తో కత్తిరించింది. ఆలా కత్తిరించి జాకెట్ ని వదలగానే ,అప్పటికే నిక్క పొడుచుకొని ఉన్న మొన టింగు మంటూ బయటకి దూకింది. "ఆ...ఇపుడు సరే నా మావ గార్లకి" అనగానే రామిరెడ్డి ఇంకా ఆపుకోలేక లావణ్య ముందే నిర్మలమ్మ బుడిపె ని వేలితో పట్టి లాగి నలిపాడు. "ఓ మావా...ఏంటా మోటు సరసం...ఇప్పటికే నలుగురికి మోక్షం పంచిన గుండె అది...మర్యాదగా చూసుకో దాన్ని " అంది. "నాలుగురా..." అని రెడ్డి అనగానే "అవును...మా అయన..మా మామ..మీ ఇద్దరు ఇపుడు" అంది నవ్వుతు. వెంటనే రామిరెడ్డి బుడిపె ని వదిలేసి కుచ్చిళ్ళ లోపలి చెయ్యి దోపాడు మొరటుగా. ఇలా లావణ్య ముందు చేయడం నిర్మలమ్మ కి కొంచం ఇబ్బంది గ అనిపించింది. వెంటనే రామిరెడ్డి చెయ్యి తీసేసి లోపలికి వెళదాం అని సైగ చేసింది.







మళ్ళీ తనలో ఉన్న చిలిపితనం బయటకి రాసాగింది. గది లోకి తొంగి చూడాలని బలం గ ఉంది కోరిక. కానీ ఆలా చేస్తే తన బెట్టు పోతుంది అన్న భయం. ఈ లోగ బయట నుండి రత్నం గొంతు వినిపించసాగింది"రండి ..పంతులుగారు..చాలా రోజులు అయింది ..తమరు మా ఇంటికి వచ్చి " అనింది రత్నం. ఎవరు వచ్చారో లావణ్య కి అర్ధం కాలేదు. కిటికీ లో నుండి బయటకి తొంగి చూసింది. ఒక 50 ఏళ్ళ వయసు ఉంటుంది. ఆయనని చూడగానే పూజారి అని అర్ధం అయింది. బక్క పలచగా ఉన్నాడు. నుదుటన విభూది పూసుకొని ఉన్నాడు. రత్నం లోపలి వచ్చి లావణ్య కి పక్కకి వెళ్ళమని సైగ చేసింది. లోపల ఉన్న కుర్చీ తీసుకెళ్లి బయట వేసింది. అయన కూర్చున్నాడు. " ఈమె..రత్నం...ఏది రెడ్డి...కోతలకు ముహూర్తం అన్నాడు...మళ్ళీ కనబడలేదు" అనడు అయన రత్నం తో. " ఆచారి గారు..అయన లోపల నిద్రపోతున్నాడు...లేపుతాను ఉండదని...మీ అంతటివోల్లు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం.."అని రత్నం లోపలి వచ్చి "మావా.."అని పిలిచింది చిన్నగా. రెడ్డి తలా బయటకి పెట్టి ఏందీ అనడు. " ఆచారి గారు వచ్చారు" అని చెపింది రత్నం. దెబ్బకి రెడ్డి మంచం మీద నుండి కిందకి ఒక్క అంగలో దూకాడు. ఆచారి అంటే ఓ ఉర్లో అందరికి చాలా గౌరవం మరియు భయం. తప్పుగా ప్రవర్తిస్తే శాపం వస్తుందని భయం అందరికి. రెడ్డి డ్రాయేర్ లో ఉన్నాడు. అది కూడా రంగు వెలిసిపోయిన పాత డ్రాయేర్. ఎదురుగ లావణ్య ఉండడం తో రెడ్డి పక్కనే ఉన్న టవల్ చుట్టుకున్నాడు. గబా గబా చొక్కా తగిలించుకొని మొహాన్ని తుడుచుకుంటూ బయటకి వచ్చి" నమస్కారం పంతులు గారు.."అని చేతులు కట్టుకొని నిలబడ్డాడు. ఆచారి దగ్గర అందరు నిలబడే ఉంటారు. "అదే రెడ్డి..ముహూర్తం అన్నావ్ కదా.. అది చెప్పి పోదామని వచ్చా..సాయంత్రం కలవు ఒకసారి" అని కుర్చీ లో నుండి లేచాడు ఆచారి గారు. ఈ లోగ లోపల నుండి నవ్వులు వినిపించాయి ఆచారి గారికి. "ఎం రెడ్డి..చుట్టాలు వచినట్టున్నారే...మీ చెల్లెలి తరుపు వాళ్ళ.."అన్నాడు పలకరింపుగా. ఎం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు రెడ్డి గ సడన్ గ.
వెంటనే ఆచారి గారు చొరవ తీసుకొని ఇంటిలోకి వెళ్ళాడు పలకరిద్దామని. రెడ్డి వాళ్ళ చెల్లెలు ఆచారి గారి కి చిన్నప్పటి నుండి పరిచయం. లోపలి వెళ్ళగానే అక్కడ కుర్చీలో లావణ్య,నిర్మలమ్మ కూర్చొని ఉన్నారు. అప్పటినే నిర్మలమ్మ బట్టలు సర్దుకొని మాములుగా కూర్చుని ఉంది. రామిరెడ్డి లోపల ఉన్నాడు..బయటకి కనపడకుండా. నిర్మలమ్మ ని చూడగానే ఆచారి గారు " నువ్వు బడి లో టీచర్ వి కదూ...ఇక్కడ ఉన్నావు ఏంటి..." అని "ఈ పిల్ల ఎవరు.."అన్నాడు లావణ్య ని పరిశీలిస్తూ. "ఎం లేదు సార్..మధ్యన భోజన పధకానికి బియ్యం ఇక్కడే వండిస్తున్నా...చూద్దామని వచ్చా...ఆమె న కోడలు" అంది ఏ మాత్రం భయం లేకుండా నిర్మలమ్మ. నిర్మలమ్మకి ఆచారి గారు అంటే చాల కోపం. ఎందుకంటే ఆయనకి తక్కువ కులం వాళ్ళు అంటే చాలా చిన్న చూపు. కనీసం మనుషుల లాగా కూడా చూడడు. ఆమె ఆలా సమాధానం చెప్పడం ఆచారి గారి కి నచ్చలేదు. తనతో ఎవరు అంట ధైర్యం గ మాట్లాడరు. నిర్మలమ్మ ని ఒకసారి పైకి కిందకి చూసిచూసి బయటకి వచేసాడు విసురుగా. " ఇలాంటి వాళ్ళని ఇళ్లలోకి రానివ్వకు" అని రెడ్డి తో కోపం గ చేపి వెళ్ళిపోయాడు ఆచారి గారు.



అయన వెళ్ళగానే రెడ్డి లోపలి వచ్చి నిర్మలమ్మ తో " నీ యమ్మ..నిను బయటకి ఎవడు రమ్మన్నాడు..ఇపుడు అయన వెళ్లి ఊరు అంట చెప్తాడు " అన్నాడు కోపం గ. అపుడు నిర్మలమ్మ రెడ్డి ని ఉడికిస్తూ "చెప్పుకుంటే చెపుకొనియ్ ..మనం మనం అయినా వాళ్లమేగా"అంది ఓరగా నవ్వుతు. రెడ్డి కి కోపం నషాళానికి ఎకింది. కానీ అక్కడ లావణ్య ఉండడం తో కంట్రోల్ చేసుకొని " నీకు అట్లనే ఉంటది." అని అక్కడ ఉన్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. వెంటనే నిర్మలమ్మ రెడ్డి భుజం మీద చెయ్యి వేసి " కోపం ఎందుకమ్మా... న చిట్టి తల్లి కదూ" అని లావణ్య,రత్నం ఇద్దరు అక్కడ లేకపోవడం గమనించి పవిట పక్కకి తీసి జాకెట్ బయటనే ఉన్న నిపిల్ ని నోట్లోకి పెటింది. " బాయి తాగు....కోపం పోద్ది"అని రెడ్డి మొహాన్ని కుడి రొమ్ము మీద వెతుకుంది. అపుడే గది లో నుండి బయటకి వస్తున్నా రామిరెడ్డి ఆ మాట విని "ఓసి నీ...మదం మాములుగా లేదే...అయినా నీ సళ్ళు ఎంత చీకినా ఒక్క చుక్క పాలు కూడా రావు..అదే..నీ కోడలి సళ్ళు అనుకో...పట్టుకుంటే చాలు..చిందించి కొట్టేలా ఉన్నాయి..పాలు "అని వచ్చి నిర్మలమ్మ ఎడమ వైపు పవిట పక్కకి నెట్టి నిపిల్ ని అందుకున్నాడు నోటినిండా. కుడి వైపు రెడ్డి,ఎడమ వైపు రామిరెడ్డి ఒకేసారి రెండు బుడిపెలను ఆబగా చీకసాగాడు. "అయినా పెద్ద రెడ్డి గారికి..పాలు రాని నావి వద్దులే" అని నోట్లో నుండి తియ్యబోయింది. అపుడు రామిరెడ్డి నిర్మలమ్మ వీపు మీద ఒకటి చరిచి " సేయ్...రంగసాని...పాలు రాకపోయినా గాని..నీ సళ్ళు,సంక వదలడం మొగ పుట్టుక పుట్టిన వాడి తరం కాదులే " అని మళ్ళీ చీకుతుండగా...ఆ సమయం లో బయట నుండి లావణ్య లోపలి వచ్చింది. ఆమెని చూసి నిర్మలమ్మ సర్దుకోబోగా...రామిరెడ్డి కావాలని ఆమెని వదలకుండా గట్టిగ చేతులు వెనక్కి బెట్టి జువ్వు మంటూ పీలచసాగాడు నిర్మలమ్మ ఎడమ బుడిపె లోని రసాలు. లావణ్య ఎదురుగ ఆలా చేస్తుందాం తో నిర్మలమ్మ తల పక్కకి తిప్పుకుంది.