10-11-2018, 10:45 PM
మొడ్డ ని వదిలేసింది. పక్కనే ఉన్న బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్లి ఊసేసి నీళ్లు పుక్కిలించి వచ్చింది. ఇద్దరు అన్నదమ్ములు నోర్లు తెరుచుకొని చూస్తూ ఉన్నారు. ఇలాంటి ఆడదాన్ని ఇంతవరకు చూడలేదు వాళ్ళు. వచ్చిన వెంటనే రెడ్డి ని మన్హమ్ మీద కి తోసేసి ఒక్క క్షణం లేటు చేయకుండా రెడ్డి మొడ్డ ను చేత్తో కొట్టసాగింది. అప్పటికే రెచ్చిపోయి ఉన్న మొడ్డ ఒక 10 సార్లు ఊపగానే చిమ్మిచి కొట్టింది బయటకి. రెడ్డి లేచి బయటకి వెళ్లి రత్నం జాకెట్ ఒకటి తెచ్చి నిర్మలమ్మకి ఇచ్చాడు. ఎందుకంటే నిర్మలమ్మ జాకెట్ చిరిగిపోయిన ఉంది. లోపలి వచ్చే సమయానికి నిర్మలమ్మ కూర్చొని ఉంది. రామిరెడ్డి ఆమె వీపు మీద నాలుక తో రుద్దుతూ ఉన్నాడు. కానీ అప్పటినే సమయం 3 .40 అయింది బస్సు టైం అవడం తో " అన్న..ఏ రోజుకి చాలు..వదిలేయ్..బట్ టైం అవుతుంది.." అని చెప్పి ఈ జాకెట్ వేసుకొని వేళ్ళు అని నిర్మలమ్మకి ఇచ్చాడు. నిర్మలమ్మ ఇద్దరినీ ఒక సరి చూసి కన్ను కొట్టి పెదవి కొరికింది. వాళ్ళు మళ్ళి కసిగా అవగానే నవ్వుకుంటూ పక్క గదిలోకి వెళ్లి చీర జాకెట్ వేసుకొని రెడీ అయింది. కానీ రత్నం జాకెట్ నిర్మలమ్మ కి సరిపోలేదు. సగం చళ్ళు బయటనే ఉన్నాయి. చేసేది లేక అది వేసుకొని ,చీర కప్పుకొని బస్సు దగ్గరకి బయలు దేరింది నిర్మలమ్మ.
బస్సు లో ప్రయాణం జరుగుతూనే ఉన్న మనసు నిండా టెన్షన్. ఎందుకంటే ఇంటికి వెళ్తే ఆ జాకెట్ లో తనని చుస్తే ..ఎం సమాధానం చెప్పాలో తనకి తెలియదు. కొడుకు వచ్చేసరికి రాత్రి అవుతుంది కాబట్టి ఇబ్బంది లేదు. అలాగే వాళ్ళ అయన కూడా ఒక్కోసారి లేట్ గ వస్తాడు. కానీ కోడలు ఇంట్లోనే ఉంటుంది. ఆమె గమనిస్తే ఎం చెప్పాలో అర్ధం కానీ టెన్షన్ అది. అదృష్టం కొద్దీ ఆరోజు బస్సు లో కూడా ఆమెని తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరు లేరు. కొంచం రిలాక్స్ అయింది. ఎందుకంటే ఆమెకి పవిట చెంగు నిండా కప్పుకోవడం అలవాటు లేదు. ఆమె ని బాగా తెలిసిన వాళ్ళు ఆమెని ఈ పోసిషన్ లో చుస్తే ఖచ్చితం గ అనుమానిస్తారు. ఈ లోపు టౌన్ వచ్చేసింది. బస్సు దిగే సరికి డ్రైవర్ రెడీ గ ఉన్నాడు. కార్ లో ఇంటికి అచ్చేసింది. డ్రైవర్ ఎందుకో పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. ఆమె అంటే వాడికి చాలా గౌరవం. ఇంటిలోకి రాగానే వేగం గ బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. అత్తయ్య ఆలా సడన్ గ,పలకరించకూడ వెళ్లడం కోడలికి కొంచం తేడా గ అనిపించింది. అసలు ఎం జరిగిందో తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలం తనలో మొదలయింది. కొంచం సేపటికి స్నానము చేసి నైటీ లో బయటకి వచ్చింది నిర్మల.రాగానే బాబు తో ఆదుకోవడం మొదలు పెట్టింది. పనిమనిషి టీ తెచ్చి ఇచ్చింది. కోడలితో ఏమి మాట్లాడలేదు. మనసులో కొద్దిగా టెన్షన్ గానే ఉంది నిర్మలకి. ఇంకా గుండె దడ తగ్గలేదు. బాల్కనీ లో కూర్హుని బాబు తో ఆడుకుంటుండగా..ఇదే సమయం అనుకున్న కోడలు ,నిర్మలమ్మ రూమ్ లోకి వెళ్లి ఆమె విప్పిన బట్టలు కుప్పగా ఉండడం తో విడి విడి గ తీసి చూడసాగింది. అందులో ఎపుడు చూడని జాకెట్ తనకి కనిపించింది. అత్తయ్య ఉదయం వేసుకున్న జాకెట్ వేరు...ఇది వేరు..తనకి ఇలాంటి రంగు లేదు...అది కొంచం పాతగా ఉంది. ఇలాటివి తాను వేసుకోదు. ఇంకా కొత్త విషయం ఏంటి అంటే ఆ జాకెట్ చాలా చిన్నది. కోడలికి అనుమానం ఎక్కువయ్యింది. దానికి కారణాలు లేకపోలేదు.
1 . వాళ్ళ ఇంటికి ఎపుడు ఆఫీషియల్స్ మాత్రమే వస్తుంటారు..అలాంటిది రెడ్డి బ్రదర్స్ రావడం ...భోజనం కూడా చేయడం...
2 . రెడ్డి బ్రదర్స్ తిరిగి వెళ్ళేటపుడు నిర్మలమ్మ వాళ్లతో కిందకి వెళ్లి నపుడు ,కోడలు వాళ్ళ ముగ్గురు నవ్వుతు మాట్లాడుకోవడం గమనించింది.. నిర్మలమ్మ ఎపుడు ఎవరితో ఎక్కువ కలవాడు. అలాంటిది వాళ్ళు ఇద్దరు చాల మొరటుగా ఉన్న కూడా వాళ్లతో కొంచం చనువుగా ఉండటం...
3 . ఉదయం స్కూల్ కి వెళ్ళేటపుడు ఉన్న జాకెట్ కాకుండా ఇపుడు వేరే జాకెట్ ఉండటం...
4 . ఏ రోజు కొంచం సీరియస్ గ ఉండటం...
ఎం జరిగిందో తెలుసుకోవాలన్న ఆత్రుత పెరిగిపోసాగింది. కానీ ఎలా..ఎవరిని అడగాలి...ఏమీ అర్ధం కావడం లేదు. నిద్ర సరిగా రావడం లేదు. ఎలా తెలుసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. కొన్ని రోజులు గడిచిపోయాయి. అత్తయ్య ప్రవర్తనలో కొంచం మార్పులు గమనించింది. కొంచం ఎక్కువగా రెడీ అవడం...కలర్ సారీస్ కట్టుకోవడం....అందం మీద ఎక్కువ శ్రద్ద తీసుకోవడం బాగా గమనించింది. . నిజం తెలుసుకోకపోతే ఆమె నరాలు చిట్లి పోయేలా ఉన్నాయి. నేరుగా స్కూల్ దగ్గరకి వెళ్ళాలి అని నిర్ణయించుకుంది. కానీ ఎలా...అలా వెళ్తే అత్తయ్య తిడుతుంది. అత్తయ్య అంటే లావణ్య కి చాల భయం. సడన్ గ ఒక ఆలోచన వచ్చింది.
ఒకరోజు లంచ్ తరవాత డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి అత్తయ్య స్కూల్ దగ్గరకి పోనివ్వమంది. డ్రైవర్ కి అర్ధం కాకా అడిగితె బాబు ఏడుస్తున్నాడు...కాస్త చల్ల గాలికి తిప్పితే సరదాగా ఉంటుంది అని చెప్పి నమ్మించింది. బాబు ని తీసుకొని రెండు డైపర్లు పెట్టుకొని స్కూల్ దగ్గరకి బయలుదేరింది. నేరుగా స్కూల్ దగ్గరకి కార్ వీలుంది. దిగి లోపలి వెళ్లబోగా వాచ్ మాన్ వచ్చి.." అమ్మగారు..మీరు ఎవరు...." అని అడిగాడు. "మేడం లేదా...నేను ఆమె కోడల్ని" అనగానే వాడు " అమ్మగారు..మీరా....మేడం గారు..ఆ ఇంట్లోకి వెళ్లారు ఇపుడే" అని రెడ్డి వాళ్ళ ఇల్లు చూపించాడు. "ఆ ఇల్లు ఎవరిదీ" అని అనుమానం గ అడిగింది లావణ్య. " అది రెడ్డి సార్ వాళ్ళ ఇల్లు అంది...వాళ్ళు టీచర్ తో బాగా ఉంటారు..." అని చెప్పాడు వాడు. కార్ ని అక్కడే ఉండమని చెప్పి డ్రైవర్ ని ఉర్లోకి వెళ్లి టీ తాగిరామని చెప్పి పంపఁచి మెల్లగా బాబు ని ఎత్తుకొని రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటి వైపు రాసాగింది. . గేటు తీసి ఉండడం తో నేరుగా పంచ లోకి వచ్చింది. నిశ్శబ్దం గ ఉంది అక్కడ. మనుషులు ఉన్నారా లేదా అనిపించిన్ది. చిన్నగా లోపలి తొంగి చూసి దిమ్మెరపోయింది అక్కడ దృశ్యం చూసి. నులక మంచం మీద అత్తయ్య పడుకొని కళ్ళు మూసుకొని ఉంది. పవిట పక్కకు పడేసి ఉంది. మంచం కింద కి జీరాడుతూ ఉంది. తాళిబొట్టు కుడి చన్నుకి చుట్టేసుకొని ఉంది...ఎడమ చెయ్యి పైకి ఎత్తి తలా కింద పెట్టుకొని ఉంది. రెడ్డి ఆమె ఎడమ చంకలో తలా దూర్చి ఉన్నాడు. లావణ్య గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. కలలో కూడా ఊహించని దృశ్యం అది. తన కళ్ళ ని తానే నమ్మలేకపోయింది. అంట అయోమయం గ అనిపించింది. ఆమె అత్తయ్యా... కాదా..అని పదే పదే నిశితం గ పరిశీలించింది. నిర్మలమ్మ కళ్ళు మూసుకొని ఉండటం వాళ్ళ,రెడ్డి ఆమె చంకలో మొహం పెట్టి ఉంటడం వాళ్ళ తనని గమనించలేదు. రెడ్డి అత్తయ్య చంక నాకుతున్నాడు అని మాత్రం తనకి అర్ధం అయి...వెనక్కి వెళ్లబోతుండగా..బాబు ఇచ్చాడు. ఆ సంబం వినగానే నిర్మలమ్మ ఉలిక్కి పడి కళ్ళు తెరిచింది. అక్కడ లావణ్య చేతి లో బాబు తో నిలబడి నివ్వెరపోయి ఉంది. నిర్మలమ్మ కి ఇది కలో నిజమో అర్ధం కాలేదు. రెడ్డి ని తోసేసింది కిందకి. చివుక్కున లేచి కూర్చొని పవిట వేసుకొని...లావణ్య దగ్గరకి వచ్చింది. నేరుగా దొరికి పోవడం వాళ్ళ ఇంకా దాచాలని లేదు తనకి. కోడలి దగ్గరకి వచ్చి బాబు ని తీసుకొని లోపలికిరా అని చెప్పిన...పక్కనే ఉన్న బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లింది. అక్కడ చిన్న మంచం ఉంది. అక్కడ కూర్చోమని చేపి..తలుపు వేసి వచ్చి కోడలి పాకాన కూర్చుంది నిర్మలమ్మ. కోడలు కి ఇంకా మాటలు రావడం లేదు. మొహం లో నెత్తురు చుక్క లేదు. అలాగే శిలా లాగా కూర్చుండిపోయింది. నిర్మలమ్మ కోడైల్య్ భుజం మీద చెయ్యి వేసి చిన్నగా తట్టింది. అత్తయ్య మొహం లోకి చూసే ధైర్యం లేదు కోడలికి అపుడు. ఆమె మల్లి చిన్నగా తట్టడం తో తన వైపు చూసింది. ఆమె తప్పుచేసాను అన్నట్టు తలా దించుకుంది. ఒక రెండు నిముషాలు అక్కడ మౌనం. రెడ్డి టెన్షన్ తట్టుకోలేక బయటకి వెళ్లి చుట్ట వెలిగించి గుప్పు గుప్పున పీల్చసాగాడు. "లావణ్య..నేను తప్పుచేసాను....కానీ నావల్ల మన కుటుంబానికి ఇబ్బంది రాదు...పొరపాటున ఒకసారి జరిగిన తప్పు...రిపీట్ అవుతూ ఉంది...ఈ వయసులో నను నేను నిగ్రహించుకోలేకపోయాను...చిన్నప్పటి నుండి ఎన్నో ఆంక్షలతో పెరిగాను...పెళ్లి అయేదాకా ..వేరే మగ వాళ్లతో కలిసి మాట్లాడినా ఇంట్లోవప్పుకునే వాళ్ళు కాదు...అంత రెస్ట్రిక్షన్స్ మధ్య పెరగడం వాళ్ళ ఎదో తెలియని లోటు...కానీ ఇక్కడ అవి దొరికినట్టు అనిఇంచింది నాకు....దీనివల్ల న కుటుంబానికి ఇబ్బంది రాదు అని అనిపించింది. ఇంత కన్నా నీకు ఏమి చెప్పలేను...నన్ను అర్ధం చేసుకుంటావని అనుకుంటున్నా" అంది కళ్ళలో నీళ్లు తిరుగుతుండగా నిర్మలమ్మ.
బస్సు లో ప్రయాణం జరుగుతూనే ఉన్న మనసు నిండా టెన్షన్. ఎందుకంటే ఇంటికి వెళ్తే ఆ జాకెట్ లో తనని చుస్తే ..ఎం సమాధానం చెప్పాలో తనకి తెలియదు. కొడుకు వచ్చేసరికి రాత్రి అవుతుంది కాబట్టి ఇబ్బంది లేదు. అలాగే వాళ్ళ అయన కూడా ఒక్కోసారి లేట్ గ వస్తాడు. కానీ కోడలు ఇంట్లోనే ఉంటుంది. ఆమె గమనిస్తే ఎం చెప్పాలో అర్ధం కానీ టెన్షన్ అది. అదృష్టం కొద్దీ ఆరోజు బస్సు లో కూడా ఆమెని తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరు లేరు. కొంచం రిలాక్స్ అయింది. ఎందుకంటే ఆమెకి పవిట చెంగు నిండా కప్పుకోవడం అలవాటు లేదు. ఆమె ని బాగా తెలిసిన వాళ్ళు ఆమెని ఈ పోసిషన్ లో చుస్తే ఖచ్చితం గ అనుమానిస్తారు. ఈ లోపు టౌన్ వచ్చేసింది. బస్సు దిగే సరికి డ్రైవర్ రెడీ గ ఉన్నాడు. కార్ లో ఇంటికి అచ్చేసింది. డ్రైవర్ ఎందుకో పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. ఆమె అంటే వాడికి చాలా గౌరవం. ఇంటిలోకి రాగానే వేగం గ బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. అత్తయ్య ఆలా సడన్ గ,పలకరించకూడ వెళ్లడం కోడలికి కొంచం తేడా గ అనిపించింది. అసలు ఎం జరిగిందో తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలం తనలో మొదలయింది. కొంచం సేపటికి స్నానము చేసి నైటీ లో బయటకి వచ్చింది నిర్మల.రాగానే బాబు తో ఆదుకోవడం మొదలు పెట్టింది. పనిమనిషి టీ తెచ్చి ఇచ్చింది. కోడలితో ఏమి మాట్లాడలేదు. మనసులో కొద్దిగా టెన్షన్ గానే ఉంది నిర్మలకి. ఇంకా గుండె దడ తగ్గలేదు. బాల్కనీ లో కూర్హుని బాబు తో ఆడుకుంటుండగా..ఇదే సమయం అనుకున్న కోడలు ,నిర్మలమ్మ రూమ్ లోకి వెళ్లి ఆమె విప్పిన బట్టలు కుప్పగా ఉండడం తో విడి విడి గ తీసి చూడసాగింది. అందులో ఎపుడు చూడని జాకెట్ తనకి కనిపించింది. అత్తయ్య ఉదయం వేసుకున్న జాకెట్ వేరు...ఇది వేరు..తనకి ఇలాంటి రంగు లేదు...అది కొంచం పాతగా ఉంది. ఇలాటివి తాను వేసుకోదు. ఇంకా కొత్త విషయం ఏంటి అంటే ఆ జాకెట్ చాలా చిన్నది. కోడలికి అనుమానం ఎక్కువయ్యింది. దానికి కారణాలు లేకపోలేదు.
1 . వాళ్ళ ఇంటికి ఎపుడు ఆఫీషియల్స్ మాత్రమే వస్తుంటారు..అలాంటిది రెడ్డి బ్రదర్స్ రావడం ...భోజనం కూడా చేయడం...
2 . రెడ్డి బ్రదర్స్ తిరిగి వెళ్ళేటపుడు నిర్మలమ్మ వాళ్లతో కిందకి వెళ్లి నపుడు ,కోడలు వాళ్ళ ముగ్గురు నవ్వుతు మాట్లాడుకోవడం గమనించింది.. నిర్మలమ్మ ఎపుడు ఎవరితో ఎక్కువ కలవాడు. అలాంటిది వాళ్ళు ఇద్దరు చాల మొరటుగా ఉన్న కూడా వాళ్లతో కొంచం చనువుగా ఉండటం...
3 . ఉదయం స్కూల్ కి వెళ్ళేటపుడు ఉన్న జాకెట్ కాకుండా ఇపుడు వేరే జాకెట్ ఉండటం...
4 . ఏ రోజు కొంచం సీరియస్ గ ఉండటం...
ఎం జరిగిందో తెలుసుకోవాలన్న ఆత్రుత పెరిగిపోసాగింది. కానీ ఎలా..ఎవరిని అడగాలి...ఏమీ అర్ధం కావడం లేదు. నిద్ర సరిగా రావడం లేదు. ఎలా తెలుసుకోవాలో అర్ధం కాలేదు. కొన్ని రోజులు గడిచిపోయాయి. అత్తయ్య ప్రవర్తనలో కొంచం మార్పులు గమనించింది. కొంచం ఎక్కువగా రెడీ అవడం...కలర్ సారీస్ కట్టుకోవడం....అందం మీద ఎక్కువ శ్రద్ద తీసుకోవడం బాగా గమనించింది. . నిజం తెలుసుకోకపోతే ఆమె నరాలు చిట్లి పోయేలా ఉన్నాయి. నేరుగా స్కూల్ దగ్గరకి వెళ్ళాలి అని నిర్ణయించుకుంది. కానీ ఎలా...అలా వెళ్తే అత్తయ్య తిడుతుంది. అత్తయ్య అంటే లావణ్య కి చాల భయం. సడన్ గ ఒక ఆలోచన వచ్చింది.
ఒకరోజు లంచ్ తరవాత డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి అత్తయ్య స్కూల్ దగ్గరకి పోనివ్వమంది. డ్రైవర్ కి అర్ధం కాకా అడిగితె బాబు ఏడుస్తున్నాడు...కాస్త చల్ల గాలికి తిప్పితే సరదాగా ఉంటుంది అని చెప్పి నమ్మించింది. బాబు ని తీసుకొని రెండు డైపర్లు పెట్టుకొని స్కూల్ దగ్గరకి బయలుదేరింది. నేరుగా స్కూల్ దగ్గరకి కార్ వీలుంది. దిగి లోపలి వెళ్లబోగా వాచ్ మాన్ వచ్చి.." అమ్మగారు..మీరు ఎవరు...." అని అడిగాడు. "మేడం లేదా...నేను ఆమె కోడల్ని" అనగానే వాడు " అమ్మగారు..మీరా....మేడం గారు..ఆ ఇంట్లోకి వెళ్లారు ఇపుడే" అని రెడ్డి వాళ్ళ ఇల్లు చూపించాడు. "ఆ ఇల్లు ఎవరిదీ" అని అనుమానం గ అడిగింది లావణ్య. " అది రెడ్డి సార్ వాళ్ళ ఇల్లు అంది...వాళ్ళు టీచర్ తో బాగా ఉంటారు..." అని చెప్పాడు వాడు. కార్ ని అక్కడే ఉండమని చెప్పి డ్రైవర్ ని ఉర్లోకి వెళ్లి టీ తాగిరామని చెప్పి పంపఁచి మెల్లగా బాబు ని ఎత్తుకొని రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటి వైపు రాసాగింది. . గేటు తీసి ఉండడం తో నేరుగా పంచ లోకి వచ్చింది. నిశ్శబ్దం గ ఉంది అక్కడ. మనుషులు ఉన్నారా లేదా అనిపించిన్ది. చిన్నగా లోపలి తొంగి చూసి దిమ్మెరపోయింది అక్కడ దృశ్యం చూసి. నులక మంచం మీద అత్తయ్య పడుకొని కళ్ళు మూసుకొని ఉంది. పవిట పక్కకు పడేసి ఉంది. మంచం కింద కి జీరాడుతూ ఉంది. తాళిబొట్టు కుడి చన్నుకి చుట్టేసుకొని ఉంది...ఎడమ చెయ్యి పైకి ఎత్తి తలా కింద పెట్టుకొని ఉంది. రెడ్డి ఆమె ఎడమ చంకలో తలా దూర్చి ఉన్నాడు. లావణ్య గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. కలలో కూడా ఊహించని దృశ్యం అది. తన కళ్ళ ని తానే నమ్మలేకపోయింది. అంట అయోమయం గ అనిపించింది. ఆమె అత్తయ్యా... కాదా..అని పదే పదే నిశితం గ పరిశీలించింది. నిర్మలమ్మ కళ్ళు మూసుకొని ఉండటం వాళ్ళ,రెడ్డి ఆమె చంకలో మొహం పెట్టి ఉంటడం వాళ్ళ తనని గమనించలేదు. రెడ్డి అత్తయ్య చంక నాకుతున్నాడు అని మాత్రం తనకి అర్ధం అయి...వెనక్కి వెళ్లబోతుండగా..బాబు ఇచ్చాడు. ఆ సంబం వినగానే నిర్మలమ్మ ఉలిక్కి పడి కళ్ళు తెరిచింది. అక్కడ లావణ్య చేతి లో బాబు తో నిలబడి నివ్వెరపోయి ఉంది. నిర్మలమ్మ కి ఇది కలో నిజమో అర్ధం కాలేదు. రెడ్డి ని తోసేసింది కిందకి. చివుక్కున లేచి కూర్చొని పవిట వేసుకొని...లావణ్య దగ్గరకి వచ్చింది. నేరుగా దొరికి పోవడం వాళ్ళ ఇంకా దాచాలని లేదు తనకి. కోడలి దగ్గరకి వచ్చి బాబు ని తీసుకొని లోపలికిరా అని చెప్పిన...పక్కనే ఉన్న బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లింది. అక్కడ చిన్న మంచం ఉంది. అక్కడ కూర్చోమని చేపి..తలుపు వేసి వచ్చి కోడలి పాకాన కూర్చుంది నిర్మలమ్మ. కోడలు కి ఇంకా మాటలు రావడం లేదు. మొహం లో నెత్తురు చుక్క లేదు. అలాగే శిలా లాగా కూర్చుండిపోయింది. నిర్మలమ్మ కోడైల్య్ భుజం మీద చెయ్యి వేసి చిన్నగా తట్టింది. అత్తయ్య మొహం లోకి చూసే ధైర్యం లేదు కోడలికి అపుడు. ఆమె మల్లి చిన్నగా తట్టడం తో తన వైపు చూసింది. ఆమె తప్పుచేసాను అన్నట్టు తలా దించుకుంది. ఒక రెండు నిముషాలు అక్కడ మౌనం. రెడ్డి టెన్షన్ తట్టుకోలేక బయటకి వెళ్లి చుట్ట వెలిగించి గుప్పు గుప్పున పీల్చసాగాడు. "లావణ్య..నేను తప్పుచేసాను....కానీ నావల్ల మన కుటుంబానికి ఇబ్బంది రాదు...పొరపాటున ఒకసారి జరిగిన తప్పు...రిపీట్ అవుతూ ఉంది...ఈ వయసులో నను నేను నిగ్రహించుకోలేకపోయాను...చిన్నప్పటి నుండి ఎన్నో ఆంక్షలతో పెరిగాను...పెళ్లి అయేదాకా ..వేరే మగ వాళ్లతో కలిసి మాట్లాడినా ఇంట్లోవప్పుకునే వాళ్ళు కాదు...అంత రెస్ట్రిక్షన్స్ మధ్య పెరగడం వాళ్ళ ఎదో తెలియని లోటు...కానీ ఇక్కడ అవి దొరికినట్టు అనిఇంచింది నాకు....దీనివల్ల న కుటుంబానికి ఇబ్బంది రాదు అని అనిపించింది. ఇంత కన్నా నీకు ఏమి చెప్పలేను...నన్ను అర్ధం చేసుకుంటావని అనుకుంటున్నా" అంది కళ్ళలో నీళ్లు తిరుగుతుండగా నిర్మలమ్మ.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)