Fantasy నా భార్య

[VikrAnth!]

హడావిడిగా ప్రసాద్ పోర్టుకి వెళ్లి కార్తీక్ అప్పజెప్పిన పని సవ్యంగా జరుగుతుందా లేదా మానిటర్ చేసుతున్నాడు. చూస్తుంటే రాత్రంతా ఇక్కడే గడిచేలా ఉంది అనుకుని సిగరెట్ వెలిగించాడు. తనకి తోడుగా అక్కడ ఒక పది మంది వర్కర్లు ఉన్నారు. వాళ్లందరికీ మేనేజర్ మన ప్రసాద్ కాబట్టి పని చేయించడం మాత్రమే ప్రసాద్ పని. 


సిగరెట్ పొగ ఊదుకుంటూ ఆలా నీళ్లలో తేలుతున్న అంత పెద్ద షిప్పు మీద KK Transports అన్న తన కంపెనీ పేరుని చూస్తూ 

"ఎంత బలిసినోళ్లు అయితే మాత్రం సొంతంగా షిప్ కొనుక్కున్నారు.. ఆమ్మో ఎన్ని కోట్లు ఉంటుందో " అని పక్కనే ఉన్న పని వాడు వినేలా అన్నాడు. 

" ప్రసాద్ అన్న యైబ కోట్ల పై మాటే. మొన్న ఎవరు శ్రీనివాస్ అంట పోయిన నెల వచ్చి ఇంకో షిప్పు తొందర్లోనే వస్తుంది మరో వెయ్యి కంటినేర్లు కూడా వస్తాయ్ అది కూడా ట్రాన్స్పోర్ట్ కి సిద్ధం చేయాలి అని అంటూ ఉండగా విన్నాను" అంటూ చెప్పాడు. 

" అంతేరా కాముడు వీళ్లకి డబ్బులు పెరుగుతున్నాయి మనలాంటి వాళ్లకు తరుగుతున్నాయి. ఏటా బలిసినోడు బాలుస్తునే ఉన్నాడు. కరిగేటోడు కరుగుతూనే ఉన్నాడు. మధ్యలో మనం ఎటు కాకుండా పోతున్నాం పద పద ఈ రోజు ఎలా అయినా పని పూర్తి చేయాలి" అంటూ నిట్టూరుస్తూ పని చేయించడంలో నిమగ్నం అయ్యాడు ప్రసాద్. 

                                                           ***


                               అప్పుడే... స్నానం చేసి సేంట్ కొట్టుకుని మంచి టీ షర్ట్ బాక్సర్స్ వేసుకుని బయటకు వచ్చి మబ్బులని చూస్తున్నాడు. ఈ రోజు కూడా వాన పడితే బాగుండు అన్నట్లుగా. ఎందుకంటే ఆ తడిసిన వానలో స్నేహ క్యారేజీ తీసుకు రావడం మల్లి తనతో మాట్లాడే ఛాన్స్ దొరుకుతుంది అన్న ఆలోచనే కార్తీక్ కి చాలా ఉత్సాహంగా ఉంది. 

సరిగ్గా టైం ఒంటిగంట అయింది. నిముషానికి ఒకమారు తలుపు వంక మరియు గడియారం వంక చూస్తున్నాడు కార్తీక్ . ఇంకా తాను వచ్చే టైం దగ్గెర పడింది అన్న టెన్షన్ పెరిగి సిగరెట్ వెలిగించి అటు ఇటు నడుస్తున్నాడు. సరిగ్గా ఒంటిగంట అయి రెండు నిముషాలకు డోర్ బెల్ మోగడంతో ప్రాణం లేచి వచ్చింది కార్తీక్ కి. వెంటనే పరుగున డోర్ దగ్గరకు చేరుకున్నాడు. సిగరెట్ పక్కన డస్ట్ బిన్లో పడేసి మెల్లిగా తలుపు తెరిచి కళ్ళు మూసుకుని స్నేహ తనని ఏమని పీలుస్తుందా అని వెయిట్ చేస్తున్నాడు.  

తన అందాల రాసి. ఆ అందమైన పళ్ళ వరసతో..  ఎరుపెక్కిన పెదాలతో..  చిన్నగా నవ్వుతు క్యారేజీ పట్టుకుని ఆలా నిల్చుంటే గట్టిగ అక్కడే వాటేసుకుని ముద్దులతో నలిపేసి..  నీ అంత అందగత్తె ఆ ముసలోడి దగ్గరా ఉండేది..  రా స్నేహ నా జీవితంలోకి వచేసేయవ అంటూ తన చెవిలో చెప్పాలి అనుకున్నాడు. 

" సారూ నా పేరు రాజు..  పెసాదం అన్నియ ఇంట్లో నుంచే క్యారేజీ పంపించారు. మీరు తింటే క్యారేజీ మల్ల పట్టుకుపోతా"  అన్న మాటలు వినగానే.. 

"పెసాదం అన్నియ.... ఇదేం గొంతురా అయ్యా  " అంటూ కళ్ళు తెరిచి చూడగానే ముందు ఒక బక్క చిక్కిన శరీరం కలిగి నల్లటి చర్మ కాంతితో. మిల మిల మెరిసే పళ్లతో నవ్వుతు పలకరిచాడు రాజు. 

ఒక్కసారిగా వెనకడుగు వేసాడు కార్తీక్. 

"దేవుడా నాకేంటి ఈ బాధ వస్తే ప్రసాద్ రావాలి లేదా స్నేహ కానీ..  ఏంటిది..  నాకేంటిది వీడ్ని పంపావు" అని పైకి మొహం పెట్టి బిత్తరపోయాడు కార్తీక్. 

"సారూ.. పెసాదం " అని రాజు పూర్తి చేసేలోపు. 

" ఆగు..  నీ పెసాదం పక్కన పెట్టి నువ్వు తెచ్చిన ప్రసాదం ఇలా ఇవ్వు పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ తెచ్చి ఇస్తాను వెయిట్ చెయ్" అని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గెరికి వెళ్లి క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి పది నిముషాల్లో తినేసి క్యారేజీ సద్దుతూ ఉండగా ఒక ఆలోచన వచ్చింది. 
 
వెంటనే కార్తీక్ కూడా స్నేహకి లెటర్ సారి మొదటి డబ్బాలోనే పెట్టి. 

"ఇదిగో " అని క్యారేజీ ఇచ్చేసి రాజుకి కూడా ఒక వంద నోటు ఇచ్చాడు. 

" థాంక్యూ సర్ మల్లి వస్తాను" అని రాజు వెళ్ళిపోయాడు. 

ఇంకోసారి నీ మొహం చూపించకురా బాబు.. అని మనసులో అనుకున్నాడు. 

                                                              ***

పని ఎక్కువ అవడం వల్ల  తినగానే నిద్ర పట్టేసింది స్నేహకి. 

" వదినా వదినా" అని తలుపు దగ్గెర చప్పుడు వినపడ్డంతో వెళ్లి తలుపు తీసింది స్నేహ. 

" తినేశారు వదినా.. పెసాదం అన్నయ వస్తే చెప్పండి.. సర్ వంద రూపాయలు ఇచ్చారు తీసుకున్నను.. వెళ్ళొస్తా వదిన" అంటూ వెళిపోయాడు రాజు. 

తలుపు గడియ వేసి క్యారేజీ కిచెన్లో పెడదామని వెళుతుంటే. ఏదో ఫోన్ రింగ్ అయినట్లుగా శబ్దం. తన ఫోన్ తన చేతుల్లోనే ఉంది. ఎక్కడ అని కిటికిలోంచి చూస్తే తలుపు అవతల రాజు మాట్లాడుతున్నాడు. ఓహ్ వాడిదా అనుకుని కిటికీ వేయబోతుంటే. 

" పెసాదం అన్నాయ్.. పొద్దునుంచి ఇక్కడే ఉన్నాను మీ ఇంటి దగ్గెరే ఎవరు రాలేదు అన్నాయ్. వదిన ఇచ్చిన క్యారేజీ నువ్ చూపిన చోట ఇచ్చి మల్లి వచ్చాను. నువ్ వచ్చేవరకు ఇంటికి కాపలాగా ఉంటాను కొంచం ఈ సరి డబ్బులెక్కువ ఇవ్వు అన్నాయ్.. " అని నవ్వుకుంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు. 

" ఈ పెసాదం అన్నయకి పెళ్ళాం మీద ఇంత అనుమానం ఏంటో అర్ధం కాదు.. పోనిలే వీడి అనుమానం నాకు ఉద్యోగం అయి కూర్చుంది.. ఈ సారి ఒక రెండు వేలు ఎక్స్ట్రా అడగాలి వేదవని " అంటూ బయటికి మాట్లాడుకున్నాడు రాజు. 

ఆ మాటలు విన్న స్నేహ వెంటనే కిటికీ వేసుకుంది అలాగే తల మీద చేయి పెట్టుకుని ఏడవడం మొదలెట్టింది. భర్త నపుంసకుడు అయినా భరిస్తుంది భార్య కానీ అనుమానం మనిషి అయితే తట్టుకోలేదు. తనకు అంత శూన్యంలా అయింది ఒక్క క్షణం. పొరలు పొరలు ఇపుడిపుడే అర్ధం అవుతుంది స్నేహకి ప్రసాద్ గురించి. 

ఏ రోజు బయటకు తీస్కెళ్ళేవాడు కాదు. ప్రేమగా మాట్లాడతాడు తప్ప ఆ ప్రేమ మంచం మీద చూపించలేడు. తనకి ఆరోగ్యం సరిగ్గా లేదు  అందుకని డాక్టర్ సెక్స్ లో పాల్గొంటే గుండెపోటు వస్తుంది అని చెప్పాడు. వంకాయలు, కార్రోట్ ఇవి వాడి సుఖం పొందమంటాడు. పెళ్ళైన దగ్గెరి నుండి ఇదే తంతు.  తను మాత్రం ఏ రోజు కూడా అలంటి వేషాలు వేయలేదు. ఎందుకంటే అలాంటివి వాడితే ఎలెర్జి వస్తుంది అని తను చదువుకునేప్పుడు ఫ్రండ్స్ చెప్పారు. అందువల్ల స్నేహ ఇప్పటికి కన్యగానే అంది. ప్రసాద్ ఏ రోజు కూడా తన అంగాన్ని స్నేహ పువ్వు దూర్చింది లేదు విరహ వేదనతో అల్లాడిపోయింది పెళ్ళైన కొత్తలో. రాను రాను అలవాటుగా మారి విరహ బాధని తప్పించుకోవాలి అంటే మడి , దైవ ఆలోచన, నిగ్రహ ఉపవాసం.. వీటికి అలవాటు పడి తనను తాను మలుచుకుంది. 

తల ఎత్తి పరాయి మగాడిని చూస్తే ఎక్కడ సెక్సువల్ థాట్స్ వస్తాయో అని ఏ ఫంక్షన్ కి వెళ్లిన తెలిసినవాళ్లతో అందులో ఆడవాళ్ళతో మాట్లాడి వచ్చేసేది. కానీ ప్రసాద రావు తన భార్యని కంట్రోల్ పెడుతున్నాడు అన్న భ్రమలో ఉండేవాడు అని స్నేహకి తెలుసు. తను ఎపుడు అలాంటివి పట్టించుకోలేదు. రోజులో తాను మాట్లాడేది పక్కింటి పిన్ని మరియు ప్రసాదుతో మాత్రమే. స్నేహకి తండ్రి చిన్నప్పుడే చనిపోయాడు. తల్లి స్నేహ పెళ్లి అయినా మొదటి సంవత్సరంలోనే పోయింది. ఇంకా తల్లి తండ్రి ఇద్దరినీ ప్రసాదలోనే చూసుకుంటూ వచ్చింది. కానీ ప్రసాద్ ఇంత అనుమానం బ్రతుకు ఎందుకు బ్రతుకుతున్నాడో తనకి అర్ధం కాలేదు. 

ఆలా అన్ని ఆలోచించుకుంటూ ఇంతలా ప్రేమించి ఇంత జాగ్రత్తగా భర్తని చూసుకుంటే వాడు గూఢచారులని పెట్టి ఇంత అనుమానం బుద్దితో ఉంటాడు అనుకోలేదు స్నేహ. ఆలా ఏడుస్తూ ఏడుస్తూ సాయంత్రం ఐదు గంటలకి లేచి మల్లి ఎనిమిది గంటలకల్లా భోజనం చేసి పంపాలి కాబట్టి. ఇంటికి తెచ్చిన క్యారేజీ ఓపెన్ చేసి కడుగుదాం అనుకుంది.