Fantasy పేదరాసి పెద్దమ్మ వరం - ( Completed )

[Mahesh.thehero]

             SECOND MISSION


అది వైజాగ్ శివారుప్రాంతం . ప్రభుత్వం పట్టాభూమిలో ప్రభుత్వమే నిర్మించిన చిన్న గృహం . ఆ చిన్న ఇంటిలో మోతాదుకు మించిన బుజ్జి దేవుడి బిడ్డలు ( అనాధ పాపాయిలు ) - వారిని తన స్థాయికి మించి ఆప్యాయంగా చూసుకునే అవ్వ . చెత్త కుప్పలలో - ముళ్ల పొదలలో తల్లులకు ఇష్టం లేకుండా , పెళ్లికాకుండానే కనడం వలన భువిపైకి చేరిన బిడ్డలను తన ఒడిలోకి చేర్చుకుని , దేవతలు ....... తనకు అందించిన అదృష్టం అని ఆ వయసులోకూడా పలు ఇళ్లల్లో పనులు చేసి - కొంతమంది జాలిపడి దానం చేసిన డబ్బు , గింజలతోనే వారి ఆకలి తీర్చేది . బుజ్జిపాపాయిల చిరునవ్వులలోనే ఆకలి తీర్చుకుని రోజుకు ఒక్కపూట ఒక్కొక్కసారి ఆ అవకాశం కూడా లభించకపోయినా నీళ్లే మహాప్రసాదంలా స్వీకరించేది . 

15 సంవత్సరాల క్రితం ఒక అర్ధరాత్రి అప్పుడేపుట్టిన బుజ్జాయి ఏడుపులు వినిపించడంతో మెలకువ వచ్చిన అవ్వ , చుట్టుప్రక్కల ఇళ్లల్లో గర్భవతులు ఎవ్వరూ లేరే , ఎక్కడ నుండి బిడ్డ ఏడుపులు ఎక్కడ ఎక్కడ అంటూ బయటకువచ్చింది . ఇంటి ప్రక్కనే ఉన్న ముళ్లపొదలలో ఏడుస్తున్న నన్నుచూసి చలించిన హృదయంతో గుండెలపైకి తీసుకుని మొదలుపెట్టిన ప్రయాణం ఇప్పటికీ కొనసాగిస్తోంది అవ్వ . 
లాలిస్తూ - ముద్దులతో జోకొడుతూ ఇంటికి తీసుకొచ్చి స్నానం చేయించి గుచ్చుకున్న గాయాలకు వెన్నరాసి పొత్తిళ్లలో వెచ్చగా పడుకోబెట్టి పాలసీసాతో పాలు తాగించి లాలించింది .

అమ్మా దుర్గమ్మా ........ అనాధలానే పుట్టి అనాధలానే నేను పోకుండా , నాకు తోడుగా ఈ బుజ్జాయిని పంపించావా తల్లీ , కోన ఊపిరితో కొట్టుమిట్టాడుతున్న ఈ ముసలిప్రాణానికి ఒక బాధ్యత అందించావా , నువ్వు కోరుకున్నట్లుగానే నా ఒంట్లో ప్రాణం ఉన్నంతవరకూ జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాను అని మురిసిపోయింది . అప్పటివరకూ బిక్కుబిక్కుమంటున్న ముసలి అవ్వ ప్రాణంలో ఉత్సాహం వచ్చింది.  నాకు మహేష్ అని నామకరణం చేసి తనతో ఉన్న కొద్దిపాటి డబ్బుతో నా అవసరాలను తీర్చి పెంచింది . నా ఐదవ ఏట బడిలో చేర్పించింది . 

నా వయసు ఇప్పుడు 15 సంవత్సరాలు - సిటీలోని govt స్కూల్లో 10 వ తరగతి చదువుతున్నాను . ఒకరోజు నేను స్కూల్ నుండి వచ్చే సమయానికి అవ్వ చిరునవ్వులు చిందిస్తూ ఇద్దరు బుజ్జిపాపాయిలను ఊయలలో లాలిస్తోంది .
అవ్వా ........ అంటూ సంతోషంతో వెళ్లి ఆడించాను . అవ్వా ....... ఎవరు ఈ బుజ్జాయిలు ? .
అవ్వ : 15 సంవత్సరాల క్రితం నీలానే నా దగ్గరకు చేరిన దేవుడి బిడ్డలు మహేష్ . పని నుండి వస్తుండగా హాస్పిటల్ వెనుక ఏడుపులు వినిపించడంతో చూస్తే ఈ బుజ్జాయిలు . జనాలు అటూ ఇటూ వెళుతున్నారుకానీ ఎవ్వరూ పట్టించుకోవడం లేదు . 
ఎంత ముద్దొస్తున్నారు అవ్వా ....... , ఈరోజు నుండీ నేనే ఆడిస్తాను అని ముద్దులుపెట్టాను . ఆరోజు నుండీ కొన్నిరోజుల్లో 10 మందిదాకా బుజ్జిపాపాయిలు మా చెంత చేరారు . మా వీధి చివరన ఉంటున్న ఒక ఇంటిలో వ్యక్తికి పెళ్లికాగానే భార్య మాటలు విని ముసలి వయసులో ఉన్న తల్లిని బయటకు గెంటెయ్యడం వలన ఏమీ చేయలేక ఎటు వెళ్ళాలో పాలుపోక చెట్టుకింద బాధపడుతున్న అవ్వను బుజ్జిపాపాయిలను చూసుకోవడానికి తోడుగా తీసుకొచ్చారు అవ్వ .
అవ్వ పనిచెయ్యడం వలన లభించే డబ్బులు బుజ్జిపాపాయిల పాలకే సరిపోక అవ్వలిద్దరూ రోజుకు ఒకే పూటతో సర్దుకునేవారు . 
ఆరోజు నుండీ మా స్కూల్లో పెట్టే మధ్యాహ్నం భోజనాన్ని తినకుండా తీసుకొచ్చి అవ్వలకు అందించేవాడిని .
అవ్వలిద్దరూ కళ్ళల్లో చెమ్మలతో నాకు వడ్డించి మిగిలినది తినేవారు . అలా కొన్నిరోజులు భారంగానే గడిచాయి - అనాధ పిల్లలు మరికొంతమంది చేరడంతో మరింత కష్టమయ్యింది .

అవ్వల మంచితనం తెలిసిన ప్రక్కింటి ఆమె , తాను ఫారిన్ లో ఉన్న తన కొడుకు దగ్గరికి వెళ్లిపోతున్నాను , ఇక మళ్లీ రావడం కుదరదేమో ఈ ఇంటిని కూడా మీరే తీసుకోండి , ఇంటితోపాటు వస్తువులు - కొన్ని నెలలకు సరిపడు ధాన్యాన్ని - పెద్ద మొత్తంలో డబ్బును అందించారు .
అవ్వలతోపాటు నేను , పిల్లలు ........ చాలా సంతోషం అని దండం పెట్టాము . 
ఆమె : ఇంతమంది పిల్లలు - పాపాయిలలో వెలుగులు నింపుతున్నారు . నా వంతు చేతనైన సహాయం - మీ దీవెనలు వలన నా కుటుంబం అక్కడ సంతోషంగా ఉంటుందన్న ఆశ అని ఇంటి తాళాలు అందించి వెళ్లిపోయారు .

అవ్వల ఆనందాలకు అవధులు లేకుండాపోయాయి . మహేష్ ........ కొన్ని నెలలవరకూ మనం దిగులుచెందాల్సిన అవసరం లేదు .
అవ్వలూ ......... నేను ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను . నన్ను ఏ లోటూ లేకుండా పెంచారు ఇంత వయసు వచ్చాక కూడా ఇక్కడే ఉండి నా ప్రాణమైన వారికి భారం అవ్వడం మంచిదికాదు - నన్ను చేరదీసి ఇంతవాణ్ణి చేశారు లోకం తెలియజేసారు . నేను ఇక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయి చదువుకుంటూనే నా వంతు కష్టపడి పనిచేస్తూ మీకు సహాయపడాలనుకుంటున్నాను - నేను వెళితే ఈ ధాన్యాన్ని మరికొంతకాలం మీరు తినవచ్చు - నేను ఎక్కడ ఉన్నా నా ప్రాణం మాత్రం ఇక్కడే ఉంటుంది .
అవ్వలు : మహేష్ అంటూ హత్తుకున్నారు . ప్రతీ క్షణం మా గురించే పిల్లల గురించే ఆలోచించావు . వెళ్లు నాన్నా వెళ్లు ఇకనుండీ నీకోసం జీవించు అని సంతోషంతో దీవించారు .
అవ్వలూ ......... చెప్పానుకదా నా ప్రాణం ఇక్కడే ఉంటుంది . మీ - పిల్లలు - పాపాయిల సంతోషమే నా సంతోషం అని బుక్స్ - బట్టలు మూట కట్టుకున్నాను .
అవ్వలు : నాన్నా ....... అని డబ్బు ఇచ్చారు .
అవ్వలూ ........ నేను వెళుతున్నది నా ప్రాణమైన వాళ్లకు సహాయం చెయ్యడం కోసం - మీరుప్రార్థించే దుర్గమ్మే నాకు దారి చూయిస్తుంది - స్కూల్లో మూడు పూటలకూ సరిపడినంత తింటాను కదా నా గురించి ఆలోచించకండి అని డబ్బును వెనక్కు ఇచ్చేసి జీవన ప్రయాణం మొదలెట్టాను .

మూటతోనే స్కూల్ కు చేరుకున్నాను - ఆకలివేస్తున్నా శ్రద్ధతో క్లాసెస్ విన్నాను - భోజనం గంట మ్రోగగానే అన్నం పప్పు వడ్డించుకుని ఒకచోట కూర్చున్నాను - తొలిముద్ద తింటూ అవ్వలను గుర్తుకుతెచ్చుకుని కన్నీళ్ళతో , అమ్మా దుర్గమ్మా ........ ఈ అన్నం నాకు లేకపోయినా నా ప్రాణమైనవాళ్లకు ఉండేలా చూడు అని ప్రార్థించి , అన్నం పరబ్రహ్మస్వరూపంలా స్వీకరించి కన్నీళ్లను తుడుచుకున్నాను .
మధ్యాహ్నం కూడా క్లాసెస్ శ్రద్ధగా విన్నాను - స్కూల్ బెల్ మ్రోగగానే రోజూలా నాకు తెలియకుండానే అడుగులు ఇంటివైపుపడ్డాయి . కన్నీళ్ళతోనే ఇంటికి వ్యతిరేకదిశలో నడక సాగించాను . ఒకరోజు బస్ స్టాండ్ లో మరొకరోజు రైల్వేస్టేషన్ లో పనికోసం వెతికినా ప్రయోజనం లేక ( పిల్లలను పనిలో పెట్టుకోము మమ్మల్ని జైల్లో పెడతారు ) అక్కడే పడుకుని అక్కడే ఫ్రెష్ అయ్యి స్కూల్ కు వెళ్ళాను . 

ఆ తరువాతిరోజు ఆదివారం అని తెలియక స్కూల్ కు వెళితే లాక్ చేసి ఉండటం వలన తెలిసి సిటీలోని షాప్స్ లలో పనికోసం వెతికీ వెతికి అలసిపోయాను . ఇలాకాదుకానీ అవ్వలా ....... ఇళ్లల్లో పని దొరుకుతుందేమోనని ఒక ఇంటికి వెళ్లి లోపల ఉన్న అన్నను అడిగాను . 
బాబూ ........ ఇక్కడ ఉన్నవన్నీ చిన్న చిన్న ఇల్లులు , మేము కూడా పనిచేసుకుని జీవనం సాగించేవాళ్ళము , అలాంటివాళ్ళము నీకు పని ఎలా ఇవ్వగలం చెప్పు - ఒక పనిచెయ్యి ఇలాగే కొద్దిదూరం వెళితే అక్కడ govt ఆఫీసర్స్ - బిజినెస్ మెన్స్ - డాక్టర్స్ .......... ఉంటున్న costly ఏరియా ఉంది - మాలో చాలామంది అక్కడే పనిచేస్తున్నాము , బాగా డబ్బు - మిగిలిన మంచి ఫుడ్ ఇస్తారు , నీకు అదృష్టం ఉంటే పని దొరకవచ్చు . 
మధ్యాహ్నం రెండు గంటలు , ఎండ ఎక్కువగానే ఉంది , ఉదయం నుండీ ఏమీ తినలేదు , కళ్ళు మూతలుపడుతున్నాయి , పెదాలు తడి ఆరిపోతున్నాయి . ఎదురుగా ట్యాప్ లో నీళ్లు వస్తుండటం చూసి , అన్నకు థాంక్స్ చెప్పివెళ్లి కడుపునిండా నీళ్లుతాగి ముఖం కడుక్కోవడంతో కాస్త అక్టీవ్ అయ్యాను . ఆ అన్న చెప్పినట్లుగానే అటువైపుకు నడిచాను .