Adultery அம்மாவின் காவலன்

[sample1984]

அம்மாவின் காவலன் - Ammavin Kavalan
விஜய குமார் அங்கிள் என் வீட்டின் பின்புறம் என் அம்மா சியாமளாவை சுவற்றில் சாய்த்து புடவைக்குள் ஒரு கையைவிட்டு அம்மாவின் முலையை கசக்கிகொண்டே அம்மாவின் உதட்டை சுவைத்துகொண்டிருந்ததை பார்க்கையில் எனக்கு வயது ஒரு 13 இருக்கும்.

நான் சத்தம் இல்லாமல் வீட்டுக்குள் வர, ஒரு கல்யாணத்துக்கு செல்வதற்காக என் அம்மாவின் புடவையை அப்பா அயர்ன் செய்துகொண்டிருந்தார். “அம்மா எங்கடா” என்று அவர் கேட்க, “அம்மா மேல துணி எடுத்துகிட்டு இருக்காங்கப்பா” என்று என்னை அறியாமல் அப்பாவிடம் பொய் சொன்னேன்.

“சீக்கிரம் எடுத்துட்டு வரசொல்லு, கிளம்பனும்ல” என்றார் அப்பா விபரம் புரியாமல்.

நான் வேகமாக மொட்டை மாடிக்கு சென்று அங்கு காய்ந்துகொண்டிருந்த சில பல துணிகளை வேக வேகமாக கொடியில் இருன்து உறுவி எடுத்துகொண்டு கீழே வர அம்மா வெட்க சிரிப்புடன் தன் புடவையை சரி செய்துகொண்டே உதட்டை தடவிகொண்டே பின் வாசல் வழியாக உள்ளே போக, நான் வேகமாக அம்மா பின் ஓடினேன்.
முதலில் உள் நுழைந்த அம்மாவிடம் அப்பா, “ஏன் இவ்ளோ நேரம் என்னாச்சு” என வினவ,
அம்மா ஏதோ பொய் சொல்ல போகுமுன் நான் முந்திகொண்டு “அப்பா பாருங்கப்பா அம்மா எல்லா துணியும் எங்கிட்ட கொடுத்துடாங்க, எங்கப்பா வைக்கிறது என அப்பாவிடம் கேட்டேன்”.
“இப்படி கட்டில்ல போடுரா” என்று சொன்ன அப்பா எல்லோரையும் சீக்கிரம் கிளம்ப சொல்லிவிட்டு கிச்சன் பக்கம் போனார்.
அம்மா என்னை பார்த்து புன்னைக்க, நான் ஏதோ தவறு செய்தவன் போல் குனிந்துகொண்டேன்.
சிரிது நேரத்திலயெ அனைவரும் கிளம்பி விட்டோம்
அப்பா என்னடிம் “டேய், விஜய் அங்கிள் காலைல இருந்து இந்த பக்கமே கானோம், அவர் போனும் போகல, அவரும் கல்யாணத்துக்கு வர்ரார்டா, நீ போய் அவர் ரெடி ஆயிட்டாரானு பார்த்துட்டு அப்படியே ஆட்டோ பிடிச்சுட்டு வந்துடுங்க, இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்குள்ள தாம்பரம் போணாதான் ட்ரைன் பிடிக்கமுடியும்” என்றார்.
நான் அம்மாவை பார்க்க, அம்மா முகத்தில் ஒருவித புன்னகையும் வெட்கமும் குடிகொண்டிருந்தது.
நான் அம்மாவிடம் தலை அசைத்துவிட்டு அப்பாவிடம் “சரிப்பா” என்று சொல்லிவிட்டு விஜய குமார் அங்கிள் வீடு நோக்கி ஓடினேன்.

விஜய குமார் அங்கிள் என் அப்பாவின் நண்பர், எங்கள் பின்வீடுதான் ஆனால் அவர் வீட்டுக்கு வழி வேறு பக்கம்.
நானும் விஜயகுமார் அங்கிளும் ஆட்டோவில் எங்கள் வீட்டுக்கு வர, என் வீட்டு வாசலில் என் அப்பா மூன்று பெரிய பைகளுடன் காத்திருந்தார், அம்மா ஒரே ஒரு ஹேண்ட் பேக்குடன் நிற்க அம்மாவின் கையை பிடித்துகொண்டு என் குட்டி தங்கச்சி நின்று கொண்டிருந்தாள்.
அம்மா மஞ்சள் புடவையில் தேவதைபோல் நின்றிருந்தார்கள். அம்மாவின் லேசான கிரன் போன்ற தொப்பை புடவையையும் மீறி தெளிவாக தெரிந்தது. அம்மாவின் தொப்புள் லேசாக மடங்கி தெரிந்தது.
மேல் பகுதியிலோ மஞ்சள் ஜாக்கெட்டும் அதன் உள் அணிந்திருந்த கருப்பு நிற பிராவையும் அவற்றின் மேல் பக்கமாக வெளியே வரவிடு என்று அடம்பிடித்து துடிப்பது போல் இருந்த அம்மாவின் மாங்கனிகலும் அம்மாவின் கண்ணாடி போன்றிருந்த புடவையால் மறைக்க முடியவில்லை.
உற்று பார்க்க வேண்டிய அவசியமே இல்லாமல் அம்மாவின் அறுந்து விடும் போல் இருந்த ஜாக்கெட் கொக்கிகளும் அதன் மேல் படர்ந்திருந்த அம்மாவின் தாலியும் அனைவருக்கும் தெரியும் வண்ணம் இருந்தது.
நான் ஆட்டோவில் இருந்து கீழ் இறங்கி குட்டி பாப்பாவை தோலில் தூக்கிகொள்ள, அம்மாவும் விஜய்குமார் அங்கிளும் கண்ணாலயே ஏதோ பேசிகொண்டார்கள். எனக்கு எதும் புரியவில்லை.
என் அப்பா விஜய குமார் அங்கிளிடம், 
“என்ன சார், காலைல இருந்து ஆளயே காணோம்”
“ஒன்னும் இல்ல பாலா, கொஞ்சம் வேலை அதான்.”
அப்பாவிடம் சொல்லிகொண்டே அம்மாவை அவர் பார்க்க,
அம்மாவும் அப்பாவுக்கு தெரியாமல் அவருக்கு உதட்டால் ஒழுங்கு காட்டினார்கள்.

நான் ஆட்டோவில் முதலில் ஏறி அமர, அம்மாவும் அப்பாவும் என் பக்கத்தில் அமர, அவர் ஆட்டோவில் முன்பக்கம் அமர, அறை மணி நேரத்திலயே ஆட்டோ தாம்பரம் ரயில்வே ஸ்டேசனை அடைந்தது.
எங்க அப்பாவின் தூரத்து சொந்தம் கல்யாணம் மதுரையில்.
விஜய குமார் மீனாட்சி அம்மன் கோவில் பார்க்கவேண்டும் என்று சொல்ல, அவரும் எங்களுடன் வருவது உறுதியானது.
ரயில்வே ஸ்டேசனில் ஒரு பென்ஜில் நான் பாப்பாவுடன் அமர்ந்திருக்க, என் அருகில் அம்மா அமர்ந்திருந்தார்கள். சற்று தள்ளி அப்பாவும் அங்கிளும் பேசிகொண்டிருந்தார்கள்.
எங்களுக்கு முதுகு காட்டி பேசிகொண்டிருந்த அப்பாவின் எதிர்புரம் நின்று அப்பாவிடம் பேசிகொண்டே என் அம்மாவிடம் கண்கலால் பேசிகொண்டிருந்தார். இப்பவும் எனக்கு ஒன்னும் புரியல.
சிரிது நேரத்தில் ரயில் வந்துவிட என் அப்பா மூன்று பெரிய பைகளையும் தூக்கிகொண்டு முதலில் ஏறி எங்கள் சீட் நோக்கி விரைந்தார். இரண்டாவதாக ஏறிய அங்கிள் குழந்தையை என்னிடம் இருந்து வாங்கி உள்ளே நிட்கவைத்துவிட்டு எனக்கும் கை கொடுத்து தூக்கிவிட்டார். நானும் உள்ளே வந்து பாப்பாவை கையை பிடித்து எந்த பக்கம் அப்பா போகிறார் என்று பார்தேன். அப்பொழுது அங்கிள் அம்மாவுக்கும் கைகொடுத்து தூக்கி விட்டார் ஆனால் அம்மாவுக்கு உள்ளே வர வழி விடவில்லை, ஏற இடம் இல்லாததால் அம்மாவின் கொங்கைகள் அவர் நெஞ்சில் அமுங்கி நசுங்க அம்மா சிரித்தாள். நன்றாக அவரின் மேல் நசுங்கிய அம்மாவை அவர் சிரித்துகொண்டே இடுப்பில் கை வைத்து அம்மாவை உள்ளே இழுத்தார்.அவர் கசக்கி இழுத்ததில் அம்மாவின் ஒரு பக்க முலையும் வயிற்று பகுதியிம் வெளியே தெரிய அம்மா சிரித்துகொண்டே மூடிகொண்டார்கள். நல்ல வேலையா எங்கள் கோச்சில் வேறு யாரும் ஏரவில்லை.

நான் எதையுமே கவனிக்காததுபோல் பாப்பாவை கையில் பிடித்துகொண்டு முன்னால் நடக்க என் பின் அம்மாவும் அங்கிளும் தொடர்ந்தார்கள்.
அப்பா எனகளை கைகாட்டி அழைக்க நான் சன்னலோர சீட்டில் பாப்பாவை உட்கார வைத்து நானும் அமர்ந்தேன்.
என் பக்கத்தில் அம்மா அமர இடம் விட்டு அப்பா தள்ளி அமர்ந்தார்.
எனக்கு எதிர்புரத்தில் அங்கிள் அமர அவருக்கு பக்கத்தில் ஒரு தாத்தாவும் பாட்டியிம் அமர்ந்திருத்தார்கள்.
ரயில் கிளம்பி சிரிது நேரத்திலயே இருட்ட ஆரம்பித்தது.
நான் அந்த நேரம் பசிக்குது என்று சொல்ல, விஜயகுமார் அங்கிள் எழுந்து எல்லாருக்கும் கேண்டீன்ல இருந்து டிபன் வாங்கி வருவதாக சொன்னார்.
உடனே அம்மா “ஏங்க பாப்பாவுக்கு பால் வேர வேணும்ங்க, நீங்களே போய் வாங்கிட்டு வந்துருங்க, அவகுக்கு ஏன் சிரமம்”என்றாள் கரிசனையாக.
அப்பாவும் சரி என்று கூறி அழுகும் பாப்பாவையும் உடன் அழைத்து கேண்டீன் நோக்கி விரைந்தார், அப்பா போன சில வினாகிகளிலயே அம்மா இருடா பாத்ரூம் போய்ட்டு வர்ரேன் என்று கூறி எதிர்பக்கம் நடக்க, அம்மா போய் ஓரிரு வினாகிகளிலயே அங்கிள் அம்மா போன பக்கம் போக நான் தனியாக இருந்தேன்.

சிரிது நேரத்தில் அம்மா சினுங்கிகொண்டே உள்ளே வந்து அமர அங்கிளும் பின்னாடியே வந்து அம்மா பக்கத்தில் அமர்ந்தார். இருவரும் சிரித்துகொண்டே குசு குசுவென என்னமோ பேசிகொண்டிருந்தார்கள்.
இருவரின் அன்யோன்யத்தை கவனித்த எத்ரில் இருந்த பாட்டி அம்மாவை பார்த்து சிரித்து கண்ணடித்தார்கள்.
அம்மாவும் முகத்தில் புன்னகையுடன் அங்கிளின் தோலில் சாய்ந்தார்கள்.
அங்கிளும் அம்மாவை தன் பக்கம் அனைத்துகொண்டார்.
நிலமையை உணர்ந்த நான் புத்திசாலிதனமாக எழுந்து சீட்டுக்கு வெளிப்பக்கமாக நின்று அப்பா வருகிறாரா என்று கவனிந்தேன்.
அம்மாவின் பாதி வெளியில் தெரிந்த முதுகில் அங்கிள் கோலம்போட அம்மா நெளிந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
அம்மாவின் இடதுகாலும் அங்கிளின் வலது காலும் பாம்பு போல் பின்ன முயற்ச்சித்து கொண்டிருந்தது.
தூரத்தில் அப்பா வருவதை எனக்கு முன் கண்ட பாட்டி, “டேய் உங்க அப்பா அதோ வர்ரார் பார்” என்றார்கள்.
பாட்டி அவ்வாறு கூறியதும் நான் அப்பாவை தூரத்தில் தேட, அம்மாவும் விஜய் அங்கிளும் விலகி அமர்ந்தார்கள்.
தாத்தா பாட்டிக்கும் சேர்த்தே அப்பா டிபன் வாங்கி வந்திருந்தார்.
அனைவரும் சாப்பிட்டு கொண்டிருக்க, தாத்தாவுக்கு கண் பார்வை குறைவு என கூறி அப்பாவிடம் பாட்டி உதவி கேட்க, அப்பா தாத்தாவை கழிவறை நோக்கி அழைத்து சென்றார்.

அந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்திய விஜய் அங்கிள் அம்மா பக்கத்தில் வந்து அமர, அம்மா அங்கிளுக்கு ஊட்டி விட்டார்கள். அங்கிளும் அம்மாவுக்கு ஊட்டி விட அம்மா வெட்கட்துடன் வாயி திறந்து வாங்கிகொண்டார்கள்.
இருவரும் பிரிந்து அமரவும் அப்பா தாத்தாவை கூட்டிகொண்டு உள்ளே வரவும் சரியாக இருந்தது. பிறகு நான் கை அலம்ப கிளம்ப அங்கிளும் என்னுடன் வந்தார்கள். ஆனால் நான் மட்டுமே திரும்பி வர அம்மா கைகழுவ சென்றார்கள்.
அம்மாவும் அங்கிளும் திரும்பி வர 20 நிமிடங்களுக்கு மேல் ஆனது.
பாட்டி அப்பாவிடம் பேச்சு கொடுத்துகொண்டே இருந்தார்கள்.
அதற்க்கு பிறகு நான் தூங்கிவிட்டதால் என்ன நடந்தது யார் எங்கே தூங்கினார்கள் எதுவும் எனக்கு தெரியாது.

விடியற்காலை நாலு மணி அளவில் ரயில் மதுரையை நெருங்கிகொண்டிருக்க என்னை அப்பா எழுப்பிவிட்டார், அனைவரும் இறங்க தயாராக இருந்தனர்.
அம்மா பாட்டி அருகில் அமர்ந்து தலை வாரி கொண்டிருந்தார்கள். 
பாட்டியிடம் அம்மா சென்னைக்கு வந்தா வீட்டுக்கு வாங்க” என்று சொல்லி கொண்டிருந்தாள்.
“ஆமாண்டி அம்மா, கண்டிப்பா வர்ரேன், நீயும் என் மகனும் சந்தோசமா இருக்குறத நான் பாக்கனும்” என்று கூறி அம்மாவின் தொடையில் லேசாக தட்டினார்க்ள்.
அம்மாவும் விடாமல்,,”கண்டிப்பா அத்த, நீங்க சொன்னா கேட்காம இருப்பனா” என்று சொல்லி சிரித்தாள்.
ரயிலில் இருந்து இறங்கி ஆட்டோவில் ஏறி ஏற்கனவே ரிசர்வ் செய்து வைத்திருந்த ஹோட்டல் வந்து சேரும்பொஃழுது மணி காலை 5.30 ஆகிவிட்டிருந்தது.

அங்கிளுக்கு தனி ரூம் புக் செய்திருந்தார்கள்.
சிரிது நேரம் களைப்பாரிவிட்டு ஒரு 8 மணியளவில் அனைவரும் கல்யாண வீட்டுக்கு கிளம்பிவிட, அப்பா அங்கிளையும் அழைக்க அவர் எங்களை போகசெல்லிவிட்டு ரெஸ்ட் எடுப்பதாக சொன்னார்.
நான்கள ஆட்டோவில் கல்யாண வீட்டை அடைய ஒரு மணி நேரம் பிடித்தது,
அம்மா அணிந்திருந்த ஃபேன்சி சாரி அனைவரையும் கவர்ந்தது.
கல்யாண வீட்டில் வாழை மரம் கட்டியிருன்தது,ஒரே கலகலப்பாக இருந்தது, எங்களை எல்லோரும் வரவேற்றார்கள்.
எல்லாரிடமும் அப்பாவும் அம்மாவும் சகஜமாக பேசினார்கள்.
மாப்பிள்ளை அப்பாவுக்கு தம்பிமுறை வேண்டும்,
அம்மாவும் அத்தையும் மாப்பிள்ளை தனியாக மாட்ட கிண்டல் செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.
அத்தை அம்மாவிடம் “சியாமளா பாத்தியா உன் கொழுந்தனுக்கு மாப்பிள்ளை கலை வந்துருச்சு”
“ம்ம் ஆமா சுசிலாக்கா, என் கொழுந்தன் வெட்கம் எல்லாம் படுறார்” அம்மா சொல்லி சிரிக்க
மாப்பிள்ளையாக போகிற என் சித்தப்பா உண்மையிலயே வெட்கபட்டார்.
“சியாமளா , மாப்பிள்ளை கிட்ட பேசிகிட்டு இரு, உங்களுக்கு டீ எடுத்துட்டு வர்ரேன்” என்று கூறி சுசீலா அத்தை போய் ஒரு சில வினாடிகளிலயே அம்மா சித்தப்பாவை கட்டி அனைத்து மேல் உதட்டை கடித்து சுவைத்தார்கள்.
இதை சற்றும் எதிர் பார்க்காத நான் சட்டென சுதாரித்து குடுகுடுவென ஓடி கதவருகில் நின்றேன்.

சித்தப்பாவுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி கொடுத்துவிட்டு விலகி அமர்ந்த அம்மா அவரிடம் 
“அண்ணிய மறந்துட்டீங்கள்ள?” என்றாள்.
“அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல அண்ணி, உங்களபோய் மறக்க முடியுமா”
“ம்ம், சும்மா சொல்லாதீங்க, என் ஞாபகம் இருந்த என்ன பார்க்க என் வீட்டுக்கு வந்திருக்க மாட்டீங்களா?” அம்மாவின் கண்கள் கண்ணீரை கக்கியது.
“அப்படி சொல்லாதீங்க அண்ணி, எப்பவும் உங்கள பார்க்க வரனும்னு ஆசையா இருக்கும்,ஆனா சந்தர்ப்பம் அமையாது.
இருவரும் ஏக்கமாக பார்த்துகொண்டிருக்க, அத்தை டீ கொண்டு வருவதை பார்த்த நான், “அம்மா டீ வந்துருச்சு” என்று சொல்லிகொண்டே உள்ளே வர, இருவரும் இப்பொழுது விலகி சாதரனமாக இருந்தார்கள்.
அத்தை அவர்கள் இருவருக்கும் டீயை கொடுத்துவிட்டு அத்தையும் அம்மாவின் பக்கத்தில் கட்டிலில் அமர்ந்தார்கள்.
நான் கட்டிலின் கீழே அம்மாவின் காலடியில் அமர்ந்து அம்மாவின் பிங்க் நிறத்தில் பாளீஸ் போடப்பட்டிருந்த காலகலில் உள்ள மெட்டிகலை கலட்டி மாட்டி விளையாடிகொண்டிருந்தேன். அம்மாவின் ஒரு கால் பாதம் என் சம்மனம் போட்டு உட்கார்ந்திருந்த என் தொடையில் பதிந்திருந்தது.

“என்ன நாத்தனாரே,உங்க கொழுந்தன் என்ன சொல்றார்,”
‘ஒன்னுமில்ல மதனி, புது பொண்டாட்டி வந்ததும் இந்த அண்ணிய மறந்துறாதீங்கன்னு சொல்லிகிட்டு இருந்தேன்”
“அதெப்படி மறப்பார், அண்ணிதானே முதல்ல, பொண்டாட்டி அப்புறம்தானே,” அத்தை சொல்ல
அம்மாவும் ,சித்தப்பாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கள்ள சிரிப்பு சிரித்துகொண்டனர்.
அம்மாவும் அத்தையும் கூட சிரித்துகொண்டனர், 
“போங்கண்ணி” என்று சொல்லிவிட்டு வெட்கத்துடம் சித்தப்பா வெளியே போய்விட,
அத்தை அம்மாவை பார்த்து “என்ன சியாமளா, உன் கொழுந்தன் உன்னை பார்ட்து ஓடுரான், ஏதும் பண்ணிட்டியா”
“போங்கக்கா, அதுக்கெல்லாம் இப்ப நேரம் இல்ல” என அம்மா சிரிக்க
“என்னடி சியாமளா, நீ அவ்ளோ நல்லவ இல்லயே, வேர யாரையும் செட் பண்ணிகிட்டியா என்ன”?
அம்மா அத்தையை பார்த்து சிரிக்க,
“ம்ம் புரியுதுடி, யாருடி அது” என அத்தை அம்மாவிடம் கேட்க.
அம்மா உதட்டை கடித்துகொண்டு தன் தலையை இடதும் வலதுமாக ஆட்டினாள், சொல்லமாட்டேன் என்பது போல்.

“சொல்லு சியாமளா, எனக்கு தலையே வெடுச்சிடும்போல இருக்கு, இப்ப நீ ஒழுங்க எங்கிட்ட சொல்லலனா நான் என் தம்பிகிட்ட(எங்க அப்பா) சொல்லிடுவேன், அவன் உங்கிட்ட விசாரிக்கட்டும்,” என்று அததை அம்மாவிடம் விளையாடினாள்.
“அய்யோ ,அக்கா, விளையாடாதீங்க, விடமாட்டீங்களே, அது அவரோட பிரண்ட்தான், எங்க கூடதான் ஊர்ல இருந்து வந்தார், ஹோட்டல்ல இருக்கார்,பாவம் எனக்காக காத்துகிட்டு இருப்பார், என்ன பண்றது, எப்படி போரதுனே புரியலக்க, நீங்கதான் ஹெல்ப் பண்ணனும்” என்று அம்மா அத்தையிடம் முகத்தை அப்பாவியாக வைத்துகொண்டு சொன்னாள்.
அத்தை சற்று யோசிக்க ஆரம்பிக்க
அம்மா உடனே, “ம் அக்கா, சொல்ல மறந்துட்டனே, உங்களுக்கு ஒரு பட்டு புடவை எடுத்துட்டு வந்தேன் ஊர்ல இருந்து, ஹோட்டல்ல இருக்கு, நைட்டு ரிசப்சனுக்கு நீங்க அதான் கட்டனும், உங்களுக்கு ரொம்ப எடுப்பா இருக்கும்” என்றாள்.
அந்த நேரம் பார்த்து அம்மாவின் செல்போன் சினுங்க,
எடுத்த அம்மா “அவர்தாங்கா” என்று சொல்லி அங்கிளுடன் பேசினாள்.
பேசிமுடித்ததும் அத்தையிடம்
“அக்கா அவருக்கு ரொம்ப போர் அடிக்குதாம், எப்படியாவது உங்க தம்பிக்கு தெரியாம என்ன வர சொல்றார், ‘ என்னக்கா பண்றது இப்போ” என்றாள்.
சிரிது நேரம் யோசித்த அத்தை “ஒரு ஐடியா இருக்குடி சியாமளா,” என்றாள்,
“என்னக்கா” என்றாள் அம்மா ஆவலுடன்.
‘”கோயிலுக்கு போய்ட்டு வர்ரேன்னு சொல்லிட்டு போயேன்”
“அதெப்படிக்கா, அவரும் வர்ரேன்னு சொல்லிட்டா என்ன பண்றது”
என்னை சுட்டி காட்டி அத்தை “இவன கூட்டிட்டு போறேன்னு சொல்லு, அய்யோ அதுவும் முடியாதுல, இவன வச்சுகிட்டு எப்படி நீ....” அத்தை யோசித்தாள்.
“பரவா இல்லக்கா, இவன் இருந்தா ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை” என்று கூறி அம்மா இன்னொரு காலையும் என் தொடையில் வைத்து என் தலை முடியை கோதிவிட்டாள்.
“அப்படின்னா பிரச்சனையே இல்ல, ஒன்னு பண்னு, நீ உன் புருசன் கிட்ட இன்னைக்கு மீனாட்சி அம்மன் கோயில்ல விசேசம் வாங்க போய்ட்டு வந்துரடாலாம்னு சொல்லு, அதே நேரத்துல உன் ஆள விட்டு தம்பிக்கு போன் பண்ண சொல்லு, அவரு தம்பிகிட்ட ரொம்ப போர் அடிக்குது, கோயில்ல வேர விசேசமாம், சீக்கிரம் வா போய்ட்டு வந்துரலாம்னு சொல்லனும்.அப்ப பார்த்து நான் வந்து உன் புருஸன் கிட்ட இங்க வேலை இருக்குதுனு எதாவது சொல்லி இருக்க வச்சுர்ரேன், அப்ப நீ என்ன சொல்லனும், சரி நீங்க இருந்து வேலைய பாருங்க, நான் பையன கூட்டிட்டு போய்ட்டு வந்துர்ரேன்னு. புரியுதா? நான் என்ன சொல்ல வர்றேன்னு” 
“ம்ம்ம் புரியுதுக்கா, உங்க தம்பியே என்ன அவர் கூட அனுப்பி வைப்பார், நீங்க சூப்பர்க்கா” என்றாள் அம்மா குஷியில் காலகலை என் மேல் அழுத்தி.
அத்தையும் அம்மாவும் பிளான் பண்ணியபடியே எல்லாம் நடக்க, அப்பா எங்களை கோயிலுக்கு போகும்போது விஜய் அங்கிளயும் அழைத்துகொண்டு போக சொன்னார்.

அத்தை அம்மாவின் தலையில் ஒரு ஐந்து முலம் மதுரை மல்லையை வைத்துவிட்டு காதில் ஏதோ சொல்ல, அம்மா கணுக் என குலுங்கி சிரித்தாள்.
அப்பா என்னாச்சு என்று கேட்க, அத்தை அதற்கு, நாத்துனாங்களுக்கு இடைல ஆயிரம் இருக்கும் என்று சொல்லி சிரித்தார்கள்.
அப்பா அம்மாவின் கையில் ஒரு இரண்டாயிரம் ரூபாய் கொடுத்து பத்திரமாக போய் வர சொன்னார்,
அத்தை அதற்கு “அதெல்லாம் பத்திரமா வந்துருவாங்க” என்றாள்.
அப்பாவே எங்களுக்கு ஆட்டோ பிடித்து பத்திரமாக ஏற்றி அனுப்பிவைத்தார்.
ஆட்டோவில் இருந்து அம்மா அத்தைக்கு போன் செய்தார்கள்.
“தாங்க்ஸ் அக்கா”
“......................
“சீ போங்கக்கா, கல்யாணத்துக்கு வர சொல்றேன் பாருங்க”
“...................”
“ம்ம்ம். பாப்பாவ பத்திரமா பார்துக்கங்க, அவர எங்கயும் வெளிய விட்டுராதீங்க”
“......................”
“ம்ம்ம், ஆமா ஆமா உங்க தம்பிய வீட்லயே வச்சுக்கங்க ஹா ஹா”
போனை கட் செய்த அமமா உடனே இன்னுமொரு கால் செய்தாள்
“ம்ம், வந்துட்டு இருக்கோம்”
“...................”
“அவர் இல்லங்க, குமாரும்(என் பெயர்தான்) நானும்”
“.......................”
“தனியா எப்படி, கஸ்டம், இவன் ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல”
“...............................”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் சொல்லமாட்டான்”
“......................................................”
“ஓகே ஓகே, சரி சீக்கிரம் வந்துருங்க, நங்க ரூம்ல வெய்ட் பண்றோம், நான் வைக்கிறேன், கிட்ட வந்துட்டோம்”
போனை வைத்ததும் அம்மா என்னிடம்,”டேய் அங்கிள் எங்கயோ வெளிய கடைக்கு போயிருக்காங்களாம், நீ போய் ரிசப்சன்ல அங்கிள் ரூம் சாவிய வாங்கிட்டு வா” என்றார்கள்.
நான் போய் ரிசப்சனில் 308 ஆம் நம்பர் சாவியை வாங்கி அம்மாவுடன் லிப்டில் மூன்றாம் மாடி அடைந்தோம்.

“அம்மா, அங்கிள் எங்கம்மா போனார், கோயிலுக்கு எப்பம்மா போறது”
“அங்கிள் வரட்டும்டா, கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு அப்பரம் போலாம்”
“அம்மா , வெளிய பார்க் இருக்குல நான் போய் கொஞ்ச நேரம் விளையாடிட்டு வர்ரேன்மா”
அம்மா சிரித்துகொண்டே என் கையில் 200 ரூபாய் எடுத்து கொடுத்து, சிரித்துகொண்டே சொன்னார்கள்,
“சரி போய் விளையாடிட்டு வா, எதாவது வேணும்னா வாங்கி சாப்டுக்கோ, வேர எங்கயும் போக கூடாது”
“சரிம்மா, நான் எங்கயும் போகமாட்டேன்.” என்றேன்.
போகும்போது கதவு சாத்திவிட்டு போ, என்று சொல்லிவிட்டு அம்மா பாத்ரூம் பக்கம் போக, நான் கதவை ஒரு முறை திறந்து மூடிவிட்டு, சத்தம் இல்லாமல் நடந்து வந்து கட்டிலின் அடியில் ஒழிந்துகொண்டேன்.
சில நிமிடங்களில் பாத்ரூமில் இருந்து வந்த அம்மா கட்டிலில் அமர்ந்து செல்போனை எடுத்து யாருக்கோ கால் செய்வது எனக்கு எதிரில் இருந்த கண்ணாடியில் தெளிவாக தெரிந்தது.
அம்மா ஒருகழித்து படுத்திருந்ததில், அம்மாவின் முலைகளும், வயிற்று பகுதியும் கண்ணாடயில் தெளிவாக தெரிந்தது.