Incest காலம் தந்த சொந்தம்

[loverboywrites]

இரவு முழுவதும் அர்ஜுன் தூங்கவே இல்லை.

கிட்டதட்ட விடிந்தே விட்டது, வீட்டுக்கு பின் தோட்டத்தில் இருந்த சேவல் கூவியது.

வீட்டின் புற கதவை யாரோ திறக்கும் சத்தம் கேட்டு அர்ஜுன் எழுந்து ரூமை விட்டு வெளியே வந்தான்.

ஜெகன் தன் தோளில் துண்டை போட்டுக் கொண்டு பாத்ரூமுக்கு சென்று கொண்டிருந்தார்.

அர்ஜுன் மீண்டும் தன் அறைக்குள் சென்று மெத்தையில் சரிந்தான்.

அர்ஜுனுக்கு லேசாக இப்போதுதான் தூக்கம் வந்தது.

ஜெகன் வந்து கதவை தட்டினார்.

அர்ஜுன் கதவை திறந்தான்.

“அர்ஜுன், நான் ஊருக்கு போகனும், எனக்கு நிறைய வேலை இருக்கு, அம்மா உங்க தாத்தா ரூம்ல தூங்கிட்டு இருப்பான்னு நினைக்கிறேன். சொல்லிடு நான் ஃபோன்ல பேசிக்கிறேன்”, என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினார்

சரி என்று தலையசைத்துவிட்டு அர்ஜுன் மீண்டும் கதவை சாத்திவிட்டு படுத்தான்.

அர்ஜுன் தூங்கி எழும்போது மணி பன்னிரெண்டு.

அர்ஜுனுக்கு லேசாக தலை வலிப்பது போல இருந்தது. மணியை பார்த்தான்.

கொட்டாவி விட்டுக் கொண்டே எழுந்து வெளியில் வந்தான்.

வீடு அப்படியே இருந்தது.

கிச்சனுக்கு சென்று பார்த்தான் அம்மாவை காணவில்லை.

அம்மாவின் அறைக்கு சென்று பார்த்தான் அங்கும் அவளை காணவில்லை.

தாத்தா ரூம் கதவை திறந்தான் அது பூட்டியிருந்தது.

அர்ஜுன் கிச்சனுக்கு சென்று காஃபி கலந்தான், அதை ஒரு கப்பில் ஊத்தி எடுத்துக் கொண்டு மீண்டும் தாத்தா ரூமுக்கு சென்றான்.

கதவை தட்டினான்.

கதவு திறக்கப்படவில்லை.

மீண்டும் தட்டினான். கதவு திறந்தபாடில்லை.

அர்ஜுனுக்கு லேசாக வியர்த்தது.

மிண்டும் கதவை தட்டுவதற்க்கு முன் சித்ரா கதவை திறந்தாள். சித்ராவின் முகம் வீங்கியிருந்தது.

“அம்மா!! என்னாச்சும்மா?”, என்றான்.

சித்ரா பதில் ஏதும் சொல்லவில்லை, அர்ஜுனை பார்த்து என்ன என்பது போல தலையாட்டி கேட்டாள்.

“ஒன்னுமில்லம்மா, மணி பன்னெண்டாச்சு, நீங்க இன்னும் தூங்கிட்டு.. அதான்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அவரெங்க?”, என்றாள் சித்ரா.

“அப்பா ஊருக்கு போயிட்டாரும்மா, உங்களுக்கு ஃபோன்ல பேசுறேன்னு சொன்னாரு”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஹெ!!!”, என்றாள் அலட்சியமாக.

“அம்மா நான் ஹோட்டல்ல போய் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வரேன்மா, நீங்க இந்த காஃபிய சாப்பிட்டு ஃப்ரெஷ் ஆவுங்க ப்ளீஸ்”, என்றான்.

சித்ரா பதிலேதும் சொல்லாமல் காஃபியை வாங்கிக் கொண்டு கதவை சாத்தினாள்.

அர்ஜுன் குளித்துவிட்டு சாப்பாடு வாங்க கிளம்பி சென்றான்.

சித்ரா, காஃபியை குடித்துவிட்டு ஃப்ரெஷப் ஆகி குளித்து முடித்து வெளியே வந்தாள்.

அர்ஜுன் கதவை திறந்து போட்டுவிட்டு கடைக்கு போயிருந்தான்.

சித்ரா டைனிங் டேபிளில் அர்ஜுனுக்கு ராத்திரி எடுத்து வைத்திருந்த சாப்பாடு அப்படியே இருந்தது.

மகன் ராத்திரி முழுக்க சாப்பிடவேயில்லையா, என்று கவலை கொண்டாள். அதை எடுத்து குப்பை தொட்டியில் போட்டாள்.

ஈரத்தலையில் கட்டியிருந்த துண்டை உருவி கொடியில் போட்டுவிட்டு வந்து ஹாலில் அமர்ந்து அன்றைய தினசரியை புரட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து அர்ஜுன் வந்தான்.

“அம்மா!! சாப்பாடு ரெடி வாங்க சாப்பிடலாம், சூடா இருக்கும்போதே”, என்று சொல்லி கொண்டே வந்தான்.

சித்ரா பதில் ஏதும் சொல்லாமல் அவனை பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள்.

அர்ஜுன் நேராக கிச்சனுக்கு சென்றான், பார்சலை பிரித்து நேர்த்தியாக பாத்திரத்தில் போட்டு கொண்டு வந்து டேபிளில் வைத்தான்.

சித்ராவுக்கும் அவனுக்கும் தட்டை வைத்து சாப்பாடு போட்டான்.

“அம்மா, வாங்கம்மா, பசிக்குது”, என்றான் அர்ஜுன்.

சித்ரா எழுந்து சென்று டேபிளில் அம்ர்ந்தாள்.

அர்ஜுன் பொறுப்பாக சித்ராவுக்கு சாப்பாடு போட, சித்ரா சாப்பிட்டு முடித்தாள்.

சித்ரா சாப்பிட்டதும் அர்ஜுன் சாப்பிட்டான்.

அர்ஜுன் சாப்பிட்டு முடிக்கும் வரை அமைதியாக அமர்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் சித்ரா.

“ஏன்டா!! இப்ப எதுக்கு நீ என்னை எந்த வேலையும் செய்யவிடாம, ரொம்ப அக்கறையா இருக்க?”, என்றாள் சித்ரா.

“இல்லம்மா.. நீங்க அப்செட்டா இருப்பீங்க.. அதுனாலதான்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“நான் அப்செட்டா இருக்கேன்னு சொன்னேனா?”, என்றாள் சித்ரா.

“இல்ல, நீங்க தூங்கி எழும்போது அப்படிதான் இருந்தது”, என்றான் அர்ஜுன்.

“இப்ப அப்படி இருக்கா?”, என்றாள் சித்ரா.

இல்லை என்பது போல தலையாட்டினான் அர்ஜுன்.

“சரி ஏன் நைட்டு நீ சாப்பிடவேயில்ல?”, என்றாள் சித்ரா.

“எனக்கு சாப்பிடனும்னு தோனலைம்மா!”, என்றார் அர்ஜுன்.

“அதான் ஏன்? ராத்திரி சாப்பிடாம தூங்க கூடாதுன்னு சொல்லிருக்கேன்ல?”, என்றாள் சித்ரா.

“ஆமாம்மா!! ஆனால் நான் ராத்திரி அப்செட்டா இருந்தேன் அதான் சாப்பிடலை”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சார் எதுக்கு ராத்திரி அப்செட்டா இருந்தீங்க?”, என்றாள் சித்ரா.

“அம்மா, நான் ஒரு உண்மைய சொல்லட்டுமா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ம்ம்!!”, என்றாள் சித்ரா.

“நீங்க ராத்திரி பால் எடுத்துட்டு ரூமுக்கு போனதுக்கு அப்பறம் என்னால தாங்க முடியலம்மா, என்னதான் நடக்குதுன்னு பாக்கலாம்னு நான் உங்க ரூம் கதவு ஓட்டை வழியா எல்லாத்தையும் பார்த்தேன்.”, என்றான் அர்ஜுன் தலையை தொங்கபோட்ட படியே.

சித்ரா கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.

“இந்த மாதிரி மத்தவங்க ரூம்ல எட்டி பாக்குறது அநாகரிகமான செயல்னு உனக்கு தெரியாதா அர்ஜுன்?”, என்றாள் சித்ரா.

“ஐயம் சாரிம்மா.. நேத்து இருந்த மனநிலையில.. சாரிம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சாரி இஸ் நாட் குட் இனஃப்!! நீ இந்த மாதிரி இன்னோரு தடவை பண்ணமாட்டேன்னு சத்தியம் பண்ணு”, என்றாள் சித்ரா.

“ப்ராமிஸ்மா. இனிமேல் பண்ணமாட்டேன்”, என்றான் அர்ஜுன்.

இருவரும் கொஞ்ச நேரம் பேசாமல் இருந்தனர்.

“அம்மா அதான் நான் ப்ராமிஸ் பண்ணிட்டேன்ல. அப்பறம் ஏன் பேசாம இருக்கீங்க?”, என்றான் அர்ஜுன்.

கொஞ்சம் நிதானத்துக்கு வந்த சித்ரா பதில் சொன்னாள்.

“நீ பாத்த எதையும் யார்கிட்டயும் சொல்லகூடாது”, என்றாள் சித்ரா.

அர்ஜுன் தலையசைத்தான்.

சித்ரா எழுந்து சென்றாள்.

தாத்தா ரூமிற்குள் சென்ற சித்ரா தன் வேலைகளில் மூழ்கியிருந்தாள், தன்னை யாரோ பின்னால் இருந்து தோளில் தொட, பயந்து திரும்பினாள்.

அர்ஜுன் கையில் ஒரு டம்ளரோடு நின்றிருந்தான்.

“அய்யோ!!! பயந்துட்டேன்டா!! ஒரு சத்தம் குடுத்துட்டே வரக்கூடாதா?”, என்றாள் சித்ரா.

“இல்லம்மா, நான் உங்களுக்கு ஜூஸ் குடுக்கதான் வந்தேன்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சரி அந்த ஜூசை அப்படி வச்சிட்டு இங்க வா”, என்றாள் சித்ரா.

அப்போதுதான் அர்ஜுன் கவனித்தான், சித்ரா தாத்தா ரூமில் இருந்த சரக்கு பாட்டில்கள் அனைத்தையும் எடுத்து ஒரு பெட்டியில் அடுக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

ஜூசை வைத்துவிட்டு வந்தான் அர்ஜுன்.

“அர்ஜுன், இந்த குப்பை எல்லாம் எடுத்துட்டு போய் எங்காவது தூக்கி போட்டுட்டு வா”, என்றாள் சித்ரா.

“அம்மா, இதெல்லாம் தாத்தாவோடது, அவர் வந்து கேட்டா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அதெல்லாம் நான் பாத்துக்குறேன். நீ போய் நான் சொன்னத செஞ்சிட்டு வா”, என்றாள் சித்ரா.

அர்ஜுன் அந்த அட்டை பெட்டியை தூக்கிக் கொண்டிருக்க, சித்ரா அவனை நிறுத்தினாள்.

“இரு அர்ஜுன், இன்னும் வேற எதாவது இருக்கான்னு பீரோவை செக் பண்ணிக்கிறேன்”, என்றாள்.

சித்ரா பீரோவை திறந்து ஒவ்வொரு ஷெல்ஃபாக பார்த்தாள்.

பீரோவில் சரக்கு எதுவும் தென்படவில்லை, ஆனால் மிலிட்டரியோட ஒரு போட்டோ இருந்தது.

சித்ரா அந்த போட்டோவை எடுத்து பார்த்தாள்.

சித்ரா அந்த ஃபோட்டோவை எடுக்கும்போதே அர்ஜுனுக்கு தெரிந்தது அது தாத்தாவும் தேவியம்மாவும் எடுத்துக் கொண்ட ஃபோட்டோ என்று.

அர்ஜுனுக்கு இன்னும் தலைவலி கூடியது.

“இந்த ஃபோட்டோ நானும் அப்பாவும் எங்க எடுத்தோம்?? எனக்கு ஞாபகமே இல்லயே”, சித்ரா தலையை சொறிந்தவாரே தனக்கு தானே பேசிக் கொண்டாள்.

“அம்மா, கை வலிக்குது அவ்வளவுதானா?”, என்றான் அர்ஜுன் பெட்டியை தூக்கிக் கொண்டே.

போட்டோவை மீண்டும் வைத்துவிட்டு பீரோவை சாத்திவிட்டு, சித்ரா அவனை அனுப்பிவைத்தாள்.

அர்ஜுன் கொஞ்சம் நேரம் சென்றே திரும்பி வந்தான்.

சித்ரா ஹாலில் தரையில் அமர்ந்து ஏதோ படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

பக்கத்தில் ஜூஸ் குடித்த காலி டம்ளர் இருந்தது.

அர்ஜுன் உள்ளே வந்தான்.

“என்னடா அர்ஜுன், குப்பைல தூக்கி போட்டுட்டு வர இவ்வளவு நேரமா?”, என்றாள் சித்ரா.

“லேட் ஆயிருச்சிம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஏன்டா? என்னாச்சு உன் முகம் நல்லாயில்லயே”, என்றாள் சித்ரா.

“காலையில இருந்து தலைவலிம்மா, சரியா தூக்கம் இல்லாததால”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சரி வா, வந்து அம்மா மடில படு.. நான் புடிச்சி விடுறேன்”, என்றாள் சித்ரா.

“இல்லம்மா வேண்டாம்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சும்மா வாடா அர்ஜுன்”, என்றாள் சித்ரா.

அம்மா தரையில் கால் நீட்டி அமர்ந்திருக்க, அர்ஜுன் கீழே உட்கார்ந்து அவள் மடியில் தலைவைத்து பக்கவாட்டில் காலை நீட்டி படுத்தான்.

சுருக்கமாக முலையில் பால் குடிப்பது போல சித்ராவின் மடியில் தலை வைத்து படுத்தான்.

சித்ரா அவன் தலையை கோதி விட்டாள்.

“அப்படியே கண்ணை மூடி படுத்துக்கோடா, கொஞ்ச நேரத்தில தலைவலி போயிரும்”, என்றாள் சித்ரா.

அர்ஜுன் கண்களை மூடிக் கொள்ள, சித்ரா மெதுவாக அவன் தலையை வருடிக் கொண்டே பிடித்துவிட்டாள்.

சித்ராவின் முலைகள் அவன் முகத்தில் அவ்வப்போது அமுங்கி அமுங்கி அவனுக்கு சுகம் கொடுத்தன.

அம்மாவின் கைகளையும் முலை ஒத்தடங்களையும் அனுபவித்துக் கொண்டே படுத்திருந்தான் அர்ஜுன்.

ஒரு பத்து பதினைந்து நிமிட அம்மாவின் கைவண்ணங்களுக்கு பின், அர்ஜுன் சொன்னான்.

“அம்மா நம்ம இப்படியே இருந்துக்கலாம்மா”, என்றான்.

“ம்ம்!! இப்படியேன்னா?”, என்றாள் அர்ஜுன்.

“நானும் நீங்களும் மட்டும், யாரும் வேண்டாம்”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அர்ஜுன். சினிமா வசனம் மாதிரி பேசாத, நான் அம்மா நீ பையன்”, என்றாள் சித்ரா.

“அம்மா, ப்ளீஸ்.. என்னை புரிஞ்சிக்கோங்கம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

“என்ன புரிஞ்சிக்கனும் சொல்லு, நான் தெரிஞ்சிக்கிறேன்”, என்றாள் சித்ரா.

“எனக்கு சொல்ல தெரியல, ஆனா உங்களுக்கு புரியுது, நீங்க ஏத்துக்க மறுக்குறீங்க”, என்றான் அர்ஜுன்.

“நீ சொல்றது ஒன்னும் எனக்கு புரியலை”, என்றாள் சித்ரா அவனை தடவிக் கொடுத்துக் கொண்டே.

“நான் ஓப்பனாவே சொல்றேம்மா, நேத்து அப்பா உங்களை பண்ணிட்டு இருக்கும்போது நீங்க ‘அர்ஜுன்’ – ன்னு என் பெயரை சொன்னிங்களா இல்லையா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஷட் அப் அர்ஜுன், நீ அந்த மாதிரி பார்த்ததே தப்பு”, என்றாள் சித்ரா அவன் தலையை கோதிக் கொண்டே.

“தப்புதான் நான் இல்லைன்னு சொல்லலை. ஆனா நீங்க என் பேரை சொன்னிங்கதான?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“எனக்கு ஞாபகம் இல்லை”, என்றாள் சித்ரா.

“என்னை பொய் சொல்லக் கூடாதுன்னு சொல்றீங்க, அப்பறம் நீங்க ஏன்மா பொய் சொல்றீங்க?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“சரி.. ஆமா”, என்றாள் சித்ரா.

“என்ன சரி? என்ன ஆமா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“ஆமா உன் பேரை சொன்னேன்!! அதுக்கு என்ன இப்ப?’, என்றாள் சித்ரா.

“எனக்கு அப்படிதான் தோனுது. நீங்க சொன்னப்ப அந்த இடத்துல நாந்தான் இருக்கனும்னு தோனுது”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அர்ஜுன், இதெல்லாம் தப்பு, எனக்கும் என்னாச்சுன்னு தெரியல, உன்னையும் உன் அழகையும் பாத்துட்டே இருக்குறதாலதான் இந்த மாதிரிலாம் ஆகுது. திருப்பி ஊருக்கு போயிட்டா எல்லாம் சரி ஆகிரும்.”, என்றள் சித்ரா.

“அம்மா.. இது தப்பு சரி எல்லாம் எனக்கு தெரியல. உங்களுக்கும் புடிச்சிருக்கு, எனக்கும் புடிச்சிருக்கு. அப்பறம் என்னம்மா?”, என்றான் அர்ஜுன்.

“அர்ஜுன், இதெல்லாம் பிஸிக்கல் நீட்ஸ், அந்த நேரத்தில அப்படிலாம் தோணும் ஆனா அந்த பிஸிகல் நீட்ஸ் தீந்து போனதும் அதெல்லாம் தப்புன்னு தோனும்”, என்றாள் சித்ரா.

“அந்த நீடு தீந்து போனதுக்கப்பறம் அப்பா உருண்டு படுத்துட்டாரே, ஆனா நீங்க அழுதுட்டுதானேம்மா இருந்தீங்க? நான் அப்படி இருக்க மாட்டேம்மா”, என்றான் அர்ஜுன்.

அவன் சொல்லும்போதே சித்ராவின் கண்களில் இருந்து ஒரு துளி அர்ஜுனின் கன்னத்தில் விழுந்தது.

அர்ஜுன் கண்ணை திறந்து பார்த்தான்.

சித்ராவின் கண்கள் கலங்கியிருந்தன.

எதுவும் பேசாமல் அவளை கழுத்தை புடித்து கீழே இழுத்தான்.

அம்மாவின் உதட்டில் ஒரு முத்தம் வைத்தான் அர்ஜுன், அழுத்தமாக.

சித்ரா தடுக்கவில்லை, தளரவுமில்லை.

பக்குவமாக அவனிடம் இருந்து விடுபட்டாள்.

“அம்மா, ஐ லவ் யூ”, என்றான் அர்ஜுன்.

“நானும்தான். ஆனா என்னால நீ நினைக்கிற மாதிரி இருக்க முடியாது அர்ஜுன்”, என்றாள் சித்ரா நிதானமாக.

அர்ஜுனின் முதுகில் கைவைத்து அவனை எழச்சொன்னாள்.

அர்ஜுன் எழுந்து சேரில் போய் அமர்ந்தான்.

சித்ரா கிச்சனுக்குள் சென்று மறைந்தாள்.

தொடரும்