S/o சைலஜா

[Black Mask VILLIAN]

S/o சைலஜா

     அன்றைய தினம் ஜோசப் மிகவும் குழப்பத்தில் இருந்தான்… காரணம் அவன் கேள்விபட்டவையும், அவன் நேரில் பார்த்தவையும் சேர்ந்து அவன் இதுவரை புனிதமென கருதிய சில உறவுகளை உரு தெரியாமல் சிதைத்திருந்தன… அப்போது வந்த குரல் அவன் சிந்தனைகளை கலைத்தது…

‘ஜோசப் கண்ணா…….’
‘…………….’
‘ஜோசப் கண்ணா….’ என அவனது அம்மா அவன் பக்கத்தில் வந்து அமர அப்போது தான் சிந்தனையிலிருந்து வெளி வந்து தன் அம்மாவை கவனித்தான்
‘அம்மா….’
‘என்னடா கண்ணா யோசிச்சிட்டுருக்க….?’ என்றாள்
‘ஒன்னும் இல்லியே…’ என சமாளித்தான்
‘நிஜமாவே ஒன்னும் இல்லியா??’ என அவன் தலை கோதினாள்
‘இல்லமா….’
‘ஹ்ம்…. அப்போ சரி…. நாமா இன்னைக்கு Function-க்கு போனும் ஞாபகம் இருக்குள்ள???’
‘ம்…. ஆமாம்மா…..’
‘அப்றம் ஏண்டா கண்ணா இன்னும் ரெடியாகாம இருக்க..???’
‘இதோ ரெடியாகுரேன்ம்மா….’ என எழுந்தான்
‘ம்ம்… சரிப்பா….’ என தானும் எழுந்து வெளியேற சென்றாள்
‘அம்மா…. நாம இன்னைக்கு போனா இனி என்னைக்கு திரும்ப வருவோம்மா??’
‘சரியா தெரியல கண்ணா, அவங்க வேற நமக்கு ரொம்ப வேண்டியவங்க அதனால நாம அங்க எல்லாம் முடியுர வரைக்கும் கண்டிப்பா இருந்தாகனும்….’ என்றாள்
‘ம்ம்… சரிம்மா…’
‘சரி நான் போய் என்னோட things-லாம் எடுத்து வைக்குரேன்..’
‘OK-மா, நானும் அதுக்குள்ள Ready-யாகி வந்திடுரேன்….’

     ஜோசப் குளிக்க சென்றான், சைலஜா அவளது அறைக்கு சென்றாள்… இருவரும் ரெடியாகி ஒன்றாக வெளிவந்தனர்… தன் அம்மாவை பார்த்ததும், தான் இதுவரை பார்த்ததற்கு எதிராக அவளை ரசித்தான்… சைலஜா-வை அம்மா என்ற ஸ்தானத்தில் வைத்து பார்த்தவன் இப்போது ஒரு பெண்ணை போல எண்ணினான்… அவன் கண்கள் அவளது அவயங்களை பார்வைகளால் அளந்தது…. என்றும் இல்லாமல் தன் மகன் இப்படி பார்ப்பது தனக்கு எண்ணவோ போல் தோன்ற தன்னை மீண்டும் ஒருமுறை பார்த்து கொண்டு தன் மகனை சுயநினைவுக்கு கொண்டுவர,…

‘ஜோசப்…’
‘அம்மா….’ என திடுக்கிட்டான்
‘என்னடா கண்ணா?? என்னைக்கும் இல்லாம அம்மாவ இன்னைக்கு இப்டி பாக்குர????’
‘இல்லமா….’

(சைலஜா)

‘என்ன மனசுல வேற எதாச்சும் சிந்தனையா???’
‘இல்லம்மா…..’ என தடுமாறினான் அந்த பருவம் கொண்ட மகன்
‘என்னவா இருந்தாலும் சொல்லுப்பா… மனசுல எதையும் வச்சுக்காத…. நான் என்ன உன் கிட்ட எல்லோரோட அம்மா மாதிரியா பழகுரேன்??? ம்ம்???’
‘இல்லம்மா…..’
‘அப்றம் ஏன் தயங்குர???’
‘இல்லம்மா….. இன்னைக்கு நீங்க இன்னைக்கு செம்ம அழகா இருக்கீங்கம்மா…. அதான்….’ என்றான் தலை குனிந்து
‘இவ்ளோ தானா???, நான் என்னமோ ஏதோனு பதறிட்டேன் டா கண்ணா…’ என அவன் அருகில் வந்து அவன் தலை கோதினாள்
‘…….’
‘அதுக்கு ஏண்டா கண்ணா இப்டி மூஞ்சிய வச்சிருக்க??’
‘இல்லம்மா…. அது….’
‘ம்ம்… சொல்லுடா???’
‘கொழப்பமா இருக்குமா???’
‘என்ன கொழப்பம்???’
‘அது இப்போ வேணாம் மா…… அப்றம் சொல்றேனே…’ என்றான்
‘ஹ்ம்ம்…. ’
‘………….’
‘சரி வா கெளம்பலாம்…. இப்பவே மணி 5 ஆச்சி, அப்றம் இருட்டிரும் டா….’
‘ம்ம்… சரிமா…. போலாம்…. ’
‘ஹ்ம்…. நீ போ, நான் வீட்ட பூட்டிட்டு வரேன்…’
‘ஹ்ம்…’
ஜோசப் முன்னே போக, சைலஜா அவளது Luggage-ஐ எடுத்து கொண்டு வீட்டையும் பூட்டி கொண்டு அவனுடன் காரில் ஏறி பயணித்தாள்… அவர்களது பயணம் ஆரம்பமானது…
‘’டேய் ஜோசப்…..’
‘என்னம்மா….’
‘இப்போ இந்த கார்ல தான் போட்யாகனுமா???’
‘ஏன்-ம்மா???’
‘இல்லப்பா மழை வர மாதிரி இருக்கு, ஒருவேளை மழை வர்ரப்ப இந்த கார்ல இருந்தா கண்டிப்பா நனைஞ்சிடுவோம் டா…., பேசாம நாம OLA-ல போலாமா??’
‘ம்மா….’
‘ம்… சரி சரி… உன் இஷ்ட்டப்படி இந்த கார்லயே போலாம்…..’
‘ம்ம்ம்’

     அவர்கள் திருச்சி நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தனர்…. என்றும் வேகமாக செல்லும் ஜோசப் இன்று வழக்கத்துக்கு மாறாக மெல்லவே சென்று கொண்டிருந்தான்….. அவன் ஏதோ நினைப்பில் சென்றி கொண்டிருக்க சைலஜா இதமான காற்றில் அப்படியே தூங்கி போனாள்….

     அப்போது திடீரென மழை வீச தொடங்க, சிந்தனை களைந்தவனுக்கு அப்போது தான் இருளும் சூழ்ந்திருந்தது உரைத்தது…. அதற்க்குள் மழை வேகமெடுத்து “சட சட”வென கொட்ட, சட்டென காரை அருகிலிருந்த தோப்புக்குள் திருப்பினான்… அதற்குள் விழித்த சலஜா கெட்டியாக பிடித்து கொண்டு உட்க்கார்ந்திருக்க, வேகமாக உட்ப்புகுந்திருந்தான் ஜோசப்…
ஒரு எல்லைக்கு மேல் அந்த தோட்டத்திற்க்குள் போக இடமில்லை, மாறாக அங்கு ஒரு சிறிய ஒலையினால் கூரை வேயப்பட்ட வீடும் அதனை சுற்றி நீர் தேங்கிய கால்வாயுமிருந்தது…. மழையின் வேகம் அதிகரிக்க இருவரும் தங்கள் உடமைகளை தூக்கி கொண்டு பாலத்தை கடந்து அந்த வீட்டின் மு நின்றனர்….. அதற்குள் அவர்கள் உடைகள் நனைந்திருந்தது… மழைக குளிர் இருவருக்கும் உடல் நடுக்கத்தை தர, ஜோசம் தன் அம்மாவை பார்க்க அவள் அவயங்கள் அனைத்தும் அந்த ஈரதுணியினால் திளிவாக தெரிந்தது…
ஏற்கனவே அவன் புனிதமென நினைத்திருந்த அம்மா-மகன் உறவு சில நாட்க்களாக அவன் மனதில் சில குழப்பங்களை ஏற்ப்படுத்தியிருக்க, இப்போது அவனது குழப்ப தீயை இன்னும் மூட்டும் விதமாக சைலஜா-வின் தோற்றமிருந்தது….. சிறிது நேரம் பக்கத்தில் இருப்பது தனது அம்மா என்பதை கூட மறந்துது அவளது அங்கங்களை கண்டு சலனமுற்றான்….
சிறிது நேரத்தில் அந்த வீட்டின் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு இருவரும் திரும்ப, அங்கே சுமார் 50-க்கும் மேற்ப்பட்ட வயதுடைய ஒருவர் நின்றிருந்தார்…

‘யார் நீங்க, உங்களுக்கு என்ன வேணும்?’ என்றார் நடுங்கிய குரலுடன்
‘நாங்க இந்த வழியா போயிட்ருந்தோம், மழை திடீர்னு வரவே இந்த தோப்புக்குள்ள வந்துட்டோம்….’
‘வாங்க… உள்ள வாங்க…..’
அந்த முதியவர் பின்னாலே இருவரும் உள்ளே சென்றனர்… அந்த வீட்டினில் கரண்ட் கூட இல்லை, ஒரு சிறிய விளக்கு மட்டுமே சுடர்விட்டு எறிந்து கொண்டிருக்க மூவரும் உள்ளே சென்றனர்….. உள்ளே வந்தவர்களுக்கு அந்த முதியவர் பருக சூடாக பானம் ஒன்றினை கொடுக்க,
‘இதெல்லாம் வேணாம் தாத்தா…’ என மறுத்தான் ஜோசப்
‘இது வெறும் மூலிகை அகசாயம் தான்-ப்பா, நீங்க வேற மழைல நனைஞ்சிருக்கீங்க இத குடிச்சா குளிர் தெரியாது, கொஞ்சம் தெம்பா இருக்கும்….’ என்றார் முதியவர்
‘நீயும் குடிம்மா….’ என சைலஜா-விடம் நீட்டினார்
‘இருக்கட்டும் தாத்தா,’
‘அவன் தான் குட்டி பையன் நீயாச்சும் குடிமா, அதுக்கு முன்னாடி வேற துணியிருந்தா போய் அந்த பக்கம் மாத்திட்டு வாம்மா…’ என கை காமிக்க, அவளும் நகர்ந்தாள்

இவ்வளவு அக்கரையுடன் கூறும் முதியவரின் பேச்சை கேட்டு அந்த பானத்தை எடுத்து பருகலானான்…. அதற்க்குள் முதியவர் கை காட்டிய இடத்திற்கு சென்று திரைசீலையை இழுத்து மறைத்து கொண்டு தான் அணிந்திருந்த சுடிதார் டாப்ஸை தூக்க, “பொத்….”தென ஏதோ விழுந்த சத்தம் கேட்டு திரைசீலை விலக்கி பார்த்தாள்…
அங்கே தன் மகன் மயக்கம் போட்டு தரையில் கிடக்க, அவனை ஓரமாக இழுத்து கயிரால் கட்டி கொண்டிருந்தான் அந்த வயது முதியவர்….
‘ஏய்… என்ன பண்ணுர அவன்??’ என ஓடி வந்தாள் சைலஜா
அவளும் சட்டென தள்ளாடி விழுந்தாள், அப்போது தான் புரிந்தது இது எல்லாம் அவர் கொடுத்த அந்த பானத்தினான் தான் என்று, அவளும் அதனை ஒரு சிப் செய்திருந்ததாள்…

தொடரும்....