Adultery ਮਰਦੀ ਨੇ ਅੱਕ ਚੱਬਿਆ

[Naughtymunda097]

ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਕੰਨ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ T-Shirt ਤੇ ਪਤਲਾ ਜਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਰਾਮੂ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਚੂਸਦੇ ਹੀ ਰਾਮੂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਬੁਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.

ਫੇਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕੈਦ ਸਨ. ਮੂੰਮੇ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਸਭ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਓਵੇਂ ਹੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਯਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਰਾਮੂ ਦੀ T-Shirt ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬਦਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਈ. ਰਾਮੂ ਇਕ ਹੱਥ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਪਰ ਬ੍ਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਕਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰਾਮੂ ਤੋਂ ਖੁਲ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰਾ, ਏਨੇ ਵਾਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲੀ ਆ. ਅਜੇ ਤਕ ਤੈਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਆਈ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਆਪਕੀ ਬ੍ਰਾ ਹੀ ਇਤਨੀ ਕਸੀ ਹੂਈ ਹ. ਇਸਮੇਂ ਮੇਰੀ ਕਿਆ ਗ਼ਲਤੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਰਾਮੂ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਿਆ. ਮੂੰਮੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਸ਼ਇਦ 40 ਇੰਚ ਹੋਣਗੇ. ਰਾਮੂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਪਰ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਕੇ ਬਿਹਾਰੀ ਦੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖੇ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਦੇਖੇ ਸਨ ਪਰ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਡੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ੋਕੀਨ ਜੱਟੀ ਕਾਲੇ ਭਈਏ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਮੇ ਕਿਉਂ ਚੁੰਘਾ ਰਹੀ ਆ. ਜੇ ਏਨੀ ਹੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸੁਨੱਖੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵੀ ਯਾਰੀ ਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੇਰ ਰਾਮੂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਵੀ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਕੱਛਾਂ ਚਟ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਇਨਕੋ ਚਟਨੇ ਮੇਂ ਜੋ ਮਜਾ ਹੈ ਵੋਹ ਅਲੱਗ ਹੀ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆ ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕੱਛਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਕੇ ਆਈਂ ਆ.

ਰਾਮੂ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲਿਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਲਿੱਟ ਗਿਆ. ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੱਛਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਮੂ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਪਜਾਮਾ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ. ਥੱਲੋਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਰਾਮੂ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਤਵੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਾਲਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸੀ. ਛਾਤੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਓਹਨੇ ਨਹੀਂ ਕੱਟੇ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਲੰਨ ਅਜੇ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੰਬਾ ਤੇ ਮੋਟਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ. ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਅਜੇ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ.

ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਰਾਮੂ ਨੇ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਰਾਮੂ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਲੰਨ ਦੀ ਮੋਟਾਈ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ. ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਬਾਕੀ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਸੀ. 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਸਖਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਟੋਪੇ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਕਾਲਾ ਸੀ ਪਰ ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚਦੀ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਗਾਜਰ ਵਾਂਗ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਜਦੋਂ ਮਾਸ ਦੁਬਾਰਾ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਮਾਸ ਅੰਦਰ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਇਕ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਾਂਗ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ.

ਹਬਸ਼ੀ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋਊ ਜਾਂ ਛੋਟਾ. ਸ਼ਇਦ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਂਹ ਜਿੱਡਾ ਹੀ ਸੀ. ਕਲ ਤਕ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਹੀ ਵੱਡਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਰਾਮੂ ਦੇ ਲੰਨ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਲੰਨ ਤੇ ਗੱਡ ਲਏ ਤੇ ਉੱਤੇ ਉੱਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਈ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਲਾਲ ਲਾਲ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਪੂਰਾ ਟੋਪਾ ਲੰਨ ਦੀ ਕਰੀਮ ਨਿਕਲਣ ਕਰਕੇ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਕਰੀਮ ਵੀ ਚੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਟੋਪਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 1-2 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਰਾਮੂ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਬਸ ਕਰ.
ਰਾਮੂ: ਕੋਈ ਨੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਅਭੀ ਤੋਹ ਮਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਯਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰਾ ਸੰਘ ਪਾੜ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ?
ਰਾਮੂ: ਬਸ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚੂਸ ਲਓ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਰਾਮੂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿੱਦੀ ਆ. ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਰਾਮੂ ਉਸ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਇਕ ਦਮ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਥੋੜਾ ਜਾ ਹੋਰ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ. ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢਣ ਦਿਤਾ. ਰਾਮੂ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਰਾਮੂ ਦੀ ਇਸ ਕਰਤੂਤ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰ, ਕਿਓਂ ਇਹੋ ਜੇ ਪੰਗੇ ਕਰਦਾ ਹੁਨਾ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਇਕ ਵਾਰੀ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਓ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ. ਪੂਰਾ ਕਿਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਊ.
ਰਾਮੂ ਫੇਰ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ.

ਕਮਲਜੀਤ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਉਸ ਦੇ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਉਹ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕੱਛੀ ਕਾਫੀ ਛੋਟੀ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪਨੀ ਕੱਛੀ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ.

ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸੱਸ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਕਾਇਮ ਸਨ. ਪੇਟ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਚਿੱਤੜ ਮਾਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਇਕ ਵੀ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪੱਟ ਬਿਲਕੁਲ ਰੂਬੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁਲਾਇਮ ਸਨ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਕ ਉੱਚੀ ਲੰਮੀ ਜੱਟੀ ਇਕ ਕਾਲੇ ਹਬਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਨਿੱਪਲਾਂ ਵੀ ਸਖਤ ਹੋਈਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ.

ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿਖਣ ਲੱਗੀ. ਓਹਨਾ ਨੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੱਲਬ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੀ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹਰਦਿਆਲ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਅੱਜ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਰਗੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਾਂਗ ਗੋਰੀ ਗੋਰੀ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀ ਸੀ ਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪਾਟੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਰਾਮੂ ਦਾ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲਿਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੇ ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰਵਾਈ ਸੀ.

ਰਾਮੂ ਨੇ ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵਾੜ ਦਿਤੀਆਂ. 2 ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਕੀ ਅਸਰ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਉਂਗਲਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਵੜ ਗਈਆਂ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਰਸ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਆਪਕੀ ਚੂਤ ਤੋ ਖੁਲ ਗਈ ਹੈ. ਦੇਖੋੰ ਕੈਸੇ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਢਿੱਲੀ ਕੀਤੀ ਆ. ਜਦੋਂ ਤਕ ਸਰਦਾਰ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤਕ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਕੁਵਾਰੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੀ.
ਇਕ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਹ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਾਂ. ਜਦੋਂ ਏਡਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਊ ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਤਾਂ ਪਾਟਣਾ ਹੀ ਆ. ਇਸ ਚ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਯੇ ਬਾਤ ਤੋਹ ਆਪਕੀ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਤੋਂ ਤਾਂ 28 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਏਨੀ ਖੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਪਰ ਤੂੰ 2 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਅਬ ਮੈਂ ਵੀ ਕਿਆ ਕਰੂ. ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਯੇ ਲੰਨ ਦੇ ਦੀਆ ਤੋ ਚੂਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਖੁਲ ਜਾਤੀ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਇਕ ਦਿਨ ਸਰਦਾਰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਈ.
ਰਾਮੂ: ਫਿਰ ਆਪ ਨੇ ਕਿਆ ਬੋਲਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਮਰ ਵਧਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਫਿਰ ਸਰਦਾਰਜੀ ਆਪਕੀ ਬਾਤ ਮਾਨ ਗਏ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਓਹਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਅਕਲ ਕਿਥੇ ਆ.
ਫੇਰ ਦੋਨੇ ਹੱਸਣ ਲਗ ਪਏ.

ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੱਜ ਤਕ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਗਾਲ਼ ਜਾਂ ਗੰਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਵੀ ਅਜੀਬ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਡੈਡੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਏਨੀ ਇਜ੍ਜਤ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆ.

ਰਾਮੂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੌੜੀ ਕਰ ਲਈ. ਰਾਮੂ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ.. ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚਾਲੇ ਰਾਮੂ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਸਕੇ. ਅੱਜ ਰੱਬ ਵੀ ਰੂਬੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰਬਾਨ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭ ਗਈ ਜਿਥੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਾਲੀ ਜੀਭ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਰੱਖੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.

ਕਮਰਾ ਨਿੱਕਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਓਹਨਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ 3-4 ਫੁੱਟ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਹੋਊ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਮਾਸ ਵਿਚ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਕਾਲੀ ਜੀਭ ਰੂਬੀ ਤੇ ਵੀ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਵਧਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੋਈ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਵਿਗੜ ਜਾਊ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਰਾਮੂ, ਹੁਣ ਚੱਕ ਦੇ ਫੱਟੇ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਰਾਮੂ ਨੇ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਜੀਭ ਹਟਾ ਲਈ.
ਰਾਮੂ: ਕੋਈ ਨੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਥੋੜਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ, ਚੂਤ ਕੋ ਅੱਛੇ ਸੇ ਚਾਟ ਤੋਂ ਲੂੰ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਫੇਰ ਚੱਟ ਲਈਂ. ਹੁਣ ਲੌੜਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦੇ.
ਰਾਮੂ: ਲਗਤਾ ਹੈ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਆਪਕੀ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੂਈ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਿਥੋਂ ਹੋਣੀ ਸੀ. ਉਸ ਝੁੱਡੂ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਖੜਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ. ਜਦੋਂ ਅੱਗ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਅਗਰ ਮੇਰਾ ਲੰਡ ਆਪਕੇ ਕਾਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਯਾ ਤੋ ਫਿਰ ਇਸ ਲੰਡ ਕਾ ਭੀ ਕਿਆ ਫਾਇਦਾ. ਆੱਪ ਫਿਕਰ ਮਤ ਕਰੋ ਅੱਜ ਰਾਤ ਆਪਕੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਕਰ ਹੀ ਦਮ ਲੂੰਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹੁਣ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਸਰਦਾਰ ਬਾਹਰ ਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਅੱਗ ਠੰਡੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਕਰ ਤੇ ਕੰਡੋਮ ਚੜਾ ਲੈ.
ਰਾਮੂ; ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਯੇ ਬਾਤ ਗਲਤ ਹੈ. 15 ਦਿਨ ਪਹਿਲੇ ਜਬ ਹਮਨੇ ਆਪਕੀ ਲੀ ਥੀ ਤਬ ਆਪ ਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਆ ਥਾ ਕਿ ਅਗਲੀ ਬਾਰ ਆਪ ਬਿਨਾ ਨਿਰੋਧ ਕੇ ਕਰਨੇ ਦੌਗ਼ੀ. ਅਬ ਆਪ ਆਪਣੇ ਵਾਅਦੇ ਸੇ ਮੁਕਰ ਰਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਹੁਣ ਇਸ ਉਮਰ ਚ ਮੇਰੀ ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਊ.
ਰਾਮੂ: ਆਪ ਫਿਕਰ ਮਤ ਕਰੋ. ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੋਨੇ ਦੂੰਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਕਰਲਾ ਬਿਨਾ ਕੰਡੋਮ ਤੋਂ. ਪਰ ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰ. ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਲਗਾ ਲੈ.
ਰਾਮੂ: ਕਿਆ ਬਾਤ ਕਰਤੀ ਹੋ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ. ਇਤਨੀ ਬਾਰ ਆਪਕੀ ਲੀ ਹੈ. ਆਪਕੀ ਇਤਨੀ ਖੁਲ ਚੁਕੀ ਹੈ ਫਿਰ ਬੀ ਡਰ ਰਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਤੇਰੇ ਗਧੇ ਵਰਗੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਤੇਲ ਲਾ ਕੇ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਕਢਵਾ ਦਿੰਨਾ. ਬਿਨਾਂ ਤੇਲ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਕਰੇਗਾ.

ਰਾਮੂ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ.
ਰਾਮੂ: ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਲਗਾ ਦੋ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਰੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਤਲੀ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ. ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਲੰਨ ਚਮਕਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੁਝ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ.
ਰੂਬੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਰਾਮੂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧਕੂ. ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨੀ ਏਨਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਮੰਮੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਕਿਵੇਂ ਜਾਊ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਲਗ ਪਯੀਆਂ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਇਕ ਗੰਦਾ ਜਾ ਸਰਾਹਨਾ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਯਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਅੜਚਨ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ. ਰਾਮੂ ਓਦੋਂ ਤਕ ਧੱਕਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਗਿਆ.

ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਲੰਨ ਲੈਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.

ਫੇਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜਲਵਾ ਦਿਖਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਉਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ. ਤੇਲ ਲੱਗਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਫਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਫਚ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ.

ਰਾਮੂ: ਦੇਖੋ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ. ਅਭ ਤੋਹ ਪੂਰਾ ਲੰਡ ਬਹੁਤ ਅਰਾਮ ਸੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…….. ਆਹਹਹਹ……. ਆਈ ਮੰਮੀ………. ਵੇ ਏਨੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ…… ਆਹਹਹਹ……… ਆਹਹਹਹ……… ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾਣਾ ਹੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਆਪਕੋ ਯਾਦ ਹੈ ਜਬ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਚੋਦਾ ਥਾ ਤੋ ਤਬ ਤੋਹ ਅੱਧਾ ਲੰਡ ਡਾਲਨੇ ਪੇ ਹੀ ਆਪਕੀ ਚੂਤ ਸੇ ਕਿਤਨਾ ਖੂਨ ਨਿਕਲ ਥਾ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…… ਵੇ ਉਹ ਰਾਤ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆ…… ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ……… ਉਸ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਤੋਰ ਹੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ….. ਹਾਏ…….. ਹਾਏ……. ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਸਾਰੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਪੁੱਛ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਟੇਢੀ ਟੇਢੀ ਕਿਓਂ ਤੁਰਦੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਮੇਨੇ ਬੀ ਸੋਚਾ ਨਹੀਂ ਥਾ ਕਿ ਲਖਵਿੰਦਰ ਕਿ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਹਮ ਦੋਨੋ ਕਿ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਹੋ ਜਾਏਗੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਰਾਮੂ…… ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦੇ…….. ਹਾਏ ਮੰਮੀ….. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ……….
ਰਾਮੂ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਏਨਾ ਖੂਨ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁਵਾਰੀ ਦਾ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੇ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ. ਜਿੰਨਾ ਉਸ ਰਾਤ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਸੀ.
ਰਾਮੂ: ਮੈਨੇ ਕੌਣ ਸ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕਰ ਨਿਕਾਲਾ ਥਾ. ਮੈਨੇ ਤੋਂ ਲੰਡ ਅੰਦਰ ਡਾਲਾ ਥਾ ਖੂਨ ਤੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਥਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਰਾਮੂ……….. ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਗੁਲਾਮ ਆਂ…., ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲੈ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਆਪ ਤੋਹ 2 ਸਾਲ ਸੇ ਮੇਰੀ ਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਸਹੀ ਕਿਹਾ ਤੂੰ. ਜਦੋਂ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਮੂ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.

ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਤਾਂ 2 ਜਵਾਕ ਸਨ ਤੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਵੀ ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ. ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਏਨਾ ਖੂਨ ਕਿਓਂ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਅੱਜ ਫੇਰ ਭੜਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਏਨਾ ਰਸ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਅੱਜ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਰਾਮੂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ 15-20 ਮਿੰਟ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਰਾਮੂ ਦਾ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਚੜਿਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਤਾਂ 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਹ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਰਾਮੂ ਖੇਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਸਾਹ ਪੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.

ਓਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਆਕੜਣ ਲੱਗਾ. ਰਾਮੂ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਸਰਦਾਰਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੇ ਰਾਮੂ………… ਮੈਨੂੰ ਸਾਂਭ ਲਾ……… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਮੈਂ ਤਾਂ ਗਈ……… ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਦੇ… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……….. ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਪਾੜ ਦੇ ਫੁੱਦੀ.
ਰਾਮੂ ਨੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ 5-6 ਘੱਸੇ ਲਾਏ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਹਾ ਦਿਤੀਆਂ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡਿਆ ਤਾਂ ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ ਤੇ ਪਰਲ ਪਰਲ ਕਰਕੇ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ. ਲੰਨ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਗਰਮ ਗਰਮ ਮੱਖਣ ਸਿੱਧਾ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 10-12 ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਮੂ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਤੇ 2-3 ਮਿੰਟ ਦੋਨੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ. ਦੋਨੇ ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁਕੀਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਇਕ ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਹੀ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹੀ ਆਨੰਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਕ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਬਿਹਾਰੀ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਲਾਉਣੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਮੂ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਕਰੀਮ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰਸ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਪੂਰਾ ਰਸ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਸਾਫ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤੇ ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਜੀਭ ਰੱਖ ਲਈ ਤੇ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ. ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਛੋੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਲੰਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸਾਰੀ ਕਰੀਮ ਚਟ ਗਈ.

ਰਾਮੂ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਸੀ. ਉਸ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਰਸ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸ਼ਰਮਸ਼ਾਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਤੇ ਵੀ ਵਾਸਨਾ ਹਾਵੀ ਸੀ.

ਓਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਰਾਮੂ ਇਕੱਠੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪੈ ਗਏ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਏ. ਪਏ ਪਏ ਹੀ ਕਮਲਜੀਤ ਰਾਮੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਰਾਮੂ ਤੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਜਾਦੂ ਆ. ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਨਜਾਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਆਪਕਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇਖ ਕਰ ਮੁਜ ਸੇ ਵੀ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ. ਇਕ ਬਾਤ ਬਤਾਓ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਰਾਮੂ ਪੁੱਛ
ਰਾਮੂ: ਆਪ ਮੁਜੇ ਕਿਤਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਤੀ ਹੋ
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਪਣੇ ਸਰਦਾਰ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ. ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਕਿਓਂ ਮਰਵਾਉਣ ਆਉਂਦੀ.
ਰਾਮੂ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੱਸ ਪਿਆ.

ਰਾਮੂ: ਫੇਰ ਆਪ ਮੇਰੀ ਬੀਵੀ ਕਿਊ ਨੀ ਬਣ ਜਾਤੀ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਜੇ ਬੀਵੀ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਆਂ. ਆਪਣੇ ਸਰਦਾਰ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮਰਵਾਉਣੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਯੇ ਬਾਤ ਤੋਹ ਸਹੀ ਬੋਲੀ ਆਪ ਨੇ
ਰੂਬੀ ਨੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ. ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਬ ਸਚਾਈ ਪਤਾ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਅੱਗ ਵੀ ਅਜੇ ਬੁਝੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਅਗਲੇ ਰਾਉਂਡ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਿਆਰ ਸੀ.

ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਲੰਡ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਤੋਹ ਲੇ ਲੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੂੰ ਜ਼ਿੱਦ ਕਿਉਂ ਨੀ ਛੱਡ ਦਾ ਰਾਮੂ, ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਆਪ ਮੁਜੇ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਮਾਨਤੀ ਹੋ ਯਾ ਨਹੀਂ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਪਤੀ ਮੰਨਦੀ ਆ ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਮਨ੍ਹਾ ਨੀ ਕੀਤਾ. ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨੀ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਸੀ.
ਰਾਮੂ: ਏਕ ਤਰਫ ਤੋਹ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਬਣ ਰਹੀ ਹੋ ਓਰ ਦੂਸਰੀ ਤਰਫ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਲੇਨੇ ਸੇ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਪਾ ਲੈਨੀ ਆ, ਪਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਾ ਧੱਕੀ.
ਰਾਮੂ: ਠੀਕ ਹੈ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਉੱਠ ਕੇ ਰਾਮੂ ਦੇ ਲੰਨ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣਾ ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਕਦੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਤਾ ਕਯੀ ਵਾਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਵਧੀਆ ਨੀ ਲਗਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਲੌਲੀਪੌਪ ਵਾਂਗ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਮੁਲਾਇਮ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਕਾਲਾ ਲੰਨ ਫਸਾ ਕੇ ਰਾਮੂ ਵੀ ਸੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਾਮੂ ਦੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਦੀ ਮੁੱਠ ਵੀ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.

ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਟਟਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਮੂ ਦੇ ਟੱਟੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੇ ਸੀ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਰਾਮੂ, ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਤਾਂ ਕੱਟ ਲਿਆ ਕਰ. ਐਵੇਂ ਗੰਦ ਮਾਰ ਰੱਖਿਆ.
ਰਾਮੂ: ਮੈਨੇ ਤੋਹ ਕਭੀ ਵਾਲ ਕਾਟੇ ਨਹੀਂ. ਆਪ ਹੀ ਕਾਟ ਦੇਣਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਰੂਬੀ ਨਹਾਉਣ ਜਾਊ, ਓਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ. ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਸ਼ੇਵ ਕਰ ਦਊਂਗੀ.
ਰਾਮੂ: ਠੀਕ ਹੈ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਚੂਪੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ. ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਧੱਕ ਦੇ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਆਪ ਮੰਜੇ ਪੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਓ. ਮੈਂ ਨੀਚੇ ਖੜੇ ਹੋ ਕਰ ਆਪਕੀ ਚੂਤ ਮਾਰੂਗਾ.

ਕਮਲਜੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੰਜੇ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਲਏ ਤਾਂ ਜੋ ਲੰਨ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਕੇ. ਰਾਮੂ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜ ਗਿਆ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਤੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ. ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਚਿੱਤੜ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰ ਲਏ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਿੱਲੀ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਰਾਮੂ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਸਰਦਾਰਨੀ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿੰਨੀ ਕਾਹਲੀ ਆ.

ਫੇਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਰਾਮੂ ਦੇ ਟੱਟੇ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਨ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਤਕਲੀਫ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਮਜੇ ਵਿਚ ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਰੂਬੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਫੇਰ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੇਡ ਉਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤੇਜਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਰਾਮੂ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਪਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਦਾ ਬਿਨਾ ਲੰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ ਸੀ. ਅੱਜ ਕਲ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਤਾ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਿਛਲੇ 2 ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਉਸ ਲਈ ਅਸੰਭਵ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਰਾਮੂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵੀ ਕਾਇਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕਾਫੀ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪੈਂਟੀ ਵੀ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.

ਰਾਮੂ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਹਿਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਮੂ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੀ ਕੰਜਰਾ…… ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਰਹਿਮ ਕਰ………. ਹਏ……… ਹੋਲੀ ਧੱਕ ਵੇ……….
ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਓਹਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋਸ਼ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੋਦਨ ਲਗ ਗਿਆ.

ਫੁੱਦੀ ਪਚ ਪਚ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਏਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਲੰਨ ਧੱਕੀ ਰੱਖਿਆ. ਰਾਮੂ ਦਾ ਵੀ ਸਾਹ ਚੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਸਮਝ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਮਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਾਫੀ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਰਾਮੂ ਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਰਸ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ ਰਾਮੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ. ਇਸ ਲਈ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਮਜਾ ਦੇਣਾ ਉਸ ਦੀ ਇਕ ਮਜਬੂਰੀ ਹੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ.

ਥੱਕੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਲੰਨ ਦੇ ਉਪਰ ਉੱਛਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ.

ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ. ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਖੱਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਰਾਮੂ ਮੰਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਓਵੇਂ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ. ਰਾਮੂ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਸਰਦਾਰਨੀ ਦੀ ਬਸ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਆ. ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਥੱਲਿਓਂ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ. ਰਾਮੂ ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਸੀ. ਓਧਰ ਸਰਦਾਰਨੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਹੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਰਸ ਛੱਡੇ ਤੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਸੋਵੇ.

ਪਰ ਰਾਮੂ ਦਾ ਲੰਨ ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਰਸ ਕਿਥੋਂ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਲੰਨ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਈ. ਉਹ ਕੰਧ ਨਾਲ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮੂ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ. ਸਰਦਾਰਨੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਥੱਕ ਗਈਆਂ ਸੀ. ਉਸ ਲਈ ਖੜੀ ਹੋਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੋਰ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲਈ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਰਾਮੂ ਕੋਲ ਆਈ ਸੀ ਹੁਣ ਇਹ ਸਭ ਵੀ ਝੱਲਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ. ਉਹ ਰਾਮੂ ਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਰਾਮੂ, ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਦੇ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖੜਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ.
ਰਾਮੂ: ਬਸ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਕੁਛ ਦੇਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰ, ਏਨਾ ਚਿਰ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਸ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਅਭੀ ਤੋਂ ਇਕ ਬਾਰ ਔਰ ਕਰੂਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਏਦਾਂ ਨਾ ਕਰ. ਅੱਜ ਛੱਡ ਦੇ. ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਤੂੰ ਜਿਵੇਂ ਕਹੇਗਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰੁ.
ਰਾਮੂ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਕਿਵੇਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਆ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਰਾਮੂ ਕਿੰਨਾ ਤਾਕਤਵਰ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਇਕ ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਭਿਆਂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਰੂਬੀ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸ਼ਹਿਦ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਰਸ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਥੱਲੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਸ ਸਭ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਬਸ ਰਾਮੂ ਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਵੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਰਾਮੂ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੀ ਆ. ਰਾਮੂ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਵੀ ਘਸੇ ਮਾਰਨ ਲਗ ਪਿਆ. ਇਹ ਸਭ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੀ ਬਚੀ ਸੀ. ਜਲਦੀ ਹੀ ਰਾਮੂ ਨੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀਆ ਤੇ ਲੰਨ ਕਾਫੀ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਵੇ. ਪਰ ਰਾਮੂ ਨੇ ਓਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਨੇ ਪੂਰੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਮਜਬੂਰੀ ਵਿਚ ਉਹ ਪੂਰਾ ਰਸ ਪੀ ਗਈ. ਲੰਨ ਦਾ ਕੁਝ ਰਸ ਫੇਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਜੋ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਉਹ ਵੀ ਚਟ ਗਈ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੱਛੀ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ. ਫੇਰ ਬ੍ਰਾ ਪਾ ਕੇ ਉੱਤੋਂ ਕੁੜਤਾ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਰਾਮੂ ਨੰਗਾ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ. ਉਸ ਨੇ ਕੱਛੀ ਉੱਤੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਯੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਰਾਮੂ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ. ਮੈਂ ਤਾਂ ਥੱਕੀ ਪਯੀ ਆ.
ਰਾਮੂ: ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ, ਕਲ ਭੀ ਆ ਜਾਣਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੁਖੀ ਜਾਂਦਾ. ਕਲ ਤਾਂ ਨੀ ਆਯਾ ਜਾਣਾ. ਹੁਣ ਪਰਸੋਂ ਆਊਗੀ.
ਰਾਮੂ: ਪਰ ਆਪ ਤੋਹ ਬੋਲ ਰਹੀ ਥੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਲੰਡ ਸਾਫ ਕਰੋਗੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ. ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਦਊਂਗੀ.
ਰਾਮੂ: ਠੀਕ ਹੈ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ. ਇਕ ਬਾਰ ਲੰਡ ਪੇ ਜੀਭ ਤੋਹ ਫੇਰ ਦੋ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਫੜਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟ ਲਿਆ. ਰਾਮੂ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.

ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਕਮਾਦ ਵਿਚੋਂ ਹੋ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ੋਰ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਈ. ਪੈਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ. ਪਰ ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੱਡੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਰਾਮੂ ਨੇ ਰੂਬੀ ਤੇ ਜਾਦੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕੱਛੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਸਬ ਕੁਛ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਫੇਰ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਬੇਹੋਸ਼ ਪਯੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਕਦੋਂ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ.