Incest குலுங்கித் தளும்பும் கொங்கை கொண்ட மங்கை என் தங்கை.

[monor]

பக்கம் - 89


ஹாஸ்பிடல் ரிஸப்ஷனில் அப்பா பேரைச் சொல்லி அட்மிட் ஆன தகவலைக் கேட்க, முதல் மாடி மூன்றாம் அறைக்கு போகச் சொன்னார்கள்.
அந்த அதிகாலை நேரத்திலும் அறைக்கு வெளியே அவரின் நண்பர் ராமசாமி கவலை தோய்ந்த முகத்துடன், வாராந்தா சுவர் கைப்பிடியைப் பிடித்தபடி நின்றிருந்தார்.

எங்களைப் பார்த்த்தும், அழாமல் அமைதியாக உள்ளே வரச் சொல்லி விட்டு, மூன்றாம் எண் அறையின் கதவை மெதுவாக திறந்து உள்ளே நுழைந்தார்.
அப்பாவை எப்படி வைத்திருக்கிறார்களோ, என்ன மாதிரி நிலையில் அப்பா இருக்கிறாரோ என்று எங்கள் மனதில் கவலை கலந்த சோகத்துடன் கேள்விகள் எழ,…எங்கள் மூவரின் கண்களும் அப்பாவைத் தேடியது.

அதோ,….பாதி நிமிர்த்து வைக்கப்பட்டிருந்த படுக்கையில் அப்பா அங்கங்கே துணிக்கட்டுகளோடு, ஆக்ஸிஜன் மாஸ்க் முகத்தில் பொருத்தி இருக்க, அங்கங்கே ஒயர்கள் ஓட, இன்ஃப்யூசன் ஸ்டேண்டில் பொருத்தப்பட்ட பாட்டிலிலிருந்து ஏதோ ஒன்று இடது கையின் மணிக்கட்டு வெயினில் இறங்கிக்கொண்டிருந்த்து.

அப்பா கண்களை மூடி படுத்திருந்தார். அம்மா பீறிட்டு வந்த அழுகையை அடக்க முடியாமல் முந்தானைத் தலைப்பை சுருட்டி வாயை பொத்திக்கொண்டு அழுதாள். ராகவி பொங்கி வரும் அழுகையை வாயால் அடக்கி, அம்மா பின்னால் நின்று கொண்டாள். என் கண்களிலும் கண்ணீர் கசிய, அப்பாவைப் பார்த்துக்கொண்டு கொஞ்ச நேரம் நின்றிருந்தோம்.

எங்களோடு நின்றிருந்த அப்பாவின் நண்பர் கொஞ்ச நேரம் கழித்து எங்களை வெளியே வரச் சொல்லி விட்டு முன்னே நடந்தார். அவரைப் பின் தொடர்ந்து நாங்களும் வெளியே வந்தோம்.

அறைக்கதவைச் சாத்தி விட்டு வெளியே வராந்தாவில் இருந்த ஒரு பெஞ்சில் மூன்று பேரும் உட்கார்ந்தோம்.

அப்பாவின் நண்பர் ராமசாமி பேச ஆரம்பித்தார்.

“ பயப்படறதுக்கு ஒன்னும் இல்லைன்னு டாக்டர் சொல்லிட்டாங்கம்மா. இடுப்பு பக்கம்ய்தான் கொஞ்சம் பலமா அடி பட்டிருக்கிறதா சொன்னாங்க. லேசா ஃப்ராக்சர் இருக்காம். ராத்திரி 1 மணி வரைக்கும் வலியில துடிச்சிட்டிருந்தான். இப்பதான் கொஞ்சம் அசந்து தூங்குறான். ஒரு வாரம் ஹாஸ்பிடல்ல இருக்கணும்னு சொல்லிட்டாங்க. உங்களுக்கு வட பழனியில ஒரு நல்ல லாட்ஜ்ல ரூம் போட்டிருக்கேன். யாராவது ஒர்த்தர் ட்ரீட்மெண்ட் முடியிற வரைக்கும் பக்கத்துல இருந்து பாத்துக்கோங்க. நானும் அப்பப்ப வந்து பாத்துக்கறேன்.”

“எப்படி ஆக்ஸிடண்ட் ஆச்சாம்?”