24-02-2021, 07:59 AM
நிஷாவுக்கும் கதிருக்கும் லேசான அதிர்ச்சி. இவர்கள்.... எதுக்கு...இங்கே??
நிஷாவைப் பார்த்ததும் வினய்யின் அம்மா வேகமாக வந்து அவள் முகத்தை இரு கைகளிலும் ஏந்திக்கொண்டு, என்னை தெரியுதா நிஷா? என்றாள்.
நிஷா அவர்களது முகத்தைப் பார்த்தாள். அழுது அழுது ஓய்ந்ததுபோல் வீங்கியிருந்தது. இதற்குமுன் அவள் ஒன்றிரண்டு முறை பார்த்திருக்கிறாள். அப்போதிருந்த கர்வம், மினுமினுப்பு எல்லாம் இப்போது விலகி முகம் வாடி வதங்கிப்போயிருந்தது. இப்போதிருக்கும் நிலையில் இவள்தான் வினய்யின் அம்மா என்றால் யாரும் நம்பமாட்டார்கள்.
தெரியும் என்றாள் நிஷா.
வினய்யின் அப்பா போய் கதிரின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டார். உங்க ரெண்டுபேர்கிட்டயும் கொஞ்சம் தனியா பேசணும் ப்ளீஸ் என்று கெஞ்சினார்.
இப்போது நான்குபேரும் தனியாக இருக்க, வினய்யின் அப்பா மெதுவாக விஷயத்தைச் சொன்னார்.
வினய் எங்களோட ஒரே ஆண் வாரிசு. பல கோடி சொத்துக்களுக்கு அதிபதி. எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டுத்தான் அவனை வெளியே எடுத்தோம். ரிலீஸ் ஆகி வந்துட்டான்னு சந்தோஷப்பட்டோம். ஆனா.....
அவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே வினய்யின் அம்மா விசும்பி அழ, அவர் அவளை ஆறுதல்படுத்தினார். பின் தொடர்ந்தார்.
அவனுக்கு எதுவுமே ஞாபகம் இல்ல நிஷா. எதையோ பறிகொடுத்தமாதிரி..... வெறிச்சுப் பார்த்துக்கிட்டே இருக்கான். யாரையும் அவனுக்கு ஞாபகம் இல்ல. எங்களோட மகள் ஸ்வேதா ஒரு டாக்டர். அவள் இரவும் பகலுமா அவனுக்கு எல்லாவித ட்ரீட்மெண்டும் கொடுத்துப் பார்த்துட்டா. ஒன்னும் பலன் கொடுக்கல. அவனோட கம்பெனிக்கு கூட்டிட்டுப் போனா பழைய நினைவுகள் வருதான்னு பார்க்கலாம்னு அங்கே கூட்டிட்டுப் போனோம். அது அவனோட கம்பெனி என்கிறதே அவனுக்கு ஞாபகத்தில் இல்ல. கம்பெனியில முக்கியமான decisions எடுக்குறது எல்லாமே அவன்தான். அவனுக்கு யார்மேலயும் நம்பிக்கையில்லை. முக்கியமான விஷயங்கள் எல்லாத்தையும் அவன்தான் டீல் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தான். இப்போ எல்லாமே போச்சு. கம்பெனியே ஆட்டம் கண்டிருச்சு. இவனுக்கு அவனோட லேப்டாப் கூட ஓப்பன் பண்ண பாஸ்வார்டு தெரியல. கொஞ்ச நாள்ல சரியாகிடும்னு நம்பிக்கையோட இருந்தோம். ஆனா எந்த முன்னேற்றமும் இல்ல. அவனை இழந்துடுவோம்னு பயமா இருக்கு.
வினய்யின் அம்மா குலுங்கிக் குலுங்கி அழ, நிஷா அவளது கைகளை ஆறுதலாகப் பிடித்துக்கொண்டாள்.
கவலைப்படாதீங்க ஆண்ட்டி. experienced டாக்டர்ஸ்கிட்ட கன்சல்ட் பண்ணினீங்களா?
பண்ணினோம்மா. அவங்களும் என்னன்னவோ ட்ரை பண்ணி பார்த்துட்டாங்க. அவங்க கொடுத்த ட்ரீட்மெண்டுலதான் அவன் வாய் திறந்து பேசினான். ஆனா அது ஒரே ஒரு வார்த்தைதான். நிஷா. நிஷா. நிஷா. உன் பெயரை மட்டும்தாம்மா அவன் சொல்லிக்கிட்டே இருக்கான்.
நிஷா அவர்களை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். கதிருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
அவன் மனசுல ஆழமா பதிஞ்சிருக்கிற ஒரே ஆளு நீதாம்மா. டாக்டர்ஸ்க்கு இருக்குற ஒரே hope இப்போ நீதாம்மா. வினய் உன்ன பார்த்துட்டான்னா.... உன்கூட பேசிட்டான்னா.... அவனுக்கு பழைய ஞாபகங்கள் வந்திடும்னு டாக்டர்கள் சொல்றாங்க. நம்புறாங்க.
நிஷா சோகமாக கதிரைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். பின் மெதுவாக அவர்களிடம் சொன்னாள்.
என்ன மன்னிச்சிடுங்க ஆண்ட்டி. என்னால வர முடியாது. நான் வினய்யை பார்க்க வர்றது தெரிஞ்சா என் வீட்டுல ஒத்துக்க மாட்டாங்க. அவன் எனக்கு என்ன பண்ணினான்னு உ.. உங்களுக்கு....
தெரியும்மா. அவன் உன்ன கெடுக்க முயற்சி பண்ணினான்னு தெரிஞ்சிக்கிட்டோம். உங்க வீட்டுல எங்களை எதிரியாத்தான் பார்ப்பாங்க. ஒத்துக்க மாட்டாங்க. இது அவங்க தப்பில்ல. எங்களோட தப்பு. ஒத்துக்கிடுறோம். வினய் இப்படி ஆகிட்டதும் எங்களோட கர்வம், ஆணவம், கனவுகள் எல்லாம் போய் இப்போ சாதாரண மனுஷங்களா நிக்குறோம். வினய் சரியாகிட்டான்னா இனி சாதாரண மக்களுக்காக வாழ்வோம். ஏழை எளியவங்களுக்கு உதவிகள் செய்யப்போறோம். அவன் எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லாத புது மனுஷனா மாற வாய்ப்புகள் இருக்குன்னு டாக்டர்கள் நம்புறாங்க.
இ.. இல்ல ஆண்ட்டி இது சரிவராது. ஸாரி. நீங்க வேற எங்கேயாவது கூட்டிட்டுப் போய் ட்ரீட்மெண்ட்...
நிஷா சொல்லி முடிக்குமுன்பே வினய்யின் அம்மா ஓவென்று அழ, கதிரும் நிஷாவும் பதறிப்போனார்கள். அதுமட்டுமில்லாமல் அவர்கள் இருவரும், முடியாதுன்னு சொல்லிடாதேம்மா உன்ன நம்பித்தான் வந்திருக்கோம் என்று அவள் காலில் விழ, நிஷா ஸ்தம்பித்துப் போனாள்.
அவர்கள் காலில் விழுந்து அழுவது பார்த்து நிஷாவின் கண்கள் கலங்கின. கதிருக்கு அவர்கள் மேல் இரக்கம் வந்தது.
நிஷா அவர்களை எழுப்பினாள். நான் என் கணவர்கிட்ட பேசிட்டு சொல்றேனே ப்ளீஸ் என்றாள். கதிரிடம் தனியாகப் பேசினாள்.
இதுல எதுவும் சூழ்ச்சி இருக்குறமாதிரி தெரியல நிஷா. பாவம் அவங்க. இதுல அவங்களுக்கு உதவி செய்யுறதுதான் சிறந்தது.
இல்ல கதிர்... வீட்டுக்குத் தெரிஞ்சா அவ்வளவுதான். இங்க மாமா அத்தையும் இத ஒத்துப்பாங்களான்னு தெரியல.
அவங்களை எல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன். அது பிரச்சினை இல்ல. நீ என்ன நினைக்குற?
நான் போகணும்னுதான் நினைக்குறேன். பாவம் கதிர் அவங்க. பெத்த மனசு எப்படி துடிக்குது பார்த்தீங்களா? பட் நீங்க என்ன நினைக்குறீங்க? உங்களுக்கு இஷ்டம் இல்லைன்னா நான் மனச கல்லாக்கிட்டு இருந்துடுவேன் கதிர்
இல்ல நிஷா. நீ உன் மனசுப்படி.. விருப்பப்படி முடிவெடுக்கலாம். எனக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்ல.
கதிர்....
நிஷா அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்க... அவன் அவள் கண்களைப் பார்த்துச் சொன்னான்.
YOU KNOW WHAT TO DO
நிஷா கண்களை மூடிக்கொண்டாள். அதே வார்த்தைகள். கண்ணனின் வாயிலிருந்து வந்த அதே வார்த்தைகள். என்மேல் வைத்திருக்கும் அதீத நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடாய் வரும் வார்த்தைகள்.
அன்று கண்ணன் இந்த வார்த்தையை சொல்லும்போது, அதற்கு மதிப்பு கொடுத்து, அவர் என்மேல் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையைப் புரிந்துகொண்டு, ஜுவல்லரிக்குப் போகாமல், மீண்டும் சீனுவோடு தவறுகள் மேல் தவறுகள் செய்யாமல், தவிர்த்திருந்தால் என் வாழ்க்கையில் இவ்வளவு பிரச்சினைகள் வந்திருக்காது. விவாகரத்து வரை எங்கள் வாழ்க்கை போயிருக்காது.
இப்போது அதே வார்த்தைகள் என் வாழ்க்கையில். எனக்கு கிடைத்திருக்கும் இரண்டாவது சந்தர்ப்பத்தில்.
அனால் வரமுடியாது என்று சொல்ல மனம் வரவில்லை. ஒரு பெண்ணின் கண்ணீர். ஒரு தாயின் கண்ணீர். இதை நான் துடைக்கவேண்டும். துணிந்து முடிவெடுக்கவேண்டும்.
நிஷா அவர்களிடம் வந்தாள். அவர்கள் நம்பிக்கையோடு அவள் முகத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு பாவமாய் நின்றார்கள்.
நான் வர்றேன் ஆண்ட்டி. இன்னும் டூ டேஸ்ல நான் அங்க வரேன்.
அம்மாடீ நீ வர்றேன்னு சொன்னது ரொம்ப சந்தோஷம். இப்பவே அவன் குணமாகிடுவான்னு நம்பிக்கை வந்திடுச்சு. ஆனா டாக்டர்கள் உன்ன உடனே கூட்டிட்டு வர சொன்னாங்கம்மா. நாம டிலே பண்ற ஒவ்வொரு நாளும் அவனுக்கு ஆபத்தாம். அவன் குணமாகுறதுக்கான வாய்ப்பு குறைஞ்சிக்கிட்டே போகுமாம். ஆக்சுவலா உன்ன இரண்டு நாளுக்கு முன்னாடியே எப்படியாவது கூட்டிட்டு வர சொன்னாங்க. உனக்கு கல்யாணம் இருந்ததால... நீயும் ஒரு பெண் உன் வாழ்க்கையை எங்களுக்காக கெடுக்கக்கூடாதுன்னு காத்திருந்தோம். ப்ளீஸ் நிஷா ப்ளீஸ்.... என் பையனுக்கு வாழ்க்கை கொடு நிஷா ப்ளீஸ்
நிஷா கனத்த மனதோடு கதிரைப் பார்த்தாள். அவன் கண்களால் சம்மதம் சொன்னான்.
நிஷாவைப் பார்த்ததும் வினய்யின் அம்மா வேகமாக வந்து அவள் முகத்தை இரு கைகளிலும் ஏந்திக்கொண்டு, என்னை தெரியுதா நிஷா? என்றாள்.
நிஷா அவர்களது முகத்தைப் பார்த்தாள். அழுது அழுது ஓய்ந்ததுபோல் வீங்கியிருந்தது. இதற்குமுன் அவள் ஒன்றிரண்டு முறை பார்த்திருக்கிறாள். அப்போதிருந்த கர்வம், மினுமினுப்பு எல்லாம் இப்போது விலகி முகம் வாடி வதங்கிப்போயிருந்தது. இப்போதிருக்கும் நிலையில் இவள்தான் வினய்யின் அம்மா என்றால் யாரும் நம்பமாட்டார்கள்.
தெரியும் என்றாள் நிஷா.
வினய்யின் அப்பா போய் கதிரின் கைகளை பிடித்துக்கொண்டார். உங்க ரெண்டுபேர்கிட்டயும் கொஞ்சம் தனியா பேசணும் ப்ளீஸ் என்று கெஞ்சினார்.
இப்போது நான்குபேரும் தனியாக இருக்க, வினய்யின் அப்பா மெதுவாக விஷயத்தைச் சொன்னார்.
வினய் எங்களோட ஒரே ஆண் வாரிசு. பல கோடி சொத்துக்களுக்கு அதிபதி. எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டுத்தான் அவனை வெளியே எடுத்தோம். ரிலீஸ் ஆகி வந்துட்டான்னு சந்தோஷப்பட்டோம். ஆனா.....
அவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே வினய்யின் அம்மா விசும்பி அழ, அவர் அவளை ஆறுதல்படுத்தினார். பின் தொடர்ந்தார்.
அவனுக்கு எதுவுமே ஞாபகம் இல்ல நிஷா. எதையோ பறிகொடுத்தமாதிரி..... வெறிச்சுப் பார்த்துக்கிட்டே இருக்கான். யாரையும் அவனுக்கு ஞாபகம் இல்ல. எங்களோட மகள் ஸ்வேதா ஒரு டாக்டர். அவள் இரவும் பகலுமா அவனுக்கு எல்லாவித ட்ரீட்மெண்டும் கொடுத்துப் பார்த்துட்டா. ஒன்னும் பலன் கொடுக்கல. அவனோட கம்பெனிக்கு கூட்டிட்டுப் போனா பழைய நினைவுகள் வருதான்னு பார்க்கலாம்னு அங்கே கூட்டிட்டுப் போனோம். அது அவனோட கம்பெனி என்கிறதே அவனுக்கு ஞாபகத்தில் இல்ல. கம்பெனியில முக்கியமான decisions எடுக்குறது எல்லாமே அவன்தான். அவனுக்கு யார்மேலயும் நம்பிக்கையில்லை. முக்கியமான விஷயங்கள் எல்லாத்தையும் அவன்தான் டீல் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தான். இப்போ எல்லாமே போச்சு. கம்பெனியே ஆட்டம் கண்டிருச்சு. இவனுக்கு அவனோட லேப்டாப் கூட ஓப்பன் பண்ண பாஸ்வார்டு தெரியல. கொஞ்ச நாள்ல சரியாகிடும்னு நம்பிக்கையோட இருந்தோம். ஆனா எந்த முன்னேற்றமும் இல்ல. அவனை இழந்துடுவோம்னு பயமா இருக்கு.
வினய்யின் அம்மா குலுங்கிக் குலுங்கி அழ, நிஷா அவளது கைகளை ஆறுதலாகப் பிடித்துக்கொண்டாள்.
கவலைப்படாதீங்க ஆண்ட்டி. experienced டாக்டர்ஸ்கிட்ட கன்சல்ட் பண்ணினீங்களா?
பண்ணினோம்மா. அவங்களும் என்னன்னவோ ட்ரை பண்ணி பார்த்துட்டாங்க. அவங்க கொடுத்த ட்ரீட்மெண்டுலதான் அவன் வாய் திறந்து பேசினான். ஆனா அது ஒரே ஒரு வார்த்தைதான். நிஷா. நிஷா. நிஷா. உன் பெயரை மட்டும்தாம்மா அவன் சொல்லிக்கிட்டே இருக்கான்.
நிஷா அவர்களை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். கதிருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
அவன் மனசுல ஆழமா பதிஞ்சிருக்கிற ஒரே ஆளு நீதாம்மா. டாக்டர்ஸ்க்கு இருக்குற ஒரே hope இப்போ நீதாம்மா. வினய் உன்ன பார்த்துட்டான்னா.... உன்கூட பேசிட்டான்னா.... அவனுக்கு பழைய ஞாபகங்கள் வந்திடும்னு டாக்டர்கள் சொல்றாங்க. நம்புறாங்க.
நிஷா சோகமாக கதிரைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். பின் மெதுவாக அவர்களிடம் சொன்னாள்.
என்ன மன்னிச்சிடுங்க ஆண்ட்டி. என்னால வர முடியாது. நான் வினய்யை பார்க்க வர்றது தெரிஞ்சா என் வீட்டுல ஒத்துக்க மாட்டாங்க. அவன் எனக்கு என்ன பண்ணினான்னு உ.. உங்களுக்கு....
தெரியும்மா. அவன் உன்ன கெடுக்க முயற்சி பண்ணினான்னு தெரிஞ்சிக்கிட்டோம். உங்க வீட்டுல எங்களை எதிரியாத்தான் பார்ப்பாங்க. ஒத்துக்க மாட்டாங்க. இது அவங்க தப்பில்ல. எங்களோட தப்பு. ஒத்துக்கிடுறோம். வினய் இப்படி ஆகிட்டதும் எங்களோட கர்வம், ஆணவம், கனவுகள் எல்லாம் போய் இப்போ சாதாரண மனுஷங்களா நிக்குறோம். வினய் சரியாகிட்டான்னா இனி சாதாரண மக்களுக்காக வாழ்வோம். ஏழை எளியவங்களுக்கு உதவிகள் செய்யப்போறோம். அவன் எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லாத புது மனுஷனா மாற வாய்ப்புகள் இருக்குன்னு டாக்டர்கள் நம்புறாங்க.
இ.. இல்ல ஆண்ட்டி இது சரிவராது. ஸாரி. நீங்க வேற எங்கேயாவது கூட்டிட்டுப் போய் ட்ரீட்மெண்ட்...
நிஷா சொல்லி முடிக்குமுன்பே வினய்யின் அம்மா ஓவென்று அழ, கதிரும் நிஷாவும் பதறிப்போனார்கள். அதுமட்டுமில்லாமல் அவர்கள் இருவரும், முடியாதுன்னு சொல்லிடாதேம்மா உன்ன நம்பித்தான் வந்திருக்கோம் என்று அவள் காலில் விழ, நிஷா ஸ்தம்பித்துப் போனாள்.
அவர்கள் காலில் விழுந்து அழுவது பார்த்து நிஷாவின் கண்கள் கலங்கின. கதிருக்கு அவர்கள் மேல் இரக்கம் வந்தது.
நிஷா அவர்களை எழுப்பினாள். நான் என் கணவர்கிட்ட பேசிட்டு சொல்றேனே ப்ளீஸ் என்றாள். கதிரிடம் தனியாகப் பேசினாள்.
இதுல எதுவும் சூழ்ச்சி இருக்குறமாதிரி தெரியல நிஷா. பாவம் அவங்க. இதுல அவங்களுக்கு உதவி செய்யுறதுதான் சிறந்தது.
இல்ல கதிர்... வீட்டுக்குத் தெரிஞ்சா அவ்வளவுதான். இங்க மாமா அத்தையும் இத ஒத்துப்பாங்களான்னு தெரியல.
அவங்களை எல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன். அது பிரச்சினை இல்ல. நீ என்ன நினைக்குற?
நான் போகணும்னுதான் நினைக்குறேன். பாவம் கதிர் அவங்க. பெத்த மனசு எப்படி துடிக்குது பார்த்தீங்களா? பட் நீங்க என்ன நினைக்குறீங்க? உங்களுக்கு இஷ்டம் இல்லைன்னா நான் மனச கல்லாக்கிட்டு இருந்துடுவேன் கதிர்
இல்ல நிஷா. நீ உன் மனசுப்படி.. விருப்பப்படி முடிவெடுக்கலாம். எனக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்ல.
கதிர்....
நிஷா அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்க... அவன் அவள் கண்களைப் பார்த்துச் சொன்னான்.
YOU KNOW WHAT TO DO
நிஷா கண்களை மூடிக்கொண்டாள். அதே வார்த்தைகள். கண்ணனின் வாயிலிருந்து வந்த அதே வார்த்தைகள். என்மேல் வைத்திருக்கும் அதீத நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடாய் வரும் வார்த்தைகள்.
அன்று கண்ணன் இந்த வார்த்தையை சொல்லும்போது, அதற்கு மதிப்பு கொடுத்து, அவர் என்மேல் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையைப் புரிந்துகொண்டு, ஜுவல்லரிக்குப் போகாமல், மீண்டும் சீனுவோடு தவறுகள் மேல் தவறுகள் செய்யாமல், தவிர்த்திருந்தால் என் வாழ்க்கையில் இவ்வளவு பிரச்சினைகள் வந்திருக்காது. விவாகரத்து வரை எங்கள் வாழ்க்கை போயிருக்காது.
இப்போது அதே வார்த்தைகள் என் வாழ்க்கையில். எனக்கு கிடைத்திருக்கும் இரண்டாவது சந்தர்ப்பத்தில்.
அனால் வரமுடியாது என்று சொல்ல மனம் வரவில்லை. ஒரு பெண்ணின் கண்ணீர். ஒரு தாயின் கண்ணீர். இதை நான் துடைக்கவேண்டும். துணிந்து முடிவெடுக்கவேண்டும்.
நிஷா அவர்களிடம் வந்தாள். அவர்கள் நம்பிக்கையோடு அவள் முகத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு பாவமாய் நின்றார்கள்.
நான் வர்றேன் ஆண்ட்டி. இன்னும் டூ டேஸ்ல நான் அங்க வரேன்.
அம்மாடீ நீ வர்றேன்னு சொன்னது ரொம்ப சந்தோஷம். இப்பவே அவன் குணமாகிடுவான்னு நம்பிக்கை வந்திடுச்சு. ஆனா டாக்டர்கள் உன்ன உடனே கூட்டிட்டு வர சொன்னாங்கம்மா. நாம டிலே பண்ற ஒவ்வொரு நாளும் அவனுக்கு ஆபத்தாம். அவன் குணமாகுறதுக்கான வாய்ப்பு குறைஞ்சிக்கிட்டே போகுமாம். ஆக்சுவலா உன்ன இரண்டு நாளுக்கு முன்னாடியே எப்படியாவது கூட்டிட்டு வர சொன்னாங்க. உனக்கு கல்யாணம் இருந்ததால... நீயும் ஒரு பெண் உன் வாழ்க்கையை எங்களுக்காக கெடுக்கக்கூடாதுன்னு காத்திருந்தோம். ப்ளீஸ் நிஷா ப்ளீஸ்.... என் பையனுக்கு வாழ்க்கை கொடு நிஷா ப்ளீஸ்
நிஷா கனத்த மனதோடு கதிரைப் பார்த்தாள். அவன் கண்களால் சம்மதம் சொன்னான்.