నిర్మలమ్మ కాపురము

[qisraju]

జోరుగా వర్షం పడుతూ ఉంది . సాయంత్రం 6 గంటలు దాటిపోయింది. బాగా ముసురు పట్టి ,చీకట్లు కమ్మేశాయి .దానికి తోడు లావణ్య వాళ్ళ మామయ్య,భర్త ఇద్దరు క్యాంపు కి వెళ్లి ఉన్నారు. ఇంట్లో లావణ్య ,వాళ్ళ అత్త మాత్రమే ఉన్నారు . చ్చురెంట్ కూడా పోయి ఉండడం తో , కాండిల్ వెలుతురు లో ఇల్లు అంత కొద్దీ వెలుతురు నిండి ఉంది. ఇంట్లో ఉన్న ఇన్వెర్టర్ లో పవర్ కూడా అయిపొయింది . బాగా బోర్ గ ఉంది వాతావరణం. పెందలాడే భోజనం చేశారు ఇద్దరు .

అలంటి వాతావరణం లో ,లావణ్య వంట్లో వేడి మొదలయింది. పోయినసారి రామిరెడ్డి తో ఆలా జరిగిన తరవాత నుండి తాను దాంట్లో నుండి బయటకి రాలేకపోతు ఉంది. తనని ఆలా కింద పడేసి ,వేరే మగవాడు ఆలా మొరటుగా డామినేట్ చేస్తూ అంత వేగం గ ,ఊపిరి కూడా ఆడనివ్వకుండా చేయడం ఒక కొత్త వింత అనుభూతి తనకి. కళ్ళు మూసుకున్న అదే ఆలోచన. అదే స్పర్శ . వళ్ళు పులకరించి పోతు ఉంది ఆ ఆలోచన వచ్చినప్పుడల్లా. కానీ ఆ విషయాన్నీ ఎవ్వరితోను షేర్ చేసుకోలేని పరిస్థితి. తనకి అలంటి స్నేహితులు కూడా ఎవరు లేరు . వాళ్ళ అత్తయ్య కూడా కేవలం , రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్న సమయం లో తప్ప ,మిగతా సమయం లో అలంటి మాటలు కానీ, ఆలోచనలు కానీ ఉన్నట్టు కనిపించదు . లావణ్య ఒక్క్కటే సోఫా లో కూర్చుని కిటికీ లో నుండి జోరుగా పడుతున్న వర్షాన్ని చూస్తూ ఉంది పోయింది .బాబు నిద్ర పోతు ఉన్నాడు .


సరిగ్గా ఆ సమయం లో నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ , తలుపు కొట్టిన శబ్దం . ఉలిక్కి పడింది లావణ్య ఆలోచనల లో నుండి. ఏ సమయం లో ఎవరు వచ్చి ఉంటారో అంచనా వెయ్యలేకపోతు ఉంది . తలుపు తెరవడానికి ముందు గ , ఎందుకైనా మంచిది అని వాళ్ళ అత్తయ్య ని పిలిచింది . ఆమె సరిగ్గా అదే సమయం లో స్నానము చేస్తూ ఉంది. ఏమి చేయాలో అర్ధం కాలేదు తనకి. మెల్లగా కిటికీ కొంచం తెరిచి బయటకి తొంగి చూసింది ధైర్యం చేసి . షాక్ తగిలినట్టు అయిపొయింది తాను. కారణం బయట ముద్దముద్దగా తడిచి పోయి ఉన్న బాషా ,ఆచారి నిలబడి ఉన్నారు. బాషా చేతిలో ఎదో కవర్ ఉంది.

వెంటనే తలుపు తీసి , ఆశ్చర్యం గ " ఏంటి..ఏ టైం లో మీరు..ఇక్కడ.." అని అడిగింది. అపుడు ఆచారి " ఏమి అనుకోకు లావణ్య ...ఇద్దరం వేరే వేరే పనులమీద పట్నం వచ్చాము ...తీరా లాస్ట్ బస్సు కి వెళ్లే సమయానికి బస్సు స్టాండ్ లో కలుసుకున్నాము...మా ఖర్మ..ఏ వర్షం దెబ్బ కి ఆ బస్సు కాన్సల్ చేసారు...ఇక్కడ మాకు తెలిసిన వాళ్లు ఎవరు లేరు..బు స్టాండ్ లో పండుకుందామంటే నాకు చలి పడదు...మీ ఇంట్లో రెస్ట్ తీసుకోవడానికి వేలు అవుతుందేమో అడుగుదాము అనుకోని వచ్చాము..అదీ కాకా ఈ సమయం లో మీ మామయ్య గారు కూడా ఉంటారు కాబట్టి ,మీకు ఇబ్బంది ఉండదేమో అనుకున్నాము...కానీ..మీకు ఏ మాత్రం అభ్యన్తరం ఉన్న దయచేసి నాకు చెప్పు..." అని అడుగుతున్నా అంత పెద్ద వయసు ఉన్న ఆచారి గారిని చూసి లావణ్య కి జాలి అనిపించింది . " తెలిసిన పెద్ద వయసు వాళ్ళకి..కనీసం ...ఒక్క రాస్ర్తీ పడుకోవడానికి కూడా అవకాశం లేని పేద వాళ్ళము కాదులెండి " అన్న పిలుపు విని చటుక్కున వెనక్కి తిరిగి చూసింది.

అపుడే స్నానం అయిపోయి నైటీ లో ఉన్న నిర్మలమ్మ ఆలా అనడం తో ఆచార్య కి ప్రాణం లేచివచ్చినట్టు అనిపించింది . లావణ్య కూడా ,వాళ్ళ అత్తయ్య సరే అనడం తో సంతోషం గ పక్కకి జరిగి వాళ్ళని లోపలి ఆహ్వానించింది . ఇద్దరు బాగా తడిచిపోయి ఉండడం తో , ముందు స్నానం చేయమని చెప్పి ,ఇద్దరికీ రెండు టవల్స్ ఇచ్చి రెండు బాత్ రూమ్ లో వెళ్లామన్నారు. ఇద్దరు వేడి నీళ్లతో స్నానం చేసి , లావణ్య ఇచ్చిన పంచ,బనీను వేసుకొని రిలాక్స్ గ వచ్చి సోఫా లో కూర్చున్నారు. ఏ లోగ లావణ్య వెళ్లి వాళ్లు విడిచిన బట్టలు పిండేసి బయట ఆరేస్తుండగా , బాషా అది చూసి " అయ్యో..మేడం..మీకు ఎందుకు ఏ పని..." అని నోచుకున్నాడు . కానీ ,లావణ్య పద్ధతి చూసి ఆచారి కి, బాషా కి ముచ్చట వేసింది. ఇంటికి వచ్చిన అతిథుల్ని ఎలా గౌరవించాలో వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. ఆచారి నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో లావణ్య వైపు చూస్తూ ఉండగా...నిర్మలమ్మ ఇద్దరికీ వేడి వేడి భోజనం వడ్డించి , తినడానికి రండి అని ప్రేమగా పిలిచింది డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి . అప్పటికే బాగా అలసిపోయి, ఆకలి రగిలిపోతూ ఉంది ఇద్దరికీ. వేళ్ళు ఆవురావురంటూ , అన్నము, పప్పు,నెయ్యి,కారప్పొడి వేసుకొని తృప్తి గ తిన్నారు. వాళ్లు అంత వేగం గ తినడం చూసి నిర్మలమ్మ కి కూడా పాపం అనిపించింది..ఎంత ఆకలితో ఉన్నారో అని.


తింటూ మధ్యలో ఏదో గుర్తుకి వచ్చిన వాడిలా ఆచారి " మీ సర్ కనిపించలేదు మేడం ..పడుకున్నారు.."అని అడిగాడు. అపుడు నిర్మలమ్మ " లేదు పంతులు గారు ...మా సర్ ,మా అబ్బాయి ఇద్దరి క్యాంపు కి వెళ్లారు..." అని చెప్పడం తో ఆచారి కి చాల ఇబ్బంది గ అనిపించింది. మగవాళ్ళు లేనపుడు, ఇద్దరు ఆడవాళ్ళూ వచ్చిన అతిథుల్ని లోపలి రాణించి,ఇంట ఆప్యాయం గ చూడటం నిజం గ ,వాళ్ళిద్దరికీ చేతులెత్తి దండం పెట్టాలి అనిపించింది. అలంటి సమయం లో రాత్రి కి అక్కడ ఉండటం పద్ధతి కాదు అని నిర్ణయించుకున్నారు ఆచారి ,బాషా . త్వర త్వరగా భోజనం చేసి " మేడం...మేము బయట ఏకాదన్న లాడ్జ్ లో పడుకుతాము...మీ సహాయం మేము జన్మలో మరచిపోలేము.." అని బయట ఆరేసి ఉన్న బట్టలు తీసుకోవడానికి బయటకి వేళ్ళ బోతుండగా ...నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ని ఆపి " ఆచారి గారు...మీరు ఎక్కడికి వెళ్లనవసరం లేదు...హాయిగా ఇక్కడే పడుకొని ఉదయాన్నే టిఫన్ చేసి వెళ్ళండి..మాకు ఎలాంటి అభ్యన్తరం లేదు...ఆలా ఉంది ఉంటె..ఇందాకనే చెప్పే దాన్ని కదా..." అని చేపి , సోఫా లో కూర్చోమని చెప్పి , వాళ్ళ భర్త పడుకునే బెడ్ రూమ్ లో మంచం సర్ది , లావణ్య తో చెప్పి వాళ్ళని అక్కడ పడుకోమని , తాను తన బెడ్ రూమ్ కి వెళ్ళింది . లావణ్య వాళ్ళకి మామయ్య బెడ్ రూమ్ లో తీసుకెళ్లి, పడుకోమని చెప్పి బయటకి రాబోతుండగా...ఆచారి లావణ్య చేయి పట్టుకొని " లావణ్య నన్ను క్షమించు ..మీ అత్తగారి గురించి చాల తక్కువ బుద్ధి తో అలోచించి ..చాల తక్కువ స్థాయి లో మాట్లాడాను...నాకు ఇపుడు బుద్ధి వచ్చింది..అన్నిటికన్నా మనిషి గుణం గొప్పది అని " అని లావణ్య చేతులు గట్టిగ పట్టుకున్నాడు. బాషా కూడా " మీ హెల్ప్ మర్చిపోలేను మేడం " అనడు కృతజ్ఞతతో . అపుడు లావణ్య " మీరు మరీ మొహమాట పడిపోతున్నారు..మిమ్మల్ని ఇలా కాదు ..కొంచం ఫ్రీ చేయకపోతే..సెంటిమెంట్ తో చంపేసేలా ఉన్నారు...అసలే ఉదయం నుండి బోర్ కొట్టి కొట్టి చచ్చేలా ఉన్నాను ...మా అత్త ఏమో ఏదో ఒక పుస్తకం చదువుకుంటూ ఉంటుంది..ఎటొచ్చి బోర్ కొట్టేది నాకే...ఇపుడు మీ మాటలకి ఇంకా బోర్ కొట్టేస్తుంది ...నేను మీ చేతులు పట్టుకుంటే..దయచేసి..ఈ సెంటిమెంట్ సీన్ ఇక్కడితో ఆపెయ్యండి మహాప్రభో " అంది ఆచారి చేతులని, బాషా చేతులని కలిపి పట్టుకొని.

లావణ్య ఆలా అనడం తో ఇద్దరికీ ఒక్క్కసారిగా సెగ మొదలయింది మెల్లగా . హాయిగా కడుపు నిండింది . చలి తగ్గి వంటికి నులి వెచ్చగా ఉంది . ఎదురుగా లావణ్య , వాళ్ళ అత్తయ్య . కొవ్వొత్తి వెలుతురూ . ఇంతకన్నా రొమాంటిక్ సీన్ వాళ్ళకి మల్లి జీవితం లో రాదు అని వాళ్ళకి కూడా బాగా తెలుసు . ఒక్కసారిగా ఫుల్ రిలాక్స్ అయిపోయారు .