சுகமதி(பருவ திரு மலரே )mukilan

[johnypowas]

எப்போதும் படுத்தவுடன் தூங்கிவிடுவாள் பாக்யா. ஆனால் இன்று என்னவோ தூக்கமே வரவில்லை. மனசெல்லாம் ஒரே பரபரப்பாகவும். . குதூகலமாகவும் இருந்தது.
அவர்கள் தூங்கவேண்டும் என்பதற்காக டி வி அணைக்கப் பட்டிருந்தது.
ராசு கையில் கைபேசியை வைத்து நோண்டிக்கொண்டிருந்தான்.
பாக்யா எழுந்து உட்கார்ந்தாள். ராசு அவளைப் பார்த்தான்.
”தூக்கமே வர மாட்டேங்குது..” என்றாள் மெல்லிய சிணுங்கலுடன்.
” ஏன். ..?”
உதட்டைப் பிதுக்கினாள் ”தெரில..”
” அதிசயமா இருக்கு..” எனப் புன்னகைத்தான்.
அவனையே பார்த்தவாறு கேட்டாள்.
” நீ எப்ப தூங்குவ..?”
”நானா.. இன்னும் நேரமாகும்”
சுவற்றில் இருந்த கடிகாரத்தைப் பார்த்தாள். இரவின் மெல்லிய விளக்கொளியில்.. கடிகார முள்ளை உற்றுப் பாய்க்க வேண்டிருந்தது.
மணி பதினொன்றை நெருங்கியிருந்தது.
” பதினொன்னாச்சு. .” என்றாள்.
கை பேசியைக் கீழே வைத்தான். ” கெழவி பாத்தா நீ செத்த..”
” நல்லா கேளு கொறட்ட சத்தம் எப்படி கேக்குதுனு..” என்றாள்.
அவளது பாட்டி எப்போதுமே வெளித்திண்ணையில்தான் படுப்பாள். வீடு கட்டிய நாறிலிருந்து இன்றுவரை ஒரு நாள் கூட.. அவள் வீட்டிற்குள் படுத்ததில்லை.
அப்பறம் தாத்தா. . வீட்டை ஒட்டி. . அவர்கள் இடத்திலேயே.. ஒரு ‘வெள்ளிங்கிரி ஆண்டவர் ‘ கோவிலைக் கட்டியிருந்தார். அவர்தான் அந்தக் கோவிலுக்கும் பூசாரி. ! அதனால் அவர் எப்போதுமே… கோவில் மேடையில் படுத்துத்தான் தூங்குவார்.
பாட்டியின் குறட்டைச் சத்தம் நன்றாகவே கேட்டது.
பாக்யா மெதுவாக.”காலெல்லாம் வலிக்குது..” என்றாள்.
” அமுக்கனுமா..?” அது பழக்கமான ஒன்றுதான்.
” ம்..ம்..” என்றாள்.
”சொல்ல வேண்டியதுதான..?”
அவனை ஒட்டிப் படுத்தாள்.
பாக்யா இன்னும் பூப்படையவில்லை. ஆனால் அதற்குத் தயாராகியிருந்தாள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். உப்பிவரும் புட்டுக்கன்னங்கள். கவர்ச்சி பெறும் உதடுகள். சரிந்து வரும் தோள்கள். விடைத்து வரும். . மார்புக் குவளைகள்.. என அவளது பெண்மை மொட்டவிழத்துடித்துக் கொண்டிருந்தது.!