Incest குலுங்கித் தளும்பும் கொங்கை கொண்ட மங்கை என் தங்கை.

[monor]

பக்கம் - 50


“ஆமாம். இவ என் தங்கை. கொடைக்கானல் அன்னை தெரசா யுனிவர்சிட்டி காலேஜ்ல இன்னைக்கு காலைல 11 மணிக்கு இவளுக்கு செமினார் ஒன்னு இருக்கு . அத இவ அட்டன்ட் பண்றா., இவளுக்கு துணையா நான் வந்திருக்கேன்.”

நான் சொன்னதைக்கேட்ட இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர். அவர்கள் பார்வை அர்த்தமுள்ளதாக இருந்தது.

“நீங்க எங்க பர்த்துக்கு எதுத்த பர்த்தானே?”

“ஆமாம்.”

“கொடைகானல்ல போய் எங்க தங்கப் போறீங்க.?”

யுனிவர்சிட்டிக்கு பக்கத்துல ஒரு நல்ல லாட்ஜ் கிடைச்சா தங்கலாம்னு இருக்கோம். நீங்க என்ன பண்ணறீங்க?”

“ நான் சென்னைலே பிரைவேட் கன்சர்ன்ல அஸிஸ்டன்ட் மேனேஜரா இருக்கேன். என் பேரு திவாகர். இவ பேரு மாலினி. இவ ஐடி ஃபீல்ட்ல ஒர்க் பண்றா. நாங்க ரெண்டு பேரும் லவ் பண்ணி, பேரண்ட்ஸ் சம்மதத்தோட கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டோம் “

இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே பஸ் பாதி நிரம்பி விட, ட்ரைவர் தன் சீட்டில் ஏறி உட்கார்ந்து ஸ்டார்ட் செய்தார்.

“எங்களுக்கு டமாரா ஹோட்டல் ரிசார்ட்ல ரூம் புக் பண்ணி இருக்காங்க. நீங்களும் அங்கே வந்து தங்கிக்கோங்க. எங்களுக்கு பேச்சுத் துணையா இருக்கும்.”

“அது எங்கே இருக்கு?”

“பஸ்ஸ்டேண்ட்ல இருந்து பக்கம்தான்னு சொன்னாங்க.”

“ நாங்க முதல்ல யுனிவர்சிட்டி போறோம். அங்கே பக்கமா ஏதாவது லாட்ஜ் இருக்கான்னு பாக்கிறேன். அங்க ஏதும் இடம் கிடைக்கலேன்னா. நீங்க தங்கி இருக்கிற இடத்துக்கு வர்றோம்.

“யுனிவர்சிட்டி எங்க இருக்கு?”

“பஸ் ஸ்டேண்ட்ல இருந்து 5 கிலோ மீட்டர் போகணும்னாங்க.”

திவாகர் – என்னிடம் பேச,… ராகவி மாலினியிடம் பேச,…இரண்டு ஜோடியும் நண்பர்களைப் போல பேச ஆரம்பித்து விட்டோம். அவர்கள் குடும்பத்தைப் ,பற்றியும், எங்கள் குடும்பத்தைப் பற்றியும் பேசிக்கொண்டே வெளியில் தெரிந்த இயற்கை அழகை ரசித்தபடி பயணமானோம்.

இரண்டு மணி நேர பயணத்தில் பஸ் கொடைக்கானல் பஸ் நிலையத்தை வந்தடைந்தது.

பயணிகள் இறங்கி அவரவர் போய்ச் சேரும் இடங்களுக்கு போகத் தயாராக, நாங்களும் எங்கள் லக்கேஜோடு இறங்கினோம்.

பஸ்ஸ்டேன்ட் பக்கத்தில் இருந்த பெட்டிக்கடையில் டமாரா ஹோட்டல் எங்கே இருக்கிறது என்று நான் விசாரித்து, அவர்கள் செல்ல ஒரு ஆட்டோவையும் ஏற்பாடு செய்தேன். கண்டிப்பாக அவர்கள் தங்கி இருக்கும் இடத்திற்கு வரச் சொல்லி, திவாகரின் மொபைல் நம்பரைத் தந்தான்.

திவாகரும் மாலினியும் நட்பாக புன்னகைத்து எங்களுக்கு டாட்டா காண்பித்து, அவர்கள் தங்கும் இடத்துக்குச் செல்ல, நாங்கள் ஒரு ஆட்டோ பிடித்து அன்னை தெரசா யுனிவர்சிட்டிக்கு பயணப்பட்டோம். யுனிவர்சிட்டி ரிசப்ஷனில் செமினார் எங்கே நடக்கிறது, எப்போது நடக்கிறது என்ற விபரங்களைத் தெரிந்து கொண்டு, தங்குவதற்கு பக்கத்தில் ஏதாவது லாட்ஜ் இருக்கிறதா என்று விசாரித்தேன். இரண்டு லாட்ஜுகளின் முகவரியைக் கொடுத்தார்கள்.

ராகவியை ரிஷப்ஷனிலேயே உட்கார வைத்து விட்டு, இரண்டு லாட்ஜுகளுக்கும் சென்று விசாரித்தேன். ரூம் ஏதும் இல்லை என்று சொல்லி விட்டார்கள். வாட்சைப் பார்த்தேன். மணி காலை 8 ஆகி இருந்த்து. செமினார் காலை 11 மணிக்குதான்.

காலேஜுக்கு திரும்ப வந்தேன். ரிஷப்ஷனில் இருந்த ராகவியை அழைத்துக்கொண்டு, திவாகருக்கு போன் செய்தேன். ரூம் நம்பர் 205-க்கு வரச் சொன்னான். ஆட்டோ பிடித்து டமாரா ஹோட்டல் போர்டிகோவில் இறங்கினோம். ஹோட்டல் டமாரா, பாரம்பரியமுள்ள பணக்காரதனமாக இருந்தது.

ஆட்டோவை கட் செய்து விட்டு, ரிஷப்ஷன் சென்று சூட் நம்பர் 20 எங்கே இருக்கிறது என்று விசாரித்து, ரிசப்ஷனிஸ்ட் கேட்ட ஒரு சில கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லி விட்டு, வராந்தாவைக் கடந்து உள்ளே நடந்தோம். லக்ஸரி சூட் நம்பர் 20-ஐ கண்டு பிடித்து காலிங்க் பெல்லை அழுத்தினேன். திவாகர் காஷுவல் ட்ரெஸ்ஸில் வந்து கதவைத் திறந்தான்.

“வாங்க,… வாங்க. எப்படியும் இங்கே நீங்க வருவீங்கன்றது தெரியும். அதனால, உங்களுக்காக சூட் நம்பர் 21- ஐ புக் செஞ்சி வச்சிருந்தோம். 12 மணிக்கு மேல நீங்க வரலைன்னா உங்களுக்கு போன் பண்ணிட்டு புக்கிங்கை கேன்சல் செய்யலாமுன்னு நெனைச்சிருந்தோம்.” சொல்லிக் கொண்டே, திவாகர் திரும்பிப் போக, அவனைப் பின் தொடர்ந்து நாங்களும் போனோம். உள்ளே மூவரும் நுழைய, பெட்டில் படுத்திருந்த மாலதி எழுந்து உட்கார்ந்து புன்னகைத்தபடி எங்களை வரவேற்றாள். அங்கே இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்தோம். சூட் அழகாகவும் நேர்த்தியாகவும், பாரம்பரியமிக்க அழகிய வேலைபாடுகளுடனும் பராமரிக்கப்பட்டிருந்தது.

நால்வரும் அடுத்தது என்ன செய்யலாம் என்றும், டூர் ப்ரொகிராம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்றும் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். நான் எழுந்து சூட்டை சுற்றிப் பார்த்தேன்.