Incest உறவுச்சங்கிலி

[padmaja]

இது நடந்து கிட்டத்தட்ட ஐந்தரை வருஷம் ஆகுது. அதாவது கஸ்தூரியின் மாமனார் ஜெயராமன் இறந்து 6 மாதங்கள் கழித்து.

 
ஒரு சாவிற்கு ஹைதராபாத் சென்றுவிட்டு கஸ்தூரி, லலிதா அண்ட் குழந்தைகள் ஊர் திரும்பிக்கொண்டு இருந்தனர். அது ஒரு புஷ்-பேக் ஏர்பஸ். இரண்டு இரண்டு இருக்கைகளாக இருந்தது. ரிசர்வேஷன் ஏதும் இல்லாததால் ரயிலில் இடம் கிடைக்கவில்லை. லலிதாவின் அக்கா கணவர் பஸ் சவ்கரியமாக இருக்கும் என்று கொண்டுவந்து விட்டார். பஸ்ஸின் வலது பக்கம் கடைசி சீட்டிற்கு முந்தைய சீட்டும், இடது பக்கம் அதே போல கடைசி சீட்டுக்கரு முந்தய சீட்டும் கிடைத்திருந்தது. இடது பக்க சீட்டில் இரண்டு குழந்தைகளையும் உட்கார வைத்துவிட்டு வலது பக்க சீட்டில் ஜன்னலோரம் லலிதாவும், இந்தப்பக்கம் கஸ்தூரியும் உட்கார்ந்தார்கள். இடது பக்க கடைசி சீட் இல்லாமல் அங்கே கூடுதல் லக்கேஜ் வைக்கும் இடம் இருந்தது.
 
ஏ.சி. பஸ்.
 
கடைசி சீட்டில் (கஸ்தூரி & லலிதாவிற்கு பின் புறம்) இரண்டு  பசங்கள். காலேஜ் படிப்பவர்களாக இருக்க வேண்டும். பஸ் கிளம்பி முக்கால் மணிநேரம் ஆகியிருக்கும். கஸ்தூரியின் இடது இடுப்பில் ஏதோ ஊர்வது போல இருந்தது. நெளிந்தாள். புரிபட 2 நிமிடங்கள் ஆனது. பின்னல் இருப்பவன் விரல்கள் தன் இடுப்பில் ஊர்வதை உணர்ந்தாள்.
 
இடது இடுப்பை புடவை போர்த்தி இருப்பதால் அதன் மேல் தான் விரல்கள் விளையாடின.
 
ஓரக்கண்ணால் தன் மாமியார் லலிதாவை பார்த்தாள் கஸ்தூரி. அவளும் நெளிந்துக்கொண்டு இருந்தாள். ஆனால் வலது பக்கம். ஐயோ... வலது பக்கம் புடவை மறைப்பு இருக்காதே...
 
சத்தம் போடலாமா என்று நினைத்தாள். ஆனால் அசிங்கம் நமக்குத்தான் என்று தோன்றியது. ஹைதராபாத் டு சென்னை 12 மணி நேரம் ஆச்சே.... எப்படி சமாளிப்பது என்று பயம் அவளை தொற்றிக்கொண்டது.

லேசாக திரும்பிப்பார்த்தாள். சின்னப்பசங்கள். 18-19 வயசு இருக்கலாம். ஒல்லியான உடம்பு தான். தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு தன் கையால் தன்னை தீண்டியவன் கையை பிடித்தாள். இவள் எண்ணம் விரல்களை முறுக்கி விட்டால் அவன் ஒழுங்காக இருப்பான் என்று. ஆனால்.... அவன் இவள் கைகளை நன்றாக பிடித்துக்கொண்டான். இவள் கை பின்பக்கமாக போராடுகிறது. அவனுக்கோ அவன் கையை முன்பக்கமாக வைத்திருக்கிறான். கஸ்தூரி சீக்கிரமே தோற்றுப்போனாள். அழுகை வந்தது. குழந்தைகளை பார்த்தாள். நன்றாக தூங்குகின்றன. பேசாமல் சீட் மாறிவிடுவோமா? ஆனால் மாமியார்.
 
திடீர் என்று லலிதா தன் புஷ்பேக்கை அழுத்தினாள். அவளை சீண்டிக்கொண்டு இருந்தவரிடம் இருந்து தப்பிக்க எதையாவது செய்வோம் என்று செய்திருக்கலாம். ஆனால் பாவம்.... சீட் பின் பக்கம் நன்றாக சாய்ந்தது... பின்னால் இருந்தவனுக்கு ரொம்ப வசதியாகவே போய் விட்டது.
 
ஒரு கர்னக்கிழங்காக இருந்தால் கூட அவர்கள் கசக்கி பிழியும் வேகத்தில் ஜூஸ் வந்திருக்கும். பாவம் மாம்பழங்கள் என்ன பண்ண முடியும். துபாயில் இருக்கும் கணவனை நினைத்து ஏங்கும் கஸ்தூரிக்கும், தாலி அறுத்த லலிதாவிற்கும் மூட் ஏறிவிட்டது. கஸ்தூரியின் மனதில் மட்டும் பயமும் குற்றவுணர்வும். கணவன் அல்லாத ஒருவன் தனக்கு மூட் ஏற்றுகிறானே என்று குற்றவுணர்வு, தான் இன்பம் அனுபவிப்பது மாமியார் பார்வைக்கு நேரே... அவள் எப்படி திரிப்பாளோ என்று பயம்.
 
லலிதாவிற்கோ குற்றவுணர்வு இல்லை. ஆனால், இப்படி மருமகள் முன்னால் மானம் போகிறதே என்று தான் சங்கடம்.


 
பஸ் ஒரு உணவகத்தில் நின்றது.
 
கஸ்தூரி & லலிதாவிற்கு ஏற்கனவே மூட் ஏறி தொடைகள் நனைந்து மூத்திரம் முட்டிக்கொண்டு இருந்தது. "நீ இருடி. நான் முதல்ல போயிட்டு வந்திடுறேன்" என்று லலிதா ஓட்டமும் நடையுமாக சென்றாள். பசங்களில் ஒருவன் அவள் பின்னாடியே சென்றான். அவன், கஸ்தூரி பின்னால் உட்கார்ந்து இருந்தவன். பின் வரிசையின் கார்னர் சீட்டில் இருந்துக்கொண்டு லலிதாவை மேய்ந்தவன் அங்கேயே இருந்தான். கஸ்தூரி லேசாக திரும்பி ஓரக்கண்ணால் பார்க்க அவன் கண்ணடித்தான்.
 
கஸ்தூரிக்கு ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்தது. சட்டென்று முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள்.
 
'மூத்திரம்  இருக்க இவ்வளவு நேரமா.... முண்டச்சி எங்க ஒழிஞ்சாலோ' என்று தன் மாமியாரை மனதிற்குள் திட்டிக்கொண்டாள் கஸ்தூரி. குழந்தைகளும் பைகளும் இருப்பதால் நம்பி விட்டுவிட்டு போக முடியவில்லை. கஸ்தூரி திட்டியது ஞாயம் தான்.... காரணம்..... அதை அப்புறம் பார்க்கலாம்.
 
ஒரு வழியாக லலிதா 10 நிமிடங்கள் கழித்து வந்து சேர்ந்தாள். அவள் படிக்கட்டுகளில் ஏறும்போதே கஸ்தூரி துள்ளிக்குதித்து படிக்கட்டுகள் வரை சென்று விட்டாள். பின்னால் இருந்தவனுக்கு இவள் பின்னாடியே வந்தான். இவள் திரும்பிப்பார்க்காமல் ஓட்டமும் நடையுமாக நாற்றம் எடுத்த கழிவைக்குள் சென்று மோண்டாள். எவ்வளவு..... லிட்டர் கணக்கில் இருக்கும் போலையே.
 
முடித்து விட்டு வெளியே வந்து கைகால் அலம்பிவிட்டு நேரே பஸ் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்துவிட்டாள். தூரத்தில் ஆண்கள் கக்கூஸில் இருந்து அந்த பையன் வருவது தெரிந்தது. 'அட... நம்மை போல இவனுங்களுக்கு மூட் ஏறி இருக்கும் இல்ல... அதான் பின்னாடியே வந்தானா.... '  என்று நினைத்துக்கொண்டு தன் இருக்கைக்கு வந்தால்......
 
பக்கத்து சீட்டில் இருக்க வேண்டிய மாமியார் லலிதாவை காணோம். அதிர்ச்சோடு பின்னால் பார்த்தால்.... லலிதா ஒன்றும் தெரியாது போல கடைசி வரிசையின் ஓர சீட்டில், அவள் பக்கத்தில் இவளை அதுவரை சீண்டிய பையன். என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் இவள் விழிக்க.... இன்னொரு பையன் பஸ் படிக்கட்டில் எற, பஸ் கிளம்ப சரியாக இருந்தது.  எல்லோரும் ஏறி விட்டார்களா என்று செக் செய்ய கிளீனர் உள்ளே வர.... நின்றுக்கொண்டு இருந்தால் தன் குடும்பத்துக்கு தான் அசிங்கம் என்று இவள் இருந்த வரிசையின் ஜன்னலோர சீட்டில் போய் உட்கார்ந்தாள். அந்தப்பையன் இவள் அருகில் வந்து உட்கார்ந்தான்.
 
இவர்கள் வரிசைக்கு முன்னால் இருந்த இரண்டு வரிசைகளில் நடுத்தர வயது ஆண்கள். ஒரே கம்பெனி ஆட்கள் போலும். ஹைதராபாத்தில் பஸ் கிளம்பும் போது ஒன்றாக பேசிக்கொண்டு கும்மாளம் அடித்தனர். ஆனால்... எல்லோருமே போதையில் இருந்தது அப்போதே தெரிந்தது. இப்போது எல்லோருமே பிணம் போல தூங்கிக்கொண்டு வந்தனர். உதவிக்கு கூப்பிட நாதி இல்லை என்பது கஸ்தூரிக்கு புரிந்தது.



பக்கத்தில் உட்கார்ந்தவன் லைட்கள் அணையும் வரை சும்மா இருந்துவிட்டு... லைட் ஆப் ஆனதும் கஸ்தூரியின் தொடையில் கையை வைத்தான். கஸ்தூரி இரண்டு கைகளையும் கூப்பி கும்பிட்டு 'விட்டுடு ப்ளீஸ்' என்று. 'கல்யாணம்ஆயிடுச்சா ' என்று சைகையில் கேட்டான். 'ம்..' என்று தலையாட்டிக்கொண்டே தன் ஜாக்கெட்டிற்குள் இருந்த தாலியை எடுத்து காட்டினாள் கஸ்தூரி. அதை கையால் தொட்டுப்பார்த்தான் அவன்... அடுத்த செகென்ட் தாலியை எடுத்தபோது விலகிய புடவை முந்தானை மூலம் தெரிந்த கிளிவெஞ்சை நோக்கி கை பாய்ந்தது. அவன் கை அவள் நெஞ்சில். இரு முலை மலைகளுக்கும் இடையே ஓடும் பள்ளத்தாக்கு கிளிவேஜை தொட்டுக்கொண்டு. கஸ்தூரி பதறி விலக பின்னல் ஜன்னல் கம்பியில் பிடித்துக்கொண்டாள். ஒரு செகென்ட் தடுமாறினாள். அதை சரியாக பயன்படுத்திக்கொண்டான் அவன்.
 
.................தொடரும்................