Adultery பூஜை (A Sneaky wife)

[Karthik_writes]

-தொடர்ச்சி
        
            பெண் பார்த்துவிட்டு இப்போது கார் திண்டிவனத்தில் இருந்து சென்னையை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தது. செல்லும் வழியில் மதுராந்தகத்தில் ஒரு ஹோட்டலில் சாப்பிடுவதற்காக நிறுத்தினார்கள். டிரைவர் காருக்குள் வைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்க. பாஸ்கர், தங்கராசு, ஜானகி மூவரும் ஹோட்டலுக்குள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தனர். தங்கராசு பேச்சை ஆரம்பித்தார்.

தங்கராஜ் : ஏண்டி அவங்கதான் கல்யாணத்த அவங்க ஊர்ல வச்சுக்கலாம் சொல்ராங்க நீயும் சரினு சொல்ற?

ஜானகி : வேற என்ன சொல்ல சொல்றீங்க .நம்ம பையனுக்கு இப்பவே 35 வயசு ஆயிடுச்சு. இந்த பொண்ணையும் வேண்டாம்னு சொன்னா வேற பொண்ணுக்கு எங்க போறது.நம்ம சொந்தகாரங்க பொண்ணு ஒன்னு கூட சரியில்லை. இந்த பொண்ண  பார்த்த உடனே எனக்கு புடிச்சி போச்சு. நம்ம பையனுக்கு கரெக்டா இருக்கும் .அது மட்டும் இல்லாம நம்ம வரதட்சணை கேட்ட உடனே அவர் எதுவுமே சொல்லாம சரினு மட்டும் தான் சொன்னாரு. இப்பேர்பட்ட சம்பந்தம் கிடைச்சதே பெரிய விஷயம் .அவங்க கிட்ட போயி கல்யாணம் எங்க ஊர்ல தான் நடக்கும்னு சொல்ல சொல்றீங்களா.

தங்கராஜ் : இல்லடி நம்ம சொந்தக்காரங்க நாளைக்கு தப்பா   நினைப்பாங்கல்ல?

ஜானகி : அவங்க  நெனச்சா நெனச்சுக்கிட்டு போகட்டும். நம்ம கூட சம்பந்தம் வச்சுக்கிற அளவுக்கு அவர்களுக்கு இன்னும் தகுதி வரல. குறை சொல்ல மட்டும் தான் தெரியும் நம்ம சொந்தக்காரர்களுக்கு.

தங்கராஜ் : சரி. ஏதோ  சடங்குனு சொல்றாங்க நீயும் எதையும் பெருசா எடுத்துக்காம சரின்னு சொல்லிட்டு வந்துட்ட.

ஜானகி : சம்பந்தம் கிடைச்சதே பெரிய விஷயம். இதுல சடங்கு சம்பிரதாயம் பார்த்து, வேண்டாம் னு சொல்ல சொல்றீங்களா.

தங்கராஜ் : அதுக்கு இல்ல மா. தோஷத்துனால நாளைக்கு நம்ம பிள்ளைக்கு எதும் பாதிப்ப வர கூடாதில்ல

பாஸ்கர் : அப்பா அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லப்பா. நீங்க இன்னும் அந்த காலத்துலயே இருக்கீங்க?

ஜானகி : அப்படி சொல்லுடா. ஆண்டவன் நமக்கு கொஞ்சம் தள்ளி கொடுத்தாலும் அள்ளிக் கொடுத்து இருக்கான். அதை நினைத்து சந்தோஷப்படுங்க. அதுவுவில்லாம தோஷமும் மற்ற சடங்குகள அவங்களே பண்றதா சொல்லிட்டாங்க.நம்ம வேல நம்ம பையன மட்டும் ஒரு ஏழு நாள் அங்க போய் விடனும். அவ்ளோ தான்.

தங்கராஜ் : டேய் பாஸ்கர் உனக்கு அங்க தங்குவதற்கு சம்மதமா டா

பாஸ்கர் : எனக்கு ஓகே தான் பா .அந்த ஏழு நாள்ல அவங்க யார் யார் எப்படி எப்படினு நானும் தெரிஞ்சுக்குவேன்ல.

ஜானகி : அப்படி சொல்லுடா அவங்க காரியத்திலயும் நமக்கு வீரியம் இருக்கான்னு பாத்துக்கணும்.

தங்கராஜ் : உனக்கு சரினா எனக்கும் சரிதான். டேய்  பக்கத்துல நெய்வேலில தான்டா வசுந்தரா இருக்கா. 40 கிலோமீட்டர் தான். ஒரு போன் பண்ணா ஓடி வந்துருவா. உனக்கு ஏதாவது வேணும்னா .அவகிட்ட கேட்டுக்கோ சரியா. 

பாஸ்கர் : சரிப்பா.அதெல்லாம் நான் பாத்துக்குறேன்.

ஜானகி : வரத் திங்கட்கிழமையில் இருந்து கல்யாண வேலை ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதான் .பேங்கில் இருந்து பணத்தை எடுத்து பத்திரிக்கை அடிப்பதில் இருந்து ரிசப்ஷனுக்கு மண்டபம் புக் பண்ணுவது வரைக்கும் எல்லாத்தையுமே சீக்கிரமே பண்ணிடனும். சீக்கிரமே டிரஸ் எடுக்கணும் .டேய் பாஸ்கர்

பாஸ்கர் : சொல்லுமா

ஜானகி : நீ அங்க போறதுக்குள்ள பத்திரிக்கை எல்லாத்தையும் நம்ம சொந்தகாரங்க உன் ஃபிரண்ட்ஸ் எல்லாத்துக்கும் கொடுத்துவிடு. நம்ம சைட்ல இருந்து ஒரு 50 பேர் கூட்டிட்டு போனா போதும் .எல்லாம் நம்ம நெருங்கிய சொந்தக்காரர்கள் மட்டும் கூட்டிட்டு போனா போதும் .மத்தவங்க எல்லாரையும் ரிசப்ஷனுக்கு வர வச்சுக்கலாம்.

பாஸ்கர் : சரி மா.பன்னிடலாம்.
பின் மூவரும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு மீண்டும் காரில் ஏறி இரவு 10 மணிக்கு சென்னை சென்று சேர்ந்தார்கள்.


மறுநாள்,சனிக்கிழமை, மதியம் 1 மணிக்கு பாஸ்கர் அலுவலகத்தில் லஞ்ச் பிரேக்கில்  இருக்கும் போது அவனுக்கு ஒரு போன் வந்தது. யார்? என்று பார்க்க வசுந்தரா என்று இருந்தது.காலை அட்டண்ட்  செய்தான்.

பாஸ்கர் : சொல்லுடி

வசுந்தரா : ஹலோ...அண்ணா என்ன பன்ற? சாப்பிட்டியா?

பாஸ்கர் : சாப்டுடே  இருக்கேன் டி .நீ சாப்பிட்டியா?
 
வசுந்தரா : இல்ல இன்னும் சாப்பிடல.

பாஸ்கர் : மணி 1 ஆகுது இன்னும் சாப்பிடாம என்னடி பண்ற

வசுந்தர : நீதான் கல்யாண சாப்பாடு போட போறியே. அப்போ சாப்டுகில்லாம்னு இருக்கேன்

பாஸ்கர் :தெரிஞ்சிருச்சா. யாரு அம்மா சொன்னாங்களா?

வசுந்தரா : யாரு சொன்னா உனக்கு என்ன. நீ சொல்லல்ல.

பாஸ்கர் : நீ தான் பொண்ணு பாக்க வரலன்னு சொல்லிட்டேல்ல .அதான் சொல்லல

வசுந்தரா : இதுவரைக்கும் உனக்கு எத்தனை பொண்ணு பார்த்திருக்கோம். எதுவுமே ஓகே ஆகல.

பாஸ்கர் :அதனால இதுவும் ஓகே ஆகாதுனு  முடிவு பண்ணிட்ட அப்படிதான

வசுந்தரா : லூசு . நான் அப்படி நினைக்கல. எல்லாம் ஓகே ஆனதுக்கப்புறம் நிச்சயதார்த்தத்தில் வந்து நிக்கலாம்னு நினைச்சேன். ஆனா இங்க  நான் இல்லாமலேயே நிச்சயதார்த்தத்த முடிச்சிட்டீங்க

பாஸ்கர் : எல்லாம் அம்மா தான் ஓகே பண்ணுனாங்க. நான் பொண்ணு புடிச்சிருக்குன்னு மட்டும் தான் சொன்னேன்.

வசுந்தரா : ஓஹோ.... பொண்ணு ரொம்ப அழகா இருக்குமாமே??

பாஸ்கர் : அழகுதான்.ஆனா  உன் அளவுக்கு இல்லை.

வசுந்தரா : டேய் அண்ணா.
சும்மா ஐஸ் வைக்காத. போட்டோ இருந்தா எனக்கு அனுப்பி விடு.

பாஸ்கர் : பிரிண்ட் அவுட் போட்டு. கொரியர்ல அனுப்புறேன் டி

வசுந்தரா : சரி... ஏதோ  சடங்கு பண்ணனும்னு சொன்னாங்கலாமே

பாஸ்கர் : ஆமாடி ஒரு ஏழு நாள் அங்க இருக்கணுமாம்

வசுந்தரா : பொண்ணு வீடு எல்லாம் எப்படி?

பாஸ்கர் : அதெல்லாம் நல்லா தான் இருக்கு. எந்த பிரச்னையும் இல்லை. நல்ல வசதியான ஆளுங்கதான்.

வசுந்தரா : அப்பா சொன்னாரு.. அம்மா சொன்ன எல்லாத்துக்குமே ஓகேன்னு சொல்லிட்டாங்கலாமே

பாஸ்கர் : ஆமாடி அவங்க பொண்ணுக்கு கல்யாணம் ஆனா போதும்னு இருக்காங்க. அதனால அவங்க இந்த வரதட்சணை அதெல்லாம் பெருசா எடுத்துக்கல..

வசுந்தரா : சரி சரி ஏதாவது வேணும்னா.எனக்கு ஒரு போன் பண்ணு நான் பக்கத்துல தான் இருக்கேன்.வரேன் சரியா

பாஸ்கர் : சரிடி. மச்சான் என்ன சொல்றாரு?

வசுந்தரா : அவர் என்ன சொல்லுவாரு. 
இப்பதான் அந்த மனுஷன் வாழ்க்கைல ஒரு நல்ல காரியம் நடக்கப் போகுதுன்னு சொல்றாரு.

பாஸ்கர் : அவருக்கு தான் என்னோட நிலைமை சரியா புரிஞ்சிருக்கு.சரி மனோ எங்க?

வசுந்தரா : இன்னைக்கு ஸ்கூல் லீவுல்ல. விளையாடிகிட்டு இருக்கான்.

பாஸ்கர் : அத்தை மாமா சௌக்கியமா?

வசுந்தரா : நல்லா இருக்காங்க பக்கத்துல ஏதோ பங்க்ஷன் வீடுன்னு போயிருக்காங்க. (டிங் டாங்) என்று காலிங் பேல் சத்தம் கேட்டது.

பாஸ்கர் : என்னடி வந்துட்டாங்க போல?

வசுந்தரா : லைன்ல இரு யாருன்னு பாக்குறேன்.



"நீயா.. உள்ள வாடா.." என்று அந்தப்பக்கம் வசுந்தரா பேசுவது பாஸ்கருக்கு கேட்டது .

பாஸ்கர் : யாருடி வந்துருக்கா? என்று பாஸ்கர் கேட்க அவள் பதில் பேசவில்லை மாறாக அங்கே பேசுவது பாஸ்கருக்கு கேட்டது. 

உட்காரு டா.. மனோ வெளிய போய் விளையாடு... 

சரி மா..

பாய் மா.. பாய் மாமா..

பாத்து விளையாடுடா.." அப்படியே கதவு லாக் ஆகும் சத்தம் கேட்டது. இங்கே பாஸ்கர் "மாமாவா அங்கே எந்த மாமா வந்தாரு?" என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு மேலும் அங்கே நடப்பதை கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.

வசுந்தரா : அப்புறம் ,வேற என்ன னா?

பாஸ்கர் : யாருடி வந்துருக்கா?

வசுந்தரா : பக்கத்து வீட்டு பையன். இன்னைக்கு காலேஜ் லீவுல்ல. அதான் சும்மா பேசிட்டு இருக்கலாம்னு வந்திருக்கான்.

பாஸ்கர் : ஓஹோ

வசுந்தரா : சரி... நான் அப்புறம் கூப்பிடுறேன். எங்க அத்த மாமா வேற இப்ப வந்துருவாங்க. கல்யாணத்துக்கு டிரஸ் எடுக்க போகும் போது என்னயும் கூப்பிடுங்க.

பாஸ்கர் : சரிடி .மச்சான கேட்டதா சொல்லு

வசுந்தரா : சரி

பாஸ்கர்  : ம்ம்.

"இருடா வரேன்" என்று  லயன் கட்டானது. அவள் கடைசியாக சொன்ன வார்த்தை பாஸ்கருக்கு கேட்டது. யாரா இருக்கும். அந்த பையன் வந்தவுடனே கடகடன்னு பேசிட்டு வெச்சுட்டா.இவ பேசுனா பேச வேண்டியதுதானே பையன ஏன் வெளியில அனுப்புறா.சரி என்னமோ திட்டாம போன வச்சாலே அதுவே பெரிய விஷயம்.பின் அன்றைய பொழுது அப்படியே கழிந்தது.

மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை விடுமுறையின் போது வீட்டு மொட்டை மாடியில் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தான் பாஸ்கர். அது என்ன சிந்தனை என்றால் வினோத்துக்கு போன் செய்து மாலுவிடம் பேசலாமா வேண்டாமா என்ற ஒரு யோசனை தான். "பேசுவதற்கும் கூச்சமா தான் இருக்கு. இப்போ அவருக்கு போன் பண்ணி அவ கிட்ட கொடுக்க சொன்னா அவர் என்ன நினைப்பாரு. அவர் ஒண்ணும் நினைக்க மாட்டாரு இருந்தாலும் எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு .என்ன பண்ணலாம் சரி அவருக்கு கால் பண்ணுவோம் அவர் வீட்டில இருந்தா மாலு கிட்ட பேசுவோம்" என்று அவள் மனதில் முடிவு செய்துவிட்டு வினோத்துக்கு கால் செய்தான்.

வினோத் : ஆன்..சொல்லுங்க அண்ணே.

பாஸ்கர் : வினோத்... எப்படி இருக்கீங்க?

வினோத் : நல்லா இருக்கேன் நீங்க எப்படி இருக்கீங்க? அத்தை மாமா எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்களா?

பாஸ்கர் : நல்லா இருக்காங்க  அங்க எல்லாரும் எப்படி இருக்காங்க?

வினோத் : நல்லா இருக்காங்க

பாஸ்கர் : அப்புறம் எங்க இருக்கீங்க ?

வினோத் : வீட்லதான். என்னோட ரூம்ல இருக்கேன்.

பாஸ்கர் : ஓ அப்படியா சரி சரி. மாளவிகா எப்படி இருக்கா?

வினோத் : அவளுக்கு என்ன ஜாலியா இருக்கா.

பாஸ்கர் : சரி வினோத் பாத்துக்கோங்க. நான் அப்புறம் கால் பண்றேன்.

வினோத் : அட மாலுகிட்ட பேசாமலே போனை வைக்கிறீங்க?

பாஸ்கர் :இல்ல.. நீங்க பிசியா இருப்பீங்க. அதான் எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல

வினோத் : அட அப்படி எல்லாம் ஒன்னுமில்ல. கால் பண்ணி இந்த மாதிரி போன குடுடா அப்படின்னா குடுக்க போறேன்.

பாஸ்கர் : ஐயோ உங்களை எப்படி வாடா போடான்னு சொல்ல சொல்லமுடியும்

வினோத் : அட நான் உங்களை விட சின்ன பையன் தான். அதுவுமில்லாம நீங்க எனக்கு அண்ணன் முறை வரும். சும்மா தம்பியை கூப்பிடுற மாதிரி கூப்பிடுங்க

பாஸ்கர் : சரி வினோத் இனிமேல்  அப்படியே சொல்றேன்

வினோத் : சரி அப்படியே லைன்ல இருங்க நான் மாலுகிட்ட கொடுக்கிறேன்.

பாஸ்கர் : சரி வினோத்.

முதன்முதலாக தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்ள போகும் பெண்ணின் குரலை கேட்கப் போகிறோம் என்ற ஒரு குதூகலம் பாஸ்கரின் மனதில் குதித்து விளையாடியது. அவளிடம் என்ன பேசுவது, எதைப் பற்றி பேசுவது என்று எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல் போன் பண்ணி விட்டோமே என்ற ஒரு பதட்டமும் அவனிடம் இருந்தது. போனை கையில் வைத்துக்கொண்டு மாலுவின் ரூம் கதவை  வினோத்  தட்டினான். அவன் கதவைத் தட்டும் சத்தம் இங்கே பாஸ்கருக்கு கேட்டது ."ஏய் மாலு கதவைத்திற டி.. உள்ள என்ன பண்ற?" என்று  கேட்டுக்கொண்டே  கதவை தட்ட மாளவிகா கதவைத்திறந்தாள்.

மாளவிகா : என்னடா என்ன வேணும்?

முதல் முறையாக அவள் குரலைக் கேட்டவுடன் பாஸ்கருக்கு ஒரு இனம் இனம்புரியாத ஒரு சந்தோஷம் ஏற்பட்டது. இத்தனைநாள் வரை வாழ்க்கையில் எத்தனையோ பெண்களிடம் பேசிருக்கிறான். ஆனால் இப்போது  தான் கட்டிக்க போகும் பெண்னின் குரல் கேட்டவுடன் அவன் தன்னையே மறந்து உட்கார்ந்திருந்தான்.

வினோத் : உள்ளே என்னடி பண்ணிட்டு இருக்க 


அவர்கள் இருவரும் "வாடா போடா வாடி போடி" என்று பேசிக்கொள்வது பாஸ்கருக்கு சிறிது நெருடலை ஏற்படுத்தினாலும் ,நானும் என் தங்கையும் வாடி போடி என்று தானே சொல்கிறேன் என்று அவனது மனம் அதற்கு விடை கொடுத்தது. பின் மேலும் போனை காதில் வைத்து கேட்டான்

மாளவிகா : ஒன்னும் இல்லயே. சும்மா படுத்து இருந்தேன்.

வினோத் : படுத்துருந்தியா..ஏய் என்னடி பண்ணி வச்சிருக்க கட்டிலொட ஒரு கால் உடைஞ்சிருக்கு.

மாளவிகா : டேய் கத்தாத. முதல்ல உள்ள வா சொல்றேன்.

வினோத் : இப்ப எதுக்கு என்ன உள்ள வச்சு கதவை சாத்திற. என்று சொல்லிக் கொண்டே போனை பாக்கெட்டில் போட்டான்.லையனில் பாஸ்கர் காத்திருக்கிறார் என்பதை கூட அவன் மறந்து போனான்.

"என்னது உள்ளே தள்ளி கதவை சாத்துறாளா" என்று இங்கே பாஸ்கர் அதிர்ச்சியானான்.

மாளவிகா : டேய் கத்தாதன்னு சொல்றேன்ல.

வினோத் : சரி சொல்லு .எப்படி கட்டில் கால் உடைஞ்சுது.

மாளவிகா : எப்பவுமே பெரிய மாமா தானே மேலே ஏறி ஊத்துவாரு

வினோத் : ஆமா

"என்னது மேல ஏறி ஊத்துவனா" என்று மீண்டும் பாஸ்கர் அதிர்ச்சியானான்.

மாளவிகா : ஆனா இன்னைக்கு மதியம் என்னைய மேலே ஏறி எடுக்க சொன்னாரு.நானும் மேலே ஏறி அவர் சொன்னத செஞ்சேன். கொஞ்ச நேரத்திலேயே கட்டிலோட  ஒரு கால் உடைஞ்ச்சி போச்சு.

வினோத் : அடிப்பாவி

"இவ மேல ஏறி செஞ்சாளா என்ன செஞ்சிருப்பா", என்று இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக இருந்த பாஸ்கர் இப்போது ஹலோ.. ஹலோ.. என்று   சொல்லிக்கொண்டு மாடியில் நடக்க ஆரம்பித்தான்.

மாளவிகா : என்ன பண்றதுன்னே தெரியல டா அண்ணனுக்கு தெரிஞ்சா அவ்வளவுதான் கொன்னே போட்டுடுவான்.

வினோத் : சரி சரி அழாத இதுக்கெல்லாம் ஏன் அழுகுற. இங்க கிட்ட வா...

"என்னது அழுகிறாளா, வினோத் அவள அழவேண்டாம்னு சொல்லு, வேற கட்டில் கூட வாங்கி கொடுத்திறலாம்.. ஹலோ கேக்குதா" என்று இங்கே பாஸ்கர் பேசிக் கொண்டிருக்க அங்கே சத்தம் எதுவும் வரவில்லை .ஆனால் ச்...ச்....ம்..ம்... என்ற சத்தம் மட்டும் பாஸ்கருக்கு கேட்டது. "என்ன சத்தமே இல்ல? என்ன  பன்றாங்க?" என்று பாஸ்கர் காத்துக்கொண்டிருந்தான்.

மாளவிகா : விடு டா.நேரம்கெட்ட நேரத்துல. இப்ப என்ன பண்றது ?

வினோத் : ஒன்னும் கவலைப்படாதே நாளைக்கு நான் திண்டிவனம் போய் இந்த கட்டிலோட கால் மாதிரி ஒன்னு வாங்கிட்டு வந்து இதுக்கு மாட்டி விட்டுற்றேன். இன்னைக்கு நைட் மட்டும் கொஞ்சம்  அட்ஜேட் பண்ணி படுத்துக்கோ.

மாளவிகா : நான் கட்டில்ல பிரண்டு படுப்பேன்னு தெரியுமில்ல. அப்போ  விழுந்துட்டேன்னா என்ன பண்றது..

வினோத் : சரி அப்ப என் ரூம்ல என் கூட படுத்துக்கோ

"என்ன இவன் கூட இவன்  ரூம்லயா, என்னடா நடக்குது அங்க,  இங்க ஒருத்தேன் லைன்ல இருக்கேன் டா" என்று மனதில் குமுரிக் கொண்டிருந்தான் பாஸ்கர்.

மாளவிகா : சரி ரொம்ப தாங்க்ஸ் டா .இப்பதான் ரிலாக்ஸா இருக்கு.

ஆனால் இங்கே பாஸ்கரின் மனது அடித்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தது.

வினோத் : சரி உக்காரு என்று அவளை கட்டிலின் ஓரத்தில் உட்காரவைத்தான்.

மாளவிகா  : சரி நீ ஏன் இப்ப என் ரூமுக்கு வந்த?

வினோத் : நான் ஏன் வந்தேன். ஏய் மாப்ள கால் பண்ணி இருந்தார் டி. அதான் உன்கிட்ட போன் குடுக்குறதுக்காக வந்தேன். கட்டில் உடைஞ்சி இருந்தத பார்த்த உடனே அதை மறந்துட்டேன்".

மாளவிகா : அடப்பாவி. இப்போ அவர் என்ன பத்தி என்னடா நினைப்பாரு.

வினோத் : இரு லயன்ல இருக்காரானு பாக்குறேன்"  என்று சொல்லி பாக்கெட்டில் இருக்கும் அவனது போனை எடுத்து "ஹலோ" என்றான்.  "ஆன்..வினோத்  நா லைன்ல தான் இருக்கேன்" என்று நெருடலை உள்ளே வைத்துக்கொண்டு வெளியே நிதானமாகப் பேசினான் பாஸ்கர்.

வினோத் : இந்தா லைன்ல தான் இருக்காரு. நீ பேசு.அண்ணண் நான் மாளவிகா கிட்ட கொடுக்கிறேன் நீங்க பேசுங்க என்று சொல்லி அவள் கையில் போனை திணித்தான்.

மாளவிகா போனை கையில் வைத்துக்கொண்டு "எனக்கு பயமா இருக்கு நான் பேசமாட்டேன்" என்று வினோத்திடம் திருப்பிக்கொடுக்க .அவன் வாங்காமல் அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தான். "நீ பேசு நீ பேசு" என்று வினோத் சொல்லியது பாஸ்கருக்கு இங்கே கேட்டது. ஒருவழியாக மாளவிகா போனை அவள் காதில் வைத்தாள்.
மாளவிகா சற்று வெட்கத்துடனும் பதட்டத்துடனும் கூச்சத்துடன் "ஹலோ" என்றாள்.  



இதுவரை நெருடலும், குமுறலும் இருந்த பாஸ்கரின் மனம் இப்போது அமைதியான ஒரு பூ வனம் போல் இருந்தது.

பாஸ்கர் : ஹலோ மாளவிகா நான் பாஸ்கர் பேசுறேன்.



மாளவிகா : சொல்லுங்க என்ன பண்றீங்க?

பாஸ்கர் : சும்மா உன்கிட்ட பேசலாம்னு கால் பண்ணினேன்.

மாளவிகா :  நீங்க போன் பண்ணுவீங்க நான் எதிர்பார்க்கல

பாஸ்கர் : எதிர்பார்க்காதத பண்றது தான் எனக்கு பிடிக்கும்

மாளவிகா :ம்..சாப்பிட்டீங்களா?

பாஸ்கர் : சாப்டேன் நீ சாப்டியா?

மாளவிகா :சாப்டேன்.அப்றோம்?

பாஸ்கர் :  அப்றோம்... "அவ ரொம்ப பயப்படுறா" என்று பக்கத்திலிருந்து வினோத்தின் குரல் கேட்டது

மாளவிகா : அமைதியா இருடா?

பாஸ்கர் : ஏன் பயப்படுற மாளவிகா. நமக்கு தான் நிச்சயம் ஆயிடுச்சில்ல

மாளவிகா :  ஆமா ஆயிடுச்சு. ஆனாலும் ஒரு சின்ன பயம் தான்

பாஸ்கர் : பயம் வேண்டாம். மரியாதை மட்டும் குடு போதும்.

மாளவிகா : ம்..சரி

(வினோத் குரல்) மாலு கொஞ்சம் எழுந்திரு, இப்போ உட்காரு,

(மாலு குரல்) மேலயா

(வினோத் குரல்)ஆமா

(மாலு குரல்)டேய் .அவரு லைன்ல இருக்காரு டா

(வினோத் குரல்) உட்காருன்னு சொல்றேன்ல.

இப்படி அவர்கள் பேசியது பாஸ்கருக்கு கேட்டது

பாஸ்கர் : ஹலோ மாளவிகா லைன்ல இருக்கியா?

மாளவிகா : சொல்லுங்க

பாஸ்கர் : நீ ரொம்ப பயப்படுவே போலயே

மாளவிகா :ஆஹ்..... ஆமா.. உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?

பாஸ்கர் : உன் பேச்சிலேயே தெரியுது

மாளவிகா :அப்..... அப்படியா

பாஸ்கர் : ஆமா எப்பவுமே இப்படித்தான் பயப்படுவியா ?

மாளவிகா : இல்ல எப்...எப்பவாவது தான்

பாஸ்கர் : ஏன் ஒரு மாதிரி திக்கித்திக்கி பேசுற?

மாளவிகா : இந்த வினோத் தான்

பாஸ்கர் : அவன் என்ன பண்றான்?

மாளவிகா : கசக்கிக்கிட்டு இருக்கான்

பாஸ்கர் : என்னது?

மாளவிகா : நான் பேச பேச என்ன கலாய்ச்சு கிட்டு இருக்கான்‌ .அதான் எனக்கு பேச வரல

பாஸ்கர் : அப்படியா

மாளவிகா  : ம்

பாஸ்கர் : வினோத் எங்க?

மாளவிகா : கீழ உட்காந்து இருக்கான்

பாஸ்கர் : நீ ?

மாளவிகா : நான் மேல உட்காந்துருக்கேன்.

பாஸ்கர் : ரொம்ப டிஸ்டர்ப் பண்றாரா ?

மாளவிகா : அவன் எப்பவுமே அப்படித்தான் .

பாஸ்கர்  "சரி" என்று சொல்ல கீச்.. கீச்.. கீச்.. என்ற சத்தம் பாஸ்கருக்கு கேட்டது.

பாஸ்கர் : என்ன சத்தம் அது?

மாளவிகா :  இவன்தான் கைய வச்சுக்கிட்டு சும்மா இருக்க மாட்டேங்குறான்

பாஸ்கர் : என்ன பண்றாரு?

மாளவிகா : ஒரு கையால மேல பிடிச்சுருக்கான். இன்னொரு கையால கீழே நோண்டிகிட்டிருக்கான்
 
பாஸ்கர் : என்ன சொன்ன எனக்கு புரியல?

மாளவிகா : கட்டுலோட  கால ஒரு கையால மேல புடிச்சுகிட்டு , இன்னொரு கையாள கீழே நோண்டிகிட்டிருக்கான்.

பாஸ்கருக்கு வினோத்தின் மேல் சிறிது எரிச்சல் வந்தது அந்த எரிச்சலுடன் "அப்படியா சரி" என்றான்.

பாஸ்கர் : சரி நீ போன வினோத் கிட்ட குடு

மாளவிகா : இந்தா உன்கிட்ட பேசணுமாம்?

வினோத் : காதுல வைடி கை இரண்டும் வேலையா இருக்குல்ல

வினோத் இப்படி மாலுவை அதிகாரம் செய்வது பாஸ்கருக்கு கோபத்தை உண்டாக்கியது .ஆனால் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் அமைதியாக நின்றான்‌.

வினோத் : சொல்லுங்க அண்ணே

பாஸ்கர் :  என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?

வினோத் : நீங்க பண்ண வேண்டியத நான் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்

பாஸ்கர் : நாம் பண்ண வேண்டியதா?

வினோத் : ஆமா. நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்க போற பொன்னோட கட்டில்ல தான் கால் உடைந்து இருக்கு. அதை சரி பாத்துட்டு இருக்கேன்

பாஸ்கர் :  ஓ.. அப்படி சொல்றீங்களா .பார்த்தாச்சா ரொம்ப  டேமேஜா?

வினோத் : பாத்தாச்சு. கொஞ்சம் டேமேஜ் பீஸ் தான்.

(மாலு குரல் ) டேய் போன புடிடா

(வினோத் குரல்) ஏண்டி எழுந்த, உட்காரு

(மாலு குரல்) உட்கார்ந்த வரைக்கும் போதும்.நா இருந்தா நீ எதையாவது அவர்கிட்ட சொல்லிட்டு இருப்ப .நீ வெளியில போய் பேசு

(வினோத் குரல்) என்னடி இன்னைக்கு கொஞ்சம் ஓவரா பண்ற

(மாலு குரல்) ஆமா ஓவரா தான் பண்றேன்.போ

(வினோத் குரல்) சரி நைட்டு என் ரூம்க்கு தான வருவ அப்போ பாத்துக்குறேன்

(மாலு குரல்) பார்த்துக்கோ பார்த்துக்கோ. இப்ப போ.

(வினோத் குரல்) போடி

அவளுக்கு அதிகாரம் பண்ணா பிடிக்காது என்று அந்த வாலிபர்கள் சொன்னது சரி தான் போல என்று பாஸ்கர் மனதில் நினைத்துக் கொண்டான்.
இப்போது மாலுவின் ரூமை விட்டு வினோத் வெளியேறினான்

வினோத் : சொல்லுங்க அண்ணே .இப்போ ஃப்ரீ ஆயிட்டேன்

பாஸ்கர் : எனக்கும் இப்பதான் ஃப்ரீயா இருக்கு

வினோத் : உங்களுக்கு என்ன ஆச்சு?

பாஸ்கர் : இல்ல கட்டில் பிரச்சனை முடிந்சுதுல்ல 

வினோத் : ஓ.. அதை சொல்றீங்களா

பாஸ்கர் : ஆமா.. சரி எப்படி கட்டில்  கால் உடைஞ்சுது.

வினோத் : அது ஒன்னும் இல்ல.. சுந்தர் அண்ணன் எப்பவுமே  மாலு  ரூம்ல தான்  வெண்ணை ஊத்துவாரு 

பாஸ்கர் : வெண்ணை ஊத்துவாரா ?

வினோத் : ஆமா பாஸ். பாஸ்னு  சொல்லலாம்ல

பாஸ்கர் : சொல்லுங்க.. சொல்லுங்க.. என்னைய ஆபீஸ்ல கூட அப்படி தான் கூப்பிடுவாங்க

வினோத் : ஆமா பாஸ். மாலு ரூம் பரண் மேல தான் வெண்ணை பானை இருக்கு. அண்ணன் எப்பவுமே கட்டில்  மேல ஏறி  வெண்ணைய ஊட்டிட்டு  இறங்குவாரு. இன்னைக்கு மாலுவ மேலே ஏறி வெண்ணைய எடுக்க சொல்லி இருக்காரு போல .அவ கொஞ்சம் வெயிட்கட்ட மேல ஏறி வெண்ணை எடுத்துருக்கா அதனால கட்டில் வெயிட் தாங்காம ஒடஞ்சிருச்சி

பாஸ்கர் : வேற ஏதும் ஒடையலல்ல?

வினோத் : இல்ல வேற ஏதும் ஒடையல்ல

பாஸ்கர் : மாலு வெண்ணைய எடுத்துட்டாலா?

வினோத் : ஐயையோ அத கேட்க 

மறந்துட்டேனே.ஆனா கண்டிப்பா எடுத்து இருப்பா. அவ ஒரு வேலைய செய்ய ஆரம்பிச்சுட்டான்னா முடிக்காம  நிறுத்த மாட்டா.

பாஸ்கர் : குட் குட் அப்படித்தான் இருக்கனும்.

வினோத் : நாங்க அப்படி ட்ரெயினிங் கொடுத்து வச்சிருக்கோம்

பாஸ்கர் : நாங்கன்னா?

வினோத் :  நாங்கன்னா. நான் எங்க அண்ணே ரெண்டு பேரும் தான்

பாஸ்கர் : ஒகே வினோத்

வினோத் : எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. அப்புறமா கூப்பிடட்டுமா?

பாஸ்கர் : ஒகே வினோத். நான் நாளைக்கு கால் பண்றேன்

வினோத் : சரிங்க பாஸ்

பின் போனை கட் செய்துவிட்டு பாஸ்கர் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டு மாடியில் இருக்கும் ஒரு திண்ணையில் அமர்ந்தான்.
தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போகும் பெண்ணிடம் பேசி விட்டேன் என்ற ஒரு சந்தோஷமும் ,அவள் அதிகாரத்திற்கு அடங்கமாட்டாள் அன்பிற்கே அடிமையானவள் என்ற அவளுடைய நற்பண்பு ஒரு வித சந்தோஷத்தையும், அவளுடைய பவ்வியமான குரல் அழகான பதில் ஒரு சந்தோஷத்தையும் அவனுக்கு ஊட்டியது.ஆனால் அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது இடையில் வினோத் தலையிட்டது ஒரு சிறிய வெறுப்பை உண்டாக்கியது. ஆனால் என்ன செய்வது அவனால் தானே நாங்க ரெண்டு பேரும் பேசி இருக்கோம் என்று அவன் மனம் ஆறுதல் அளித்தது. பின் இரண்டு காதல் பாடல்களைக் கேட்டுவிட்டு கீழே சென்றான்.

பின் நாளடைவில் பாஸ்கரும் மாளவிகாவும் போனில் பேச ஆரம்பித்தனர். ஒருநாளைக்கு குறைந்தது ஒரு மணி நேரமாவது இருவரும் பேச தொடங்கினார்கள். ஒருவருக்கு ஒருவர் பிடித்தது என்ன? பிடிக்காதது என்ன? அவர்களின் நண்பர்கள் வட்டாரம்? அவர்களின் திருமணம் இத்தனை நாள் தள்ளி சென்ற விவரம்?  ஒருவருக்கு ஒருவர் ஒரு புரிதலுக்கு வந்தனர். இந்த விஷயங்கள் செய்தால் எனக்கு பிடிக்கும் என்று ஒருவரை ஒருவர் புரிந்துகொள்ள தொடங்கினர். பத்து நாள் பேச்சுக்கு பின் "ஐ லவ் யூ" செல்வது, குழந்தை எத்தனை பெற்றுக்கொள்வது? குழந்தைக்கு என்ன பெயர் வைப்பது? என்று இல்லற வாழ்க்கை பற்றியும் பேசத் தொடங்கினார்கள். இவர்கள் பேசும் நேரத்தில் இடையிடையே வினோத் வந்து தொந்தரவு செய்தாலும் அவர்களது காதல் பேச்சில் எந்த ஒரு  தடங்களும் ஏற்படவில்லை. ஒருபுறம் இவர்களின் காதல் பேச்சு போய்க்கொண்டிருக்க மறுபுறம் இவர்களின் கல்யாண வேலைகளும் போய் கொண்டிருந்தது. கல்யாணத்திற்கு அனைவருக்கும் டிரஸ் எடுத்து  தாலி முதலியவற்றை வாங்கினார்கள் மற்றும் பத்திரிக்கை அடித்து சொந்தக்காரர்கள், நண்பர்கள் என அனைவருக்கும்  இருவீட்டாரும் கொடுத்துக்  கொண்டிருந்தார்கள். ஒருவழியாக அனைத்து வேலைகளும் முடிந்து, மறுநாள் காலை திண்டிவனத்திற்கு செல்வதற்காக முந்தைய நாள் இரவு துணிகள் மற்றும் வேண்டிய பொருட்கள் அனைத்தையும் எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தான் பாஸ்கர்.

-தொடரும்...