Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

மொட்டை ராஜேந்திரன் மெதுவாக களிமண்னை ஜோ முதுகில் தேய்த்தான், தேய்க்கும் சாக்கில் ஜோதிகாவின் பெருத்த குண்டியில் அவன் பூல் உரச ஆரம்பித்தது. ராஜேந்திரனின் பூல் தன் குண்டியில் உரச உரச ஜோவின் கூதி நரம்புகள் முறுக்கேறியது… செகதியை முதுகு முழுதும் பூசிய ராஜேந்திரன் மெதுவாக அவள் குண்டியில் பூச ஆரம்பித்தான். அவன் கை ஜோவின் குண்டியை வருட ஜோ தன் கால்களை விரித்துக்கொண்டு லேசாக குனிந்து நின்றாள். ஜோதிகாவின் குண்டி மற்றும் கால்களில் பூசினான், பூசும் சாக்கில் அவள் குண்டிப்பிளவு வழியாக அவள் கூதியை லேசாக வருட ஷாக் அடித்தது போல உணர்ந்த ஜோ சட்டென நீரை விட்டு வெளியேறினாள், கறையில் ஏறி நின்றாள்.
“என்னாமா ஒடிட்ட…”
“யோவ்… பூசுற சாக்குல கண்ட இடத்துல கைய வைக்குற”
“இல்ல மா…. அந்த மாதிரி இடுக்குல தான் நல்லா பூசனும்…. சரி நீயே முன்னாடி பூசிக்கோ மா, அப்புரம் என் முதுகுல வந்து பூசி விடு மா”
“இத எதுக்கு பூசுறோம்…”
“ஏம்மா…. களிமண்ணுல நிறையா சத்துக்கள் இருக்குமா…. முந்தாநாள் நைட் முழுக்க மழைல நனைஞ்சு ஈர துனிய உடுத்தி அரிப்பெடுத்துச்சுல, அந்த அரிப்பு எல்லாம் சரி ஆகிடும் மா…. நீ பியூட்டி பார்லர்ல போய் ஃபேசியல் ப்ன்னுறேல, அது மாதிரி மா…”
“ஓஹோ…. “ என சொன்ன ஜோதிகா தன் கையால் சேற்று மண்லை எடுத்து தன் உடலில் பூசினாள், அவள் முலைகள் கக்கம், கூதி, தொடை வயிறு அனைத்திலும் பூசினாள்.
“ஏம்மா…. மூஞ்சுலயும் பூசுமா” ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோ கொஞ்சம் களிமண்ணை எடுத்து முகத்தில் பூசினாள்,
“இது களிமண்ணா இல்ல செகதியானு தெரியல யா…”
“சேறும் செகதியும்னா அசிங்கம்னு நினைக்காத மா…. சாக்கடைல இருக்கும் செகதி தான் அசிங்கம், இது சுத்தமான நீரும் களிமண்ணும் சேர்ந்த செகதி, சேறு எப்படினாலும் சொல்லிக்கலாம், இது உடம்புக்கு ரொம்ப நல்லது…. சரி என் முதுகுல பூசி விடு மா என ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோதிகா வெக்கப்பட்டுக்கொண்டு புன்னகைத்தபடி மெதுவாக அவன் அருகே வந்தான். அவன் பூல் விரைத்து நிற்க, மெதுவாக அவன் முதுகில் களிமண்ணை பூச ஆரம்பித்தாள். அவன் முதுகு மற்றும் குண்டியில் பூசி விட்டு லேசாக குனிந்து அவன் பின் தொடையில் பூச,
“நல்லா பூசு மா” என சொன்னபடி திரும்பினான் ராஜேந்திரன், அவனது 8 இஞ்ச் நீல பூல் அவள் முகத்தில் சட்டென இடிக்க,
“அய்யோ… இடியட்…” என சொல்லி அவன் பூலை செல்லமாக அடித்தாள்…
“சாரி மா” என ராஜேந்திரன் சொல்ல, ஜோதிகா தன் கையில் களிமண்ணை எடுத்து அவன் பூலில் பூச,
“ஆ…..ஆஹ்ஹ்….ஆ…. கூசுது மா…..ஆ…..” என நெழிந்தான், சில நொடிகள் பூல் முழுதும் களிமண் கழந்த சேற்றை பூசிவிட்டு, அவனை பார்த்தாள்… “ஹம்… அடுத்து…. கடலுக்கு போகலாமா…”
“ஆ…. என்னாமா நீ… கண்ட நேரத்துல கண்ட இடத்துல கைய வைக்குற… ஆ…. திடீருனு ஒரு மாதிரியா ஆகிருச்சுமா…. என் பொண்டாட்டி கை பட்டு பல மாசமா ஆகுதுமா…..ஆ….”
“சரி விடுயா…. ஓசில மங்கலம் பாடுனதா நினைச்சுக்கோ…. சரி கடலுக்கு போகலாமா…”
“அட… நீ வேற மா…. எப்ப பாரு கடலு கடலுனுட்டு… முதல இந்த களி மண்ண வச்சு சில சட்டி சாமாங்கள் செய்யலாம்” என சொன்னபடி ராஜேந்திரன் அந்த சிறிய ஓடையை விட்டு வெளியேறி ஓரமாக உட்கார்ந்தான்… உருட்டி வைத்திருந்த களி மண் உருண்டைகளை கையில் எடுத்தான்… அவன் வேகமாக சிறிய சைஸ் சட்டி, மற்றும் கப் போன்ர வடிவில் செய்ய ஆரம்பித்தான்…
“யோவ், இட்ஸ் வேஸ்ட் ஆஃப் டைம் யா…”
‘என்ன… தாயி, திடீருனு பீட்டர் விடுற, என்ன என்ன கரெக்ட் பன்ன பார்க்குறியா” என நக்கலாக ராஜேந்திரன் கேட்க..
“ஹூம்…. ஓ மண்ட…. என சொல்லி அவன் மொட்டை மண்டையின் நடு உச்சியில் சட்டென தன் உள்லங்கையால் அடித்தாள்…”
“ஆ…. ஓ மை காட்…. ஏம்மா இப்படி அடிக்குற…. வலிக்குது மா….”
“மண்டைய பாரு நல்லா வழுக்கு பாறை மாதிரி, ஹெல்மெட் மண்டையா….”
“சரி மா… இங்க்லீஷ்ல என்ன மா சொன்ன….”
“அய்யொ… யோவ்… இந்த களி மண்ணுல செய்யுறது டைம் வேஸ்ட் யா… உடஞ்சிடும் யா…”
“யேம்மா…. இத நல்லா ஒல்லியா விரிசல் இல்லாம செஞ்சு நாம மூட்டியிருக்கும் தீயில போட்டு ஒரு 8 மணி நேரம் சுட்டுட்டா இது இரிகிடும் மா…. லீக் ஆகாது, ஸ்ட்ராங்கா இருக்கும் மா… இத நல்லா யூஸ் பன்னிக்கலாம் மா….” என சொல்லிக்கொண்டே வட்ட வடிவில் முதலில் ஒரு சட்டி செய்தான், பின் இன்னொரு சட்டியும், தட்டு போல இரண்டு வட்ட தட்டும், நீர் குடிப்பது போன்ர இரு கிலாஸ்களும் செய்தான்… இருவர் மீதிருந்த களிமண் நல்லா காய்ந்திருந்தது, ராஜேந்திரன் எழுந்தான், அவன் பூல் சுருங்கி சூம்பிப்போயிருக்க அதை கவனித்த ஜோதிகா, அருகே கிடந்த ஒரு நீட்ட குச்சியை எடுத்தாள்.
“ஹம்… அப்படி தான், இந்த மாதிரி குச்சி, கம்பு, பழைய மரம், எது கீழ கிடந்தாலும் எடுத்துகிட்டு வாமா, நாம எரிக்க யூஸ் பன்னிக்கலாம்” என ராஜேந்திரன் சொல்ல, இது எரிக்க இல்லையா, உன் குஞ்ச அடிக்க” என சொல்லி அவனது சூம்பிய பூலை லேசாக தட்டினாள்..
“ஏய்…. இந்தா பாருமா…. தனியா இருக்கும் ஒரு ஆம்பளை பையன இப்படி எல்லாம் பன்னக்கூடாது மா….”
“யோவ்… ச்சீ… இங்க பாரு இந்த மண்ணு காஞ்சிருச்சு யா…. இங்கயே குளிச்சிடலாமா…”
“பொரு மா…. இப்போதான் ஒரு மணி நேரம் ஆகியிருக்கு, உன் ஆசை படி கடலுல போய் குளிக்கலாம்…”
“சரி வா போகலாம்…” இருவரும் நடந்தனர்… வரும் போது கொடிகளையும் கிளைகளையும் ஒடித்து விட்டிருந்தனர், அதை பார்த்துக்கொண்டே வந்த வழியே இருவரும் வந்தனர். ராஜேந்திரன் ஒரு இடத்தில் நின்ரான், ஜோ அவனை பார்த்தாள்.
“இதப்பிடிமா….” என தன் கையில் இருந்த களி மன் சட்டிகளை கொடுக்க, ஜோ தன் கையில் இருந்த கத்தியை கீழே போட்டுவிட்டு அதை கையில் வாங்கினாள். ராஜேந்திரன் ஒரு மரத்தின் அருகே சென்று மேலே பார்த்தான், மேலே ஒரு பறவை கூடு இருந்தது. அதை பார்த்துவிட்டு,
“குளிச்சுட்டு வந்து நாம ஆம்லேட் சாப்பிடுவோம்” என்றான்.
‘ச்சீ… போயா…. மீனே போதும், இதுக்கு தான் நின்னியாக்கும், வா யா” என சொல்லிக்கொண்டு அந்த களிமண் சட்டிகளை தூக்கிக்கொண்டு இருவரும் வந்தனர். அவர்கள் கூடாரத்தை அடைய, மணி எப்படியும் காலை 10 இருக்கும்.
முதல் நாள் வந்தது மரத்தில் ஒரு கோடு போட்டு தீவுக்கு வந்து எத்தனை நாட்கள் ஆனது என கனக்கு பன்ன நினைத்த இடத்தில் இன்னொரு கோட்டை கத்தியால் போட்டான் ராஜேந்திரன். ஜோ கையில் இருந்த மண் சட்டிகளை வெயில் அடிக்கும் இடத்தில் காய வைத்தான். பின் இருவரும் கடலுக்கு போக ஆயுத்தமானார்கள்.
“ஆஹா…. எப்படியாச்சும் கடலுல வச்சு இவல தடவிட வேண்டியது தான்” என முடிவு செய்த ராஜேந்திரன் தன் கோமன துனியை எடுத்தான்.
“இது எதுக்குயா… இத எடுத்து வச்சுக்குவ, கடலுல வேனும்னே அரிச்சுட்டு போக விடுவ, பின்ன என் துனிய கேட்ப, இதுலாம் இங்கயே இருக்கட்டும் அப்படியே போகலாம், அதான் டிரஸ் போட்ட மாதிரி களி மண்ண பூசியிருக்கோம்ல…”
“யாருமா நீ… பொட்ட புள்ள முன்னாடி அம்மனமா இருக்கோமே, அந்த புள்ள சங்கடப்படுமேனு கோமனத்த கட்டுனா….. சரி விடு உனக்கே ஓகே நா எனக்கு என்ன இருக்கு” என சொன்ன ராஜேந்திரன் படகில் இருந்து எடுத்த பாக்சில் இருந்து தூண்டில்லை எடுத்தான், முதல் நாள் பிடித்த மீனில் இருந்து அதன் முட்களை எடுத்தான், “T” ஷேப்பில் முட்களை உடைத்து தூண்டில் கயிற்றில் கட்டினான்.
“எதுக்குயா இத கட்டுற” என ஜோதிகா கேட்க,
“ஒரு தூன்டி முல்லுலஒரு மீண் தான் மாட்டும், கொஞ்சம் நிறையா தூண்டில் முல் இருந்தா நிறையா மீன் மாட்டும், அடிக்கடி மீண் புடிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல மா…. சரி வா” என ராஜேந்திரன் கிழம்ப,
“என்னமோ போ… வெய்ட் தாங்காம இருக்கும் தூண்டில் நரம்பு அறுந்து போகப்போகுது யா… இருக்கும் ஒரு தூண்டில் ஹூக்கும் கானாம போகப்போகுது யா..”
“உன் வாய கழுவு மா…. கம்முனு வாமா….” ராஜேந்திரன் முன்னால் நடக்க ஜோதிகா பின்னால் நடந்தாள். ராஜேந்திரனும் ஜோதிகாவும் மெதுவாக அந்த காட்டுக்குள் இருந்து இறக்கத்தில் இறங்கி மெதுவாக கடற்கரையை நோக்கி நடக்க, ராஜேந்திரன் கீழே பார்த்துக்கொண்டே நடந்தான். அவன் நினைத்தது போலவே கடற்கரையை நெருங்க ஒரு நண்டு ஒன்று ஓட அதை புடித்தான்.
“ஏம்மா…. சூரியன் படத்துல வில்லன் ஒரு நடிகைய கடற்கரைல படுக்க வச்சு அவ வயிற்றுல நண்ட ஒட விடுவான்ல, அது மாதிரி உன் வயிற்றுல ஓட விடவா” என ராஜேந்திரன் கேட்க, ஜோ அவனை பார்த்தாள்,
“ஓகே… ஆனா ஒன் கண்டிசன் அதுக்கு முன்னம் நான் உன் குஞ்சுமணில நண்ட விடுவேன்” என்றாள்.
“ஆத்தாடி… என்னமா நீ ஆசைல ஒரு வார்த்தை கேட்டா இப்படி பேசுர….”
“ஹா…ஹா…ஹஹஹா…” ஜோதிகா சிரிக்க ராஜேந்திரன் அந்த நண்டை இரண்டாக பிய்த்தான், ஒரு துண்டை தூன்டில் முல்லில் மாட்டினான். தூன்டில்லை கடலில் தூக்கிப்போட்டான்.
“யோவ், அந்த மீன் முல்லுல மாட்டல, அதுல நண்டு துண்ட மாட்ட வேண்டாமா…”
“இல்ல மா, அதுல மீன் வாசம் அடிக்கும், ஆட்டோமேடிக்கா பெரிய மீங்கள் முல்ல முழுங்கும், அது தொண்டைல மாட்டிக்கிடும்” என சொல்லிவிட்டு கறையில் இருவரும் உட்கார்ந்தனர்… தூண்டிலை லேசாக இழுத்துப்பார்த்தான் ராஜேந்திரன், அது லூசாகவே இருக்க ஜோதிகா மெதுவாக கறையில் அலை மோதும் இடத்துக்கு சென்று மல்லாக்க படுத்தாள், அப்போது திடீரென தூண்டில் கயிறு கடலுக்குள் இழுக்க அதை வேகமாக இழுத்தான் ராஜேந்திரன், அது வெய்ட்டாக இருக்க, வேகமாக இழுத்தான்.
சில நொடிகளில் தூண்டில் கறைக்கு வர முதல் நாள் பிடித்தது போல ஒரு மீனும் அதை விட கொஞ்சம் சிறிய சைசில் மேலும் இரு மீண்கள் அந்த மீன் முட்களில் மாட்டியிருக்க,
“பார்த்தியா மா…. என்னமோ சொன்ன…. என்ரவன் கரையில் இருந்து சுமார் 10 அடி தூரம் சென்ரான், மணலை தோன்டினான், சுமார் 2 அடி ஆழம் தோன்டியிருக்க அதில் கடல் நீர் நிரம்ப அதில் மீங்களை விட்டுவிட்டு ஜோ அருகே வந்தான்.
ஜோ அவனை கவனிக்காமல் அமைதியாக படுத்திருக்க, அலைகள் வந்து அவள் மீது மோதி அவள் விரித்து வியைத்திருந்து கால்கள் இடைய் வழியாக அவள் கூதியில் மோதியது, அது அவள் கூதியில் கூச்சத்தை அதிகமாக்க, அந்த சுகத்தில் தன்னை மறந்து படுத்திருந்தாள், எப்படியாவது ஜோதிகாவை தடவ வேண்டும் ஓக்க வேண்டும் என்ற எண்னத்தில் ராஜேந்திரன் அவள் அருகே வந்தான், அவனும் படுத்தான்.