Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

கட்டையின் நடுவே குத்த வைத்து உட்கார்ந்தான், ஜோதிகா அவன் பின்னால் நிற்க,
“ஏம்மா… நீ பாத்துக்க கொட்டைல அடிச்சுறாதமா… வலி தாங்க முடியல மா…. “ என சொல்லிவிட்டு அண்ட கட்டையில் கத்தியை வைத்தான், அதன் மீது ஒரு கல்லை வைத்து மெதுவாக அடிக்க, கத்தி அந்த மரக்கட்டையில் இறங்கியது.
அது உளுத்துப்போன மரம் என்பதால் ஈசியாக வெட்டு விழுந்தது, சில நிமிடங்களில் அது பிளந்து இரண்டானது, ராஜேந்திரன் முன்னால் வந்து குத்தவைத்து உட்கார்ந்தாள் ஜோதிகா… தீ ஒளியில் அவளது பெருத்த முலைகளும், பல பல தொடைகளும், வயிறும் அப்பட்டமாக தெரிய, ராஜேந்திரன் பூல் சட்டென விரைத்தது… அந்த கரும் பூல் விரைப்பது இருட்டில் லேசாக தெரிய, ( தீ எரிவதற்கு எதிர்புரம் ராஜேந்திரன் உட்கார்ந்திருந்ததால் அவன் பூல் சரியாக தெரியவில்லை) ஜோதிகா டார்ச் லைட்டை குஞ்சில் அடித்தாள், வெக்கப்பட்ட ராஜேந்திரன் சட்டென தரையில் உட்கார்ந்தான்,
“ஏம்மா…. என்னமா இப்படி பன்னுற”
“ஒன்னும் இல்ல…. எனக்கு ஒரு மாதிரியா ஹார்னியா இருந்துச்சு, அதான் நீ நார்மலா இருக்கியா இல்ல நீயும்….. ஹம்…. நீ என்ன விட பயங்கற ஹார்னியா தான் யா இருக்க…”
“அய்யோ….. ராமா…… ஏம்மா…. இப்படி மப்பும் மங்காரமுமா, கொத்தும் குளையுமா இருந்துகிட்டு இப்படி முன்னாடி வந்து உட்கார்ந்தா பூலு தூக்காதா என்ன நான் என்ன குஞ்சு செத்தவனா மா…. சரி சரி…. அந்த லைட்ட ஆஃப் பன்னிட்டு, நம்ம கூடாரத்த சுற்றிலும் நெருப்ப போடு மா…. கொஞ்சம் நெருப்ப எடுத்துகிட்டு வந்து கீழ போடு, அதுக்கு மேல சில சுள்ளிகள போடனும் மா…”
“யோவ்…. இது என்ன சிக்கன் சிக்ஸ்டி ஃபைவா…. கைல எடுத்துகிட்டு போக… நெருப்புயா…. எப்படியா எடுத்துகிட்டு போறது…”
“ஏம்மா அழகா இருந்தா அறிவு இருக்காதுனு சொல்லுவாங்க, அது உன் விசயத்துல சரியாதான் மா இருக்கு, ரெண்டு நீல குச்சிய எடுத்து இடுக்கி மாதிரி யூஸ் பன்னுமா, அந்த பெரிய சப்பட்டை மரம் இருக்குல அதுல நாலு கங்க, நல்லா பெரிய பீசா எடுத்து வச்சு ஒரு இடத்துல கொட்டுமா… அப்படியே சுற்றிலும் பன்னு, அதுக்குள்ள நான் இந்த மரத்த வெட்டிடுறேன்….”
“ஹம்…. சரி யா….”
“பாரு டா… முதல அண்னா நு கூப்பிட்டா…. இப்போ வாயா போயானு சொல்லுரா போகப்போக வாடா போடானு சொல்லுவா போல, என ராஜேந்திரன் முனங்க, அது ஜோதிகா காதில் விழுந்தது, கங்கை அந்த மரப்பலகையில் அள்ளிய ஜோ அதை அருகே கொட்டிவிட்டு மெதுவாக தன் கால்லை ராஜேந்திரனின் குண்டிக்கு கீழே விட்டு அவன் கொட்டையில் மிருதுவாக தடவினாள், ராஜேந்திரன் ஸ்லோ மோசனில் திரும்பினான்,
“ஏன்…. உன்ன வாயா போயானு கூப்பிட்டா தப்பா….. அப்படி கூப்பிட கூடாதா யா…”
“ஏம்மா….. நீ என்ன வாடா போடானு கூட கூப்பிடு, வேனும்னா கெட்ட வார்த்தைல கூட கூப்பிடுமா…. ஆனா கண்ட இடத்துல தொடாத மா… கொட்டைய தடவுறது, பூல கிள்ளுறது…. ஒரு மாதிரியா இருக்கு மா…. முதல டிரச போடுமா… நானும் கோமனத்த கட்டிக்கிடுறேன்… அது தான் எனக்கும் சேஃபு…
“ஆ…ஆஹ்…ஆ….. சேஃபாக்கும்…. நான் என்ன உன்ன ரேப் பன்னவாயா போறேன்… அதுலாம் ஒன்னும் வேணாம், இப்படி அம்மனமா இருக்குறது தான் கிக்கா இருக்குனு சொல்லி அவன் முன்னால் இருந்த மரத்தில் உட்கார்ந்தாள்…. ராஜேந்திரன் அவளை கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தான்,
“யோவ் சும்மா சொல்லக்கூடாது யா…. உன் பூலு செம்ம அழகா இருக்கு யா…. நல்லா பெருசா கரு கருனு…. ஹம்…. உன் பொண்டாட்டி கொடுத்துவச்சவ யா…. இந்த வயசுலயே இப்படி இருக்குனா வாலிப வயசுல எப்படிலாம் இருக்கும்” என சொல்லிக்கொன்டே தன் வலது கையால் அவன் பூலை பிடித்தாள் ஜோ…
சட்டென விலகிய ராஜேந்திரன் தரையில் உட்கார்ந்தான்,
“அய்ய….. என்னயா ரொம்ப தான் பிகு பன்னுற… சும்மா ஜாலிக்கு தொட்டு பார்த்தா…. நான் என்ன திங்கவா போறேன்…”
“இங்க பாருமா… நான் ஆல்ரெடி சன்னியாசம் போறதுக்கு விரதம் இருக்கேன், நாற்பத்தெட்டு நாள் விரதம் இருந்து காசிக்கு போய் சன்னியாசம் அடையலாம்னு இருந்தேன், பதினஞ்சு நாள் விரதம் பூர்த்தியாக, இன்னைக்கு பதினாறாவது நாள், கெடுத்துராத மா” என சொன்னான்…
“ஹா….ஹா…..ஹா…. இவரு பெரிய மன்மத குஞ்சு, நான் இவர கெடுக்க போறேன், சும்மா ஜாலிக்கு தான் யா….. நீயே என் கூட படுக்க ஆசை பட்டாலும் நான் ஒத்துக்க மாட்டேன்…. என சொன்ன ஜோதிகா மெதுவாக அவன் ஆருகே வந்து அவன் பூலை திரும்ப கையில் பிடித்தாள்..
“ஏ….ஏம்மா…. இந்தாம்மா….. எத தொட்டுகிட்டு இருக்க…. கைய எடுமா…. ஏம்மா…..” என ராஜேந்திரன் கத்தினாலும் அவன் அடிமனதில் கோடான கோடி பட்டாம் பூச்சிகள் பறந்தன, அந்த உணர்வுகள் அவன் உடல் முழுதும் பறவியது, ராஜேந்திரனின் காம நரம்புகள் முறுக்கேரியது, அவன் கைகள் அவள் முலையை கசக்க துடித்தன, ஆனால் அடக்கிக்கொண்டு தன்னிலை மறந்தான் ராஜேந்திரன், அவன் மார்பில் கையை வைத்து ஜோ லேசாக தள்ள, ராஜேந்திரன் கீழே சரிந்தான், மல்லாக்க படுத்தான், அவன் பூலை கையில் பிடித்து சில விநாடிகள் ஆராய்ச்சி செய்த ஜோதிகா மெதுவாக அவன் கொட்டையை கையில் பிடித்து பார்த்தாள், மெதுவாக வருடினாள், ராஜேந்திரன் ஜொதிகாவை உற்றுப்பார்க்க அவன் முகத்தை பார்த்து சிரித்த ஜோ மெதுவாக எழுந்து அருகே இருந்த அவர்கள் குடிசைக்குள் சென்றாள்… சுற்று சுவர் இல்லாமல் துறவையாக மேலே மட்டும் மழை பொழிந்தாள் நனையாம இருக்க கூறை போடப்பட்டிருக்க, அதனுள் சென்று தன் சேலையை எடுத்து தன் உடலில் சுற்றினாள் ஜோதிகா, இரு சுற்று சுற்றிவிட்டு மாராப்பை எடுத்து தன் முலையை மறைத்தாள்.
“இந்தாயா…. உன் கோமனம்… கட்டிக்கோ…. எனக்கே ஒரு மாதிரியா இருக்கு யா….”
“இருக்குல, அப்புறம் என்ன…. எதுக்கு கண்ட இடத்துல கைய வைக்குற…”
“நல்லா பெருசா அழகா இருக்குயா…. அதான் தொட்டுப்பார்த்தேன்…
“உன் முலையும் தான் நல்லா அழகா பெருசா இருக்கு, நான் என்ன தொட்டா பார்த்தேன்…”
“ஆஹா…. நல்லா இருக்கேயா…. இத என் கிட்ட சொல்லாம நீ தொட்டுப்பார்த்திருந்தா நான் ஒன்னும் சொல்லிருக்க மாட்டேன் யா…”
“ஏய்… என்னாமா சொல்லுற…. அந்த அளவுக்கா நீ காஞ்சு போயிருக்க….”
“காஞ்சிலாம் ஒன்னும் போயிடல…. இது தனித்தீவு, கண்டிப்பா இந்த தீவ விட்டு உன் தயவு இல்லாம என்னால தப்பிச்சு போக முடியாது, நீ ஒரு ஆம்பிளை, நீ என்ன பன்னுனாலும் உன்ன அட்ஜஸ்ட் பன்னி தான் நான் இங்க இருக்கனும், அப்படி இருந்தா தான என்னால இங்க இருந்து தப்பிச்சு போக முடியும்….”
இதை கேட்டதும் மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒன்னும் சொல்லாமல் அந்த மரத்தை வெட்ட ஆரம்பித்தான், அவனது கோமனத்தை அவன் தோளில் போட்டாள் ஜோதிகா….
“அதுக்காக என்ன தப்பான பொண்ணுனு நினைச்சுக்காதயா… நான் ஒன்னும் அப்படி எல்லாம் இல்ல, சினிமா சான்ஸ் கேட்டு டைரெக்டர் கூட எப்படி படுக்க சம்மதிக்கிறோமா அது மாதிரி தான் யா…. அது மட்டுமா ஒரு ஆம்பளை கூட படுத்தா அவனுக்கு மட்டுமா சுகம் கிடைக்குது எங்களுக்கும் தான…. ஆனா நீ ரொம்ப நல்லவன் யா….” என சொன்ன ஜோதிகா அவன் சொன்னது போல தீயை அவர்கள் தங்கவிருக்கும் கூடாரத்தை சுற்றி போட்டாள், அதற்குள் அவன் அந்த உளுத்துப்போன மரத்தை சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்ட அதில் சிலவற்றை எடுத்து ஒவ்வொரு தீயிலும் போட்டாள். அவர்கள் தங்கவிருந்த கூடரமே வெளிச்சமானது.. பின் இருவரும் மீன் வைத்திருந்த தீக்காக உருவாக்கப்பட்ட கூடாரத்திற்குள் சென்றனர்…. காற்றின் வேகம் அதிகமாக இருக்க தீயின் ஜுவாலை அதிகமாக இருக்க அந்த குளிர்காற்றில் தீயின் வெப்பம் இதமாக இருந்தது… தீ கங்குகள் அங்கும் இங்கும் பறக்க ஜோ சேலையை கழற்றினாள்.
“ஏம்மா திரும்ப கழட்டுற…”
“தீ கங்கா பறக்குதுயா, அது பாட்டுக்க தீ புடிச்சுருச்சுனா…. அதுக்குத்தான் யா…. நாம அம்மனமா இருக்குரத யாரும் பார்க்கவா போறாங்க என சொல்லி சேலையை சட்டென உருவிய ஜோதிகா சற்று தள்ளிச்சென்று சேலையை மடித்தாள், ஜோ சேலையை மடிப்பதை ராஜேந்திரன் பார்த்தான், அவன் முலையை தொட்டு பார்க்க அவன் மனம் துடித்தது… அவர்கள் படுக்க ரெடி பன்னியிருந்த கட்டிலில் சேலையை வைத்தாள், மெதுவாக ராஜேந்திரன் அருகே உட்கார்ந்தாள் ஜோதிகா, ராஜேந்திரன் கைகள் தயங்கியபடி ஜோ முலை அருகே வந்தது, அதை ஜோ கவனித்தாலும் கவனிக்காதது போல தீயில் சுள்ளியை போட்டுக்கொண்டிருந்தாள், சில விநாடிகள் கழித்து ஜோ ராஜேந்திரனை பார்க்க அவனது கை ஜோ முலையை விட்டு விலகி சட்டென கீழே இரங்கியது…
“என்னாயா” ஜோ கேட்க…
“இ…. இல்…. இல்லமா அதான் தீ நல்லா எரியுதே பின்ன எதுக்கு சுள்ளிய போட்டு வேஸ்ட்டாக்குற” என கேட்டான்…
“ஹம்….. எனக்கு தண்ணி தாகம் எடுக்குது, இளநீர் வெட்டிக்கொடு யா” என கேட்டாள்.
ராஜேந்திரன் ஒன்றும் சொல்லாமல் இளநீரை வெட்டிக்கொடுக்க, அதை ஜோதிகா குடித்தாள், சிரிது மீனையும் சாப்பிட்டான், ராஜேந்திரனின் சன்னியாச கனவுகள் மறைந்து ஜோவின் முலையை தொட்டுப்பார்க்க அவன் கரங்கள் துடிக்க ஜோ சட்டென எழுந்தாள், அருகே இருந்த குடிலுக்கு போனாள், அங்கு சுமார் ஒரு அடி உயரத்தில் கட்டைகள் ஊன்டப்பட்டு கட்டில் அமைப்பில் போடப்பட்டிருந்ததில் தன் சேலையை வைத்து அதில் தலை வைத்து அம்மனமாக படுத்தாள்.
“அண்னே… குட் நைட், நான் இந்த ஓரத்துல படுத்துக்கிடுறேன், நீங்க இந்த பக்கம் படுங்க…. மார்னிங்க் எழுந்து என்ன பன்னலாம்னு யோசிக்கலாம்னு சொல்லிவிட்டு படுத்தாள்.
“தன் முன் ஜோதிகா அம்மனமாக படுத்திருக்க அவலை தொட்டுப்பார்க்க அவன் கரம் துடித்தது… சரி வேலைய முடிச்சுட்டு சீக்கிரமா அந்த பாய்மர துணிய மேல விரிச்சுட்டு நாமும் படுக்கலாம், தூங்கும் சாக்குல அவ மேல கைய போடலாம் என நினைத்த ராஜேந்திரன் கொஞ்சம் மீனை உண்டுவிட்டு மீதம் இருந்த சுமார் 1 கிலோ மீனை பத்திரப்படுத்தினான், சில வேலைகளை செய்தான்….