Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

தன்னுடைய ஒற்றைக்கோமனத்துணி பறந்து புதருக்குள் சென்றுவிட்டதை அறியாத மொட்டையன் தன் பூலை உருவி விட்டுக்கொண்டிருந்தான்…
“ஆ……ஆ…….ஆ…….. என்ன ஒரு சுகம்… இப்படி ஆள் இல்லாத தீவுல, அதுவும் இப்படி நைட் நேரத்துல, இயற்கை எழில் பொங்கும் இரவு நேரத்துல அம்மனமா உட்கார்ந்து வழு வழுப்பான சோத்துக்கற்றாளை ஜெல்ல வச்சு பூல உருவி விடுறது எவ்வலவு சுகமா இருக்கு “ என மனதில் நினைத்தபடியே பூலை உருவ, சற்று தூரத்தில் கூடாரம் அருகே ஜோதிகா தன் சேலையை அவிழ்த்து ஒரு நுனியை மரத்தில் கட்டிவிட்டு இன்னொரு நுனியை கையில் இழுத்து பிடித்தபடி அம்மனமாக நின்றாள்…
அந்த தீவின் கடற்கரையில் இருந்து வந்த குளிர்ந்த கடற்காற்று ஜோதிகாவின் கூதியில் காம அரிப்பை அதிகமாக்கியது… அவள் காம போதையில் மிதந்தாள்… தானும் அஜித்தும் நடித்த ராஜா என்ற திரைப்படத்திலிருந்து ஜோவின் ஃபேவரைட் பாடலை பாடினாள்…
“கரிசகாட்டுப்பெண்னே…. என் அவனை கண்டாயோ…
கவிதை பேசும் கண்ணே…. என் அவனை கண்டாயோ… என முனுத்தாள்…. ஒரு கையால் சேலை நுனியை பிடித்துக்கொண்டு இன்னொரு கையால் தன் கூதியை மெதுவாக வருட ஆரம்பித்தாள்…
ஜோதிகா பாடலை கொஞ்சம் சத்தமாக பாட, அது அருகே இருந்த மொட்டை ராஜெந்திரனின் காதினில் விழுந்தது…
“ஓ…. ஒரு முறை பார்த்தால்,
உயிர் வரை வியர்க்கும்,
அசைவத்தில் ஆசை அதிகம் என்னை கொன்றானே..” என பாட, அதை கேட்ட ராஜேந்திரன்…
“அய்யோ…. இவ வேற இப்படி அரிப்பெடுத்து அலையுறாளே… நான் என்ன செய்ய…. நாம சும்மா இருந்தாலும் நம்ம பூல உசுப்பேற்றி விட்டுடுறாளே…. பகவானே…. ஆசை அதிகாம்கிட்டே போகுது…. இப்படியே போச்சுனா நம்ம பிரமச்சாரியம் களைந்து இவ கூதிய தூர்வாரிடுவோமே…. இதுநாள் வரை பொண்டாட்டி கூதிய மட்டும் நக்குன நாம இவ கூதிய ருசிச்சுடுவோம் போலவே…..” என நினைக்க ஜோதிகா பாடல் பாடுவதை நிறுத்திவிட்டு ராஜேந்திரனை அழைத்தாள்..
“அண்ணே…. மீன் நல்லா சமச்சாச்சு போல, ஸ்மெல் வருதா அண்னே…..” என சத்தமாக கேட்க, தன் பூலை கையால் உருவி விட்டுக்கொண்டிருந்த ராஜேந்திரன் கையில் இருந்த டார்ச்சை எடுத்தான், அதை அடித்து அருகே இருந்த கத்தியை எடுத்தான்…
“இல்லமா…. இங்க வரல, பொருமா நான் வாறேன்…”
“அண்ணா…. குயிக்கா வாங்க அண்னா…. வயிறு ரொம்ப பசிக்குது அண்ணா…. கம் குயிக்” என ஜோதிகா சொல்ல….
“ஆஹா… இனிமேல் நாம போகாம இருந்தா பாதகத்தி இங்கயே வந்திடுவா…. பேசாம போயிடுவோம், இல்ல இந்த கோமன துனிக்கும் ஆப்பு வச்சிடுவா…” என மனதில் நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன் மெதுவாக எழுந்தான்….
அறுபது வயதான ராஜேந்திரன் கொஞ்சம் தட்டுத்தடுமாறி தான் எழுந்தான், மெதுவாக நிமிர்ந்து கோமனத்தை காயப்போட்ட கொடியை பார்த்தான், நிலவொளியில் கோமனம் தெரியவில்லை, உடனே டார்ச்சை அடித்தான், கோமனம் இல்லை…
“ஆ…..ஐய்யோ….. எங்கடா நம்ம கோமனத்த கானோம்… ஒரு வேலை அந்த பொண்ணு வந்து எடுத்துட்டு போயிடுச்சோ…. என்ன டா இது சோதனையா இருக்கு…. எங்க போச்சு” என மனதில் சொல்லிக்கொண்டே மெதுவாக நடந்து அந்த கொடியின் மறுபக்கம் வர, சுமார் ஐம்பது அடி தூரத்தில் அவர்கள் கூடாரம் இருக்கும் இடமும், அதன் முன் எரிந்த நெருப்பும் தெரிய, ராஜேந்திரனின் பூல் சட்டென விரைத்தது… அவன் கை அவன் பூலை மெதுவாக வருட அவன் கண்ணிமைக்காமல் பார்த்தான்… அவன் சரியாக ஜோதிகாவுக்கு பின் பக்கமாக நின்றான், அவள் நிர்வானமாக பாட்டு பாடிக்கொண்டிருப்பதை கவனித்தான்…
“ஆஹா…. நம்ம கோமனத்தையும் கானல, அவளும் அம்மனமா இருக்கா, கண்டிப்பா அவ தான் எடுத்து வச்சிருப்பா…. இவ சேட்டைக்கு அளவே இல்ல…. புயல்ல அடிச்சுட்டு வந்த மாதிரியா இருக்கா, என்னமோ புருசன் கூட ஹனிமூனுக்கு வந்த மாதிரில இருக்கா, கடலுல குளிக்குறா, அலைல உருளுறா, புறளுறா…. முதல பேன்ட் சட்டைய காலி பன்னுனா, அடுத்து ஜட்டி, அடுத்து துண்டு, இப்போ கோமனமா…. சரி அவகிட்டயே கேட்போம்…” என மனதில் நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன்,
“ஏம்மா ஜோதிகா…. ஏம்மா….. இந்தாம்மா….. இங்க பாருமா” என கத்தினான்.
ஜோதிகா மெதுவாக திரும்பி பார்த்தாள், ராஜேந்திரன் இருட்டில் இருந்ததால் அவன் தெரியவில்லை,
“அண்னே….. என்ன அண்ணே…”
“ஏம்மா…. எதுக்குமா இப்படி விளையாடுற….. என் கோமனத்த கொடுமா….” என ராஜேந்திரன் கேட்கும் போதே ஜோவுக்கு புரிந்தது,
“ஆஹா…. இந்தக்கிழவன் கோமனத்த தொலைச்சுட்டானா? ஓஹோ….. ஒரு வேலை நம்மை கரெக்ட் பன்னி ஓக்க தான் அம்மனமா நம்ம முன்னாடி நிக்குறானா, பேன்ட் சட்டைய நாம தெரியாம கடல்லுல தொலைச்சோம், ஜட்டிய தெரியாம கிழிச்சோம், ஆனா கடல்லுல குளிக்கும் போது எப்படி அவனை அறியாம துண்டு கானாம போகும்… சரி துண்டு கூட கடல் அலைல அரிச்சுட்டு போயிடுச்சுனு வச்சிகிட்டா கூட இப்போ அவன் கட்டியிருந்த கோமனம் எப்படி காணாம போகும்…. சரி என்னானு கேட்போம்” என மனதில் நினைத்த ஜோதிகா அப்படியே நிர்வானமாக திரும்பி நிற்க அவள் முன்னழகை பார்த்தான் ராஜேந்திரன்…
“அம்மாடியோவ்…. என்ன ஒரு உடற்கட்டு… செம்மையா இருந்துச்சு…. பெருத்த முலை, இளம் தொப்பை, ஒடுக்கமான இடுப்பு, பெருத்த குண்டி, தூண் போன்ற தொடைகள்…. செம்மையா இருக்காளே…..அந்த சூரியா கொடுத்து வச்சவன் தான்…. எத்தனை நடிகைய ஓத்தாளும் இப்படி ஒரு அழகி பொண்டாட்டி கிடைச்சா அம்மனமா படுக்க போட்டு நக்கிகிட்டே இருக்கலாமே…” என மனதில் நினைக்க…
“ஹெல்லோ…. அண்னே….”
“சொல்லுமா….. என் கோமனத்த எடுத்தியாமா….”
“அண்னா…. டோன்ட் ப்லே ஃபோல் கேம் அண்ணா…..”
“ஏம்மா எடுத்தேனா எடுத்தேனு சொல்லு, இல்ல எடுக்கலேனு சொல்லுமா…. அதவிட்டுட்டு மூனாம் கிலாஸ் படிச்சவனுகிட்ட போய் இங்கிகீஷ்ல கலாய்க்கிர….”
“அண்ணா… விளையாடாடீங்க, நானே என் சேரிய காயப்போட்டுகிட்டு இருக்கேன், சேரி இல்லாம நான் எப்படி அங்க வருவே.ன்…”
ஆமாம்ல….. அதுவும் சரி தான்…. எங்க போச்சு” என யோசித்தபடி மெதுவாக டார்ச் லைட்டை ஆன் செய்தான் ராஜேந்திரன், டார்ச் ஒளி வந்த திசையில் பார்த்தாள் ஜோதிகா… ஒல்லியான கருத்த உயரமான உருவம் நிர்வானமாக அலைந்துகொண்டிருக்க அதை கண்டவுடன் ஜோதிகா கூதியில் சொர்ரென தூமியம் லீக் ஆனது…. தன் கை விரலை தன் கூதி ஓட்டையில் மெடுவாக விட்டு துலாவிய ஜோதிகா மரத்தின் பின்னால் நின்று உற்று கவனித்தாள்….
ராஜேந்திரன் லைட்டை அடித்து தேடிக்கொண்டிருந்தான்,
“ஆமாம்…. மொட்டை தேடிகிட்டு தான் இருக்கான், உண்மையிலேயே தொலைஞ்சு போச்சா….. ஆமாம் ஆமாம்…. எப்படி காற்று அடிக்குது… அதுசரி அவன் கட்டியிருந்த கோமனத்தை எப்படி காற்று தூக்கிட்டு போயிருக்கும்” என மனதில் நினைத்த ஜோதிகா,
“எண்ணே…. நான் கொடுத்த சேரி துனிய கட்டியிருந்தீங்களே…. அது எப்படி தொலைஞ்சது, மறந்துருக்க போறீங்க, இடுப்புல நல்லா பாருங்க அண்ணே” என ஜோதிகா நக்கலாக சொன்னாள்…
“ஏம்மா உனக்கு என்ன நக்கலா…… நான் என்ன கிறுக்கனா, இடுப்புல கட்டிகிட்டு தேட….. ஈரமா இருக்குனு நான் தான் இந்த கொடில காயப்போட்டேன் மா….” என சொல்ல ஜோதிகா சிரித்தாள்…
“ஏண்ணே….. நீங்க என்ன லூசா, காற்று எப்படி அடிக்குது, ஆளவே தூக்கிகிட்டு போயிடும் போல…. இதுல எதுக்கு அண்ணே காயபோட்டீங்க, சும்மா கைல புடிச்சுகிட்டு இருந்தாலே போதும் அண்ணே” என்ர ஜோதிகா தன் சேலையை தன் உடலை சுற்ரி கட்டினாள்…. அதை பாவாடை போல மார்பில் இருந்து தொடை வரை மூன்று சுற்று சுற்றி முடிந்தாள்…. அவள் பாதி மார்பு பிதுங்கிக்கொண்டு தெரிய, அவளது வழு வழுப்பான பெருத்த தொடைகள் அப்பட்டமாக தெரிந்தது, மெதுவாக ராஜேந்திரனின் லைட் ஒளியை நோக்கி நடந்தாள்…
“அண்னே… லைட்ட ஆஃப் பன்னாதீங்க…. நான் வாறேன் அண்ணே…”
“ஏய்…. ஏம்மா…… அதுலாம் ஒன்னும் வேணாம்மா…. நான் முண்டகட்டையா இருக்கேன்மா….. அங்கேயே இருமா…. உன் சேலைல இன்னும் கொஞ்சம் கிழிச்சு கொடுமா….”
“யோவ்…. போயா…… இருக்குரதையும் கொடுத்துட்டு நான் அம்மனமா திரியவா…. நீங்க ஆம்பளை அம்மனமா கூட இருக்கலாம் ஆனா நான் பொம்பள அப்படி இருக்க முடியுமா” என பேசிக்கொண்டே அருகே வர, ராஜேந்திரன் சட்டென லைட்டை அனைத்தான்..
“எதுக்கு அண்ணே லைட்ட ஆஃப் பன்னுனீங்க நான் வந்து பார்ப்பேன்ல….”
“ஓய் என்ன சொல்லுற…. இங்க என்ன பொருள்காட்சியா இருக்கு நீ வந்து பார்க்க, பேசாம போமா….. இங்க பாரு உன் மனசுல ஏதும் தப்பான ஆசைகள் இருந்தா அத மண்ண போட்டு புதச்சிடுமா…. நான் சன்னியாசம் போலாம்னு விரதம் இருக்கேன்…”
“அய்ய…… ஆசைய பாரு…… நான் என்ன உங்க குஞ்சுமணியவா பார்க்கனும்னு சொன்னேன்… லைட்ட அடிச்சா நானும் உங்க துனிய தேடிப்பார்ப்பேனு சொன்னேன் அண்னா….. நீங்க சன்னியாசம் போனாலும் சரி இல்ல சன்னி லியோன் படத்துக்கு போனாலும் சரி… என சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரன் தன் மொட்டை தலையை தடவினான்… ஜொதிகா அருகே வர தன் இரு கைகளால் தன் பூலை மறைத்து நின்றான்..
“என் நேரத்த பார்த்தியா…. நட்ட நடு தீவுல இப்படி அம்மனமா நிக்குரேன்… இதுவே என் வீடுனா இந்த நேரத்துக்கு சன் டிவில சீரியல் பார்த்துகிட்டே பாதாம் பால் குடிப்பேன்…
“ஓஹோ…. நீங்க சீரியல் எல்லாம் பார்ப்பீங்களா….”
“ஆமாம்…. இது ரொம்ப முக்கியம் பாரு…. உசுர வாங்காம சேலைல கொஞ்சம் கிழிச்சு கொடுமா….
“அய்யோ…. அண்ணா…. பேசாம இருங்க… ஏதாச்சும் இலை தளைகளை வச்சு கவர் பன்னுங்க, நாளைக்கு எப்படியும் நம்மை அழைத்துக்கொன்டு போக ஹெலிகாப்டர் வந்திடும், இதுக்கு மேலே கிழிச்சா என்னால கட்ட முடியாது அண்னா என ஜோதிகா சொல்ல அந்த இடத்திலேயே தன் தலையில் கையை வைத்து உட்கார்ந்தான் மொட்டை ராஜேந்திரன்…