Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[Arun_1990]

ஏம்மா ஜொதிகா, கொஞ்சம் தள்ளி நின்னுக்கோ தாயி, நான் இளநீர புடுங்கி போடுறேன்”
“சரி அண்ணே…”
மொட்டை ராஜேந்திரன் ஒவ்வொன்றாக நாங்கு இளநீரை புடுங்கி போட்டான், பின் தன் இடுப்பில் சொருகியிருந்த கத்தியை எடுத்தான்…. சில பெரிய தெண்னை மரக்கிளைகளை புடுங்கி போட்டான்,
“அது எதுக்கு அண்ணே…”
“நாம தங்க ஒரு கூடாரம் போடனும்ல தாயி, அதுக்கு தான்…. என சொல்லிக்கொண்டே மேலும் சில கிளைகளை வெட்டி போட்டான், பின் மரத்தில் இருந்து சர்ரென இறங்கினான்…
“அம்மாடி….. இந்த ஜ்ட்டி வேற நைட்டுல இருந்து ஈரமாவே இருக்கா, உள்ள எல்லாம் அரிக்குது தாயி,”
“எனக்கும் தான் அண்ணே…. அய்யோ மாற்று துணி கூட இல்லையே…. அண்ணே, அந்த கூடாரம் போடும் துனிய கிழிச்சு நாம யூஸ் பன்னிக்கிலாமா?”
“இல்ல தாயி, அது நல்லா நைலான் துணி மாதிரி இருக்கு, மழை பொழிய அதிக வாய்ப்பு இருக்கு, நாம கூடாரம் போட்டுட்டு அதுக்கு மேல அத விரிச்சு விட்டுடுவோம், அப்போ தான் மழை பொழிந்தாலும் நாம அனையாம சேஃபா இருக்கலாம் தாயி,”
“சரி அண்ணே…. ஆனா ஒரே டிரச போட்டுகிட்டு எப்படி அண்ணே…”
“வேற வழி இல்ல தாயி, ஏதாச்சும் ஒதுக்கு புரமா போய் கழட்டி போட்டு காயப்போட வேண்டியது தான், சரி பேசிகிட்டே இருக்காம வா முதல போய் நெருப்ப மூட்டுவோம், அந்த பாக்சுல லைட்டர் இருக்குல, அத எடு மா”
“அண்ணே… கூடாரம் இங்க போட வேணாம், மழை பொழிந்தா கடல் அலை வந்திடும், அதுனால நல்லா உயரமா போயிடலாம் அண்னே…”
“ஆமாம் தாயி இந்த தீவும் நல்ல பெரிய தீவு தான், நான் மரத்தின் உச்சில இருந்து பார்த்தேன், பறவை எல்லாம் இருக்கு, நான் முன்னாடி போறேன், அந்த துணில இளநீர கட்டிகிட்டு நான் முன்னாடி போறேன், நீ அந்த பாக்சையும், ரெண்டு துடுப்பையும் எடுத்துகிட்டு வா தாயி” என சொல்லிக்கொண்டே இளநீரை அந்த துணியில் சுற்றி கட்டினான், அறுத்து போட்ட தெண்னங்கிளைகளை எடுத்துக்கொண்டு முன்னால் நடந்தான் ராஜேந்திரன், அவன் ஜட்டியுடன் நடக்க நடக்க அதை பின்னால் இருந்து பார்த்த ஜோதிகாவின் கூதியில் அரிப்பு அதிகமானது…
“ச்சே…. இப்படி ஒரு தனித்தீவுல நம்ம புருசன் கூட அம்மனமா இருக்கனும், ஆசை தீர ஓல் போடனும்ங்குறது நம்ம கனவு, ஆனா நம்ம புருசன் புதுப்புது நடிகைகலா அனுபவிக்குறான், அதுனால நம்மை கண்டுக்க மாட்டேங்குறான், இந்த ஆசை நிறாசையாகிடும்னு நினைத்தோம் ஆனா இப்போ கடவுளே ஒரு ரூட்ட போட்டு கொடுத்திருக்காரு, கடவுளே, அந்த டைரெக்டர் இடியட் ஒரு ரெண்டு நாள் கழிச்சு வரனும், அதுக்குள்ள ராஜேந்திரன் அண்னன் கூட ஜாலியா இருந்துடனும்” என மனதில் நினைத்துக்கொண்டே இருவரும் நடக்க சில நிமிடங்களில் அடர்ந்த காட்டுக்குள் சென்றனர்,. பாதையும் செங்குத்தாக வர, ஜோதிகா தள்ளாடினாள், உடனே கையில் இருந்த துணியில் கட்டப்பட்ட இளநீர் மூட்டையை தோளில் போட்டான், இன்னொரு கையில் ஜோதிகா கையில் இருந்த துடுப்புகளை வாங்கினான், மறு கையில் மரக்கிளைகள் இருக்க தடுமாறிய ஜோதிகா,
“அண்ணே…” என சொல்லி அவன் கையை பிடித்தாள், “பார்த்துமா… பார்த்து வா… என சொல்லி ஜோதிகாவை அழைத்துச்சென்றான்…
“ஆ…. அண்ணே… ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு அண்ணே….. ச்சே….. இப்படியா வழி இருக்கனும்…”
“ஏம்மா நாம என்ன லங்காவி தீவுக்கு பிக்னிக்கா வந்திருக்கோம், மார்பில் மற்றும் டைல்ஸ்ல சாலை போட்டிருக்கு, நாம தனித்தீவுல மாட்டிகிட்டோம், கீழ பார்த்து வாமா, சைடுல மரக்கிளை தொங்குச்சுனா பார்த்து கை வை மா, அது பாம்பா கூட இருக்கும், பாம்பு போட்டுச்சுனா நாம பிழைக்க வழியே இல்ல”
“அய்யோ அண்ணே… பயமுறுத்தாதீங்க… ரொம்ப பயமா இருக்கு, இந்த சேரி வேற ரொம்ப அன் ஈசியா இருக்கு…. ச்சே…. உங்களுக்கு என்ன ஒரே ஒரு ஜட்டி மட்டும், சும்மா டார்சான் மாதிரி இருக்கீங்க…”
“ஏம்மா ஜோதிகா இந்த ஜ்ட்டியோட இருக்குறது எனக்கு எவ்வலவு தொந்தரவா இருக்குனு தெரியுமா, ஈரமா ஆகி, தோள் எல்லாம் ஊரிப்போய் ரொம்ப அரிக்குது மா, அரிப்பு தாங்க முடியல, ஆனா நீ நல்லா சேஃபா சேரி கட்டியிருக்க, பாரு நல்லா காஞ்சிருச்சு…”
“போங்க அண்னே… அதுலாம் ஒன்னும் காயல, வெளியே தான் லைட்டா உலர்ந்திருக்கு.. உள்ள ஈரமா தான் இருக்கு, உங்களுக்கு ஜட்டி கவர் பன்னுன ஏரியா மட்டும் அரிக்குது, ஆனா எனக்கு மார்புல இருந்து கால் வரை அரிப்பு….. போங்க அண்னே…”
“அதுக்கு என்ன தாயி, இந்த ஜட்டிய நீ போட்டுக்கோ, அந்த சேலைய எனக்கு கொடுத்துரு, என சொல்லி… ஹா…ஹா…ஹ்ஹா….” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க…
“ச்சீ… போங்க அண்னே… நீங்க ரொம்ப மோசம்… ஒரு சின்னப்பொண்ணுகிட்ட இப்படியா பேசுவீங்க….. ச்சீய்… பேட் அண்னன்” என ஜோதிகா சொன்னாலும் அவள் கூதியில் அரிப்பு அதிகமானது….
‘சும்மா காமெடிக்கு மா…. வா…. ஒரு வழியா மலை ஏரியாச்சு, இங்க பாருமா நல்லா சம தலையா இருக்கு, இங்க குடிசை போடலாம்” என்ர ராஜேந்திரன் பொருட்களை கீழே போட்டான்..
“ஹம்…. நல்லா இருக்கு அண்ணே….”
“ஒன்னு, ரெண்டு, மூனு, நாலு, நாலு ப்லஸ் மூனு ஏழு, இந்த பக்கம் ரெண்டு, சைடுல நாலு, பதின்மூனு, அப்புறம் மேலே ரெண்டு ஆக மொத்தம் பதினஞ்சு கட்டை வேனும் தாயி, அதுவும் ஒவ்வொன்றும் சுமார் 8 அடி நீலத்துல…”
“அய்யோ அவ்வளவு மரத்துக்கு எங்க அண்னே போறது…”
“அதான் சுற்றில முழுக்க மரமா இருக்குல தாயி, எடுத்துக்கிடுவோம்” என சொல்லி ஜோதிகாவை பார்த்தான், ஜோதிகா ஒரு கால்லை வளைத்து, தன் இடுப்பில் ஒரு கையை வைத்துக்கொண்டு இன்னொரு கையால் கழுத்தையும் முலையையும் தடவ, ராஜேந்திரனின் பூல் மீண்டும் விரைத்தது, அதை கவனித்தாள் ஜோ…
“ஏம்மா….. நீ வேற இருக்குற வெறுப்புல அப்போ அப்போ செக்சியா போஸ் கொடுத்து உசுப்பேத்தி விடுற…”
“ச்சீ… போங்க அண்ணே…. அங்க அங்க அரிக்குது, அரிப்பு தாங்க முடியாம சொரிஞ்சா…. ஆனாலும் உங்க உடம்புக்கு தான் அண்னே வயசாகியிருக்கு ஆனா உங்க மனசு இன்னும் இளமையா தான் இருக்கு….”
“ஹா….ஹா….ஹ்ஹா…… ஐ ஆம் என்றும் பதினெட்டு தான் ஜோதிகா ஆன்ட்டி…”
“அய்யோ….. உங்களுக்கு நான் ஆன்ட்டியா…. ச்சீ… பேசாம போய் மரத்த வெட்டுங்க அண்னே… இப்போ மணீ எத்தனை இருக்கும்… அய்யோ வயிறு வேற ரொம்ப பசிக்குதே…”
“இப்போ எப்படியும் மணி மதியம் 1 இருக்கும், சரி நாம இங்க வந்து எத்தனை நாளாச்சுனு கணக்கு போடனும், எங்கிட்டயும் வாச் இல்ல, உங்கிட்டயும் வாச் இல்ல எப்படி கணக்கு போடுறது…. ஹ…..”
“அண்ணே…. ஒரு ஐடியா…. நேற்று நாம பாடப்பிடிப்புக்கு வந்தோம்…. நேற்று வெள்ளிக்கிழமை, இன்னிக்கு ஒரு நாள், சோ அந்த மரத்துல குறிச்சி வைப்போம்..”
“சரி மா….”
ஜோதிகா தன் தலையில் இருந்த ஹேர் பின்னை எடுத்தாள், மரத்தில் F என எழுதினால், அதற்கு கீழ் ஒரு கோடு போட்டாள்….” அண்னே….. நேற்று ஃப்ரைடே, நாம வந்து ஒன் டே ஆகுது… சோ ஒரு கோடு சரியா….”
“சரி மா…..”
“ஆ…. வயிறு பசிக்குது அண்னே…. முதல எனக்கு இலநீர் வெட்டி கொடுங்க அண்னே…”
“இரு மா, நான் வந்திடுரேன்….”
“அண்ணே…. எங்க போனாலும் நானும் வாறேன்..”
“அய்யோ தாயி நான் மூத்திரம் அடிக்க போரேன்….”
“ஓஹோ….. சரி ரொம்ப தூரமா போகாம பக்கத்துலயே போயிட்டு வாங்க” என ஜோதிகா சொல்ல,
“சரிமா, நீ கீழ கிடக்கும் சருகுகளயும், காய்ந்த குச்சி, விறகு, தெண்னை இலைகளை எடுத்து வைமா, சருகுகள கைல எடுக்காத ஒரு குச்சில தள்ளி காலுல தள்ளி குமிச்சு வைமா, தீ மூட்டலாம்…
“சரி அண்னே….” என சொல்லி ஜோதிகா குனிந்து குச்சிகளை பொறக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் வேகமாக சென்றான், சில அடி தூரத்தில் இருந்த ஒரு செடியை வெட்டிக்கொண்டு வேகமாக சென்றான்… அதை கவனித்தாள் ஜோதிகா… அது சோற்றுக்கற்றாளை, சில அடி தூரம் சென்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் சர்ரென தன் ஜட்டியை கழற்றினான்… சோற்றுக்கற்றாளை இலையை பிளந்து உள்ளே இருந்த ஜெல்லை எடுத்து தன் பூல் மற்றும் இடுப்பை சுற்றி ஈரத்தில் ஊரி அரிக்கும் இடங்களில் தடவினான்… அந்த ஜெல் படவும் அவன் பூல் விரைத்தது…. அப்படியே மூத்திரம் அடித்த மொட்டை ராஜேந்திரன், ஆ…. என்ன ஒரு சுகம்…” என சொல்லிக்கொண்டே மெதுவாக தரையில் அம்மனமாக உட்கார்ந்தான், தன் ஈர ஜட்டியை அருகே காயப்போட்டான்… பத்து நிமிடங்கள் ஆனது…
“என்னது, அண்ணன் ஒன் டாய்லெட் அடிக்க போனாரு ஆளாக்கானலயே, ஒரு செடிய வேற வெட்டி எடுத்துகிட்டு போனாரு எங்க போனாரு என யோசித்தபடி மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் சென்ற பாதை வழியாக செல்ல, ஜோதிகா ராஜேந்திரனை அம்மனமாக பார்த்து அலறினாள்…. “ஆ….. அண்னே….”.