Fantasy ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும்.

[0123456]

மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் இருப்பதை மறந்து உறங்கினான், துடுப்பு போட்டு போட்டு டையர்டானாள் ஜோதிகா, இப்போது காற்றின் வேகம் சீராகவும் அலைகளின் தாக்கமும் சற்று குறைந்திருந்தாலும் மழை நல்லா பொழிந்தது, மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க, உடல் முழுதும் மைழியில் நனைந்து சூகை பிடித்தது போல இருக்க வேறு வழியின்றி ஜோதிகாவும் தார்ப்பாய்க்குள் படுக்க முடிவு செய்தாள். மெதுவாக தார்ப்பாயை தூக்கினாள்,
“கொர்ர்ர்…கொர்ர்ரென…” குரட்டை சத்தட்டுடன் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூங்க, அவன் கால்லை தொட்டாள் ஜோதிகா. அந்த கடுங்குளிரில் அவன் காலில் இருந்த சூடு ஜோதிகாவுக்கு இதமான ஸ்பரிசத்தை கொடுக்க, மீண்டும் மெதுவாக அவன் கால்லை தொட்டு உசுப்பினாள்,
“அண்ணே…. அண்ணே…..”
சட்டென எழுந்த மொட்டை ராஜேந்திரன் எழுந்தான், தார்ப்பாயை விழக்கி தலையை வெளியே தூக்கினான், மழை சோவென ஊற்ற, படகில் பாதி அளவிற்கு நீர் தேங்கியிருக்க, அதை கவனித்த ராஜேந்திரன்,
“என்ன தாயி நான் தான் பயத்துலயும் டையர்டுலயும் அசந்து தூங்கிட்டேன், நீயாவது உசுப்பி விடக்கூடாது, இங்க பாரு படகுல பாதி அளவுக்கு நீர், இத வெளியே ஊற்றனுமா” என அவன் சொல்லிக்கொண்டே அவன் தலைக்கு மேலே இருந்த சிறிய பக்கெட்டை எடுத்து தண்ணீரை எடுத்து கடலில் ஊற்ற ஆரம்பித்தான். ஜோதிகாவும் தன் பங்குக்கு கைகளால் நீரை வெளியே அள்ளி வீசினாள். சுமார் 10 நிமிடம் இருவரும் சோர்ந்து படகில் உட்கார, மழை வெளுத்து வாங்க, காற்றின் திசையில் படகு வேகமாக சென்றது.
“அண்ணே ரொம்ப பயமா இருக்கு அண்ணே….. நீங்க தான் என்ன காப்பாற்றனும்”
“அடப்போமா…. என்னயேவே காப்பாற்றா ஒருத்தன் வேனும், இதுல நான் எங்குட்டு உன்னய காப்பாற்ற, இப்படியே படக கவிழாம பார்த்துக்கனும், மழை நீர் நிரைந்தா எடுத்து கீழ ஊற்றனும், மழை விடவும் கண்டிப்பா நம்மை தேடி வருவாங்க, ஆனா தேடிக்கண்டுபிடிக்க எவ்வளவு நேரம் ஆகுமோ, இல்ல நாள்கள் ஆகுமோ, அந்த கடவுளுக்கு தான் வெளிச்சம்”
“அண்ணே, நாளைக்கு காலைல வரை நாம சேஃபா இருந்துட்டா காலைல நம்மள கூட்டிட்டு போயிடுவாங்க, இங்க தான் ஹெலிகாப்டரும், லாஞ்சும் இருக்கும், நாம வந்த தீவும் பக்கத்துல தான் இருக்கும்..”
“அடப்போமா….. நீ வேற விவரம் தெரியாம இருக்க, இந்த படகு எவ்வளவு ஸ்பீடா கடல் நீரோத்தத்துல அரிச்சுகிட்டு போகுதுனு தெரியுமா, இங்க பாரு” என்ற ராஜேந்திரன் அந்த கயிறு கட்டிய பிலாஸ்டிக் பக்கெட்டை கடலில் போட்டான், சில வினாடிகளில் அந்த பக்கெட் படகின் பின் பக்கமாக வேகமாக சென்றது, அதை ஜோதிகா பார்த்தாள்.
பக்கெட்டை இழுத்தான் ராஜேந்திரன், “பார்த்தியா, எவ்வளவு வேகமா நாம போய்கிட்டு இருக்கோம்னு, காற்று அடிக்கும் திசைல போவோம், ஏதாச்சும் தீவு ஓரமா கரை ஒதுங்குனா நல்லா இருக்கும், இல்ல கடல்லயே சாப்பாடு, தண்ணீ இல்லாம சாக வேண்டியது, தான்…”
“அண்ணே, நெகடிவ்வா பேசாதீங்க….. நாம கண்டிப்பா உயிர் பிழைப்போம், சரி அந்த பாக்ஸ்ல வாட்டர் பாட்டில் எல்லாம் இருக்குனு டைரெக்டர் சொன்னாரு, அதுல என்ன இருக்குனு பார்ப்போம் அண்ணே”
“ஆமாம்… டைரெல்டர், பெரிய டைரெக்டர்…. கூதி மவன், நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், கடல் அமைதியா இருக்குடா, புயல் வரும் டானு, எடுவட்ட பையன் இப்படி பன்னிட்டானே, அந்த நாய் மட்டும் என் கைல கிடைச்சா…..” என மொட்டை ராஜேநதிரன் சொல்லும் போதே அந்த பாக்சில் என்ன இருக்கு என பார்க்க ஜோதிகா எழுந்து படகில் நடக்க, படகு அலையில் சிக்கி மேலே எழும்பி இறங்க, தொபுக்குடினு ராஜேந்திரன் மீது விழுந்தாள் ஜோதிகா. பிரா ஜாக்கெட் போடாத அவள் முலைகளும், ஈர சேலயும் ராஜேந்திரன் காம நரம்புகை உசுப்பேற்றியது.
“அய்யோ…… அம்மா… நீ வேற யா….. கிழம்பும் போதே ஜாக்கெட் உள் பாடி எல்லாம் போடுனு சொன்னேன், இப்ப பாரு, “ என புலம்ப ஜோதிகா வெக்கப்பட்டபடி மெதுவாக எழுந்து ராஜேந்திரன் அருகே உட்கார்ந்தாள். அந்த பாக்சை மெதுவாக எடுக்க பார்த்தாள்.
“தாயி, அலை ஜாஸ்தியா இருக்கு, இப்போ அத எடுக்குறோம்னு கடலுக்குள்ள போயிருச்சுனா நம்ம சாவு கன்ஃபார்ம், அதுனால அமைதியா இருமா, இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நார்மலா ஆகிதும், அப்புறம் பார்க்கலாம், மழையும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைஞ்சுகிட்டே வருதுமா” என சொன்னான். ஜோதிகாவும் சிரித்துக்கொண்டே அவன் அருகே உட்கார்ந்தாள்.
“ஆசையே அலை போலே, நாமெல்லாம் அதன் மேலே” என்ற பாடலை மொட்டை ராஜேந்திரன் பாட, ஜோதிகா சிரித்தாள்.
“நான் பயத்துல கத்துனா நீ சிரிக்குறியா…… எல்லாம் என் நேரம்” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல மழை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்தது.. படகில் இருந்த நீரை முற்றிலுமாக கீழே எடுத்து ஊற்ரினான், மழை சுத்தமாக நின்றது, ஆனால் காற்ரின் வேகம் அதிகமானது, அலைகளும் உயரமாக வந்து படகை தாக்கியது…
“இது என்ன டா கொடுமையா இருக்கு, மழை நின்னுருச்சுனா பிரச்சனை தீர்ந்திடும்னு பார்த்தா இப்போ காற்று இப்படி அடிக்குது… அய்யோ….. குளிர் தாங்க முடியலையே…. உடம்பெல்லாம் நடுங்குதே…. அய்யோ…… என்று சொன்னபடி மொட்டை ராஜேந்திரன் ஜோதிகா அருகே வந்தான். அவன் அருகே வர வர ஜோதிகாவின் காம நரம்புகள் சிலிர்த்தது, அவளும் அவனை அருகே வர அனுமதித்தாள், மொட்டை ராஜேந்திரன் அவளை ஒட்டி உட்கார்ந்தான்.
“ஆமாம் அண்ணே….. ரொம்ப குளிருது, நீங்கனாலும் ஷர்ட், பனியன், பேன்ட் எல்லாம் போட்டிருக்கீங்க ஆனா நான் வெறும் சேரி மட்டும் ரொம்ப குளிருது அண்னே…”
“அட சும்மா இருமா, நான் டிஸ்கவரி சேனல்ல பார்த்திருக்கேன், டிரஸ் ஈரமா இருந்தா தான் ரொம்ப குளிருமா, குளிர் அதிகமா ஆச்சுனா ஹைப்பர்தெர்மியா வந்து ஜன்னி வந்து செத்துருவோமா, டிரஸ் ஈரமா இருக்கும் போது அத கழட்டி போட்டுட்டு இருந்தா குளிராதாம்….”
“அடப்போங்க அண்னே…. இருங்க அந்த பாக்ஸ்ல என்ன இருக்குனு பார்க்கலாம்” என்ற ஜோதிகா பாக்சை திறந்தாள், அதற்குள் குளிர் தாங்க முடியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தன் சட்டை மற்ரும் பேன்ட்டை கழற்றினான், இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத ஜோதிகா முகத்தை திருப்பிக்கொண்டாள், ஒரு டேன்டக்ஸ் ஜட்டியுடன் படகில் உட்கார்ந்த மொட்டை ராஜேந்திரன், வேகமா எடு தாயி” என்றான்.
அந்த பாக்சை எடுத்தாள் ஜோதிகா, அண்ணே, இங்க வந்து பாருங்க” என அழைத்தாள் ராஜேந்திரன் மெதுவாக தவழ்ந்தபடி அவள் அருகே சென்றான், அவனது வெத்து உடம்பு ஜோதிகா மீது உரச உடம்பு சூடு ஜோதிகாவை தாக்கியது, அந்த கடுங்குளிரில் ராஜேந்திரனின் உடல் சூடு ஜோதிகாவுக்கு தேவைப்பட அவளும் அவனை ஒட்டி நிற்க, ராஜேந்திரனின் பூல் விரைக்க ஆரம்பித்தது, அது அவனது டேன்டக்ஸ் ஜட்டியை மெதுவாக முட்ட ஆரம்பிக்க, அவன் அந்த பாக்சை பார்த்தான்.
“மெதுவாக அதனுள் இருந்ததை ஒவ்வொன்றாக வெளியே எடுத்தான், L ஷேப் பெரிய சைஸ் ஆணிகள் 8 இருந்தது, ஒரு பெரிய வெல்வெட் போன்ற நீர் உள் புகாத துணியும், ஒரு சுத்தியளும், ஒரு பெரிய சைஸ் கத்தியும், ஒரு லைட்டரும், ஒரு பாட்டிலில் ஆயிலும் இருந்தது, கூடவே சில தூண்டில் கொக்கிகளும், நரம்புகளும் இருக்க, “மீண் புடிக்குறவங்க வச்சிருக்காங்க, தங்க டென்ட், மீண் புடிக்க தூண்டில், லைட்டர் எல்லாம் இருக்கு மா, ஆனா நாம திங்க ஒன்னும் இல்ல, குடிக்கவும் ஒன்னும் இல்ல….” என்ற ராஜேந்திரன் மெதுவாக பாக்சை மூடிவிட்டு படகில் படுத்தான், தார்ப்பாய்க்குள் சென்றான். அவனை தொடர்ந்து ஜோதிகாவும் தார்ப்பாய்க்குள் வந்தாள். அவளது ஈரப்புடவை ராஜேந்திரன் மீது பட அது பயங்கரமாக குளிர்ந்தது.
ராஜேந்திரன் தார்ப்பாயை விலக்கினான், அருகே கிடந்த தன் சட்டை மற்றும் பேன்ட், பனியனை அந்த படகின் நுனியில் பாயப்போட்டான், ஒரு சிறிய கயிற்றால் கட்டினான், பின், “இங்க பாருமா, உன் புடவை ரொம்ப ஈரமா இருக்கு, ஆனா காற்று நல்லா அடிக்குது, ஒரு பத்து நிமிஷம் படகுல உட்கார்ந்து சேலைய லூசா பிடிச்சா காஞ்சிடும் மா… நைட் நல்லா தூங்கிடலாம்” என்றான். சரி என்ற ஜோதிகா படகின் நுனியில் உட்கார்ந்து சேலையை தூக்கி பிடித்தாள். காற்றின் வேகம் பலமாக இருந்தது, ஆனால் அலைகள் சாந்தமானது. ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சென்று தூங்கினான், அவன் கொறட்டை சத்தம் கேட்க, படகும் ஆடாமல் அசையாமல் செல்ல, ஜோதிகா மெதுவாக தன் சேலையை லூசாக்கி கழற்றி காய வைத்தாள். சுமார் இருபது நிமிடங்கள் அவள் புடவை முற்றிலுமாக காய்ந்துவிட மெதுவாக தார்ப்பாய்க்குள் வந்தாள். மொட்டை ராஜேந்திரன் நன்கு தூங்க அவளும் தூங்கினான். காற்றின் திசையில் படகு சென்றது…. வெகு நேரம் துடுப்பு போட்ட களைப்பு, பயம் ஆகியவற்றாள் நன்றாக தூங்கினார்கள். காலை விடிந்தது, ஜோதிகா நல்லா தூங்க மொட்டை ராஜேந்திரன் கண்விழித்தான், மெதுவாக தார்ப்பாயை விழக்க சூரியன் கண்களை கூசியது, வானம் நீல நிறத்தில் தெளிவாக இருக்க மெதுவாக தார்ப்பாயை விலக்கினான், சூரிய ஒளி ஜோ கண்களில் பட அவளும் சோம்பல் முறித்து எழுந்தாள். அவளது வலது முலையில் பாதியும், இடுப்பும் தொப்புளும் அப்பட்டமாக தெரிய, அதை உற்று பார்த்தான் ராஜேந்திரன் அவன் பூல் மீண்டும் விரைக்க, அதை கவனித்த ஜோதிகா தன் சேலையை அட்ஜஸ்ட் செய்தாள்,
“அண்ணே, நீங்க சொன்னது சரி தான், நான் உங்க பேச்ச கேட்டு ஜாக்கெட், பிரா எல்லாம் போட்டுட்டு வந்திருக்கனும் அண்ணே” என்றாள்
“இல்ல தாயி,. இது தான் நல்லா இருக்கு…” என்று தன் நாக்கால் தன் உதத்தை லேசாக நக்கியபடி ராஜேந்திரன் சொல்ல, அவனை செல்ல கோபத்துடன் பார்த்த ஜோதிகா, “என்னது” என்றாள்.
“இல்ல தாயி, ஜாக்கெட், பிரா எல்லாம் போட்டிருந்தா அதுவும் நனைந்திருக்கும் அப்புறம் காய வைக்குறது கஷ்டம், என்னை போல எல்லாத்தையும் கழட்டிட்டுத்தான் காய வைக்கனும், ஆனா இந்த நடுக்கடலுல இந்த குட்டி படகுல அது முடியாது, சோ …. என இழுக்க….
“அண்ணே…. ரொம்ப தான் அக்கறை உங்களுக்கு, முதல உங்க பேன்ட்ட போடுங்க அண்ணே” என ஜோ சொல்ல, தன் மொட்டை தலையை தடவியபடி தார்ப்பாயை விட்டு வெளியே வந்த ராஜேந்திரன் முதல் நாள் இரவு படகின் நுனியில் தன் சட்டை மற்றும் பேன்ட்டை காயப்போட்ட இடத்தை பார்த்தான் அங்கு இல்லை, வேகமாக எழுந்து,
“தாயி, என் பேன்ட் சட்டைய பார்த்தியா மா…. காணல” என்றவன் படகில் நின்றபடி அங்கும் இங்கும் நடந்து தார்ப்பாயை தூக்கிப்பார்த்தான். கடல் அலைகள் இல்லாமல் அமைதியாக இருக்க படகு அசையாமல் இருந்தது, அவன் படகில் அங்கும் இங்கும் நடந்து தேட, சிரித்துக்கொண்டே ஜோ தார்ப்பாயை விட்டு வெளியே வந்தாள்.
“நேற்றே நான் நினைத்தேன் அண்ணே, காற்று நல்லா அடிக்குது, இந்த மனுஷன் டிரச கழட்டி காயப்போடுறான், காற்று தூக்கிட்டு போகப்போகுதுனு….” என சொல்லி சிரிக்க,
“அய்யோ….. டிரசு போச்சா…….” என சொல்லிக்கொண்டே பின்னோக்கி நகர்ந்தான் ராஜேந்திரன், அப்போது கால் இடறி மீண்டும் கடலில் விழுந்தான் ராஜேந்திரன், இப்போது நீரோட்டம் சுமாராக இருக்க, விழுந்தவன், காப்பாற்ருங்கள் காப்பாற்ருங்கள் என பதறிக்கத்தியபடி வேகமாக நீந்தி படகை பிடித்தான், அதற்குள் பதறி எழுந்த ஜோதிகா கயிற்றுடன் கட்டப்பட்ட மிதவையை எடுத்தாள், ஆனால் அதற்குள் படகில் ஏறினான் ராஜேந்திரன்… மௌனமாக உட்கார்ந்தான்.
“அண்ணே…. உங்களுக்கு ஸ்விம்மிங்க் தெரியுமா அண்ணே” என்றாள் ஜோதிகா…
“அதுலாம் தெரியும் தாயி”
“பின்ன எதுக்கு அண்னே கத்துறீங்க… வாங்க ஜாலியா கடலில் குளிக்கலாம்”
“நீ வேற சும்மா இருமா, என் பேன்ட் சட்டையும் கானாம போயிடுச்சு, நேரமே சரி இல்ல…. அடே மங்குனி டைரெக்டர், நீ மட்டும் என் கைல கிடைச்ச….” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல கடலில் குதிக்க படகில் எழுந்து நின்றாள் ஜோ, அப்போது அவள் முகம் சந்தோஷத்தில் விரிந்தது, இதழ்கள் புன்னகையை பூத்தது, சட்டென ராஜேந்திரன் மண்டையில் செல்லமாக அடித்தாள்,
“ஆ….. என்னாமா அடிக்குற”
“அய்யொ அண்ணே….. அங்க பாருங்க ஒரு ஊர் தெரியுது” என்றாள். மெதுவாக எழுந்த ராஜேந்திர்ன் பயத்தில் ஜோதிகாவின் கையை பிடித்து பார்த்தான்… வெகு தொலைவில் ஒரு நிலப்பரப்பு தெரிந்தது, ஆனால் அதை சுற்ரியும் நீர் இருப்பது போல தெரிந்தது..
“அது ஊரா இருக்குமோ இல்ல ஆள் இல்லா தீவா இருக்குமோ, ஆனா நாம இப்போ அங்க போகனும், அங்க ஆட்கள் இருந்தா நாம தப்பிச்சோம், இல்ல டிஸ்கவரி சேனல்ல நம்ம பியர் க்ரில்ஸ் சொல்லிக்கொடுத்த மாதிரி செஞ்சி தப்பிக்கிறோம்” என்றான்
“சரி நீங்க வேகமா துடுப்ப போடுங்க, நான் அந்த பாக்ச நல்லா செக் பன்னுறேன்” என்று சொன்ன ஜோ அந்த பாக்சை திறந்து ஒவ்வொன்ராக வெளியே எடுத்தாள்.
“யோவ் மங்குனி ராஜேந்திரா நைட் நல்லா பார்க்கலையா, இங்க பாருயா, டார்ச் லைட், பிரட் பாக்கெட், வாட்டர் பாட்டில் எல்லாம் இந்த துணில சுற்ரியிருக்க” என்றாள்.
“என் துணிமனியே போச்சு, அந்த துணில என்ன இருந்தா என்ன, அந்த துனிய கொடுமா நான் கைலி மாடிரி கட்டிக்கிடுறேன்”
“யோவ் அண்னா, இது டென்ட் டென்ட் அடிக்கும் துனி இல்லயா, பாய்மரம் கட்டும் துணி, அதுங்க ஆணி இல்ல யா, இந்த படகுல ஜாய்ன்ட் பன்ன யூஸ் ஆகுறது, அந்தா அந்த ஆனிகள வைக்க ஒட்டை இருக்கு பாரு”
“எதுவா இருந்தா என்ன, நீ ஜாக்கெட் பிரா, பாவாடை போடாம கிங்கினி மங்குனினு இருக்க, நான் ஜட்டியோடு இருக்கேன் முதல அந்த துனிய தாமா, ரொம்ப கூச்சமா இருக்கு” என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் அந்த வெள்ளை நிற துணியை எடுத்தான்.
“அண்ணே, அத வைங்க அண்னே, இதுல என்ன இருக்கு, அது ஈரம் ஆகாம இருக்கு, கரக்கு போய் அங்க ஆள் நடமாட்டேமே இல்லாத தீவுனா நாம டென்ட் அடிக்கனும், அதுக்கு இது யூஸ் ஆகும், அட இங்க பாருங்க இங்க ஒரு வாக்கி டாக்கி என்றாள் ஜோதிகா