Incest भुकम्पको लीला ! (बाउ-छोरीको अनाचार कथा नेपालीमा)

[nepalixb]

एकजना मित्रले नेपालको भुकम्प पश्चात घटेको घट्नाको संक्षिप्त पठाउनु भएको थियो, त्यसलाई मैले प्रसगँ थपथाप गरेर लेख्ने प्रयाश गर्दैछु । यो कथा बाबु र छोरीको सम्बन्धमा आधारित छ ।


भुकम्पको लीलाका पात्रहरु निम्न छन्:
नवीन (३८): मुख्य पात्र, सि.डी. पसल संचालक
शीला (३५): नवीनको श्रीमती
लीला (१७): नवीनको छोरी
मनिषा १८): लीलाको क्लासमेट

मेरो नाम नवीन हो, आवश्यक पर्दा म आफ्नो सम्पूर्ण परिचय पनि दिनेछु । यो मेरो जिवनमा घटेको रोमाञ्चक घट्ना हो, केही फरक अनि केही असामान्य पनि । म काठमाण्डौ चावहिलमा बस्दछु र मेरो सानो भिडियो सप छ, छोरी जन्मेकै वर्ष मैले यो व्यवसाय सुरु गरेको हुँ त्यसैले मेरो कारोबार पनि आज सत्र वर्षमा पुगेको हो । विशेष काम पर्दाबाहेक मेरी छोरी लीला पसलमा आउँदैन थिई तर श्रीमति भने बिहान सि.डी. फिर्ता लिने समयमा बस्दथी अनि दिउँसो खाना खानको लागि म निस्कँदा र केहि कामले बाहिर जाँदा पनि श्रीमतिकै पालो रहन्थ्यो । अनि  साँझको साढे पाँचतिरबाट सधैंको मेरो भागमा कुर्ने हुन्थ्यो । ब्लु-फिल्म बेलुकाको टाइममा जाने भएकोले पनि म नै बस्नुपर्ने बाध्यता थियो । छोरी लीलाले पनि भर्खरै ‌१२ कक्षाको परीक्षा दिन बसेकी हुनाले खाली नै थिई, उसलाई पढ्नको लागि टेन्सन् थिएन मेरै दाईको कलेज भएकोले लीलाले पास मात्र गर्नुपर्थ्यो । जुनकुरा लीलाले गर्छे भन्ने हामीलाई आत्मविश्वास थियो । मेरी छोरी लीला सुन्दरतामा नमुना थिई, च्याट्ट मिलेको जिउडाल अनि आकर्षक स्तनको उचाइले उसलाई झनै सेक्सी बनाएको थियो । उसो त लीलाकी आमा शीला पनि कमकी थिईन, चालिसको उमेर आसपास पुग्दा पनि २०-२१ की तरुनी माल जस्ती देखिन्थी: सलक्क परेको केस, मृग नयनी आँखा, गोलो गोरो अनुहार, सेता टम्म मिलेका दाँत, हिमाल को चुचुरा जस्तै मिलेको छाती, पातलो कम्मर, प्वाट्ट परेर पछाडी निस्केको चाक अनी गोरा पिडौंला, जवानीले भरीपूर्ण भएको समाउँसमाउँ लाग्ने समाएर म्वाईं खाईहालुँ लाग्ने शरीर वास्तवमा भन्दा बर्णन गर्नै नसकिने सुन्दरता र जवानीको स्तम्भ । शीला र मेरो यौन जिवन राम्रैसँग चलिरहेको थियो । अचानक २०७२ साल बैसाख १२ गतेको भुकम्प आयो जुनबेला म खाना खानको लागि घरमा थिएं, शीला पसलमा बसिरहेकी थिई । बाह्र बज्नै लाग्दा म खाइवरी सुस्ताएर टेलिभिजन हेरिरहेको थिएं, लीला सोफामा मेरै छेउमा बसेर टेलिभिजन हेरिरहेकी थिई । अचानकै टेलिभिजन खस्लाजस्तैगरि हल्लिन थाल्यो, लीलाले “बाबा ! भुईचालो आयो ! भुईचालो...” भन्दै मेरो हात समातेर तानी । बाहिर निस्कन नसकिने गरि घरै हल्लिरहेको थियो, मैले लीलालाई समाएर ढोकाको चौकोस मुनि बसें, लीला मसँग च्याप्याक्कै परेर टाँसिएर बसेकी थिई । डेढ मिनेटको त्यो कम्पनपछी मेरो र लीलाको समेत खुट्टा काँपीरहेको थियो, हामी निस्केर आँगनमा आयौं र शीलालाई फोन गर्न थाल्यौं, शीलाको फोन लागिरहेको थिएन । मैले पसलमा जाने निर्णय लिएं, लीला पनि मसँगै जानका लागि जिद्दी गरिरही उसको कुरा पनि ठिकै थियो “बाबा ! फर्किन्छ रे के मलाई डर लाग्छ ?” त्यसपछी घरको ढोकामा ताल्चा लाईवरी लीला र म पसलतिर लाग्यौं, पसल आईपुग्न अझै पाँचमिनेट जति बाँकी थियो, पून: भुकम्पले हाम्रो जमिन हल्लायो, लीला सर्लक्कै मेरो छातीमा टाँसिई । अघिल्लो पटक मलाई त्यस्तो केही फिल भएन तर यो पटक भने मैले लीलाको जवानीका उतारचढाव स्पष्ट महशुस गरें, मेरो कमरमुनिको वस्तुपनि आफ्नो आकार लिने क्रममा अगाडी बढ्न खोज्दैथियो, शायद: लीलाले पनि त्यो अनुभव गरि र मसँगबाट छुट्टिई । केहिबेरमै हामी पसलमा पुग्यौं, पसल वरपरका निकै घरहरु ढलिसकेका थिए । मेरो पसलमा पनि सबै सामानहरु भुईमा खसेका थिए, कम्प्युटर स्क्रिन भुईमा खसेर झर्‍याम्मै भएको थियो भने र्‍याक भुईमा ध्वस्तै भएर ढलेको थियो, नढलोस् पनि किन ? पसल खोल्दाका ताका बनाएको फर्निचर थियो । शीला घाइते अवस्थामा बाहिर सडकमा रोइरहेकी थिई, हामीले हतारहतार शीलालाई ओम अस्पताल पुर्‍यायौं । पसल तत्कालै खोल्न सक्ने कुनै छाँटकाँट थिएन त्यसमाथी त्यो विपत्तीको बेलामा फिल्म् – ब्लु-फिल्म कसले हेर्ने । हामी पाँच दिनसम्म घरबाटै बाहिर पालमा बस्यौं, अरु कुनै उपाय पनि थिएन, सबै जना त पालमै बसिरहेका थियौं । यी बिचमा हरेक दिन छिनछिनमा भुकम्पले झकझक्याइरहेको थियो । बाहिर बजारमा निस्कँदा संक्रमण फैलिन्छ भन्ने हल्ला थियो । पाचौं दिनको दिन हामी आफ्नै घरमा बस्न सुरु गर्‍यौं, भुकम्पका सानातिना झट्का आइरहेका थिए, हरेक पटक अलि ठूलै कम्पन हुँदा लीला मसँग टाँसिन आइपुग्थी । काठमाण्डौमा बैसाख ३० गतेसम्म शैक्षिक विदा घोषणा गरिएको थियो, आसन्न १२ को परीक्षा स्थगीत भई कुन मितिमा हुने भन्ने टुङ्गो लागेको थिएन । छैटौं दिनमा स्कुलबाट खबर आयो, बैसाख २० गतेको परीक्षा जेष्ठको ३-४ गतेबाट हुने सम्भावना छ तर त्यो कुरा पनि अन्यौलमै थियो । हामीले पसलबाट सम्पूर्ण सामग्री घरमा ल्याएर थुपारेका थियौं । कुन हिन्दी फिल्म, कुन नेपाली, कुन ईंग्लिस फिल्म, कुन ब्लु-फिल्म कुनै मतलब नराखि हामीले एकैठाउँमा राखेका थियौं, फेरी पसल खोल्ने हुँदा ति सि.डी. डी.भी.डी. छुट्याउन दिनभर लाग्ने निश्चित नै थियो । ब्लु-फिल्म छुट्याउन चाँही सजिलो थियो, किनभने त्यसमा प्रिन्ट, कभर केही हुँदैनथ्यो मात्र संकेतको रुपमा नम्बर र केही चिन्ह हुन्थ्यो । 

भुकम्पका पराकम्पनहरु घट्दै जाँदा शीलाले तराई फूपूको घर गएर केहि समयपछी फर्किने भन्दै ढिपी गरिरहेकी, मेरो बिचारमा पनि त्यो उत्तम उपाय थियो । बैसाख १९ गते हामी आफ्नै कार लिएर लाग्यौं सर्लाही लालबन्दी तिर । लालबन्दीमा हामी तिनचार दिन बस्यौं, एक त काठमाण्डौको याद त्यसमाथी गर्मी मलाई र लीलालाई खपिनसक्नु भएको थियो, हुन त शीला पनि गर्मीले नआत्तिएकी होईन बर्षौंपछाडी फूपूको घरमा पुगेकीले दंग परेकी थिई । जेष्ठ २० गतेबाट १२ कक्षाको परीक्षा सुरु हुने खबर आएपछाडी लीला अलि हतारिएकी थिई, त्यसैले हामीले फर्किने कुरा गर्न थाल्यौं । फूपूले फर्किएपनि शीलालाई केहिदिन सर्लाहीमै छोड्न आग्रह गरेपछाडी हामीले पनि भुकम्पका बेलामा चोट पनि लागेको कारणले रेष्ट पनि हुन्छ भन्ने हिसाबले शीलालाई त्यहिं छोडेर बैसाखको २६ गते छोरी लीला र म कारमा काठमाण्डौं फर्कियौं । हेटौंडाबाट कुलेखानीको बाटो जानेकी सिमभञ्ज्याङको बाटो जाने भनेर सल्लाह थाल्दा लीलाले सिमभञ्ज्याङ्गको बाटो जाँउ भनेर सहमति जनाई । काठमाण्डौ जानै पनि पर्ने र घुम्न पनि हुने भनेर मैले गाडीलाई भैसे हुँदै सिमभञ्ज्याङतिर मोडे । बेलाबेलामा मेरो नजर लीलातिर पुग्दा लीला निकै फुरुङ्ग देखिन्थी । सिमभञ्ज्याङ्ग पुग्दानपुग्दै मजाले पानी पर्न थाल्यो, त्यो झण्डै २५०० मिटरको उचाइमा पानी पर्न थालेपछाडी जाडो पनि बढ्न थाल्यो अनि पानी यति धेरै पर्दैथ्यो कि गाडीको सिसा बाहिर हेर्न निकै मुस्किल थियो । पानीले साह्रै भएपछाडी मैले गाडीलाई त्यहींको एउटा होटलभित्र छिराएं, पानी यस्तो थियो कि पार्किङ्गबाट रिसेप्सन पुग्दा नै हामी निकै नै भिजिसकेका थियौं । गर्मी ठाँउबाट हिंडेको कारणले लीलाले पातलो टप र हाफ लेगिन्स लगाएकी थिई, पानीमा भिजेपछी भने उसको टप बाट सम्पूर्ण भित्री वस्त्र देखिने अवस्था आईपरेको थियो, रिसेप्सन अगाडी लीलाले आफ्नो छातीमाथी ब्याग समाएर उभिएकी थिई । मुस्किलले एउटा मात्र कोठा पाएपछाडी त्यसैमा चित्त बुझाउनुपर्ने अवस्था थियो, त्यसमाथी गाडी लिएर अगाडी जाँऊ भनेपनि रात पर्न लागिसकेको थियो । चाबी लिएर कोठामा छिरेपछाडी झनै टेन्सन् भयो जम्मा एउटा बेड त्यो पनि दुईजना सुत्नका लागि मुस्किलले पुग्ने थियो । शायद: जोडीहरु मात्रै प्राय त्यस्ता होटलमा बस्ने भएकोले पनि हुनसक्थ्यो, त्यस्तो बेडहरुको व्यवस्था गरिएको । कोठामा पुगेर झोला राख्नासाथ लीला बाहिर निस्केर पानीमा रमाउन थाली, मैले लीलालाई भने “नानी ! चिसो लाग्ला जाडो पो छ त ?” “होस् ड्याडी म त पानीमा खेल्छु, अरुबेलामा भए मामुले अति गर्नुहुन्थ्यो... आज मलाई गाली नगर्नु... सञ्चो भएन भने दबाई गरौंला...” मलाई यस्तो लाग्यो “पिंजडामा रहेको चरा जसरी खुला आकासमा रमाउँछ, लीलालाई पनि त्यस्तै अनुभव भएको हुँदो हो ! खेल्न दिऊँ... म बालापनमा निकै नै स्वच्छन्द व्यवहारको मान्छे छोरीले भने त्यस्तो अवसर कहिले पनि पाएकी थिईन । केहि पर्‍यो भने म आफूँपनि त छु नि ?” लीला लगभग १० मिनेटजति पानीमा रमाई र निथ्रुक्कै भिजी, भिजेका कारण लीलाको टप पुर्णरुपमा शरीरमा टाँसिएको थियो र उसको हरेक अंग प्रत्यङ्ग देखिने भएको थियो, र मैले लीलाले पानीमा भिज्दाका बखत उसलाई थाहै नदिई मोबाइलबाट भिडियो खिचेको थिए । हालाङ्की भिडियो खिच्नुमा मेरो कुनै गलत नियत थिएन । लीलाले पानीमा खेल्न पुगेको जनाउसँगै हामी दुवैजना कोठामा छिर्‍यौं, लीलाले सहजै रुपमा रुमाल समाई र कपालमा बाँधी अनि उसले टपको माथीको बटन खोल्न मात्र खोजेकी के थिई हाछ्यूँ गरि । मैले “मैले त अघिनै भनेको हो नि चिसो लाग्ला भनेर अब लागि त हाल्यो ?” त्यसपछी मैले लीलालाई छिटो चेञ्ज गर्न भनें, लीलाले पनि यति छिटो चेञ्ज गरि की उसले म त्यहाँ भए नभएको पर्वाह नगरिकन टप खोली, ब्रा पनि खोली अनि लेगिन्स पनि खोली अन्तमा पेन्टी पनि खोली र सम्पूर्ण वस्त्र चेञ्ज गरि । सबै चेञ्ज गर्दा पनि उसले रुमाललाई यसरी प्रयोग गरि कि ऊ कपडा चेञ्ज गर्नमा एक्सपर्ट छे, किनकी मैले अरु त के कुरा गर्नु पेन्टी र ब्रा खोलेको त पत्तोनै पाईन, खाली उसले सुकाउनको लागि झुण्डाएको देखेर मात्रै भन्ने अवस्था थियो । यतिखेर लीलाले बिना ब्रा टि-शर्ट र हाफ पेन्ट लगाएकी थिई, प्रष्ट थाहा हुन्थ्यो कि उसका निपल टि-शर्ट बाहिरबाटै अनुभव गर्न सकिन्थ्यो । अनि उसले पेन्टी नलगाएको पनि जो-कोहिले सहजै अनुमान गर्न सक्थ्यो । लीलाले लगातार हाछ्यूँ गरिरहेकी थिई, यसको मतलब उसलाई चिसोले सिकिस्तै पार्ने सम्भावना पनि थियो, फेरी उसको परीक्षा पनि नजिकै आइरहेको हुनाले पनि उसलाई चिसोबाट जसै जोगाउनु पर्ने थियो । मैले लीलालाई अलि न्यानो कपडा लगाउन भने तर समस्या के भने फर्कदा सहज सोचेर हामी यो बाटो आएका थियौं र गर्मीको मौसम भएकाले उसले न्यानो कपडा बोकेकी थिईन । धन्न मेरो गाडीमा माथी लगाउने विण्डस्वेटर सधै हुने गर्दथ्यो, मैले त्यही ल्याएर लगाउन दिए । तैपनि तिघ्राभन्दा मुनिको उसको खालीभागले सबै चिसो उतिरै तानीरहेको थियो, अब बुढीले फोन गरि भने के भन्ने भन्ने पनि टेन्सन थपिएको थियो, शीलाको फोन आउनासाथ लीलाले हत्तपत्त फोन उठाई र काठमाण्डौ घरमा आराम गर्दैछौं भनेर फोनमा ढाँटिदिई, जसले गर्दा म केहि ढुक्क भएं ।

साँझ झण्डै साढे सात बजेको हुँदो हो, मलाई अब सबैकुरा भन्दा कसरी सुत्ने भन्ने समस्या जटिल बनिरहेको थियो । लीलाले भनि “ड्याडी जाउँ रेष्टुरेन्टमा केहि खाएर आँऊ अब भोक पनि लाग्यो ...” मैले पनि “ल जाँऊ...” भन्दै हिँडे । लीलाले मेरो पाखुरालाई मजाले समातेर टाँसिई अनि मसँगै रेष्टुरेन्टतिर हामी लाग्यौं । रेष्टुरेन्टमा पुगेपछी मैले कफि अर्डर गर्ने सोच गर्दैथिएं लीलाले ओभरटेक गर्दै भनि “सिंगल क्वाटर रम, हट वाटर एण्ड वन कप कफी...” सायद घरमै हरेक हप्ता मैले त्यसरी ड्रिङ्क गर्ने गर्थे त्यही भएर होला । वेटरले ड्रिङ्क ल्याएपछाडी लीलाले एउटा ग्लासमा रमको पेग तयार गरि र मलाई दिदै आफूभने चाहीँ कफि पिउन सुरु गरि । दुई पेग लगाएपछी मलाई एउटा सोच आयो लीलाको चिसो भगाउन उसलाई थोरै रम कफीमा मिसाएर खान दियो भने ठिक हुन्छ, धेरैपटक चिसो लाग्दा मैले त्यसो गर्थे र शीलाले पनि अरु बेला नपिएपनि चिसो लाग्दा कफीमा दुइ सिप जति रम हालेर पिउँथी । त्यसपछी मैले लीलालाई थोरै रम खायो भने तिम्रो चिसो भाग्छ भन्दै अफर गरें, लीलाले आमाले पनि त्यसरी खाएको देखेकी हुनाले सहजै हुन्छ भनी अनि मैले लीलाको कपमा ३० मिली जति रम खन्याइदिएँ, लीलाले एक सिप चुस्कि लिनासाथ मिठो हुँदो रै’छ भनी र घटाघट कफि सकाई । त्यसरी त्यो गतिमा खाँदा चाँडै लाग्छ भन्ने मलाई थाहा थियो । तर मैले मुखबाट भन्न चाहँदा नचाहँदै लीलाले अर्को क्वाटर रम र कफी मगाई । यसपटक मैले पनि कम पानी मिसाएको पेग लगाएं । लीलाले अर्को ३० मिली कफिमा राखेर पिई, पछिल्लो क्वाटरको एक पेगमै म झ्याप भइसकेको थिए र यतिखेर मैले मेरो अगाडी एकदमै सेक्सी तरुनी आफ्नी श्रीमतिको प्रतिरुप देखिरहेको थिए । लीला पनि विण्डस्वेटरको जिपर खोलेर बसेकीले उसका निपल कडा रुपमा टि-शर्टमा घोचिरहेका अनुभव गर्न सकिन्थ्यो । अन्तिम बाँकी रमलाई मैले लीलाको कप र मेरो ग्लासमा आधा-आधा राखें र हामीले तातोपानीसँग पियौं । त्यो बिचमा स्न्याक्सको रुपमा हामीले चाउमिन, सिज्लर र सुकुटी पनि खाएका थियौं । अन्तमा हामीले दुई बाउल सुप पिएर रुमतिर लाग्यौं । समग्रमा भन्दाखेर हामी बाउ-छोरी झ्याप भएका थियौं ।